Tης Μαριαννας Τζιαντζη
Πολλές συνομιλίες στα κινητά μας τηλέφωνα αφορούν το γεωγραφικό μας στίγμα. «Είμαι Κάτω Πατήσια (ή Ακράτα ή Λιανοκλάδι)», «κοντεύουμε», «θ’ αργήσω, έχει μποτιλιάρισμα», «είμαι κομμωτήριο, αργεί το ντεκαπάζ», «φτάνουμε Πάρο, θα σε ξαναπάρω».
Σύντομα οι πληροφορίες αυτού του τύπου θα καταστούν περιττές, αφού μια νέα υπηρεσία, η Google Latitude, θα δείχνει στους φίλους και τους συγγενείς μας και σε όποιον εμείς επιλέξουμε το πού ακριβώς βρισκόμαστε. Αρκεί το πάτημα ενός κουμπιού στο κινητό μας (όχι σε όποιο και όποιο κινητό, αλλά σε BlackΒerry και πάνω) κι ευθύς η φωτογραφία μας θα εμφανίζεται στον χάρτη της Google. Ο μικρός είναι στο φροντιστήριο, ο μπαμπάς στο γραφείο, η γιαγιά στο τραπέζι της μπιρίμπας, όλα βαίνουν καλώς, όλα υπό έλεγχο.
Λέμε ότι η Ιστορία αναθεωρείται και ξαναγράφεται, όμως και οι μικρές μας ιστορίες ξαναγράφονται με διαφορετικό τρόπο. Και όχι μόνον αυτές της πραγματικής ζωής, αλλά και οι φανταστικές. Τα αστυνομικά μυθιστορήματα του 19ου και του 20ού αιώνα, από τη θαυμαστή «Φεγγαρόπετρα» του Κόλινς μέχρι τις σκοτεινές αφηγήσεις του Ελρόι, θα είχαν άλλη πλοκή αν τα θύματα ή οι δολοφόνοι ήξεραν από Google Latitude, αν το τεστ DNA έδειχνε ότι ο μπάτλερ ήταν ο νόθος γιος του λόρδου, αν το GPS φανέρωνε το κρησφύγετο του κλέφτη των κοσμημάτων. Τα άλλοθι, που με τόση επιμέλεια χιλιάδες φανταστικοί εγκληματίες έχουν χτίσει, θα έπρεπε να επανασχεδιαστούν, ενώ δεκάδες ιδιοφυείς ντετέκτιβ θα έμεναν άνεργοι εξαιτίας του ψηφιακού αναλφαβητισμού τους ή θα προσλάμβαναν έναν γοργοδάχτυλο βοηθό για την ηλεκτρονική λάντζα. Στοιχειώδες, αγαπητέ μου, Γουότσον, η εξήγηση βρίσκεται κάτω από τη μύτη σου, κάνε ένα κλικ με το ποντίκι και θα τη δεις.
Σήμερα, κάτω από το ψηφιακό φως, πολλές παλιές ταινίες αλλά και στίχοι τραγουδιών μοιάζουν να ανήκουν στην εποχή των σπηλαίων. Ταυτότητα στο Face Book θα έπρεπε να αποκτήσει ο εικονικός «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης» ώστε να μας πείσει για την ύπαρξή του, ενώ δύσκολα μπορούμε να φανταστούμε έναν «Ζηλιαρόγατο» Βασίλη Λογοθετίδη να σκαλίζει το κινητό της Ιλιας Λιβυκού αναζητώντας τις εξερχόμενες και τις ληφθείσες κλήσεις. Οσο για τη ζωηρούλα την Αλεξάνδρα, «που έλεγε δεν ξέρει τι θα πει άντρας», θα ήταν πολύ δύσκολο να μας πείσει ότι «απ’ το πρωί ξεκίνησε να πάει για τη μοδίστρα, που κάθεται σ’ ένα στενό, κοντά στη Βαγγελίστρα». Ολο και κάποιος καλοθελητής θα τη φωτογράφιζε με το κινητό του «να βγαίνει χέρι χέρι μαζί με τον Χαράλαμπο από το Ρόζινκλερι». Η Ιστορία ξαναγράφεται, η μυθοπλασία ξαναπλάθεται.
Παράλληλα με την κρατική, τη διακρατική και την ιδιωτική επιχειρηματική παρακολούθηση και επιτήρηση, ανθεί και η διαπροσωπική, η οικογενειακή. Οι μπερμπάντηδες θα πρέπει να αφήσουν τη δικαιολογία περί επαγγελματικών γευμάτων και να ξενοικιάσουν τις ροζ φωλίτσες τους, όπως και οι μαθητές να ξεχάσουν το σκασιαρχείο ή την ψεύτικη υπόσχεση προς τους γονείς «δεν θα πάω στη διαδήλωση». Το «Πνεύμα και Ηθική» του Βασίλη Αυλωνίτη επανέρχεται για να συμβολίσει τη νέα ηθική τάξη πραγμάτων. Μόνο που μερικές φορές διαπιστώνουμε ότι όσο πιο πολλά ξέρουμε για τις διαδρομές και τις στάσεις των προσώπων που μας ενδιαφέρουν, τόσο πιο άγνωστοι είμαστε ο ένας για τον άλλον.
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2009
Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2009
Kυβερνιτικοί ιοι !!!
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έδωσε την έγκριση της στις αστυνομικές δυνάμεις να κάνουν έρευνα εξ αποστάσεως στα pc των πολιτών. Ετσι,τα ο χάκινγκ από τη μεριά του κράτους παίρνει μια άλλη τροπή.
Μόλις το Συμβούλιο Υπουργών της Ευρωπαϊκής Ένωσης έδωσε τη συγκατάθεσή του Αγγλία και Γερμανία έσπευσαν να εφαρμόσουν το μέτρο.
Μέχρι σήμερα οι αστυνομίες των κρατών μελών χρειαζόντουσαν ειδικό ένταλμα έρευνας και κάποια στοιχεία που να στηρίζουν την ανάγκη έρευνας από απόσταση των υπολογιστών των πολιτών.Σήμερα,με την απόφαση αυτή, τους λύνονται κυριολεκτικά τα χέρια και μπορούν χωρίς καμία ειδική άδεια εκ των προτέρων,εντελώς ανώνυμα, ανενόχλητα και απροειδοποίητα να επιτηρούν τα αρχεία ενός «ύποπτου» από απόσταση.
«Δεν διαφέρει από το προηγούμενο καθεστώς όπου μπορούσαν να εισβάλλουν στο σπίτι κάποιου, να το ψάξουν και να πάρουν το σκληρό δίσκο του υπολογιστή του.Μόνο που τώρα ο «ύποπτος», αν μπορούμε ακόμα να τον ονομάζουμε έτσι, ούτε καν το μαθαίνει.
Εννοείται ότι για να εισβάλλει κάποιος σ’ ένα συγκεκριμένο υπολογιστή χρειάζεται και τη συμμετοχή και κάποιων άλλων. Θα δούμε λοιπόν να αποστέλλονται e-mail με κάποιο ιό από τη μεριά της αστυνομίας, και με ποιο τρόπο θα αντιδράσουν (αν αντιδράσουν) οι διάφοροι κατασκευαστές antivirus και ειδικών software προστασίας ,σ’ αυτό το νέο καθεστώς?
Θα υπάρξουν βέβαια και αυτοί που θα πούνε «Γιατί να φοβάμαι, εγώ δεν έχω τίποτα να κρύψω?»
Αυτοί, ας απαντήσουν, πέρα των άλλων, πώς είναι τόσο σίγουροι ότι δεν θα γίνει κατάχρηση της «φιλοξενίας» που θα προσφέρουν, χωρίς τη συγκατάθεσή τους, στις δυνάμεις «ασφαλείας». Λίγα έχουνε δει τα μάτια μας?
Linux Τώρα!!!!!!!!
Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2008
Το Παγκοσμιο Χωριο
Tου Πασχου Μανδραβελη
Τελικά ο Τζέρεμι Ρίφκιν είναι αισιόδοξος άνθρωπος. Παρά το γεγονός ότι πιστεύει πως βρισκόμαστε στην πιο κρίσιμη καμπή του πολιτισμού μας, βλέπει ευκαιρίες στις σημερινές δυσκολίες και όχι δυσκολίες στην ευκαιρία που μας ανοίγεται για ένα αποκεντρωμένο σύστημα εκμετάλλευσης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
«Αυτή τη στιγμή ζούμε τρεις κρίσεις που είναι αλληλένδετες», μας είπε το περασμένο Σάββατο, όταν βρέθηκε στην Αθήνα για να μιλήσει στο συνέδριο των «Ευρωπαϊκών Χημικών Βιομηχανιών». «Εχουμε την χρηματοπιστωτική κρίση, την ενεργειακή κρίση και την οικολογική κρίση και η μία τροφοδοτεί την άλλη δημιουργώντας την τέλεια θύελλα.»
Για τον πρόεδρο του Ιδρύματος Οικονομικών Τάσεων και συγγραφέα δεκάδων βιβλίων, η σημερινή χρηματοπιστωτική κρίση έχει τις ρίζες της στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Τότε που οι ΗΠΑ βγήκαν από την ύφεση, όχι εξαιτίας κάποιας τεχνολογικής αλλαγής που αύξησε την παραγωγικότητα, αλλά διά του δανεισμού των νοικοκυριών, όταν το πραγματικό εισόδημά τους παρέμενε στάσιμο ή και μειωνόταν.
«Η “κουλτούρα της πιστωτικής κάρτας” φούντωσε την αγοραστική δύναμη των Αμερικανών. Εφερε δουλειές στις αμερικανικές επιχειρήσεις και τους υπαλλήλους της για να παραχθούν όλα αυτά τα προϊόντα και οι υπηρεσίες που αγοράζονταν με δάνεια.»
Για τον Ρίφκιν η καταναλωτική δύναμη των Αμερικανών ήταν ο χρηματοδότης της παγκοσμιοποίησης. «Επί 17 χρόνια, οι ΗΠΑ υπήρξαν η ατμομηχανή της παγκόσμιας οικονομίας, κυρίως με τις αγορές διά του δανεισμού. Το κόστος όμως ήταν η εκμηδένιση των οικογενειακών αποταμιεύσεων. Ο μέσος όρος της αποταμίευσης των νοικοκυριών το 1991 ήταν 8%. Το 2006, οι αποταμιεύσεις είναι αρνητικές. Τώρα, τα αμερικανικά νοικοκυριά ξοδεύουν περισσότερα απ’ όσα βγάζουν. Ο όρος που περιγράφει αυτή την κατάσταση είναι “αρνητικό εισόδημα”, ένα οξύμωρο που αναδεικνύει την αποτυχημένη προσέγγιση στην οικονομική ανάπτυξη».
«Οταν οι αποταμιεύσεις έγιναν αρνητικές, οι τράπεζες δημιούργησαν μια δεύτερη γραμμή τεχνητού δανεισμού, επιτρέποντας στους Αμερικανούς να αγοράσουν σπίτια με λίγα ή καθόλου λεφτά με χαμηλά ή μηδενικά βραχυχρόνια επιτόκια και τις πραγματικές υποχρεώσεις να μετατίθενται στο μέλλον. Εκατομμύρια Αμερικανοί τσίμπησαν το δόλωμα και αγόρασαν σπίτια παρά την οικονομική τους αδυναμία να τα ξεπληρώσουν στο μέλλον, δημιουργώντας έτσι τη φούσκα της κτηματαγοράς. Χειρότερα: ευρισκόμενοι σε ανάγκη, χρησιμοποίησαν τα σπίτια τους σαν μηχανές αναλήψεως χρημάτων επαναχρηματοδοτώντας τις υποθήκες (σε μερικές περιπτώσεις δύο ή τρεις φορές) για να εξασφαλίσουν τα αναγκαία μετρητά. Η φούσκα της κτηματαγοράς έσκασε και εκατομμύρια Αμερικανοί αντιμετωπίζουν πτώχευση και τράπεζες απειλούνται με κατάρρευση».
Τα πράγματα, κατά τον Τζέρεμι Ρίφκιν, γίνονται χειρότερα καθώς οι τιμές του πετρελαίου αυξήθηκαν δραματικά φτάνοντας σε κάποιο σημείο τα 147 δολάρια το βαρέλι. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι οι αυξημένες τιμές της ενέργειας αυξάνουν τον πληθωρισμό, μειώνουν την αγοραστική δύναμη των καταναλωτών, επιβραδύνουν την ανάπτυξη και διογκώνουν την ανεργία σε μια βεβαρημένη από τα δάνεια οικονομία.
Για τον οικονομολόγο και σύμβουλο πολλών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων με την τιμή του πετρελαίου στα 150 δολάρια έρχεται η «ακρώρεια της παγκοσμιοποίησης». «Η βασική προϋπόθεση της παγκοσμιοποίησης είναι ότι το φθηνό και άφθονο πετρέλαιο επιτρέπει στις επιχειρήσεις να μετακινούν το κεφάλαιο στις χώρες φθηνού εργατικού δυναμικού. Εκεί τα τρόφιμα και τα βιομηχανικά προϊόντα μπορούν να παραχθούν με μικρό κόστος και υψηλά περιθώρια κέρδους και μετά να μετακινηθούν σε κάθε γωνιά της γης. Αυτή η βασική προϋπόθεση εξαφανίζεται με το ακριβό πετρέλαιο κάτι που θα έχει δυσάρεστες επιπτώσεις στη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης. Οποια οφέλη είχαν οι επιχειρήσεις μετακινώντας την παραγωγή σε χώρες φθηνού εργατικού κόστους, τώρα ακυρώνονται από τις υψηλές τιμές πετρελαίου».
Η οικολογική κρίση από την μεριά της προσθέτει επιπλέον κόστος στη διαδικασία. «Μέχρι στιγμής, το κόστος των τυφώνων (Κατρίνα, Ρίτα, Αϊκ, Γκούσταβ) που έπληξαν τις ΗΠΑ φτάνει τα 240 δισ. δολάρια, ποσό που είναι το ένα τρίτο του κόστους του Σχεδίου Πόλσον».
Η Τρίτη Βιομηχανική Επανάσταση
Για τον Τζέρεμι Ρίφκιν υπάρχει μια ευκαιρία σε αυτή την τριπλή κρίση που διατρέχει σήμερα τον κόσμο. Μια νέα οικονομική ανάγνωση της πραγματικότητας που θα αφήσει πίσω της την βασισμένη σε ορυκτά καύσιμα δεύτερη βιομηχανική επανάσταση και θα προχωρήσει σε ένα αποκεντρωμένο σύστημα παραγωγής ενέργειας συνδεδεμένο με έξυπνα δίκτυα.
Η ιδέα του βασίζεται στην τεχνολογική–συνεργατική επανάσταση που γίνεται σήμερα στον κόσμο σε ό,τι αφορά την παραγωγή και διάχυση της γνώσης. «Οι ίδιες αρχές σχεδίασης και οι έξυπνες τεχνολογίες που έκαναν πραγματικότητα το Διαδίκτυο και τα απέραντα δίκτυα επικοινωνίας», λέει, «άρχισαν να χρησιμοποιούνται για να επαναδιευθετήσουν τα ενεργειακά δίκτυα της ανθρωπότητας, έτσι ώστε οι άνθρωποι να χρησιμοποιούν ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και να τις ανταλλάσσουν, δημιουργώντας ένα αποκεντρωμένο σύστημα διανομής και χρήσης της ενέργειας.
Ο πρώτος πυλώνας αυτής της τρίτης βιομηχανικής επανάστασης είναι οι ανανεώσιμη ενέργεια: ηλιακή, αιολική, υδροηλεκτρική, γεωθερμική, τα κύματα των ωκεανών και βιομάζα. Η Ευρώπη ήδη πρωτοστατεί σ’ αυτή την επανάσταση: μόνο στη Γερμανία το 2006 η βιομηχανία ανανεώσιμων πηγών ενέργειας είχε τζίρο 21,6 δισ. δολάρια και απασχολεί 214.000 εργαζόμενους. Μέχρι το 2010, η βιομηχανία αυτή θα δημιουργήσει 700.000 θέσεις εργασίας, ενώ το 2030 οι παγκόσμιες επενδύσεις για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας θα φτάσουν τα 460 δισ. ευρώ.
Ο δεύτερος πυλώνας παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Θέλει κάθε κτίριο να έχει θετικό ισοδύναμο ενέργειας. «Ενώ η ανανεώσιμη ενέργεια βρίσκεται παντού και οι νέες τεχνολογίες μας επιτρέπουν να τη συλλέξουμε με φθηνό και αποδοτικό τρόπο, δεν έχουμε τις υποδομές. Εδώ εισέρχεται η οικοδομική βιομηχανία που θα δημιουργήσει τις αναγκαίες υποδομές.
Σήμερα τα κτίρια καταναλώνουν 30% - 40% της παραγόμενης ενέργειας παγκοσμίως δημιουργώντας αντίστοιχες εκπομπές ρύπων. Σε 25 χρόνια από σήμερα εκατομμύρια κτίρια (σπίτια, γραφεία, εμπορικά κέντρα, βιομηχανικά και τεχνολογικά πάρκα) μπορούν να σχεδιαστούν και να χτιστούν έτσι που να είναι «εργοστάσια ενέργειας».
Ηδη, εξηγεί ο Ρίφκιν, μεγάλες επιχειρήσεις όπως η «Frito Lay» στις ΗΠΑ αναδιαρθρώνει το εργοστάσιο της για να κινείται με ανανεώσιμη ενέργεια και ανακυκλωμένο νερό, η μεγάλη γαλλική κατασκευαστική εταιρεία «Boygues» χτίζει συγκρότημα γραφείων που συλλέγει τόση ηλιακή ενέργεια ώστε όχι μόνο ικανοποιεί τις ενεργειακές του ανάγκες, αλλά δημιουργεί και πλεόνασμα.
Αυτό το πλεόνασμα είναι η βάση για τον τρίτο και τον τέταρτο πυλώνα της τρίτης βιομηχανικής επανάστασης. Μπορεί να αποθηκευτεί με μορφή υδρογόνου κατά τόπους –«το υδρογόνο είναι παγκόσμιο μέσο αποθήκευσης, που μπορεί να συμπυκνώσει όλες τις προηγούμενες μορφές ανανεώσιμης ενέργειας»– ή μπορεί αν ανταλλαγεί μέσω ενός έξυπνου ηλεκτρικού δικτύου. «Ο τέταρτος πυλώνας είναι η αναδιάρθρωση των δικτύων ηλεκτρικής ενέργειας (κάτι που ήδη πειραματικά γίνεται στην Ευρώπη), γεγονός που θα επιτρέπει στις επιχειρήσεις και τους ιδιοκτήτες σπιτιών να ανταλλάσσουν τα πλεονάσματα ενέργειας που παράγουν».
Η σκέψη του Ρίφκιν είναι αιρετική, αλλά όχι ουτοπική. Μπορεί η παραγωγή και η αποθήκευση υδρογόνου να παρουσιάζει ακόμη πολλά προβλήματα, αλλά τα αποκεντρωμένα δίκτυα παραγωγής ενέργειας ήδη άρχισαν να λειτουργούν στην Ευρώπη κι αν κρίνουμε από τον αριθμό των αιτήσεων που έγιναν στην Ελλάδα για την (έστω επιδοτούμενη) παραγωγή ηλιακής ενέργειας, το όραμα για ένα αποκεντρωμένο δίκτυο είναι εφικτό. Αρκεί να μην σκοντάφτει σε γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, όπως έγινε πρόσφατα στη χώρα μας.
«Και Το τέλος της εργασίας, πού είναι», τον ρωτάμε.
«Μετατίθεται, για πενήντα τουλάχιστον χρόνια», μας λέει. Για να προχωρήσει η τρίτη βιομηχανική επανάσταση, απαιτείται επαναδιαμόρφωση των υπαρχόντων κτιρίων και πολλές δουλειές, ακόμη και χαμηλής ειδίκευσης, για το χτίσιμο των νέων...
Ιnfo
Στα ελληνικά κυκλοφορούν πέντε βιβλία του Τζέρεμι Ρίφκιν, όλα από τις εκδόσεις «Νέα Σύνορα- Α.Α. Λιβάνη»: «Το Τέλος της εργασίας», «Ο αιώνας της βιοτεχνολογίας», «Η νέα εποχή της πρόσβασης», «Η οικονομία του υδρογόνου», «Το ευρωπαϊκό όνειρο».
Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2008
Με αφορμή το CERN…
…ρίξτε μιά ματιά στα παρακάτω άρθρα που δημοσιεύτηκαν στον Ριζοσπάστη και αντικρούουν την μεταφυσική θεωρία του Big Bang.
Η κρίση της ηλικίας του ορατού σύμπαντος
Τετάρτη 16 Ιουλίου 2008
McKenzie Wark - Η θεωρία του παίκτη για τη συνεργατική παραγωγή γνώσης
Ο McKenzie Wark πλέκει το εγκώμιο της Wikipedia ως ένα παράδειγμα ενός νέο είδους κοινωνικών σχέσεων, σαν ένα μοντέλο για την παραγωγή γνώσης εκτός του υποδείγματος του οικονομικού αγαθού….
Μια συνέντευξη στην Κορίννα Πατέλη για το republic.gr
McKenzie Wark: Μόλις τώρα έριχνα μια ματιά. Διαβάζονται καλά. Είναι ουδέτερες και τα γεγονότα είναι σωστά, όσα, δηλαδή, περιμένει κάποιος σε μια καταχώρηση της wikipedia.
Δευτέρα 7 Ιουλίου 2008
ΦΗΜΕΣ ΠΕΡΙ LINUX
Οι πιο συνηθισμένες φήμες που κυκλοφορούν είναι οι εξής:
1. Τα Windows είναι φιλικά για τους αρχάριους
Όποιος το λέει αυτό αυτομάτως πρέπει να συλλαμβάνεται από νοσοκόμους και να τον κλείνουν σε τρελοκομείο. Ένας αρχάριος χρήστης Linux, έχει ένα λογαριασμό, μπορεί να τρέχει μια χαρά τα προγράμματα, μπορεί να του αλλάξει τα φώτα, ν' αρχίσει να σβήνει αρχεία, να κατεβάζει (και να τρέχει!) ιούς. Το λειτουργικό δεν πρόκειται να πάθει απολύτως τίποτα. Ό,τι ζημιά κάνει θα την κάνει ΜΟΝΟ στο λογαριασμό του και πουθενά αλλού. Ας δούμε όμως τώρα και πόσο φιλικά και εύκολα είναι τα Windows:
Ένας αρχάριος χρήστης Windows, τα πρώτα 10 λεπτά που θα συνδεθεί στο Internet θ' αρπάξει ιό που θα αχρηστέψει όλο το σύστημα και μετά θα τρέχει στον ξάδερφο για να του δείξει πώς να κάνει "φορμάτ".
Ένας αρχάριος χρήστης Windows, τα πρώτα 10 λεπτά που θα συνδεθεί στο Internet θ' αρπάξει ιό που θα αχρηστέψει όλο το σύστημα και μετά θα τρέχει στον ξάδερφο για να του δείξει πώς να κάνει "φορμάτ".
2. Δεν αναγνωρίζονται όλες οι συσκευές στο Linux
Μέγας μύθος. Οι περισσότερες συσκευές που αναγνωρίζονται στα Windows αναγνωρίζονται και στο Linux. Την ίδια δουλειά που θα κάνει ένας Windows administrator όταν τα προ-εγκαθιστά και φροντίζει να είναι εντάξει οι drivers, θα την κάνει και ο Linux administrator που θα κοιτάξει να είναι όλα σωστά περασμένα στον kernel. 
3. Υπάρχουν περισσότερα προγράμματα στα Windows
Παραμύθι του μάρκετινγκ. Η Microsoft και οι κατασκευαστές προγραμμάτων για τα λειτουργικά της θέλουν να πιστεύεις έτσι για να κονομάνε. Η πραγματικότητα είναι ότι το Linux έρχεται με απίστευτα πολλά πακέτα software για όλες τις δουλειές και όλα είναι δωρεάν, σε αντίθεση με τα Windows που έρχονται μόνο με έναν γεμάτο τρύπες browser, ένα μικρό πρόγραμμα email, έναν messenger και κάτι άλλες παιδικές εφαρμογές (όπως την πασιέντζα). Τα υπόλοιπα πρέπει να τα αγοράσεις.
4. Δεν έχω χρόνο να κάτσω να παιδευτώ με το Linux όταν κάνω τη δουλειά μου αμέσως στα Windows.
Παρόμοιας ευφυούς λογικής: Κόβουμε το φαΐ και διασωληνωνόμαστε με ορό για να μη χάνουμε χρόνο τρώγοντας. Κόβουμε το χέσιμο και διασωληνωνόμαστε με τη λεκάνη για να μη χάνουμε χρόνο χέζοντας. Κόβουμε και το σεξ για να μη χάνουμε χρόνο ψάχνοντας για γκόμενα, όταν μπορούμε να κάνουμε τη δουλειά μας αμέσως με τη χούφτα μας.
5. Ο εργοδότης μου έχει Windows. Αν ακούσει για Linux δε με προσλαμβάνει.
Εάν είσαι καλός γραφίστας και ξέρεις να δουλεύεις στο Gimp που έχεις σπίτι, θα ξέρεις να δουλεύεις και στο Photoshop που έχει ο εργοδότης σου. Αν ξέρεις να γράφεις γρήγορα και σωστά στο Open Office, θα γράφεις γρήγορα και σωστά και στο Microsoft Word που έχει ο εργοδότης σου. Μη χρησιμοποιείς λοιπόν την πλέον φτηνή δικαιολογία που λένε όλοι για να κρύψουν την ανικανότητά τους.
6. Το Linux είναι δύσχρηστο
Εάν έχεις μάθει να δουλεύεις μόνο Windows, είναι λογικό να ζορίζεσαι στην αρχή. Όχι όμως επειδή είναι δύσχρηστο, αλλά επειδή είναι διαφορετικό! Αν το δεις με άλλο μάτι και δουλέψεις σοβαρά και με πείσμα, θα εξασκηθείς και σ' αυτό.Το Linux αυτή τη στιγμή είναι γενιές ολόκληρες μπροστά από τα Microsoft Windows. Αρκεί και μόνο να πω ότι μόνο τώρα με τα Vista και μετά από δέκα και βάλε χρόνια καταστροφικών απωλειών δεδομένων, η Microsoft αποφάσισε να ακολουθήσει τη συνταγή του Unix για να μην είναι όλοι οι χρήστες administrators και να ανοίγουν τρύπες ασφάλειας χωρίς λόγο. Μόνο τώρα μετά από τόσα χρόνια ύπαρξης του tabbed browsing, η Microsoft αποφάσισε να το υιοθετήσει στον Windows (Internet) Explorer. Να δεις που σε λίγο καιρό θα υιοθετήσει και τις πολλαπλές virtual desktopsΕπομένως:
Όποιος χρησιμοποιεί Linux αυτομάτως είναι έτη μπροστά από τους άλλους που πληρώνουν και αγοράζουν τα Windows.Όσοι χρησιμοποιείτε Windows είστε θύματα του marketing. Ψαρώνετε με τα κόλπα του εξαδάκτυλου: Το όνομα Vista την ίδια στιγμή που μια εταιρεία με το vista σαν συνθετικό στράφηκε στο Linux (ύπουλο χτύπημα). Τις διαφημίσεις για τους Windows Servers σε άρθρα στο Internet σχετικά με το Linux. Τα σλόγκαν περί καθαρότητας και συμβατότητας. Τις φήμες που σας λένε οι φίλοι σας ή που διαβάζετε και χάβετε από το Ν.Δ. Αυτοί που διαφημίζουν την καθαρότητα, ας αφήσουν τις φανφάρες και ας πουν αντρίκεια πόσο στοιχίζει στους πελάτες τους το Norton Antivirus, που σίγουρα θα χρειαστούν για να καθαρίσουν τους ιούς που θα τους κουβαλήσει το ελαττωματικό προϊόν τους.
Παρασκευή 4 Ιουλίου 2008
Κοινωνική Απελευθέρωση και Διαδίκτυο
Το διαδίκτυο ως εργαλείο ανατροπής, αλλά και δημιουργίας μιας αυθεντικά δημοκρατικής κοινωνίας.
«Κυβερνήσεις του Βιομηχανικού Κόσμου, κουρασμένοι γίγαντες της σάρκας και του ατσαλιού, έρχομαι από τον κυβερνοχώρο, το καινούργιο σπίτι του πνεύματος. Εκ μέρους του μέλλοντος, ζητώ από εσάς που ανήκετε στο παρελθόν να μας αφήσετε ήσυχους. Δεν είστε ευπρόσδεκτοι ανάμεσά μας. Δεν έχετε καμμία εξουσία εκεί που μαζευόμαστε».
John Perry Barlow, «H Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας του Διαδικτύου»
John Perry Barlow, «H Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας του Διαδικτύου»
Σε ένα πρόσφατο άρθρο του, ο ριζοσπάστης φιλόσοφος Τάκης Φωτόπουλος αναφέρθηκε απαξιωτικά στην απελευθερωτική δυναμική του Διαδικτύου, υπογραμμίζοντας τον ελιτίστικο χαρακτήρα της ενασχόλησης με το ίντερνετ και το προνομιακό ταξικό υπόβαθρο των χρηστών-μπλόγκερ. Η θέση που διατυπώνει ο Φωτόπουλος περιέχει κάποια σπέρματα αλήθειας, ιδιαίτερα σε ότι αφορά τον περιορισμό της πρόσβασης στο διαδίκτυο σε πλανητικό επίπεδο.
Είναι γεγονός πως αναλογικά με το σύνολο του παγκόσμιου πληθυσμού το ποσοστό των τακτικών χρηστών του ίντερνετ είναι σχετικά μικρό.
Είναι γεγονός πως αναλογικά με το σύνολο του παγκόσμιου πληθυσμού το ποσοστό των τακτικών χρηστών του ίντερνετ είναι σχετικά μικρό.
Όμως, η διεύρυνση και παγκόσμια εξάπλωση της ηλεκτρονικής κοινότητας των χρηστών δεν είναι ζήτημα που αφορά την εσωτερική λειτουργία του διαδικτύου, αλλά έχει να κάνει με τη δημιουργία κοινωνικών συνθηκών που θα καταστήσουν το διαδίκτυο προσβάσιμο και προσιτό για την μεγαλύτερη μάζα του παγκόσμιου πληθυσμού. Από αυτή την άποψη, η δημιουργία των υλικών όρων της απελευθέρωσης, δηλαδή η πραγματοποίηση της κοινωνικοοικονομικής διάστασης ενός απελευθερωτικού προτάγματος, οφείλει να προηγηθεί σε επίπεδο θεωρητικό και πρακτικό, της όποιας δημοκρατικής χειραφέτησης μπορεί να επιτευχθεί μέσα από την εξισωτική επίδραση του διαδικτύου.
Σε κοινωνίες όμως που ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού συμμετέχει ενεργά στη νέα αυτή μορφή επικοινωνίας, όπως είναι οι προηγμένες τεχνολογικά κοινωνίες τη Δύσης, οι προϋποθέσεις ήδη υπάρχουν για μια ριζοσπαστική χρήση του διαδικτυόυ ως οργάνου για την κοινωνική απελευθέρωση. Φυσικά, με αυτό δεν εννοούμε την άποψη της ρεφορμιστικής αριστεράς περί «εικονικής δημοκρατίας» που ενισχύει τον θεσμό της κοινωνίας των πολιτών και με αυτόν τον τρόπο «εκδημοκρατίζει» το κοινωνικό σύστημα. Είναι αυτή η άποψη την οποία απορρίπτει ο Φωτόπουλος.
Όμως, απορρίπτοντας το ίντερνετ σε όλες του τις εκφάνσεις διαπράττει το ίδιο σφάλμα με αυτό που κάνουν οι ανορθολογιστές, ριζοσπάστες οικολόγοι που αντί να ζητούν την αποσύνδεση της τεχνολογίας από το πλαίσιο της οικονομίας της αγοράς, προχωρούν σε μια καθολική άρνηση της βιομηχανικής κοινωνίας και προκρίνουν την επαναφορά του ανθρώπινου γένους σε καταστάσεις κοινωνικού και τεχνολογικού πρωτογονισμού!
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως παρά τις ατέλειες του, το διαδίκτυο συνιστά όργανο εκδημοκρατισμού της κοινωνίας. Σίγουρα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να επιτελέσει ρόλο συμπληρωματικό προς το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο, ή να καλύψει το έλλειμμα δημοκρατίας του πολιτικού συστήματος προκειμένου να το καταστήσει λιγότερο καταπιεστικό κι απόμακρο στην μεγάλη μάζα των πολιτών.
Παρ'όλα αυτά, πολλές από τις ελευθεριακές πτυχές της εσωτερικής λειτουργίας του διαδικτύου έχουν τον χαρακτήρα αυτορυθμιζόμενων συστημάτων που υποσκάπτουν τις εξουσιαστικές δομές της καπιταλιστικής κοινωνίας κι έρχονται σε πλήρη ρήξη με αυτές. Για παράδειγμα, κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει τον ανατρεπτικό χαρακτήρα της ελεύθερης ανταλλαγής αρχείων στο διαδίκτυο, που αποτελεί βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια της βιομηχανίας του θεάματος.
Παρά τα νομικά μέτρα που ελήφθησαν από τις πολυεθνικές εταιρείες ενάντια σε αυτούς που προάγουν και υποθάλπουν τέτοιες πρακτικές στο internet και παρά την υιοθέτηση αυτών των πρακτικών για εμπορική εκμετάλλευση μέσω της εξαγοράς ιστότοπων και της επιβολής χρηματικής συνδρομής στους χρήστες, νέοι αντάρτικοι κόμβοι ελεύθερης διακίνησης αρχείων εμφανίζονται καθημερινά, πολλοί μάλιστα ευρισκόμενοι σε καλύτερο τεχνικό επίπεδο από τις ιστοσελίδες που κλήθηκαν να αντικαταστήσουν. Άλλωστε, αρκεί η νόμιμη αγορά ενός δίσκου από έναν και μόνο χρήστη, για την αστραπιαία διάδοση του ανάμεσα στους χρήστες του διαδικτύου, ακόμη και αν η εταιρεία παραγωγής έχει λάβει όλα τα μέτρα για να αποτρέψει την διαρροή του στο internet πριν από την κυκλοφορία του στο εμπόριο.
Είναι σαφές πως τούτη η πτυχή της λειτουργίας του διαδικτύου δεν μπορεί έυκολα να εναρμονιστεί με τον συντεταγμένο τρόπο λειτουργίας της αγοράς, ούτε να εμφανιστεί ως συμπληρωματική προς το σύστημα.
Είναι σαφές πως τούτη η πτυχή της λειτουργίας του διαδικτύου δεν μπορεί έυκολα να εναρμονιστεί με τον συντεταγμένο τρόπο λειτουργίας της αγοράς, ούτε να εμφανιστεί ως συμπληρωματική προς το σύστημα.
Με άλλα λόγια, η ηλεκτρονική διακίνηση αρχείων δεν υποβοηθά τη λειτουργία της αγοράς, ούτε την εξωραϊζει, αλλά την υπονομεύει μέσω της δημιουργίας ενός απολύτως ελεύθερου χώρου αμοιβαίας ανταλλαγής προϊόντων. Οι λόγοι που η πολυεθνική ελίτ εξακολουθεί να ανέχεται την ύπαρξη αυτής της εναλλακτικής κοινωνίας της ανταλλαγής κατα την γνώμη μου είναι, α) ότι το διαδίκτυο δεν δύναται να ελεγχθεί απολύτως και τα φαινόμενα της πειρατείας πολύ δύσκολα μπορούν να κατασταλούν και β) ότι η χρήση του internet δεν είναι ακόμη επαρκώς εξαπλωμένη σε πλανητικό επίπεδο, ούτως ώστε να καταστεί το διαδίκτυο αποκλειστική πηγή προμήθειας ψυχαγωγικής ύλης για την μεγάλη πλειονότητα των καταναλωτών.
Παρά το γεγονός ότι στο διαδίκτυο έχουν εισαχθεί ελεγκτικοί μηχανισμοί και έχει ήδη υπάρξει κατάτμηση και περιχαράκωση τμημάτων του κυβερνοχώρου μέσω της εξαγοράς τους από τις πολυεθνικές, ο έλεγχος της ροής της πληροφορίας εντός του διαδικτύου δεν μπορεί ποτέ να είναι πλήρης. Το internet εξακολουθεί να αποτελεί το μοναδικό μέσον στο οποίο συγκροτημένες ομάδες που αντιμάχονται τις πολιτικές μορφές της παγκοσμιοποίησης μπορούν να δημοσιοποιήσουν τις απόψεις τους χωρίς τη διαμεσολάβηση της πανίσχυρης προπαγανδιστικής μηχανής της Δύσης. Το παράδειγμα της ιρακινής ανίστασης είναι διαφωτιστικό. Οι ιρακινές αντιστασιακές οργανώσεις διαθέτουν μόνιμη παρουσία στον ψηφιακή πλατφόρμα YouTube καθώς και μόνιμες ιστοσελίδες με πληροφορίες για την ιδεολογία και τη δράση τους.
Δεν μπορούμε λοιπόν να παραγνωρίσουμε την κατάλυση των γεωγραφικών και πολιτισμικών ορίων που επιφέρει το διαδίκτυο, ως προς τις πηγές τις οποίες ο χρήστης μπορεί να επιλέξει για την πρόσληψη πληροφοριών. Η μονοδιάστατη πληροφόρηση, που συνιστά την αναγκαία συνθήκη για την κατασκευή ιδεολογικά φορτισμένων αφηγήσεων από τα εταιρικά ΜΜΕ (π.χ. δαιμονοποίηση του μουσουλμανικού κόσμου, δημιουργία «τρομοκρατικής» απειλής), υπονομεύεται από τη δυνατότητα προσφυγής σε δικτυακούς τόπους της «άλλης πλευράς», μέσω των οποίων αποκτούμε πρόσβαση σε έναν παγκοσμιοποιημένο αντιπολιτευτικό λόγο που δεν βρίσκει χώρο έκφρασης στα κατεστημένα μίντια.
Σε ότι αφορά τον μεμονωμένο μπλόγκερ πρέπει να σημειώσουμε ότι δρα σε ένα περιβάλλον όπου η υπερπροσφορά της πληροφορίας λειτουργεί ως κατασταλτικός μηχανισμός της πληροφόρησης, αφού η ανάδειξη και η συχνή επισκεψιμότητα ενός μπλογκ υποχωρεί μπροστά στην αέναη επιλογή ανάμεσα σε εκατομμύρια ιστοσελίδες που παρέχει το διαδίκτυο στον επισκέπτη του.[i] Η αντπληροφόρηση ως οργανωμένη αντιεξουσιαστική πρακτική απορρυθμίζεται μέσα σε ένα χαοτικό και κατακερματισμένο ψηφιακό περιβάλλον, όπου ο εναλλακτικός πολιτικός λόγος διολισθαίνει και εκφυλίζεται σε έναν ορυμαγδό από υποκειμενικές απόψεις και αντιλήψεις.
αρ' όλα αυτά, η δημιουργία αυτοδιαχειρζόμενων κόμβων αντιπληροφόρησης αποτελεί τη συλλογική απάντηση στον άκρατο ατομισμό του διαδικτύου. Στην πρόσφατη ετήσια συνάντηση της στο Νταβός της Ελβετίας, η υπερεθνική ελίτ απηύθυνε διθυράμβους στον μεμονωμένο χρήστη του ιντερνετ όπως αυτός ενσαρκώνεται από την μορφή του μοναχικού μπλόγκερ, αλλά παρέλειψε να αναφερθεί στις συλλογικές κινήσεις που βρίσκονται υπό διαμόρφωση και απειλούν να αλλάξουν ριζικά τη φυσιογνωμία και την λειτουργική οργάνωση του κυβερνοχώρου. Οι κινήσεις αυτές τρομάζουν την εξουσία, για αυτό και η προφορική αναγνώριση που παρέχεται απλόχερα στους μπλόγκερ συνοδεύεται από την αθόρυβη επέκταση της αντιτρομοκρατικής νομοθεσίας προκειμένου να συμπεριλάβει πνευματικά αδικήματα που διαπράττονται στο διαδίκτυο.[ii]
Τέλος, δεν θα πρέπει να λησμονούμε τα στρατηγικά πλεονεκτήματα που είναι σε θέση να αποκομίσει ένα επαναστατικό κίνημα από την ενσωμάτωση του διαδικτύου στην επαναστατική του στρατηγική, ως πεδίου δράσης τόσο για την ανατροπή του πολιτικού συστήματος, όσο και τη συνακόλουθη ανασύσταση της κοινωνίας με πραγματικά δημοκρατικούς πολιτικούς όρους. Η κυβερνοτρομοκρατία και το ηλεκτρονικό σαμποτάζ μπορούν να αποτελέσουν πανίσχυρα στρατηγικά όπλα στον αγώνα ενός επαναστατικού κινήματος ενάντια στο κράτος.
Δεν απαιτούν παρά την ελάχιστη υποδομή και λογιστική μέριμνα (ένας καλός ηλεκτρονικός υπολογιστής αρκεί), αλλά ο σιωπηρός αντίκτυπος τους θα αντηχήσει δυνατότερα στους διαδρόμους της εξουσίας από την πιο εκκωφαντική έκρηξη της ισχυρότερης βόμβας. Θα μπορούσε να πεί κανείς πως οι χάκερ είναι οι Ναροντνίκοι του αιώνα μας. Μόνο που τα χτυπήματα των Ρώσων αναρχικών τρομοκρατών του 19ου αιώνα κατά της τσαρικής απολυταρχίας, δεν ήταν παρά τα τσιμπήματα ενός κουνουπιού στο σώμα μιας αρκούδας. Ακόμη και η δολοφονία του τσάρου Αλέξανδρου δεν πέτυχε να αλλάξει τη φυσιογνωμία της Ρωσίας, όμως ένας καταρτισμένος χάκερ με ισχυρά πολιτικά κίνητρα μπορεί από το δωμάτιο του σπιτιού του να παραλύσει ολόκληρο το κράτος.
Κατά μία έννοια, η κυβερνοτρομοκρατία θέτει ξανά το ατομικό στην υπηρεσία του συλλογικού και αποκαθιστά την ισορροπία δυνάμεων ανάμεσα στα επαναστατικά λαϊκά κινήματα από την μία, και την οργανωμένη κρατική βία από την άλλη. Πράγματι, τα οδοφράγματα και η κατά μέτωπο σύγκρουση στους δρόμους, παραδοσιακά στρατιωτικά μέσα στα οποία ανέκαθεν κατέφευγαν τα κινήματα προκειμένου να πετύχουν τη βίαιη ανατροπή του κράτους, δεν επαρκούν μπροστά στους μηχανισμούς καταστολής των σύγχρονων δυτικών κρατών που διαρκώς εφευρίσκουν νέα και ολοένα πιο αποτρόπαια εργαλεία άσκησης φυσικής βίας για να αντιμετωπίσουν τους πολίτες τους. Μια ματιά στην ιστοσελίδα της αμερικανικής «Υπηρεσίας Προηγμένων Αμυντικών Μελετών» (DAPRA),[iii] της υπηρεσίας που προμηθεύει την Αμερικανική κυβέρνηση με εξελιγμένη τεχνολογία για την αντιμετωπίση βίαιων διαδηλώσεων, αρκεί για να μας πείσει ότι το μέλλον της ένοπλης εξέγερσης απέναντι σε ένα κράτος με πλήρως ανεπτυγμένες τις δυνατότητες του για φυσική καταστολή είναι μάλλον ζοφερό.
Αλλά και στο πεδίο της κοινωνικής ανασυγκρότησης το Ίντερνετ μπορεί να αποτελέσει πολύτιμο εργαλείο για τους ριζοσπάστες δημοκράτες. Ο Φωτόπουλος προτείνει το μοντέλο της συνομοσπονδίας αυτόνομων δήμων ως μελλοντική μορφή οργάνωσης της δημοκρατικής κοινωνίας.
Όμως η χρήση του Ίντερνετ ως εργαλείου απο-εδαφικοποίησης (de-territorialization) του δημόσιου χώρου θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως λειτουργική μήτρα για την δημιουργία μιας εικονικής Εκκλησίας του Δήμου, η σύσταση της οποίας δεν θα υπακούει σε κανέναν γεωγραφικό, πληθυσμιακό ή χωροχρονικό περιορισμό. Η διαδικτυακή συνέλευση πολιτών θα μπορούσε να βρίσκεται σε διαρκή συνεδρία εξασφαλίζοντας άμεση αντιπροσώπευση στους πολίτες χωρίς να προϋποθέτει τη φυσική παρουσία των μελών της. Με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται η υπέρβαση της αρχής της συνομοσπονδίας που, παρά την αμεσότητα των πρωταρχικών οργάνων της (δήμων), θα μπορούσε ίσως να οδηγήσει σε κάποιο επίπεδο διαδοχικής αντιπροσώπευσης σε «ανώτερα» όργανα, όταν επιχειρηθεί η εφαρμογή της σε συνομοσπονδιακή, περιφερειακή ή ακόμη και παγκόσμια κλίμακα.
Θα πρέπει τέλος να σημειώσουμε πως τα δύο συστήματα δεν αποκλείουν το ένα το άλλο. Μέσα από το διαδίκτυο είναι δυνατόν να δημιουργηθεί ένα σύστημα όπου η άμεση αντιπροσώπευση θα ισχύει όχι μόνο σε τοπικό επίπεδο, αλλά και στην ανώτατη συνέλευση των πολιτών, η οποία θα μπορεί να κυνερνά ενσωματώνοντας στους κόλπους της το σύνολο των πολιτών, χωρίς αυτοί να απομακρύνονται από την εξουσία όσο προχωρούμε προς τα ύπατα όργανα διακυβέρνησης. Μόνο έτσι μπορεί να αναβιώσει το πρότυπο της αυθεντικής άμεσης δημοκρατίας όπως αυτή εφαρμοζόταν στην αρχαία πόλη-κράτος, αλλά με τα δημογραφικά δεδομένα της εποχής μας.
[i] Στο Τ. Φωτόπουλος, Η Εικονική Δημοκρατία του Ιντερνέτ, στο http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/greek/grE/gre2008/03_01.html .
[ii] Για τη νέα νομοθεσία και τις προσπάθειες αστυνόμευσης του διαδικτύου διαβάστε περισσότερα στο http://athens.indymedia.org/ .
[iii] http://www.darpa.mil/.
Τετάρτη 28 Μαΐου 2008
Wikinomics: μια μορφή ελευθεριακού σοσιαλισμού!
Αν αφαιρέσουμε από τον σοσιαλισμό την υποχρεωτικότητα και τον κεντρικό σχεδιασμό (ελευθεριακός σοσιαλισμός) και δημιουργήσουμε δομές συμμετοχικότητας, (PARECON- Wikinomics) οι άνθρωποι φαίνεται να ξεδιπλώνουν ένα άλλο πρόσωπο που μπορεί να νικήσει τις επιχειρήσεις και την ακαμψία του κέρδους ως υπέρτατη προτεραιότητα.
Προγραμματιστές και χρήστες δημιουργούν κάτι και το αφήνουν ελεύθερο για τροποποιήσεις στο διαδίκτυο, οι αλλαγές και οι βελτιώσεις που υφίσταται το λογισμικό προέρχεται από μια συλλογική νοημοσύνη που δεν μπορούν να ανταγωνιστούν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί κολοσσοί. Η συμμετοχική αυτή διαδικασία ονομάστηκε Wikinomics (με εφαρμογές στο λογισμικό ανοιχτού κώδικα, την Wikipedia κ.α.). Αποτελεί διεθνώς μια νέα, σύγχρονη πειραματική μορφή εθελοντικής οργάνωσης που βασίζεται στην καινοτομία και τη φαντασία των χρηστών. Η βασική φιλοσοφία μιας οικονομίας που βασίζεται στην αλληλεγγύη, το κοινό καλό και όχι στο υπερκέρδος περιέχεται στα χαρακτηριστικά των Wikinomics. Τι μας δείχνει αυτό;;
Αν αφαιρέσουμε από τον σοσιαλισμό την υποχρεωτικότητα και τον κεντρικό σχεδιασμό (ελευθεριακός σοσιαλισμός) και δημιουργήσουμε δομές συμμετοχικότητας, (PARECON- Wikinomics) οι άνθρωποι φαίνεται να ξεδιπλώνουν ένα άλλο πρόσωπο που μπορεί να νικήσει τις επιχειρήσεις και την ακαμψία του κέρδους ως υπέρτατη προτεραιότητα. Ο άνθρωπος όχι μόνο δεν είναι από τη φύση του κακός αλλά σε συνθήκες ελευθερίας μπορεί να ξεδιπλώσει μια ανέλπιστη δημιουργικότητα και αλληλεγγύη χωρίς να έχει άμεσο βραχυπρόθεσμο όφελος.
Ποιος δεν ξέρει την Wikipedia η οποία είναι η μεγαλύτερη εγκυκλοπαίδεια, ελεύθερη σε όλους, που έχει δημιουργηθεί ποτέ φτιαγμένη με τη συλλογική εθελοντική δουλειά ενώ είναι 10 φορές μεγαλύτερη από την πλήρη αλλά ιδιωτική Britannica. Στην Wikipedia μπορούν οι χρήστες συμμετέχοντας εθελοντικά σε ένα παγκόσμιο εγχείρημα να προσθέτουν συνεχώς νέες πληροφορίες αυξάνοντας το ήδη τεράστιο μέγεθος. Τι όφελος και τι κέρδος έχουν οι συμμετέχοντες σε αυτήν τη διαδικασία και πως έγινε αυθόρμητα δυνατή η ανάδυση μιας τέτοιας δημοκρατικής υπερσυλλογικότητας που θα δυσκολευόταν να φτιάξει ακόμη και το πιο καταπιεστικό καθεστώς;
Το ίδιο συμβαίνει και με τα blogs, όσο υπάρχουν άνθρωποι που αυτοπαρακεινούνται να γράφουν χωρίς κανένα άμεσο όφελος στο ίντερνετ (σε αντίθεση με το υπάρχον σύστημα που προσμετράει μόνο τα άμεσα οφέλη κάθε ανθρώπινης πράξης) τόσο η δημοκρατικότητα και η αλληλεγγύη θα αυξάνεται. Τα blogs βέβαια δεν είναι τόσο σημαντικά ακόμη όπως οι κύριες πηγές ενημέρωσης, όμως εγώ που ασχολούμαι ελάχιστο διάστημα ξέρω ποια blogs θα διαβάσω στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Η πληροφορία έτσι διυλίζεται από πολλά φίλτρα και η εξουσία δεν μπορεί να χωνέψει στο μυαλό μου αυτά που επιθυμεί. Η εξουσία μπορεί να ελέγξει έναν σταθμό, δύο σταθμούς, 40 εφημερίδες, δεν μπορεί όμως να ελέγξει 1000 blogs ή 10.000 blogs αυτόνομων και σκεπτόμενων κυρίως ανθρώπων.
Ποιοι ήταν αυτοί που έλεγαν ότι ο σοσιαλισμός πέθανε; Μιλάω για τον ελευθεριακό, δημοκρατικό, αυτόνομο σοσιαλισμό, την αυτοδιεύθυνση και την αυτοθέσμιση. Υπάρχει καλύτερο παράδειγμα από τα παραπάνω για το ότι αυτές οι έννοιες είναι όχι μόνο ζωντανές αλλά αναπτύσσονται στη σκιά ενός βάρβαρου παρασιτικού κερδοσκοπισμού των πολυεθνικών επιχειρήσεων; Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο που τα Indemedia διεθνώς φτιάχτηκαν από ανθρώπους του ελευθεριακού σοσιαλισμού, των κινημάτων και της αντίδρασης στον κόσμο της εξουσίας.
Σίγουρα τέτοια εγχειρήματα τρομοκρατούν πολλές επιχειρήσεις οι οποίες μπορούν να οδηγηθούν μέχρι και στο κλείσιμο. Έτσι δεν βλέπουν με καλό μάτι τέτοιες προσπάθειες τις οποίες θα προσπαθήσουν να τερματίσουν. Στις μέρες μας αντί να γίνεται ανάπτυξη ανανεώσιμων και εναλλακτικών πηγών ενέργειας (ήλιος, θάλασσα, αέρας, γεωθερμία κτλ) υπάρχει μια προσπάθεια εγκαθίδρυσης της πυρηνικής τεχνολογίας. Το σύστημα δεν επιδιώκει την αυτονομία, την αλληλεγγύη, την δημοκρατικότητα αφού με αυτά θα χάσει τη δυνατότητα εξουσίας του στις κοινωνίες και τους θεσμούς. Το σύστημα επιδιώκει τον εκβιασμό, την χειραγώγηση και την σπατάλη. Έτσι έμαθε για πολλές δεκάδες και εκατοντάδες χρόνια.
Συνεπώς σε αυτό το νέο τοπίο έχουν τεράστιο ρόλο οι οργανωμένοι πολίτες και τα κοινωνικά κινήματα σε μια προσπάθεια να αντισταθούν στις επιθέσεις που θα αρχίσουν να δέχονται (ήδη τις δέχονται με το ελεύθερο λογισμικό ανοιχτού κώδικα ). Είναι δυνατόν οι επιχειρήσεις και οι ελίτ που άρρητα κυβερνάνε να αφήσουν αμαχητί την εξουσία τους και τα προνόμιά τους; Είναι δυνατόν να βοηθήσουν την αυτοοργάνωση των ανθρώπων στη βάση σοσιαλιστικών αρχών; Ασφαλώς όχι, θα προσπαθήσουν, αντίθετα, να περιορίσουν όλη αυτή τη δυναμική και στη συνέχεια να την ελέγξουν για να την στρέψουν σε καθαρά κερδοσκοπικούς σκοπούς. Αντίθετα οι αντιστάσεις μπορούν σε αυτό το κομβικό σημείο που βρισκόμαστε να οδηγήσουν τελείως αλλού τις εξελίξεις.
Τι μπορεί να είναι χρησιμότερο από μια στροφή της παραγωγής στα πολιτιστικά αγαθά και τη γνώση; Ποιος είπε ότι οι άνθρωποι μπορούν να παράγουν μόνο σκουπίδια καταστρέφοντας τον πλανήτη; Όλη αυτή η ανθρώπινη επινοητικότητα και δημιουργικότητα θα μπορούσε κάλλιστα να κατευθυνθεί (όπως κατευθύνεται αυθόρμητα) σε πολιτισμική παραγωγή! Αντί να κατασκευάζουμε κενές γυαλιστερές συσκευασίες και να προσπαθούμε να τρελάνουμε ψυχικά τους ανθρώπους για να τις αγοράζουν μπορούμε να στρέψουμε την παραγωγή στη δημιουργία γνώσης. Θα κερδίζει περισσότερο (όχι αναγκαστικά χρήματα) αυτός που θα παράγει περισσότερη και ποιοτικότερη γνώση και πολιτισμό έτσι δεν θα εξαλειφθεί και μια πολύ πιο ήπια και βιώσιμη μορφή στοιχειώδους ανταγωνισμού.
Πόσες εφαρμογές θα μπορούσαν να έχουν οι νέες τεχνολογίες και το internet στη δημιουργία μιας συμμετοχικής άμεσης διακυβέρνησης και την ισοκατανομή της εξουσίας;
Πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος αν οι επιχειρήσεις δεν διηύθυναν τα πάντα στη στρεβλή ανάπτυξη, τον άσκοπο πλουτισμό και υπερκαταναλωτισμό! Θα μπορούσε, λοιπόν, να υπάρξει μια άλλη κοινωνία, που τώρα φαίνεται ουτοπική ή μήπως πια δεν είναι καθόλου ουτοπική αλλά απόλυτα ρεαλιστική;
Να πως μια σπίθα (internet) μπορεί να δημιουργήσει εξελίξεις που θα αλλάξουν ριζικά τη δομή του κόσμου προς μια άλλη κατεύθυνση. Η συλλογική συνείδηση και συμμετοχή που αναπτύσσεται είναι ασύγκριτα πιο δυνατή έναντι κάθε ατομιστικού συμφέροντος και ολιγαρχικής καθοδήγησης.
greekrider.blogspot.com/2008/05/wikinomics.html
Προγραμματιστές και χρήστες δημιουργούν κάτι και το αφήνουν ελεύθερο για τροποποιήσεις στο διαδίκτυο, οι αλλαγές και οι βελτιώσεις που υφίσταται το λογισμικό προέρχεται από μια συλλογική νοημοσύνη που δεν μπορούν να ανταγωνιστούν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί κολοσσοί. Η συμμετοχική αυτή διαδικασία ονομάστηκε Wikinomics (με εφαρμογές στο λογισμικό ανοιχτού κώδικα, την Wikipedia κ.α.). Αποτελεί διεθνώς μια νέα, σύγχρονη πειραματική μορφή εθελοντικής οργάνωσης που βασίζεται στην καινοτομία και τη φαντασία των χρηστών. Η βασική φιλοσοφία μιας οικονομίας που βασίζεται στην αλληλεγγύη, το κοινό καλό και όχι στο υπερκέρδος περιέχεται στα χαρακτηριστικά των Wikinomics. Τι μας δείχνει αυτό;;
Αν αφαιρέσουμε από τον σοσιαλισμό την υποχρεωτικότητα και τον κεντρικό σχεδιασμό (ελευθεριακός σοσιαλισμός) και δημιουργήσουμε δομές συμμετοχικότητας, (PARECON- Wikinomics) οι άνθρωποι φαίνεται να ξεδιπλώνουν ένα άλλο πρόσωπο που μπορεί να νικήσει τις επιχειρήσεις και την ακαμψία του κέρδους ως υπέρτατη προτεραιότητα. Ο άνθρωπος όχι μόνο δεν είναι από τη φύση του κακός αλλά σε συνθήκες ελευθερίας μπορεί να ξεδιπλώσει μια ανέλπιστη δημιουργικότητα και αλληλεγγύη χωρίς να έχει άμεσο βραχυπρόθεσμο όφελος.
Ποιος δεν ξέρει την Wikipedia η οποία είναι η μεγαλύτερη εγκυκλοπαίδεια, ελεύθερη σε όλους, που έχει δημιουργηθεί ποτέ φτιαγμένη με τη συλλογική εθελοντική δουλειά ενώ είναι 10 φορές μεγαλύτερη από την πλήρη αλλά ιδιωτική Britannica. Στην Wikipedia μπορούν οι χρήστες συμμετέχοντας εθελοντικά σε ένα παγκόσμιο εγχείρημα να προσθέτουν συνεχώς νέες πληροφορίες αυξάνοντας το ήδη τεράστιο μέγεθος. Τι όφελος και τι κέρδος έχουν οι συμμετέχοντες σε αυτήν τη διαδικασία και πως έγινε αυθόρμητα δυνατή η ανάδυση μιας τέτοιας δημοκρατικής υπερσυλλογικότητας που θα δυσκολευόταν να φτιάξει ακόμη και το πιο καταπιεστικό καθεστώς;
Το ίδιο συμβαίνει και με τα blogs, όσο υπάρχουν άνθρωποι που αυτοπαρακεινούνται να γράφουν χωρίς κανένα άμεσο όφελος στο ίντερνετ (σε αντίθεση με το υπάρχον σύστημα που προσμετράει μόνο τα άμεσα οφέλη κάθε ανθρώπινης πράξης) τόσο η δημοκρατικότητα και η αλληλεγγύη θα αυξάνεται. Τα blogs βέβαια δεν είναι τόσο σημαντικά ακόμη όπως οι κύριες πηγές ενημέρωσης, όμως εγώ που ασχολούμαι ελάχιστο διάστημα ξέρω ποια blogs θα διαβάσω στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Η πληροφορία έτσι διυλίζεται από πολλά φίλτρα και η εξουσία δεν μπορεί να χωνέψει στο μυαλό μου αυτά που επιθυμεί. Η εξουσία μπορεί να ελέγξει έναν σταθμό, δύο σταθμούς, 40 εφημερίδες, δεν μπορεί όμως να ελέγξει 1000 blogs ή 10.000 blogs αυτόνομων και σκεπτόμενων κυρίως ανθρώπων.
Ποιοι ήταν αυτοί που έλεγαν ότι ο σοσιαλισμός πέθανε; Μιλάω για τον ελευθεριακό, δημοκρατικό, αυτόνομο σοσιαλισμό, την αυτοδιεύθυνση και την αυτοθέσμιση. Υπάρχει καλύτερο παράδειγμα από τα παραπάνω για το ότι αυτές οι έννοιες είναι όχι μόνο ζωντανές αλλά αναπτύσσονται στη σκιά ενός βάρβαρου παρασιτικού κερδοσκοπισμού των πολυεθνικών επιχειρήσεων; Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο που τα Indemedia διεθνώς φτιάχτηκαν από ανθρώπους του ελευθεριακού σοσιαλισμού, των κινημάτων και της αντίδρασης στον κόσμο της εξουσίας.
Σίγουρα τέτοια εγχειρήματα τρομοκρατούν πολλές επιχειρήσεις οι οποίες μπορούν να οδηγηθούν μέχρι και στο κλείσιμο. Έτσι δεν βλέπουν με καλό μάτι τέτοιες προσπάθειες τις οποίες θα προσπαθήσουν να τερματίσουν. Στις μέρες μας αντί να γίνεται ανάπτυξη ανανεώσιμων και εναλλακτικών πηγών ενέργειας (ήλιος, θάλασσα, αέρας, γεωθερμία κτλ) υπάρχει μια προσπάθεια εγκαθίδρυσης της πυρηνικής τεχνολογίας. Το σύστημα δεν επιδιώκει την αυτονομία, την αλληλεγγύη, την δημοκρατικότητα αφού με αυτά θα χάσει τη δυνατότητα εξουσίας του στις κοινωνίες και τους θεσμούς. Το σύστημα επιδιώκει τον εκβιασμό, την χειραγώγηση και την σπατάλη. Έτσι έμαθε για πολλές δεκάδες και εκατοντάδες χρόνια.
Συνεπώς σε αυτό το νέο τοπίο έχουν τεράστιο ρόλο οι οργανωμένοι πολίτες και τα κοινωνικά κινήματα σε μια προσπάθεια να αντισταθούν στις επιθέσεις που θα αρχίσουν να δέχονται (ήδη τις δέχονται με το ελεύθερο λογισμικό ανοιχτού κώδικα ). Είναι δυνατόν οι επιχειρήσεις και οι ελίτ που άρρητα κυβερνάνε να αφήσουν αμαχητί την εξουσία τους και τα προνόμιά τους; Είναι δυνατόν να βοηθήσουν την αυτοοργάνωση των ανθρώπων στη βάση σοσιαλιστικών αρχών; Ασφαλώς όχι, θα προσπαθήσουν, αντίθετα, να περιορίσουν όλη αυτή τη δυναμική και στη συνέχεια να την ελέγξουν για να την στρέψουν σε καθαρά κερδοσκοπικούς σκοπούς. Αντίθετα οι αντιστάσεις μπορούν σε αυτό το κομβικό σημείο που βρισκόμαστε να οδηγήσουν τελείως αλλού τις εξελίξεις.
Τι μπορεί να είναι χρησιμότερο από μια στροφή της παραγωγής στα πολιτιστικά αγαθά και τη γνώση; Ποιος είπε ότι οι άνθρωποι μπορούν να παράγουν μόνο σκουπίδια καταστρέφοντας τον πλανήτη; Όλη αυτή η ανθρώπινη επινοητικότητα και δημιουργικότητα θα μπορούσε κάλλιστα να κατευθυνθεί (όπως κατευθύνεται αυθόρμητα) σε πολιτισμική παραγωγή! Αντί να κατασκευάζουμε κενές γυαλιστερές συσκευασίες και να προσπαθούμε να τρελάνουμε ψυχικά τους ανθρώπους για να τις αγοράζουν μπορούμε να στρέψουμε την παραγωγή στη δημιουργία γνώσης. Θα κερδίζει περισσότερο (όχι αναγκαστικά χρήματα) αυτός που θα παράγει περισσότερη και ποιοτικότερη γνώση και πολιτισμό έτσι δεν θα εξαλειφθεί και μια πολύ πιο ήπια και βιώσιμη μορφή στοιχειώδους ανταγωνισμού.
Πόσες εφαρμογές θα μπορούσαν να έχουν οι νέες τεχνολογίες και το internet στη δημιουργία μιας συμμετοχικής άμεσης διακυβέρνησης και την ισοκατανομή της εξουσίας;
Πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος αν οι επιχειρήσεις δεν διηύθυναν τα πάντα στη στρεβλή ανάπτυξη, τον άσκοπο πλουτισμό και υπερκαταναλωτισμό! Θα μπορούσε, λοιπόν, να υπάρξει μια άλλη κοινωνία, που τώρα φαίνεται ουτοπική ή μήπως πια δεν είναι καθόλου ουτοπική αλλά απόλυτα ρεαλιστική;
Να πως μια σπίθα (internet) μπορεί να δημιουργήσει εξελίξεις που θα αλλάξουν ριζικά τη δομή του κόσμου προς μια άλλη κατεύθυνση. Η συλλογική συνείδηση και συμμετοχή που αναπτύσσεται είναι ασύγκριτα πιο δυνατή έναντι κάθε ατομιστικού συμφέροντος και ολιγαρχικής καθοδήγησης.
greekrider.blogspot.com/2008/05/wikinomics.html
Δευτέρα 31 Μαρτίου 2008
O Αntonio Negri στην Ιαπωνία.
http://athens.indymedia.org
Ο φιλόσοφος και αγωνιστής της Ιταλικής Αυτονομίας Αντόνιο Νέγκρυ προσκλήθηκε να επισκεφτεί των Ιαπωνία από ομάδες ενάντια στην παγκοσμιοποίηση και από διακεκριμένους πανεπιστημιακούς με σκοπό να συμμετάσχει σε εκδήλωση με τίτλο «Οι βάσεις της νέας κοινοπολιτείας». Λίγες ώρες πριν την αναχώρησή του από την Γαλλία του ανακοινώθηκε ότι του απαγορεύεται η είσοδος στην χώρα. Ο Νέγκρυ που έχει χαρακτηριστεί «persona non grata» στην Ιταλία, είχε φυλακιστεί το 1970 με την κατηγορία «της συνωμοσίας σε εξέγερση για την ανατροπή του πολιτεύματος».
Η εκδήλωση που είχε προγραμματιστεί για σήμερα, σε πείσμα όσων προσπάθησαν να την καταστείλουν θα πραγματοποιηθεί με την παρουσία του ίδιου του Νέγκρυ που θα μιλήσει και θα απαντήσει σε ερωτήσεις μέσο ανοιχτής ακρόασης και videoσυνομιλίας.
Η τεχνολογία μπορεί να είναι απελευθερωτική με την σωστή χρήση της και βέβαια σε συνδυασμό με την θέληση για δράση και ξεπέρασμα των επιβαλλόμενων εμποδίων.
Δευτέρα 17 Μαρτίου 2008
ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ
(των επιχειρήσεων και του πολέμου)
ΚΑΝΕΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑ κ ΔΙΔΑΚΤΡΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ
Η περίοδος που διανύουμε για τους περισσότερους μεταπτυχιακούς φοιτητές έχει άγχος, διάβασμα και τρέξιμο. Τα μαθήματα, τα εργαστήρια, τα project, οι επιτηρήσεις μας πιέζουν. Και από δίπλα οι αλλαγές στο ασφαλιστικό που πλήτουν όλους μας. Την ίδια ώρα όμως επιλέγει το Υπουργείο Παιδείας να «αλλάξει το τοπίο» στο πολυτεχνείο και στα πανεπιστήμια όλης της χώρας με την ψήφιση των νόμων για τα μεταπτυχιακά και την έρευνα, την προώθηση εσωτερικών κανονισμών σύμφωνα με το νόμο-πλαίσιο. Φαίνεται λοιπόν ότι και για την κυβέρνηση η περίοδος είναι έντονη πολιτικά και με πολύ «τρέξιμο» επίσης. Η ανελέητη κούρσα της ενάντια στα δικαιώματά μας και στους αγώνες του φοιτητικού-εκπαιδευτικού κινήματος της προηγούμενης περιόδου είναι σε εξέλιξη. Και αυτό διότι η νέα πραγματικότητα που μας ετοιμάζουν προβλέπει:
§ Χρηματοδότηση των Μεταπτυχιακών Προγμαμμάτων από «χορηγίες, παροχές, κληροδοτήματα, φορέων του δημοσίου ή ιδιωτικού τομέα γενικά, νομικά ή φυσικά πρόσωπα, ερευνητικά προγράμματα, κοινοτικά προγράμματα, επιχορηγήσεις του κρατικού προϋπολογισμού και δίδακτρα». Θεσμοθετείται δηλαδή το άνοιγμα της έρευνας στους ιδιώτες και στις επιχειρήσεις. Αν όμως χρειαστεί και δεν υπάρχουν λεφτά υπάρχουν και τα δίδακτρα!! Την ίδια ώρα η υποχρηματοδότηση εντείνεται..
§ Το πρόγραμμα σπουδών του Μεταπτυχιακού ορίζεται από Γενική Συνέλευση Ειδικής Σύνθεσης και όχι από το τμήμα για να φτιαχνεί κατά παραγγελία μακριά από αντριδράσεις...
§ Αξιολόγηση για τα Μεταπτυχιακά αλλιώς κόβονται. 4-ετές πλάνο.managers.Εμπορία ευρεσιτεχνιών. Ιδρυση πανεπιστημικιακών ινστιτούτων και μεταπτυχιακών R ‘n D. Κίνητρα για την ανάπυξη έρευνας για το ΝΑΤΟ.
Μήπως τα πράγματα είναι σκούρα για την ήδη δύσκολη, χωρίς δικαιώματα ζωή της πλειοψηφίας από εμάς; Η μήπως όσα λέμε δεν αντιστοιχούν στην πραγματικότητα και κινδυνολογούμε;
Καταρχήν όσα νομοθετούνται δεν απηχούν την θέληση των περισσοτέρων στην εκπαιδευτική κοινότητα. Κινητοποιήσεις έγιναν έξω από τη βουλή από την ΠΟΣΔΕΠ και από συλλόγους. Ήδη εδώ η ΓΣΤ του Γενικού Τμήματος έχει εναντιωθεί με ξεκάθαρο τρόπο στους νέους νόμους.
Να όμως και ένα παράδειγμα που φωτίζει το μέλλον που μας φτιάχνουν:
Στο Πολυτεχνείο δραστηριοποιείται, σύμφωνα με το δημοσίευμα του Βήματος (27/1/08) η εταιρεία EADS-3 Sigma. O τίτλος του άρθρου είναι αποκαλυπτικός: «Γιατρός που κατασκευάζει ιπτάμενα όπλα στα Χανιά». Πρόκειται για μια πρότυπη εταιρία που ανταγωνίζεται σε αυτή την κατηγορία του εξοπλισμού, στους εναέριους-και μη στόχους , τέσσερις άλλες «μεγάλες» εταιρείες διεθνώς παράγοντας ευρύτερη, όπως δηλώνει ο διευθυντής της, γκάμα «προϊόντων». Η εταιρεία δραστηριοποιείται στο Πεδίο Βολής Κρήτης βοηθώντας στη δοκιμή υπερσύγχρονων όπλων αλλά και στα περισσότερα πεδία βολής του κόσμου. Πρόκειται δηλαδή για εταιρεία με εμπλοκή άμεση σε πολεμικές δοκιμές. Και από το πεδίο βολής πίσω στο πολυτεχνείο καθώς η εταιρεία συμβάλλεται με πλήθος ερευνητικών προγραμμάτων με το ίδρυμα.
Κρυφό χαρτί της η ιδιαίτερη έμφαση στην έρευνα όπως διαβάζουμε στο Βήμα. Η συνεργασία αυτή βάζει ερωτήματα για τους «ακαδημαϊκούς» της συνεργάτες. Ποιον καθησυχάζουν οι ανακοινώσεις του Πρύτανη ότι δεν υπάρχει πολεμική έρευνα όταν δεν «ανοίγει» τον ΕΛΚΕ σε εκπροσώπους μεταπτυχιακών κ φοιτητών. Γιατί σιωπούν οι συνεργαζόμενοι καθηγητές; Υπάρχει περίπτωση και ενδείξεις ώστε ο πνευματικός κόπος φοιτητών, μεταπτυχιακών και διδακτορικών να καταλήγει να εφαρμόζεται σε πεδία βολής..
Είμαστε σίγουροι ότι η πλειοψηφία της εκπαιδευτικής κοινότητας θέλει εκπαίδευση και έρευνα όχι για τέτοιους σκοπούς αλλά για της ανάγκες της κοινωνίας. Είμαστε ακόμα περισσότερο σίγουροι ότι η πλειοψηφία της κοινωνίας καταδικάζει τέτοιες «σκοτεινές» συμπράξεις. Πόσο μάλλον που τα Χανιά υποφέρουν από την ασύδοτη λειτουργία του Πεδίου Βολής και των Νατοϊκών Βάσεων. Το θέμα έχει πολιτικές διαστάσεις και αφορά όχι μόνο την πολυτεχνιακή κοινότητα αλλά την κοινωνία ολόκληρη. Πόσο μάλλον που στην περίοδο που διανύουμε ανοίγουν «θερμά» μέτωπα στα Βαλκάνια και στη Μέση Ανατολή και η αντιπολεμική δράση είναι αναγκαία.
· Καμία πολεμική έρευνα στο ΠΚ
· Να ανοίξουν οι λογαριασμοί του ΕΛΚΕ στους εκπροσώπους των συλλόγων
· Άμεση σύγκλιση γενικής συνέλευσης μεταπτυχιακών με αυτό το θέμα
· Να μην εφαρμοστούν οι νέοι νόμοι και την έρευνα και τα μεταπτυχιακά
Ανεξάρτητη Κίνηση Μεταπτυχιακών
ΚΑΝΕΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑ κ ΔΙΔΑΚΤΡΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ
Η περίοδος που διανύουμε για τους περισσότερους μεταπτυχιακούς φοιτητές έχει άγχος, διάβασμα και τρέξιμο. Τα μαθήματα, τα εργαστήρια, τα project, οι επιτηρήσεις μας πιέζουν. Και από δίπλα οι αλλαγές στο ασφαλιστικό που πλήτουν όλους μας. Την ίδια ώρα όμως επιλέγει το Υπουργείο Παιδείας να «αλλάξει το τοπίο» στο πολυτεχνείο και στα πανεπιστήμια όλης της χώρας με την ψήφιση των νόμων για τα μεταπτυχιακά και την έρευνα, την προώθηση εσωτερικών κανονισμών σύμφωνα με το νόμο-πλαίσιο. Φαίνεται λοιπόν ότι και για την κυβέρνηση η περίοδος είναι έντονη πολιτικά και με πολύ «τρέξιμο» επίσης. Η ανελέητη κούρσα της ενάντια στα δικαιώματά μας και στους αγώνες του φοιτητικού-εκπαιδευτικού κινήματος της προηγούμενης περιόδου είναι σε εξέλιξη. Και αυτό διότι η νέα πραγματικότητα που μας ετοιμάζουν προβλέπει:
§ Χρηματοδότηση των Μεταπτυχιακών Προγμαμμάτων από «χορηγίες, παροχές, κληροδοτήματα, φορέων του δημοσίου ή ιδιωτικού τομέα γενικά, νομικά ή φυσικά πρόσωπα, ερευνητικά προγράμματα, κοινοτικά προγράμματα, επιχορηγήσεις του κρατικού προϋπολογισμού και δίδακτρα». Θεσμοθετείται δηλαδή το άνοιγμα της έρευνας στους ιδιώτες και στις επιχειρήσεις. Αν όμως χρειαστεί και δεν υπάρχουν λεφτά υπάρχουν και τα δίδακτρα!! Την ίδια ώρα η υποχρηματοδότηση εντείνεται..
§ Το πρόγραμμα σπουδών του Μεταπτυχιακού ορίζεται από Γενική Συνέλευση Ειδικής Σύνθεσης και όχι από το τμήμα για να φτιαχνεί κατά παραγγελία μακριά από αντριδράσεις...
§ Αξιολόγηση για τα Μεταπτυχιακά αλλιώς κόβονται. 4-ετές πλάνο.managers.Εμπορία ευρεσιτεχνιών. Ιδρυση πανεπιστημικιακών ινστιτούτων και μεταπτυχιακών R ‘n D. Κίνητρα για την ανάπυξη έρευνας για το ΝΑΤΟ.
Μήπως τα πράγματα είναι σκούρα για την ήδη δύσκολη, χωρίς δικαιώματα ζωή της πλειοψηφίας από εμάς; Η μήπως όσα λέμε δεν αντιστοιχούν στην πραγματικότητα και κινδυνολογούμε;
Καταρχήν όσα νομοθετούνται δεν απηχούν την θέληση των περισσοτέρων στην εκπαιδευτική κοινότητα. Κινητοποιήσεις έγιναν έξω από τη βουλή από την ΠΟΣΔΕΠ και από συλλόγους. Ήδη εδώ η ΓΣΤ του Γενικού Τμήματος έχει εναντιωθεί με ξεκάθαρο τρόπο στους νέους νόμους.
Να όμως και ένα παράδειγμα που φωτίζει το μέλλον που μας φτιάχνουν:
Στο Πολυτεχνείο δραστηριοποιείται, σύμφωνα με το δημοσίευμα του Βήματος (27/1/08) η εταιρεία EADS-3 Sigma. O τίτλος του άρθρου είναι αποκαλυπτικός: «Γιατρός που κατασκευάζει ιπτάμενα όπλα στα Χανιά». Πρόκειται για μια πρότυπη εταιρία που ανταγωνίζεται σε αυτή την κατηγορία του εξοπλισμού, στους εναέριους-και μη στόχους , τέσσερις άλλες «μεγάλες» εταιρείες διεθνώς παράγοντας ευρύτερη, όπως δηλώνει ο διευθυντής της, γκάμα «προϊόντων». Η εταιρεία δραστηριοποιείται στο Πεδίο Βολής Κρήτης βοηθώντας στη δοκιμή υπερσύγχρονων όπλων αλλά και στα περισσότερα πεδία βολής του κόσμου. Πρόκειται δηλαδή για εταιρεία με εμπλοκή άμεση σε πολεμικές δοκιμές. Και από το πεδίο βολής πίσω στο πολυτεχνείο καθώς η εταιρεία συμβάλλεται με πλήθος ερευνητικών προγραμμάτων με το ίδρυμα.
Κρυφό χαρτί της η ιδιαίτερη έμφαση στην έρευνα όπως διαβάζουμε στο Βήμα. Η συνεργασία αυτή βάζει ερωτήματα για τους «ακαδημαϊκούς» της συνεργάτες. Ποιον καθησυχάζουν οι ανακοινώσεις του Πρύτανη ότι δεν υπάρχει πολεμική έρευνα όταν δεν «ανοίγει» τον ΕΛΚΕ σε εκπροσώπους μεταπτυχιακών κ φοιτητών. Γιατί σιωπούν οι συνεργαζόμενοι καθηγητές; Υπάρχει περίπτωση και ενδείξεις ώστε ο πνευματικός κόπος φοιτητών, μεταπτυχιακών και διδακτορικών να καταλήγει να εφαρμόζεται σε πεδία βολής..
Είμαστε σίγουροι ότι η πλειοψηφία της εκπαιδευτικής κοινότητας θέλει εκπαίδευση και έρευνα όχι για τέτοιους σκοπούς αλλά για της ανάγκες της κοινωνίας. Είμαστε ακόμα περισσότερο σίγουροι ότι η πλειοψηφία της κοινωνίας καταδικάζει τέτοιες «σκοτεινές» συμπράξεις. Πόσο μάλλον που τα Χανιά υποφέρουν από την ασύδοτη λειτουργία του Πεδίου Βολής και των Νατοϊκών Βάσεων. Το θέμα έχει πολιτικές διαστάσεις και αφορά όχι μόνο την πολυτεχνιακή κοινότητα αλλά την κοινωνία ολόκληρη. Πόσο μάλλον που στην περίοδο που διανύουμε ανοίγουν «θερμά» μέτωπα στα Βαλκάνια και στη Μέση Ανατολή και η αντιπολεμική δράση είναι αναγκαία.
· Καμία πολεμική έρευνα στο ΠΚ
· Να ανοίξουν οι λογαριασμοί του ΕΛΚΕ στους εκπροσώπους των συλλόγων
· Άμεση σύγκλιση γενικής συνέλευσης μεταπτυχιακών με αυτό το θέμα
· Να μην εφαρμοστούν οι νέοι νόμοι και την έρευνα και τα μεταπτυχιακά
Ανεξάρτητη Κίνηση Μεταπτυχιακών
Τρίτη 4 Μαρτίου 2008
Ο ιστός του ελέγχου απλώνεται και στο Indymedia Athens;
Όπως αποδεικνύεται από το σημερινό κύριο θέμα του "Ελεύθερου Τύπου", το οποίο αναφέρεται σε διώξεις εξαιτίας αναρτήσεων και σχολίων στη γνωστή διαδικτυακή πύλη εναλλακτικής ενημέρωσης (και όχι προσωπικό ή ομαδικό ιστολόγιο φαιοκίτρινης λασπολογίας) "Indymedia Athens", ο έλεγχος του πεδίου του διαδικτύου από την κυβέρνηση και τους λοιπούς εξουσιαστικούς φορείς είναι ήδη ασφυκτικός και η όποια μελλοντική νομοθετική ρύθμιση επ' αυτού απαιτείται ως a posteriori προκάλυμμα ήδη εφαρμοζόμενων πρακτικών.Η παραπάνω παράγραφος αποτελεί τμήμα (του οφειλόμενου) άρθρου μου με τίτλο "Το σύνδρομο της οδοντόπαστας και η δεοντολογία του ιστοδημοσιολογείν", το οποίο είναι υπό διαμόρφωση και θα αναρτηθεί τις επόμενες ώρες. Συλλέγοντας στοιχεία για να στοιχειοθετήσω την άποψή μου σχετικά με την προαναγγελθείσα επιβολή ρυθμίσεων στην ελλαδική ιστόσφαιρα, ειλικρινά συγκλονίστηκα από το σημερινό δημοσίευμα του "Ελεύθερου Τύπου" και σπεύδω μέσω αυτού του σύντομου σχολίου να ενημερώσω για την εξέλιξη περί το "Indymedia Athens" τους τακτικούς και όποιους άλλους αναγνώστες του "SocioThoughts...".Αντιγράφω από το δημοσίευμα του "Ελεύθερου Τύπου":
"Ο άγνωστος πρόλογος στο 'μυστικό βιβλίο' των εκβιασμών μέσω Ίντερνετ γράφτηκε ένα χρόνο πριν τα φώτα της δημοσιότητας πέσουν στους ανώνυμους bloggers και τα δημοσιεύματά τους... Άλλη μία πολύ σοβαρή υπόθεση, για την οποία έχει ασκηθεί ποινική δίωξη κατά συγκεκριμένου προσώπου, αποκαλύπτει σήμερα ο Ε. Τ. ... Τα στοιχεία της δικογραφίας αναδεικνύουν ένα θέμα με πολιτικές προεκτάσεις, αφού αφορούν εκβιασμό εις βάρος στελέχους του κρατικού μηχανισμού με διασυνδέσεις στα ανώτερα κλιμάκια της κυβερνητικής παράταξης, από υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ σε εκλογική περιφέρεια της Αττικής! Σύμφωνα με πληροφορίες του ΕΤ, για την υπόθεση αυτή εκδηλώθηκε έντονο ενδιαφέρον από ανώτατα κυβερνητικά κλιμάκια καθώς είχε σαφείς πολιτικές διαστάσεις αφού αφορούσε στελέχη του κρατικού μηχανισμού με σχέσεις με το Μέγαρο Μαξίμου.
Ηταν στις 3 Απριλίου 2007, όταν η πρώην σύμβουλος της υπουργού Παιδείας Μαριέττας Γιαννάκου, η οποία ήταν και αντιπρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, καθηγήτρια κ. Εύη Μπότσαρη, αποφάσισε να προσφύγει στην Υπηρεσία Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και να καταθέσει μήνυση κατά των υπευθύνων του blog 'athens.indymedia.org'. Η 'διαδικτυακή σύγκρουση' φαίνεται ότι δεν είχε σκοπό το χρηματικό κέρδος, αφού τα επίμαχα δημοσιεύματα φέρεται ότι ήταν πλεγμένα με 'ροζ' και προσβλητικό περιεχόμενο για την προσωπική και επαγγελματική της ζωή, για να προκαλέσουν -όπως αναφέρεται στη δικογραφία- περιουσιακή βλάβη και ζημία στην προσωπικότητά της."
Το δημοσίευμα του "Ελεύθερου Τύπου" αφού παρουσιάζει διάφορες λεπτομέρειες για την υπόθεση αυτή, καταλήγει ως εξής:
"Η υπόθεση αυτή τώρα δεν μπορεί παρά να συσχετιστεί με τα όσα λαμβάνουν χώρο στον ομιχλώδη και ανεξερεύνητο 'ωκεανό' του Ίντερνετ και η όποια διαδικασία ακολουθηθεί θα αποτελέσει πιθανόν τον άξονα της δικαστικής διερεύνησης και άλλων 'ηλεκτρονικών εγκλημάτων' που έρχονται συνεχώς στην επιφάνεια."
Πέραν του γενικού σχολίου μου για την υπόθεση αυτή στην εισαγωγή του παρόντος σύντομου κειμένου, πρέπει να διασαφηνίσω ότι εάν οποιοσδήποτε είναι βάσιμα ύποπτος για τέλεση αξιόποινων πράξεων μέσω του οποιουδήποτε δικτυακού τόπου καλώς και αυτονόητα διώκεται. Ωστόσο, δε θα πρέπει σε καμία περίπτωση να θεωρήσουν οι ιθύνοντες το όποιο περιστατικό τέτοιου είδους ως αίτιο για την ενδεχόμενη παύση λειτουργίας του "Indymedia Athens" ή άλλου δικτυακού τόπου. Όπως θα αναλύσω διεξοδικά και στο επόμενο άρθρο, θα ήταν σκόπιμο να μελετήσουν την πρόσφατη (πολύ σοβαρότερη από εκείνη του όποιου καταστατικά φαιοκίτρινου ελληνόφωνου ιστολασπολογίου) υπόθεση "wikileaks.org" στις Ηνωμένες Πολιτείες και να εξαγάγουν τα ορθά συμπεράσματα από αυτήν...
http://stefosis.blogspot.com/2008/03/indymedia-athens.html
"Ο άγνωστος πρόλογος στο 'μυστικό βιβλίο' των εκβιασμών μέσω Ίντερνετ γράφτηκε ένα χρόνο πριν τα φώτα της δημοσιότητας πέσουν στους ανώνυμους bloggers και τα δημοσιεύματά τους... Άλλη μία πολύ σοβαρή υπόθεση, για την οποία έχει ασκηθεί ποινική δίωξη κατά συγκεκριμένου προσώπου, αποκαλύπτει σήμερα ο Ε. Τ. ... Τα στοιχεία της δικογραφίας αναδεικνύουν ένα θέμα με πολιτικές προεκτάσεις, αφού αφορούν εκβιασμό εις βάρος στελέχους του κρατικού μηχανισμού με διασυνδέσεις στα ανώτερα κλιμάκια της κυβερνητικής παράταξης, από υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ σε εκλογική περιφέρεια της Αττικής! Σύμφωνα με πληροφορίες του ΕΤ, για την υπόθεση αυτή εκδηλώθηκε έντονο ενδιαφέρον από ανώτατα κυβερνητικά κλιμάκια καθώς είχε σαφείς πολιτικές διαστάσεις αφού αφορούσε στελέχη του κρατικού μηχανισμού με σχέσεις με το Μέγαρο Μαξίμου.
Ηταν στις 3 Απριλίου 2007, όταν η πρώην σύμβουλος της υπουργού Παιδείας Μαριέττας Γιαννάκου, η οποία ήταν και αντιπρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, καθηγήτρια κ. Εύη Μπότσαρη, αποφάσισε να προσφύγει στην Υπηρεσία Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και να καταθέσει μήνυση κατά των υπευθύνων του blog 'athens.indymedia.org'. Η 'διαδικτυακή σύγκρουση' φαίνεται ότι δεν είχε σκοπό το χρηματικό κέρδος, αφού τα επίμαχα δημοσιεύματα φέρεται ότι ήταν πλεγμένα με 'ροζ' και προσβλητικό περιεχόμενο για την προσωπική και επαγγελματική της ζωή, για να προκαλέσουν -όπως αναφέρεται στη δικογραφία- περιουσιακή βλάβη και ζημία στην προσωπικότητά της."
Το δημοσίευμα του "Ελεύθερου Τύπου" αφού παρουσιάζει διάφορες λεπτομέρειες για την υπόθεση αυτή, καταλήγει ως εξής:
"Η υπόθεση αυτή τώρα δεν μπορεί παρά να συσχετιστεί με τα όσα λαμβάνουν χώρο στον ομιχλώδη και ανεξερεύνητο 'ωκεανό' του Ίντερνετ και η όποια διαδικασία ακολουθηθεί θα αποτελέσει πιθανόν τον άξονα της δικαστικής διερεύνησης και άλλων 'ηλεκτρονικών εγκλημάτων' που έρχονται συνεχώς στην επιφάνεια."
Πέραν του γενικού σχολίου μου για την υπόθεση αυτή στην εισαγωγή του παρόντος σύντομου κειμένου, πρέπει να διασαφηνίσω ότι εάν οποιοσδήποτε είναι βάσιμα ύποπτος για τέλεση αξιόποινων πράξεων μέσω του οποιουδήποτε δικτυακού τόπου καλώς και αυτονόητα διώκεται. Ωστόσο, δε θα πρέπει σε καμία περίπτωση να θεωρήσουν οι ιθύνοντες το όποιο περιστατικό τέτοιου είδους ως αίτιο για την ενδεχόμενη παύση λειτουργίας του "Indymedia Athens" ή άλλου δικτυακού τόπου. Όπως θα αναλύσω διεξοδικά και στο επόμενο άρθρο, θα ήταν σκόπιμο να μελετήσουν την πρόσφατη (πολύ σοβαρότερη από εκείνη του όποιου καταστατικά φαιοκίτρινου ελληνόφωνου ιστολασπολογίου) υπόθεση "wikileaks.org" στις Ηνωμένες Πολιτείες και να εξαγάγουν τα ορθά συμπεράσματα από αυτήν...
http://stefosis.blogspot.com/2008/03/indymedia-athens.html
Η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας του Διαδικτύου
Μέρες που είναι διαβάστε το παρακάτω, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι.
Από inlovewithlife
Η διακήρυξη της ανεξαρτησίας του διαδικτύου είναι το κείμενο που επηρέασε την ιντερνετική κοινότητα όσο κανένα άλλο. Μολονότι γραμμένη το 1996, μια εποχή που το διαδίκτυο ήταν ακόμη στα πρώτα βήματά του, οι αρχές και οι στόχοι που ευαγγελίζεται είναι σήμερα πιο επίκαιροι παρά ποτέ. Κάθε λογής εξουσίες, κρατικές ή ιδιωτικές, επιχειρούν όλο και περισσότερο να χαλιναγωγήσουν τις ηλεκτρονικές μας επικοινωνίες και να αλλάξουν τον κατεξοχήν ελευθεριακό χαρακτήρα του κυβερνοχώρου σε ένα απόλυτα ελεγχόμενο περιβάλλον. Ο αντίρροπος αγώνας σε αυτές και η δόμηση μιας δίκαιης και ελεύθερης κοινωνίας της πληροφορίας δεν είναι υπόθεση μιας εκλεκτής κάστας τεχνολόγων. Είναι υπόθεση όλων μας. Ας ξεθάψουμε σιγά σιγά τα ψηφιακά μας ταμπούρλα του πολέμου και ας βγούμε στο δρόμο.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ
Ακολουθεί η διακήρυξη (μετάφραση δική μου) :
H Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας του Διαδικτύουτου John Perry Barlow
Κυβερνήσεις του Βιομηχανικού Κόσμου, κουρασμένοι γίγαντες της σάρκας και του ατσαλιού, έρχομαι από τον κυβερνοχώρο, το καινούργιο σπίτι του πνεύματος. Εκ μέρους του μέλλοντος, ζητώ από εσάς που ανήκετε στο παρελθόν να μας αφήσετε ήσυχους. Δεν είστε ευπρόσδεκτοι ανάμεσά μας. Δεν έχετε καμμία εξουσία εκεί που μαζευόμαστε.
Δεν έχουμε καμμία εκλεγμένη κυβέρνηση, ούτε πρόκειται να έχουμε ποτέ, γιʼ αυτό απευθύνομαι σε σας με μόνη τη δικαιοδοσία, με την οποία μιλά πάντα η ελευθερία. Κηρύσσω λοιπόν ότι ο παγκόσμιος κοινωνικός χώρος που δομούμε είναι από φυσικού του ανεξάρτητος από τις τυρρανίες που επιδιώκετε να μας επιβάλλετε. Δε έχετε κανένα ηθικό δικαίωμα να μας κυβερνάτε, ούτε κατέχετε κάποιες μεθόδους επιβολής, για τις οποίες έχουμε βάσιμους λόγους να φοβόμαστε.
Οι κυβερνήσεις αντλούν τις νόμιμες εξουσίες τους από την αποδοχή των κυβερνωμένων. Ποτέ δε ζητήσατε, ούτε ποτέ πήρατε τη δική μας. Δε σας καλέσαμε. Δε μας γνωρίζετε, ούτε γνωρίζετε για τον κόσμο μας. Ο κυβερνοχώρος δε χωρά μέσα στα σύνορά σας. Να μην πιστεύετε ότι μπορείτε να τον δομήσετε σα να είναι δημόσιο έργο. Δε μπορείτε. Εναπόκειται στη φυσική εξέλιξη και αναπτύσσεται μέσα από τις συλλογικές μας δράσεις.
Δεν πήρατε μέρος στον δικό μας μεγάλο και διαρκώς κλιμακούμενο διάλογο, ούτε δημιουργήσατε τον πνευματικό πλούτο που υπάρχει στις «αγορές» μας. Αγνοείτε την κουλτούρα, τα ήθη ή τους κώδικές μας που ήδη παρέχουν στην κοινωνία μας περισσότερη τάξη από όση ποτέ θα μπορούσαν να επιβάλλουν οι βίαιοι νόμοι σας.
Ισχυρίζεστε ότι υπάρχουν προβλήματα ανάμεσά μας που χρειάζονται την επέμβασή σας, για να λυθούν. Χρησιμοποιείτε αυτό τον ισχυρισμό ως δικαιολογία, ώστε να εισβάλετε στους κόσμους μας. Πολλά από αυτά τα προβλήματα δεν υπάρχουν. Όπου υπάρχουν αληθινές εντάσεις, όπου υπάρχουν προβλήματα, θα τα προσδιορίσουμε και θα τα λύσουμε με τον τρόπο μας. Δημιουργούμε το δικό μας Κοινωνικό Συμβόλαιο. Αυτό το καινούργιο σύστημα διακυβέρνησης θα χτιστεί σύμφωνα με τις συνθήκες του δικού μας κόσμου, όχι του δικού σας.
Ο κόσμος είναι διαφορετικός.
Ο κυβερνοχώρος αποτελείται από συμβάσεις, σχέσεις και πνευματική δημιουργία, που σαρώνουν σα κύμα τους ιστούς της επικοινωνίας μας. Ο δικός μας κόσμος είναι ένας κόσμος που βρίσκεται παντού και πουθενά, αλλά πάντως δε βρίσκεται εκεί όπου κατοικούν τα σώματά μας.
Χτίζουμε ένα κόσμο όπου όλοι μπορούν να συμμετέχουν χωρίς προνόμια ή περιορισμούς που να απορρέουν από τη φυλή, την οικονομική ισχύ, στρατιωτική δύναμη ή τόπο γέννησής τους.
Οι νομικές σας έννοιες σχετικές με την ιδιοκτησία, την έκφραση, την ταυτότητα, την κινητικότητα και τον περιβάλλοντα κόσμο δεν έχουν εφαρμογή στο δικό μας κόσμο. Είναι όλες βασισμένες στην ύπαρξη της ύλης και εδώ δεν υπάρχει ύλη.
Οι υπάρξεις μας δεν έχουν φυσική υπόσταση, γιʼ αυτό, αντίθετα με εσάς, δεν μπορούμε να αποκτήσουμε τάξη μέσω της βίας. Πιστεύουμε ότι το σύστημα διακυβέρνησής μας θα προκύψει από την ηθική, την αμοιβαία αλληλοκατανόηση και την επιδίωξη του κοινού καλού. Οι υπάρξεις μας μπορεί να πραγματώνονται ταυτόχρονα σε πολλούς από τους χώρους, στους οποίους ασκείτε δικαιοδοσία. Ο μόνος νόμος που αναγνωρίζουν όλες οι επιμέρους κοινότητές μας είναι ο χρυσός κανόνας. Πιστεύουμε ότι θα μπορέσουμε να συγκεκριμενοποιήσουμε λύσεις στα προβλήματά μας σε αυτή τη βάση. Δεν μπορούμε όμως να δεχτούμε τις λύσεις που προσπαθείτε να μας επιβάλλετε.
Στις ΗΠΑ σήμερα ψηφίσατε ένα νομοθέτημα, το Νόμο Περί Αναμόρφωσης των Τηλεπικοινωνιών, ο οποίος αντίκειται στο ίδιο το Σύνταγμά μας και προσβάλλει τα όνειρα του Jefferson, του Washington, του Mill, του Madison, του DeToqueville και του Brandeis. Αυτά τα όνειρα πρέπει τώρα να ξαναγεννηθούν ανάμεσά μας.
Είστε φοβισμένοι από τα ίδια σας τα παιδιά, επειδή αυτά είναι ιθαγενείς σε έναν κόσμο, στον οποίο εσείς θα είστε πάντα μετανάστες.Επειδή τα φοβάστε, εμπιστεύεστε στις κυβερνητικές γραφειοκρατίες τις γονικές υποχρεώσεις, που είστε τόσο δειλοί να αντιμετωπίσετε εσείς οι ίδιοι. Στον κόσμο μας, όλα τα συναισθήματα και οι εκφράσεις της ανθρωπότητας, από τα πιο ποταπά μέχρι τα πιο αγγελικά, είναι μέρη ενός αδιάσπαστου όλου, του παγκοσμίου ηλεκτρονικού διαλόγου. Δε μπορούμε να διαχωρίσουμε τον άνεμο που πνίγει από τον άνεμο που απογειώνει.
Στην Κίνα, τη Γερμανία, τη Γαλλία, τη Ρωσία, τη Σιγκαμπούρη, την Ιταλία και τις ΗΠΑ, προσπαθείτε να σταματήσετε τον ιό της ελευθερίας με το να φτιάχνετε αστυνομίες στα σύνορα του κυβερνοχώρου. Αυτές μπορεί να κρατούν μακριά την επιδημία για κάποιο χρόνο αλλά θα αποτύχουν σε ένα κόσμο που σύντομα θα κυριευθεί από τα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας.
Οι όλο και πιο απολιθωμένες βιομηχανίες πληροφορικής σας θα προσπαθούν να επιτείνουν την επιβίωσή τους με το να προτείνουν νόμους στις ΗΠΑ και αλλού, με τους οποίους θα ισχυρίζονται ότι έχουν έχουν παγμόσμια δικαιώματα ιδιοκτησίας στην ίδια την ανθρώπινη έκφραση. Οι νόμοι αυτοί θα κηρύττουν ότι οι ιδέες δεν είναι τίποτα άλλο από άλλο ένα βιομηχανικό προϊόν, ίδιας φύσης με το ακατέργαστο σίδερο. Στον κόσμο μας, ο,τιδήποτε παράγει ο ανθρώπινος νους, μπορεί να αναπαραχθεί και να μοιραστεί απεριόριστα και με μηδενικό κόστος. Η παγκόσμια διακίνηση σκέψης δε χρειάζεται πλέον τις βιομηχανίες σας, για να ευδοκιμήσει.
Αυτά τα αυξανώμενα εχθρικά και αποικιοκρατικά μέτρα μας τοποθετούν στην ίδια θέση με παρελθόντες εραστές της ελευθερίας και της αυτονομίας, που έπρεπε να απορρίψουν την κυριαρχία μακρινών, ανίδεων εξουσιών. Οφείλουμε να κάνουμε τους εικονικούς εαυτούς μας να αναπτύξουν ανοσία στην εξουσίασή σας, ακόμη και αν οι φυσικές μας υπάρξεις συνεχίζουν να υποκύπτουν στο νόμο σας. Θα απλωθούμε σε όλο τον πλανήτη έτσι ώστε κανείς να μην μπορεί να συλλάβει τις σκέψεις μας.
Θα δομήσουμε έναν πολιτισμό του νου στον κυβερνοχώρο. Ας είναι πιο ανθρώπινος και δίκαιος από τον κόσμο που έχουν μέχρι τώρα φτιάξει οι κυβερνήσεις σας.
Νταβός, Ελβετία
Φεβρουάριος 8, 1996
Από inlovewithlife
Η διακήρυξη της ανεξαρτησίας του διαδικτύου είναι το κείμενο που επηρέασε την ιντερνετική κοινότητα όσο κανένα άλλο. Μολονότι γραμμένη το 1996, μια εποχή που το διαδίκτυο ήταν ακόμη στα πρώτα βήματά του, οι αρχές και οι στόχοι που ευαγγελίζεται είναι σήμερα πιο επίκαιροι παρά ποτέ. Κάθε λογής εξουσίες, κρατικές ή ιδιωτικές, επιχειρούν όλο και περισσότερο να χαλιναγωγήσουν τις ηλεκτρονικές μας επικοινωνίες και να αλλάξουν τον κατεξοχήν ελευθεριακό χαρακτήρα του κυβερνοχώρου σε ένα απόλυτα ελεγχόμενο περιβάλλον. Ο αντίρροπος αγώνας σε αυτές και η δόμηση μιας δίκαιης και ελεύθερης κοινωνίας της πληροφορίας δεν είναι υπόθεση μιας εκλεκτής κάστας τεχνολόγων. Είναι υπόθεση όλων μας. Ας ξεθάψουμε σιγά σιγά τα ψηφιακά μας ταμπούρλα του πολέμου και ας βγούμε στο δρόμο.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ
Ακολουθεί η διακήρυξη (μετάφραση δική μου) :
H Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας του Διαδικτύουτου John Perry Barlow
Κυβερνήσεις του Βιομηχανικού Κόσμου, κουρασμένοι γίγαντες της σάρκας και του ατσαλιού, έρχομαι από τον κυβερνοχώρο, το καινούργιο σπίτι του πνεύματος. Εκ μέρους του μέλλοντος, ζητώ από εσάς που ανήκετε στο παρελθόν να μας αφήσετε ήσυχους. Δεν είστε ευπρόσδεκτοι ανάμεσά μας. Δεν έχετε καμμία εξουσία εκεί που μαζευόμαστε.
Δεν έχουμε καμμία εκλεγμένη κυβέρνηση, ούτε πρόκειται να έχουμε ποτέ, γιʼ αυτό απευθύνομαι σε σας με μόνη τη δικαιοδοσία, με την οποία μιλά πάντα η ελευθερία. Κηρύσσω λοιπόν ότι ο παγκόσμιος κοινωνικός χώρος που δομούμε είναι από φυσικού του ανεξάρτητος από τις τυρρανίες που επιδιώκετε να μας επιβάλλετε. Δε έχετε κανένα ηθικό δικαίωμα να μας κυβερνάτε, ούτε κατέχετε κάποιες μεθόδους επιβολής, για τις οποίες έχουμε βάσιμους λόγους να φοβόμαστε.
Οι κυβερνήσεις αντλούν τις νόμιμες εξουσίες τους από την αποδοχή των κυβερνωμένων. Ποτέ δε ζητήσατε, ούτε ποτέ πήρατε τη δική μας. Δε σας καλέσαμε. Δε μας γνωρίζετε, ούτε γνωρίζετε για τον κόσμο μας. Ο κυβερνοχώρος δε χωρά μέσα στα σύνορά σας. Να μην πιστεύετε ότι μπορείτε να τον δομήσετε σα να είναι δημόσιο έργο. Δε μπορείτε. Εναπόκειται στη φυσική εξέλιξη και αναπτύσσεται μέσα από τις συλλογικές μας δράσεις.
Δεν πήρατε μέρος στον δικό μας μεγάλο και διαρκώς κλιμακούμενο διάλογο, ούτε δημιουργήσατε τον πνευματικό πλούτο που υπάρχει στις «αγορές» μας. Αγνοείτε την κουλτούρα, τα ήθη ή τους κώδικές μας που ήδη παρέχουν στην κοινωνία μας περισσότερη τάξη από όση ποτέ θα μπορούσαν να επιβάλλουν οι βίαιοι νόμοι σας.
Ισχυρίζεστε ότι υπάρχουν προβλήματα ανάμεσά μας που χρειάζονται την επέμβασή σας, για να λυθούν. Χρησιμοποιείτε αυτό τον ισχυρισμό ως δικαιολογία, ώστε να εισβάλετε στους κόσμους μας. Πολλά από αυτά τα προβλήματα δεν υπάρχουν. Όπου υπάρχουν αληθινές εντάσεις, όπου υπάρχουν προβλήματα, θα τα προσδιορίσουμε και θα τα λύσουμε με τον τρόπο μας. Δημιουργούμε το δικό μας Κοινωνικό Συμβόλαιο. Αυτό το καινούργιο σύστημα διακυβέρνησης θα χτιστεί σύμφωνα με τις συνθήκες του δικού μας κόσμου, όχι του δικού σας.
Ο κόσμος είναι διαφορετικός.
Ο κυβερνοχώρος αποτελείται από συμβάσεις, σχέσεις και πνευματική δημιουργία, που σαρώνουν σα κύμα τους ιστούς της επικοινωνίας μας. Ο δικός μας κόσμος είναι ένας κόσμος που βρίσκεται παντού και πουθενά, αλλά πάντως δε βρίσκεται εκεί όπου κατοικούν τα σώματά μας.
Χτίζουμε ένα κόσμο όπου όλοι μπορούν να συμμετέχουν χωρίς προνόμια ή περιορισμούς που να απορρέουν από τη φυλή, την οικονομική ισχύ, στρατιωτική δύναμη ή τόπο γέννησής τους.
Οι νομικές σας έννοιες σχετικές με την ιδιοκτησία, την έκφραση, την ταυτότητα, την κινητικότητα και τον περιβάλλοντα κόσμο δεν έχουν εφαρμογή στο δικό μας κόσμο. Είναι όλες βασισμένες στην ύπαρξη της ύλης και εδώ δεν υπάρχει ύλη.
Οι υπάρξεις μας δεν έχουν φυσική υπόσταση, γιʼ αυτό, αντίθετα με εσάς, δεν μπορούμε να αποκτήσουμε τάξη μέσω της βίας. Πιστεύουμε ότι το σύστημα διακυβέρνησής μας θα προκύψει από την ηθική, την αμοιβαία αλληλοκατανόηση και την επιδίωξη του κοινού καλού. Οι υπάρξεις μας μπορεί να πραγματώνονται ταυτόχρονα σε πολλούς από τους χώρους, στους οποίους ασκείτε δικαιοδοσία. Ο μόνος νόμος που αναγνωρίζουν όλες οι επιμέρους κοινότητές μας είναι ο χρυσός κανόνας. Πιστεύουμε ότι θα μπορέσουμε να συγκεκριμενοποιήσουμε λύσεις στα προβλήματά μας σε αυτή τη βάση. Δεν μπορούμε όμως να δεχτούμε τις λύσεις που προσπαθείτε να μας επιβάλλετε.
Στις ΗΠΑ σήμερα ψηφίσατε ένα νομοθέτημα, το Νόμο Περί Αναμόρφωσης των Τηλεπικοινωνιών, ο οποίος αντίκειται στο ίδιο το Σύνταγμά μας και προσβάλλει τα όνειρα του Jefferson, του Washington, του Mill, του Madison, του DeToqueville και του Brandeis. Αυτά τα όνειρα πρέπει τώρα να ξαναγεννηθούν ανάμεσά μας.
Είστε φοβισμένοι από τα ίδια σας τα παιδιά, επειδή αυτά είναι ιθαγενείς σε έναν κόσμο, στον οποίο εσείς θα είστε πάντα μετανάστες.Επειδή τα φοβάστε, εμπιστεύεστε στις κυβερνητικές γραφειοκρατίες τις γονικές υποχρεώσεις, που είστε τόσο δειλοί να αντιμετωπίσετε εσείς οι ίδιοι. Στον κόσμο μας, όλα τα συναισθήματα και οι εκφράσεις της ανθρωπότητας, από τα πιο ποταπά μέχρι τα πιο αγγελικά, είναι μέρη ενός αδιάσπαστου όλου, του παγκοσμίου ηλεκτρονικού διαλόγου. Δε μπορούμε να διαχωρίσουμε τον άνεμο που πνίγει από τον άνεμο που απογειώνει.
Στην Κίνα, τη Γερμανία, τη Γαλλία, τη Ρωσία, τη Σιγκαμπούρη, την Ιταλία και τις ΗΠΑ, προσπαθείτε να σταματήσετε τον ιό της ελευθερίας με το να φτιάχνετε αστυνομίες στα σύνορα του κυβερνοχώρου. Αυτές μπορεί να κρατούν μακριά την επιδημία για κάποιο χρόνο αλλά θα αποτύχουν σε ένα κόσμο που σύντομα θα κυριευθεί από τα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας.
Οι όλο και πιο απολιθωμένες βιομηχανίες πληροφορικής σας θα προσπαθούν να επιτείνουν την επιβίωσή τους με το να προτείνουν νόμους στις ΗΠΑ και αλλού, με τους οποίους θα ισχυρίζονται ότι έχουν έχουν παγμόσμια δικαιώματα ιδιοκτησίας στην ίδια την ανθρώπινη έκφραση. Οι νόμοι αυτοί θα κηρύττουν ότι οι ιδέες δεν είναι τίποτα άλλο από άλλο ένα βιομηχανικό προϊόν, ίδιας φύσης με το ακατέργαστο σίδερο. Στον κόσμο μας, ο,τιδήποτε παράγει ο ανθρώπινος νους, μπορεί να αναπαραχθεί και να μοιραστεί απεριόριστα και με μηδενικό κόστος. Η παγκόσμια διακίνηση σκέψης δε χρειάζεται πλέον τις βιομηχανίες σας, για να ευδοκιμήσει.
Αυτά τα αυξανώμενα εχθρικά και αποικιοκρατικά μέτρα μας τοποθετούν στην ίδια θέση με παρελθόντες εραστές της ελευθερίας και της αυτονομίας, που έπρεπε να απορρίψουν την κυριαρχία μακρινών, ανίδεων εξουσιών. Οφείλουμε να κάνουμε τους εικονικούς εαυτούς μας να αναπτύξουν ανοσία στην εξουσίασή σας, ακόμη και αν οι φυσικές μας υπάρξεις συνεχίζουν να υποκύπτουν στο νόμο σας. Θα απλωθούμε σε όλο τον πλανήτη έτσι ώστε κανείς να μην μπορεί να συλλάβει τις σκέψεις μας.
Θα δομήσουμε έναν πολιτισμό του νου στον κυβερνοχώρο. Ας είναι πιο ανθρώπινος και δίκαιος από τον κόσμο που έχουν μέχρι τώρα φτιάξει οι κυβερνήσεις σας.
Νταβός, Ελβετία
Φεβρουάριος 8, 1996
Δευτέρα 3 Μαρτίου 2008
Η Αναδυόμενη Σφαίρα των Κοινών
Μία λέξη για το σήμερα
Καθώς ένα πλήθος πολιτικών επιστημόνων, οικονομολόγων και κοινωνιολόγων[1] παρατηρούν μια μετάβαση από τα ιεραρχικά μοντέλα στα δίκτυα, μία νέα δυναμική κάνει την εμφάνισή της στην ανθρώπινη ιστορία: το κίνημα των ομότιμων (Peer to Peer-P2P) δικτύων. Ο Michel Bauwens[2] στο δοκίμιό του P2P and Human Evolution παρατηρεί ένα βαθύ ρήγμα στο σημερινό πολιτισμό από το οποίο αναδύονται παλιές και νέες αξίες και πρακτικές, που διαμορφώνουν και συγχρόνως διαμορφώνονται από μια νέα υποκειμενικότητα. Μια παλιά ιδέα, λοιπόν, αυτή της κοινοκτημοσύνης, φαίνεται να είναι πιο επίκαιρη από ποτέ, σε ένα πολιτισμό και μια οικονομία βασισμένη στον ανταγωνισμό, στην αέναη ανάπτυξη σε ένα φυσικό κόσμο με πεπερασμένους πόρους και στην τεχνητή σπανιότητα στον πνευματικό τομέα παραγωγής, μέσω των αυστηρών και περιοριστικών πνευματικών δικαιωμάτων και πατέντων.
Όπως σημειώνουν οι Cosma Orsi και Peter Barnes[3], οι δύο παραδοσιακές προσεγγίσεις -αυτές των υπέρμαχων της ελεύθερης αγοράς και του περιορισμού του ρόλου της πολιτείας, καθώς και αυτών που μάχονται για μια κρατισιστική κοινωνία- έχουν αποτύχει. Σήμερα, λοιπόν, στο σκηνικό που χαρακτηρίζεται από την κυριαρχία της πληροφορίας και της πνευματικής παραγωγής[4] ,καθώς και από μια πολυδιάστατη κρίση[5] σε όλους τους τομείς της κοινωνίας -με εξέχον το περιβαλλοντικό πρόβλημα- «η υπόσχεση των Κοινών»[6] μπορεί να προσφέρει λύσεις σε μέρη της πολιτικής, οικονομικής, κοινωνικής, οικολογικής και πολιτισμικής κρίσης, ωθούμενη από τη δύναμη της πληροφορίας και της γνώσης.
[edit]
Η υπόσχεση των Κοινών
Ο Barnes στο βιβλίο του Capitalism 3.0[7] ταξινομεί τη σφαίρα των Κοινών[8] χωρίζοντάς την σε τρεις κύριες κατηγορίες: τα φυσικά Κοινά ( αέρας, νερό, λίμνες, φυσικοί πόροι κτλ), τα δημόσια Κοινά (δρόμοι, πανεπιστήμια, μουσεία κτλ) και τα πολιτισμικά Κοινά (γλώσσες, επιστήμες, διαδίκτυο, ανοικτό και ελεύθερο λογισμικό κτλ). Αντίθετα με τα περισσότερα πράγματα στη σύγχρονη βιομηχανική εποχή, τα Κοινά δεν είναι ούτε ιδιωτικά, ούτε κρατικά: χαρακτηρίζονται από μια σχεσιακή προσέγγιση, καθώς περιέχουν κοινωνικές σχέσεις βασισμένες σε ένα ήθος συνεργασίας κι αλληλεξάρτησης, μακριά από κάθε είδος εμπορευματοποίησης[9]. Σύμφωνα με τον Yohai Benkler[10] τα Κοινά συνιστούν ένα μοντέλο ομότιμης παραγωγής, στηριγμένο στην έννοια της κοινοκτημοσύνης, όπου οι πόροι μπορούν να κατανεμηθούν αποδοτικά.
Ο Bauwens[11] διαχωρίζει τα Κοινά σε αυτά που είναι ανθρώπινα δημιουργήματα (σύμφωνα με τη προαναφερόμενη κατηγοριοποίηση του Barnes πρόκειται για τα δημόσια και πολιτισμικά Κοινά) και σε αυτά που αποτελούν φυσικούς πόρους (φυσικά Κοινά). Ο Bauwens πηγαίνει δύο βήματα παραπάνω ονομάζοντας πρώτα ως «Κοινά» και τα συγκεκριμένα θεσμικά πλαίσια τα οποία χρησιμοποιούνται για τη διαχείριση των κοινών πόρων, και έπειτα αντιλαμβανόμενος ως «Κοινά» τα κοινωνικοπολιτικά κινήματα που προωθούν τις δύο προηγούμενες τάξεις Κοινών[12] . Όπως αναφέρει ο David Bollier[13] η έννοια των Κοινών διαφέρει από αυτή του κρατικού ή ιδιωτικού τομέα, γιατί στα Κοινά αντί κρατικού, εταιρικού ή ιδιωτικού ελέγχου υπάρχει κατανεμημένος έλεγχος, οποίος δε σχετίζεται ούτε με κρατικά, αλλά ούτε και με ιδιωτικά καθεστώτα ιδιοκτησίας (ο Bauwens αποκαλεί όλα αυτά τα καθεστώτα ιδιοκτησίας των Κοινών ως ομότιμη ιδιοκτησία[14]).
[edit]
Τα πληροφοριακά Κοινά
Επίσης, τα Κοινά μπορούν να χωριστούν σε δύο μεγάλες ομάδες: στα υλικά και στα άϋλα Κοινά, ή αλλιώς πνευματικά ή πληροφοριακά Κοινά[15]. Χαρακτηριστικά παραδείγματα πληροφοριακών Κοινών αποτελούν το διαδίκτυο, το οποίο μπορεί να είναι διαθέσιμο σε όλους και ο σχεδιασμός του επιτρέπει στον καθένα να καινοτομήσει και να επικοινωνήσει, το ανοικτό και ελεύθερο λογισμικό, όπου χρήστες συμμετέχουν εθελοντικά στη δημιουργία λογισμικών που διατίθενται ελεύθερα με ανοικτό κώδικα, και η διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια Wikipedia που αποτελεί μια τεράστια βάση πληροφοριών και γνώσης.
Τα Κοινά αποτελούν ενσάρκωση της ομότιμης ιδιοκτησίας και θεμέλιος λίθος του ομότιμου κινήματος το οποίο εισάγει μια νέα θεώρηση των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών συστημάτων. Τα Κοινά είναι ένα κίνημα για τη προστασία και επέκταση των υπαρχόντων φυσικών Κοινών και για τη δημιουργία και επέκταση των πληροφοριακών Κοινών. Όπου η πνευματική ιδιοκτησία είναι αποκλειστική εμποδίζοντας την ανάπτυξη του ελεύθερου πολιτισμού και της συλλογικής καινοτομίας, το κίνημα των Κοινών προτείνει ανοιχτά ιδιοκτησιακά πρότυπα όπως τις άδειες των Κοινών δημιουργημάτων και τη Γενική Άδεια Δημόσιας Χρήσης.
Σε τι διαφέρουν, λοιπόν, τα πληροφοριακά από τα υλικά Κοινά; Τα υλικά Κοινά είναι αγαθά τα οποία δεν υπάρχουν σε αφθονία και η κατάχρηση τους οδηγεί σε αυτό που ο Garett Hardin[16] αποκάλεσε «η τραγωδία των Κοινών», δημιουργώντας την αναγκαιότητα για περιορισμό και έλεγχο της χρήσης τους. Τα προβλήματα αυτά δεν υπάρχουν στη σφαίρα της πληροφορίας -ή αν υπάρχουν θα είναι σε πολύ μικρό βαθμό με σχεδόν μηδενικό οριακό κόστος για κάθε επιπλέον μονάδα αγαθού- όπου τα πληροφοριακά αγαθά είναι άφθονα, και η χρήση (ή αλλιώς κατανάλωση) μιας επιπλέον «μονάδας» πληροφορίας δεν αποκλείει τη χρήση της από άλλους. Γι’ αυτό το λόγο τα πνευματικά δικαιώματα και οι πατέντες θέτουν νομιμοειδή εμπόδια στη χρήση της πληροφορίας, δημιουργώντας μια τεχνητή έλλειψη των πληροφοριακών αγαθών. Τα πληροφοριακά Κοινά διαφέρουν από τις αγορές καθώς έχουν δημόσιο χαρακτήρα, εφαρμόζοντας την παλιά μαρξιστική συμβουλή: από τον καθένα σύμφωνα με τις δυνατότητές του, στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του. Όσο περισσότερο χρησιμοποιούνται, τόσο μεγαλύτερη αξία αποκτούν και τόσο πιο ωφέλιμα για το κοινωνικό σύνολο γίνονται[17]. Η συλλογική δημιουργικότητα και καινοτομία προωθεί και προωθείται από την ύπαρξη και χρήση των πληροφοριακών Κοινών.
Ο σχεδιασμός θεσμικών κανονισμών οι οποίοι θα ενδυναμώνουν και θα ενισχύουν τη διαχείριση και χρησιμοποίηση των πληροφοριακών αγαθών ως Κοινά, καθώς και η παρότρυνση για συμμετοχή και κοινοκτημοσύνη αποτελούν αναγκαίες συνθήκες για τη καθιέρωση μια τρίτης κοινωνικοοικονομικής σφαίρας πέρα από κρατικό ή ιδιωτικό έλεγχο, αυτή της σφαίρας των Κοινών.
Θα πρέπει να τονισθεί εδώ η αναγκαιότητα για την κατανομή όλων των απαραίτητων μέσων (τεχνολογίες της πληροφορίας και επικοινωνίας - information & communication technologies), τα οποία διασφαλίζουν την πρόσβαση στα πληροφοριακά Κοινά. Ήδη κινήσεις όπως το One Laptop Per Child και οι δύο σύνοδοι, στη Γενεύη και την Τύνιδα[18], για την κοινωνία της πληροφορίας φαίνονται να γίνονται προς την κατεύθυνση της διασφάλισης της διαθεσιμότητας της πληροφορίας ανεξάρτητα από χρόνο και τόπο.
[edit]
Μία τελευταία λέξη
Τα Κοινά αποτελούν μια παλιά ιδέα, αναγεννημένη σήμερα σε ένα νέο πλαίσιο. Ο Douglas Ruskoff[19] συνηθίζει να συγκρίνει τη σύγχρονη εποχή της πληροφορίας με την Αναγέννηση. Πιο συγκεκριμένα γράφει:
«Η τυπογραφία, η προοπτική, η εκτεινόμενη μεταφορά, ο περίπλους του πλανήτη, η επανεφεύρεση του ‘ατομικού’, οι αρχές του λογισμού, συναντούν τους σύγχρονους παραλληλισμούς τους στο Ίντερνετ, την ολογραφία, το υπερκείμενο, τη διαγραφή τροχιάς γύρω απ’ τον πλανήτη, την επανεφεύρεση του συλλογικού, τις αρχές της θεωρίας των συστημάτων… παλιές ιδέες που έχουμε απωθήσει, όπως η αξία της συνεργασίας, γεννώνται ξανά στο επόμενο πλαίσιο συνεκτικότητας. Πρόκειται για ιδέες που απωθήθηκαν από την εποχή της πρώτης αναγέννησης, που εξυμνούσε την ατομικότητα και τη δύναμη του ανταγωνισμού.»
Η συμμετοχή στη προσπάθεια ενδυνάμωσης της σφαίρας των πληροφοριακών Κοινών, όπου υπάρχει αφθονία πόρων, αποτελεί ευκαιρία για πειραματισμούς εναλλακτικών τρόπων διακυβέρνησης, παραγωγής και ιδιοκτησίας προς ένα νέο τρόπο κοινωνικής οργάνωσης.
[edit]
Βιβλιογραφία
[1] Arquilla, J., and Ronfeldt, D., (1996), The Advent of Netwar, United States, Dept. of Defense and National Defense Research Institute, RAND. Bauwens, M., (2005), P2P and Human Evolution: Peer to Peer as the Premise of a New Mode of Civilization, P2P Foundation. URL <http://integralvisioning.org/article.php?story=p2ptheory1> (retrieved 29 April 2007). Castells, M., (2000), The Rise of the Network Society, 2nd Ed., Oxford: Blackwell. Castells, M., (2003), The Power of Identity, 2nd Ed., Oxford: Blackwell. Lipschutz, R., and Mayer, J., (1996), Global Civil Society and Global Environmental Governance: The Politics of Nature from Place to Planet, Suny Series in International Environmental Policy and Theory, New York: State University of New York Press.
[2] Bauwens, M., (2005), P2P and Human Evolution: Peer to Peer as the Premise of a New Mode of Civilization, P2P Foundation.
[3] Barnes, P., (2006), Capitalism 3.0: A Guide to Reclaiming the Commons, Berrett-Koehler Publications. Orsi, C., (2005), The Political Economy of Solidarity: Production, Federico Caffè Centre Research Reports: Roskilde University, No. 5.
[4] Bell, D., (1976), The Coming of Post-Industrial Society, New York: Basic Books. Drucker, P., (1969), The Age of Discontinuity, London: Heinemann. Hardt, M., and Negri, A., (2001), Empire, Cambridge, Mass: Harvard University Press. Zizek, S., (2005), Object a as Inherent Limit to Capitalism: on Michael Hardt and Antonio Negri, Lacan.com. URL <http://lacan.com/zizmultitude.htm> (retrieved 18 April 2007).
[5] Fotopoulos, T., (1997), Towards and Inclusive Democracy – the crisis of the growth economy and the need for a new liberatory project, translated in Greek by Voulgaris N., 1998, Athens: Καστανιώτης. Fotopoulos, T., (2002), Transitional Strategies and the Inclusive Democracy, Democracy & Nature, Vol. 8, No. 1. URL <http://www.democracynature.org/dn/vol8/takis_transitional.htm> (retrieved 24 November 2007).
[6] Η «υπόσχεση των Commons» ήταν ο τίτλος ενός διπλού αφιερώματος του περιοδικού Re-public στη σφαίρα των Κοινών.
[7]Barnes, P., (2006), Capitalism 3.0: A Guide to Reclaiming the Commons, Berrett-Koehler Publications.
[8] Επιλεγώ να μεταφράσω στα Ελληνικά τον όρο Commons ως «Κοινά», καθώς αυτός είναι ο όρος που χρησιμοποιούμε στα κείμενά του ιδρύματος για τις ομότιμες εναλλακτικές. Όσο γνωρίζω δεν υπάρχει σχετική βιβλιογραφία στην Ελληνική γλώσσα, πέρα από δύο τεύχη του πολιτικού περιοδικού Re-public στα οποία ο όρος που χρησιμοποιείται είναι «κοινά αγαθά». Παρόλ’ αυτά προτιμώ τον όρο «Κοινά» χάριν συντομίας.
[9] Thompson. Ε.P, (1968). The Making of the English Working Class, New York: The New Press. Thompson. Ε.P, (1968). (1993), Customs in Common, New York: The New Press. Neeson, J.M., (1993), Commoners: Common right, Enclosure and Social Change in England, 1700-1820, Cambridge: Cambridge University Press.
[10] Benkler, Y., (2004), Sharing Nicely: On shareable goods and the emergence of sharing as a modality of economic production. First published in The Yale Law Journal, Vol. 114, pp. 273-358. URL <http://benkler.org/SharingNicely.html> (retrieved 26 November 2007) Benkler, Y., (2006), The Wealth of Networks: How Social Production Transforms Markets and Freedom, New Haven and London: Yale University Press.
[11] Bauwens, M., (2005), P2P and Human Evolution: Peer to Peer as the Premise of a New Mode of Civilization, P2P Foundation. URL <http://integralvisioning.org/article.php?story=p2ptheory1> (retrieved 29 April 2007).
[12] Όπως 11
[13] Bollier, D, On the Commons, URL <http://onthecommons.org > (retrieved 12 January 2007).
[14] Bauwens, M., (2005), P2P and Human Evolution: Peer to Peer as the Premise of a New Mode of Civilization, P2P Foundation. URL <http://integralvisioning.org/article.php?story=p2ptheory1> (retrieved 29 April 2007).
[15] Στη συνέχεια θα χρησιμοποιώ κυρίως τον όρο «πληροφοριακά Κοινά», διότι οι άλλοι δύο προτεινόμενοι όροι έχουν σημαντικά μειονεκτήματα. Ο μεν «άϋλα Κοινά» είναι αρνητικός όρος (άλφα στερητικό), ενώ ο δε «πνευματικά Κοινά» δηλώνει τη προέλευση, αλλά όχι το περιεχόμενο, και επίσης δεν συνδέεται άμεσα με τον διαδεδομένο στη βιβλιογραφία, Ελληνική και ξενόγλωσση, όρο «κοινωνία της πληροφορίας» (information society).
[16] Hardin, G., (1968), The Tragedy of the Commons, Science, Vol. 162, No. 3859, pp. 1243-1248.
[17] Bauwens, M., (2005), P2P and Human Evolution: Peer to Peer as the Premise of a New Mode of Civilization, P2P Foundation. URL <http://integralvisioning.org/article.php?story=p2ptheory1> (retrieved 29 April 2007).
[18] Παράγραφος 23(c) του Σχεδίου Δράσης της Γενεύης του 2003, URL http://www.itu.int/wsis/docs/geneva/official/poa.html (retrieved 12 January 2008). Παράγραφος 93 της Ατζέντας για την Κοινωνία της Πληροφορίας της Τύνιδος του 2005, URL http://www.itu.int/wsis/docs2/tunis/off/6rev1.html (retrieved 12 January 2008)..
[19] Ruskoff, D., Commons: Δημιουργώντας ένα Εναλλακτικό Σύστημα Αξιών, URL http://www.re-public.gr/?p=95 (ανακτήθηκε 6 Δεκέμβρη 2007)
Δείτε επίσης τις σελίδες μας Greek language, Greece και το P2P blog στα Ελληνικά (http://bloggr.p2pfoundation.net/)
Retrieved from "http://p2pfoundation.net/%CE%97_%CE%91%CE%BD%CE%B1%CE%B4%CF%85%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B7_%CE%A3%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B1_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%9A%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%8E%CE%BD"
Καθώς ένα πλήθος πολιτικών επιστημόνων, οικονομολόγων και κοινωνιολόγων[1] παρατηρούν μια μετάβαση από τα ιεραρχικά μοντέλα στα δίκτυα, μία νέα δυναμική κάνει την εμφάνισή της στην ανθρώπινη ιστορία: το κίνημα των ομότιμων (Peer to Peer-P2P) δικτύων. Ο Michel Bauwens[2] στο δοκίμιό του P2P and Human Evolution παρατηρεί ένα βαθύ ρήγμα στο σημερινό πολιτισμό από το οποίο αναδύονται παλιές και νέες αξίες και πρακτικές, που διαμορφώνουν και συγχρόνως διαμορφώνονται από μια νέα υποκειμενικότητα. Μια παλιά ιδέα, λοιπόν, αυτή της κοινοκτημοσύνης, φαίνεται να είναι πιο επίκαιρη από ποτέ, σε ένα πολιτισμό και μια οικονομία βασισμένη στον ανταγωνισμό, στην αέναη ανάπτυξη σε ένα φυσικό κόσμο με πεπερασμένους πόρους και στην τεχνητή σπανιότητα στον πνευματικό τομέα παραγωγής, μέσω των αυστηρών και περιοριστικών πνευματικών δικαιωμάτων και πατέντων.
Όπως σημειώνουν οι Cosma Orsi και Peter Barnes[3], οι δύο παραδοσιακές προσεγγίσεις -αυτές των υπέρμαχων της ελεύθερης αγοράς και του περιορισμού του ρόλου της πολιτείας, καθώς και αυτών που μάχονται για μια κρατισιστική κοινωνία- έχουν αποτύχει. Σήμερα, λοιπόν, στο σκηνικό που χαρακτηρίζεται από την κυριαρχία της πληροφορίας και της πνευματικής παραγωγής[4] ,καθώς και από μια πολυδιάστατη κρίση[5] σε όλους τους τομείς της κοινωνίας -με εξέχον το περιβαλλοντικό πρόβλημα- «η υπόσχεση των Κοινών»[6] μπορεί να προσφέρει λύσεις σε μέρη της πολιτικής, οικονομικής, κοινωνικής, οικολογικής και πολιτισμικής κρίσης, ωθούμενη από τη δύναμη της πληροφορίας και της γνώσης.
[edit]
Η υπόσχεση των Κοινών
Ο Barnes στο βιβλίο του Capitalism 3.0[7] ταξινομεί τη σφαίρα των Κοινών[8] χωρίζοντάς την σε τρεις κύριες κατηγορίες: τα φυσικά Κοινά ( αέρας, νερό, λίμνες, φυσικοί πόροι κτλ), τα δημόσια Κοινά (δρόμοι, πανεπιστήμια, μουσεία κτλ) και τα πολιτισμικά Κοινά (γλώσσες, επιστήμες, διαδίκτυο, ανοικτό και ελεύθερο λογισμικό κτλ). Αντίθετα με τα περισσότερα πράγματα στη σύγχρονη βιομηχανική εποχή, τα Κοινά δεν είναι ούτε ιδιωτικά, ούτε κρατικά: χαρακτηρίζονται από μια σχεσιακή προσέγγιση, καθώς περιέχουν κοινωνικές σχέσεις βασισμένες σε ένα ήθος συνεργασίας κι αλληλεξάρτησης, μακριά από κάθε είδος εμπορευματοποίησης[9]. Σύμφωνα με τον Yohai Benkler[10] τα Κοινά συνιστούν ένα μοντέλο ομότιμης παραγωγής, στηριγμένο στην έννοια της κοινοκτημοσύνης, όπου οι πόροι μπορούν να κατανεμηθούν αποδοτικά.
Ο Bauwens[11] διαχωρίζει τα Κοινά σε αυτά που είναι ανθρώπινα δημιουργήματα (σύμφωνα με τη προαναφερόμενη κατηγοριοποίηση του Barnes πρόκειται για τα δημόσια και πολιτισμικά Κοινά) και σε αυτά που αποτελούν φυσικούς πόρους (φυσικά Κοινά). Ο Bauwens πηγαίνει δύο βήματα παραπάνω ονομάζοντας πρώτα ως «Κοινά» και τα συγκεκριμένα θεσμικά πλαίσια τα οποία χρησιμοποιούνται για τη διαχείριση των κοινών πόρων, και έπειτα αντιλαμβανόμενος ως «Κοινά» τα κοινωνικοπολιτικά κινήματα που προωθούν τις δύο προηγούμενες τάξεις Κοινών[12] . Όπως αναφέρει ο David Bollier[13] η έννοια των Κοινών διαφέρει από αυτή του κρατικού ή ιδιωτικού τομέα, γιατί στα Κοινά αντί κρατικού, εταιρικού ή ιδιωτικού ελέγχου υπάρχει κατανεμημένος έλεγχος, οποίος δε σχετίζεται ούτε με κρατικά, αλλά ούτε και με ιδιωτικά καθεστώτα ιδιοκτησίας (ο Bauwens αποκαλεί όλα αυτά τα καθεστώτα ιδιοκτησίας των Κοινών ως ομότιμη ιδιοκτησία[14]).
[edit]
Τα πληροφοριακά Κοινά
Επίσης, τα Κοινά μπορούν να χωριστούν σε δύο μεγάλες ομάδες: στα υλικά και στα άϋλα Κοινά, ή αλλιώς πνευματικά ή πληροφοριακά Κοινά[15]. Χαρακτηριστικά παραδείγματα πληροφοριακών Κοινών αποτελούν το διαδίκτυο, το οποίο μπορεί να είναι διαθέσιμο σε όλους και ο σχεδιασμός του επιτρέπει στον καθένα να καινοτομήσει και να επικοινωνήσει, το ανοικτό και ελεύθερο λογισμικό, όπου χρήστες συμμετέχουν εθελοντικά στη δημιουργία λογισμικών που διατίθενται ελεύθερα με ανοικτό κώδικα, και η διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια Wikipedia που αποτελεί μια τεράστια βάση πληροφοριών και γνώσης.
Τα Κοινά αποτελούν ενσάρκωση της ομότιμης ιδιοκτησίας και θεμέλιος λίθος του ομότιμου κινήματος το οποίο εισάγει μια νέα θεώρηση των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών συστημάτων. Τα Κοινά είναι ένα κίνημα για τη προστασία και επέκταση των υπαρχόντων φυσικών Κοινών και για τη δημιουργία και επέκταση των πληροφοριακών Κοινών. Όπου η πνευματική ιδιοκτησία είναι αποκλειστική εμποδίζοντας την ανάπτυξη του ελεύθερου πολιτισμού και της συλλογικής καινοτομίας, το κίνημα των Κοινών προτείνει ανοιχτά ιδιοκτησιακά πρότυπα όπως τις άδειες των Κοινών δημιουργημάτων και τη Γενική Άδεια Δημόσιας Χρήσης.
Σε τι διαφέρουν, λοιπόν, τα πληροφοριακά από τα υλικά Κοινά; Τα υλικά Κοινά είναι αγαθά τα οποία δεν υπάρχουν σε αφθονία και η κατάχρηση τους οδηγεί σε αυτό που ο Garett Hardin[16] αποκάλεσε «η τραγωδία των Κοινών», δημιουργώντας την αναγκαιότητα για περιορισμό και έλεγχο της χρήσης τους. Τα προβλήματα αυτά δεν υπάρχουν στη σφαίρα της πληροφορίας -ή αν υπάρχουν θα είναι σε πολύ μικρό βαθμό με σχεδόν μηδενικό οριακό κόστος για κάθε επιπλέον μονάδα αγαθού- όπου τα πληροφοριακά αγαθά είναι άφθονα, και η χρήση (ή αλλιώς κατανάλωση) μιας επιπλέον «μονάδας» πληροφορίας δεν αποκλείει τη χρήση της από άλλους. Γι’ αυτό το λόγο τα πνευματικά δικαιώματα και οι πατέντες θέτουν νομιμοειδή εμπόδια στη χρήση της πληροφορίας, δημιουργώντας μια τεχνητή έλλειψη των πληροφοριακών αγαθών. Τα πληροφοριακά Κοινά διαφέρουν από τις αγορές καθώς έχουν δημόσιο χαρακτήρα, εφαρμόζοντας την παλιά μαρξιστική συμβουλή: από τον καθένα σύμφωνα με τις δυνατότητές του, στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του. Όσο περισσότερο χρησιμοποιούνται, τόσο μεγαλύτερη αξία αποκτούν και τόσο πιο ωφέλιμα για το κοινωνικό σύνολο γίνονται[17]. Η συλλογική δημιουργικότητα και καινοτομία προωθεί και προωθείται από την ύπαρξη και χρήση των πληροφοριακών Κοινών.
Ο σχεδιασμός θεσμικών κανονισμών οι οποίοι θα ενδυναμώνουν και θα ενισχύουν τη διαχείριση και χρησιμοποίηση των πληροφοριακών αγαθών ως Κοινά, καθώς και η παρότρυνση για συμμετοχή και κοινοκτημοσύνη αποτελούν αναγκαίες συνθήκες για τη καθιέρωση μια τρίτης κοινωνικοοικονομικής σφαίρας πέρα από κρατικό ή ιδιωτικό έλεγχο, αυτή της σφαίρας των Κοινών.
Θα πρέπει να τονισθεί εδώ η αναγκαιότητα για την κατανομή όλων των απαραίτητων μέσων (τεχνολογίες της πληροφορίας και επικοινωνίας - information & communication technologies), τα οποία διασφαλίζουν την πρόσβαση στα πληροφοριακά Κοινά. Ήδη κινήσεις όπως το One Laptop Per Child και οι δύο σύνοδοι, στη Γενεύη και την Τύνιδα[18], για την κοινωνία της πληροφορίας φαίνονται να γίνονται προς την κατεύθυνση της διασφάλισης της διαθεσιμότητας της πληροφορίας ανεξάρτητα από χρόνο και τόπο.
[edit]
Μία τελευταία λέξη
Τα Κοινά αποτελούν μια παλιά ιδέα, αναγεννημένη σήμερα σε ένα νέο πλαίσιο. Ο Douglas Ruskoff[19] συνηθίζει να συγκρίνει τη σύγχρονη εποχή της πληροφορίας με την Αναγέννηση. Πιο συγκεκριμένα γράφει:
«Η τυπογραφία, η προοπτική, η εκτεινόμενη μεταφορά, ο περίπλους του πλανήτη, η επανεφεύρεση του ‘ατομικού’, οι αρχές του λογισμού, συναντούν τους σύγχρονους παραλληλισμούς τους στο Ίντερνετ, την ολογραφία, το υπερκείμενο, τη διαγραφή τροχιάς γύρω απ’ τον πλανήτη, την επανεφεύρεση του συλλογικού, τις αρχές της θεωρίας των συστημάτων… παλιές ιδέες που έχουμε απωθήσει, όπως η αξία της συνεργασίας, γεννώνται ξανά στο επόμενο πλαίσιο συνεκτικότητας. Πρόκειται για ιδέες που απωθήθηκαν από την εποχή της πρώτης αναγέννησης, που εξυμνούσε την ατομικότητα και τη δύναμη του ανταγωνισμού.»
Η συμμετοχή στη προσπάθεια ενδυνάμωσης της σφαίρας των πληροφοριακών Κοινών, όπου υπάρχει αφθονία πόρων, αποτελεί ευκαιρία για πειραματισμούς εναλλακτικών τρόπων διακυβέρνησης, παραγωγής και ιδιοκτησίας προς ένα νέο τρόπο κοινωνικής οργάνωσης.
[edit]
Βιβλιογραφία
[1] Arquilla, J., and Ronfeldt, D., (1996), The Advent of Netwar, United States, Dept. of Defense and National Defense Research Institute, RAND. Bauwens, M., (2005), P2P and Human Evolution: Peer to Peer as the Premise of a New Mode of Civilization, P2P Foundation. URL <http://integralvisioning.org/article.php?story=p2ptheory1> (retrieved 29 April 2007). Castells, M., (2000), The Rise of the Network Society, 2nd Ed., Oxford: Blackwell. Castells, M., (2003), The Power of Identity, 2nd Ed., Oxford: Blackwell. Lipschutz, R., and Mayer, J., (1996), Global Civil Society and Global Environmental Governance: The Politics of Nature from Place to Planet, Suny Series in International Environmental Policy and Theory, New York: State University of New York Press.
[2] Bauwens, M., (2005), P2P and Human Evolution: Peer to Peer as the Premise of a New Mode of Civilization, P2P Foundation.
[3] Barnes, P., (2006), Capitalism 3.0: A Guide to Reclaiming the Commons, Berrett-Koehler Publications. Orsi, C., (2005), The Political Economy of Solidarity: Production, Federico Caffè Centre Research Reports: Roskilde University, No. 5.
[4] Bell, D., (1976), The Coming of Post-Industrial Society, New York: Basic Books. Drucker, P., (1969), The Age of Discontinuity, London: Heinemann. Hardt, M., and Negri, A., (2001), Empire, Cambridge, Mass: Harvard University Press. Zizek, S., (2005), Object a as Inherent Limit to Capitalism: on Michael Hardt and Antonio Negri, Lacan.com. URL <http://lacan.com/zizmultitude.htm> (retrieved 18 April 2007).
[5] Fotopoulos, T., (1997), Towards and Inclusive Democracy – the crisis of the growth economy and the need for a new liberatory project, translated in Greek by Voulgaris N., 1998, Athens: Καστανιώτης. Fotopoulos, T., (2002), Transitional Strategies and the Inclusive Democracy, Democracy & Nature, Vol. 8, No. 1. URL <http://www.democracynature.org/dn/vol8/takis_transitional.htm> (retrieved 24 November 2007).
[6] Η «υπόσχεση των Commons» ήταν ο τίτλος ενός διπλού αφιερώματος του περιοδικού Re-public στη σφαίρα των Κοινών.
[7]Barnes, P., (2006), Capitalism 3.0: A Guide to Reclaiming the Commons, Berrett-Koehler Publications.
[8] Επιλεγώ να μεταφράσω στα Ελληνικά τον όρο Commons ως «Κοινά», καθώς αυτός είναι ο όρος που χρησιμοποιούμε στα κείμενά του ιδρύματος για τις ομότιμες εναλλακτικές. Όσο γνωρίζω δεν υπάρχει σχετική βιβλιογραφία στην Ελληνική γλώσσα, πέρα από δύο τεύχη του πολιτικού περιοδικού Re-public στα οποία ο όρος που χρησιμοποιείται είναι «κοινά αγαθά». Παρόλ’ αυτά προτιμώ τον όρο «Κοινά» χάριν συντομίας.
[9] Thompson. Ε.P, (1968). The Making of the English Working Class, New York: The New Press. Thompson. Ε.P, (1968). (1993), Customs in Common, New York: The New Press. Neeson, J.M., (1993), Commoners: Common right, Enclosure and Social Change in England, 1700-1820, Cambridge: Cambridge University Press.
[10] Benkler, Y., (2004), Sharing Nicely: On shareable goods and the emergence of sharing as a modality of economic production. First published in The Yale Law Journal, Vol. 114, pp. 273-358. URL <http://benkler.org/SharingNicely.html> (retrieved 26 November 2007) Benkler, Y., (2006), The Wealth of Networks: How Social Production Transforms Markets and Freedom, New Haven and London: Yale University Press.
[11] Bauwens, M., (2005), P2P and Human Evolution: Peer to Peer as the Premise of a New Mode of Civilization, P2P Foundation. URL <http://integralvisioning.org/article.php?story=p2ptheory1> (retrieved 29 April 2007).
[12] Όπως 11
[13] Bollier, D, On the Commons, URL <http://onthecommons.org > (retrieved 12 January 2007).
[14] Bauwens, M., (2005), P2P and Human Evolution: Peer to Peer as the Premise of a New Mode of Civilization, P2P Foundation. URL <http://integralvisioning.org/article.php?story=p2ptheory1> (retrieved 29 April 2007).
[15] Στη συνέχεια θα χρησιμοποιώ κυρίως τον όρο «πληροφοριακά Κοινά», διότι οι άλλοι δύο προτεινόμενοι όροι έχουν σημαντικά μειονεκτήματα. Ο μεν «άϋλα Κοινά» είναι αρνητικός όρος (άλφα στερητικό), ενώ ο δε «πνευματικά Κοινά» δηλώνει τη προέλευση, αλλά όχι το περιεχόμενο, και επίσης δεν συνδέεται άμεσα με τον διαδεδομένο στη βιβλιογραφία, Ελληνική και ξενόγλωσση, όρο «κοινωνία της πληροφορίας» (information society).
[16] Hardin, G., (1968), The Tragedy of the Commons, Science, Vol. 162, No. 3859, pp. 1243-1248.
[17] Bauwens, M., (2005), P2P and Human Evolution: Peer to Peer as the Premise of a New Mode of Civilization, P2P Foundation. URL <http://integralvisioning.org/article.php?story=p2ptheory1> (retrieved 29 April 2007).
[18] Παράγραφος 23(c) του Σχεδίου Δράσης της Γενεύης του 2003, URL http://www.itu.int/wsis/docs/geneva/official/poa.html (retrieved 12 January 2008). Παράγραφος 93 της Ατζέντας για την Κοινωνία της Πληροφορίας της Τύνιδος του 2005, URL http://www.itu.int/wsis/docs2/tunis/off/6rev1.html (retrieved 12 January 2008)..
[19] Ruskoff, D., Commons: Δημιουργώντας ένα Εναλλακτικό Σύστημα Αξιών, URL http://www.re-public.gr/?p=95 (ανακτήθηκε 6 Δεκέμβρη 2007)
Δείτε επίσης τις σελίδες μας Greek language, Greece και το P2P blog στα Ελληνικά (http://bloggr.p2pfoundation.net/)
Retrieved from "http://p2pfoundation.net/%CE%97_%CE%91%CE%BD%CE%B1%CE%B4%CF%85%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B7_%CE%A3%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B1_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%9A%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%8E%CE%BD"
Γιατί το ελεύθερο λογισμικό, το ομότιμο κίνημα και το «ήθος» που προάγουν αποτελούν μια ιστορική ευκαιρία;
Βασίλης Κωστάκης
1st March 2008
Όταν ο Μαρξ αναγνώρισε το πρότυπο της νέας καπιταλιστικής κοινωνίας στις κατασκευαστικές μονάδες του Manchester επρόκειτο να μεταμορφωθούν τα θεμέλια του πολιτισμού πολύ βαθιά. Η μαρξιστική φιλολογία -και όχι μόνο- μίλησε για εκμετάλλευση, για τον παραλογισμό και την ανελευθερία του καπιταλισμού, για τις σχέσεις ιδιοκτησίας και παραγωγής, για τις τάξεις και την υπεραξία, δίνοντας τα φώτα στις επαναστάσεις που απαιτούσαν, στις επαναστάσεις-αντιστάσεις, οι οποίες αδιαμφισβήτητα δημιούργησαν μια νέα aetas, όπως γράφουν οι Hardt και Negri στο Empire, δηλαδή ένα νέο, πιο ώριμο, πλήρωμα και μια μεταμόρφωση των καιρών. Στις επαναστάσεις του «αντί» οι καταπιεσμένοι άνθρωποι δήλωναν την ανάγκη για ελευθερία «από κάτι» και πολλές φορές αυτοπροσδιοριζόταν απ’ αυτό που πολεμούσαν: αντικαπιταλιστές, αντιπαγκοσμιοποίηση κτλ. Η διαδικασία αυτή ήταν αναγκαία στη διαμόρφωση της προαναφερόμενης aetas, βαδίζοντας στη σκέψη του Hegel ότι δηλαδή η πρόοδος της ανθρωπότητας δεν είναι τίποτα άλλο, παρά η πρόοδος της συνειδητοποίησης της ελευθερίας.
Έτσι λοιπόν, το ελεύθερο λογισμικό δίνει ορμή στο ομότιμο κίνημα βασιζόμενο σε ένα «ήθος» συνεργασίας, σεβασμού, αλληλεγγύης και κοινοκτημοσύνης. Οι άνθρωποι αμφισβητούν την έννοια της ελευθερίας «από κάτι» και αντιλαμβάνονται πλέον την ελευθερία σε όρους δημιουργίας, επικοινωνίας και έκφρασης: «είμαι ελεύθερος να…». Σήμερα δεν έχουμε ανάγκη από επαναστάσεις που απαιτούν, αλλά από επαναστάσεις που δημιουργούν τον κόσμο που θέλουμε, μέσα στον κόσμο που θέλουμε να ξεπεράσουμε. Κατά την προσωπική μου άποψη το κίνημα του ελεύθερου λογισμικού αποτελεί ενσάρκωση της παραπάνω ανάγκης, δημιουργώντας μια νέα οικονομία, το οικονομικό οικοδόμημα, και μια νέα ιδεολογία ανοικτού κώδικα, το εποικοδόμημα. Ουσιαστικά μιλάμε για μια νέα μορφή πολιτισμού. Συνεπώς, το ελεύθερο λογισμικό και το ομότιμο κίνημα αναδύονται σαν ιστορικές ευκαιρίες για την πραγματιστική συνειδητοποίηση του μότο: «μαζί δημιουργούμε τα πάντα, μαζί κατέχουμε τα πάντα, μαζί γνωρίζουμε τα πάντα, μαζί αποφασίζουμε για τα πάντα».
This entry was posted on Saturday, March 1st, 2008 at 6:39 pm and is filed under Ομότιμη Ιδιοκτησία, Ομότιμη Παραγωγή, Κοινά (Commons), Ελεύθερο Λογισμικό, Ανοικτό Λογισμικό, Γενικά, Πολιτική, Οικονομία, Ομότιμη Θεωρία. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.
1st March 2008
Όταν ο Μαρξ αναγνώρισε το πρότυπο της νέας καπιταλιστικής κοινωνίας στις κατασκευαστικές μονάδες του Manchester επρόκειτο να μεταμορφωθούν τα θεμέλια του πολιτισμού πολύ βαθιά. Η μαρξιστική φιλολογία -και όχι μόνο- μίλησε για εκμετάλλευση, για τον παραλογισμό και την ανελευθερία του καπιταλισμού, για τις σχέσεις ιδιοκτησίας και παραγωγής, για τις τάξεις και την υπεραξία, δίνοντας τα φώτα στις επαναστάσεις που απαιτούσαν, στις επαναστάσεις-αντιστάσεις, οι οποίες αδιαμφισβήτητα δημιούργησαν μια νέα aetas, όπως γράφουν οι Hardt και Negri στο Empire, δηλαδή ένα νέο, πιο ώριμο, πλήρωμα και μια μεταμόρφωση των καιρών. Στις επαναστάσεις του «αντί» οι καταπιεσμένοι άνθρωποι δήλωναν την ανάγκη για ελευθερία «από κάτι» και πολλές φορές αυτοπροσδιοριζόταν απ’ αυτό που πολεμούσαν: αντικαπιταλιστές, αντιπαγκοσμιοποίηση κτλ. Η διαδικασία αυτή ήταν αναγκαία στη διαμόρφωση της προαναφερόμενης aetas, βαδίζοντας στη σκέψη του Hegel ότι δηλαδή η πρόοδος της ανθρωπότητας δεν είναι τίποτα άλλο, παρά η πρόοδος της συνειδητοποίησης της ελευθερίας.
Έτσι λοιπόν, το ελεύθερο λογισμικό δίνει ορμή στο ομότιμο κίνημα βασιζόμενο σε ένα «ήθος» συνεργασίας, σεβασμού, αλληλεγγύης και κοινοκτημοσύνης. Οι άνθρωποι αμφισβητούν την έννοια της ελευθερίας «από κάτι» και αντιλαμβάνονται πλέον την ελευθερία σε όρους δημιουργίας, επικοινωνίας και έκφρασης: «είμαι ελεύθερος να…». Σήμερα δεν έχουμε ανάγκη από επαναστάσεις που απαιτούν, αλλά από επαναστάσεις που δημιουργούν τον κόσμο που θέλουμε, μέσα στον κόσμο που θέλουμε να ξεπεράσουμε. Κατά την προσωπική μου άποψη το κίνημα του ελεύθερου λογισμικού αποτελεί ενσάρκωση της παραπάνω ανάγκης, δημιουργώντας μια νέα οικονομία, το οικονομικό οικοδόμημα, και μια νέα ιδεολογία ανοικτού κώδικα, το εποικοδόμημα. Ουσιαστικά μιλάμε για μια νέα μορφή πολιτισμού. Συνεπώς, το ελεύθερο λογισμικό και το ομότιμο κίνημα αναδύονται σαν ιστορικές ευκαιρίες για την πραγματιστική συνειδητοποίηση του μότο: «μαζί δημιουργούμε τα πάντα, μαζί κατέχουμε τα πάντα, μαζί γνωρίζουμε τα πάντα, μαζί αποφασίζουμε για τα πάντα».
This entry was posted on Saturday, March 1st, 2008 at 6:39 pm and is filed under Ομότιμη Ιδιοκτησία, Ομότιμη Παραγωγή, Κοινά (Commons), Ελεύθερο Λογισμικό, Ανοικτό Λογισμικό, Γενικά, Πολιτική, Οικονομία, Ομότιμη Θεωρία. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
