Ρατσιστική συμπεριφορά συμβούλου

Για χυδαία ρατσιστική συμπεριφορά εγκαλείται ειδικός σύμβουλος της υπουργού παιδείας

Γενικόλογη η απάντηση του υπουργείου στην καταγγελία των εκπαιδευτικών με αναπηρίες...Από την "Ε"

Ο στιγματισμός ζει και... βασιλεύει

Δημόσιο κίνδυνο θεωρούν οι 8 στους 10 Αθηναίους άτομα που προέρχονται από κοινωνικά ευπαθείς ομάδες-χρήστες ουσιών, αποφυλακισμένοι, μετανάστες, ψυχικά ασθενείς, οροθετικοί (HIV/AIDS), άστεγοι και σωματικά ανάπηροι.

Συγκεκριμένα το 53,2% θεωρεί ότι αποτελούν δημόσιο κίνδυνο συχνά, ενώ το 27,8 πάντα!
Μάλιστα το 48,2% των Αθηναίων πιστεύει ότι τα άτομα που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες σπάνια μπορούν να εργαστούν σε κανονικές δουλειές και το 35% ότι δεν μπορούν ποτέ.

Οσο για το αν κάποιο άτομο από το οικογενειακό ή φιλικό περιβάλλον τους ανήκει σε κάποια ευπαθή κοινωνική ομάδα, η συντριπτική πλειονότητα των Αθηναίων δημοτών απαντά «κανένας»! Συγκεκριμένα, «κανένας» από το 89% των Αθηναίων δεν συναναστρέφεται με ψυχικά ασθενείς, «κανένας» από το 79% με μετανάστες, «κανένας» από το 95% με αποφυλακισμένους, «κανένας» από το 99% με άστεγους, «κανένας» από το 92% με χρήστες ουσιών, «κανένας» από το 98% με οροθετικούς και «κανένας» από το 89% με σωματικά ανάπηρους.

Τα στοιχεία που προέκυψαν από έρευνα της METRON ANALYSIS, η οποία πραγματοποιήθηκε από τις 5 έως τις 10 Ιουνίου σε δείγμα 600 Αθηναίων -αντρών και γυναικών- ηλικίας από 18 ετών και άνω, αποδεικνύουν ότι συνάνθρωποί μας πράγματι βιώνουν κοινωνικό αποκλεισμό. Η έρευνα έγινε στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος «ΑΝΤΙΣΤΙΓΜΑ ΑΘΗΝΑ» του Δήμου Αθηναίων που στοχεύει -μέσα από συγκεκριμένες δράσεις- στην καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού. Επιστημονικά υπεύθυνη της Ομάδας Εργασίας Εκπόνησης του προγράμματος είναι η επίκουρη καθηγήτρια Ψυχιατρικής, Μαρίνα Οικονόμου-Λαλιώτη.

Υψηλό είναι και το ποσοστό του «δείκτη κοινωνικής απόστασης» από τις ευπαθείς ομάδες, που ανέρχεται στο 56% και καθορίζεται από θετική ή αρνητική απάντηση σε ερωτήματα όπως: «Θα καθόσασταν δίπλα στο λεωφορείο σε άτομο που...», «θα μένατε σε ένα διπλανό διαμέρισμα από κάποιον που...», «θα νοικιάζατε το σπίτι σας σε κάποιον που...», «θα δίνατε δουλειά σε κάποιον που...», «θα παντρευόσασταν κάποιον που...»

Ομως με τέτοια αντιμετώπιση από την κοινωνία «το άτομο που στιγματίζεται έχει να αντιμετωπίσει μια διπλή δοκιμασία: δοκιμάζεται καθημερινά όχι μόνο από την ίδια τη δυσμενή κατάσταση, που αποτελεί αιτία της κοινωνικής απαξίωσής του, αλλά και λόγω των διακρίσεων που προέρχονται από τις προκαταλήψεις και το στίγμα» είπε ο δήμαρχος Αθηναίων σε χθεσινή συνέντευξη Τύπου στο δημαρχείο, όπου παρουσιάστηκαν τα στοιχεία της έρευνας και το πρόγραμμα «ΑΝΤΙΣΤΙΓΜΑ ΑΘΗΝΑ».

Η κ. Οικονόμου-Λαλιώτη υπογράμμισε ότι το «στίγμα είναι μια κοινωνική κατασκευή, είναι η αντανάκλαση του πολιτισμού μιας κοινωνίας και όχι μια ιδιότητα των ατόμων».

Ελπιδοφόρο πάντως είναι ότι στο ερώτημα αν θα συμμετείχατε στις δράσεις του προγράμματος «ΑΝΤΙΣΤΙΓΜΑ ΑΘΗΝΑ» το 47% απαντά «μάλλον ναι» και το 26,7% «σίγουρα ναι».

*Για πληροφορίες σχετικά με το Πρόγραμμα «ΑΝΤΙΣΤΙΓΜΑ ΑΘΗΝΑ» στην ιστοσελίδα: http://www.antistigmaathina.gr/

ΝΑΥΣΙΚΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΗ

Η Αριστερά απέναντι στην ατζέντα Καρατζαφέρη

Οι αποφασιστικές πολιτικές μάχες των επόμενων μηνών και μέχρι τις πρόωρες βουλευτικές εκλογές- οι οποίες προβλέπονται για την άνοιξη το αργότερο- θα διεξαχθούν στο δεξιό τμήμα του φάσματος, πάνω στα προσφιλή θέματα της ακροδεξιάς: μετανάστευση, ασφάλεια, αστυνόμευση. Αυτό αποφάνθηκαν εν χορώ τα μεγάλα συγκροτήματα της ενημέρωσης την επομένη των ευρωεκλογών, σʼαυτό συμμορφώθηκε, σαν έτοιμος από καιρό, ο Κ. Καραμανλής, εξαγγέλλοντας στρατόπεδα συγκέντρωσης και επιχειρήσεις- σκούπα.

Του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Ωστόσο, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις που έγιναν τον περασμένο μήνα, το ζήτημα της μετανάστευσης αποτελεί μόλις την όγδοη προτεραιότητα των ψηφοφόρων, πίσω από την ανεργία, την ακρίβεια, την υγεία, την παιδεία κ.α., ενώ ακόμη και για τους ψηφοφόρους του ΛΑΟΣ μετά βίας καταλαμβάνει την τέταρτη θέση. Όσο για την εγκληματικότητα, αποτελεί την πέμπτη προτεραιότητα της κοινής γνώμης. Αν κάποιοι αγωνίστηκαν για να επιβληθεί η λεγόμενη «ατζέντα Καρατζαφέρη» στη δημόσια ζωή, αυτοί ήταν η πλειονότητα των συγκροτημάτων του Τύπου, με τις καθημερινές ομοβροντίες τους στα ζητήματα «νόμου και τάξης», από την έκρηξη του Δεκέμβρη και μετά.

Μια δεύτερη μορφή χειραγώγησης ήταν η σκανδαλώδης μεγέθυνση της πολιτικής «φούσκας» που λέγεται Οικολόγοι- Πράσινοι. Επί δύο μήνες, οι περισσότερες δημοσκοπήσεις τους έφερναν στην τρίτη θέση, με εξωπραγματικά ποσοστά της τάξης του 7% έως και 9%. Γενικά, οι κυρίαρχοι ιδεολογικοί μηχανισμοί πρόβαλαν δύο ιδέες ως «νόμιμες» απαντήσεις στη χειρότερη καπιταλιστική κρίση των τελευταίων 80 χρόνων: Την ασφάλεια, για τα πληβειακά στρώματα και την οικολογία, για τα μεσαία. Αντίθετα, κατακεραυνώθηκε ως εξωπραγματική οποιαδήποτε πολιτική πρόταση αναδιανομής του κοινωνικού πλούτου προς όφελος των εργαζομένων- το θεμέλιο μιας αριστερής απάντησης στην κρίση.

Αν έτσι έχουν τα πράγματα, πως θα πρέπει άραγε να αντιδράσουν οι μαχόμενες, αριστερές δυνάμεις στην προσπάθεια λεπενοποίησης της δημόσιας ζωής;

Το πρώτο που θα πρέπει να προσέξουμε είναι να μην πέσουμε στην παγίδα των αντιπάλων μας: Να μη συμβάλουμε στη διαμόρφωση ενός σκηνικού του τύπου «ακροδεξιοί και αγανακτισμένοι νοικοκυραίοι εναντίον ακροαριστερών και λαθρομεταναστών». Τα βασικά μας πυρά πρέπει να συνεχίσουν να κατευθύνονται εναντίον του νεοφιλελεύθερου, παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού και των βασικών πολιτικών εκφραστών του, της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς. Η ακροδεξιά έχει βεβαίως τη σημασία της, όχι τόσο ως άμεση απειλή φασιστικής εκτροπής, όσο ως «λαγός» που παρασύρει όλο το πολιτικό σύστημα προς τα δεξιά: Ο Καραμανλής τρέχει πίσω από τον Καρατζαφέρη και ο Παπανδρέου πίσω από τον Καραμανλή.

Το δεύτερο ζητούμενο είναι μια πιο πολιτική αντιμετώπιση του μεταναστευτικού προβλήματος, πέρα από σωστές, αλλά γενικόλογες διακηρύξεις ανθρωπιστικών αρχών. Χρειάζεται να ενταφιαστούν οριστικά τα ιδεολογήματα τύπου Νέγκρι που βλέπουν τη μετανάστευση ως ευλογία, απελευθερωτική έκφραση «νομαδικού πόθου» και να αναγνωρίσουμε τις διογκούμενες μετακινήσεις πληθυσμών ως μηχανισμό παγκόσμιου κοινωνικού ντάμπινγκ, μετατροπής του ταξικού πολέμου σε εμφύλιο, στο εσωτερικό της εργασίας. Αντί να καταδιώκονται οι μετανάστες σαν αποδιοπομπαίοι τράγοι, θα πρέπει να καταπολεμηθούν οι ίδιοι οι πόλεμοι του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και του Ισραήλ, που ξεριζώνουν λαούς ολόκληρους, να ακυρωθούν τα χρέη του Γʼ Κόσμου στο ΔΝΤ, να μπουν φραγμοί στα κερδοσκοπικά κεφάλαια, να διωχθούν οι μαφίες που μετακινούν παράνομα και εκμεταλλεύονται τους μετανάστες, αλλά και οι εργοδότες, μικροί και μεγάλοι, της μαύρης εργασίας.

Το τρίτο και το σημαντικότερο είναι να μετατοπίσει η Αριστερά το πεδίο της αντιπαράθεσης στο δικό της γήπεδο: Στην ασφάλεια του εργαζόμενου, όχι ως αστυνομικό, αλλά ως οικονομικό- κοινωνικό ζήτημα. Σταθερή δουλειά, ενάντια στην ανεργία, τις απολύσεις και την προσωρινή απασχόληση, επαρκή κοινωνική ασφάλιση για όλους, αξιοπρεπείς μισθούς με ριζοσπαστική αναδιανομή εισοδήματος. Προς την κατεύθυνση αυτή, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπορεί να παίξει πρωτοποριακό ρόλο, αναλαμβάνοντας τις αναγκαίες πρωτοβουλίες κοινής δράσης με όλες τις μαχόμενες δυνάμεις της κοινωνικής και πολιτικής Αριστεράς.

Εφημερίδα ΠΡΙΝ, 21.6.2009

Ρατσιστική επίθεση και στο πανεπιστήμιο!

Αν αναρωτιέστε γιατί έχουν πληθύνει τελευταία τα περιστατικά βανδαλισμών στο εβραϊκό νεκροταφείο, η απάντηση είναι εύκολη: Ακροδεξιά στοιχεία και ομάδες νεοναζί έχουν κάνει την εμφάνισή τους με μια σχετική μαζικότητα στην πόλη.

Μόλις πριν από δύο εβδομάδες συνέβη αντίστοιχο περιστατικό, εντός της πανεπιστημιούπολης εις βάρος ξένων φοιτητών του πανεπιστημίου. Για την ακρίβεια, μόλις τελείωσε μια γιορτή για τους μαθητές του προγράμματος εκμάθησης ελληνικής γλώσσας στη «Φηγό» πάνω από τη φοιτητική λέσχη, άγνωστοι επιτέθηκαν εναντίον των εξερχόμενων από το εστιατόριο με πέτρες και αυγά. Χτυπήθηκε ελαφρά η 24χρονη Ινδή Λίλα Αρανγκασάμι, υποψήφια διδάκτορας του Χημικού τμήματος, υπότροφος του ΙΚΥ, η οποία κατέβαινε εκείνη τη στιγμή από τη «Φηγό» μαζί με το συνοδό της. Κατέφυγαν στο ισόγειο των φοιτητικών κατοικιών που βρίσκονται απέναντι, ενώ την αμέσως επόμενη μέρα η υποψήφια διδάκτορας ενημέρωσε η ίδια τον πρύτανη Γιάννη Γεροθανάση για το συμβάν, οποίος ήταν παρών στην εκδήλωση το προηγούμενο βράδυ.
Αντίστοιχα περιστατικά έχουν συμβεί ξανά, τόσο στο πανεπιστήμιο όσο και έξω από αυτό, με απειλές, επιθέσεις και βρισιές από ακροδεξιούς εις βάρος φοιτητών που είναι ή… μοιάζουν αριστερών πεποιθήσεων. Μόλις πριν από λίγες μέρες η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΜΛ ΚΚΕ κατήγγειλαν επιθέσεις ακροδεξιών σε προεκλογικά τους περίπτερα, ενώ σωρό είναι τα περιστατικά (έως και 1 τη βδομάδα) κατά τα οποία νεοναζί προκαλούν σε δρόμους της πόλης και ενίοτε, τα συμβάντα καταλήγουν σε σύντομες συρράξεις. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι μόλις πριν από δύο μήνες, μέλη της «Χρυσής Αυγής» από όλη την Ελλάδα συγκεντρώθηκαν στην κεντρική πλατεία «υπερασπίζοντας» το άγαλμα του Πύρρου με ρόπαλα, ακόμη και «σπρέι πιπεριού», λίγο πριν ξεκινήσει συμπλοκή με αντιεξουσιαστές και μέλη αριστερών οργανώσεων τα οποία εκδιώχθηκαν από δυνάμεις των ΜΑΤ. Οι ακροδεξιοί πάλι, δεν εκδιώχθηκαν…
Το ανησυχητικό στην περίπτωση του πανεπιστημίου, είναι ότι η πρυτανεία που φέρεται να ενημερώθηκε για τη ρατσιστική επίθεση (σημειωτέον, η κοπέλα έφερε παραδοσιακή ινδική φορεσιά), δεν δημοσιοποίησε το γεγονός. Λίγες μέρες πριν, προσέλαβε «νυχτοφύλακες» κάποιοι από τους οποίους όμως τοποθετήθηκαν σε θέσεις κλητήρων… Το κακό είναι ότι ούτε η επίσημη συνδικαλιστική πανεπιστημιακή κοινότητα έδειξε ιδιαίτερα αντανακλαστικά, αφού παρά το γεγονός ήταν σχετικά γνωστό εδώ και κάποιες μέρες, δεν υπήρξε κάποια επίσημη ανακοίνωση.

Ανακοινώσεις για το νεκροταφείο

Στο θέμα των τελευταίων βανδαλισμών στο εβραϊκό νεκροταφείο, το οποίο έχει πάρει πανελλαδική διάσταση, τοποθετήθηκαν τόσο το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο, όσο και οι παρατάξεις της αντιπολίτευσης στο δήμο Ιωαννιτών. Το ΚΙΣ ζητάει τη σύλληψη των ενόχων και τη λήψη μέτρων από την Πολιτεία για να προστατευτεί το εβραϊκό νεκροταφείο, ενώ καλεί την τοπική κοινωνία «να απομονώσει τους νοσταλγούς του πιο σκοτεινού παρελθόντος που έπληξε την Ευρώπη και τη χώρα μας και κυρίως να μην επιτρέψουν την επανάληψη τέτοιων αποτρόπαιων πράξεων που προσβάλλουν το δημοκρατικό αίσθημα μιας πόλης». Οι παρατάξεις «Συμμαχία Ενεργών Πολιτών» και «Συνεργασία για την αλλαγή» τονίζουν ότι «πρόκειται για βάρβαρη φασιστική πράξη που παραπέμπει και παρακινεί ευθέως σε φυλετικό και θρησκευτικό μίσος». Ζητούν επίσης τη φύλαξη του χώρου και καλούν τους «κοινωνικούς και πολιτικούς φορείς σε μια ομόθυμη καταδίκη και σε ανάληψη κοινών δράσεων που θα αποτρέψουν παρόμοιες αποτρόπαιες πράξεις στο μέλλον».

Συνέντευξη Τύπου για τον Τούρκο πολιτικό πρόσφυγα

Συνέντευξη Τύπου για τον Τούρκο πολιτικό πρόσφυγα

Αρσλάν Ταϊφούν Οζκιόκ

Αύριο Πέμπτη 28 Μάη, στην αίθουσα του Συλλόγου Υπαλλήλων της Τράπεζας της Ελλάδος (Σίνα 16), η Επιτροπή Αλληλεγγύης στον Τούρκο πολιτικό πρόσφυγα Αρσλάν Ταϋφούν Οζκιόκ δίνει Συνέντευξη Τύπου.

Στη Συνέντευξη θα μιλήσουν οι:

Γιάννα Κούρτοβικ, συνήγορος του Οζκιόκ
Γιάννης Μπανιάς, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ
Πέτρος Κωνσταντίνου, εκπρόσωπος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Εκπρόσωποι Τουρκικών και Κουρδικών οργανώσεων

Υπενθυμίζουμε ότι ο Αρσλάν Ταϊφούν Οζκιόκ κρατείται από τις 26 Μάρτη στην Ελλάδα. Η Τουρκία έχει ζητήσει την έκδοση του για σειρά αδικημάτων που σχετίζονται με την πολιτική δράση του σε οργανώσεις της Αριστεράς, ήδη από τη δεκαετία του ’70. Καταδικασμένος από χουντικό στρατοδικείο, σε περίπτωση έκδοσης του, ο Οζκιόκ αντιμετωπίζει τον κίνδυνο βασανιστηρίων και πολυετούς αδικαιολόγητης κάθειρξης.

Η Επιτροπή Αλληλεγγύης έχει συγκροτηθεί από Τουρκικές, Κουρδικές και Ελληνικής οργανώσεις με σκοπό την προώθηση του αιτήματος αποφυλάκισης και χορήγησης ασύλου στον Οζκιόκ.



Επιτροπή Αλληλεγγύης

http://indy.gr/analysis/synenteyksi-typoy-gia-ton-toyrko-politiko-prosfyga-arslan-taifoyn-ozkiok

Όχι στα νέα στρατόπεδα συγκέντρωσης

Όχι στη μετατροπή των μεταναστών σε αποδιοπομπαίους τράγους της κρίσης

Το Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών καταγγέλλει την επιχειρούμενη μετατροπή των μεταναστών σε αποδιοπομπαίους τράγους της κρίσης, καθώς και το σχέδιο για τη δημιουργία στρατοπέδου συγκέντρωσης στον Ασπρόπυργο.

Η κυβέρνηση προχωράει μετατροπή της παλιάς βάσης του ΝΑΤΟ στον Ασπρόπυργο σε στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών και τοξικοερξαρτημένων, εκμεταλλευόμενη το κλίμα υστερικής ξενοφοβίας και απροκάλυπτου ρατσισμού, που δημιούργησε η ίδια σε συνεργασία με μεγάλο αριθμό ΜΜΕ. Ο εύσχημος τίτλος «κέντρο φιλοξενίας» δεν πρέπει να ξεγελάσει κανέναν. Αυτό που επιχειρείται είναι η μεταχείριση χιλιάδων ανθρώπων σαν σκουπίδια, το «καθάρισμα» τους από το κέντρο της Αθήνας (για να μην ενοχλούνται οι γνωστοί εμποράκοι του πατριωτισμού), και το πέταγμα τους σε ένα στρατόπεδο-φυλακή έξω από την Αθήνα.

Εν μέσω συνεχών ρατσιστικών επιθέσεων στον Αγ. Παντελεήμονα (από μονίμως «άγνωστους» δράστες), η κυβέρνηση παίζει το χαρτί της ξενοφοβίας για να μετατρέψει τους μετανάστες σε αποδιοπομπαίους τράγους και να διοχετεύσει την κοινωνική δυσαρέσκεια στο βολικό γι’ αυτήν κανάλι του ρατσιστικού μίσους.

Καλούμε τα κινήματα και την Αριστερά, τη νεολαία του Δεκέμβρη, αλλά και κάθε προοδευτικό πολίτη, να σταθούν εμπόδιο στην πολιτική του μίσους και της διαίρεσης. Το να υπερασπιστούμε τους μετανάστες σημαίνει αυτή τη στιγμή το να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα και τις ελευθερίες όλων μας, να υπερασπιστούμε τον πολιτισμό απέναντι στη βαρβαρότητα.

Αθήνα 27/5/09

Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστώ

ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29 ΜΑΗ ΟΜΟΝΟΙΑ 6μμ
Stop στις ρατσιστικές επιθέσεις
Νομιμοποίηση των μεταναστών τώρα
Άσυλο και στέγη στους πρόσφυγες
Οχι στο ρατσιστικό σύμφωνο της ΕΕ

Την Παρασκευή 29 Μάη θα βγούμε στους δρόμους ενωμένοι εργαζόμενοι, φοιτητές, μετανάστες για να μπει τέλος στις ρατσιστικές επιθέσεις.
Τα ξημερώματα του Σαββάτου 23 Μάη έγινε εμπρηστική επίθεση σε χώρο θρησκευτικής λατρείας μουσουλμάνων μεταναστών στον Άγιο Παντελεήμονα. Φασίστες κόντεψαν να κάψουν ζωντανούς πέντε μετανάστες σε απόσταση μόλις τριακοσίων μέτρων από το Αστυνομικό Τμήμα. Βγήκαν ζωντανοί μέσα από τις φλόγες του υπόγειου χώρου τυλιγμένοι με βρεγμένη κουβέρτα. Τέτοιες επιθέσεις είχαν οργανώσει στο παρελθόν νεοναζί της Γερμανίας και τώρα την σκυτάλη πήραν οι ομογάλακτοι τους κυνηγοί των μεταναστών στην περιοχή.
Τέσσερις μέρες πριν αστυνομικός έσκιζε και ποδοπατούσε το Κοράνι ιρακινού μετανάστη όταν τον σταμάτησε για έλεγχο. Μετά τις οργισμένες διαδηλώσεις των μεταναστών ένα νέο πογκρόμ εξελίσσεται στον Άγιο Παντελεήμονα με την αστυνομία να κάνει πλάτες σε φασίστες.
Στα Χανιά η κυβέρνηση απειλεί με απελάσεις μεταναστών που απαίτησαν με απεργία πείνας τα δικαιώματα τους.
Αυτές οι ρατσιστικές επιθέσεις είναι κυβερνητικά καθοδηγούμενες. Η κυβέρνηση θέλει να αποπροσανατολίσει τη λαϊκη οργή. Απομονωμένη από την εργατική αγανάκτηση για τις απολύσεις και την άνοδο της ανεργίας, το πάγωμα των μισθών , το κόψιμο των συντάξεων, την ώρα που χαρίζει 28 δισεκατομμύρια στους τραπεζίτες παίζει το χαρτί του ρατσισμού σε βάρος των μεταναστών. Θέλει να νομιμοποιήσει την άτυπη συγκυβέρνηση με το ΛΑΟΣ και γι αυτό πλάι στη χυδαία προπαγάνδα ψεμάτων για τους μετανάστες οργανώνει ένα όργιο αστυνομικών επιχειρήσεων-σκούπα σε βάρος μεταναστών σε όλη τη χώρα.
Δεν θα αφήσουμε να μετατραπούν οι μετανάστες σε αποδιοπομπαίους τράγους για την κρίση, την ανεργία και την υποβάθμιση της ζωής στις γειτονιές.
Η ΝΔ και το ΛΑΟΣ λένε ρατσιστικά ψέματα για τους μετανάστες.
Οι μετανάστες στην Ελλάδα είναι πηγή πλούτου για την οικονομία. Με τον ίδιο τρόπο που οι έλληνες μετανάστες στην Γερμανία συνέβαλαν στο μεταπολεμικό θαύμα της χώρας εκείνης.
Χρόνια τώρα δουλεύουν με άθλια μεροκάματα και με εργοδοτική τρομοκρατία σαν κι αυτή που έριξε βιτριόλι στο στόμα της συνδικαλίστριας καθαρίστριας Κωνσταντίνας Κούνεβα.
Οι δουλειές χάνονται γιατί οι βιομήχανοι κλείνουν τα εργοστάσια τους και απολύουν με τις πλάτες της κυβέρνησης γιατί βάζουν τα κέρδη τους πάνω από τις ζωές μας.

Οι γειτονιές της Αθήνας έχουν γίνει απάνθρωπες γιατί ο Κακλαμάνης προτιμά να πριονίζει δένδρα αντί να φτιάχνει πάρκα, προτιμά να χτίζει Γήπεδα αντί να φροντίζει να υπάρχουν σχολεία και παιδικοί σταθμοί.
Η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της μιλάνε για «ισλαμικό κίνδυνο» πίσω από τις διεκδικήσεις των μεταναστών. Συνεχίζουν να μιλάνε τη γλώσσα της ισλαμοφοβίας που τους έμαθε ο Μπούς όταν ξεκίναγε το πόλεμο που έφερε την κατοχή, τη φτώχεια και την μαζική προσφυγιά στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, την Παλαιστίνη. Και συνεχίζουν να στέλνουν Ελληνικό στρατό σε δυνάμεις κατοχής.
Χρειάζεται απύθμενο θράσος να χαρακτηρίζονται «τρομοκράτες» άνθρωποι που για να ξεφύγουν από χώρες που τις διέλυσε η ασυδοσία των πολυεθνικών, των τραπεζών και της Ε.Ε ρισκάρουν και χάνουν τις ζωές τους στα σύνορα μιας ρατσιστικής Ευρώπης-φρούριο. Ο Καραμανλής συνεργάζεται με τον Σαρκοζί και τον Μπερλουσκόνι για να κάνουν τα συνορα της ΕΕ παγίδα θανάτου για τους πρόσφυγες. Αυτοί οι κατατρεγμένοι άνθρωποι αντί γα άσυλο και νομιμοποίηση εισπράττουν δολοφονίες στη Π.Ράλλη και στα σύνορα, επιθέσεις από λιμενικούς, εξευτελισμούς από αστυνομικούς, βασανιστήρια ακόμη και απαγωγές σε συνεργασία με μυστικές υπηρεσίες που εξαφάνισαν ανθρώπους σε μυστικές φυλακές και στο Γκουαντανάμο.
Καλούμε τα συνδικάτα, τους φοιτητικούς συλλόγους, τους μαθητές, τις οργανώσεις της Αριστεράς να δώσουμε όλοι μαζί την μάχη για να σταματήσουν οι ρατσιστικές επιθέσεις, να μπει τέλος στις επιχειρήσεις-σκούπα της ΕΛΑΣ, να προχωρήσει η νομιμοποίηση όλων των μεταναστών, να δοθεί άσυλο και στέγη στους πρόσφυγες, να καταργηθεί το ρατσιστικο Σύμφωνο της ΕΕ.

ΌΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ Παρασκευή 29 Μάη, ΟΜΟΝΟΙΑ 6μμ

Ετοιμάζουν γκέτο για τους λαθρομετανάστες

Σκούπα- μαμούθ στο κέντρο της Αθήνας μετά τις ευρωεκλογές. Στο στόχαστρο και οι τοξικομανείς
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Στέλιος Βραδέλης svradelis@dolnet.gr
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τετάρτη 27 Μαΐου 2009

Επιχείρηση σκούπα- μαμούθ για χιλιάδες λαθρομετανάστες αλλά και τοξικομανείς στο κέντρο της Αθήνας ετοιμάζει η Ελληνική Αστυνομία μετά τις ευρωεκλογές.

Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εσωτερικών φοβήθηκε τυχόν έκτροπα στη διάρκεια των επιχειρήσεων καθώς και την αρνητική δημοσιότητα και άναψε το πράσινο φως για την επιχείρηση- σκούπα μέχρι τα τέλη Ιουνίου.

Όπως αποκαλύπτουν στα «ΝΕΑ» παράγοντες του υπουργείου Εσωτερικών, θα πρόκειται για σαρωτική επιχείρηση που θα έχει ως στόχο να απομακρύνει όλους τους λαθρομετανάστες από το τρίγωνο Πλατεία Ομονοίας- Πλατεία Καραϊσκάκη- Πλατεία Θεάτρου. «Στόχος είναι το κέντρο της Αθήνας να ξαναγίνει προσβάσιμο στους πολίτες και να υπάρχει αίσθημα ασφάλειας σε όσους ζουν ή κινούνται σε αυτό», λένε στα «ΝΕΑ» κύκλοι του υπουργείου Εσωτερικών.

Στην τελική ευθεία μπαίνει και το ζήτημα της δημιουργίας ενός μεγάλου στρατοπέδου- γκέτο στον Ασπρόπυργο της Αττικής, στο οποίο η αστυνομία θα μπορέσει να μεταφέρει εκατοντάδες από τους παράνομους μετανάστες που σήμερα βρίσκουν καταφύγιο στο ιστορικό κέντρο της πρωτεύουσας. Άλλωστε ένας από τους βασικούς λόγους που δεν μπορούσε να προχωρήσει η μαζική επιχείρηση- σκούπα είναι η έλλειψη χώρου μεταφοράς των λαθρομεταναστών. Από τα στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας προκύπτει πως στα κρατητήρια της Διεύθυνσης Αλλοδαπών και των αρμόδιων τμημάτων βρίσκονται περισσότεροι από 1.400 λαθρομετανάστες, αριθμός ήδη κατά πολύ μεγαλύτερος από αυτόν που μπορούν να φιλοξενήσουν. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων οι συλληφθέντες ύστερα από παραμονή 3 μηνών στα κρατητήρια επιστρέφουν στους δρόμους καθώς παραμένει πολύ μικρός ο αριθμός μεταναστών που απελαύνονται.

Ο χώρος ο οποίος έχει εγκριθεί είναι η πρώην στρατιωτική βάση του ΝΑΤΟ στον Ασπρόπυργο, που έχει εγκαταλειφθεί για περισσότερο από μια δεκαετία. Το υπουργείο Εσωτερικών βρίσκεται σε συνεχείς επαφές με την Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου προκειμένου να περιέλθει στην κυριότητά του η έκταση των 100 στρεμμάτων, μέσα στην οποία μπορούν να εγκατασταθούν, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις παραγόντων του υπουργείου, έως 2.000 άνθρωποι.

Η υπόθεση σκοντάφτει όμως και σε ενδοκυβερνητικές κόντρες, καθώς την έκταση έχει ζητήσει και το υπουργείο Δικαιοσύνης προκειμένου να κατασκευαστούν οι νέες δικαστι κές φυλακές. Όπως όμως προεξοφλούν κύκλοι του υπουργείου Εσωτερικών, θα βρεθεί η χρυσή τομή μεταξύ των δύο υπουργείων και θα προχωρήσει η δημιουργία του γκέτο, καθώς στην κυβερνητική ατζέντα το ζήτημα της ασφάλειας και της λαθρομετανάστευσης βρίσκονται πολύ ψηλά.

Οι ανεπιθύμητοι των Ολυμπιακών
Ο χώρος του στρατοπέδου είχε αρχικά παραχωρηθεί στο υπουργείο Δικαιοσύνης προκειμένου να κατασκευαστούν χώροι υποδοχής για τοξικομανείς, αστέγους και άλλους ανεπιθύμητους στην Αθήνα των Ολυμπιακών Αγώνων. Οι αντιδράσεις, ωστόσο, που ακολούθησαν μπλοκάρισαν τα σχέδια της κυβέρνησης και οι εργασίες κατασκευής έμειναν ημιτελείς. Στα περισσότερα κτίρια που είχαν κατασκευαστεί, είχαν ολοκληρωθεί ακόμη και οι ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις κι έμενε μόνο να τοποθετηθούν πόρτες και παράθυρα. Σήμερα όμως ο χώρος έχει λεηλατηθεί και άγνωστοι έχουν ξηλώσει από κουφώματα και καλώδια μέχρι την περίφραξη και τους σιδερένιους στύλους φωτισμού του στρατοπέδου... Στο πρώην στρατόπεδο επίσης υπάρχουν κατάλοιπα του νατοϊκού παρελθόντος του. Αρκετά από αυτά είναι κτίρια και μάλιστα υπογειοποιημένα, καθώς χρησίμευαν ως αποθήκες οπλισμού και καταφύγια πυρηνικού πολέμου. Στις μελέτες που έχουν γίνει, υπάρχει ακόμη και η σκέψη χρησιμοποίησης των κτιρίων αυτών.

Αξιωματικοί της Αστυνομίας επισκέφθηκαν διάφορες περιοχές της Αττικής που θα μπορούσαν να μετατραπούν σε κέντρα υποδοχής μεταναστών και κατέληξαν στη συγκεκριμένη έκταση, ενώ και οι πρώτες τεχνικές μελέτες έδειξαν πως από οικονομικής πλευράς είναι η πλέον συμφέρουσα λύση.

ΣΤΟΝ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟ

Το στρατόπεδο- γκέτο θα γίνει στον Ασπρόπυργο στην πρώην στρατιωτική βάση του ΝΑΤΟ


Κλείνει ο ΟΚΑΝΑ- μεθαδόνη από δύο νοσοκομεία

Ο αναπληρωτής υπουργός Δημόσιας Τάξης Χρήστος Μαρκογιαννάκης έχει εξαγγείλει τη μεταφορά των εγκαταστάσεων του ΟΚΑΝΑ από την Πλατεία Θεάτρου, ενώ το πρόγραμμα χορήγησης μεθαδόνης για τα άτομα που εξυπηρετούνται από τον συγκεκριμένο σταθμό θα μεταφερθεί στα νοσοκομεία Σωτηρία και Γεννηματά. Λόγω αυτής της μεταφοράς οι επιτελείς της ΕΛ.ΑΣ. υπολογίζουν πως 500-600 άτομα που έχουν μετατρέψει σε πιάτσα ναρκωτικών την περιοχή του κέντρου θα αναγκαστούν να την εγκαταλείψουν.


Τρεις ακόμα πιθανές λύσεις για «κέντρα υποδοχής»

ΤΡΕΙΣ ΑΛΛΕΣ ΛΥΣΕΙΣ για δημιουργία στρατοπέδουγκέτο είναι ένα παλιό εργοστάσιο κοντά στο λιμάνι του Πειραιά, ένα επίσης παλιό εργοστάσιο στην Εθνική Οδό Αθηνών- Λαμίας και μια παλιά κατασκήνωση- θα χρειαζόταν πολύς χρόνος μέχρις ότου μετατραπούν σε χώρους συγκέντρωσης των μεταναστών. Επιπλέον, το ιδιοκτησιακό καθεστώς των προτεινόμενων αυτών χώρων, δηλαδή το αν έχουν κατασχεθεί από τράπεζα ή το Δημόσιο ή ακόμη ανήκουν σε ιδιώτες, δεν έχει ξεκαθαριστεί.

Πρόθεση της Αστυνομίας είναι να βαφτίσει το «γκέτο» χώρο υποδοχής. Για τον λόγο αυτόν υπήρξε ανταλλαγή επισκέψεων και ιδεών με εκπροσώπους της ιταλικής αστυνομίας, ενώ το κέντρο που δημιουργήθηκε στη Λαμπεντούζα λειτουργεί ως πρότυπο ανάπτυξης.

Κύκλοι του υπουργείου Εσωτερικών υπογραμμίζουν πως θα ήθελαν ο χώρος αυτός να φυλάσσεται μόνο εξωτερικά από την Αστυνομία, αλλά την εσωτερική του λειτουργία να την αναλάβει η πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια Τοπική Αυτοδιοίκηση της Δυτικής Αττικής.

Στον επιχειρησιακό σχεδιασμό της ΕΛ.ΑΣ.

προβλέπεται πως σε συνεργασία με την Ε.Ε. το στρατόπεδο του Ασπροπύργου θα χρησιμοποιείται ως χώρος προσωρινής εγκατάστασης των λαθρομεταναστών, οι οποίοι στη συνέχεια θα μεταφέρονται με αεροπλάνα στις πατρίδες τους.


Σκούπα και για αντιεξουσιαστές

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ-ΣΚΟΥΠΑ θέλει να κάνει η ΕΛ.ΑΣ. και για τους αντιεξουσιαστές. Εισηγήσεις ανώτερων αξιωματικών για κατά μέτωπο αντιπαράθεση με τους αντιεξουσιαστές αντιμετωπίζονται θετικά από την ηγεσία του υπουργείου Εσωτερικών, που βλέπει το καλοκαίρι ως την ιδανική περίοδο για την υλοποίηση του σχεδίου. Σύμφωνα με τις εισηγήσεις αυτές, η ΕΛ.ΑΣ. θα επέμβει σε χώρους που έχουν καταληφθεί από αντιεξουσιαστές και που οι ιδιοκτήτες τους επανειλημμένως έχουν ζητήσει την απομάκρυνσή τους. Όπως τονίζουν σε κατ΄ ιδίαν συζητήσεις τους ανώτεροι αξιωματικοί, ελπίζουν πως οι επιχειρήσεις αυτές θα αποκαλύψουν μέρος του οπλοστασίου των αντιεξουσιαστών, ενώ θα δώσουν και ένα ηχηρό μήνυμα για τις «σκληρές» προθέσεις της ΕΛ.ΑΣ. έναντι των κουκουλοφόρων.


Ρατσιστικό παραλήρημα και χθες στον Άγιο Παντελεήμονα

ΕΝΤΑΣΗ και ρατσιστικό παραλήρημα από ακροδεξιά στοιχεία ακολούθησε την πυρκαγιά που ξέσπασε στο υπόγειο του ναού του Αγίου Παντελεήμονα στην Αχαρνών.

Στο υπόγειο βρίσκουν καταφύγιο μετανάστες, αλλά και Έλληνες άστεγοι. Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες η φωτιά ξέσπασε στο στρώμα Έλληνα αστέγου που εδώ και περίπου έναν χρόνο κοιμάται στο υπόγειο του ναού, από ένα κερί που είχε ξεχάσει αναμμένο. Επεκτάθηκε μάλιστα και σε άλλα στρώματα, αλλά κατασβέσθηκε πολύ γρήγορα από την Πυροσβεστική, χωρίς να προκληθούν ζημιές στον ναό.

Σχεδόν ταυτόχρονα όμως ξεσπούσε νέα «φωτιά» στην πλατεία, όπου συγκεντρώθηκαν κάτοικοι της περιοχής, αλλά και ακροδεξιοί οι οποίοι προπηλάκισαν μετανάστες υποχρεώνοντάς τους να απομακρυνθούν άρον άρον. Μέσα σε ελάχιστα λεπτά η ατμόσφαιρα ηλεκτρίσθηκε, ενώ νεαροί με ντουντούκες φώναζαν ρατσιστικά συνθήματα τόσο εναντίον των μεταναστών, όσο και κατά εκείνων που υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αποδέκτες μάλιστα έγιναν και δημοσιογράφοι, οι οποίοι απειλήθηκαν και υποχρεώθηκαν να αποχωρήσουν. Οι κάτοικοι περιέγραφαν με οργή την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στη γειτονιά τους και τις αφόρητες συνθήκες στις οποίες ζουν, στις οποίες έχουν πλέον προστεθεί τα σχεδόν καθημερινά επεισόδια και η ένταση. Ορισμένοι μάλιστα καταλόγιζαν ευθύνες στην Εκκλησία για το γεγονός ότι φιλοξενούνται μετανάστες στο υπόγειο του ναού.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΔΙΚΤΥΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Η καταστροφή του κορανίου από αστυνομικό κατά τη διάρκεια επιχείρησης-σκούπα δεν είναι ούτε ατυχές ούτε «μεμονωμένο περιστατικό» που οφείλεται στην «έλλειψη εκπαίδευσης» γύρω από τα ευαίσθητα ζητήματα της πολυπολιτισμικής μας κοινωνίας. Είναι ένα γεγονός που ευθέως συνδέεται με τις πρακτικές εξευτελισμού και τρομοκράτησης των μεταναστών κατά τους αστυνομικούς ελέγχους και, ιδιαίτερα, με την διαδεδομένη πρακτική να σκίζονται τα νομιμοποιητικά έγγραφα, να καταστρέφονται και να αφαιρούνται προσωπικά αντικείμενα των μεταναστών.


Γι’ αυτό και η οργή των μουσουλμάνων μεταναστών και προσφύγων δεν είναι απλώς θρησκευτικό, αλλά βαθύτατα πολιτικό ζήτημα που ξεπερνάει κατά πολύ το καθεαυτό γεγονός. Είναι βέβαιο ότι η προσβολή του θρησκευτικού συμβόλου δεν έγινε για θρησκευτικούς λόγους. Συμπύκνωσε όμως κατά εκρηκτικό τρόπο την υπέρβαση, την προσβολή στο «ιερό» που συνολικοποιείται ως μια πράξη αμφισβήτησης από τους κυρίαρχους της ίδιας της κοινωνικής ύπαρξης των μουσουλμάνων μεταναστών. Αποτέλεσε τη «σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι» της συσσωρευμένης καταπίεσης, της επισφαλούς ζωής και εργασιακής εκμετάλλευσης, της αστυνομικής αυθαιρεσίας και του κοινωνικού αποκλεισμού που υφίστανται οι οικονομικοί και πολιτικοί πρόσφυγες.

Ο αστυνομικός που έσκισε το κοράνι είναι ο αστυνομικός που με «λυμένα τα χέρια», χάρη στην πρωτοφανή συναίνεση κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, έχει στην πράξη καταστεί ο κύριος φορέας άσκησης «μεταναστευτικής πολιτικής», υλοποιώντας ένα δόγμα μηδενικής ανοχής και συλλογικής ευθύνης για την «πάταξη της λαθρομετανάστευσης». Και καθώς δεν υπάρχει καταστολή χωρίς βία και επιχειρήσεις σκούπα χωρίς εξευτελισμό και τρομοκράτηση, από τον Έβρο μέχρι την Πάτρα και τις φτωχογειτονιές της Αθήνας, χιλιάδες μετανάστες βιώνουν σήμερα μία πρωτοφανή απαξίωση της ζωής τους και τον αποκλεισμό τους σε μια γκρίζα ζώνη χωρίς δικαιώματα.


Τους τελευταίους μήνες, προς άγρα ψήφων και τηλεθέασης, ο δημόσιος λόγος καταλαμβάνεται από έναν επιθετικό ρατσισμό, το μεταναστευτικό ζήτημα παρουσιάζεται ως ζήτημα «ασφάλειας» και «δημόσιας υγείας» και οι οικονομικοί και πολιτικοί πρόσφυγες γίνονται τα εξιλαστήρια θύματα για όλα τα δεινά της κοινωνίας. Ο υφυπουργός Δημόσιας Τάξης συνομιλεί με επιτροπές «αγανακτισμένων πολιτών» του Άγιου Παντελεήμονα που σε ανοιχτή συνεργασία με την Χρυσή Αυγή διοργανώνουν αντιμεταναστευτικές διαδηλώσεις και με την συνεργασία της αστυνομίας εξαπολύουν πογκρόμ ενάντια σε μετανάστες. Την ίδια στιγμή, κι ενώ πληθαίνουν οι ρατσιστικές επιθέσεις –με πιο πρόσφατη τη δολοφονική εμπρηστική επίθεση σε χώρο προσευχής Μπανγκλαντεσιανών-, ο νομάρχης της Αθήνας αναλαμβάνει σταυροφορία για την εκδίωξη των αστέγων μεταναστών από το πρώην εφετείο της οδού Σωκράτους και άλλα κτίρια μαζικής διαμονής, αδιαφορώντας πλήρως για την τύχη τους. Και τελικά η υποτιθέμενη «λύση» που όλοι τους προβάλλουν είναι η κατασκευή στρατοπέδων κράτησης για την «αποθήκευση»-φυλάκιση χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων στο Ρίο, τον Ασπρόπυργο και αλλού, καθώς και η χρησιμοποίηση πλοίου-φυλακής στο Αιγαίο.


Πρέπει όλοι και όλες να αντιληφθούμε ότι αυτή η ρατσιστική πολιτική δεν απειλεί μόνο τους οικονομικούς και πολιτικούς πρόσφυγες, απειλεί ολόκληρη την κοινωνία. Σπέρνουν ρατσισμό, οδηγούν μεταναστές και μετανάστριες στην εξαθλίωση, νομιμοποιούν τη δράση ρατσιστικών και φασιστικών συμμοριών και είναι βέβαιο ότι θα θερίσουν θύελλες. Η αντίσταση Ελλήνων και μεταναστών, η ανάπτυξη ενός ενιαίου και δυναμικού αντιρατσιστικού κινήματος αποτελούν το μόνο δρόμο απέναντι στην κοινωνία του φόβου και του ρατσισμού, απέναντι στην Ευρώπη-Φρούριο των στρατοπέδων κράτησης και του κοινωνικού απαρτχάιντ.

Για μία ακόμα φορά Αστυνομία και Χρυσή Αυγή πάνε χέρι-χερι

Όσα συνέβησαν το απόγευμα του Σαββάτου στις οδούς Σωκράτους και Μενάνδρου, απέδειξαν (για πολλοστή φορά.) ότι η Χρυσή Αυγή δεν έιναι πάρα ένας παρακρατικός μηχανισμός, οργανικά συνδεδεμένος με την Αστυνομία. Η κοινή επίθεση ΜΑΤ-Χρυσής Αυγής ενάντια στην αντιρατσιστική συγκέντρωση στο χώρο του παλιού Εφετείου, πρέπει να έπεισε ακόμα και τους πιο σκεπτικιστές ότι όσα συνέβησαν στις 2 Φλεβάρη 2008, όταν οι Χρυαυγίτες επιτέθηκαν μαζί με τα ΜΑΤ και μαχαίρωσαν διαδηλωτές, δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό. Κυβέρνηση και Αστυνομία επωάζουν το αυγό του φιδιού!

Επειδή, όμως, οργιάζει η κρατικά κατευθυνόμενη παραπληροφόρηση καλό είναι να παρουσιάσουμε συνοπτικά τι έγινε το Σάββατο στο κέντρο της Αθήνας. Η πολυδιαφημισμένη αντιμεταναστευτική συγκέντρωση της πλατείας Ομονοίας μάζεψε τελικά περί τα 200 άτομα, όλα μέλη της Χρυσής Αυγής. Όπως είχαμε από καιρό τονίσει, οι δήθεν «επιτροπές πολίτων» της Πάτρας και του Αγίου Παντελεήμονα, δεν είναι παρά περιθωριακά μετωπικά σχήματα της Χρυσής Αυγής, που απλά βρίσκουν ανοιχτούς τους διαύλους των τηλεοράσεων για να διασπείρουν τη ρατσισιτκή προπαγάνδα τους. Είναι εξόχως χαρακτηριστικό, ότι στη συγκέντωση αυτών των θλιβερών εμποράκων του πατριωτισμού, παίζονταν εμβατήρια της ναζιστικής Γερμανίας.. Την ίδια ώρα με τη φασιστική σύναξη, οργανώθηκαν τρεις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας. Οι αναρχικοί μαζεύτηκαν στην Κάνιγγος (όπου τους επιτέθηκαν και τους διάλυσαν τα ΜΑΤ), η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην πλατεία Κοτζιά, και αντιρατσιστικές και άλλες οργανώσεις (Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών, YRE, Κίνηση Απελάστε το Ρατσισμό, Κυριακάτικο Σχολείο, τμήμα Δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ, ΔΕΑ, Ξεκίνημα, Κόκκινο, Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα) στο χώρο του παλιού Εφετείου, όπου μένουν σε άθλιες συνθήκες εκατοντάδες μετανάστες.

Κατά τις 8:00 μμ, οι Χρυασαυγίτες με τη συνοδεία των ΜΑΤ, έφυγαν από την Ομόνοια. Στη Σωκράτους, και ενώ τα ΜΑΤ ήταν δίπλα τους, αρχισαν να πετάνε πέτρες και βομβίδες κρότου λάμψης (από αυτές τις ίδιες που πετάνε τα ΜΑΤ.) στο παλιό Εφετείο. Εννοείται ότι τα ΜΑΤ δεν κάνουν τίποτα για να τους σταματήσουν. Και όχι μόνο δεν κάνουν τίποτα, αλλά διμοιρίες κατεβαίνουν την οδό Βερανζέρου για να διαλύσουν τους αντιρατσιστές που είναι συγκεντρωμένοι στην οδό Μενάνδρου (στην κάτω είσοδο του παλιού Εφετείου). Ακριβώς πίσω από τα ΜΑΤ, Χρυσαυγίτες ρίχνουν πέτρες στους αντιρατσιστές. Δίπλα και μπροστά τους, άλλοι Χρυσαυγίτες οπλισμένοι με καδρόνια και μαχαίρια επιχειρούν να λειτουργήσουν ως εμπροσθοφυλακή της Αστυνομίας. Οι αντιρατσιστές υποχωρούν προς την Αγίου Κωνσταντίνου, και οι Χρυσαυγίτες, με τα ΜΑΤ πάντοτε στο πλάι τους, επιχειρούν να μπουν στο παλιό Εφετείο, όπου απωθούνται όμως από τους μετανάστες και τους αλληλέγγυους. Στο τέλος, τα ΜΑΤ συνόδευσαν τους νεοναζί μέχρι τη γιάφκα που διατηρούν στον οδό Σωκράτους. Εννοείται χωρίς να συλλάβουν κανένα. Το ότι τελικά δεν είχαμε σοβαρούς τραυματισμούς από την κοινή δράση Χρυσής Αυγής-Αστυνομίας, μάλλον πρέπει να αποδοθεί σε σύμπτωση.

Από τη συνοπτική περιγραφή των γεγονότων, καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματα του. Η Χρυσή Αυγή δεν είναι πολιτική οργάνωση, αλλά παρακρατικός μηχανισμός, συμπληρωματικός της Αστυνομίας. Και όσοι στα ΜΜΕ και τον πολιτικό κόσμο δημιουργούν αντιμεταναστευτικό κλίμα, ανοίγουν στην πραγματικότητα το δρόμο σε μια νέα εκδοχή φασισμού.Εμείς το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι θα συνεχίσουν να μας βρίσκουν μπροστά τους.


Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών

Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα.

Εκδήλωση διαμαρτυρίας για τον Κούρδο που ξυλοκόπησαν άγρια λιμενικοί στην Ηγουμενίτσα!

Ο Αριβάν Οσμάν Αμπντουλά Κούρδος πρόσφυγας από το Ιράκ βρίσκεται σε κώμα έπειτα από τον άγριο ξυλοδαρμό που υπέστη κατά τη σύλληψή του από άνδρες του λιμενικού στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας στις 3 Απριλίου 2009. Παρά την προσπάθεια απόκρυψης του περιστατικού και στη συνέχεια συγκάλυψής του από το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας -το οποίο έκανε λόγο αρχικά για «ατύχημα» και έπειτα για «αυτοτραυματισμό» του πρόσφυγα-, το γεγονός αποκαλύφθηκε και έλαβε δημοσιότητα χάρη στην κινητοποίηση του κινήματος αλληλεγγύης στη Θεσσαλονίκη και την αποφασιστικότητα των προσφύγων αυτόπτων μαρτύρων και του ξάδελφου του θύματος που είναι αναγνωρισμένος πρόσφυγας στη Σουηδία. Σε ανακόινωση τους,αριστερές οργανώσεις της Ηπείρου,καλούν σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας αύριο Τρίτη στις 18:30 το απόγευμα στην Νομαρχία Ιωαννίνων και πορεία στους κεντρικούς δρόμους της πόλης."Ο θανάσιμος τραυματισμός του Αμπντουλά δεν είναι ούτε «τυχαίο» ούτε «μεμονωμένο» περιστατικό. Είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της ανεξέλεγκτης δράσης του λιμενικού σώματος και συγκεκριμένα των ειδικών δυνάμεων στα λιμάνια της Πάτρας και της Ηγουμενίτσας, αλλά και στα ανατολικά θαλάσσια σύνορα της Ελλάδας. Είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα των «επιχειρήσεων αποτροπής της λαθρομετανάστευσης» που έχουν εξαπολύσει η ελληνική κυβέρνηση και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν μπορούμε να αφήσουμε αυτό το έγκλημα να συνεχιστεί. Πρέπει να αναλάβουμε όλοι και όλες την ευθύνη και να αντιδράσουμε απέναντι στις κρατικές δολοφονίες μεταναστών και προσφύγων όπως πράξαμε στη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Να αντισταθούμε ενάντια στο ρατσισμό, την εκμετάλλευση και την καταστολή σε βάρος μεταναστών και προσφύγων

-- Να σταματήσουν επιτέλους οι δολοφονίες και οι βασανισμοί μεταναστών/ριων.
-- Άσυλο, νομιμοποίηση και ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα στους μετανάστες/ριες και πρόσφυγες που ζουν στην Ελλάδα.
-- Όχι στην Ευρώπη-φρούριο, σύνορα ανοιχτά για τους πρόσφυγες.

-- Κάτω η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, κάτω η κυβέρνηση της λιτότητας, της ανεργίας και των κρατικών δολοφονιών", αναφέρεται μεταξύ άλλων στην ανακοίνωση.

«Μέτωπο» για τα δικαιώματα των ΑμεΑ

Εναν και πλέον χρόνο καθυστερεί η ελληνική κυβέρνηση να κυρώσει την ψηφισθείσα από 140 κράτη-μέλη Διεθνή Σύμβαση του ΟΗΕ για τα δικαιώματα των ΑμεΑ.

Συνακόλουθα, εκκρεμεί και η υπογραφή-κύρωση του λεγόμενου Προαιρετικού Πρωτοκόλλου της σύμβασης, που προσφέρει το δικαίωμα ατομικής προσφυγής στα ΑμεΑ όταν οι διατάξεις της σύμβασης παραβιάζονται. Πρακτικώς, η σύμβαση εξακολουθεί να αποτελεί «κενό γράμμα» για τους Ελληνες αναπήρους, παρά το γεγονός ότι οι παραβιάσεις των δικαιωμάτων τους στη χώρα μας διαχέονται σε όλα τα επίπεδα του δημόσιου βίου. Πρόσφατο είναι το -μεταξύ πάμπολλων αντίστοιχων- παράδειγμα της νεαρής δικηγόρου με πρόβλημα όρασης Πωλ. Παπανικολάου που βίωσε την άρνηση διοικητικού υπαλλήλου να την εξυπηρετήσει, ειρωνευόμενος επί της ουσίας την αισθητηριακή της αναπηρία. Η νεαρή δικηγόρος -σε αντίθεση με πάμπολλες αντίστοιχες περιπτώσεις- δεν παρέβλεψε τη ρατσιστική εναντίον της συμπεριφορά, δημόσια την κατήγγειλε (βλ. προ μηνός σχετικό δημοσίευμα της «Ε»), τα πράγματα κατόπιν αυτού πήραν τον «πειθαρχικό» δρόμο τους. Το μείζον, όμως, έγκειται στο ότι η «περίπτωση Παπανικολάου» έδωσε το έναυσμα για σχέδιο κοινής δράσης μεταξύ των Δικηγορικών Συλλόγων Αθηνών και Πειραιά και της Εθνικής Συνομοσπονδίας ΑμεΑ, τα κυριότερα σημεία του οποίου ανακοινώθηκαν σε συνέντευξη Τύπου τη Δευτέρα 23/3. Κατ' αρχάς, αποφασίστηκε η άσκηση συντονισμένης πίεσης ώστε τα της Σύμβασης και του Πρωτοκόλλου της να «προχωρήσουν» το ταχύτερο δυνατόν. Παράλληλα, ανακοινώθηκε ένα ευρύτερο πλαίσιο συνεργασίας που αγγίζει χρόνια προβλήματα, όπως την έλλειψη προσβασιμότητας των δικαστικών κτιρίων, αλλά και των δικαστικών διαδικασιών για τους ΑμεΑ, καθώς και το κάκιστο επίπεδο ιατρικών υπηρεσιών που παρέχονται στους ανάπηρους φυλακισμένους, ιδιαίτερα αυτούς με χρόνιες παθήσεις (νεφροπαθείς, θαλασσαιμικούς κ.ο.κ.), των οποίων η ζωή κρέμεται κυριολεκτικά από μια κλωστή. «Στοχεύουμε σε άμεσα αποτελέσματα», διαμήνυσαν από κοινού οι πρόεδροι των Δικηγορικών Συλλόγων Αθηνών και Πειραιά Δ. Παξινός και Σ. Μανουσάκης και ο πρόεδρος της ΕΣΑμεΑ Γ. Βαρδακαστάνης, προσδίδοντας στους στόχους του «μετώπου» τους τη διάσταση του κατεπείγοντος.
Α. ΣΚΟΡΔΙΛΗΣ

Νεκρή η Γκουλιώνη, χτυπημένος ο Δημητράκης

Η Κατερίνα Γκουλιώνη που πρωτοστάτησε στον αγώνα κατά της εξευτελιστικής κολπικής εξέτασης στις κρατούμενες βρέθηκε σήμερα νεκρή και χτυπημένη στο καράβι κατά την μεταγωγή της προς Αλικαρνασσό.

Ο Γιάννης Δημητράκης μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο μετά από ξυλοδαρμό του σήμερα το πρωί στις φυλακές Αλικαρνασσού από τον Περιανδρο και άλλους 2 συγκρατούμενούς του από το ίδιο κελί. Ο Δημητράκης είναι καλά στην υγεία του.

http://www.tvxs. gr/v7641

«Περίανδρος» και βία

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Ρίγη φρίκης προκαλεί η είδηση: ο επίδοξος δολοφόνος «Περίανδρος», φερόμενος ως στέλεχος της ακροδεξιάς οργάνωσης «Χρυσή Αυγή», καταδικασμένος πρωτόδικα σε 21 χρόνια φυλάκιση για απόπειρες ανθρωποκτονιών εναντίον δύο φοιτητών και ενός εκπαιδευτικού στις 16 Ιουνίου 1998 έξω από τα δικαστήρια της Ευελπίδων, θα είναι ελεύθερος το... καλοκαίρι! Θα έχει εκτίσει μόλις... τέσσερα (!) χρόνια φυλάκισης, αφού βρίσκεται στη φυλακή μόνο από τον Σεπτέμβριο του 2005. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της απόφασης του εφετείου να μειώσει την ποινή του «Περίανδρου», κατά κόσμον Αντώνη Ανδρουτσόπουλου, κατά θεαματικό τρόπο σχεδόν στο μισό - από 21 σε 12 χρόνια.

Το πολιτικό μήνυμα της αποφυλάκισης του «Περίανδρου» θα είναι πολύ σοβαρό. Αυτονομείται από τις νομικές διαστάσεις του θέματος. Οι δικαστές αποφάσισαν βάσει της κατά την κρίση τους ερμηνείας των νόμων και εκεί τελειώνει ο ρόλος τους. Το πολιτικοκοινωνικό φαινόμενο αρχίζει από τη στιγμή που οι στυγερές απόπειρες ανθρωποκτονιών για πολιτικούς λόγους δεν κοστίζουν στους δράστες ούτε 4 χρονάκια φυλακή.

Η ακροδεξιά βία βρίσκεται σε έξαρση το τελευταίο διάστημα. Επιζητεί τη δολοφονία ανθρώπων. Ακροδεξιοί ήταν αυτοί που αποπειράθηκαν να δολοφονήσουν με πυροβολισμό τον μαθητή στο Περιστέρι στα μέσα Δεκεμβρίου και να αιματοκυλήσουν την Ελλάδα - αν δεχθούμε ότι δεν ήταν πράκτορες ή όργανα υπηρεσιών. Ακροδεξιοί ήταν αυτοί που έριξαν τη χειροβομβίδα στο Στέκι των Μεταναστών, στα Εξάρχεια, για να κομματιάσουν όσους περισσότερους μπορούσαν από τα δεκάδες συγκεντρωμένα άτομα. Βλέποντας τον «Περίανδρο» ελεύθερο, πολλοί ομοϊδεάτες του θα παροτρυνθούν να τον μιμηθούν. Σίγουρα πάντως με ενδιαφέρον θα παρακολουθούν την υπόθεση και κάποιοι στην απέναντι σκοτεινή όχθη.

Ο τρομοκράτης -αν όντως πρόκειται για τέτοιον- που πυροβόλησε για να σκοτώσει τον νεαρό αστυνομικό στα Εξάρχεια, αν ποτέ συλληφθεί και δικαστεί, κινδυνεύει δηλαδή να πάει το πολύ τέσσερα χρόνια φυλακή; Προφανώς ναι, δεδομένου ότι ο Δημήτρης Κουσουρής, το πιο βαριά τραυματισμένο θύμα του «Περίανδρου» χαροπάλευε επί μέρες σε σοβαρότερη κατάσταση από τον αστυνομικό.

Η πολιτική βία και η αιματηρή κλιμάκωσή της αποτελούν αντανάκλαση της βίας που όλο και συχνότερα εκπέμπει η σύγχρονη ελληνική κοινωνία. Ανατριχιαστική ήταν η είδηση: την περασμένη Πέμπτη, τεράστια ομάδα περίπου 30 μαθητών του 3ου Επαγγελματικού Λυκείου της Αθήνας έφυγε από το μάθημα την προτελευταία ώρα, πήγε σε καταυλισμό Πακιστανών μεταναστών στον Κολωνό, ξυλοκόπησε άγρια όσους βρήκε εκεί και στη συνέχεια γύρισε στο σχολείο, με τους δράστες να καμαρώνουν για την απεχθή πράξη τους! Επίθεση ρατσιστικής βίας έγινε την ίδια ημέρα και στο Αιγάλεω. Επειτα «απορεί» δήθεν η ελληνική κοινωνία γιατί οι ακροδεξιοί ή οι τρομοκράτες θέλουν αίμα και θάνατο...

Βαθύτατα υποκριτική είναι η στάση της κυβέρνησης και του κρατικού μηχανισμού απέναντι στην κλιμακούμενη βία. Δεν είναι δυνατόν να προσπαθούν παντοιοτρόπως να ξεχαστεί η απόπειρα ανθρωποκτονίας στο Περιστέρι, να λησμονηθεί η επιδίωξη ανθρωποσφαγής μεταναστών στα Εξάρχεια, να μη γίνεται φυσικά τίποτα για τη σύλληψη των δραστών και από την άλλη, στη Λάρισα, να αναγορεύονται σε μέλη... «εγκληματικής οργάνωσης» τρομοκρατών πιτσιρικάδες ακόμη και 14 (!) ετών επειδή ίσως πέταξαν κάποιοι από αυτούς πέτρες τον Δεκέμβρη.

Η δεξιά ιδεολογία της κυβέρνησης της ΝΔ δεν επιτρέπεται να την κάνει ανεκτική και συγκαλυπτική απέναντι σε επίδοξους ακροδεξιούς δολοφόνους από τη μια και μαινάδα φλεγόμενη από μίσος εναντίον ακόμη και μαθητών που με παραβατικό τρόπο εκδηλώνουν την οργή τους απέναντι στην κατάσταση που έχει προκαλέσει και η πολιτική της ΝΔ ή απέναντι στο σύστημα γενικότερα.

Γεννά διπλή βία αυτή η στάση της κυβέρνησης. Αφενός αποθρασύνει εκείνους που η κυβέρνηση χαϊδεύει επειδή τους θεωρεί ιδεολογικά συγγενείς. Αφετέρου εξοργίζει και απελπίζει εκείνους που θέλουν να αλλάξουν την κοινωνία με ειρηνικά μέσα. Οξύνει έτσι όχι απλά την ιδεολογικοπολιτική πόλωση, αλλά τον ένοπλο, αιμοδιψή εξτρεμισμό. Δεν γνωρίζουμε αν αφελώς νομίζει ότι αυτό την ευνοεί.

Δολοφονία Αφγανού στην Πάτρα, συγκρούσεις και καταστολή

Από http://patras.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=4527

Το βράδυ της Καθαράς Δευτέρας συνέβη πολύ σοβαρό περιστατικό στον καταυλισμό των προσφύγων στην Πάτρα. Από μέλη της Κίνησης Υπεράσπισης έμαθα ότι κάποιοι Αφγανοί μετανάστες χτυπήθηκαν από φορτηγό (για τον ένα ακούγεται ότι σκοτώθηκε, χωρίς να είναι σίγουρο). Ακούγονται διάφορα όσον αφορά στο πώς έγινε το ατύχημα, αλλά προς το παρόν δεν ξέρω κάτι σίγουρο. Οι Αφγανοί άναψαν φωτιές σε κάδους και απέκλεισαν την παραλιακή της Πάτρας, και απέναντί τους έχουν μαζευτεί μπάτσοι και πολίτες (που προβλέπεται να "αγανακτήσουν" στην πορεία της νύχτας)

Το σίγουρο είναι ότι η φρασεολογία των τοπικών ΜΜΕ είναι απαράδεκτη. Μιλάνε για "επικίνδυνα εξαγριωμένους λαθρομετανάστες", για "αντιεξουσιαστές και αριστεριστές που υποκινούν τους μετανάστες", δίνουν βήμα σε διάφορους πολίτες της περιοχής και κόβουν όσους λένε οτιδήποτε υπέρ των μεταναστών κτλ.

Μόλις είδα να κόβουν κάποιον που μίλησε για "δολοφονία μετανάστη", και η κάμερα γύρισε και κέντραρε σε κάποιον που ωρυόταν δίπλα, φωνάζοντας "μην παίρνετε αυτόν, εμάς ακούστε που είμαστε Έλληνες, αυτός είναι με τους άλλους"....

Δηλώσεις όπως "ο καταυλισμός έχει γίνει άντρο των αντιεξουσιαστών", "ζούμε περικυκλωμένοι από αντιεξουσιαστές", "οι αριστεριστές υποκινούν τους λαθρομετανάστες" κτλ δίνουν και παίρνουν.

Η νύχτα προμηνύεται μεγάλη......

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ:
Το ατύχημα, με βάση τις μαρτυρίες Ελλήνων και Αφγανών αυτόπτων μαρτύρων, έγινε ως εξής: ένας Αφγανός προσπάθησε να ανέβει σε μία νταλίκα από το πίσω μέρος, και τότε ο οδηγός της από πίσω νταλίκας γκάζωσε και τον παγίδεψε ανάμεσα στα δύο οχήματα. Ο τραυματίας είναι στο νοσοκομείο, αρχικά ακούστηκε ότι σκοτώθηκε, μετά ότι είναι πολύ σοβαρά αλλά εκτός κινδύνου. Όσον αφορά στον οδηγό, κάποιοι φωτογράφισαν τη νταλίκα και έδωσαν τη φωτογραφία στην αστυνομία, αλλά σύλληψη δεν έχει γίνει προς το παρόν.

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 2:
Υπάρχουν μάρτυρες και φωτογραφίες από το συμβάν, ο οδηγός συνελήφθη και αύριο περνάει αυτόφωρο. Γενικά το κλίμα εκτονώθηκε σύντομα, και οι μετανάστες άρχισαν να αποχωρούν για τον καταυλισμό. Πίσω από τους μπάτσους είχαν μαζευτεί πολίτες, οι οποίοι στην πορεία "αγανάκτησαν" και έκαναν επίθεση στους τελευταίους 100-150 Αφγανούς (από τους 1000 και περισσότερους που είχαν μαζευτεί αρχικά) οι οποίοι δεν δέχονταν να αποχωρήσουν, και τους εκδίωξαν και αυτούς προς τον καταυλισμό. Μετά το τέλος του όλου σκηνικού, έγινε επεισόδιο μεταξύ ακροδεξιών και μέλους της Κίνησης, ο οποίος πήγαινε να πάρει το μηχανάκι του για να φύγει. Τον χτύπησαν και του έσπασαν τα γυαλιά.

Έχει προγραμματιστεί πορεία για αύριο Τρίτη 3/3 στις 6μμ, που θα ξεκινήσει από τον καταυλισμό.

me dicen el clandestino

Όσες μάσκες και να φορεθούν σε αυτή τη πόλη, όσα κοστούμια και αν χρωματίσουν προσωρινά τη καθημερινή της θλίψη, η Πάτρα δε θα πάψει να ψυχορραγει όσο ακόμα στα περιθώριά της άνθρωποι θα υπομένουν την εξαθλίωση, την απομόνωση και το μίσος.

Αναφέρομαι στους εκατοντάδες στοιβαγμένους συνάνθρωπους που δυστυχούν, αρρωσταίνουν και πεθαίνουν σε πρόχειρους καταυλισμούς στο λιμάνι της Πάτρας με την ελπίδα μιας καλύτερης ζωής.


Τους ονομάζουμε λαθρομετανάστες και αυτό μας δίνει το άλλοθι να κλείνουμε τα μάτια. Και όμως, αν είχαμε τη δύναμη να κοιτάξουμε στα δικά τους μάτια, θα βλέπαμε όλα εκείνα που χάνουμε καθημερινά στο κυνήγι του κέρδους και της επιτυχίας: το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια, το πάθος για ζωή, το όνειρο που είναι ακόμα ζωντανό, τη φθαρτότητα, την ίδια τη τραγικότητα της ανθρώπινης φύσης.


Η κοινωνία που τους φιλοξενεί, τραγικά συνένοχη στη δυστυχία τους, χτίζει τείχη αντί να τα γκρεμίζει. Τα πρώτα φρούρια της Ευρώπης τα ορθώνουμε εμείς, αθόρυβα στις γειτονιές μας... αφού πρώτα έχουμε εξαντλήσει κάθε πόρο στις δικές τους πατρίδες και τους έχουμε βουτήξει στη φτώχεια, το αίμα, στο φυλετικό και θρησκευτικό φανατισμό. Και τώρα μας χτυπούν τη πόρτα. Μα δεν το κάνουν μόνο για να περάσουν, να βρουν προστασία και φαγητό, αλλά και για να μας ειδοποιήσουν ότι έρχεται η σειρά μας.


Το γύρισμα της πλάτης, ο κοινωνικός αυτοματισμός και η βία μοιάζουν οι φθηνότερες λύσεις σε ένα πρόβλημα που έχει πια μόνο πολιτική απάντηση. Η ευημερία μπορεί να υπάρξει για όλους, αυτός ο κόσμος άλλωστε παράγει πλούτο για όλους. Και αν η πολιτική δε μοιράσει το πλούτο ισότιμα σε όλους, θα το κάνει η πείνα. Αυτο είναι βέβαιο και κανένα κανόνι δε θα μπορέσει να το αποτρέψει.

Κοινή δήλωση 14 εκπροσώπων μεταναστευτικών Κοινοτήτων στην Ελλάδα

ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΛΙΑΤΣΙΚΟΛΟΓΟΙ
ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΧΟΥΝ ΔΗΜΟΣΙΑ ΦΩΝΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

Εκπροσωπώντας τις κοινότητές μας, συνυπογράφουμε την ακόλουθη Δημόσια Δήλωση:

Τις τελευταίες μέρες κάποια ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης προβάλλουν σκηνές ορισμένων εξαθλιωμένων μεταναστών που λεηλατούν μαγαζιά αφού προηγουμένως κάποιοι είχαν σπάσει τις προθήκες τους. Φοβόμαστε πως αυτά τα ρεπορτάζ μπορεί να παρεξηγηθούν από έλληνες πολίτες που ενδεχομένως να σχηματίσουν τη γνώμη ότι εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες που ζούμε εδώ, είμαστε εγκληματίες. Δηλώνουμε πως η συντριπτική πλειοψηφία των μεταναστών και των προσφύγων δεν είμαστε ούτε πλιατσικολόγοι, ούτε εγκληματίες. Είμαστε ειρηνικοί άνθρωποι, εργάτες και εργάτριες, φοιτητές, μαθητές, μικρά παιδιά που θέλουμε να ζήσουμε μια ζωή με αξιοπρέπεια και ίσα δικαιώματα στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Μη μας στερήσετε αυτή την ευκαιρία, μη μας καταδικάσετε για άλλη μια φορά στη φτώχεια, την εξαθλίωση και το περιθώριο. Γι’ αυτά είναι που αναγκαστήκαμε να εγκαταλείψουμε τις χώρες προέλευσής μας.

Όμως η Ελληνική Κυβέρνηση συνεχίζει να αρνείται τα χαρτιά σε πάρα πολλούς μετανάστες, άσυλο στους πρόσφυγες, υπηκοότητα στα παιδιά μας που ζουν και σπουδάζουν εδώ. Η Ελληνική Αστυνομία, πολλές φορές μας φέρεται ρατσιστικά και βάναυσα, στο Τμήμα Αλλοδαπών, στα Σύνορα και στους δρόμους των πόλεων.

Γι’ αυτό, την Πέμπτη 18 Δεκέμβρη, ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ, μετανάστες και πρόσφυγες κατεβαίνουμε στους δρόμους στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη. Στην Αθήνα διαδηλώνουμε μαζί με 40 αντιρατσιστικές οργανώσεις, οργανώσεις νεολαίας, και δικαιωμάτων. Διαδηλώνουμε δυναμικά και ειρηνικά για τα δικαιώματα που η Ελληνική Κυβέρνηση και η Ευρωπαϊκή Ένωση μας αρνούνται συστηματικά. Για να αποδείξουμε στην Κοινωνία πως οι μετανάστες έχουν δημόσια φωνή και αξιοπρέπεια.

Καλούμε τους Φοιτητικούς και Μαθητικούς Συλλόγους που αγωνίζονται αυτές τις μέρες στους δρόμους, τα Ελληνικά Συνδικάτα, τις Δημοτικές Αρχές, όλους τους έλληνες πολίτες να κατέβουν μαζί μας στο δρόμο:

Όλοι την Πέμπτη 18 Δεκέμβρη, στις 5 το απόγευμα, στο Σύνταγμα, έξω από τη Βουλή. Θα ακολουθήσει πορεία προς τα γραφεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, (Λεωφ Βασιλίσσης Σοφίας)

Αχμέτ Μοαβία – Συντονιστής Ελληνικού Φόρουμ Μεταναστών (6938569068)
Τζο Βαλένσια – Πρόεδρος Ένωσης Φιλιππινέζων Εργαζομένων “KASAPI” (6942879368)
Λορέτα Μακόλευ – Πρόεδρος Ένωσης Αφρικανών Γυναικών (6938387351)
Μοχάμεντ Μάολα – Πρόεδρος Κοινότητας Μπαγκλαντεσιανών στην Ελλάδα (6932018114)
Σιντι Μοχάμεντ Ζάκι – Αντιπρόεδρος Συλλόγου Μαροκινής Κοινότητας στην Ελλάδα
Μπαντάρ Μουνίρ – Πρόεδρος Ελληνοπακιστανικού Συνδέσμου
Μαγκάρ Γκάντι – Πρόεδρος Ελληνο-Ινδικής Πολιτιστικής Εταιρίας
Ιωσήφ Αζέρ Σαμουήλ – Ένωση Αιγυπτίων Εργαζομένων
Λόρανς Καράντζα – Γραμματέας Κενυατικής Κοινότητας
Ορίσια Λαρίσα – Εκπρόσωπος Κοινότητας Ουκρανών στην Ελλάδα «Η ΓΗ ΤΟΥ ΠΕΛΑΡΓΟΥ»
Μιχιάρ Ικτάμι – Πρόεδρος Ένωσης Παλαιστινίων Εργαζομένων
Καγιού Λινγκουμπότα – Γραμματέας Τανζανικής Κοινότητας Ελλάδος
Αμπντελ Ουάχαμπ – Συντονιστής Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης
Μοχάμεντ Σαμπίρ – Πρόεδρος Υπερπόντιας Πακιστανικής Συμμαχίας

Οι μετανάστες νίκησαν! Τους δόθηκε άδεια παραμονής! Ο αγώνας συνεχίζεται...

Tην Παρασκευή 5 Δεκέμβρη το υπουργείο εσωτερικών υποσχέθηκε να τους χορηγηθεί άδεια παραμονής "για εξαιρετικούς λόγους".
Οι 15 απεργοί πείνας δεν σταμάτησαν ακόμα την απεργία πείνας μέχρι να δεσμευτεί ο Παυλόπουλος και ουσιαστικά υλοποιήσει την υπουργική απόφαση. Μπορεί η εξουσία να βρήκε τον απαραίτητο ελιγμό, η ουσία όμως είναι ότι πρόκειται για μια μεγάλη ΝΙΚΗ, νίκη πρώτα απ' όλα των ίδιων των απεργών, που αγωνίστηκαν ΣΑΝ ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ, νίκη και του κινήματος αλληλεγγύης στα Χανιά.

Πρέπει να τονιστεί ότι οι 15 δεν εκαναν την απεργία για τον εαυτό τους αλλά για το σύνολο των μεταναστών. Αυτή η νίκη δίνει ώθηση για την συνέχεια του αγώνα σε όλα τα επίπεδα, ιδιαίτερα για τους εκτός Χανίων, που δύσκολα θα μπορούσε κανείς να πει πως στη συγκεκριμένη περίπτωση έκαναν ό,τι τους αναλογούσε. Ο αγώνας συνεχίζεται...

http://www.clandestina.org/

Ενάντια στην «κουλτούρα του βιασμού»…

εισήγηση των terminal119

«Η 16χρονη μαθήτρια έφυγε κλαίγοντας και πήγε στο γραφείο των καθηγητών, όπου την ακολούθησαν οι τέσσερις συμμαθητές της, επιμένοντας να κάνει έρωτα μαζί τους. Στη συνέχεια, όπως καταγγέλλει, την χτύπησαν. Εκείνη διέφυγε πάλι στο χώρο που βρίσκονται οι τουαλέτες του σχολείου όπου υπέστη βιασμό. Πάνω στην ταραχή της, ανέφερε, αντιλήφθηκε κάποιον από τους τρεις να καταγράφει στο κινητό τηλέφωνό του όσα διαραματίζονταν. «Εγώ καθ' όλη τη διάρκεια έκλαιγα, τσίριζα και παρακαλούσα να σταματήσουν, αλλά εκείνοι μου φέρονταν σαν κτήνη» αναφέρει στην κατάθεσή της, σύμφωνα με την εφημερίδα»[i].

Το περιστατικό της Αμαρύνθου τον Οκτώβρη του 2006 έπαιξε έναν κομβικό ρόλο όχι μόνο για το τεύχος που εκδώσαμε αλλά και για τη γενικότερη πολιτικοποίησή μας. Ως τότε για μας τα περιστατικά βιασμού στην ελληνική κοινωνία ήταν μια μακρινή πραγματικότητα. Μετά την Αμάρυνθο και τη διαδήλωση στην οποία συμμετείχαμε εκεί, αντιληφθήκαμε ότι κάτι βαθύτερο συνέβαινε. Στην Αμάρυνθο συναντήσαμε, όπως γράψαμε αργότερα σε ένα κείμενό μας, ένα νέο για μας ανθρωπολογικό τύπο «πολίτη», τον συνειδητά βιαστή ή, έστω, τον πλήρη απολογητή του βιασμού. Γνωρίζαμε και πριν την Αμάρυνθο για το σεξισμό ή το ρατσισμό των υποκειμένων, αυτό που έγινε όμως αντιληπτό σε μας μετά από εκείνη την εμπειρία, με έναν μάλλον επώδυνο τρόπο, ήταν το ότι πρέπει να αποδίδουμε σε κάθε υποκείμενο την ευθύνη των λόγων και των πράξεών του. Κανένας άνθρωπος δεν είναι χαζός και άβουλος, κανείς δε χρειάζεται να σωθεί από τις διανοητικές μας πρωτοπορίες. Σε μερικά μέρη, σε μερικές γειτονιές, σε μερικά σπίτια τα πράγματα ήδη είναι οξυμένα και μας περιμένουν να πάρουμε θέση αναλόγως.

Το τεύχος ενάντια στον βιασμό προέκυψε κάπως έτσι ως ανάγκη. Ο βιασμός είναι ένα ζήτημα με το οποίο ασχολήθηκε εντατικά το δεύτερο κύμα των φεμινισμών και ως αναγνώστριες μιας βιβλιογραφίας αυτού του δεύτερου κύματος, νιώθαμε περισσότερο εξοικειωμένες με το θέμα. Εξάλλου, είναι ένα από τα ζητήματα αιχμής της φεμινιστικής πολιτικής γιατί, στην ουσία, αποτελεί ένα από τα όπλα αιχμής της, θα λέγαμε, «αντρικής πολιτικής». Εκ των υστέρων κρίνουμε πως και η Αμάρυνθος ήταν κάτι που μας ώθησε να κινηθούμε για ένα τέτοιο τεύχος. Θα επαναλάβουμε εδώ αναγκαστικά κάποια κομμάτια του τεύχους που ίσως θα κουράσουν αυτούς που το έχουν διαβάσει αλλά θεωρούμε ότι είναι αναγκαίο να επαναληφθούν για τους σκοπούς της εισήγησης.

Μία από τις πιο σοκαριστικές στατιστικές που μαθαίνει κανείς όταν αρχίζει να ασχολείται με το ζήτημα, γενικότερα, της βίας κατά των γυναικών είναι πως αυτού του είδους η βία αποτελεί την πρώτη αιτία θανάτου των γυναικών στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πριν από τα αυτοκινητιστικά και τους καρκίνους. Πιο συγκεκριμένα, μάλιστα, οι βιασμοί στην Ελλάδα, τη λεγόμενη «πρωτεύουσα των βιασμών» στην Ευρωπαϊκή Ένωση, υπολογίζονται στους 4,500 ετησίως, εκ των οποίων το 34% γίνονται εις βάρος ανήλικων κοριτσιών[ii]. Και ακόμη χειρότερα, είναι αποτέλεσμα της ελληνικής ιδιαιτερότητας πως οι βιασμοί δε θεωρούνται καν πρόβλημα. Η Ελλάδα είναι μία χώρα που καλλιεργεί με υπερηφάνεια τη δική της κουλτούρα του βιασμού. Από την όλο και εντονότερη εκμάθηση ενός βίαιου προτύπου αρρενωπότητας στα σχολεία, στα γήπεδα, στα καφενεία, στα μπουρδέλα, εκεί όπου «ο Έλλην αναστενάζει…» και μέχρι τη μηδενική ύπαρξη ξενώνων περίθαλψης κακοποιημένων γυναικών, τη μηδενική ύπαρξη γραμμών βοήθειας, τη μηδενική πρόληψη και καταστολή του φαινομένου.

Είναι ενδεικτικό για παράδειγμα το πώς αυτοί που με βάση τους υπάρχοντες νόμους είναι υπεύθυνοι να αντιμετωπίζουν και να χειρίζονται περιστατικά βιασμού, όπως οι έλληνες δικαστές, οι έλληνες αστυνομικοί και οι έλληνες ιατροδικαστές, είναι συνήθως υποκείμενα όχι απλά συντηρητικά και στενόμυαλα αλλά και πολλές φορές συμμέτοχοι ακριβώς της ίδιας της κουλτούρας του βιασμού! Για παράδειγμα, ο Φίλιππος Κουτσαύτης, ένας ιατροδικαστής που έχει ασχοληθεί στην καριέρα του με πολλούς βιασμούς μας λέει πως μόνο το 20% των περιστατικών βιασμών που εξετάζει είναι αληθινοί… υπονοώντας βέβαια ότι για το 80% των περιστατικών που φτάνουν στα χέρια του δεν δίνει την ιατρική πιστοποίηση. Θα έπρεπε να συνδυάσουμε βέβαια αυτό το δεδομένο με την τεράστια προσπάθεια που κάνει η ελληνική αστυνομία να αποτρέψει θύματα βιασμού να καταγγείλουν το τι έπαθαν καθώς και τη μεγάλη δουλειά που κάνει η έντιμη ελληνική δικαιοσύνη να ξύσει το τραύμα του θύματος βιασμού, ελαφρύνοντας παράλληλα τη θέση του δράστη. Όλα αυτά, βέβαια, δεν συμβαίνουν λόγω μιας έμφυτης κακίας που χαρακτηρίζει όλους αυτούς τους νευραλγικούς θεσμούς αλλά μάλλον λόγω της πλήρους πίστης τους στην κυρίαρχη ιδεολογική φαντασιακή σημασία σε ότι αφορά στις έμφυλες σχέσεις σήμερα, δηλαδή την πατριαρχία και, βεβαίως, στην κυρίαρχη κανονιστική αρρενωπότητα.

Μιλάμε για αρρενωπότητα εδώ – και όχι απλώς για άντρες δικαστές, μπάτσους, γιατρούς - μιας και δεν θέτουμε ζητήματα ουσιαστικά ανατομίας ή βιολογίας, αλλά μάλλον ένα γενικότερο ζήτημα θέσμισης και φαντασιακών σημασιών. Είναι γεγονός πως και οι γυναίκες δικαστίνες τα τελευταία χρόνια δεν φαίνεται να διαφοροποιούνται σε μεγάλο βαθμό από τους άντρες συναδέλφους τους, όντας εγκλωβισμένες κατά έναν τρόπο στις ίδιες κυρίαρχες σημασίες. Η αρρενωπότητα αυτή, ως θεσμισμένη κοινωνική φαντασιακή σημασία, είναι που ενσωματώνει λόγους, πρακτικές και αντιλήψεις γύρω από το πώς διακρίνονται τα φύλα ιεραρχικά. Ειδικότερα, δε, κατασκευάζει λόγους, πρακτικές και αντιλήψεις γύρω από τους βιασμούς των γυναικών. Λέμε, λοιπόν, ότι αυτή η αρρενωπότητα είναι κανονιστική στο μέτρο που θεσμίζει, διά των υποκειμένων της, διά των κοινωνικών σχέσεων που τη φέρουν, ένα σύνολο κανόνων που τηρούνται βίαια και απαρέγκλιτα, ανεξαρτήτως διαφοροποιήσεων, ώστε να κατασκευάζουν, να αποκλείουν και να ελέγχουν όσες και όσους αποκλίνουν από την κυρίαρχη ηγεμονική της μορφή. Είναι αυτές οι φαντασιακές σημασίες ακριβώς που έχουν θεσμιστεί στην Ελλάδα ώστε οι βιασμοί να αποτελούν σιωπηρές ιστορίες με «σκοτεινούς αριθμούς», βασικά ένα προσωπικό πρόβλημα, καταδικασμένο με ντροπή να συζητιέται στην ιδιωτική σφαίρα, στην καλύτερη περίπτωση ένα θέμα για τα αστυνομικά ρεπορτάζ. Με αυτή την έννοια, η κουλτούρα του βιασμού που, για μας, αποτελεί όλο το έδαφος προετοιμασίας του εγκλήματος είναι απλώς αυτονόητη. Στην Ελλάδα δεν αναγνωρίζεται και δεν ονομάζεται καν ως βία. Όχι μόνο κανείς δεν ενδιαφέρεται για τους βιασμούς, αλλά όλοι τρέχουν να υποστηρίξουν τους καημένους βιαστές, που είναι «παραστρατημένοι άνθρωποι», «ψυχικά διαταραγμένοι», «είτε προκλήθηκαν από το θύμα» είτε οτιδήποτε…

Η, δε, αμφισβήτηση του θύματος είναι ο κανόνας, οι «ψευδείς καταγγελίες βιασμών» είναι το ψωμοτύρι του κάθε άντρα που συζητά για το θέμα. Από το πορνογραφικό συνεχές στην υποβάθμιση του λόγου της «άλλης», από τους νόμους του κράτους μέχρι το πνίξιμο των χώρων για την έκφραση των γυναικείων βιωμάτων, από «την οργάνωση του κρεβατιού» ως τους δήθεν ριζοσπαστικούς λόγους για την εξουσία – κι αυτά είναι μόνο κάποια παραδείγματα – το δόγμα της ελληνικής κατάστασης μοιάζει να λέει: «Υπάρχουν χίλιοι λόγοι να δείρεις και να βιάσεις μια γυναίκα, ούτε ένας λόγος να το καταγγείλεις!»[iii].

Μόνο ένας τρόπος υπάρχει να συζητηθεί κάτι με αφορμή έναν βιασμό: το θύμα να είναι ανήλικο ή υπερήλικο ώστε να υπάρχει ένα «γκροτέσκο» στοιχείο, το έγκλημα να είναι αποτρόπαιο και ειδεχθές, ώστε να εγείρει γενικότερα κοινωνικά ερωτήματα, το θύμα να είναι επώνυμο, ώστε να έχει μια πικάντικη διάσταση το θέμα, ο θύτης – τέλος – να είναι ξένος ώστε να γίνει εθνικιστική χρήση του περιστατικού.

Για παράδειγμα, πέρυσι, στις 24 Δεκέμβρη του 2007, 15-20 κουκουλοφόροι εισέβαλαν στο σπίτι όπου έμεναν δύο Σουδανοί, τους οποίους χτύπησαν με λοστούς! Είχε προηγηθεί- σύμφωνα με καταγγελίες- ο βιασμός 57χρονης γυναίκας από άγνωστο δράστη πριν από περίπου μία εβδομάδα.. Εικάζεται ότι οι άγνωστοι επιχείρησαν «να πάρουν εκδίκηση» για την υπόθεση, με μοναδικό στοιχείο το χρώμα του δέρματος των θυμάτων τους!

Ο βιασμός, για μας, δεν αποτελεί εξαίρεση του κανόνα αλλά τον ίδιο τον κανόνα της βίας. Δίπλα στο θεσμό της πορνείας αλλά και αυτόν της πορνογραφίας, αν και με ξεχωριστούς τρόπους, δημιουργούν ένα τρίπτυχο νομιμοποιημένης βίας εις βάρος των γυναικών που ακάθεκτα αλωνίζει στη Δύση και αλλού. Μέσα από αυτό το τρίπτυχο, οι άντρες καταφεύγουν στη βία ή την απειλή ενάντια στις γυναίκες εξυπηρετώντας, μεταξύ άλλων, και τους δύο εξής σκοπούς: α) τον αποκλεισμό των γυναικών από ορισμένους τομείς της κοινωνικής ζωής (ή τουλάχιστον τον περιορισμό της δράσης τους) και β) τον διά του φόβου εξαναγκασμό τους σε ορισμένες συμπεριφορές. Αυτό το πρακτικό νόημα, μεταξύ άλλων, έχει και ο συνεχής φόβος του βιασμού που διακατέχει μια γυναίκα, δηλαδή τη συνεχή συντήρηση της ύπαρξής της θέσης της μέσα στο υπάρχον κοινωνικό πλαίσιο. Τα τελευταία χρόνια, εκτός από αυτό το αιώνιο τρίπτυχο, έχουμε να κάνουμε και με ένα είδος σύγχρονης σκλαβιάς που έχει ονομαστεί τράφικινγκ. Εκείνο που ενώνει όλες αυτές τις μορφές εξουσίας είναι αυτό που τόσο σωστά περιέγραψε ένας έλληνας δουλέμπορος γυναικών με δικά του λόγια, όταν δημοσιογράφοι τον ρώτησαν γιατί το κάνει αυτό: «Άκου να δεις», είπε, «οι γυναίκες είναι το πιο εύκολο εμπόρευμα. Το κλωτσάς και πάει μόνο του στην αγορά». Παρεμπιπτόντως, να σημειώσουμε πως το 65% των αφεντικών του τράφικινγκ στην Αθήνα είναι Έλληνες.

Δε θα σταθούμε σήμερα στο φαινόμενο της πορνείας, αρκεί απλώς να διαπιστώσουμε την κατάφωρη αδικία που υφίστανται οι εκδιδόμενες γυναίκες σε αυτή την περίπτωση, όταν σε όλη τη χώρα λειτουργούν χιλιάδες οίκοι ανοχής, από τους οποίους το 90% παράνομοι, όπου πουλιούνται γυναικεία σώματα για λίγες ώρες, πολλές φορές, δε, βιάζονται και σχεδόν πάντοτε, εξευτελίζονται[iv] χωρίς να τους αναγνωρίζεται οποιοδήποτε δικαίωμα εργασίας και νομιμοποίησης.

Σε αυτή την εισήγηση, εδώ, θα δώσουμε λίγη έμφαση στον βοηθητικό ρόλο που πιστεύουμε ότι επιτελεί η πορνογραφία ως προς την συνολικότερη κουλτούρα του βιασμού. Κι αυτό γιατί ήταν από αυτά που θεωρούμε σημαντικά ζητήματα στο τεύχος μας. Ας πούμε ξανά προκαταβολικά ότι δεν γράψαμε ούτε επιθυμούμε να γράψουμε ούτε μια αράδα κριτικής για την gay/ lesbian πορνογραφία, ασχολούμαστε αποκλειστικά με την mainstream στρέιτ πορνογραφία που αποτελεί και το 99% των περιπτώσεων που συναντά κανείς μπροστά του σήμερα.

Γιατί όλη αυτή η ενασχόληση με την πορνογραφία στο τεύχος που ασχολείται με την κουλτούρα του βιασμού? Μήπως θεωρούμε την πορνογραφία υπεύθυνη για όλα τα κακά του κόσμου, μήπως είμαστε κατά βάθος άνθρωποι και ανθρωπίνες του Θεού, μήπως ηθικολογούμε, μήπως λογοκρίνουμε, μήπως δεν έχουμε καλή σχέση με το σεξ, μήπως είμαστε απλά «άπαρτοι/ες»?

Θέλουμε να μιλήσουμε για την ετεροσεξουαλική πορνογραφία γιατί την θεωρούμε συμπύκνωση νοημάτων και σημασιών που διέπουν, διατρέχουν και διαιωνίζουν την πατριαρχική κοινωνία. Η πορνογραφία δεν περιορίζεται στο χώρο του βίντεο κλάμπ και του στριπτιζάδικου και στον ιδιωτικό ή δημόσιο χώρο προβολής των ταινιών σεξ. Δεν είναι μόνο τα soft ή hard πορνό, δεν είναι μόνο τα περιοδικά για «πραγματικούς άντρες» και για «γυναίκες με πάθος», δεν είναι μόνο τα ψηλά τακούνια ή οι κόκκινες γόβες. Είναι και τα Viagra στα φαρμακεία (αυτά που υπόσχονται την ολοκληρωμένη αντρική στύση), είναι και η σεξουαλική γλώσσα της επιβολής (π.χ. «αυτή θέλει ένα πούτσο για να στρώσει», «θα της πετάξω τα μάτια έξω») και της αντικειμενοποίησης (π.χ. «ωραίο μουνί για γαμήσι»), αλλά κυρίως είναι η «χαρούμενη» υποταγή της γυναίκας, είναι «το όχι που σημαίνει ναι» και η νομιμοποίηση του βιασμού. Αυτό είναι η πορνογραφία… Μιλάμε εδώ για την κυρίαρχη, ετεροσεξουαλική πορνογραφία, την συγκεκριμένη κουλτούρα που κυκλοφορεί ανάμεσα και μέσα μας, αυτή στην οποία μαθητεύσαμε άθελά (Wink μας.

Η πορνογραφία δεν είναι η ουδέτερη κουβέντα γύρω από ζητήματα σεξ. Υποτίθεται ότι είναι ουδέτερη, ότι απλά καταγράφει μεγεθυμένα μια «φυσική» συμπεριφορά ή μια «αφύσικη παρέκκλιση»[v]. Η πορνογραφία είναι αποτελεσματική μέθοδος εκμάθησης των νέων αντρών πως το αρσενικό αφού έχει πέος έχει και ορμές και αυτές πρέπει οπωσδήποτε να εκτονώσει. Όταν μιλούν οι ορμές δεν υπάρχει λογική ούτε ευαισθησία (και όλο το σύμπαν συνωμοτεί υπέρ της εκπλήρωσης τους…). Επιπλέον, η πορνογραφία εκπαιδεύει πως η γυναίκα αποτελεί ένα μέσο, ένα σύνολο από τρύπες για την αντρική ευχαρίστηση. Η γυναίκα της πορνογραφίας είναι καταπιεσμένη: η ηδονή της από το σεξ είναι ακριβώς το να καταφάσκει σε αυτή την καταπίεση∙ όσο πιο πολύ ταπεινώνεται τόσο πιο πολύ ηδονή παίρνει. Επιπλέον, προβάλλεται τόσο ως ακόρεστη σεξουαλικά όσο και ως προκλητική σεξουαλικά («πήγαινε γυρεύοντας», κάτι πάνω της προκάλεσε την επίθεση).

Η πορνογραφία δημιουργήθηκε για τα αντρικά μάτια και τις αντρικές επιθυμίες. Η μυθολογία της πατριαρχικής πορνογραφίας κάνει διακηρύξεις για τη γυναικεία σεξουαλικότητα. Μας λέει πώς πρέπει να είναι η σεξουαλικότητα μας (πώς; να κάνει κάποια αυτό που επιθυμούν οι άντρες ελεύθερα και χαρούμενα). Από το πολύ παραμύθι, στο τέλος εσωτερικεύεται μια εικόνα για την σεξουαλικότητά μας: αυτή της πορνογραφίας (εκτός αν καταφέρουμε να σταθούμε κριτικά απέναντί της καθώς πάντα υπάρχουν περιθώρια άρνησης), εκπαιδευόμαστε στην σεξουαλική υποταγή και την ερωτικοποιούμε, υπάρχει διέγερση πλέον από αυτήν. Έτσι νομιμοποιείται ο εξαναγκασμός («δεν βιάζουν οι άντρες, οι γυναίκες είναι μαζοχίστριες και το επιδιώκουν»). Επιπλέον, αυτή η λέξη (μαζοχίστρια), που χρησιμοποιείται από τον κάθε μαλάκα καθημερινά αναφέρεται σε κάθε μορφή υποταγής: από τη σεξουαλική πράξη (που «κατά βάθος της αρέσει»…) ως το πλύσιμο των πιάτων (που παραδόξως κι αυτό «κατά βάθος της αρέσει»…)[vi].

Αναγνωρίζουμε ότι η εξέλιξη της πορνογραφίας ως βιομηχανίας εκατομμυρίων δολαρίων μπορεί να είναι δυνατή μόνο μέσα στο συγκεκριμένο οικονομικό και πολιτισμικό πλαίσιο (στον πατριαρχικό καπιταλισμό). Γράφει πολύ εύστοχα η Andrea Dworkin για τους αντικαπιταλιστές επαναστάτες της εποχής της που υποστήριζαν ότι «η πορνογραφία είναι ελευθερία» :

«… Ο καπιταλισμός δεν είναι κακός ή αγροίκος όταν το εμπόρευμα είναι ή πόρνη∙ το κέρδος δεν είναι κακό ή απαράδεκτο όταν ο αλλοτριωμένος εργάτης είναι ένα κομμάτι γυναικείο κρέας∙ η αφαίμαξη του κοινού δεν είναι κακή η απαράδεκτη όταν οι διάφορες εταιρίες, τα οργανωμένα συνδικάτα του εγκλήματος, πουλάνε μουνί∙ ο ρατσισμός δεν είναι κακός και απαράδεκτος όταν το «μουνί» κάθε φυλετικής απόχρωσης ανοίγει τα σκέλια του για την τέρψη οποιουδήποτε άντρα∙ η φτώχεια δεν είναι κακή ή απαράδεκτη όταν αφορά αποστερημένες γυναίκες πού δεν έχουν να πουλήσουν τίποτε άλλο εκτός από τον εαυτό τους∙ η βία του δυνατού ενάντια στον αδύνατο δεν είναι κακή ή απαράδεκτη όταν ονομάζεται σεξ∙ η δουλεία δεν είναι κακή ή απαράδεκτη όταν είναι σεξουαλική δουλεία, τα βασανιστήρια δεν είναι κακά ή απαράδεκτα όταν οι βασανιζόμενοι είναί γυναίκες, πόρνες, «μουνιά». Η νέα πορνογραφία είναι αριστερής υφής, η νέα πορνογραφία είναι ένα μεγάλο νεκροταφείο όπου ή Αριστερά πήγε να πεθάνει. Η Αριστερά δεν μπορεί να έχει τις πόρνες της και ταυτόχρονα την πολιτική της» (Dworkin, σελ.272).

Η μαζική πορνογραφία, όπως εμφανίστηκε την δεκαετία του 70, ξεπήδησε πατώντας πάνω στο αίτημα των γυναικών για σεξουαλική ελευθερία. Γυναίκες που έπρεπε να παραμείνουν αγνές ως το γάμο, που έπρεπε να χαμηλώνουν τα μάτια μπροστά σε κάθε αρσενικό, που έπρεπε να κάνουν σεξ σαν κυρίες (αφού για όλα τα άλλα οι άντρες τους πήγαιναν στα πορνεία), τώρα πια βρίσκονται στην ευχάριστη θέση να έχουν πολλούς ερωτικούς συντρόφους και να κάνουν ό,τι θέλουν. Κάνουν όμως ο, τι θέλουν? Που είναι η ελευθερία που μας υποσχέθηκε η αριστερής προέλευσης πορνογραφία? Μήπως απλά αλλάξαμε λίγο τα λόγια σε ένα παλιό σενάριο? Είναι η μαζική πορνογραφία, σήμερα, ελευθερία για τις γυναίκες? Ή πρέπει πλέον να αφήσει κάποια το ένα ρόλο, αυτόν της αγνής παρθένας και να πιάσει τον άλλο, της απελευθερωμένης γυναίκας της πορνογραφίας, της πάντα χαρούμενα διαθέσιμης σε πολλούς, της πάντα καυλωμένης, που δεν «μασάει», δεν ηθικολογεί και δεν μένει «αγάμητη»; Πώς θα απελευθερωθούμε όταν μας καλουπώνουν σε έναν νέο, μοντέρνο ρόλο, πώς θα φανταστούμε κάτι άλλο ελεύθερα, όταν οι ανάγκες και οι επιθυμίες μας δεν προβάλλονται και δεν αναπαριστώνται στο κυρίαρχο πορνογραφικό συνεχές; Για μια ακόμη φορά μας λένε ποιοι είναι οι κανόνες και πώς πρέπει να φέρεται ένας άντρας και πώς μια γυναίκα, ποιον να αγαπάμε και πώς να γαμιόμαστε.

Σήμερα, μετά από χρόνια φεμινισμού υπάρχει πολύ περισσότερη πορνογραφία από ποτέ: έντυπα, βίντεο, διαδίκτυο, τα soft πορνό ενσωματώνονται στα τηλεοπτικά σίριαλ, το πορνό κυκλοφορεί σε ευρείας κυκλοφορίας έντυπα, κανάλια , σεξ με παιδιά, snuff videos). Ως παράγοντας διαπαιδαγώγησης, λοιπόν, και δόμησης του αντρισμού και της θηλυκότητας, η κυρίαρχη πορνογραφία πλέον υπάρχει παντού. Αντίστροφα, η ανάδυση της gay πορνογραφίας έχει προκαλέσει φοβερή αγωνία και απέχθεια σε πολλούς ετερόφυλους άντρες[vii]. Η ομοφοβία και ο μισογυνισμός παίζουν ρόλο στη δόμηση της αντρικής ταυτότητας. Πολλοί άντρες δομούν τον ανδρισμό τους τρεφόμενοι με σεξουαλικές φαντασιώσεις κλεμμένες από τις πρακτικές της πορνογραφίας. Η κυρίαρχη πορνογραφία θέλει υπεραρρενωπούς ρόλους (άντρες με μεγάλο πούτσο και καταρρακτώδεις εκσπερματώσεις, που «έχουν τον τρόπο» να επιβάλλονται). Η κυρίαρχη πορνογραφία δεν αμφισβητεί την ετεροσεξουαλική νόρμα.

Η κοινωνικοποίηση των αντρών (αλλά και των γυναικών) περνά μέσα από την πορνογραφία. Τα αγόρια γίνονται άντρες και το αλληλοεπικυρώνουν μέσω της κοινής τηλεθέασης ταινιών πορνό και της πατροπαράδοτης μπουρδελότσαρκας .Μερικοί φτάνουν ακόμη και στο σημείο να προσδιορίσουν σε εκατοστά το μέγεθος του αντρισμού τους. Η ετεροσεξουαλική πράξη ως απόλυτη επιλογή ορίζει τον αντρισμό τους. Η κυριαρχία του άντρα και στο κρεβάτι αποτελεί τη φυσική συνέχεια όλων όσων έχουν διδαχθεί στο σπίτι ή στο σχολείο. Η εικόνα του φύλου τους ταυτίζεται με την πρωτιά, τη νίκη, την επιβολή. Αυτός ο μονόδρομος τους δημιουργεί το μόνιμο άγχος να μην χάσουν την προνομιακή ισχύ, να μην εκθηλυνθούν.

Αυτό που θέλουμε να πούμε σχετικά με την κοινωνικοποίηση μέσω της πορνογραφίας είναι ότι αυτή αναλαμβάνει να καλύψει το κενό της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης .Η πορνογραφία αναγκάζεται να κάνει όλη τη δουλειά. Δεν υπάρχει (στην Ελλάδα τουλάχιστον) καμία σοβαρή προσέγγιση στο ζήτημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης∙ αντίθετα υπάρχει ο έλληνας γονιός που πάει τον έφηβο γιο του (αλλά όχι και την κόρη του) στο μπουρδέλο για να «μορφωθεί» σεξουαλικά. Δεν πιστεύουμε, ωστόσο, ότι το περιεχόμενο αυτής (της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης) θα ήταν απελευθερωτικό, μέσα σε αυτό το πλαίσιο που ζούμε δηλ. της πατριαρχικής κοινωνίας αλλά μάλλον θα αναπαρήγαγε τις ίδιες στερεοτυπίες «με το γάντι», ίσως να συμπλήρωνε κιόλας το πορνογραφικό συνεχές.

Συνοψίζοντας, θέλουμε να πούμε πως η πορνογραφία επικυρώνει αυτό που η κοινωνία ξέρει: πως η γυναίκα είναι ένοχη από τη φύση της. Ότι η βία που υπόκειται είναι αποτέλεσμα της φύσης της. Πως κινδυνεύει να βιαστεί όχι επειδή υπάρχουν άνδρες αλλά επειδή είναι γυναίκα.

Κλείνοντας την αναφορά στην πορνογραφία, πρέπει να πούμε ότι αυτό στο οποίο θέλουμε να στοχεύσουμε εμείς με αυτή την εκδήλωση και αυτό το τεύχος είναι να κινητοποιηθούμε πάνω σε μια πολιτική βάση που θα μας αναγκάσει να κάνουμε το αυτονόητο: αν δεν μπορούμε να σταματήσουμε την κουλτούρα του βιασμού, να αναζητήσουμε τους τρόπους που θα την περιορίσουμε. Αυτές οι παραδρομές των όρων και των συνθηκών, οι διαστρεβλώσεις και η διστακτικότητα σχετικά με το θέμα του βιασμού ως πολιτικό ζήτημα συμβαίνουν μόνο και μόνο γιατί υπάρχουν εξωτερικές ερμηνείες του βιασμού, όχι από το ίδιο το υποκείμενο που τον υφίσταται. Και ένας πολύ σημαντικός λόγος που συμβαίνει αυτό είναι γιατί έχουν αφαιρέσει από αυτό το υποκείμενο το υπόβαθρο και το χώρο για να μιλήσει. Το μοναδικό κίνημα – κινήματα μάλλον – που έχει μιλήσει από την πλευρά του θύματος είναι αναμφίβολα ο φεμινισμός. Θα έπρεπε, λοιπόν, ως άμεση και αρχική αντίδραση να αποδεχτούμε a priori και αξιωματικά όσα οι φεμινισμοί αποπειράθηκαν να εφαρμόσουν γύρω από την αντιμετώπιση του βιασμού, από οποιαδήποτε γραπτή ή προφορική καταγγελία, νόμιμα ή μη μέσα, μέχρι και το μέσο της αυτοδικίας φυσικά στο οποίο αφιερώσαμε στο τεύχος λίγο παραπάνω χώρο.

Τα παραπάνω πρέπει να επισημαίνονται ακόμη περισσότερο όταν το ακροατήριό μας είναι ένα πολιτικοποιημένο ακροατήριο που πιθανόν έχει την ψευδαίσθηση πως στο «χώρο» (τον αριστερό, τον αναρχικό, τον οποιονδήποτε), «τα πράγματα είναι καλύτερα». Άραγε τι νόημα θα είχε τότε να παραδεχόμαστε πως το πρόσωπο του βιαστή δεν είναι άσχημο και απρόσωπο, κακό και μοχθηρό; Ότι αντιθέτως είναι καθημερινό και ίσως φιλικό, υψηλά ιδεολογικό και ίσως ηρωικό; Τι νόημα θα είχε να τα παραδεχόμαστε όλα αυτά, αν a priori αποκλείαμε έτσι όλους τους πολιτικοποιημένους; Θα αρκούσε τότε να λέγαμε πως οι βιαστές είναι, «έξω», στην κοινωνία, ενώ στους πολιτικούς χώρους είναι «τα λουλούδια». Άραγε, κανείς δε σπάει το κεφάλι του να καταλάβει πως γίνεται ένα 60% των γυναικών στην Ελλάδα να δηλώνει ότι έχει υποστεί μια μορφή κακοποίησης, ενώ στους πολιτικούς χώρους τέτοιες καταγγελίες δεν γίνονται ποτέ ή σχεδόν ποτέ; Ή μήπως οι σύντροφοι περιμένουν να τους πάρουν προσωπικές συνεντεύξεις για να πάρουν θέση πάνω σε ζητήματα βίας και βιασμού, κακοποίησης και παρενοχλήσεων; Για αυτό, ίσως, δεν θα έπρεπε να ξεγελαστεί καμιά και κανείς γύρω από το αν είναι καλύτερα τα πράγματα σε αυτή ή την άλλη κοινωνική-πολιτική κοινότητα. Και για αυτό ακριβώς, οι λύσεις που προτείνουν οι φεμινισμοί για τον βιασμό είναι απείρως ουσιωδέστερες από οποιαδήποτε άλλη λύση ή εφησυχασμό. Το αν θα είναι βέβαια και αποτελεσματικές είναι κάτι που εξαρτάται από πολλούς και διάφορους παράγοντες. Κλείνοντας εδώ την αναφορά μας στους πολιτικούς χώρους, θα πούμε ενδεικτικά ότι η συνέλευση μας συζήτησε, κατά τη σύνταξη του εντύπου, μια τουλάχιστον περίπτωση ξυλοδαρμού γυναίκας του «χώρου» από άντρα του «χώρου», ξυλοδαρμός ο οποίος είχε ως αποτέλεσμα να αλλάξει η κοπέλα την πόλη όπου διέμενε λόγω απειλών του δράστη. Σε μια άλλη περίπτωση, όταν είχαμε τελειώσει πια και τη συγγραφή των κειμένων του τεύχους μας, μάθαμε για ακόμη μια περίπτωση ξυλοδαρμού εναντίον κάποιας γυναίκας του χώρου, η οποία αναγκάστηκε να αλλάξει απλώς κατάληψη και όχι πόλη.

Ξαναγυρνάμε σε αυτό που είπαμε, λοιπόν, πιο πριν. Τι θα σήμαινε πρακτικά ότι εκκινούμε από μια φεμινιστική ανάλυση των βιασμών; Ότι, καταρχήν, πρέπει να υιοθετήσουμε τους ορισμούς που τα υποκείμενα αυτά που υφίστανται τους βιασμούς υιοθετούν. Ότι πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη το βίωμα της «άλλης». Ότι πρέπει να αποσυνδέσουμε το βιασμό από οποιοδήποτε είδος σεξουαλικότητας. Ο βιασμός είναι ένα σχήμα σεξουαλικής πράξης που σχετίζεται πολύ περισσότερο με την κοινωνική θέση, την εχθρότητα, την εξουσία, παρά με την αισθησιακή ηδονή ή την σεξουαλική ικανοποίηση. Συνεπώς, ο βιασμός δεν είναι παρά μια πράξη «σεξουαλικοποιημένης βίας», άσκηση εξουσίας και κυριαρχίας στο θύμα και επιβεβαίωση του ανδρισμού του θύτη πάνω σε αυτό. Ο όρος «σεξουαλικοποιημένη» δηλώνει εδώ πως για το θύμα η πράξη αυτή δεν είναι τίποτα άλλο παρά βία. Αυτό φαίνεται πιο ξεκάθαρα στο παράδειγμα των βιασμών μέσα στις φυλακές ή στους βιασμούς ανηλίκων.

Η έννοια των ορίων ενός τέτοιου βιασμού είναι καθαρά υποκειμενική και διαφοροποιείται ανάλογα με το άτομο και το χρόνο. Τα όρια αυτά δεν αφορούν μόνο στο σώμα της αλλά και την ύπαρξή της όλη και για αυτό σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να ορίσουμε τον βιασμό απλά σα μια βίαιη εισβολή στο σώμα. Αυτό που θέλουμε να αναδείξουμε είναι πως ο βιασμός του γυναικείου υποκειμένου, από κει και πέρα, είναι καθημερινός, είναι λεκτικός, είναι ψυχολογικός και φυσικά είναι και σωματικός. Με αυτό τον τρόπο θα θέλαμε να προσεγγίσουμε την κουλτούρα του βιασμού: καταγγέλλοντας την καθημερινότητά της και το εύρος της κοινωνικής της νομιμοποίησης. Ο βιασμός, για μας, δεν είναι μια κλειστή έννοια, δεν είναι μόνο μια στενά ορισμένη πράξη, αλλά μάλλον και ο ακρογωνιαίος λίθος μιας κουλτούρας. Ο βιασμός νομιμοποιείται – πιστεύουμε – όταν χάσουμε αυτή την σφαιρικότερη οπτική που τον συνδέει με τα βίαια μέσα της πατριαρχίας.

Υπάρχει ένα πρόβλημα, λοιπόν, με τη λέξη «βιασμός» όταν τη δούμε με τη στενή της έννοια. Καμιά και κανένας δε νομίζει ότι τον αφορά. Φαίνεται πολύ νομική λέξη, πολύ επίσημη, πολύ βαριά, πολύ κακιά, πολύ σοβαρή. Γενικά, ανήκει σε ένα άλλο πλαίσιο. Τι είναι ο βιασμός, άραγε, αν δεν είναι αυτό που λέμε «σεξ χωρίς συναίνεση»; Και πόσο διαφορετικά ακούγεται πια, αν θυμηθεί κάποια πόσες φορές δεν υπήρχε δική της συναίνεση ή έστω λιγότερη συναίνεση στο σεξ που έκανε; Υπάρχει λοιπόν ένα πρόβλημα ονομασίας της καταπίεσης, ονομασίας του βιώματος που υφίσταται η καθεμιά.

Είναι απλά, όμως, πρόβλημα ονομασίας; Τι υποδηλώνουν οι συνήθως παρούσες ενοχές για ένα θύμα βιασμού; Οι ενοχές υποδηλώνουν πως, αν υπάρχει κάτι κακό στο βιασμό τότε αυτό το κακό το προκάλεσε το θύμα το ίδιο. Κι αυτό επιτυγχάνεται μέσα από έναν εξαιρετικά επιδέξιο μηχανισμό της πατριαρχικής λογικής που ονομάζεται «αντιστροφή των σχέσεων θύματος-θύτη». Για αυτό μια γυναίκα πρέπει να απολογείται όταν δεν υπάρχει κανένας λόγος για κάτι τέτοιο, για αυτό πρέπει να της γίνονται εξαντλητικές ερωτήσεις για να εξεταστεί η συμπεριφορά της – κλασική αντίδραση ενός πολιτισμού μισογυνισμού και αποκλεισμών που προτιμά να ασχολείται με το τι κάνουν τα αντικείμενα του αποκλεισμού παρά τα υποκείμενά του, δηλαδή οι πατριαρχικοί άντρες. Μέσα σε αυτό το κλίμα δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως πραγματικά αξίζει θαυμασμού το θάρρος κάποιων γυναικών για την καταγγελία των βιασμών τους καθώς και των γυναικών και των αντρών που φροντίζουν να δημιουργούν ένα περιβάλλον όπου παραχωρείται χώρος συζήτησης τέτοιων περιστατικών.

Αυτό που θα μπορούσαμε να πούμε κλείνοντας είναι το εξής: κάθε έντυπο, κάθε δημόσια συζήτηση, διαδήλωση και όποια άλλη δράση σχετικά με τα θέματα αυτά, στόχο θα πρέπει να έχει αφενός τον περιορισμό των αντρικών προνομίων και αφετέρου τον αγώνα με οποιοδήποτε μέσο ενάντια στην κουλτούρα του βιασμού. Το πρόβλημα συνεχίζεται μόνο εφόσον δεν το βλέπουμε, δεν το ονομάζουμε ως έχει και δεν το αντιμετωπίζουμε αποφασισμένα. Ήταν Ιούλης του 2008 όταν στείλαμε το τεύχος στο τυπογραφείο και μόλις λίγες μέρες αργότερα λάβαμε άλλο ένα μέιλ όπου μας ζητήθηκε να βοηθήσουμε μια συντρόφισσα από το εξωτερικό που είχε πέσει θύμα ξυλοδαρμού και βιασμού σε κάποιο ελληνικό νησί. Και κάπως έτσι τελείωσε και η περίοδος σύνταξης του τρίτου τεύχους. Ευχαριστούμε.

Terminal 119 – για την κοινωνική και ατομική αυτονομία,

28/11/08

www.terminal119.gr
--------------------------------------------------------------------------------

[i] http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=751162

[ii] ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ στη σεξουαλική εκμετάλλευση ανηλίκων είναι οι Έλληνες, σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε χθες στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής ο Κώστας Παπαϊωάννου, πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Κατά τη διάρκεια συζήτησης της κύρωσης από τη Βουλή του Πρωτοκόλλου για τα Δικαιώματα του Παιδιού σχετικά με την εμπορία, την παιδική πορνεία και την παιδική πορνογραφία, ο κ. Παπαϊωάνου αποκάλυψε ότι «η ελληνική κοινωνία κάνει πρωταθλητισμό την εκμετάλλευση κατά πρώτο λόγο ενηλίκων και κατά δεύτερο ανηλίκων, με το 40% των θυμάτων να είναι αγόρια και κορίτσια κάτω των 18 ετών». http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=47292

ΘΕΜΑ: ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΑΦΗΝΕΙ ΑΤΙΜΩΡΗΤΟ ΒΙΑΣΜΟ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ

Αθήνα και Βιέννη, 14 Ιουλίου 2003. Η Διεθνής Ομοσπονδία Ελσίνκι για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (IHF) και το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ) εκφράζουν τη βαθύτατη ανησυχία τους για την πρόσφατη απόφαση του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου της Πάτρας να αθωώσει αστυνομικό κατηγορούμενο για το βιασμό μιας 19χρονης Ουκρανής το Φεβρουάριο του 1998. Το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η νεαρή γυναίκα, η οποία υπήρξε θύμα κυκλώματος πορνείας, έκανε συναινετικό σεξ με τον αστυνομικό, παρά το γεγονός ότι ούτε αυτή αλλά ούτε και οι λοιποί μάρτυρες ήταν παρόντες για να καταθέσουν στη δίκη. Αν και η ενάγουσα ήταν γνωστή στις αστυνομικές αρχές καθώς προσέφερε τις υπηρεσίες της ως διερμηνέας και είχε δώσει τη σημερινή διεύθυνσή της στο δικαστήριο, οι υπεύθυνοι δικαστικοί επιμελητές δήλωσαν ότι δεν στάθηκε δυνατό να επιδώσουν τις κλήσεις. Στην απόφασή του, το δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη τις γραπτές καταθέσεις της ενάγουσας από το προανακριτικό στάδιο. Δυστυχώς, στον αστυνομικό επιβλήθηκε ποινή με αναστολή για παράβαση καθήκοντος ενώ στους άλλους τέσσερις συγκατηγορούμενούς του επιβλήθηκαν τελικά μικρές χρηματικές ποινές (έως και 4.800 ευρώ) για τη συμμετοχή τους σε αξιόποινες πράξεις διακίνησης γυναικών. Μετά την ανακοίνωση των ποινών, το δικαστήριο μετέτρεψε όλες τις ποινές σε χρηματικά εξαγοράσιμες ύψους 1.600 ευρώ το έτος, υποστηρίζοντας ότι «[…] η χρηματική ποινή είναι αρκετή για να αποτρέψει τους κατηγορούμενους από τη διάπραξη άλλων εγκλημάτων, όπως προέκυψε από την έρευνα των χαρακτήρων τους και από τις λοιπές περιστάσεις […].» Στις 20 Ιουνίου 2003, μετά από αίτημα του Υπουργού Δικαιοσύνης, ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κατάθεσε έκθεση αναίρεσης της απόφασης, η οποία ωστόσο αφορά μόνο την αθώωση του αστυνομικού, με το σκεπτικό ότι η απόφαση «στερείται ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας».

ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΕΚΔΙΔΟΜΕΝΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ:

«Εφόδους η Αστυνομία κάνει σε καθημερινή βάση. Μας συλλαμβάνουν το πρωί και μας αφήνουν ελεύθερες την επόμενη ημέρα το απόγευμα. Πόσες γυναίκες εκδίδονται και σε πόσους οίκους; Στην Αθήνα υπάρχουν περίπου 1.200 γυναίκες που εκδίδονται νόμιμα σε 220 «σπίτια». Οι παράνομες είναι περίπου 9.000. Υπάρχει κοινωνικός ρατσισμός; Οι Έλληνες είναι υποκριτές. Το βράδυ έρχονται στους οίκους ανοχής για να ικανοποιηθούν και το πρωί οι ίδιοι άνθρωποι μας πετάνε τενεκεδάκια».
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=75761

[v] π.χ. φετιχιστικές σκηνές δεν προσδιορίζουν ακριβώς τον «σωστό» τρόπο σεξουαλικότητας, καθώς το πέος κατέχει τον πρωτεύοντα φετιχιστικό ρόλο σε αυτή την παράσταση.

[vi] Μεγαλώνοντας ως κορίτσι θυμάμαι (όχι με ενθουσιασμό, και σίγουρα δεν είμαι η μόνη) διάφορες ιστορίες από την εφηβεία. Ιστορίες μεταξύ ηδονής και ταπείνωσης, προσβολής και εκμηδενισμού. Όσοι, πάλι, είστε ετεροσεξουαλικοί άντρες μάλλον δεν θα έχετε τέτοιες μνήμες. Δεν έχω εντοπίσει σημεία εκμηδένισης και ταπείνωσης του άντρα στην κυρίαρχη σεξουαλική πορνογραφική σχέση.

[vii] Ακόμη και ταινίες που δεν έχουν καμία μα καμία πορνογραφική αναπαράσταση όπως η ταινία «επιστροφή στο Brokeback Mountain» συγκλόνισε πολλούς αρσενικούς θεατές, οι οποίοι δήλωναν έντονα την απέχθεία τους.

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=931346

ΧΑΝΙΑ, 18η ΗΜΕΡΑ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΠΕΙΝΑΣ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ

Χανιά, 28-11-2008

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

18^η ΗΜΕΡΑ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΠΕΙΝΑΣ
ΤΩΝ 15 ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ

Το δικαίωμα στο δημοκρατικό θάνατο και η Ε.Ε.

Συνεχίζουμε την κατάληψη στο κτίριο της περιφέρειας ως απάντηση στην αναλγησία του Περιφερειάρχη και του υπουργού Εσωτερικών. Η άρνηση του Περιφερειάρχη να προχωρήσει σε παρέμβαση στον Υπουργό ώστε να ικανοποιηθούν τα αιτήματα των απεργών πείνας, διατυπώθηκε και με την καθόλου πρωτότυπη αντίληψη πως «δε θα υπάρξει καταστολή καθώς οι μετανάστες έχουν το δημοκρατικό δικαίωμα στην απεργία πείνας μέχρι και να πεθάνουν». Δηλαδή η καταστολή και ο θάνατος είναι οι εναλλακτικές κρατικές προτάσεις απέναντι σε μια συλλογική διεκδίκηση στοιχειωδών κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων. Η περιφέρεια, ο δήμος αλλά και ο υπουργός επικαλέσθηκαν αποφάσεις «ψηλότερων» νομοθετικών ρυθμίσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πρόκειται για γνωστό ανέκδοτο όπου για την όποια διεκδίκηση που αφορά τη μετανάστευση, την εργασία, το ασφαλιστικό, το περιβάλλον, την υγεία ή την παιδεία ο κρατικός εκπρόσωπος επικαλείται την Ε.Ε. Την ίδια στιγμή που το Ελληνικό κράτος αγνοεί, «κλειδώνει» ή παραμορφώνει τους νόμους, ευρωπαϊκούς και εγχώριους, ώστε να υπηρετήσει τα ταξικά συμφέροντα υπέρ των οποίων έχει ταχθεί. Οι ανάγκες των μεταναστών και των προσφύγων, αλλά και όλων των εργατών όμως, ρυθμίζονται με άλλο νομοθετικό πλαίσιο: καταστολή, θάνατος, επισφάλεια, ανασφάλιστη εργασία.

Ο αγώνας των απεργών, όπως συμβαίνει σε κάθε κοινωνικό αγώνα, αντλεί τη νομιμοποίηση του από την υποστήριξη ενός μεγάλου κομματιού της κοινωνίας που μοιράζεται την αγωνία των μεταναστών που ζουν, εργάζονται και σπουδάζουν στην Ελλάδα.

Οι απεργοί βρίσκονται στη 18^η ημέρα απεργίας πείνας. Η υγεία τους πλέον κινδυνεύει άμεσα. Ζητάνε να ψηφιστεί νομοθετική ρύθμιση, με την οποία να διευρύνεται το ρυθμιστικό πεδίο του αρ. 91 Ν. 3386/2005, ώστε κάθε δημόσιο έγγραφο που εκδόθηκε πριν την 31-12-2004 να συνιστά απόδειξη παραμονής στην Ελλάδα και μάλιστα, να έχει αναδρομική ισχύ, ώστε να θεραπευθεί η καταφανής αδικία που η ισχύουσα ρύθμιση προκάλεσε.

Στήριξη από συλλογικότητες, πολιτικές και πολιτιστικές ομάδες και οργανώσεις κόμματων

Το πρωί της 27-11-2008 αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες από συλλογικότητες του αντιεξουσιαστικού/αναρχικού χώρου προχώρησαν σε κατάληψη του Δημαρχείου Χανίων ως έμπρακτη συλλογική δράση αλληλεγγύης στον αγώνα των μεταναστών απεργών. Η συνέλευση της πρωτοβουλίας αλληλεγγύης, μέσα από το υπό κατάληψη κτίριο της περιφέρειας, χαιρετίζει την κίνηση και καλεί κάθε πολίτη και συλλογικότητα να εντείνουν τη συμπαράσταση τους στους απεργούς πείνας

Επίσης, τη συμπαράσταση τους με κείμενο και συνθήματα εξέφρασαν χθες αγρότες και κτηνοτρόφοι όταν η πορεία τους για τα προβλήματα του αγροτικού κόσμου, που διοργανώθηκε από τους αγροτικούς συλλόγους Δ. Μεθύμνης και Αρμένων, τον Κτηνοτροφικό Σύλλογο Χανίων και την Παναγροτική Αγωνιστική Συσπείρωση (ΠΑΣΥ), πέρασε μπροστά από το χώρο των απεργών.

Καθώς η υγεία των απεργών πείνας επιδεινώνεται, καθημερινά αυξάνει ο αριθμός των ανθρώπων και των συλλογικοτήτων που σε όλη την Ελλάδα συγκινούνται και συμπαραστέκονται πολιτικά στον αγώνα τους. Πάνω από χίλιοι πολίτες έχουν επισκεφθεί τις σκηνές των μεταναστών μπροστά στο κτίριο της εφορίας για να υπογράψουν το βιβλίο συμπαράστασης, να ενισχύσουν οικονομικά και συναισθηματικά τον αγώνα τους και να συζητήσουν με μετανάστες και αλληλέγγυους. Η λίστα των συλλογικοτήτων, πολιτικών και πολιτιστικών ομάδων και κομμάτων που έχουν υπογράψει τα αιτήματα περιλαμβάνει μέχρι σήμερα:

Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης, Σύλλογος Μαγκρέμπ Αράμπι στην Κρήτη, Rosa Nera κατάληψη (Χανιά), Κοινωνικό Στέκι-Στέκι Μεταναστών Χανίων, ΣΥΡΙΖΑ (Τ.Ε Χανίων),No Border (Συνέλευση Θεσσαλονίκης), Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης, Φόρουμ Μεταναστών Ρεθύμνου, Δικηγορικός Σύλλογος Χανίων, Γιατροί του Κόσμου (Μη Κυβερνητική – Αθήνα), Διεθνής Αμνηστία (παράρτημα Χανίων), YRE-Νεολαία ενάντια στο ρατσισμό στην Ευρώπη (Αθήνα), ΑΔΕΔΥ (Νομαρχιακό Τμήμα Χανίων), Αυτόνομη Παρέμβαση Χανίων (Συνδικαλιστική παράταξη εργαζ.), Βουλευτής ΚΚΕ Σπύρος Χαλβατζής, Βουλευτής ΠΑΣΟΚ Ηλίας Λαμπίρης, Βουλευτής ΠΑΣΟΚ Μανώλης Σκουλάκης, Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Περικλής Κοροβέσης, Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Φώτης Κουβέλης, Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Τσούκαλης, Δημιουργικές Γέφυρες (Μη Κυβερνητική - Χανιά), Δημοκρ. Ενωτική Κίνηση Εργαζομένων ΔΟΥ Χανίων-Ρεθύμνου, Δίκτυο για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης προσφύγων και μεταναστών (Αθήνα), Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών (Βόλος), Ελληνικό Παρατηρητήριο του Ελσίνκι (Μη Κυβερνητική – Αθήνα), ΕΛΜΕ Χανίων, Ενιαίος Σύλλογος Φοιτητών Πανεπιστημίου Ρεθύμνου, Ενιαίος Σύλλογος Φοιτητών Πολυτεχνείου Κρήτης, Ένωση Γιατρών ΕΣΥ νομού Χανίων, Ένωση Προστασίας Καταναλωτών νομού Χανίων, Επιτροπή Ειρήνης Χανίων, Εργατικό Κέντρο Χανίων, Ιατρικός Σύλλογος Χανίων, Κίνηση Απελάστε το Ρατσισμό (Αθήνα), ΚΙΝΟ Χανίων, Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών (Αθήνα), Μαθητικό Ξεκίνημα (μαθητική εφημερίδα), Νεολαία ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ (Αθήνα), Νομαρχιακό Συμβούλιο Χανίων, ΞΕΚΙΝΗΜΑ -Σοσιαλιστική Διεθνιστική Οργάνωση, Οικολογική Πρωτοβουλία Χανίων, Οικολόγοι Πράσινοι Χανίων, Ομάδα Δικηγόρων για τα Δικαιώματα Προσφύγων και Μεταναστών (Αθήνα), Ομάδα Μεταναστών και Προσφύγων Θεσσαλονίκης, Ομάδα νομικών Θεσσαλονίκης υποστήριξης μεταναστών και προσφύγων, ΠΑΜΕ (Συνδικαλιστική παράταξη εργαζομένων), ΠΑΣΟΚ (Ν.Ε Ρεθύμνου), ΠΑΣΟΚ (Ν.Ε Χανίων), Ποδηλάτρεις, Πρωτοβουλία Μεταναστών Μικροπωλητών (Αθήνα), Πρωτοβουλία Παρέμβαση Εκπαιδευτικών (Συνδικαλιστική παράταξη), Ριζοσπαστική Αγωνιστική Συσπείρωση Γιατρών Χανίων (συνδικαλιστική παράταξη γιατρών), Σ.Ε.Κ Χανίων, Στέκι Αλβανών Μεταναστών (Αθήνα), Στέκι Μεταναστών (Αθήνα), Σύλλογος Δασκάλων και Νηπιαγωγών νομού Χανίων, Σύλλογος Εργαζομένων Νοσοκομείου Κρήτης, Σύλλογος Υπαλλήλων Ναυστάθμου Κρήτης, ΣΥΡΙΖΑ (Τ.Ε Ρεθύμνου), Σωματείο Εργαζομένων στην Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Χανίων, Σωματείο Οδηγών ΤΑΧΙ Χανίων, Τ.Ε.Ε (τμήμα Δυτικής Κρήτης), Ταξική Πορεία Χανίων (Συνδικαλιστική παράταξη εργαζ.), Φόρουμ Αλβανών Μεταναστών (Αθήνα), HUMAN RIGHTS DEFENCE CENTRE (ΚΕΝΤΡΟ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ, Ian Parker καθηγητής Ψυχολογίας στο Department of Psychology and Social Change, Manchester Metropolitan University, Saud Salem (Λίβυος ζωγράφος-γλύπτης).

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ