ΣΕΞΙΣΜΟΣ ΣΤΑ ΣΧΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΑΑΚ

sexismos_stin_eaakdigpxm.pdf

Παρόλο που βρισκόμαστε όλοι οι σύντροφοι/ισσες από τα σχήματα της ΕΑΑΚ συνειδητά στο χώρο της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, με ένα χαρακτήρα που συμπεριλαμβάνει όλα τα ΑΝΤΙ (καπιταλιστικό, ιμπεριαλιστικό, μιλιταριστικό, ΕΕ, κυβερνητικό, φασιστικό, ρατσιστικό), συνειδητά δεν έχουμε ως πρόταγμά μας τον ΑΝΤΙΣΕΞΙΣΜΟ και δεν το ανοίγουμε ως θέμα μέσα στις διαδικασίες μας. Το αφήνουμε να υπάρχει καλά κρυμμένο κάτω από το χαλί της φυσιογνωμίας της ΕΑΑΚ, που δεν το αγγίζουμε και δεν το βλέπουμε…

Παρόλο που βρισκόμαστε όλοι οι σύντροφοι/ισσες από τα σχήματα της ΕΑΑΚ συνειδητά στο χώρο της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, με ένα χαρακτήρα που συμπεριλαμβάνει όλα τα ΑΝΤΙ (καπιταλιστικό, ιμπεριαλιστικό, μιλιταριστικό, ΕΕ, κυβερνητικό, φασιστικό, ρατσιστικό), συνειδητά δεν έχουμε ως πρόταγμά μας τον ΑΝΤΙΣΕΞΙΣΜΟ και δεν το ανοίγουμε ως θέμα μέσα στις διαδικασίες μας. Το αφήνουμε να υπάρχει καλά κρυμμένο κάτω από το χαλί της φυσιογνωμίας της ΕΑΑΚ, που δεν το αγγίζουμε και δεν το βλέπουμε…

Με αφορμή το γεγονός που συνέβη στο τελευταίο διήμερο των σχημάτων, όπου μια συντρόφισσα μοίρασε ένα κείμενο καταγγελίας για σεξιστική συμπεριφορά από σύντροφο του ίδιου σχήματος, φάνηκε η απαράδεκτη στάση όλης της ΕΑΑΚ πάνω στο ζήτημα. Την ώρα που η συντρόφισσα βρήκε το θάρρος μόνη της να μοιράσει το κείμενο- καταγγελία και να ανοίξει σε πολιτική βάση το ζήτημα του σεξισμού, ακούγονταν ειρωνικά σχόλια και γέλια στο αμφιθέατρο, αλλά και στη συνέχεια τα σχήματα κράτησαν μία στάση αδιαφορίας αφού σχεδόν κανένα δεν τοποθετήθηκε στο θέμα και δεν κατήγγειλε το γεγονός. Με κορύφωση όλης αυτής της κατάστασης την στάση του σχήματος ΡΑΣ- ΕΑΑΚ στην ΑΣΟΕ που δεν αναφέρθηκε καθόλου στην τοποθέτηση του στην καταγγελία, σαν να μην μοιράστηκε ποτέ αυτό το κείμενο.

Χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι στο εσωτερικό της ΕΑΑΚ όχι μόνο δεν ανοίγονται τέτοια θέματα αλλά φιμώνονται και αναπαράγονται λογικές που προωθούν και επικροτούν σεξιστικές συμπεριφορές. Παγιωμένες λογικές όπως ότι ακούγεται μόνο αυτός που έχει πιο μπάσα- αντρική φωνή, ότι οι μόνοι ικανοί για μια σύγκρουση- πυροτέχνημα είναι οι ντούροι σωματώδεις άντρες με τα γυναικόπαιδα στην πίσω σειρά, ότι για να ακουστεί η άποψη σου στο σχήμα πρέπει να την επιβάλλεις με «φυσικούς» όρους, προωθούν το «αντρικό» πρότυπο και απομονώνουν συντρόφους και συντρόφισσες που δεν υιοθετούν αυτό το ΕΑΑΚίτικο μοντέλο και πόσο μάλλον αναγκάζουν συντρόφους/ισσες με διαφορετικές σεξουαλικές προτιμήσεις να μπαίνουν στο περιθώριο. Ακόμα πιο οδυνηρό είναι ότι τόσο κάποιες συντρόφισσες υιοθετούν το αντρικό πρότυπο με όλη την παραπάνω λογική, ενώ κάποιες φορές ακόμα χρησιμοποιούν σεξιστικά το σώμα τους με σκοπό την ψηφοθηρία.

Ενάντια σε λογικές που θεωρούν ότι το γυναικείο ζήτημα θα λυθεί στον αυτόματα στην κομουνιστική κοινωνία και μέχρι τότε δεν δίνουμε καμία μάχη, πιστεύουμε ότι πρώτα μέσα στο χώρο που ανήκουμε, τον χώρο της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, θα πρέπει να δώσουμε ξεκάθαρα αντισεξιστικά γνωρίσματα και να παλεύουμε για την απομόνωση τέτοιων συμπεριφορών από τα σχήματα, χωρίς να κλείνουμε τα μάτια σε τόσο σοβαρά ζητήματα στο όνομα μιας «ενότητας» της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.

Τέλος καλούμε όλα τα σχήματα της ΕΑΑΚ να πάρουν ξεκάθαρη θέση για το γεγονός και να το καταγγείλουν δείχνοντας την αλληλεγγύη τους στη συντρόφισσα. Να ανοίξει επίσης στα σχήματα μία γενικότερη κουβέντα για το φαινόμενο του σεξισμού και τη θέση που θα πρέπει να έχει η γυναίκα μέσα στα σχήματα, ώστε να μην οδηγείται στο περιθώριο με όλες τις παραπάνω λογικές, αλλά να βοηθάμε να αναπτύξει το δικό της πολιτικό λόγο και δράση. Αναρωτιόμαστε αν είναι κεκτημένο της ΕΑΑΚ ένας φασίστας να μην μπορεί να δρα μέσα από τα σχήματα της; Γιατί να μπορεί ένας σεξιστής; Απαιτούμε, λοιπόν, να γίνει ο αντισεξισμός ισοδύναμο κεκτημένο της ΕΑΑΚ με τον αντιφασισμό και τον αντιρατσισμό.

ΜΙΣΟΣ ΚΑΙ ΟΡΓΗ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΣΕΞΙΣΤΗ

Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ

---

Τα σχήματα της Ε.Α.Α.Κ.:

Clandestino (Mηχανικοί Επιστήμης Υλικών Ιωαννίνων)

Βarricadas (Φυσικό Ιωαννίνων)

Manifesto (Φ.Π.Ψ. Ιωαννίνων)

Ανταρσία (Ιστορικό Ιωαννίνων)

ΚΑΝΤΑΦΙ (Φιλολογία Ιωαννίνων)

Resistance (Ιατρική Ιωαννίνων)

Με ετήσιο κύκλο εργασιών 27 δισ. ευρώ κινείται το σύγχρονο δουλεμπόριο

Της ΕΡΣΗΣ ΒΑΤΟΥ

Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται η διακίνηση ανθρώπων για σεξουαλική εκμετάλλευση, καταναγκαστική εργασία ή αφαίρεση οργάνων, διαπιστώνουν οργανώσεις που μάχονται κατά του φαινομένου. Η ανάγκη επιβίωσης είναι παράγοντας που τροφοδοτεί αυτό το τρομακτικό «εμπόριο», το οποίο, σύμφωνα με το Διεθνή Οργανισμό Εργασίας, έχει ετήσιο κύκλο εργασιών 27 δισ. ευρώ.


Σε ολόκληρο τον κόσμο πέφτουν κάθε χρόνο θύματα των σύγχρονων δουλέμπορων 800.000 έως 2,4 εκατομμύρια άνθρωποι, ενώ στην Ευρώπη το φαινόμενο πλήττει 100.000-200.000 ανθρώπους που πέφτουν θύματα κυρίως σεξουαλικής εκμετάλλευσης.

Η εκπρόσωπος της καθολικής οργάνωσης Caritas, Ζενεβιέβ Κολά, δήλωσε ότι η διακίνηση ανθρώπων βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη στη γηραιά ήπειρο. «Ο οικονομικός παράγοντας εξηγεί το φαινόμενο που τροφοδοτείται από την ανάγκη επιβίωσης», είπε.

Εδώ και μερικά χρόνια το κέντρο διακίνησης έχει μετακινηθεί από την Ασία στην κεντρική και νοτιοανατολική Ευρώπη, απ' όπου προέρχονται τα περισσότερα θύματα, ενώ η Δυτική Ευρώπη είναι η ζώνη προορισμού. Εκεί όμως καταλήγουν για σεξουαλική εκμετάλλευση και άνθρωποι από την Αφρική, κυρίως τη βόρεια.

Στόχος των δουλέμπορων και μάλιστα εύκολος είναι τα παιδιά, «σχεδόν πάντα παιδιά μεταναστών, ενίοτε περιθωριοποιημένα» που, κατά την κ. Κολά, «θέτει και το μείζον θέμα της προστασίας των ανηλίκων και των μεταναστών». Τα στοιχεία για το απεχθές δουλεμπόριο δημοσιοποιούνται εν όψει της αυριανής, δεύτερης ευρωπαϊκής ημέρας κατά της διακίνησης ανθρώπων, κατά την οποία οργανώσεις θα πραγματοποιήσουν σύνοδο στο Παρίσι.

Από έκθεση της ιταλικής Caritas, που δημοσιοποιήθηκε χθες, προκύπτει ότι στην Ιταλία, μία από τις πλούσιες χώρες του κόσμου, ένας πολύ μεγάλος αριθμός κατοίκων ζει κάτω ή στο όριο της φτώχειας με περίπου 500-600 ευρώ. Σε αριθμούς αυτό μεταφράζεται σε 7,5 εκατομμύρια ανθρώπους ή 13% του πληθυσμού. Η ανισότητα είναι εμφανής και εντός της χώρας, με ορισμένες περιοχές του νότου να έχουν ποσοστό φτωχών μέχρι και 25%. Τα πράγματα χειροτέρεψαν για τις οικογένειες που έχουν από τρία παιδιά και πάνω και για τους ηλικιωμένους άνω των 65 ετών. Στη δεύτερη αυτή κατηγορία ο αριθμός των φτωχών μόνο στον Βορρά της Ιταλίας αυξήθηκε κατά 40%. Για δέκατη χρονιά η Ιταλία έχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά ανθρώπων που κινδυνεύουν να περάσουν κάτω από το όριο της φτώχειας (20%) με μόνη την Ελλάδα να την... κερδίζει (21%). Η Caritas δίνει επίσης στοιχεία που δείχνουν ότι εντός του πρώτου εξαμήνου του 2008 αυξήθηκαν κατά 17% οι κατασχέσεις ακινήτων για μη πληρωμή χρεών, ενώ στα γεύματα της καθολικής οργάνωσης πήγαν πέρυσι 200.000 άνθρωποι, το 70% ξένοι.


(Πηγές: Γαλλικό, ΑΠΕ, www.confinionline.it)


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 17/10/20

ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΙ καταγγέλουν (θεμα για τους εξαρτημενους)

Κόλαση ποινών για τους εξαρτημένους

ΤΟΥΣ ΘΑΒΟΥΝ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ, ΕΝΩ ΟΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥΣ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΑΔΡΑ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΝΑΣΤΟΛΩΝ - ΕΦΕΣΕΩΝ

Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΣΩΤΗΡΧΟΥ

«Οπως είχαν στον Μεσαίωνα τις μάγισσες και τις έκαιγαν, το ίδιο συμβαίνει σήμερα με τα παιδιά που είναι στα ναρκωτικά. Είναι τα απόβλητα της κοινωνίας»: ο Γιώργος Κοσκινάς μάς μιλά εκ μέρους της Ενωσης Πολιτών για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, που συγκρότησαν πριν από δύο - τρία χρόνια κυρίως γονείς που συναντήθηκαν στα δικαστήρια των παιδιών τους για υποθέσεις ναρκωτικών, άκουσαν τις εξοντωτικές ποινές σε βάρος τους και αποφάσισαν να κάνουν κάτι.

Πυξίδα τους, η απόφαση-πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (2004/ 757/ ΔΕΥ-25/10/2004) που επιφέρει, κατά τη γνώμη τους, σημαντικές αλλαγές στην ποινική αντιμετώπιση, καθορίζοντας τις μέγιστες ποινές για την κατοχή ναρκωτικών ανάλογα με την ποσότητα: μέχρι τρία χρόνια για μικρές ποσότητες και μέχρι δέκα για τις μεγάλες. Η ακριβής διατύπωση όμως είναι ότι «επισύρουν μέγιστη, και όχι λιγότερο, στερητική της ελευθερίας ποινή διάρκειας...», που αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο για την ύπαρξη μεγαλύτερων των καθοριζόμενων ποινών, όπως μας επισημαίνουν νομικοί.

Η ΕΠΔΑ (τηλέφωνο επικοινωνίας 6976 835645, περισσότερα στοιχεία στο http://ctzleague.blogspot.com) προτίθεται να προσφύγει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την καθυστέρηση στην εφαρμογή αυτών των μέτρων. Καθυστέρηση που «έχει καταστρέψει χιλιάδες ζωές νέων ανθρώπων και έχει οδηγήσει στην απόγνωση χιλιάδες οικογένειες. Κοινή μας διαπίστωση, κυρίως μετά το παραδικαστικό, ήταν η αυστηροποίηση σε απάνθρωπο βαθμό των ποινών που επέβαλαν τα δικαστήρια. Δεν γίνεται σε άλλες χώρες για 5-10 γραμμάρια κάποιος να ακούει μια επίπληξη ή να πληρώνει ένα πρόστιμο και εδώ να τρώει δέκα χρόνια φυλακή. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Μέχρι σήμερα η Ενωση έχει συγκεντρώσει εκατοντάδες πληρεξούσια κρατουμένων για μαζική προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και προσπαθούμε να συλλέξουμε ακόμη περισσότερα», μας λέει ο πατέρας που μας μιλά με ψευδώνυμο (τα στοιχεία του στη διάθεση της «Ε»), επειδή ο φοιτητής γιος του, που βρίσκεται ήδη τρία χρόνια στη φυλακή, έχει το Εφετείο του σε λίγες μέρες: «Του βρήκαν συνολικά 12 γραμμάρια ανεπεξέργαστης κάνναβης και καταδικάστηκε πάνω από δέκα χρόνια φυλακή και άλλοι εκτίουν τα ίδια χρόνια για 30 γραμμ.».

Διηγείται την οδύσσειά του, κοινή με άλλων γονιών, που έφτασαν μέχρι τις ανώτατες βαθμίδες της δικαστικής εξουσίας εκλιπαρώντας για επιεικέστερη μεταχείριση: «Ολοι κωφεύουν στα αιτήματά μας. Μας λένε πως τα πράγματα θα καλυτερέψουν στο Εφετείο. Εκεί συνήθως σου κόβουν ένα με δύο χρόνια από την υπερδεκαετή ποινή την οποία οφείλουν να εκτίσουν τα παιδιά μας. Μιλάμε για παιδιά 18, 20, 22 χρόνων που βλέπουν τη ζωή τους να χάνεται στη φυλακή. Αυτή είναι μεγάλη αδικία, η μηχανή της αδικίας».

Κερδίζουν χρήματα

Ποια μηχανή της αδικίας; Ο λόγος του, ποταμός: «Είναι όλοι όσοι κερδίζουν χρήματα και διαβιώνουν σε βάρος των φυλακισμένων για ναρκωτικά και από την ελπίδα τους για αποφυλάκιση. Οσοι υποστηρίζουν τη μηδενική ανοχή, γεμίζοντας τις φυλακές και χτίζοντας συνεχώς καινούργιες. Το σύστημα της δικαιοσύνης, δικαστές, δικηγόροι, όλοι αυτοί εκμεταλλεύονται τον γονιό. Μόνον εγώ μέχρι το Εφετείο έχω χαλάσει πάνω από 25.000 ευρώ . Και δεν μιλώ για τα λαδώματα: όσα χρόνια είναι το παιδί μου φυλακή κάναμε 9 φορές αίτηση αποφυλάκισης που είναι 2.000-3.000 ευρώ κάθε φορά. Τα τελευταία χρόνια έχουν πεθάνει σχεδόν 400 κρατούμενοι στις φυλακές κυρίως από ναρκωτικά. Αυτό για μας είναι γενοκτονία. Αν έχεις καταδίκη για ναρκωτικά οφείλεις να εκτίσεις τα 4/5 της ποινής, ενώ όλοι οι υπόλοιποι μόνο τα 3/5. Γιατί τέτοιος ρατσισμός μεταξύ κρατουμένων; Σύμφωνα με την Αστυνομία, την επταετία 2000-2007 κατηγορήθηκαν 12.000 άνθρωποι σε υποθέσεις ναρκωτικών. Σχεδόν ο ένας στους χίλιους Ελληνες, μέσα σε μια επταετία. Σκεφτείτε τον τζίρο των χρημάτων που πληρώνουμε για δίκες, αμοιβές, μίζες, εκδουλεύσεις».

«Τραγικά πράγματα»

Ποια είναι η δικαστηριακή πρακτική ρωτήσαμε τον δικηγόρο Εμμανουήλ Παπαδάκη: «Στη χώρα μας προβλέπονται εξοντωτικές ποινές, δεν γίνονται διακρίσεις και αν κάποιος με ναρκωτικά χαρακτηριστεί ιδιαίτερα επικίνδυνος έχει τελειώσει στη χωματερή ανθρώπων. Γίνονται τραγικά πράγματα. Εχουμε ανθρώπους άρρωστους που παίρνουν ισόβιες καταδίκες, ενώ θα έπρεπε να τύχουν θεραπευτικής αγωγής. Δεν ορίζεται ποια είναι η μεγάλη ή η μικρή ποσότητα, δεν αναγνωρίζουν ελαφρυντικά, ούτε αν είσαι μικρής ηλικίας και περιστασιακός χρήστης που μπορείς να αφεθείς ελεύθερος, η δικαστηριακή πρακτική στην Ελλάδα είναι να τους χαρακτηρίζει όλους εμπόρους, τα ισόβια για ναρκωτικά τα έχουν ψωμοτύρι, ο νόμος δεν κάνει διακρίσεις στις ουσίες, αν σε πιάσουν με σκληρά ναρκωτικά οι ποινές είναι συντριπτικές, ενώ ως χρήστες κρίνονται εκείνοι που κατά κανόνα έχουν πρόσβαση στους ιατροδικαστές. Δεν είναι στοιχεία πολιτισμένου κράτους αυτά», μας λέει. *

ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΙ

Καταγγέλλουν «άρμεγμα» από δικηγόρους - ποινές καρμπόν από δικαστές

Αποκαλυπτικές είναι και οι διαμαρτυρίες των κρατουμένων που μίλησαν στην «Ε» για όσα βιώνουν αλλά και για τα μέτρα αυτοπροστασίας που προτίθενται να πάρουν και φτάνουν μέχρι και την επικήρυξη όσων χρηματίζονται:

«Κανένας δεν γνωρίζει τι θα του συμβεί αν συλληφθεί με οτιδήποτε, όλοι θα κοιτάξουν να του φάνε λεφτά. Μπαίνει κάποιος εδώ μέσα και δεν βρίσκεται η πόρτα να βγει έξω», μας λέει ο Γερμανός υπήκοος Κ. που ήταν επιχειρηματίας πριν βρεθεί στα 23 του υπόδικος στη φυλακή για ναρκωτικά. Σήμερα, δύο χρόνια μετά, περιμένει το Εφετείο του το 2010 και μιλά για την αφαίμαξη των κρατουμένων: «Στην αρχή ο δικηγόρος μού πήρε λεφτά για να μην προφυλακιστώ, ύστερα μου ζήτησε 2.000 ταρίφα για να βγω τοξικομανής, μπορεί να μην έχεις φλέβα, να πεθαίνεις, να είσαι τελειωμένος και να σε βγάλουν μια χαρά, μετά άλλα τόσα για αίτηση αναστολής ποινής που κανείς δεν την παίρνει, υπάρχουν σοβαρά ασθενείς στις φυλακές που δεν τους βγάζουν έξω... Η Γερμανία εφαρμόζει την απόφαση - πλαίσιο από τότε που ψηφίστηκε και θα 'πρεπε να ισχύει και για την Ελλάδα. Γιατί η Ελλάδα δεν το ενσωματώνει; Το συμπέρασμα είναι ότι υπάρχει μεγάλο κέρδος μεταξύ δικαστών, δικηγόρων και πολιτικών: δείτε πόσα παιδιά πολιτικών και δικαστών είναι δικηγόροι και βγάλτε συμπέρασμα. Και όχι μόνον: ο εβδομαδιαίος τζίρος στην καντίνα της φυλακής στην Πάτρα μπορεί να φτάσει και τις 30.000 ευρώ . Χώρια τα ναρκωτικά, πωλούνται όλα: είναι ένα κύκλωμα που κερδίζουν όλοι, η Αστυνομία από τις κατασχέσεις, οι φύλακες. Εχουμε υπογράψει αρκετοί κρατούμενοι για μια μαζική αγωγή κατά του ελληνικού Δημοσίου, γιατί μας σκοτώνουν με τις στάνταρ ποινές που μας ρίχνουν οι δικαστές, μας καταδικάζουν να ζούμε σε απερίγραπτα άσχημες συνθήκες, χωρίς να ενδιαφέρονται τι δουλειά έκανες έξω και αν σε καταστρέφουν. Καταγράφουμε και συγκεκριμένους δικαστές, που ρίχνουν σε όλους μίνιμουμ ποινής από δέκα χρόνια και πάνω. Για να τους αποφεύγουμε αν πέσουμε σε αυτούς. Από την άλλη, όποιος έχει πολλά λεφτά το σίγουρο είναι ότι θα βγει και πιθανόν να μην μπει και καθόλου...».

«Εκδικητικοί»

«Με τόσες χιλιάδες υποθέσεις που εκκρεμούν το μόνο που καταλαβαίνει κανείς είναι ότι έχουν σκοπό να κλείσουν μέσα όλο τον κόσμο», μας λέει ο Ν.Γ., επίσης κρατούμενος στις φυλακές της Πάτρας: «Είναι τόσο εκδικητικοί όσο δεν μπορείτε να φανταστείτε. Το φοβερό είναι πώς λειτουργεί το σύστημα: τα κατηγορητήρια είναι φωτοτυπία, συγκεκριμένα το δικό μου το είδα στην τηλεόραση για έναν άλλο... Δεν λέω, υπάρχουν ένοχοι που είναι στη φυλακή, αλλά έχουν κλείσει και πάρα πολλούς αθώους που από κακή συγκυρία καταδικάστηκαν σε εξοντωτικές ποινές. Το τεκμήριο της αθωότητας δεν υπάρχει. Η είσοδος δωρεάν, η έξοδος θα δούμε. Γίνεται φοβερό παιχνίδι με τεράστια ποσά, οι εκβιασμοί είναι μεγάλοι και φτάνουν τα εκατομμύρια, γι' αυτό ρίχνουν μεγάλες ποινές για να αρχίζεις να διαπραγματεύεσαι για να κατεβεί η ποινή και μπορεί να μην έχεις φράγκο. Υπάρχει μεγάλη απογοήτευση και φόβος. Ξεκληρίζονται οικογένειες που δουλεύουν για να τους πληρώνουν. Ο κάθε κρατούμενους ξέρει για ποιους του έχουν ζητήσει λεφτά. Σκεφτόμαστε να πάρουμε μέτρα εναντίον τους, να τους επικηρύξουμε και όπως μας έκλεισαν εμάς φυλακή να τους κλείσουμε κι εμείς σπίτι τους. Δεν γίνεται να δικάζουν χωρίς να διαβάζουν τις δικογραφίες, χωρίς στοιχεία και να μην ελέγχονται κιόλας. Αυτοί που στο παρελθόν έχουν κάνει παιχνίδι με το παραδικαστικό δίνουν και τις σκληρότερες ποινές».

«Αποτελεί το μεγαλύτερο πρόβλημα της ποινικής μας δικαιοσύνης»

Νίκος Παρασκευόπουλος

Οι κρατούμενοι για ναρκωτικά κοντεύουν τους 5.000 -4.912 για την ακρίβεια, στο σύνολο των 11.645 κρατουμένων, ενώ από τους περίπου 400 θανάτους στις φυλακές από το 1998 οι μισοί έχουν συμβεί την τελευταία τετραετία. Οσο για την περίφημη απόφαση-πλαίσιο; Σύμφωνα με το υπουργείο, έχει ολοκληρωθεί το έργο της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής και το κείμενο βρίσκεται στο στάδιο της τελικής επεξεργασίας προκειμένου οι ρυθμίσεις να ενταχθούν άμεσα σε ένα από τα νομοσχέδια που αναμένεται να κατατεθούν στη Βουλή, μας διαβεβαίωσαν χωρίς περαιτέρω διευκρινίσεις για το περιεχόμενο ή το χρονοδιάγραμμα που έχουν θέσει.

«Το μεγαλύτερο πρόβλημα της ελληνικής ποινικής δικαιοσύνης είναι η ποινική μεταχείριση των εξαρτημένων από ναρκωτικά», μας λέει ο καθηγητής Ποινικού Δικαίου στο ΑΠΘ και σύμβουλος των προγραμμάτων νομικής στήριξης στο ΚΕΘΕΑ Νίκος Παρασκευόπουλος, με τον οποίο συζητήσαμε σχετικά: «Οι αποφάσεις-πλαίσιο έχουν γενική διατύπωση και δεν δεσμεύουν τον νομοθέτη για λεπτομέρειες και εξειδικευμένες ρυθμίσεις, ούτε καν ως προς συγκεκριμένα ύψη ποινών. Η ποινική νομοθεσία έχει αντικείμενο ζητήματα που αφορούν την ασφάλεια του πολίτη αλλά και τις ατομικές του ελευθερίες και είναι λογικό και συνταγματικά εγγυημένο το να θεσπίζεται από το Κοινοβούλιο με νομοθετική εργασία».

Πώς αξιολογείτε την ποινική αντιμετώπιση στις υποθέσεις με ναρκωτικά;

«Η ποινική αντιμετώπιση σε αυτές τις υποθέσεις είναι πολλές φορές δυσανάλογα αυστηρή όταν οι κατηγορούμενοι είναι εξαρτημένοι από ναρκωτικά. Η νομοθεσία μας προβλέπει δικλίδες, σύμφωνα με τις οποίες οι εξαρτημένοι διακινητές τιμωρούνται με συντηρητικά ελαφρότερη ποινή σε σχέση με εκείνη των εν ψυχρώ διακινητών. Επίσης για την περίπτωση των εξαρτημένων προβλέπει μια σειρά από εναλλακτικά-θεραπευτικά μέτρα. Οι καταδικαζόμενοι για υποθέσεις σχετικές με ναρκωτικά στη μεγάλη τους πλειονότητα είναι εξαρτημένοι από ουσίες και επομένως το ζήτημα της μεταχείρισης των εξαρτημένων από το ποινικό δικαστήριο είναι το κυριότερο το οποίο αντιμετωπίζεται σήμερα. Στην πραγματικότητα οι ρυθμίσεις για τους εξαρτημένους δεν εφαρμόζονται συχνά, ορισμένες μάλιστα από αυτές είναι σε πραγματική αχρησία είτε επειδή δεν υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές είτε για διάφορους διαδικαστικούς λόγους είτε επειδή τα δικαστήριά μας είναι επί της ουσίας διστακτικά. Αυτό έχει αποτέλεσμα πολλοί άνθρωποι να τιμωρούνται δυσανάλογα αυστηρά σε σχέση με την ευθύνη τους, αφού το μέγεθος της ευθύνης δεν προσδιορίζεται μόνο με βάση τις αντικειμενικές συνέπειες των πράξεών τους, αλλά επιπλέον και με βάση την ενοχή. Ετσι, στις φυλακές υπάρχει ένας υπερβολικός πληθυσμός από εξαρτημένους ανθρώπους, με αποτέλεσμα λόγω του συνωστισμού να επιβαρύνονται γενικότερα οι συνθήκες κράτησης. Αν λάβουμε υπόψη μας τους αριθμούς των κρατουμένων για σχετικές υποθέσεις, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η ποινική μεταχείριση των εξαρτημένων από ναρκωτικά είναι σήμερα το μεγαλύτερο πρόβλημα της ελληνικής ποινικής δικαιοσύνης. Η μη αναγνώριση της εξάρτησης από ναρκωτικά έχει αλυσιδωτές συνέπειες στη μεταχείριση του ανθρώπου ο οποίος δικάζεται, αφού οδηγεί σε προσωρινή κράτησή του καθώς και σε επιμήκυνση του χρόνου για απόλυση υπό όρους».

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 06/09/2008

Παιδιά, κάτω από τα όρια της φτώχειας, παιδιά στη σκιά της φτώχειας

29.06.08

ΦΤΩΧΑ ΤΟ 23% ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Οι διαστάσεις της παιδικής φτώχειας στις χώρες της ΕΕ και στην ΕλλάδαΠερίπου 50 εκατομμύρια παιδιά του ανεπτυγμένου κόσμου των χωρών του ΟΟΣΑ ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, όπως αναφέρεται στις εκθέσεις της UNICEF (2005, 2007). Παρά το γεγονός ότι στις περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες από το 1950 και μετά διπλασιάστηκε ή υπερδιπλασιάστηκε το εθνικό εισόδημα, ένα σημαντικό ποσοστό των παιδιών ζουν σε οικογένειες τόσο φτωχές ώστε να απειλείται η υγεία τους, αλλά και η ανάπτυξή τους. Ένα ακόμα μεγαλύτερο ποσοστό ζει στη σκιά της σχετικής φτώχειας. Οι ελάχιστες φυσικές ανάγκες τους αντιμετωπίζονται, αλλά τα παιδιά αυτά στερούνται από δραστηριότητες και παροχές που θεωρούνται αυτονόητα για τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας τους.Ιδιαίτερα στην Ελλάδα η ανάγκη για μελέτη σε βάθος του φαινομένου της παιδικής φτώχειας καθίσταται επιτακτική, καθώς το πρόβλημα τα τελευταία έτη φαίνεται να βρίσκεται σε φάση διεύρυνσης και να αγγίζει το 23% των παιδιών ηλικίας έως 17 ετών. Ειδικότερα, καταγράφεται μία μετατόπιση των ποσοστών παιδικής φτώχειας σε υψηλότερα επίπεδα μετά το 2002. Επιπλέον, αντίθετα με ό,τι συνέβη στις περισσότερες άλλες χώρες της ΕΕ, το ποσοστό των παιδιών έως 15 ετών που ζουν κάτω από τη γραμμή φτώχειας στην Ελλάδα αυξήθηκε κατά τρεις εκατοστιαίες μονάδες το 2006 φθάνοντας το 22%, έναντι 19% το 2005. Με βάση το ποσοστό αυτό, περίπου 380 χιλιάδες παιδιά ηλικίας έως 15 ετών ή περίπου 450 χιλιάδες παιδιά έως 17 ετών βρίσκονται στην Ελλάδα κάτω από το χρηματικό όριο της σχετικής φτώχειας. Το ποσοστό αυτό είναι πλέον το υψηλότερο στις χώρες της ΕΕ-15, με εξαίρεση την Ιταλία, την Ισπανία και το Ην. Βασίλειο.
Τα στοιχεία αυτά περιέχονται σε πρόσφατη πολυσέλιδη μελέτη του Θεόδωρου Μητράκου -ίσως η μοναδική ελληνική που εξετάζει το πρόβλημα της παιδικής φτώχειας στην Ελλάδα τόσο πολύπλευρα και διεξοδικά. Η «Εποχή» δημοσιεύει το λιγότερο προβεβλημένο από τον Τύπο, αλλά όχι λιγότερο ενδιαφέρον μέρος της μελέτης, εκείνο όπου οι διαπιστώσεις συνοδεύονται και από προτάσεις πολιτικής.

Επιμέλεια: Θεανώ Ποτήρη

ΤουΘεόδωρου Μητράκου*

Διαπιστώσεις και προτάσεις πολιτικήςΕίναι προφανές ότι οι διαστάσεις του προβλήματος της παιδικής φτώχειας είναι άμεσα συνδεδεμένες με το μέγεθος του κοινωνικού κράτους και την αποτελεσματικότητα των κοινωνικών δαπανών. Αξίζει λοιπόν να σημειωθεί ότι η συμβολή των δημοσιονομικών μέτρων και των κοινωνικών δαπανών στη μείωση της παιδικής φτώχειας στην Ελλάδα είναι εξαιρετικά περιορισμένη σε σύγκριση με την πλειονότητα και τον μέσο όρο των χωρών της ΕΕ. Παρά τη σημαντική αύξηση των κοινωνικών δαπανών ως ποσοστού του ΑΕΠ στην Ελλάδα κατά την τελευταία δεκαετία (από 20,5% το 1996 σε 24,2% το 2005, έναντι 27,8% για την ΕΕ-15 και 27,2% για την ΕΕ-27), η παιδική φτώχεια επιδεικνύει εντυπωσιακή σταθερότητα και πιθανότατα έχει πρόσφατα διευρυνθεί. Ειδικότερα, το σύνολο των δαπανών αυτών μείωσε στην Ελλάδα τις διαστάσεις της φτώχειας των παιδιών έως 15 ετών (στοιχεία EU-SILC 2006) μόλις κατά 4 εκατοστιαίες μονάδες (από 26% σε 22%) έναντι αντίστοιχης μείωσης κατά 16 εκατοστιαίες μονάδες (από 35% σε 19%) για το σύνολο των χωρών της ΕΕ. Εξάλλου, με βάση την πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις χώρες της ΕΕ οι κοινωνικές δαπάνες (εκτός από τις συντάξεις) κατά μέσον όρο μειώνουν τον κίνδυνο φτώχειας για τα παιδιά από 0-17 ετών κατά 44%. Στην Ελλάδα το ποσοστό αυτό δεν ξεπερνά το 13% και είναι το μικρότερο από όλες τις χώρες της ΕΕ. Ορισμένες επισημάνσεις θα πρέπει να γίνουν ως προς την περιορισμένη αποτελεσματικότητα των παροχών του κατακερματισμένου κοινωνικού κράτους πρόνοιας στη μείωση της παιδικής φτώχειας στην Ελλάδα. Κατ’ αρχάς, ο αναδιανεμητικός ρόλος των κοινωνικών παροχών είναι γενικά μεγαλύτερος στις χώρες που δαπανούν ένα μεγαλύτερο μέρος του ΑΕΠ σε αυτού του είδους τις παροχές. Στην περίπτωση της Ελλάδος το μέγεθος του κοινωνικού κράτους δεν είναι σαφώς προσδιορισμένο. Μετά την πρόσφατη αναθεώρηση του ΑΕΠ της χώρας το μερίδιο των κοινωνικών δαπανών ανήλθε το 2005 στο 24,2% του ΑΕΠ, δηλαδή τρεις περίπου εκατοστιαίες μονάδες κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Ωστόσο, υπάρχουν και ορισμένοι άλλοι σημαντικοί παράγοντες, πέρα από το ύψος των διαθέσιμων πόρων, που επηρεάζουν το τελικό αποτέλεσμα. Τέτοιοι καθοριστικοί παράγοντες είναι ο τρόπος κατανομής των κοινωνικών παροχών μεταξύ των διαφορετικών μορφών μεταβιβάσεων, καθώς και ο βαθμός στόχευσης των επιμέρους παροχών. Ειδικότερα, ο σημαντικότερος τύπος κοινωνικής μεταβίβασης στις χώρες της ΕΕ είναι οι συντάξεις, των οποίων η συμβολή στη μείωση της παιδικής φτώχειας, όπως είναι φυσικό, είναι περιορισμένη. Πράγματι, από τις 16 εκατοστιαίες μονάδες που μειώνουν την παιδική φτώχεια το σύνολο των κοινωνικών δαπανών στις χώρες της ΕΕ, μόνο 2 από αυτές μπορούν να αποδοθούν στην παρουσία των συντάξεων ενώ οι υπόλοιπες 14 αποδίδονται στις μη συνταξιοδοτικές κοινωνικές παροχές, όπως είναι τα κοινωνικά επιδόματα (ανεργίας, αναπηρίας, πρόνοιας, ασθένειας, στέγασης, οικογενειακά κ.ά.). Στην περίπτωση της Ελλάδας ο ρόλος των συνταξιοδοτικών δαπανών είναι σημαντικός καθώς 2 από τις 4 εκατοστιαίες μονάδες μείωσης της παιδικής φτώχειας λόγω των κοινωνικών δαπανών, οφείλονται στις συντάξεις. Όπως τονίστηκε και πριν, αυτό ερμηνεύεται τόσο από τη δομή της ελληνικής οικογένειας (συχνή παρουσία εγγονών και παππούδων/γιαγιάδων στο ίδιο νοικοκυριό) όσο και από τις κρατούσες κοινωνικές αντιλήψεις που ενισχύουν τις χρηματικές και σε είδος μεταβιβάσεις μεταξύ των μελών του ευρύτερου οικογενειακού περιβάλλοντος. Από τις μη συνταξιοδοτικές κοινωνικές δαπάνες μόλις το 12,7% αυτών (που ισοδυναμεί με το 6,3% του συνόλου των κοινωνικών δαπανών ή με 1,5% του ΑΕΠ) έχει στην Ελλάδα ως στόχο την οικογένεια και τα παιδιά. Επιπλέον, και το πρόβλημα της στόχευσης των τελευταίων είναι υπαρκτό, καθώς είναι χαρακτηριστικό ότι το πλουσιότερο 10% του πληθυσμού στη χώρα μας λαμβάνει το 12,9% των οικογενειακών επιδομάτων (στοιχεία EU-SILC). Το γεγονός ότι ένα σημαντικό μερίδιο των οικονομικών ενισχύσεων προς τις οικογένειες με παιδιά δεν κατευθύνεται προς τις φτωχότερες από αυτές, καθώς η παροχή των ενισχύσεων είναι ανεξάρτητη από το εισόδημα της οικογένειας (επίδομα τρίτου παιδιού, πρόσθετο αφορολόγητο ποσό για το τρίτο παιδί, επίδομα πολυτέκνων κ.ά.), έχει ως αποτέλεσμα να είναι περιορισμένη η συμβολή τους στην αντιμετώπιση της παιδικής φτώχειας. Έτσι, τελικά δεν διασφαλίζεται ένα ελάχιστο επίπεδο διαβίωσης των φτωχών νοικοκυριών με παιδιά, ενώ ο κατακερματισμός και η γραφειοκρατία του συστήματος παροχών είναι πιθανό να δημιουργούν εκ των πραγμάτων διακρίσεις μεταξύ διαφορετικών κατηγοριών δικαιούχων. Κατά συνέπεια η ενίσχυση και η βελτίωση της στόχευσης των κοινωνικών παροχών προς τις οικογένειες με παιδιά και με σχετικά μεγαλύτερη οικονομική ανάγκη είναι προφανές ότι μπορεί να βελτιώσει σημαντικά την αποτελεσματικότητα των παροχών αυτών ως προς τη μείωση της παιδικής φτώχειας και να περιορίσει τις διευρυνόμενες διαστάσεις αυτού του φαινομένου.Τα ευρήματα της παρούσας μελέτης οδηγούν σε ορισμένα ακόμη προφανή συμπεράσματα σχετικά με την ανάγκη χάραξης πιο αποτελεσματικής πολιτικής για την καταπολέμηση της παιδικής φτώχειας στην Ελλάδα. Π.χ., εφόσον τα αποτελέσματα της ανάλυσης δείχνουν ότι το χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης του υπευθύνου του νοικοκυριού είναι στενά συνδεδεμένο με καταστάσεις παιδικής φτώχειας και συνεπώς αποφασιστικός παράγοντας για τη μεταβίβασή της από γενιά σε γενιά, είναι προφανές ότι η άσκηση πολιτικής που θα αποσκοπεί στη βελτίωση του εκπαιδευτικού επιπέδου κυρίως των φτωχότερων τμημάτων του πληθυσμού είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα οδηγήσει μακροχρόνια στον περιορισμό της παιδικής φτώχειας. Στους επιμέρους στόχους της εν λόγω πολιτικής είναι δυνατόν να συμπεριλαμβάνονται η μείωση της σχολικής διαρροής, η αύξηση των ετών υποχρεωτικής εκπαίδευσης, η βελτίωση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών (ενισχυτική διδασκαλία, μείωση χαμένων διδακτικών ωρών κ.λπ.), η ενθάρρυνση της συμμετοχής των φτωχότερων τμημάτων του πληθυσμού και των παιδιών τους στις μη υποχρεωτικές βαθμίδες της εκπαίδευσης, καθώς και ο περιορισμός της σημασίας της παραπαιδείας ως μέσου για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Επιπλέον, με βάση τα ευρήματα της μελέτης εκτιμάται ότι ο περιορισμός της ανασφάλιστης εργασίας και η ταχύτερη ένταξη των οικονομικών μεταναστών στην κοινωνική και οικονομική ζωή της χώρας, πέρα από τις άλλες θετικές συνέπειες που θα έχουν, πιθανότατα θα αμβλύνουν τις διαστάσεις της παιδικής φτώχειας. Ανάλογο θα είναι το αποτέλεσμα της άσκησης πολιτικής που θα συμβάλλει στην αύξηση της απασχόλησης και της απασχολησιμότητας των μελών του νοικοκυριού και θα διευκολύνει την ένταξή τους στην αγορά εργασίας. Όπως προέκυψε από την ανάλυση της μελέτης, μια ισχυρή και αρνητική σχέση διαγράφεται μεταξύ της πιθανότητας της παιδικής φτώχειας και της απασχόλησης του υπευθύνου, της συζύγου και των άλλων μελών του νοικοκυριού. Κατά συνέπεια, είναι σχεδόν βέβαιο ότι η χάραξη πολιτικής που με οποιοδήποτε τρόπο θα ενισχύσει την προσβασιμότητα των νεαρών ζευγαριών με παιδιά στην αγορά εργασίας και στην απασχόληση θα συμβάλει καθοριστικά στην αποτροπή καταστάσεων παιδικής φτώχειας. Παραδείγματα μέτρων πολιτικής προς την κατεύθυνση αυτή είναι, η ενίσχυση των υποδομών προσχολικής και σχολικής φροντίδας (παιδικοί σταθμοί, ολοήμερο σχολείο κ.ά.), η προσαρμογή των γνώσεων και δεξιοτήτων των νέων στις ανάγκες της αγοράς (επαγγελματική κατάρτιση, ενίσχυση της προσαρμοστικότητας της επίσημης εκπαίδευσης στα αντικείμενα με αυξημένη ζήτηση κ.ά.), η καλύτερη σύζευξη προσφοράς και ζήτησης στην αγορά εργασίας (πληροφόρηση, εκσυγχρονισμός ΟΑΕΔ κ.ά.).Από τον έντονο προβληματισμό που έχει αναπτυχθεί κυρίως τα τελευταία χρόνια σε σχέση με τον ορισμό της παιδικής φτώχειας προκύπτει ότι το ζήτημα αυτό είναι ιδιαίτερα σύνθετο και πολυδιάστατο, ενώ η κατανόηση και η αντιμετώπισή του απαιτούν το συνδυασμό πολλαπλών διαστάσεων και αντίστοιχων παραμέτρων. Η διάσταση των οικονομικών παραμέτρων που αφορά το εισόδημα του νοικοκυριού, τους τυχόν άλλους πόρους που διαθέτει και τις οικονομικές ενισχύσεις που λαμβάνει, την καταναλωτική του δαπάνη ή και τον πλούτο του είναι σημαντική. Ωστόσο, πολλές ακόμη σημαντικές διαστάσεις του φαινομένου θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη τόσο στην ανάλυση της παιδικής φτώχειας όσο και, κυρίως, στην άσκηση της πλέον ενδεδειγμένης πολιτικής για την επιτυχή αντιμετώπισή της. Μεταξύ αυτών είναι οι συνθήκες διαβίωσης και η ποιότητα ζωής στο νοικοκυριό, η πρόσβαση των μελών του σε δημόσιες κοινωνικές υπηρεσίες (υγεία, εκπαίδευση, αναψυχή κ.ά.), η υγεία τους και η ασφάλεια που νιώθουν, η παρουσία και των δύο γονέων, οι οικογενειακές και κοινωνικές τους σχέσεις. Σε κάθε περίπτωση το πρόβλημα του ορισμού και της παρακολούθησης της παιδικής φτώχειας στη χώρα μας θα πρέπει να αντιμετωπιστεί συνολικά, έτσι ώστε να τεθούν στόχοι, να ελεγχθεί η πρόοδος και να αξιολογηθεί η ασκούμενη πολιτική. Στην κατεύθυνση αυτή, η έκθεση της UNICEF (2005) παροτρύνει τα κράτη να εστιάσουν την έρευνα και τη διαμόρφωση της πολιτικής τους στην σχέση μεταξύ των ευρύτερων παραγόντων που προσδιορίζουν την οικονομική ευημερία των παιδιών: δηλαδή, της οικογένειας, της αγοράς και του κράτους. Στο ίδιο πλαίσιο, η πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (European Commission, 2008) επισημαίνει ότι οι εθνικοί ποσοτικοί στόχοι που τίθενται για τη μείωση της παιδικής φτώχειας πρέπει να βασίζονται στη διερεύνηση του φαινομένου αυτού και στη διαπίστωση των αιτιών του σε κάθε χώρα. Η πρόοδος που έχει σημειωθεί στις επιμέρους χώρες πρέπει να αξιολογείται σε σχέση με τους στόχους που έχουν τεθεί και την ανάλυση όχι μόνο της οικονομικής αλλά και των άλλων διαστάσεων της παιδικής φτώχειας και της ευημερίας των παιδιών όπως είναι: η υλική αποστέρηση, η κατοικία, η υγεία, η έκθεση σε κινδύνους και επικίνδυνες συμπεριφορές, η κοινωνική συμμετοχή και το οικογενειακό περιβάλλον, η εκπαίδευση και το τοπικό περιβάλλον, κ.ά.Εν κατακλείδι, ο περιορισμός του κινδύνου της παιδικής φτώχειας θα πρέπει πλέον να τεθεί στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της κοινωνικής πολιτικής στην Ελλάδα. Σ’ αυτή την προσπάθεια πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη η πολυδιάστατη έννοια του φαινομένου. Η σχετική υστέρηση για τα παιδιά που βρίσκονται σε κατάσταση φτώχειας δεν εξαντλείται στην έλλειψη επαρκούς εισοδήματος και συνεπώς απαιτείται πολύπλευρη δράση προς την κατεύθυνση όχι μόνο της αύξησης των χρηματικών κοινωνικών δαπανών αλλά και της παροχής υπηρεσιών (παιδεία, υγεία, κοινωνική ασφάλιση, πολιτισμός κ.λπ.) και της διευκόλυνσης της πρόσβασης των οικογενειών τους σε κοινωνικές υπηρεσίες, αλλά και, κυρίως, σε πιο ποιοτικές θέσεις στην αγορά εργασίας. Με άλλα λόγια, απαιτείται συντονισμένη δράση που θα αφορά τη στήριξη του οικογενειακού εισοδήματος τόσο μέσα όσο και έξω από την αγορά εργασίας, τις κοινωνικές δαπάνες, τις κοινωνικές επενδύσεις και τη μη εισοδηματική κοινωνική βοήθεια σε είδος, ώστε να προκύψουν και οι σχετικές συνέργειες.


*Ο Θόδωρος Μητράκος εργάζεται στη Διεύθυνση Οικονομικών Μελετών της Τράπεζας της Ελλάδος.(Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συγγραφέα και όχι κατ’ ανάγκην της ΤτΕ)

«Γραμμή φτώχειας»
Στις αναπτυγμένες χώρες ένα άτομο θεωρείται φτωχό όταν το εισόδημά του δεν επαρκεί για να του εξασφαλίσει ένα επίπεδο διαβίωσης συνεπές με τις συνήθειες και τα πρότυπα της συγκεκριμένης κοινωνίας στην οποία ζει. Όπως είναι φανερό, η έννοια της σχετικής φτώχειας δέχεται την ύπαρξη όχι μόνο βιολογικών αναγκών αλλά και κοινωνικών και πολιτιστικών, που μέχρι ένα βαθμό «ολοκληρώνουν» το άτομο και το καθιστούν παραγωγικό μέλος της κοινωνίας. Έτσι, η σχετική θεώρηση της φτώχειας δίνει έμφαση στην οικονομική ανισότητα μεταξύ των μελών μιας κοινωνικής ομάδας, σε αντίθεση με την απόλυτη, που δίνει έμφαση στην οικονομική ανεπάρκεια. Με βάση την έννοια της σχετικής φτώχειας και τον ορισμό αυτό, η γραμμή φτώχειας ορίζεται ως το 60% της διαμέσου της κατανομής των εισοδημάτων για το σύνολο του πληθυσμού κάθε χώρας Αφού έχει οριστεί η γραμμή φτώχειας, είναι πλέον εύκολο να χαρακτηριστεί ένα άτομο ως «φτωχό» όταν το εισόδημά του είναι χαμηλότερο από το όριο της γραμμής φτώχειας, και αντίστοιχα ως «μη φτωχό» αν το εισόδημά του είναι υψηλότερο από το όριο αυτό (Η διάμεσος τιμή αντιστοιχεί στο εισόδημα του «μεσαίου» ατόμου ή νοικοκυριού πάνω από το οποίο βρίσκεται το 50% του πληθυσμού, όσο δηλαδή και κάτω από αυτό).

Ομάδες υψηλού κινδύνου παιδικής φτώχειας

Ιδιαίτερα υψηλό κίνδυνο παιδικής φτώχειας σε σχέση με τον τόπο της κατοικίας και τη σύνθεση του νοικοκυριού αντιμετωπίζουν τα νοικοκυριά με παιδιά που κατοικούν σε αγροτικές περιοχές και είναι πολυμελή. Επιπλέον, ιδιαίτερα δραματικές διαστάσεις λαμβάνει η παιδική φτώχεια για τα παιδιά που ζουν με τον ένα μόνο από τους δύο γονείς. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην περίπτωση αυτή οι δείκτες σχετικής συγκέντρωσης της παιδικής φτώχειας υπερτετραπλασιάζονται σε σύγκριση με το σύνολο των νοικοκυριών με παιδιά, με βάση τις δύο κατανομές της δαπάνης. Από την ανάλυση των δημογραφικών και άλλων χαρακτηριστικών του υπευθύνου του νοικοκυριού, ως ομάδες υψηλού κινδύνου παιδικής φτώχειας προκύπτουν τα νοικοκυριά με αρχηγό οικονομικό μετανάστη ή άτομο ηλικίας έως 34 ετών. Επιπλέον, καταγράφεται ισχυρή αρνητική συσχέτιση μεταξύ του κινδύνου παιδικής φτώχειας και του επιπέδου εκπαίδευσης του υπευθύνου του νοικοκυριού. Όσο χαμηλότερο είναι το επίπεδο εκπαίδευσης τόσο υψηλότερες τιμές λαμβάνει ο δείκτης του σχετικού κινδύνου παιδικής φτώχειας. Ανάλογα συμπεράσματα ισχύουν εάν ο κίνδυνος παιδικής φτώχειας συνδυαστεί με το επίπεδο εκπαίδευσης όχι μόνο του υπευθύνου, αλλά και του άλλου γονέα που ζει στο νοικοκυριό. Και στην περίπτωση αυτή καθώς αυξάνεται το εκπαιδευτικό επίπεδο οποιουδήποτε από τους δύο γονείς, ο σχετικός κίνδυνος παιδικής φτώχειας μειώνονται εξαιρετικά. Ως προς την κατάσταση απασχόλησης του υπευθύνου του νοικοκυριού από πλευράς απασχόλησης, ο σχετικός κίνδυνος παιδικής φτώχειας είναι ιδιαίτερα αυξημένος για όσους βρίσκονται εκτός εργατικού δυναμικού ή είναι άνεργοι. Όταν ο υπεύθυνος του νοικοκυριού είναι εργαζόμενος, ο κίνδυνος αυτός αυξάνεται δραστικά για τους απασχολουμένους στον πρωτογενή τομέα (ή τους ασφαλισμένους στον ΟΓΑ) και στον κλάδο των κατασκευών, τους ανειδίκευτους εργάτες και τους απασχολουμένους σε χειρωνακτικά επαγγέλματα, καθώς και για όσους εργάζονται σε περιστασιακή εργασία ή σύμβαση ορισμένου χρόνου/έργου και είναι ανασφάλιστοι ή απασχολούνται μόνο μερικώς.

Χαράτσι στους κρατούμενους

Χαράτσι σε εκατοντάδες κρατούμενους που είναι καταδικασμένοι σε μικρές ποινές και θέλουν να τις εξαγοράσουν επέβαλε η κυβέρνηση, η οποία εν μέσω θέρους και χωρίς ανακοινώσεις, διπλασίασε τα ελάχιστα όρια μετατροπής των ποινών. Την ίδια ώρα που άνθρωποι παραμένουν έγκλειστοι στις φυλακές διότι δεν έχουν τα χρήματα να εξαγοράσουν τις ποινές τους, διυπουργική απόφαση αυξάνει τα ελάχιστα όρια μετατροπής των περιοριστικών της ελευθερίας ποινών και συγκεκριμένα της φυλάκισης (για πλημμελήματα) από 5 σε 10 ευρώ και της κράτησης (για πταίσματα) από 2,10 ευρώ ημερησίως σε 5 ευρώ, δηλαδή στο διπλάσιο. Από εδώ και στο εξής, κρατούμενοι για αδικήματα χαμηλής παραβατικότητας για να μετατρέψουν την ποινή τους σε χρηματική θα πρέπει να καταβάλουν τον μήνα 600 ευρώ αντί 300 ευρώ που ίσχυε μέχρι σήμερα. Η νέα ρύθμιση, που εξυπηρετεί καθαρά εισπρακτικούς λόγους, ελήφθη και δημοσιεύθηκε, όπως καταγγέλλει ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών, σε ανύποπτο χρόνο (13.6.2008) και μεταξύ άλλων αποφάσεων που αφορούσαν εντελώς διαφορετικά θέματα. Οι δικηγόροι αξιώνουν την άμεση κατάργηση της διυπουργικής απόφασης καθώς «τέτοιου είδους αντιλαϊκά και αντικοινωνικά μέτρα φαλκιδεύουν τα δικαιώματα του πολίτη, κλονίζουν την εμπιστοσύνη του στο έργο της κυβέρνησης και πλήττουν τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα σε περίοδο υποχρεωτικής λιτότητας». Διαμαρτύρονται και για τον πρόσθετο λόγο ότι δεν υπήρξε προηγούμενη ενημέρωσή τους, αναφέροντας ότι «η λήψη αποφάσεων οι οποίες επηρεάζουν σε τέτοιο σημαντικό βαθμό την απονομή της δικαιοσύνης, χωρίς να ζητηθεί η γνώμη του δικηγορικού σώματος, οδηγεί στην απαξίωσή του και περιορίζει τον κοινωνικό του ρόλο»

Β.ΦΩΤ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 03/07/2008

«ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΑΣ!» Φεστιβάλ Υπερηφάνειας της Αθήνας...

Image scaled down

«ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΑΣ!» Φεστιβάλ Υπερηφάνειας της Αθήνας.

Μια γιορτή μια παρέλαση ένα πανηγύρι…το ατομικό, είναι πολιτικό… …ο καπιταλισμός…και το απολιτίκ, εντός, εκτός και επί τα αυτά.

-- Η σεξουαλική απελευθέρωση (ΔΕΝ) είναι πανηγύρι--

Λαμπρή πορεία… δικαιωματική και ομολογουμένος μαζικότατη -αφού δεν είχε μόνο 700 ανθρώπους όπως κάποια μάτια θέλουν να «βλέπουν»…αλλά τουλάχιστον 3.000 και αυτό δεν αλλάζει με το αν αρέσει η όχι σε καποιους/ες.

Δεν είμαστε ανθρωπομετρητές συγκεντρώσεων αλλά όχι και μερικές εκατοντάδες;

Ήταν εξόφθαλμο το κοντόφθαλμο μέτρημα ορισμένων. Το φεστιβάλ πλαισιώθηκε από παρά πολύ κόσμο και η παρέλαση ήταν μαζική και με πολύ μεγαλύτερη συμμετοχή από τις προηγούμενες φορές

Εκείνο όμως που είναι αξιοσημείωτο ήταν ότι δεν ακούστηκε μαζικά ούτε ένα πολιτικό σύνθημα.. Εκτός μεμονωμένων περιπτώσεων –αλλά όχι μαζικά.

Εξ άλλου όλοι όσοι στάθηκαν αλληλέγγυοι/ες και συμπαραστάτες/ες - (Γένοβα, Αντιεξουσιαστική Κίνηση, Νεολαία Συνασπισμού) -οι διοργανωτές το είχαν πει… και τους το είπαν ξανά και στην…παρέλαση.

«Όχι πολιτικά συνθήματα. Είναι γιορτή εδώ. Η Σεξουαλική απελευθέρωση είναι πανηγύρι και δεν θέλουμε πολιτικά συνθήματα» (**)

Στα πάνω των πολιτικών συλλογικοτήτων ήταν αυτονόητο ότι η σεξουαλική απελευθέρωση δεν νοείται εκτός πλαισίου της συνολικής απελευθέρωσης του ατόμου.

Ο χώρος της εκδήλωσης από το μεσημέρι και μετά άρχισε να κατακλύζεται από κόσμο τόσο στο χώρο της πλατείας όσο και στα κιόσκια που είχαν στηθεί και φιλοξενούσαν οργανώσεις βιβλία έντυπο υλικό, σουβενίρ κλπ κλπ των βεστιβάλ

Στα κιόσκια υπήρχε πληθώρα υλικού από τη Λεσβιακή, Γκέι, Αμφισεξουαλική και Τρανσεξουαλική κοινότητα ενώ υπήρχαν κιόσκια με τις πολιτικές οργανώσεις Αντιεξουσιαστική κίνηση, Γένοβα, Σπάρτακος, Δίκτυο για τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα, νεολαία Συνασπισμού, Εποχή.

Η παρέλαση ξεκίνησε στις 6.30 το απόγευμα… με κεφαλή τη σημαία του ουράνιου τόξου και ακολουθούσε … νταλίκα τριαξονική … κινητή πίστα χορού… πίσω από το κινητό-μουσικοχορευτικό…. Ακολουθούσε ένα πολύχρωμο ποτάμι ανθρώπων…

Η δυναμική του πολύχρωμου αυτού ποταμιού … καταγράφεται στις παρακάτω γραμμές που αποτελούν το επίσημο κάλεσμα στην γιορτή παρέλαση.

<< Με το σύνθημα αυτό, η Λεσβιακή, Γκέι, Αμφισεξουαλική και Τρανσεξουαλική κοινότητα γιορτάζει τη διαφορετικότητα μαζί με όλη την Αθήνα!
Με ιδιαίτερη χαρά και περηφάνια σας καλούμε στην Πλατεία Κλαυθμώνος, το Σάββατο 7 Ιουνίου, για το 4ο μεγάλο Φεστιβάλ Υπερηφάνειας Athens Pride 2008!
Φέτος, το Φεστιβάλ Υπερηφάνειας έρχεται ανανεωμένο – πιο δυναμικό, πιο ενθουσιώδες, με πολλές εκπλήξεις!

Για την Παρέλαση και το Πάρτι έχουμε προσκαλέσει μεγάλα ταλέντα της Ελλάδας και του εξωτερικού. Με ζωντανή μουσική, χορευτικά, ντραγκ σόου, δημοφιλείς DJ και πολλά άλλα, η φετινή διοργάνωση υπόσχεται να μείνει αξέχαστη.
Ελάτε από νωρίς να επισκεφτείτε τα περίπτερα για ενημέρωση με τα τελευταία νέα της λεσβιακής, γκέι, τρανς, αμφί κοινότητας και για σουβενίρ. Περάστε από το περίπτερο του Φεστιβάλ Υπερηφάνειας της Αθήνας για τα επίσημα αναμνηστικά σας.

Παρελάσετε στο ιστορικό κέντρο και μπροστά από την Βουλή - κάτω από την πολυχρωμία της σημαίας του ουράνιου τόξου. Ελάτε με μεταμφίεση ή μάσκα ή όχι – όπως θέλετε. Όλα είναι χαλαρά.
Και μετά - μείνετε μέχρι αργά για χορό και εκπλήξεις στο πιο φαντασμαγορικό πάρτι της χρονιάς!
Όλοι και όλες είναι ευπρόσδεκτοι / ες, άσχετα από σεξουαλικό προσανατολισμό, ηλικία, εθνικότητα, θρησκεία ή πολιτικές πεποιθήσεις. (**)
Φέρτε φίλες, φίλους και συγγενείς. Ελάτε μαζί μας και γράψτε ιστορία!
Να είστε εκεί!!!
O ΕΡΩΤΑΣ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ….ΚΑΝΕΙ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ! >>

Το πολύχρωμο ποτάμι … με μουσική χορό και πολλά ντεσιμπέλ πολλά χαπενιγκ … κύλησε στους δρόμους της πόλης… Σταδίου …Σύνταγμα… Βουλή…Πανεπιστημίου…Ομόνοια… Αγίου Κωνσταντίνου Σωκράτους- Εκεί έγινε η επίθεση από τους φασίστες της Χρυσής αυγής…Ομόνοια…Αθηνάς…δημαρχείο_ εκεί τελείωσε το μουσικοχορευτικό… Βαρβάκειο… Κλαυθμώνος

Τα ΜΑΤ και οι φασίστες συνεργάτες τους

Η παρουσία μπάτσων ήταν διακριτική και μπροστά από την πορεία…ενώ ήδη διμοιρίες χακί έπαιρναν θέσεις στην αγίου Κωνσταντίνου όταν βγήκαν οι φασίστες της Χρυσής Αυγής για να χτυπήσουν τον κόσμο.

Φυσικά οι διμοιρίες των Ματ ήταν ιδιαίτερα διακριτικοί ήταν και με τους φασίστες της Χρυσής αυγής με ασπίδες κράνη και στειλιάρια που βγήκαν απ τα νέα τους Γραφεία και επιτέθηκαν στην πορεία.

Τους εγκλώβισαν τα ΜΑΤ και …με …τον σκληρό τρόπο του «ελάτε ρε παιδιά τώρα, κάντε λίγο πιο πίσω. Ελάτε παιδιά λίγο ακόμη…» τους πήγαν μέχρι τα γραφεία. Κατά την διάρκεια των χαδιών από τους μπάτσους προς τους στενούς συνεργάτες τους ακουγόντουσαν συνθήματα ρατσιστικά και απειλές. Αφού τους απέκλεισαν στα γραφεία τους, ήταν φανερό και με γυμνό οφθαλμό ότι τα έλεγαν παρεούλα.

Η κεφαλή της παρέλασης σταμάτησε λίγο… στην Αγίου Κωνσταντίνου έτρεξαν και αλλοι/ες από την Ομόνοια να δουν τι είχε συμβεί και τότε ακούστηκαν τα γιουχαϊσματα προς τους φασίστες και τα συνθήματα «φασίστες κουφάλες έρχονται κρεμάλες» το οποίο βέβαια ήταν μαζικό.

Όταν ο κόσμος άρχισε ξανά να κινείται και περνούσε το τριαξονικό από την Αγίου Κωνσταντίνου δέχθηκε αυγά γιαούρτια μπουκάλια και διάφορα αντικείμενα από … τα φασισταριά που είχαν ανέβει σε ταράτσα κτιρίου δίπλα από τα νέα τους γραφεία.

Υ.Γ (1) Συνθήματα που δεν έτυχαν μαζικής απήχησης

Εκεί στο τέλος στην ουρά της πορείας μετά το άρμα- νυφούλα. Εκεί που ακολουθούσαν τρία πολιτικά πανό με …ακούστηκαν τα εξής.

«Η πατριαρχεία σημαίνει ομοφοβία… σεξουαλική ελευθερία»

«Κωστάκη Σανιδά ακούστε το καλά οι gay θα παντρεύονται με τον τσαμπουκά»

«Η απελευθέρωση δεν έρχεται με νόμους, gay τρανς λεσβίες βγήκαμε στους δρόμους»

«Πατρίδα οικογένεια και θρησκεία του καπιταλισμού είναι τα εργαλεία»

«Λιτότητα ανεργία σεξισμός αυτός είναι ο καπιταλισμός»

«Η ομοφυλοφιλία δεν είναι ανωμαλία, ανωμαλία είναι το κράτος κι η θρησκεία η -εκκλησία»

|Ο καπιταλισμός και η πατριαρχία γεμίσανε τον κόσμο κόμπλεξ και φοβία»

«Ο Μάης ήταν μόνο η αρχή παλεύουμε για απελευθέρωση πραγματική»

«Ούτε κρατισμός ούτε ολιγαρχία κάτω ο σεξισμός και η πατριαρχεία»

«Φασίστες κουφάλες έρχονται κρεμάλες»

«Το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο από το Σανιδά»

Υ.Γ (2) Διάλογος ανάμεσα σε δυο γυναίκες διαδηλώτριες-στην ουρά της παρέλασης.

«…

-Σταματήστε να φωνάζετε καπιταλισμός. Δεν είναι πορεία για πολιτικά συνθήματα

--Άσε μας ρε. Σε συγκέντρωση και πορεία θα μας πεις εσύ τι θα φωνάξουμε. Πια είσαι στο κάτω κάτω, Δε σε ξέρω. Δεν ξέρω πια είσαι, όποτε άντε παράτα μας. Θα φωνάξουμε ότι θέλουμε.

-Ούτε εγώ σε ξέρω αλλά εδώ κάνουμε παρέλαση και είναι μια φιέστα.

--Δε ξέρω πια είσαι. Κάνε μας τη χάρη.

….»

Υ.Γ (3) Για την ιστορία…

Gay parade Μάντσεστερ

Η RAF άλλωστε έχει συμμετάσχει και πέρσι στην παρέλαση του Μάντσεστερ και φέτος σε μια ανάλογη εκδήλωση στο Μπράιτον και υποστηρίζει μάλιστα τους τρανσέξουαλ αξιωματικούς, που επιθυμούν να προχωρήσουν σε αλλαγή φύλου. Το 2000, για παράδειγμα, ο σμηναγός Έρικ Κούκσον έγινε «σμηναγός Καρολίνα Πέιτζ» και πέρυσι άλλοι δυο αξιωματικοί υπέβαλαν αίτηση για επεμβάσεις αλλαγής φύλου, που κόστισαν 32.000 λίρες και σήμερα πετούν ως γυναίκες.

Υ.Γ (4) Τα αυτονόητα… και δεδομένα …

Τα αυτονόητα… και δεδομένα όχι της θρησκείας της οικογένειας και της πατριαρχίας … αλλά όλων όσοι θέλουν να είναι ελεύθεροι άνθρωποι και όχι απλά να πιστεύουν ότι είναι ελεύθεροι άνθρωπο… φαίνεται πως δεν είναι αυτονόητα.

Αν είναι δύσκολο πράγμα η αποδοχή… ακόμη πιο δύσκολο είναι να πετάξεις από πάνω σου το σεξισμό το ρατσισμό την ομοφοβία την απόρριψη του άλλου ανθρώπου λόγο της σεξουαλικής του προτίμησης.

Εκεί μπαίνει η αυτοκριτική…. στον καθρέπτη…

Αυτό βέβαια και αν δεν είναι πολιτικό!

Και φυσικά είναι τόσο πολιτικό που δεν μπορεί να περιοριστεί στα καλλιτεχνικά χρώματα και αρώματα μια παρέλασης

Δεν μπορεί να περιοριστεί μόνο στην παρέλαση στους δρόμους ενός αρνητικού και φιλόξενου Δήμου… που όχι μόνο αρνείται να δεχθεί να τεθεί το φεστιβάλ υπό την αιγίδα του δήμου αλλά ο κύριος Κακλαμάνης αρνείται πεισματικά να επικοινωνήσει έστω και εγγράφως με τους διοργανωτές του φεστιβάλ αξιοπρέπειας.

… αξιοπρέπεια.

κόκκινοι αντι-ρεπόρτερ

Αιχμάλωτοι της μοντέρνας φτώχειας

Αυτός που δεν κάνει καμία διάκριση μεταξύ γκέι και στρέιτ είναι η αγορά, είναι οι τράπεζες που μας ξεσχίζουν όλους το ίδιο

Ένα σύννεφο φλυαρίας και δημαγωγίας σκέπασε την εβδομάδα που πέρασε τους τηλεοπτικούς ουρανούς. Αφορμή ήταν οι πρώτοι πολιτικοί γάμοι ομόφυλων ζευγαριών στην Τήλο, καθώς και η δολοφονία του δημοφιλούς ηθοποιού Νίκου Σεργιανόπουλου στο Παγκράτι. Ομοφοβικοί εναντίον ομοφυλόφιλων, υπερασπιστές της αγίας ελληνικής οικογένειας εναντίον των υποτιθέμενων κατεδαφιστών της.
Στο μεταξύ, αγόρια και κορίτσια από την Ασία ή τις χώρες του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού, εξακολουθούν να πουλάνε την εργατική τους δύναμη ή τις ερωτικές τους υπηρεσίες σε έλληνες εργοδότες ή πελάτες. Αυτό το διαρκές σκάνδαλο αντιμετωπίζεται σαν ένα φυσικό φαινόμενο.

Η ακρίβεια, η ανεργία, η εισοδηματική πολιτική γονατίζουν και διαβρώνουν την ελληνική οικογένεια και όχι οι ομοφυλόφιλοι που θέλουν να νομιμοποιήσουν τη σχέση τους. Είναι αυτονόητο ότι η ισότητα των δικαιωμάτων πρέπει να επεκταθεί και στα ομόφυλα ζευγάρια, αλλά να μην ξεχνάμε ότι τα ίδια τα δικαιώματα (π.χ., στην εργασία, την υγεία, την εκπαίδευση κλπ.) ψαλιδίζονται συστηματικά. Η ισότητα των δικαιωμάτων προϋποθέτει και την πάλη για να διευρυνθούν και να μη συρρικνωθούν τα δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αγώνες, θυσίες και αίμα.

Πάλη ενάντια στις προκαταλήψεις και τις διακρίσεις; Ναι, όμως ταυτόχρονα χρειάζεται η πάλη για τη δημοκρατία, για την αξιοπρέπεια και τη δίκαιη αμοιβή της εργασίας, καθώς ο πολύχρωμος και φαινομενικά πολυφωνικός τηλεοπτικός σκοταδισμός μετατρέπει ακόμα και τον αληθινό πόνο, την αληθινή αδικία σε σίριαλ, την πλοκή του οποίου οφείλει να ακολουθήσει η ζωή.

«Αιχμάλωτο των παθών του» χαρακτήρισε ο «γνωστός δικηγόρος», στις πολυάριθμες τηλεοπτικές εμφανίσεις του, τον αδικοχαμένο ηθοποιό. Ένας χαρακτηριστικός παραπλανητικός και ταυτόχρονα προσβλητικός για τα εκατομμύρια των Ελλήνων όλων των ηλικιών και των φίλων που παραμένουν αιχμάλωτοι μιας ανάλγητης και συντηρητικής πολιτικής, αιχμάλωτοι του αδηφάγου κεφαλαίου, αιχμάλωτοι της μοντέρνας φτώχειας. Υπάρχει μεγαλύτερη αιχμαλωσία από τον «ενοικιαζόμενο» εργαζόμενο ή τον συνταξιούχο που ψάχνει στα σκουπίδια για φαγητό ή τον άρρωστο στο ράντζο;

Αυτός που δεν κάνει καμία διάκριση μεταξύ γκέι και στρέιτ είναι η αγορά, είναι οι τράπεζες που μας ξεσχίζουν όλους το ίδιο. Εδώ ισχύει η πλήρης ισότητα στην εκμετάλλευση.

ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΤΖΙΑΝΤΖΗ

Άλλαξαν οι μετανάστες

Αλλαγές που δεν αφορούν μόνο την αγορά εργασίας, αλλά αγγίζουν τις κοινωνικές και πολιτισμικές δομές της Ελλάδας, έχει ήδη προκαλέσει το ισχυρό μεταναστευτικό ρεύμα προς τη χώρα μας, που συνεχίζεται επί 18 χρόνια.
Την ίδια ώρα, σοβαρές μεταβολέ συντελούνται και στη διάρθρωση του «μεταναστευτικού κόσμου» αλλά και στον βαθμό προσαρμογής του στην ελληνική κοινωνία.
Το βέβαιο είναι ότι τα κύματα των μεταναστών που ήρθαν, κυρίως παράνομα, στην Ελλάδα, άλλαξαν σημαντικά τη φυσιογνωμία της χώρας. Εδωσαν ώθηση στην οικονομία, δημιούργησαν νέες δουλειές, αλλά και προκατάληψη.
Πάνω από 1.200.000
Οι κυβερνήσεις, από την άλλη, ουδέποτε ακολούθησαν μια συνεπή μεταναστευτική πολιτική. Προσπαθούν να ελέγξουν την κατάσταση με αποσπασματικά μέτρα: Καταστολή στα σύνορα, μαζικές επαναπροωθήσεις και απελάσεις, κρούσματα βίας, ρατσισμού και ξενοφοβίας, συμπληρώνουν τις επίσημες κρατικές πρακτικές.
Παρά τις έρευνες που έχουν γίνει, ουδείς μπορεί να προσδιορίσει με ακρίβεια τον αριθμό μεταναστών που ζουν και εργάζονται στη χώρα.
Μια νηφάλια προσέγγιση για τον «ξένο» και τη συνεισφορά του στην ελληνική ανάπτυξη είναι αυτή που ακολουθεί. Την κατέγραψε η Αννα Τριανταφυλλίδου, από το ΕΛΙΑΜΕΠ και το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Παρουσιάστηκε πρόσφατα σε επιστημονικό συνέδριο στα Γιάννενα και τα στοιχεία της έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον:
*Ο συνολικός πληθυσμός των μεταναστών στην Ελλάδα, το 2007, σύμφωνα με τα δεδομένα της έκθεσης, υπολογίζεται σε 1.247.000 άτομα.
Σε αυτά περιλαμβάνονται 350.000 ομογενείς από την Αλβανία (200.000) και την πρώην Σοβ. Ενωση (150.000).
*Οι πιο πολλοί μετανάστες (υπολογίζονται περίπου στο 70%) έχουν κοινωνική ασφάλιση και κανονική δουλειά.
*Οι περισσότεροι μετανάστες προέρχονται κυρίως από γειτονικές χώρες. Οι Αλβανοί αποτελούν το 63% όσων έχουν νόμιμη άδεια εργασίας το 2007. Ακολουθούν οι Βούλγαροι (5,6%), οι Γεωργιανοί, και μετά οι Ρουμάνοι.
*Σχεδόν οι μισοί από τους αλλοδαπούς που κατοικούν στη χώρα, είναι παντρεμένοι (48%) και το 28% έχουν οικογένειες τετραμελείς.
*Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, το 30% των μεταναστών εργάζονταν στον αγροτικό τομέα και το 12% ήταν ανειδίκευτοι εργάτες.
Οι αμοιβές τους ήταν κατά 40% μικρότερες από αυτές των Ελλήνων. Το 2007, περίπου 4 στους 10 ξένους εργάτες απασχολούνται σε ανειδίκευτη χειρωνακτική εργασία. Ενα άλλο 16% εργάζεται στον τομέα των υπηρεσιών και στις πωλήσεις προϊόντων.
Ανοίγουν μαγαζιά
*Αυξάνεται και ο αριθμός των μεταναστών που έχουν δικές τους επιχειρήσεις. Σύμφωνα με το Εμπορικό Επιμελητήριο της Αθήνας, το 2006, πάνω από 2.000 Αλβανοί έχουν ξεκινήσει τη δική τους δουλειά. Οι περισσότεροι έχουν ψιλικατζίδικα και περίπτερα. Οι Κινέζοι ανοίγουν μαγαζιά με ρούχα, οι πρόσφυγες από το Μπαγκλαντές ειδικεύονται στα εστιατόρια.
*Σύμφωνα με άλλους ερευνητές, οι μετανάστες (νόμιμοι και παράνομοι) συνεισφέρουν σε ποσοστό μεταξύ 2,3% και 2,8% στο Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (ΑΕΠ).
*Η ίδια έρευνα (Ζωγραφάκης, Κόντης, Μητράκος) κατέδειξε ότι εάν οι ξένοι εργάτες εγκατέλειπαν τη χώρα, οι μισές από τις 400.000 θέσεις εργασίας που έχουν τώρα, θα παρέμεναν κενές.
Η εξέλιξη αυτή θα δημιουργούσε αρνητικές πιέσεις στην ελληνική οικονομία. Η κατανάλωση και το ΑΕΠ θα έπεφταν, οι μισθοί θα αυξάνονταν μόνο για τους ανειδίκευτους εργάτες και το εισόδημα των μεσαίων και υψηλότερων κοινωνικών στρωμάτων θα έμενε στάσιμο ή θα μειωνόταν.
Χαμηλές αμοιβές
Ενδιαφέρον έχουν, όμως, και τα στοιχεία για τις κύριες εθνότητες που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα:
1 Αλβανοί: Παρατηρείται μια μετακίνηση από την ανειδίκευτη αγροτική εργασία προς την οικοδομή, τις μικρές επιχειρήσεις, την ημιειδικευμένη εργασία, τα εστιατόρια και τα ξενοδοχεία. Το 82% έχει σταθερή εργασία και το 57% πληρώνει εισφορές. Η μεταπήδηση από την παρανομία στη νόμιμη εργασία και η συμμετοχή τους σε ασφαλιστικούς οργανισμούς έδωσαν (κυρίως στους άνδρες) κοινωνική και οικονομική ώθηση.
Αντίθετα οι γυναίκες είναι εγκλωβισμένες σε υπηρεσίες καθαρισμού και φροντίδας. Αρκετές, ωστόσο, αποχωρούν πλέον από την εργασία για να γίνουν νοικοκυρές.
2 Ομογενείς (από την πρώην Σοβιετική Ενωση): Οι περισσότεροι δείχνουν να παγιδεύτηκαν σε δουλειές με χαμηλές απολαβές παρά την καλή εκπαίδευση που είχαν (π.χ. το 12% είναι απόφοιτοι πανεπιστημίου, όταν για τους Ελληνες το αντίστοιχο ποσοστό είναι 8%).
3 Βούλγαροι: Τρεις στους τέσσερις είναι γυναίκες και εργάζονται ως εσωτερικές σε σπίτια. Οι άνδρες απασχολούνται στην οικοδομή. Το 2004 υπολογίζονταν σε 33.638 άτομα, από τα οποία 12.500 ήταν ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ. Ο μέσος μισθός τους ήταν κατά 46% μικρότερος από τον αντίστοιχο των Ελλήνων.
4 Ρουμάνοι: Από τους περίπου 16.000 που έχουν νόμιμη άδεια παραμονής, οι 11.000 είναι ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ. Αμείβονται, κατά μέσο όρο, 32% λιγότερο από τους Ελληνες εργαζόμενους.
5 Κινέζοι: Υπολογίζεται ότι σήμερα εργάζονται στην Ελλάδα 20.000 Κινέζοι, έναντι μόλις 1.500 που είχαν καταγραφεί το 2001. Οι μισοί έχουν εγκατασταθεί στην Αθήνα και έχουν δικά τους μαγαζιά. Μερικές χιλιάδες, επίσης, μετακινούνται το καλοκαίρι στα νησιά.
6 Ασιάτες: Η εισροή ασιατών προσφύγων στην Ελλάδα άρχισε εδώ και τρεις δεκαετίες. Από τη δεκαετία του '70 ήρθαν οι πρώτοι Πακιστανοί. Μετά το 2003 παρατηρείται αύξηση στην εισορή ασιατών μεταναστών. Υπολογίζεται ότι σήμερα ζουν στην Ελλάδα περισσότεροι από 130.000 Ασιάτες, διαφόρων εθνικοτήτων, που πληρώνονται με πολύ χαμηλές αμοιβές.
Απ' αυτούς περίπου 50.000 είναι Πακιστανοί, οι οποίοι εργάζονται κυρίως σε βιομηχανίες και οικοδομές.

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΖΕΡΒΑΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 13/04/2008

«Όλα του γάμου δύσκολα»

ΑΚΟΑ



ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Γι’ αυτό σύμφωνο συμβίωσης

Ο «βαθύτατα χριστιανικός» χαρακτηρισμός ως «πορνείας για κάθε άλλη συζυγική, εκτός γάμου, σχέση» αποτέλεσε, όπως και από μέλη της Ιεράς Συνόδου καταγγέλθηκε, προϊόν λαθροχειρίας και νόθευσης του κειμένου δια χειρός Ανθίμου.

Προηγήθηκε βέβαια μια συντηρητική απόφαση της πλειοψηφίας της Ιεράς Συνόδου παρά την θετική στάση του Αρχιεπισκόπου και άλλων.

Και κυρίως ας μην ξεχνάμε ότι σημειώθηκε μια σημαντική σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες καθυστέρηση, από την πολιτεία, στην δια νόμου αναγνώριση της εκτός γάμου συμβίωσης, καθώς και μια αδικαιολόγητη διάκριση. Η εξαίρεση των ομόφυλων ζευγαριών από τον νόμο.

Με αρωγό μια ενορχηστρωμένη αντίδραση στον Τύπο. Με πρωτοστάτες κυρίως Αρεοπαγίτες και άλλους ανώτατους δικαστικούς λειτουργούς η επίσημη πολιτεία είτε φοβούμενη είτε ενισχύοντας ένα βαθύ κοινωνικό συντηρητισμό δεν παύει ποτέ να λειτουργεί διαμορφώνοντας ένα αναχρονιστικό, ρατσιστικό και με κοινωνικές προκαταλήψεις πλαίσιο.

Η αριστερά οφείλει και μπορεί να συμβάλει στην ενεργή προστασία κάθε ατομικού και συλλογικού δικαιώματος, να συμβάλει στην άρση κάθε αποκλεισμού και κοινωνικής διάκρισης.

Το Γραφείο Τύπου Αθήνα 20-3-2008

Εκρηκτικές ελλείψεις προς όφελος των ιδιωτών

Από τον “Ρ”

Άμεσες λύσεις στα εκρηκτικά προβλήματα που αντιμετωπίζει το μοναδικό στη χώρα Εθνικό Ίδρυμα Αποκατάστασης Αναπήρων (ΕΙΑΑ), με αποτέλεσμα να υποβαθμίζεται δραματικά η αποκατάσταση και η ζωή των νοσηλευόμενων και οι εργαζόμενοι να δουλεύουν σε συνθήκες υπερεντατικοποίησης και εξάντλησης, απαίτησαν χτες οι εργαζόμενοι του ΕΙΑΑ με συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Υγείας.Υπογράμμισαν ότι το ΕΙΑΑ, που ούτως ή άλλως αποτελεί σταγόνα στον ωκεανό των αναγκών των αναπήρων της χώρας, υπολειτουργεί εξαιτίας της υποχρηματοδότησης και των εκρηκτικών ελλείψεων προσωπικού. Την ίδια ώρα ξεφυτρώνουν σαν τα «μανιτάρια» ιδιωτικά κέντρα αποκατάστασης, οικογένειες ξεπουλάνε ό,τι έχουν και δεν έχουν για την αποκατάσταση, ενώ η κυβέρνηση προχωράει στην κατασκευή και λειτουργία κέντρων αποκατάστασης μέσω των Συμπράξεων του Δημόσιου με τον Ιδιωτικό Τομέα (ΣΔΙΤ).
Στο ΕΙΑΑ κενές παραμένουν το 50% των οργανικών θέσεων προσωπικού. Στην απογευματινή και βραδινή βάρδια τρεις νοσηλευτές είναι υπεύθυνοι για 65 κατάκοιτους ασθενείς. «Εχουμε φτάσει στα όρια της εξάντλησης. Οι συγγενείς αναγκάζονται να κάνουν τους νοσηλευτές και τους τραυματιοφορείς ή να πληρώνουν αποκλειστικές νοσοκόμες. Οι νοσηλευόμενοι αντί της 1,5 ώρας φυσιοθεραπεία που χρειάζονται κάνουν 20 λεπτά και αντί για 5 μέρες τη βδομάδα, όπως χρειάζονται, κάνουν δύο», κατήγγειλαν οι εργαζόμενοι. Απ’ το ΕΙΑΑ λείπουν αναγκαίες ειδικότητες επιστημόνων, ενώ υπάρχουν μόλις ένας ψυχολόγος και ένας ψυχίατρος για τους 125 εσωτερικούς ασθενείς και για πολλούς ακόμα εξωτερικούς.
Ομως, σε συνάντηση που είχαν οι εργαζόμενοι με τον υφυπουργό Υγείας Γιώργο Κωνσταντόπουλο, ο τελευταίος επικεντρώνοντας σε ειδικότητες όπως οι φυσιοθεραπευτές και οι τραυματιοφορείς μίλησε για κάποιες προσλήψεις με συμβάσεις έργου, αλλά και για προσλήψεις με προγραμματικές συμβάσεις μέσω των αναπηρικών οργανώσεων. Ανέφερε ακόμα ότι το ΕΙΑΑ θα ενταχθεί στο ΕΣΥ με τροπολογία στο νομοσχέδιο για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, εξαιρώντας όμως σημαντικές προνοιακές δομές του ΕΙΑΑ (εργαστήριο για αναπηρικά είδη, ειδικό γυμνάσιο - λύκειο κ.α) για τις οποίες δεν ξεκαθάρισε τι σχεδιάζει το υπουργείο.
Στη συγκέντρωση παραβρέθηκαν, μεταξύ άλλων, η Λέττα Μεθωνιού στέλεχος του ΠΑΜΕ Υγείας - Πρόνοιας και ο Μάριος Καμακάρης στέλεχος της ΕΣΚ Παραπληγικών και της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα Αναπήρων. Οι οποίοι εκφράσανε την ανησυχία τους για τους σχεδιασμούς του υπουργείου και κάλεσαν τους εργαζόμενους να παλέψουν για αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Υγεία - Πρόνοια, με κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης, για προσλήψεις μόνιμου προσωπικού κ.ά.
—————————————————————————
ΣΥΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ
Κραυγή ντροπής για την κυρίαρχη πολιτική

Τα τεράστια προβλήματα της ειδικής αγωγής ήρθαν στο προσκήνιο στη σχετική σύσκεψη που διοργάνωσε χτες το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών.Στην κατάσταση της ειδικής αγωγής σήμερα και στις προθέσεις του υπουργείου αναφέρθηκε ο Γ. Ηρακλέους. Οπως σημείωσε, σύμφωνα με στοιχεία του ΥΠΕΠΘ, «ειδική εκπαίδευση» χρειάζεται ένας αριθμός μεγαλύτερος από 180.000 μαθητές (10% του μαθητικού δυναμικού) που περιλαμβάνει τόσο τα άτομα με αναπηρίες όσο και εκείνα με μαθησιακές δυσκολίες. Από αυτά, μόνο 13.500 μαθητές, παιδιά της ηλικίας του δημοτικού σχολείου, παρακολουθούν κάποια μορφή Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης σε ειδικές τάξεις ή σχολεία, ενώ μόλις το 10% από αυτούς, δηλαδή 1.400 περίπου μαθητές, συνεχίζει σε κάποια δευτεροβάθμια διαδικασία ειδικής αγωγής. «Αυτό το ποσοστό από μόνο του είναι μια κραυγή ντροπής για την κυρίαρχη πολιτική των μέχρι τώρα κυβερνήσεων και για το κοινωνικό σύστημα που εγκληματικά αδιαφορεί για συγκεκριμένους λόγους», σημείωσε ανάμεσα σε άλλα, ενώ σε ό,τι αφορά το νομοσχέδιο που ετοιμάζεται, τόνισε πως μπορεί να «δίνει την εντύπωση ότι ενδιαφέρεται και μεριμνά για όλα, στην ουσία όμως όχι μόνο δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα, αλλά το επιδεινώνει με περίσσια υποκρισία».
Τους βασικούς στόχους πάλης που θέτει το ΠΑΜΕ για την ειδική αγωγή, ανέπτυξε στην εισήγησή του ο Αντ. Καλόβουλος, τονίζοντας ότι ο αγώνας για αυτά τα προβλήματα πρέπει να καταλάβει μια από τις πρώτες θέσεις στο γενικότερο αγώνα για το σχολείο των λαϊκών αναγκών. Το πλαίσιο πάλης προτάσσει την ανάγκη για καθιέρωση της ειδικής αγωγής ως υποχρεωτικής και αποκλειστικά δημόσιας και δωρεάν από την ηλικία των 3 χρόνων, κατάργηση των νόμων 2817/2000 και 3194/2003 που είναι κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα της ΕΕ, καθιέρωση τρίχρονης ειδικής προσχολικής αγωγής και ειδικών βρεφονηπιακών σταθμών, αποκλειστικά δημοσίων και δωρεάν, ίδρυση σχολείων «μεταλυκειακής» ειδικής επαγγελματικής εκπαίδευσης για όσα παιδιά δεν μπορούν να φοιτήσουν σε κοινές επαγγελματικές σχολές, εξασφάλιση του αναγκαίου ειδικευμένου εκπαιδευτικού προσωπικού, μέτρα για τη στήριξη των αναπήρων μαθητών, φοιτητών και σπουδαστών κ.ά.
Στη συζήτηση που ακολούθησε, η αγανάκτηση ξεχείλισε. Οι απόφοιτοι του Παιδαγωγικού Τμήματος Ειδικής Αγωγής καταγγέλλουν πως αν και το τμήμα ιδρύθηκε το 1993, ακόμα δεν έχει διοριστεί ούτε ένας δάσκαλος. Οι εργαζόμενοι σε δομές ένταξης και στήριξης των ΑμΕΑ μιλούν για τα υπεράριθμα τμήματα και τους ελάχιστους εκπαιδευτικούς.
Κι όπως επισημάνθηκε, μπορεί κάποιος να θεωρήσει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο ότι κάτι πάει να συμμαζέψει, ωστόσο δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα κείμενο συγκάλυψης της βαρβαρότητας που βιώνουν καθημερινά γονείς, εκπαιδευτικοί και ΑμΕΑ: «Πετάει στον Καιάδα της Νέας Τάξης Πραγμάτων και της εκμετάλλευσης τα παιδιά με ειδικές ανάγκες».
Υπογραμμίστηκε ότι το θέμα είναι να βρουν το δικό τους σχολείο τα εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά με ειδικές ανάγκες, που είναι εκτός εκπαίδευσης. Να υποχρεωθεί το κράτος να τους βρίσκει δουλειά. Να σταματήσουν οι γονείς να πληρώνουν από την τσέπη τους και οι εκπαιδευτικοί να έχουν πλήρη εργασιακά δικαιώματα.
Στη σύσκεψη κατέληξαν σε πρωτοβουλίες ανάδειξης των ζητημάτων της ειδικής αγωγής με συγκέντρωση υπογραφών, περιοδείες του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών σε σχολικές μονάδες ειδικής αγωγής και παράσταση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Παιδείας το επόμενο διάστημα.
Ανάμεσα στους παρευρισκόμενους ήταν εκπρόσωποι από Δημοκρατική Ενότητα Γονέων, Συντονιστική Επιτροπή Νέων Αναπήρων, Επιτροπή Αγώνα Νέων ΑμΕΑ, Σύλλογο Εργαζομένων στο ΚΕΑΤ, ΚΕΚ ΑμΕΑ, ΕΣΚ ΑμΕΑ, Εθνική Ομοσπονδία Τυφλών, εκπρόσωποι Συλλόγων Δασκάλων και ΕΛΜΕ, του Συλλόγου Αποφοίτων του Παιδαγωγικού Τμήματος Ειδικής Αγωγής και άλλοι.

Τα θρανία της ανισότητας

ΕΡΕΥΝΑ ΓΣΕΕ: Οι περισσότεροι φοιτητές από εύπορες οικογένειες

Της ΑΝΝΑΣ ΑΝΔΡΙΤΣΑΚΗ

Ενας στους τρεις Ελληνες που αποτελούν τη λεγόμενη «καρδιά των εργαζομένων», τη θεωρούμενη πιο δυναμική κατηγορία πολιτών, ηλικίας 30-40 ετών, έχει φοιτήσει «το πολύ μέχρι το Γυμνάσιο». Αντίθετα, μόλις ένας στους πενήντα διαθέτει μεταπτυχιακό-διδακτορικό.

Στοιχεία-έκπληξη για το μορφωτικό επίπεδό μας, το οποίο, ωστόσο, αποτελεί βασικό όπλο ενάντια στη φτώχεια. Οσο υψηλότερο είναι το μορφωτικό επίπεδο, τόσο μικρότερος ο κίνδυνος της φτώχειας. Ωστόσο, όπως επιβεβαιώνει η αποκαλυπτική έρευνα της ΓΣΕΕ (του Κέντρου Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής), η εκπαίδευση στην Ελλάδα παραμένει ταξική και, επιπλέον, περιφερειακά άνιση. Οι περισσότεροι φοιτητές προέρχονται από εύπορες οικογένειες.

Με άλλα λόγια, αν λάβουμε υπ' όψιν ότι οι δείκτες βελτίωσης του μορφωτικού επιπέδου αποτελούν ένα από τα δύο βασικά κριτήρια της αξιολόγησης των πολιτικών για την καταπολέμηση της φτώχειας (το άλλο είναι η παιδική θνησιμότητα), τότε η Ελλάδα δεν βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση. Να το πούμε αλλιώς: Αν κάποιος από 30-40 ετών είναι εργαζόμενος και έχει λάβει τη στοιχειώδη υποχρεωτική (ή και λιγότερο από αυτήν) εκπαίδευση, τότε οι πιθανότητες αξιοπρεπούς επιβίωσης όλο και λιγοστεύουν, ενώ τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα αν είναι γονέας, ενώ αν πρόκειται για γυναίκα, πρέπει να ανησυχεί. Το ποσοστό κινδύνου οικονομικής επισφάλειας είναι υψηλότερο στις γυναίκες (20,9%), σε σχέση με τους άνδρες (18,3%).

Τα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από τους ερευνητές του ΚΑΝΕΠ είναι αποκαλυπτικά, ακόμη και για τους ίδιους, που περίμεναν ότι το προαναφερόμενο προφίλ του σύγχρονου Ελληνα ανήκε στο παρελθόν. Εξίσου αποκαλυπτικά, όμως, είναι και τα δεδομένα που προκύπτουν σε ό,τι αφορά τον καθοριστικό ρόλο της εκπαίδευσης στην κοινωνικο-οικονομική ανάπτυξη των πολιτών και της χώρας, αλλά από την άλλη και των ανισοτήτων σ' αυτήν, εξαιτίας της «ανισόρροπης εκπαιδευτικής ανάπτυξης», που βασίζεται σ' ένα σύστημα το οποίο συντηρεί και αναπαράγει «έναν ιδιότυπο ανορθολογισμό, που αγγίζει τα όρια του παραλογισμού». Αυτό τόνισε χθες ο υπεύθυνος των ερευνητικών προγραμμάτων του ΚΑΝΕΠ και παρουσιαστής της έρευνας, Νίκος Παΐζης.

Ανάμεσα στα σημαντικά ευρήματα της έρευνας, εντάσσονται:

- Ο συσχετισμός του κοινωνικού αποκλεισμού στην πρόσβαση σε ΑΕΙ και ΤΕΙ με τους δείκτες οικονομικής και πολιτιστικής ανάπτυξης.

- Η ανάδειξη της γεωγραφίας των ανισοτήτων στην εκπαίδευση.

- Η σύνδεση της σχολικής αναποτελεσματικότητας με τη διαφαινόμενη απαξίωση της γνώσης.

Αναλυτικότερα:

Οι επιπτώσεις του επιπέδου εκπαίδευσης των μελών των νοικοκυριών στη φτώχεια αναδεικνύεται, ανάμεσα σε άλλα, από τα εξής στοιχεία:

- Το 83,7% των φτωχών είναι αναλφάβητοι, έχουν τελειώσει μερικές τάξεις του Δημοτικού, Δημοτικό ή Γυμνάσιο, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για τους μη φτωχούς εκτιμάται στο 47,3%.

- Οι μη φτωχοί που έχουν μεταπτυχιακό είναι 24 φορές περισσότεροι από τους αντίστοιχους φτωχούς.

- Το 54,2% αυτών που δεν έχουν πάει καθόλου σχολείο (αναλφάβητοι) απειλείται από φτώχεια. Το αντίστοιχο ποσοστό για άτομα που έχουν τελειώσει ΑΕΙ μειώνεται δραστικά, στο 4,2%.

Οι «κραυγαλέες» κοινωνικές ανισότητες στον χώρο της Ανώτατης Εκπαίδευσης έχουν πολλές αφετηρίες και διαδρομές. Σύμφωνα με την έρευνα, υπάρχουν:

- Περιοχές με χαμηλό δείκτη ευημερίας, αλλά χαμηλό δείκτη πρόσβασης στα ΑΕΙ. Σε Ροδόπη και Ξάνθη, το 52% έχουν πάρει υποχρεωτική μόρφωση, ενώ στην Ευρυτανία το 42,94%.

- Περιοχές με υψηλό δείκτη ευημερίας και υψηλό δείκτη πρόσβασης. Χαρακτηριστικές είναι οι Αθήνα (29,16% είναι πτυχιούχοι ΑΕΙ), Θεσσαλονίκη (29,12%), Ιωάννινα (30,09%), Χίος (26,16%) και Χανιά.

- Περιοχές με αντιθέσεις. Αλλες με χαμηλό δείκτη ευημερίας και υψηλό δείκτη πρόσβασης, όπως οι Σέρρες και η Καρδίτσα, αλλά και αντίθετα, δηλαδή με υψηλούς οικονομικούς δείκτες, αλλά χαμηλούς εκπαιδευτικούς δείκτες.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της κατηγορίας αποτελούν οι τουριστικές περιοχές (Ζάκυνθος, Κυκλάδες), όπου διαπιστώνεται απαξίωση της γνώσης, αλλά και άλλες περιοχές, όπως ο Νομός Ρεθύμνου -και ειδικά στα ορεινά. Το 40% των κατοίκων έχουν λάβει υποχρεωτική μόρφωση, ενώ το 25% μόνο του Δημοτικού. Εδώ και χρόνια παρατηρείται το φαινόμενο της σχολικής διαρροής. Η περιοχή, όμως, ευημερεί. Η ευκολία πλουτισμού, τα προϊόντα παραοικονομίας και φοροδιαφυγής -που τώρα διερευνώνται, με αφορμή τα επεισόδια στα Ζωνιανά- ήταν και παραμένουν λόγοι απαξίωσης του σχολείου ως εργαλείου κοινωνικής καταξίωσης.

Το ότι υπάρχουν εκπαιδευτικές ανισότητες δεν αποτελεί είδηση, λένε οι ερευνητές της ΓΣΣΕ. Το ότι όμως η εθνική εκπαιδευτική πολιτική αδικεί κατάφωρα τις περιοχές που μειονεκτούν, δεν έχει αναδειχθεί.

- Ο πολιτικός σχεδιασμός είναι αποκλειστικά κεντρικός και εξειδικεύεται με τον αυτό τρόπο στις περιφέρειες.

- Το -κοινωνικά και συνταγματικά- κεκτημένο της δωρεάν Παιδείας αφενός βάλλεται, αφετέρου δεν επαρκεί για να υπάρξει ουσιαστική ισότητα ευκαιριών στην πρόσβαση στην Ανώτατη Εκπαίδευση.

Οι φοιτητές εξακολουθούν στην πλειονότητά τους να προέρχονται από εύπορες οικογένειες, ενώ ο αριθμός αυτών που προέρχονται από τα πολυπληθέστερα λαϊκά στρώματα είναι αναλογικά εξαιρετικά χαμηλός. Και αυτή η δυσαναλογία, αντί να μειώνεται, εντείνεται.

- Και από την άλλη, εξακολουθούμε να δίνουμε τεράστια ποσά στην παραπαιδεία. Τα ελληνικά νοικοκυριά έδωσαν τη χρονιά 2004-2005 4.371.300.000 ευρώ.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 25/01/2008

Η ΣΑΠΙΛΑ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΔΙΑΤΑΞΗ

ΑΠΟ ΤΟ : http://gortynios.blogspot.com

«Συλλογίζομαι κάθε μέρα και περισσότερο πως είμαστε ένα κουβάρι από σκουλήκια»
Γ.ΣΕΦΕΡΗΣ (ΜΕΡΕΣ)

«Αδυνατώ να καταλάβω πως ένας έντιμος άνθρωπος μπορεί να πιάσει στα χέρια του εφημερίδα χωρίς ένα ρίγος αηδίας»
Σ. ΜΠΟΝΤΛΕΡ

«Η Ιθάκη μπορεί να βομβαρδίστηκε με φωτιά και ατσάλι/ μπορεί να χτίκιασε από την πείνα και την ανέχεια / μπορεί να της φυτέψανε βαθειά-βαθειά στα σωθικά της τον καρκίνο / μα παραμένει όρθια , κάστρο ρημαγμένο, μα απόρθητο / λεύτερο , ζωσμένο με περηφάνια, ελπίδα, υπομονή μα και ΘΑΝΑΤΟ.»
ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ

Η κατρακύλα συνεχίζεται με αμείωτη ένταση, ιλιγγιώδεις ταχύτητες αναπτύσσονται στον ολισθηρό κατήφορο της διαφθοράς , της συναίνεσης και της υποταγής.
Γέμισε ο τόπος γερασμένους (ηλικιακά και ιδεολογικά) κίβδηλους κήνσορες και αδέκαστους (sic) Τήλε-δικαστές , ξοφλημένους πρώην επαναστάτες και νυν λακέδες εκδοτικών και πολιτικών συμφερόντων , διαδρομιστές και ποικιλόχρωμα παπαγαλάκια που αφού κατέστρεψαν όλους τους καθρέφτες που τους υπενθύμιζαν την κατάντια τους , την κατάντια μας, προσπαθούν τώρα να μας πείσουν, να πείσουν τους ίδιους τους εαυτούς τους ότι δεν είναι αυτοί υπερβολικά γερασμένοι , δεν είναι οι ιδέες τους σάπιες και ανυπόφορα δύσοσμες , εμείς παρά-είμαστε νέοι ,πως τα γαρύφαλλα σύμβολα ελπίδας και επανάστασης που φυτεύουμε στα ,χρόνια τώρα, χέρσα τους χωράφια μοσκοβολούν περισσότερο από το επιτρεπτό όριο που οι απαράβατοι νόμοι τους ορίζουν .
Η σαπίλα στην ημερήσια διάταξη, παρελαύνει στις τηλεοπτικές οθόνες των νοικοκυραίων ,πασπαλισμένη πρόχειρα την φτηνή χρυσόσκονη της νεοταξικής τηλέ-γκλαμουριάς σκορπώντας πότε ρίγη αηδίας, πότε «χαιρέκακα» μειδιάματα μπροστά στην γύμνια άφθαρτων μέχρι χτες αφεντάδων της τηλε-δημοκρατίας και πότε τρανταχτά κακαρίσματα στους ηδονοβλεψίες τηλεθεατές .
Μια κοινωνία σαπίζει χρόνια τώρα αποκλειστικά αφοσιωμένη στην λατρεία της αρπαχτής. Αποθεώνει ανερυθρίαστα χρυσοστόλιστους δεσποτάδες , κουστουμαρισμένους βο(υ)λευτές , ματσωμένους μεγαλοδικηγόρους, σκανδαλοθήρες και εκβιαστές τηλε-δημοσιογράφους , ψευτο- διανοούμενους αριστεροδεξιούς σπουδαρχίδες , ατάλαντους αρτίστες , αδίστακτους καρεκλοκένταυρος , κάθε λογής γιάπηδες και γιάνκηδες και άεργους ειδήμονες του life style και του σαβουάρ βιβρ.
Ένας ακόμα εν εξελίξει ακατάσχετος και παραληρηματικός πολυφωνικός μονόλογος ζητά την νομιμοποίηση του ελληνικού λαού για να κλείσει άρον-άρον την όλη υπόθεση απαλλάσσοντας τους ανευθυνο-υπεύθυνους απ’ τις ευθύνες τους και πλέον η όποια αλλαγή πλεύσης δεν είναι αρκετή , θα πρέπει οι γερασμένοι και οι νεόκοποι λαθρεπιβάτες , το βουτηγμένο στην διαφθορά πλήρωμα και όλοι όσοι τους σιγοντάρουν, τους ανέχονται και τους επιδοκιμάζουν να πεταχτούν μια για πάντα στον μολυσμένο ωκεανό από ψέματα και μεγαλόστομες ηθικολογίες που τόσα χρόνια μας πλασάρουν.
Είναι ο επιθανάτιος ρόγχος ενός σάπιου πολιτικοοικονομικού συστήματος , που η σινιέ αληταρχία των καρεκλοκενταύρων προσπαθεί με νύχια και με δόντια να επαναφέρει στην ζωή , ίσως τελικά να τα καταφέρουν μα τίποτα δεν θα ‘ναι όπως πριν…

ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΘΕΜΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ

Η "ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ" ΚΑΙ ΤΟ ΓΙΑΟΥΡΤΩΜΑ...

Η σημερινή κατάντια του κ. Θέμου Αναστασιάδη δεν είναι η μόνη "μαύρη" δραστηριότητά του. Έχει παρελθόν... Η "Μαύρη Τρύπα" στην "Ελευθεροτυπία" της δεκαετίας του '90 κατάφερε να αποσπάσει το μέγιστο βραβείο: του γιαουρτώματος! ΕΒΡΑΙΟΙ "ΤΟΥ ΦΟΥΡΝΟΥ"! Χιούμορ το έλεγε. Διαβάστε τι είχε γράψει για τη λίστα του Σίντλερ, για τους Εβραίους ομήρους και τα θύματα των Ναζί (στις 15.3.94): "Έχετε να χάσετε τέσσερις ολόκληρες ώρες; Να πάτε να δείτε τη 'Λίστα του Σίντλερ'. Μέχρι και τα ελάχιστα γυμνά που έχει είναι φούρνου"... "Α" ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΒΑΝΟΥΣ Όπως -προς τιμήν του από τις στήλες της "Ελευθεροτυπίας" είχε σημειώσει στις 12.5.95- ο Γ. Βότσης, ο "Μαυρο-Τρύπας" είχε υποδείξει -κάνοντας "μαύρο χιούμορ", όπως υποστήριξε- να βάζουμε... ένα "Α" στο πέτο των Αλβανών για να ξέρουμε ποιους δέρνουμε... Τι μας θυμίζει; ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ Και όταν ένιωσε ασφαλής ο κ. Θέμος Αναστασιάδης, καθώς τα κείμενά του δεν προκαλούσαν μόνο καταδίκη αλλά και... χασκόγελα, προχώρησε και στην επίθεση στον αντιστασιακό και αγωνιστικό κόσμο του "Ρήγα Φεραίου". Προσέβαλε πρωτίστως βάναυσα τις νέες γυναίκες του "Ρήγα". Η αντίδραση ήταν ταχύτατη. Μεγάλη ομάδα παλιών μελών του "Ρήγα Φεραίου" επισκέφθηκε τα γραφεία της "Ελευθεροτυπίας". Ο Μιχ. Σαμπατακάκης διάβασε στον διευθυντή Σ. Φυντανίδη και τον εκδότη Θ. Τεγόπουλο το ψήφισμα, ενώ στο δίπλα δωμάτιο δύο γυναίκες οργισμένες από τις σεξιστικές επιθέσεις του Θ. Αναστασιάδη του έριξαν γιαούρτι. * Αναδημοσιεύουμε ορισμένα μόνον υλικά από τα τότε γεγονότα. Είναι πάρα πολλά τα άρθρα και σχόλια που δημοσίευσαν τότε η "Αυγή", η "Ελευθεροτυπία" και άλλες εφημερίδες.
* Θεωρώ τίτλο τιμής το ότι ουδέποτε υπήρξα μέλος ή συμπαθών της (μεταδικτατορικά) αρχι-φλωρικής οργάνωσης "Ρήγας Φεραίος". * Ναι, υπήρξα μαοϊκός, αναρχικός, "ορθόδοξος", κρυπτοδεξιό σκουλήκι, και νυν εντελώς απολιτικός γαύρος, αλλά ουδέποτε τόοσοο ξενέρωτος για να 'μαι "Ρήγας"! * "Συναινετικοί" (ήτοι γλείφτες), "ήπιοι (κότες!), "διαλλακτικοί" (έτοιμοι να τα κατεβάσουν) και... "πολυσυλλεκτικοί" (όπου φυσάει ο άνεμος πάμε). * Σ' όλους τους λαϊκούς αγώνες της Μεταπολίτευσης ήσαν οι πρώτοι που την κοπανάγανε άμα τη εμφανίσει των ΜΑΤ σε απόσταση χιλιομέτρου! * Κι ακόμη ήσαν οι πρώτοι "αριστεροί" που επάνδρωσαν επ' αμοιβή τον κρατικό μηχανισμό αρχικά επί ΠΑΣΟΚ, μετέπειτα επί Τζαννετάκη (δήθεν στιλ οικουμενικό). * Και μετά χάνοντας το οιοδήποτε πρόσχημα έγιναν συνδαιτυμόνες του Μητσοτάκη και Φιλιππινέζες της Ντόρας. Θέλετε ονόματα; * Ειλικρινώς τιμώ πολύ περισσότερο τον οιοδήποτε αθώο εν τη βλακεία του ΚΝίτη, παρά τους τραβεστί "φωταδιστές" του "Ρήγα" του ΚΚΕ εσ. κ.λπ. * Αποτελούν το όνειδος της Μεταπολίτευσης, μνημείο πολιτικού κρετινισμού, υποκρισίας και αεριτζίδικου ανεπάγγελτου καριερισμού. * Τέλος, μόνο θλίψη προκαλεί το ότι εξακολουθούν να σύρουν τις διαψευσμένες "ελπίδες" τους σε πάρτι απελπισμένων "πουρών". * (ΥΓ.: Κι όχι ότι... έχουμε κόμπλεξ επειδή κααάποτε είχαν στους κόλπους τους τις πιο ωραίες αγωνίστριες! Άλλωστε εκείνες... άλλους είχαν στους... κόλπους τους!!!). * (Επιπροσθέτως ζητώ συγγνώμη από τον κομπραδόρικο ελληνικό καπιταλισμό γιατί θίγω τον πιστότερο και φθηνότερο υπηρέτη του: Τους αριστερούς διανοούμενους). ("Ελευθεροτυπία", 10.5.1995)
Και οι ευθύνες της "Ελευθεροτυπίας"
Ε, όχι και μαοϊκός ο μπούλης "Θεμιστοκλής", όταν ο γνωστότερος μαοϊκός εκείνης της περιόδου, που τυχαίνει να δουλεύει στην ίδια εφημερίδα, δήλωσε δημόσια ότι ντρέπεται να δουλεύει μαζί του; "Υπήρξα μαοϊκός, αναρχικός, ορθόδοξος...", γράφει ο Θεμιστοκλής. Δεν υπήρξε τίποτα, αγοράκι. Είσαι από αυτά τα κομπλεξικά ανθρωπάκια που δεν έζησαν και δεν ζουν τη ζωή, τον έρωτα, τον τζόγο, την πολιτική. Δεν έχεις ρισκάρει τίποτα. Ανακάλυψες σε μεγάλη ηλικία το ψευτοχαϊλίκι για την κονόμα. Είναι γνωστό ότι πουλάει. Δίπλα σ' αυτούς που έζησαν και ζουν τη ζωή με ρίσκα, χρειάζονται και γελωτοποιοί (οι εκδότες το ξέρουν καλά). Επικαλείσαι το μοντέρνο και το χαϊλίκι, που ποτέ δεν το 'χεις ζήσει στη ζωή. Πουλάς φρικ, χωρίς να είσαι. (Γίνεται ο μπούλης φρικ;). Απλά κάνεις επάγγελμα. Βρίζεις για να βγάλεις το ψωμί σου. Δεν βγάζεις όμως μοντέρνο πράγμα, Θεμιστοκλή, αφού είσαι βαλκανογιάπης. Στο Ρήγα φυσικά και δεν μπορούσες να είσαι. Δεν παίρναμε ποτέ άτριχα αγόρια με ροδαλά μάγουλα. Είναι άλλο πράγμα, Θεμιστοκλή, να γαμάς και άλλο απλώς να μιλάς για γαμήσια. Οι Ρηγίτες και οι Ρηγίτισσες, Θεμιστοκλή, τολμούσαν. Όταν αυτοί που τολμούσαν ήταν τόσο λίγοι. Οι καταδίκες στα στρατοδικεία συσσωρεύονται σε πολλούς αιώνες. Δεν θα 'χεις βέβαια διαβάσει τις απολογίες της Τσεμπελίκου και της Γεραλή. Όπως δεν θα 'σουν, βέβαια, Θεμιστοκλή στο μακελειό με τα ΜΑΤ, του Ρήγα κυρίως, το '80. Εσύ πότε τόλμησες; Έγραψες ποτέ για εργολάβους, εκδότες, προμηθευτές του Δημοσίου, μιζαδόρους; Τσιράκι για χρόνια ενός μεγάλου απ' αυτούς, κατάφερες στο τέλος να τον κλέψεις. Ανθρωπάκι που υποστήριζε τον Μπερλουσκόνι. Και η 'Ελευθεροτυπία'; Τι κάνει με την αναίδεια αυτού που δεν υπήρξε τίποτα; Ή μήπως δεν θέλει να χάσει τον γελωτοποιό της;

ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΑΜΠΑΤΑΚΑΚΗΣ (11.5.1995)

Το ψήφισμα που διάβασε στα γραφεία της "Ελευθεροτυπίας" ο Μ. Σαμπατακάκης εκ μέρους των μελών του "Ρήγα" είχε ως εξής: "Συγκεντρωθήκαμε αυθόρμητα σήμερα, Παρασκευή 12 Μαϊου, στα γραφεία της εφημερίδας 'Ελευθεροτυπία', πολίτες που ήμασταν μέλη της οργάνωσης 'Ρήγας Φεραίος', βαθιά προσβεβλημένοι από την επίθεση που δεχτήκαμε από την 'τρύπα' της εφημερίδας. Είμαστε οργισμένοι διότι: - στο όνομα μιας εμπορικής αντίληψης για τον πλουραλισμό προβάλλονται χυδαιογραφήματα, που προσβάλλουν βάναυσα την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα, - στο όνομα του χιούμορ συκοφαντείται ο ανυπεράσπιστος πολίτης και διαδίδονται αντισημιτικές, ρατσιστικές, ξενοφοβικές, εθνικιστικές και σεξιστικές ιδέες. Χιούμορ και διάλογος δεν γίνεται με τους υποστηρικτές των κρεματορίων, με όσους προτείνουν στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους ξένους σήμερα. Το θέμα δεν αφορά μόνο την 'Ελευθεροτυπία'. Είναι ευρύτερο και αφορά το πρόσωπο του φασισμού που αναδύεται από τα μίντια. Αναγκαζόμαστε να προχωρήσουμε στο διάβημά μας αυτό επειδή διαπιστώσαμε ότι η 'Ελευθεροτυπία', εφημερίδα δημοκρατικών και προοδευτικών αρχών, δεν αποδοκιμάζει τη συνεχή και διαρκή πρόκληση του συνεργάτη της. Είμαστε αποφασισμένοι να μην επιτρέψουμε στα φασιστοειδή να προσβάλλουν το αγωνιστικό βίωμά μας και να παραχαράσσουν την ιστορία της γενιάς μας. Είμαστε αποφασισμένοι να μην ανεχθούμε τον κυνισμό που αποπνέει η μιντιακή 'δημοσιογραφία'. Προειδοποιούμε: δεν είμαστε απόμαχοι, δεν είμαστε πολίτες στη γωνία. Είναι δικαίωμα των εφημερίδων να επιλέγουν και να προβάλλουν τους δημοσιογράφους τους. Είναι κυρίως δικαίωμα των πολιτών να διαβάζουν ή να πάψουν να διαβάζουν ορισμένες εφημερίδες και να διαμαρτύρονται για την περιφρόνηση θεμελιωδών ανθρώπινων αξιών".

ΒΙΑ ΑΝΗΛΙΚΩΝ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΧΑΝΙΩΝ

Ανησυχητικό φαινόμενο

http://www.haniotika-nea.gr/index.php?art_id=14098

22/01/08

Έντονη ανησυχία επικρατεί σε γονείς και εκπαιδευτικούς μετά τα τελευταία περιστατικά ακραίας βίας από περίπου 100 νέους, στη συντριπτική τους πλειοψηφία ανήλικοι, ακόμη και 12 χρόνων, που οπλισμένοι με λοστούς και σιδερόβεργες, συνεπλάκησαν με άλλους νέους στην περιοχή του παλιού λιμανιού και του Κουμ Καπί των Χανίων.

Είναι φανερό ότι η "μόδα" των ομάδων που επιτίθεται η μία στην άλλη, φαινόμενο συχνό σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, τώρα επεκτείνεται στην ελληνική επαρχία. Τα Χανιά είναι η πρώτη επαρχιακή πόλη της Ελλάδας που, όπως φάνηκε το περασμένο Σαββατόβραδο, το πρόβλημα έχει πάρει άκρως ανησυχητικές διαστάσεις.

Τι είναι όμως αυτό που οπλίζει τα χέρια των παιδιών; Απαντήσεις αναζητήσαμε συνομιλώντας με ειδικούς, εκπαιδευτικούς, αλλά και γονείς. Μια πρώτη διαπίστωση είναι: η τηλεόραση έχει παίξει τρομακτικό ρόλο με τις εικόνες βίας με τις οποίες πλημμυρίζουν τα παιδικά μάτια, ακόμα και όταν βλέπουν κινούμενα σχέδια. Το δικό της ρόλο έχει παίξει η ομαδοποίηση μέσα από τις εν πολλοίς κατασκευασμένες από τα media "τάσεις" της νεολαίας που την έχουν "διαχωρίσει" στους "ίμο", τους "τρέντι" και τους "κάγκουρες". Ο πρόεδρος της Ένωσης Γονέων εκφράζει φόβους ότι αυτή η μορφή "αμφισβήτησης" των πάντων δεν έχει κανένα κοινωνικό περιεχόμενο σε κατεύθυνση απελευθέρωσης όπως κάποτε με τους "πανκ" αλλά "φλερτάρει" με ιδέες που στρέφονται ενάντια στο διαφορετικό.

Είναι όμως μόνον αυτό; Ή μήπως η βία ανάμεσα σε νέους έχει αφετηρία τη βία που υπάρχει στην κοινωνία γενικότερα; Μήπως τα παιδιά "παρασύρονται" από μεγαλύτερους τους οποίους έχουν ως πρότυπο;

Μήπως τελικά, όπως σημειώνει ο διευθυντής του Κέντρου Ψυχικής Υγείας, θέλουν να πουν κάτι οι νέοι στους μεγαλύτερους με αυτές τις ακραίες συμπεριφορές;

“Τι θέλουν να πουν οι νέοι;”

"Το θέμα δεν είναι η βία των εφήβων ή των νέων γενικώς, αλλά η βία που υπάρχει στην κοινωνία μας", απαντά ο διευθυντής του Κέντρου Ψυχικής Υγείας Χανίων, ψυχίατρος Γιώργος Κοκκινάκος. Και προσθέτει: "Είναι ένα φαινόμενο μαζικό. Χαρακτηρίζει τις σύγχρονες κοινωνίες και είναι τελείως υποκριτικό να περιορίζουμε το θέμα στη βία των ανηλίκων. Εν πάση περιπτώσει, όμως, όταν συζητάμε για αυτή τη συγκεκριμένη συμπεριφορά των νέων, θα πρέπει πριν καταστείλουμε αυτό το σύμπτωμα, να το αναγνώσουμε. Κάτι θέλουν να πουν οι νέοι. Και εν πάση περιπτώσει ο σημερινός κόσμος με την κοινωνική βαρβαρότητα είναι δημιούργημα των ενηλίκων και δη των σπουδαγμένων. Δεν είναι δημιούργημα των νέων. Επομένως, μην πέφτουμε στο ίδιο στερεότυπο, κάθε γενιά να θεωρεί άχρηστη την νεότερη γενιά γιατί αυτό έχει αποδειχτεί ανεδαφικό. Οι νεότερες γενιές είναι πάντα καλύτερες από τις προηγούμενες. Εκείνο που χρειάζεται είναι να δούμε τι θέλουν να πουν οι νέοι με αυτόν τον τρόπο που εκδηλώνουν την συμπεριφορά τους, έστω και βίαια".

“Επιδρούν οι σκηνές βίας στην τηλεόραση”

“Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες. Ενοχοποιούμε την τηλεόραση με τη βία καθώς και την εποχή μας που κοιτάει περισσότερο το άμεσο κέρδος παρά να περνάει αξίες στα παιδιά και αυτό είναι αλήθεια", λέει ο παιδοψυχίατρος Αχιλλέας Προκοπίου και συνεχίζει:

"Πάντα σχεδόν υπήρχε βία ανάμεσα σε ομάδες που θέλανε να βγάλουν μια καταπίεση ή ένα άγχος. Στην τηλεόραση επιτρέπεται η βία ενώ σε μια ερωτική σκηνή μπαίνει η ηθική. Ετσι το ότι επιτρέπονται οι σκηνές βίας σημαίνει για τον έφηβο ότι μεγάλωσε".

Χαρακτηρίζει τρομακτική την επίδραση της τηλεόρασης στα παιδιά "γιατί ο έφηβος ψάχνει για πρότυπα και όταν αισθάνεσαι ότι δεν αξίζει και όλα τα παιδιά λίγο - πολύ αισθάνονται ότι δεν αξίζουν διότι ακόμη δεν έχουν αποδείξει τι μπορεί να καταφέρουν, ψάχνουν συχνά την εύκολη λύση που είναι να καταστρέψεις και όχι να δημιουργήσεις".
Ακόμη σημειώνει ότι "είναι και η ψυχολογία του πλήθους. Ένα παιδί που θα το δεις μόνο του να είναι ηθικό, καλό και συγκρατημένο, όταν μπει στην παρέα μπορεί να μεταμορφωθεί".

Για το ρόλο των γονέων σε αυτές τις περιπτώσεις, ο κ. Προκοπίου ανέφερε ότι "είναι να συνετίσουν τα παιδιά σύμφωνα με τις δικές τους αξίες. Ξεχωριστά να πάρει ο καθένας το δικό του παιδί και να είναι εντελώς σταθερός στο πώς θα του φερθεί. Αλλά αν δεν γίνει με τρυφερότητα και αν το παιδί αυτό δεν πάρει ζεστασιά από την οικογένεια αλλά πάρει απλώς βία, θα τη μιμηθεί και τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα".

“Επικίνδυνες συμπεριφορές”

“Παλιότερα υπήρχε η αντιπαράθεση μεταξύ σχολείων με πέταγμα αβγών. Τώρα, αυτές οι ακραίες και βίαιες συμπεριφορές βάζουν σε κίνδυνο ακόμα και την ίδια τη ζωή ανθρώπων. Πρέπει να καταλάβουμε όλοι και κυρίως οι νέοι ότι αυτές οι βίαιες συμπεριφορές οδηγούν μόνο σε τραγικά αποτελέσματα: θάνατος, σοβαρός ή πολύ σοβαρός τραυματισμός. Και βεβαίως οδηγούν σε μια διχόνοια μεταξύ των νέων που δεν έχει κανένα κοινωνικό έρεισμα", αναφέρει ο πρόεδρος της Ένωσης Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΕΛΜΕ) Χανίων, Παύλος Κοτσιφάκης.

Παράλληλα επισημαίνει ότι αυτή η κατάσταση ανησυχεί τους εκπαιδευτικούς, διαπιστώνει ότι "αυτό που βιώνει η νεολαία σήμερα που είναι η απαξίωση, η ανεργία, το να μη βλέπει από πουθενά διέξοδο για το μέλλον της, αντί να την οδηγήσει σε δημιουργικές ενέργειες όπως πολιτιστικές και αθλητικές, την οδηγεί στην αντιπαράθεση μέχρι θανάτου".

Ο πρόεδρος της ΕΛΜΕ συμπλήρωσε ότι "πρέπει να δραστηριοποιηθούν όλα τα κύτταρα της κοινωνίας ξεκινώντας από την οικογένεια" και ότι η ΕΛΜΕ θα συζητήσει τρόπους αντιμετώπισης του προβλήματος σε συνεργασία και με τους γονείς.

“Το φαινόμενο υπάρχει εδώ και δύο χρόνια”

“Αυτό το φαινόμενο δεν είναι τωρινό. Έπρεπε να φτάσει σε αυτή την έξαρση για να το δούμε σαν κοινωνία. Το φαινόμενο υπάρχει εδώ και δύο χρόνια στα σχολεία μεταξύ των ίμο, των τρέντι και των κάγκουρων", λέει πρόεδρος της Ένωσης Γονέων, Γιώργος Τσέκος.

Ο ίδιος εκτιμά ότι "είναι μια γενικότερη κοινωνική κατάσταση την οποία ούτε η κοινωνία, ούτε το σχολείο μπορεί να αντιμετωπίσει. Το σχολείο δεν μπορεί να την αντιμετωπίσει γιατί έχει χάσει την κοινωνικότητά του. Εχει γίνει ένας διεκπεραιωτής εξετάσεων και τίποτα περισσότερο. Και αφήνει και ακμάζουν τέτοιες καταστάσεις σε βάρος της ίδιας της κοινωνίας και των ίδιων των παιδιών. Από εκεί και πέρα και άλλες φορές ζήσαμε κινήματα, κινήσεις νέων ανθρώπων. Ο νέος άνθρωπος έχει κάθε δικαίωμα με την ενέργεια που έχει, να αντιδρά, να εκφράζεται με το δικό του τρόπο. Παλιότερα το κίνημα των πανκ είχε μια κοινωνική αμφισβήτηση. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι υπάρχει και εδώ το ζήτημα της κοινωνικής αμφισβήτησης με ένα διαφορετικό τρόπο από αυτόν που γνωρίζαμε στο παρελθόν. Εξελίσσεται περισσότερο σε ατομικό επίπεδο που όμως οδηγεί στην άρνηση των πάντων και αυτό έχει ως αποτέλεσμα αντιπαλότητες μεταξύ των ομάδων που παίρνουν αυτήν την έκταση χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Μια νεανική αμφισβήτηση που οδηγεί στο μηδενισμό. Και δεν είναι μόνο το ζήτημα του μηδενισμού. Το ακραίο φαινόμενο είναι ότι οδηγείται σε φασιστικές εκτροπές. Το πρόβλημα στα ελληνικά σχολεία και ιδιαίτερα στα Χανιά το αντιμετωπίζουμε εδώ και ένα χρόνο με μικροομάδες. Θα έπρεπε αυτές οι ομάδες να γίνουν των εκατό - διακοσίων ανθρώπων, να ζήσουμε αυτές τις τραγικές εικόνες που ζήσαμε το Σαββατόβραδο για να γίνει θέμα. Και αυτό γιατί όλα τα ΜΜΕ και ειδικά τα κανάλια στις μεσημεριανές εκπομπές πρόβαλαν τους ίμο, τους τρέντι κλπ.. Άρα ευθύνονται αυτά τα παιδιά ή η κοινωνία που μέσα από την αμφισβήτησή τους σε μια κοινωνική άθλια πραγματικότητα τα οδηγεί να σκοτώνονται μεταξύ τους; Εμείς την Τετάρτη συνεδριάζουμε ως Ένωση Γονέων και θα το εξετάσουμε το θέμα όπως θα συζητήσουμε μικρά περιστατικά που έχουν συμβεί σε κάποια σχολεία".
“Πρωτοφανή επεισόδια”

Πρωτοφανή χαρακτηρίζει τα περιστατικά μαζικής βίας του Σαββατόβραδου ο πρόεδρος της Ένωσης Καταστηματαρχών του παλιού λιμανιού, Σταύρος Μαρινάκης. Ο ίδιος επισημαίνει:

"Δυστυχώς επιβεβαιώθηκαν αυτά τα οποία είχα πει κατά καιρούς σε δυο βασικούς τομείς. Πρώτον στη μη επαρκή αστυνόμευση και δεύτερον στο ότι όσο απομονώνεται, κλείνει, περιθωριοποιείται το λιμάνι των Χανίων τόσο περισσότερο αυξάνονται αυτά τα περιστατικά. Είναι ομολογώ πρωτοφανές διότι ώς τώρα είχαμε μεθυσμένους, ναύτες, δηλαδή μεμονωμένες περιπτώσεις οι οποίες και πιο εύκολα αντιμετωπίζονται και είναι ήσσονος σημασίας. Δυστυχώς, τώρα, δημιουργούνται αυτές οι ομαδοποιήσεις, τα γκρουπ, και μάλιστα από πολύ μικρά παιδιά, μικρής ηλικίας. Είναι πρωτοφανές. Κάνουμε προσπάθειες ως καταστηματάρχες. Πληρώνουμε σεκιούριτι για να προστατευτούμε. Αλλά πρέπει να συνεργαστούν όλοι οι φορείς να μην πάρει διαστάσεις αυτό το θέμα. Δεν έχει ξαναγίνει να βλέπουμε ομάδες νέων με λοστούς".
Εταιρεία ανηλίκων στα... χαρτιά

Σημαντικό ρόλο στην κοινωνικοποίηση των ανηλίκων είχε παίξει η Εταιρεία Προστασίας Ανηλίκων Νομού Χανίων (Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου που ελέγχεται από το υπουργείο Δικαιοσύνης) όσο καιρό ήταν αντιπρόεδρός της η συνταξιούχος δικαστής Σοφία Ευαγγελίδου Λυγγούρη. Είχε υποστηρίξει αρκετά παιδιά με παραπτωματική συμπεριφορά ενώ είχε δημιουργήσει και γραφεία επί της οδού Δημητρακάκη. Το 2004 για λόγους υγείας η κυρία Λυγγούρη αποχώρησε.

Έκτοτε η Εταιρεία αδρανοποιήθηκε ενώ τα γραφεία της έκλεισαν.
Η ίδια η κυρία Λυγγούρη, 78 χρόνων, η οποία πάντα είναι κοντά στα παιδιά μας είπε:
"Πριν από μήνες με επισκέφτηκε μία κυρία η οποία συστήθηκε ως πρωτοδίκης διορισμένη στο νέο συμβούλιο της Εταιρείας Προστασίας Ανηλίκων, μου ζήτησε να την ενημερώσω και να τη βοηθήσω, της απάντησα ότι ευχαρίστως όποτε θέλει να με επισκεφτεί, αλλά δεν επανεμφανίστηκε ποτέ. Δεν ξέρω ποιοι συμμετέχουν στο νέο Συμβούλιο ενώ τα αρχεία της εταιρείας παραμένουν στο σπίτι μου: το τηλέφωνο, το φαξ βρίσκονται εδώ. Τα βιβλία, το ταμείο και τα πρακτικά τα παρέδωσα στο επόμενο συμβούλιο. Η Εταιρεία στην ουσία δεν λειτουργεί. Βλέπω και μια πλήρη αδιαφορία από μέρος των Αρχών. Οι κοινωνικές υπηρεσίες δεν μπορούν να επιλύσουν το πρόβλημα διότι είναι πολλοί παράγοντες που συντελούν στην εμφάνιση τέτοιων φαινομένων. Λόγοι πολιτικοί, κοινωνιολογικοί, οικονομικοί συντελούν στη διαμόρφωση των χαρακτήρων των ανηλίκων".

Γιάννης Λυβιάκης