Κείμενο των απεργών πείνας στα Χανιά

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ προς κάθε οργάνωση, τα κόμματα και τους βουλευτές, τους Δήμους και τις Νομαρχίες, Εργατικά Κέντρα και κάθε συνδικάτο εργαζομένων και επιστημονικό σύλλογο. Προς κάθε πολιτική και πολιτιστική συλλογικότητα στα Χανιά, σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό. Προς κάθε πολίτη ξεχωριστά.


Είμαστε μετανάστες, μέλη του Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης που ζούμε στην Ελλάδα. Ήρθαμε παράνομα όπως η πλειοψηφία των μεταναστών, μιας και το πολιτικό και θεσμικό πλαίσιο που υπάρχει δε δίνει τη δυνατότητα σε ανθρώπους που αναζητάμε μια καλύτερη μοίρα για μας και τις οικογένειές μας, να νομιμοποιηθούμε στην Ελλάδα, τη χώρα που ζούμε, δουλεύουμε, μεγαλώνουμε τα παιδιά μας.

Με βάση την ισχύουσα νομοθεσία είχαμε καταθέσει το φάκελο μας για την άδεια παραμονής αφού εκπληρώναμε τις προυποθέσεις, αλλά η απάντηση ήταν απορριπτική, γιατί το διαβατήριο μας είχε εκδοθεί μετά το 2004, ενώ η αίτηση για χορήγηση διαβατηρίου στην πρεσβεία μας στην Ελλάδα είχε γίνει πολύ πριν το 2004. Ακολουθήσαμε τη νόμιμη διαδικασία με προσφυγή κατά της απόφασης στα ελληνικά δικαστήρια, αλλά το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο. Πληρώσαμε χιλιάδες ευρώ ο καθένας για όλη αυτή την διαδικασία. Πολλές από τις προσφυγές δεν έχουν ακόμη δικαστεί και η ζωή μας παραμένει «λαθραία». Για τις αστυνομικές αρχές δεν ισχύει κανένα από τα έγγραφα μας και ανά πάσα στιγή μπορούμε να βρεθούμε στα κρατητήρια και προς απέλαση, όπως έχει ήδη συμβεί.

Με βάση το σύνολο της μεταναστευτικής πολιτικής και νομοθεσίας που ισχύει, η οποία μας βάζει στο περιθώριο, αγνοώντας την ύπαρξη και τα προβλήματα μας, αποφασίσαμε να κινηθούμε δυναμικά, και να μάθουν όλοι τα δίκαια αιτήματα μας.

Διεκδικούμε το δικαίωμα στη ζωή και στη δουλειά με αξιοπρεπείς συνθήκες.

Για να διαμορφωθεί μια μεταναστευτική πολιτική που θα εγγυάται την πραγματική νομιμοποίηση όλων των μεταναστών που ζουν στην Ελλάδα και την ουσιαστική ένταξη μας στην ελληνική κοινωνία, είναι απαραίτητο

* να αποδεσμευτούμε από το σημερινό καθεστώς ομηρίας, που είτε μας αποκλείει από τη διαδικασία νομιμοποίησης, είτε μας απειλεί με από-νομιμοποίηση με βάση τις επιταγές της «Ευρώπης-Φρούριο».
* να αποσυνδεθεί η ανανέωση της άδειας παραμονής από την ύπαρξη ορισμένου αριθμού ενσήμων γνωρίζοντας το καθεστώς μαύρης εργασίας που επικρατεί (μας αναγκάζει στην αγορά ανύπαρκτων ενσήμων).
* να αποσυνδεθεί το δικαίωμα οικογενειακής επανένωσης από την απόδειξη ορισμένου εισοδήματος (μας οδηγεί σε εικονικές δηλώσεις εισοδημάτων από αγροτικές εργασίες).
* να μειωθεί η αξία του παράβολου ώστε να ανταποκρίνεται στο πραγματικό κόστος της έκδοσης της άδειας.
* να αυξηθεί το προσωπικό στους Δήμους και τις περιφέρειες που ασχολούνται με την χορήγηση ή ανανέωση της άδειας παραμονής. Επίσης να υπάρχουν μεταφρασμένες οι απαραίτητες πληροφορίες για όσους δε γνωρίζουν τη γλώσσα. (το Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης έχει από καιρό δηλώσει στις παραπάνω υπηρεσίες τη διαθεσιμότητα του να βοηθήσει σε αυτό).
* να θεσμοθετηθεί η απαγόρευση απέλασης και κράτησης κάθε ανηλίκου.
* Να εγγράφονται στα δημοτολόγια και να παίρνουν πιστοποιητικό γέννησης τα παιδιά που γεννιούνται στην Ελλάδα, όπως συμβαίνει σε όλη την Ευρωπαική Ένωση και να αποκτούν την ιθαγένεια με τη γέννηση τους.
* Να γίνουν σεβαστές οι διεθνείς συμβάσεις υπεράσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων




Για όλα τα παραπάνω έχουμε προσπαθήσει πολύ τα τελευταία χρόνια. Έχουμε συμμετάσχει σε δημόσιες εκδηλώσεις και συζητήσεις με συμπολίτες μας αλλά και θεσμικούς παράγοντες και υπηρεσίες, έχουμε πάρει μέρος σε μαζικές πορείες διαμαρτυρίας και διεκδίκησης. Έχουμε εξαντλήσει κάθε νομική διαδικασία που ισχύει στην Ελλάδα και έχουμε πληρώσει πολλά από το υστέρημα και τον κόπο μας. Δεν έχουμε άλλα περιθώρια.

Απαιτούμε

* να χορηγηθεί άμεσα άδεια παραμονής σε όλους όσους τη δικαιούνται με βάση τη νομοθεσία (εκατοντάδες μόνο στα Χανιά). Είτε δια της ανάγνωσης του νόμου με την κοινή λογική, είτε με ρύθμιση επέκτασης των κριτηρίων απόδειξης εισόδου στη χώρα.



Ξεκινάμε απεργία πείνας (11-11-2008) με την ελπίδα να ακουστεί η φωνή μας και η πολιτεία να διορθώσει την αδικία που γίνεται σε βάρος μας. Είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε την υγεία και τη ζωή μας, για να καταλάβει η κοινωνία πως εμείς οι μετανάστες έχουμε προβλήματα που αφορούν στην ίδια μας την επιβίωση.

Καλούμε σε ενεργή και καθημερινή συμπαράσταση και υποστήριξη, κάθε μετανάστη/στρια που ζεί στα Χανιά και σε όλη την Ελλάδα, αλλά και κάθε δημοκράτη και σκεπτόμενο Έλληνα συμπολίτη μας. Αναζητούμε στο πλευρό μας όλη την κοινωνία. Τη χρειαζόμαστε. Περιμένουμε στήριξη από τα κόμματα και τους βουλευτές, τους Δήμους και τις Νομαρχίες, Εργατικά Κέντρα και κάθε συνδικάτο εργαζομένων και επιστημονικό σύλλογο. Ζητάμε την υποστήριξη κάθε πολιτικής και πολιτιστικής συλλογικότητας στα Χανιά και σε όλη τη χώρα και το εξωτερικό, γιατί ξέρουμε ότι μας αφορά όλους.

Γιατί ξέρουμε ότι η κοινωνία δεν κινδυνεύει από μας. Κινδυνεύει μόνο από το ρατσισμό, την καταστολή, τον αποκλεισμό και τις διακρίσεις.

Αντιφασιστική κινητοποίηση στα Γιάννενα στις 25/10

Ε.Α.Α.Κ. - σχήματα Ιωαννίνων

Το Σάββατο 25/10 θα παρευρεθεί στην πόλη των Ιωαννίνων ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο γνωστός ακροδεξιός βουλευτής του Λ.Α.Ο.Σ., με σκοπό να υποδυθεί το ρόλο του Ιστορικού σε εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί στο Ε.Η.Μ. με θέμα τον «Πόλεμο του 1940». Ο ιστορικός απόγονος του Χίτλερ και του Γκέμπελς, ο συνεργάτης και εκδότης του γνωστού έλληνα ναζιστή Κ. Πλεύρη, ο «τηλε-πλασιέ» βιβλίων με εθνικιστικό, ναζιστικό, ομοφοβικό και σεξιστικό περιεχόμενο είναι ανεπιθύμητος, όσο και οι ανελεύθερες, αντιδημοκρατικές, σκοταδιστικές, δογματικές και αντιεπιστημονικές ιδέες του...

Κατεβάστε το συνημμένο αρχείο: gia_adwnin.pdf (application/pdf)

ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΕΛΛΗΝΟΜΑΘΕΙΑΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 16-10-2008 του Κυριακάτικου Σχολείου Μεταναστών

Με αφορμή τις Εξετάσεις Πιστοποίησης της Ελληνικής Γλώσσας που συμμετείχαν 1214 μετανάστες στις 4 Οκτωβρίου, οι Υπουργοί Εσωτερικών και Παιδείας έδωσαν χθες συνέντευξη τύπου. Παρουσίασαν ως εξαιρετικά φιλο-μεταναστευτική τη διαδικασία εκμάθησης και πιστοποίησης γλώσσας των μεταναστών που αιτούνται για την 5/ετή άδεια του «επί μακρόν διαμένοντος». Δήλωσαν επίσης ότι οι μετανάστες που πέτυχαν στις εξετάσεις (890 συνολικά) θα έχουν προνόμια στην εργασία τους και δικαίωμα ψήφου στις επόμενες δημοτικές εκλογές.

Την ίδια στιγμή η Ελληνική Κυβέρνηση υπογράφει το ρατσιστικό «Σύμφωνο Μετανάστευσης» του Σαρκοζί που ποινικοποιεί τη μετανάστευση, στρατιωτικοποιεί τα σύνορα και μετατρέπει την Ελλάδα σε χώρα-κρατητήριο. Είναι τουλάχιστον υποκριτικό να παρουσιάζονται οι Υπουργοί της ως φίλοι των μεταναστών επειδή 890 μετανάστες από τους περίπου 1.000.000 που ζουν στη χώρα θα αποκτήσουν ορισμένα από τα δικαιώματα που αρνούνται σε όλους τους υπόλοιπους.

Τα Σεμινάρια «Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού» που οδηγούν σ’ αυτές τις εξετάσεις δεν μπορούν να παρακολουθήσουν πάνω από 2.000 μετανάστες το χρόνο από τους 200.000 μετανάστες που πληρούν τις προϋποθέσεις ένταξης στο καθεστώς του «επί μακρόν διαμένοντος», με ευθύνη των συναρμόδιων Υπουργείων και των απειροελάχιστων κονδυλίων που διαθέτουν. Το δικαίωμα εκμάθησης της γλώσσας στερούνται ντε φάκτο όλοι οι υπόλοιποι μετανάστες που δεν πληρούν τις προϋποθέσεις του «επί μακρόν διαμένοντος», ακόμα και όσοι έχουν χαρτιά πληρώνοντας υπέρογκα παράβολα και ένσημα από την τσέπη τους για να τα ανανεώνουν. Για να μη μιλήσουμε για όσους μετανάστες δεν έχουν χαρτιά διότι δεν έτυχε να πληρούν τις ρατσιστικές προϋποθέσεις του νόμου.

Η γλώσσα είναι βασική προϋπόθεση για την ένταξη του κάθε μετανάστη και πρόσφυγα. Η δωρεάν εκμάθησή της είναι στοιχειώδης υποχρέωση του κράτους απέναντί τους. Δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο σε όσους έχουν δικαίωμα αίτησης για 5/ετή άδεια παραμονής και να μετατρέπεται τελικά σε εμπόδιο και διάκριση αντί για εφόδιο ένταξης. Από τη δική μας μεριά επιμένουμε να απαιτούμε:

o Να καταργηθεί η προϋπόθεση παρακολούθησης Σεμιναρίων και επιτυχίας στις Εξετάσεις Πιστοποίησης για την ένταξη στο καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντος.
o Δωρεάν εκμάθηση της Ελληνικής Γλώσσας για κάθε μετανάστη και πρόσφυγα που ζει στη χώρα, χωρίς ρατσιστικές προϋποθέσεις: Να ανοίξουν τα σχολεία τις ελεύθερες ώρες τους για τους ενήλικες μετανάστες με προσλήψεις αδιόριστων εκπαιδευτικών.
o Να πολλαπλασιαστούν τα λιγοστά διαπολιτισμικά σχολεία σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης για να καλύψουν τις στοιχειώδεις ανάγκες εκμάθησης γλώσσας των παιδιών των μεταναστών
o Δυνατότητα εκμάθησης της μητρικής τους γλώσσας για τα παιδιά των μεταναστών που ζουν στη χώρα, σε συνεργασία με τις κοινότητες και τους συλλόγους τους

Guy Debord Σημειώσεις για το “Ζήτημα των Μεταναστών” (1985) Εισαγωγική Σημείωση Οι “Σημειώσεις για το Ζήτημα των Μεταναστών” γράφτηκαν από τον

Εισαγωγική Σημείωση



Οι “Σημειώσεις για το Ζήτημα των Μεταναστών” γράφτηκαν από τον Guy Debord το 1985 για τον Mezioud Ouldamer, ο οποίος εργαζόταν στο βιβλίο του ‘O Εφιάλτης των Μεταναστών στην Αποσύνθεση της Γαλλίας’ (Ed. Gerard Lebovici). Δημοσιεύτηκαν στη συλλογή Guy Debord: Oeuvres [Quarto Gallimard, 2006], καθώς και στο Guy Debord: Correspondance, Vol. 6, January 1979 - December 1987 [Librairie Artheme Fayard].



Το κείμενο μεταφράστηκε από τα γαλλικά στα αγγλικά από τον Wes Wallace το Σεπτέμβρη του 2006. Το Μάη του 2007 μεταφράστηκε εκ νέου στα αγγλικά από τον Bill Brown.



H ελληνική μετάφραση χρησιμοποίησε και τις δύο αγγλικές μεταφράσεις και συμπεριέλαβε τις περισσότερες σημειώσεις τους. Προστέθηκαν κάποιες επιπλέον σημειώσεις.



Πριονιστήριο το Χρυσό Χέρι

Μάιος 2007





Guy Debord

Σημειώσεις για το “Ζήτημα των Μεταναστών” (1985)



Όλα είναι ψεύτικα στo “ζήτημα των μεταναστών”, όπως συμβαίνει με κάθε ζήτημα που τίθεται ανοιχτά στη σημερινή κοινωνία, και για τους ίδιους λόγους: Το ζήτημα εγείρεται από την οικονομία (δηλαδή την ψευδο-οικονομική αυταπάτη), και συζητιέται από το θέαμα.



Η συζήτηση του θέματος περιορίζεται σε ανοησίες. Πρέπει να κρατήσουμε ή να αποβάλουμε τους μετανάστες; (Φυσικά, ο αληθινός μετανάστης δεν είναι ο μόνιμος κάτοικος ξένης προέλευσης, αλλά εκείνος που γίνεται αντιληπτός και αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως διαφορετικό και προορισμένο να παραμείνει διαφορετικός. Πολλοί μετανάστες, ή τα παιδιά τους, έχουν γαλλική ιθαγένεια· πολλοί Πολωνοί ή Ισπανοί υπήκοοι κατέληξαν να χάσουν τον εαυτό τους μέσα στη μάζα ενός γαλλικού πληθυσμού που ήταν διαφορετικός). Όπως συμβαίνει και με τα πυρηνικά απόβλητα ή με το πετρέλαιο που χύνεται στον ωκεανό, οι μετανάστες αποτελούν προϊόν της σύγχρονης καπιταλιστικής διαχείρισης – με τη διαφορά ότι τα “όρια ανοχής” στην περίπτωση των μεταναστών καθορίζονται πιο γρήγορα και πιο “επιστημονικά” – και, όπως τα πυρηνικά απόβλητα και το χυμένο πετρέλαιο, έτσι και οι μετανάστες θα παραμείνουν μαζί μας για αιώνες, χιλιετίες, για πάντα. Θα παραμείνουν, διότι ήταν πολύ ευκολότερο να εξαφανιστούν οι Εβραίοι από τη Γερμανία την εποχή του Χίτλερ παρά να εξαφανιστούν οι Μαγκρεμπίνοι (i) και άλλοι από εδώ σήμερα: κι αυτό γιατί στη Γαλλία δεν υπάρχει ούτε ναζιστικό κόμμα ούτε ο μύθος μιας γηγενούς φυλής!



Πρέπει να τους αφομοιώσουμε ή να “σεβαστούμε τις πολιτιστικές διαφορές τους”; Άτοπη, ψεύτικη επιλογή! Δεν μπορούμε πια να αφομοιώσουμε κανέναν: ούτε τους νέους ανθρώπους, ούτε τους Γάλλους εργάτες, ούτε καν τους επαρχιώτες ή τις παλιές εθνικές μειονότητες (Κορσικανούς, Βρετόνους, κ.λ.π.) διότι το Παρίσι, μια ερειπωμένη πόλη, έχει χάσει τον ιστορικό του ρόλο, που ήταν να διαμορφώνει τους Γάλλους. Τι είναι ο συγκεντρωτισμός χωρίς [μια] πρωτεύουσα; Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης δε δημιούργησαν Γερμανούς μεταξύ των απελαθέντων Ευρωπαίων. Η διάχυση του συγκεντρωμένου θεάματος μπορεί να ενοποιήσει μόνο θεατές. Κάνουμε γαργάρες με την πλούσια έκφραση της “πολιτιστικής ποικιλίας”, χρησιμοποιώντας μια γλώσσα καθαρά διαφημιστική. Ποιες κουλτούρες; Δεν απέμεινε πια ούτε μία. Ούτε χριστιανική, ούτε μουσουλμανική, ούτε σοσιαλιστική, ούτε επιστημονική. Ας μη μιλάμε για νεκρούς. Αν κοιτάξουμε έστω για μια στιγμή τα στοιχεία και την πραγματικότητα, δεν έχει μείνει πια τίποτα εκτός από την παγκόσμια-θεαματική (Αμερικανική) κατάρρευση κάθε κουλτούρας.



Πάνω απ’ όλα, οι άνθρωποι δεν μπορούν να αφομοιωθούν μέσω της ψήφου. Οι Γάλλοι είναι ψηφοφόροι και δεν είναι πια τίποτα άλλο (το ένα κόμμα ταυτίζεται με το άλλο· η μια προεκλογική υπόσχεση ταυτίζεται με την αντίθετή της· και πιο πρόσφατα, τα πολιτικά προγράμματα – που όλοι γνωρίζουν ότι δε θα εφαρμοστούν – έχουν πάψει να είναι έστω και απατηλά, καθώς δεν αναφέρονται πια σε κανένα σημαντικό ζήτημα. Ποιος ψήφισε για την εξαφάνιση του ψωμιού;(ii). Μια ιστορική απόδειξη ότι η ψήφος δε σημαίνει τίποτα, ακόμα και για τους Γάλλους, είναι αυτό το αποκαλυπτικό νούμερο (αναμφίβολα διαστρεβλωμένο προς τα κάτω): το 25% των “πολιτών” στην ηλικιακή ομάδα των 18-25 ετών δεν είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους, λόγω απλής απέχθειας. Προσθέστε σε αυτούς εκείνους που είναι εγγεγραμμένοι αλλά απέχουν από την ψηφοφορία.



Κάποιοι προβάλλουν το κριτήριο της “ευχέρειας στη γαλλική γλώσσα”. Καταγέλαστο. Μήπως οι σημερινοί Γάλλοι μιλάνε γαλλικά; Είναι γαλλικά αυτά που μιλάνε οι σημερινοί αναλφάβητοι, ή ο Fabius (“Bonjour les dégats!”), ή η Françoise Castro (Ça t’habite ou ça t’effleure?”) ή ο Β.Η. Lévy;(iii) Ακόμα και αν δεν υπήρχε έστω και ένας μετανάστης, μήπως δεν κατευθυνόμαστε ξεκάθαρα προς την απώλεια κάθε διαλεκτικού συλλογισμού και κάθε έναρθρης γλώσσας; Τι τραγούδια ακούνε οι νέοι σήμερα; Ποιες απείρως πιο γελοίες σέκτες από το Ισλάμ και τον Καθολικισμό έχουν κατακτήσει τόσο εύκολα ένα ορισμένο ποσοστό των σημερινών υψηλά εκπαιδευμένων ηλιθίων μας (Sun Myung Moon (iv), κ.λ.π.); Και ας μην αναφερθούμε στους σοβαρά καθυστερημένους διανοητικά ή αυτιστικούς ανθρώπους, τους οποίους αυτές οι σέκτες δε στρατολογούν επειδή δεν υπάρχει οικονομικό συμφέρον από την εκμετάλλευσή τους· κατά συνέπεια, τους αφήνουν στα χέρια των δημόσιων αρχών.



Έχουμε γίνει Αμερικανοί. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι βιώνουμε όλα τα άθλια προβλήματα των ΗΠΑ, από τα ναρκωτικά μέχρι τη μαφία, από το φαστ φουντ [fast food – αγγλικά στο πρωτότυπο] μέχρι τον πολλαπλασιασμό των μειονοτήτων. Για παράδειγμα, μολονότι η Ισπανία και η Ιταλία έχουν αμερικανοποιηθεί επιφανειακά και ως ένα αρκετά μεγάλο βάθος, δεν είναι εθνοτικά αναμιγμένες. Με αυτήν την έννοια, παραμένουν σε μεγάλο βαθμό Ευρωπαϊκές (όπως ακριβώς η Αλγερία είναι Βορειοαφρικανική). Εδώ [στη Γαλλία], έχουμε τα προβλήματα της Αμερικής χωρίς να διαθέτουμε τη δύναμή της. Δεν είναι βέβαιο ότι το αμερικανικό χωνευτήρι [melting pot – αγγλικά στο πρωτότυπο] θα συνεχίσει να λειτουργεί για πολύ ακόμα (με τους Chicanos(v), για παράδειγμα, οι οποίοι μιλάνε διαφορετική γλώσσα). Αλλά είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει ούτε για μια στιγμή εδώ. Κι αυτό διότι οι ΗΠΑ αποτελούν το κατασκευαστικό κέντρο του σύγχρονου τρόπου ζωής, την καρδιά του θεάματος που επεκτείνει τους σφυγμούς της μέχρι τη Μόσχα και το Πεκίνο, και αυτό το θέαμα δεν μπορεί να επιτρέψει την παραμικρή αυτονομία στους κατά τόπους υπεργολάβους του (εφόσον γίνει κατανοητό αυτό, αποκαλύπτει δυστυχώς ένα πολύ λιγότερο επιφανειακό είδος υποταγής από εκείνη την οποία θα ήθελαν να καταστρέψουν ή να μεταρρυθμίσουν οι συνήθεις κριτικοί του “ιμπεριαλισμού”). Εδώ [στη Γαλλία], δεν είμαστε πια τίποτα: είμαστε οι αποικιοποιημένοι που δεν έμαθαν πώς να επαναστατούν, είμαστε εκείνοι που λένε συνεχώς ναι(vi) στο θέαμα και στην αλλοτρίωση. Τι προφάσεις ανακαλύπτουμε ξαφνικά και πάλι στη Γαλλία καθώς βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την αυξανόμενη παρουσία μεταναστών κάθε χρώματος! Λες και κάποιος κλέβει κάτι το οποίο εξακολουθούσε να είναι δικό μας! Και τι θα μπορούσε να είναι αυτό; Τι πιστεύουμε ή, μάλλον, τι εξακολουθούμε να προφασιζόμαστε ότι πιστεύουμε; Δεν είναι παρά η έπαρση στις σπάνιες διακοπές των απόλυτων σκλάβων που διαμαρτύρονται ότι οι ξένοι απειλούν την ανεξαρτησία τους!



Ο κίνδυνος του απαρτχάιντ; Είναι σε μεγάλο βαθμό υπαρκτός. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για κάτι παραπάνω από απλό κίνδυνο, καθώς υπάρχει ήδη μοιραία (με τη λογική των γκέτο, τις φυλετικές συγκρούσεις και, κάποια μέρα, τα λουτρά αίματος). Μια κοινωνία σε πλήρη αποσύνθεση είναι σαφώς λιγότερο ικανή να καλωσορίσει, χωρίς πολύ μεγάλες δυσκολίες, ένα μεγάλο αριθμό μεταναστών απ’ ό,τι μια συνεκτική και σχετικά ευτυχισμένη κοινωνία. Το 1973, είχαμε ήδη παρατηρήσει την εντυπωσιακή αναλογία ανάμεσα στην εξέλιξη της τεχνικής και των τρόπων σκέψης:



«Το περιβάλλον, το οποίο αναπλάθεται συνεχώς ολοένα και πιο βεβιασμένα με σκοπό τον κατασταλτικό έλεγχο και το κέρδος, γίνεται ταυτόχρονα όλο και πιο εύθραυστο και παρακινεί όλο και περισσότερο στο βανδαλισμό. Στο θεαματικό του στάδιο, ο καπιταλισμός αναδημιουργεί καθετί άχρηστο και παράγει εμπρηστές. Έτσι, το σκηνικό του γίνεται παντού εξίσου εύφλεκτο με ένα σχολείο στη Γαλλία»(vii).



Με την παρουσία των μεταναστών (που έχει ήδη εξυπηρετήσει κάποιους συνδικαλιστές, οι οποίοι έχουν καταγγείλει ορισμένες απεργίες εργατών τις οποίες δεν μπορούσαν να ελέγξουν ως “θρησκευτικούς πολέμους”), μπορεί κανείς να είναι βέβαιος ότι οι υπάρχουσες εξουσίες θα προωθήσουν την ανάπτυξη σε μεγάλη κλίμακα των μικρών πειραμάτων αναμετρήσεων που έχουμε δει να σκηνοθετούνται από πραγματικούς ή ψεύτικους “τρομοκράτες” ή από υποστηρικτές αντίπαλων ποδοσφαιρικών ομάδων (και όχι μόνο από Άγγλους οπαδούς).



Αλλά είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς γιατί όλοι οι πολιτικοί (συμπεριλαμβανομένων των ηγετών του Εθνικού Μετώπου(viii) ) επιχειρούν να ελαχιστοποιήσουν τη σοβαρότητα του “προβλήματος των μεταναστών”. Όλα όσα θέλουν να συντηρήσουν τους απαγορεύουν να αντιμετωπίσουν άμεσα και στο πραγματικό του περιεχόμενο έστω και ένα πρόβλημα. Ενώ κάποιοι προφασίζονται ότι πρόκειται απλώς για ένα ζήτημα επιβολής μιας “αντι-ρατσιστικής καλής θέλησης”, άλλοι προσποιούνται ότι το ζήτημα είναι η αναγνώριση του μετριοπαθούς δικαιώματος σε μια “δίκαιη ξενοφοβία”. Και όλοι συμφωνούν να αντιμετωπίζουν αυτό το ζήτημα σαν να ήταν το πλέον φλέγον, σχεδόν το μοναδικό, μεταξύ των τρομακτικών προβλημάτων που η κοινωνία δεν πρόκειται να ξεπεράσει. Το γκέτο του καινούριου θεαματικού απαρτχάιντ (όχι η τοπική, φολκλορική εκδοχή της Νότιας Αφρικής) βρίσκεται ήδη εδώ, στη σύγχρονη Γαλλία: η συντριπτική πλειονότητα του πληθυσμού βρίσκεται περίκλειστη και αποκτηνωμένη μέσα σε αυτό· και θα συνέχιζε να υπάρχει ακόμα και αν δεν υπήρχε έστω και ένας μετανάστης. Ποιος αποφάσισε να κατασκευάσει την Sarcelles και την Les Minguettes (ix), να καταστρέψει το Παρίσι και τη Λυών; Οπωσδήποτε, κανείς δεν μπορεί να πει ότι κανένας μετανάστης δε συμμετείχε σε αυτό το αξιοκαταφρόνητο έργο. Ωστόσο, εκτελούσαν ακριβώς τις διαταγές που τους δίνονταν: αυτή είναι η συνήθης δυστυχία του μισθωτού εργάτη [salariat](x).



Πόσοι de facto ξένοι υπάρχουν σήμερα στη Γαλλία; (Και όχι μόνο με βάση το νομικό καθεστώς τους, το χρώμα του δέρματος ή τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους). Είναι προφανές ότι υπάρχουν τόσοι πολλοί ώστε θα έπρεπε κάποιος, αντίθετα, να ρωτήσει: πόσοι Γάλλοι έχουν μείνει, και πού βρίσκονται; (Και τι είναι αυτό που χαρακτηρίζει σήμερα έναν Γάλλο;). Γνωρίζουμε ότι ο ρυθμός των γεννήσεων πέφτει. Δεν είναι φυσιολογικό κάτι τέτοιο; Οι Γάλλοι δεν μπορούν πια να ανεχτούν τα παιδιά τους. Τα στέλνουν στο σχολείο μόλις γίνουν τριών ετών, και μέχρι τα δεκαέξι τουλάχιστον, προκειμένου να μάθουν τον αναλφαβητισμό. Και, προτού τα παιδιά φτάσουν στην ηλικία των τριών ετών, ολοένα και περισσότεροι [γονείς] τα βρίσκουν “ανυπόφορα” και τα χτυπάνε βίαια. Τα παιδιά απολαμβάνουν ακόμα αγάπη στην Ισπανία, την Ιταλία, την Αλγερία, καθώς και μεταξύ των Τσιγγάνων. Κάτι τέτοιο δε συμβαίνει συχνά στη Γαλλία σήμερα. Ούτε τα διαμερίσματα ούτε οι δρόμοι των πόλεων είναι κατάλληλοι για τα παιδιά (από εκεί προέρχεται η κυνική καμπάνια των πολεοδόμων της κυβέρνησης σχετικά με το θέμα τού “ανοίγματος της πόλης στα παιδιά”). Από την άλλη, η αντισύλληψη είναι ευρέως διαδεδομένη και η έκτρωση είναι διαθέσιμη. Σχεδόν όλα τα παιδιά στη Γαλλία σήμερα ήταν επιθυμητά. Αλλά όχι ελεύθερα! Ο ψηφοφόρος-καταναλωτής δεν ξέρει τι θέλει. “Επιλέγει” κάτι που δεν επιθυμεί. Η διανοητική του δομή δε διαθέτει πια τη συνοχή που θα του επέτρεπε να θυμηθεί ότι είχε επιθυμήσει κάτι τη στιγμή κατά την οποία βρίσκει τον εαυτό του απογοητευμένο από την εμπειρία αυτού ακριβώς του πράγματος.



Στο θέαμα, η ταξική κοινωνία επιδίωξε συστηματικά να εξαλείψει την ιστορία. Και τώρα, κάποιοι παριστάνουν ότι θλίβονται για το ειδικό αποτέλεσμα της παρουσίας τόσο πολλών μεταναστών, επειδή έτσι η Γαλλία “εξαφανίζεται”! Κωμικό. Η Γαλλία εξαφανίζεται για εντελώς διαφορετικούς λόγους, και με λιγότερο ή περισσότερο γοργούς ρυθμούς σχεδόν σε όλα τα πεδία.



Οι μετανάστες έχουν απόλυτο δικαίωμα να ζουν στη Γαλλία. Αντιπροσωπεύουν την αποστέρηση, και η αποστέρηση είναι παρούσα στη Γαλλία, είναι εξαιρετικά διαδεδομένη εδώ και σχεδόν οικουμενική. Οι μετανάστες έχουν χάσει τη χώρα και την κουλτούρα τους, όπως είναι ευρέως γνωστό, χωρίς να είναι σε θέση να βρουν άλλες. Οι Γάλλοι βρίσκονται στην ίδια κατάσταση, και αυτό δεν αποτελεί μεγαλύτερο μυστικό.



Καθώς ολόκληρος ο πλανήτης ανάγεται εξίσου στην αθλιότητα ενός νέου περιβάλλοντος και μιας καθαρά ψευδούς κατανόησης των πάντων, αποτελεί απερισκεψία εκ μέρους των Γάλλων – που αποδέχτηκαν αυτή την εξέλιξη χωρίς ιδιαίτερη αντίσταση (με εξαίρεση το 1968) – να ισχυρίζονται πως αισθάνονται ότι δε βρίσκονται πια στο σπίτι τους εξαιτίας των μεταναστών! Έχουν λόγους να μην αισθάνονται πια ότι βρίσκονται στο σπίτι τους, αυτό είναι αλήθεια. Αλλά αυτό συμβαίνει επειδή, σε αυτόν τον καινούριο φρικτό κόσμο της αλλοτρίωσης, δεν υπάρχουν παρά μόνο μετανάστες.



Θα υπάρχουν άνθρωποι που θα ζουν στην επιφάνεια της Γης, ακόμα και σε αυτόν τον τόπο, όταν η Γαλλία θα έχει εξαφανιστεί. Το εθνολογικό μίγμα που θα επικρατήσει δεν μπορεί να προβλεφθεί, και το ίδιο ισχύει για τις κουλτούρες τους, ακόμα και για τις γλώσσες τους. Μπορεί κανείς να είναι βέβαιος ότι το κεντρικό και βαθιά ποιοτικό ερώτημα θα είναι το εξής: θα μπορέσουν αυτοί οι μελλοντικοί άνθρωποι να κυριαρχήσουν, μέσω μιας απελευθερωτικής πρακτικής, επί της σημερινής τεχνικής, που αποτελεί, σε παγκόσμιο επίπεδο, μια τεχνική της επίφασης και της αποστέρησης; Ή, αντίθετα, θα κυριαρχηθούν από αυτή με έναν τρόπο που θα είναι ακόμα πιο ιεραρχικός και υποδουλωτικός απ’ ό,τι σήμερα; Θα πρέπει κανείς να είναι προετοιμασμένος για το χειρότερο, και να παλεύει για το καλύτερο. Η Γαλλία είναι σίγουρα αξιοθρήνητη. Αλλά οι θρήνοι είναι μάταιοι.







ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ



(i) Το Μαγκρέμπ (Maghreb – αραβική λέξη που σημαίνει κυριολεκτικά “o τόπος όπου δύει ο ήλιος”, δηλαδή “η Δύση”) είναι η περιοχή της Αφρικής βόρεια της Σαχάρας και δυτικά του Νείλου. Περιλαμβάνει το Μαρόκο, την Αλγερία, την Τυνησία και τη Μαυριτανία. Στη Γαλλία ζουν σήμερα πάνω από δυόμισι εκατομμύρια Μαγκρεμπίνοι, ιδίως από την Αλγερία, καθώς επίσης πολύ περισσότεροι Γάλλοι με καταγωγή από το Μαγκρέμπ [Σημείωση της ελληνικής μετάφρασης].



(ii) Βλ. το δοκίμιο του Debord για το “μετριασμό της πείνας” (1985) [Σημείωση του Bill Brown].

Το δοκίμιο βρίσκεται εδώ: http://www.notbored.org/abat-faim.html [Σημείωση της ελληνικής μετάφρασης].



(iii) O σοσιαλιστής πολιτικός Laurent Fabius ήταν πρωθυπουργός της Γαλλίας όταν γράφονταν αυτές οι σημειώσεις. Η παραγωγός κινηματογράφου Françoise Castro ήταν η σύζυγός του. Ο Bernard-Henri Lévy ήταν ο ιδρυτής της σχολής των “Νέων Φιλοσόφων” που αποκήρυξε το μαρξισμό και το σοσιαλισμό σαν αντίδραση ενάντια στις εξεγέρσεις του 1968. Οι εκφράσεις που παρατίθενται μεταφράζονται κυριολεκτικά “Γεια σας ζημιές!” και “Σε στοιχειώνει ή σε αγγίζει επιφανειακά;”[Σημείωση του Wallace].



(iv) Sun Myung Moon (1920-): Κορεάτης ιδρυτής της θρησκευτικής οργάνωσης της “Εκκλησίας της Ενοποίησης”. Ο Moon ίδρυσε την οργάνωση στη Σεούλ της Ν. Κορέας το 1954 και μετέφερε την έδρα της στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1972. Αυτοαποκαλείται ‘μεσσίας’ και ‘σωτήρας της ανθρωπότητας’. Υπήρξε (μεταξύ άλλων) θερμός υποστηρικτής του Νίξον, βασικός χρηματοδότης του Ρήγκαν και ιδρυτής της συντηρητικής εφημερίδας Washington Times [Σημείωση του Brown, με προσθήκες από την ελληνική μετάφραση].



(v) Chicanos: Αμερικανοί μεξικανικής καταγωγής. Ο όρος Chicanos χρησιμοποιήθηκε αρχικά υποτιμητικά για τους Μεξικανούς μετανάστες που κατέφθαναν στις ΗΠΑ στις αρχές του 20ού αιώνα και, γενικότερα, για τους περιθωριοποιημένους που αντιμετωπίζονταν ως ξένοι. Τη δεκαετία του 1960, Μεξικανοί-Αμερικανοί ακτιβιστές επανοικειοποιήθηκαν τον όρο και αυτοπροσδιορίστηκαν ως Chicanos για να υποδηλώσουν την πολιτιστική τους κληρονομιά αλλά και την πολιτική τους ταυτότητα στον αγώνα τους ενάντια στις διακρίσεις σε βάρος των Μεξικανών Αμερικανών. Οι Chicanos χρησιμοποιούν την ισπανική γλώσσα [Σημείωση της ελληνικής μετάφρασης].



(vi) Beni-oui-oui: Μισο-αραβική, μισο-γαλλική περιφρονητική έκφραση που χρησιμοποιούν οι Αλγερινοί μετανάστες στη Γαλλία. Χρονολογείται γύρω στα 1866 και σημαίνει “εκείνοι που λένε πάντα ναι”. [Σημείωση του Brown, τροποποιημένη].



(vii) Το απόσπασμα αυτό εμφανίζεται στην κινηματογραφική εκδοχή τής Κοινωνίας του Θεάματος [Σημείωση του Brown].



(viii) Ακροδεξιό, εθνικιστικό κόμμα που ιδρύθηκε από τον Jean-Marie Le Pen το 1972 [Σημείωση του Brown].



(ix) Οι Sarcelles και Les Minguettes είναι προάστια του Παρισιού που περιλαμβάνουν τεράστια κτιριακά συγκροτήματα με διαμερίσματα, τα οποία χτίστηκαν στο πλαίσιο στεγαστικών προγραμμάτων κατά τις δεκαετίες του 1960 και του 1970 [Σημειώσεις του Brown και του Wallace, συνδυασμένες και τροποποιημένες στην ελληνική μετάφραση].



(x) ‘Salariat’: ο όρος αποτελεί νεολογισμό που συνδυάζει το μισθό (salary) και το προλεταριάτο (proletariat). Μπορεί να αποδοθεί ως “το προλεταριάτο των μισθωτών εργατών” [Σημείωση του Brown].

''Οικοδομώντας την Ευρώπη του Ασύλου''

Με τον παραπάνω τίτλο πραγματοποιήθηκε στις 8 και 9 Σεπτέμβρη στο Παρίσι άτυπη σύνοδος των υπεύθυνων για θέματα μετανάστευσης υπουργών των χωρών της Ε.Ε. Η σύνοδος είναι ένα ακόμα βήμα προς το Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για τη Μετανάστευση που πρόκειται να φηφιστεί στη σύνοδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα μέσα Οκτώβρη στις Βρυξέλλες. Θυμίζουμε ότι μια ακόμα άτυπη συνάντηση των υπουργών για τη μετανάστευση πραγματοποιήθηκε στις 4-5 Σεπτέμβρη στο Κίεβο.

Στη διήμερη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι με τον προαναφερθέντα ευρηματικό τίτλο, αποφασίστηκε η δημιουργία ενός κοινού συστήματος ασύλου μέχρι το 2010 ή, το αργότερο, το 2012. Γι' αυτό το σκοπό δημιουργείται ένα γραφείο πληροφοριών για τους αιτούντες άσυλο και ενισχύεται η ανταλλαγή ειδικών και μεταφραστών μεταξύ των διαφόρων χωρών.

Κεντρικό σημείο της συζήτησης ήταν η συνθήκη του Δουβλίνου ΙΙ, καθώς οι εκπρόσωποι των μεσογειακών χωρών απαίτησαν μεγαλύτερη συμμετοχή από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.

Ο εκπρόσωπος της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ Antonio Gutierres υπέβαλε κείμενο με προτάσεις τονίζοντας πως ''υπάρχουν ολοένα και περισσότεροι φραγμοί και εμπόδια για τους πρόσφυγες, με αποτέλεσμα να αναγκάζονται να περνούν παράνομα τα σύνορα, πέφτοντας στα χέρια των δουλεμπόρων''. Πρόσθεσε ότι μόνο 7 από τις 27 χώρες της Ε.Ε. διαθέτουν προγράμματα υποδοχής προσφύγων από το Ιράκ. Μέσα στο 2007, οι χώρες της Ε.Ε. έδωσαν ασυλο σε 4.000 πρόσφυγες, δηλαδή ποσοστό 5%, δήλωσε ο Guiterres, τη στιγμή που οι ΗΠΑ έδωσαν άσυλο σε 48.000 πρόσφυγες και ο Καναδάς σε 11.000.

Όσο για την Ελλάδα, το 2007, σύμφωνα με τα στοιχεία του Γραφείου Ύπατης Αρμοστείας, εξετάστηκαν 20.692 αιτήσεις και δόθηκε άσυλο σε 8 αιτούντες, ενώ σε δεύτερο βαθμό εξετάσθηκαν 6.448 αιτήσεις και αναγνωρίστηκε προσφυγικό καθεστώς σε 132 περιπτώσεις.
Δηλαδή ποσοστό 0,6%... Μάλιστα, δεν δόθηκε άσυλο ούτε σε έναν Ιρακινό...

Όσο για την οικοδόμηση της Ευρώπης του Ασύλου, το πραγματικό της περιεχόμενο απεικονίζεται στο ματωβαμένο πρόσωπο του αφγανού πρόσφυγα στην Πάτρα...

www.clandestina.org

ΚΑΜΙΑ «ΚΟΚΚΙΝΗ ΖΩΝΗ» ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Τα τελευταία χρόνια, ο χώρος του λιμανιού έχει μετατραπεί σε ένα άβατο, σε μια «κόκκινη ζώνη» για όλη την κοινωνία της Πάτρας. Με πρόσχημα τους μετανάστες τοποθετούν σιδηρόφρακτες μπάρες, κάγκελα, κάμερες, δημιουργώντας ένα ζοφερό τοπίο επιτήρησης και καταστολής.

Η απόπειρα του Λιμενικού Σώματος να αποτρέψει την ανακοινωμένη πορεία μας στο χώρο του λιμανιού ναυάγησε στα νερά του Πατραϊκού. Η σύγκρουσή μας με τις δυνάμεις καταστολής και η επιτυχής μας απόπειρα εισόδου στο λιμάνι και ανάρτησης ενός πανό αλληλεγγύης στο πλοίο Superfast (σ’ ένα απ’ αυτά πριν από λίγα χρόνια κάηκαν ζωντανοί δεκάδες μετανάστες) κατέδειξε νοήματα πολλαπλά, αλλά ξεκάθαρα.

Αφενός, η βούληση της εξουσίας ότι η πρόσβαση στη θάλασσα πρέπει να είναι αυστηρά ελεγχόμενη και ότι ακόμη και η απλή απόπειρα διέλευσης πρέπει να αντιμετωπίζεται με «μηδενική ανοχή». Είναι αυτό το καθεστώς του αποκλεισμού και επιτήρησης που θέλουν να διατηρήσουν, ώστε να συνεχίσουν το θεάρεστο έργο των ξυλοδαρμών και βασανιστηρίων μακριά από την κοινή θέα, μακριά από τον κοινωνικό έλεγχο.

Αφετέρου κατέδειξε την αδιαπραγμάτευτη επιθυμία του κινήματος αλληλεγγύης για την επανάκτηση του δημόσιου χώρου του λιμανιού της Πάτρας, τη ζωτική του θέληση να καταδείξει ότι το κοινό νήμα που συνδέει την τοπική κοινωνία με τους μετανάστες δεν είναι παρά η στέρηση της ελευθερίας, η εξουσία η ίδια.

NO BORDER PATRAS 2008
www.noborderpatras.org

www.noborderpatras.org/

ΟΛΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥΣ…

Την Κυριακή 3 Αυγούστου πραγματοποιήθηκε από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Παντοκράτορα και υπό την αιγίδα του Δήμου Πρέβεζας διαγωνισμός graffiti και φεστιβάλ Hip Hop μουσικής. Σε σχετικό δελτίο τύπου τονιζόταν από τον Πρόεδρο του Συλλόγου κ. Σταύρο Βλάχο ότι πρόκειται για μια φιλόδοξη προσπάθεια του Συλλόγου με σκοπό το graffiti να βγει από τη λογική της παραβατικότητας και να αναδειχθεί ως καλλιτεχνική δημιουργία. Έτσι σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο, δίπλα στο κάστρο του Παντοκράτορα, από το πρωί έως το βράδυ θα διαγωνίζονταν καλλιτέχνες από όλη την Ελλάδα ενώ τα έργα τους αργότερα θα τοποθετούνταν σε διάφορα σημεία της πόλης.

«Πραγματικά πολύ καλή πρωτοβουλία», θα σκεφτόταν κάποιος με τη πρώτη. Τι πιο ενδιαφέρον να καλέσεις νεολαίους από όλη τη γύρω περιοχή να εκφράσουν το θέμα «Περιβάλλον και Θάλασσα» (αυτό ήταν το θέμα του διαγωνισμού) μέσα από έναν πρωτότυπο τρόπο έκφρασης όπως είναι το graffiti και μάλιστα οι άχαρες και καταθλιπτικές μάζες του τσιμέντου που υπάρχουν σε διάφορα σημεία της πόλης να καλυφθούν με καλλιτεχνικές δημιουργίες αποχτώντας χρώμα, ζωντάνια και προσωπικότητα. Είναι όμως έτσι; Αυτό έγινε τελικά την Κυριακή;

Το «άνοιγμα στη νεολαία και στις καλλιτεχνικές της ανησυχίες» που ήταν η αρχική φιλοδοξία τελικά μεταφράστηκε σε έναν περιφραγμένο χώρο με λινάτσα που εμπόδιζε την είσοδο και την ορατότητα. Το να δηλώνεις ότι επιθυμείς να εκφράσεις μια άλλη αντίληψη για την πόλη και τους χώρους της, ότι όλοι οι χώροι ανήκουν στους πολίτες που έχουν κάθε δικαίωμα να παρεμβαίνουν ενεργά στην αισθητική τους βελτίωση με την προσωπική τους φαντασία (όπως θα μπορούσε για παράδειγμα να γίνει με ένα graffiti) και αυτό να καταλήγει σε περίφραξη τμήματος της περιοχής προσβάσιμη μόνο για όσους συμμετέχουν και με είσοδο μάλιστα 15 ευρώ, αυτό νομίζω πως σημαίνει αποτυχία της αρχικής σου δηλωμένης φιλοδοξίας.

Αυτός ήταν, δυστυχώς, και ένας από τους λόγους που τελικά οδήγησε στη χαμηλή συμμετοχή της νεολαίας της πόλης και ιδιαίτερα της περιοχής του Παντοκράτορα στο όλο εγχείρημα.

Εκείνο, όμως, που πραγματικά με άφησε άφωνη αφορά το δεύτερο κομμάτι της εκδήλωσης: το φεστιβάλ Hip Hop μουσικής. Με μεγάλες αφίσες διαφημιζόταν ως αποκορύφωμα της εκδήλωσης η συναυλία με τους ΑΡΤΕΜΗ και ΕΥΘΥΜΗ. Μουσικό συγκρότημα με εθνικιστικές θέσεις και σχέση με τη γνωστή ακροδεξιά οργάνωση Χρυσή Αυγή! Οι Α&Ε είναι μετεξέλιξη του συγκροτήματος Terror X Crew. Από στίχους του στιλ "δεν είμαι γιάπι, δεν είμαι χρυσαυγίτης" έφτασαν να συμμετέχουν στο φεστιβάλ της νεολαίας του Βορίδη (του γνωστού ακροδεξιού βουλευτή του ΛΑΟΣ) από την οποία και βραβεύτηκαν το 2001!

Αναφέρει χαρακτηριστικά σε συνέντευξή του ο ένας από αυτούς όσον αφορά το βραβείο: «Στην τελική το δέχτηκα και δεν έχω κανένα πρόβλημα γι’ αυτό. Αυτοί οι άνθρωποι είναι πατριώτες, είναι ένα πατριωτικό κόμμα και είναι λογικό να έχουν μια παραπάνω ευαισθησία σε τέτοιου είδους θέματα, γι’ αυτό και μας βραβεύσανε. Κάναμε σοβαρές συζητήσεις με την νεολαία του κόμματος (απ’ αυτήν ήταν άλλωστε και το βραβείο), είναι normal άνθρωποι…» και συνεχίζει με ερώτηση ο δημοσιογράφος: «Οπότε αυτοί είναι πατριώτες για σας και όχι ακροδεξιοί;» Απάντηση: «Ποια η διαφορά; Μπορεί να είναι και ακροδεξιοί, τι να κάνουμε δηλαδή;».

Το γεγονός δεν είναι καθόλου ασήμαντο• Δεν πρόκειται για άτομα με απλά κάποιες συντηρητικές αντιλήψεων. Τον πιο γνωστό τους δίσκο τον έχουν ονομάσει «έσσεται ήμαρ» που είναι ένας πιο τους πιο προσφιλείς χαιρετισμούς των μελών της Χρυσής Αυγής! Αυτούς θα πηγαίναμε να παρακολουθήσουμε στις εκδηλώσεις στον Παντοκράτορα; Αυτούς που δηλητηριάζουν τη νεολαία με τις εθνικιστικές, ακροδεξιές τους βλακείες;

Το θεωρώ απόλυτα βέβαιο ότι τα μέλη του πολιτιστικού συλλόγου του Παντοκράτορα και ο Δήμος Πρέβεζας που συνδιοργάνωσαν την εκδήλωση δεν ήξεραν το ποιον του συγκεκριμένου συγκροτήματος. Είναι ολοφάνερο ότι θα ανέθεσαν σε κάποια εταιρεία να τη στήσει και αυτή με τη σειρά της τους πούλησε το συγκεκριμένο «πακέτο». Η πρόταση, όμως, για μια εναλλακτική πολιτιστική παρέμβαση είναι ποτέ δυνατόν να στηθεί με έτοιμα «πακέτα» εταιρειών; (Σκεφτείτε μόνο ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση μας κουβάλησαν το ακροδεξιό συγκρότημα!)

Έτσι ,λοιπόν, τις ημέρες πριν από τη συναυλία η πόλη γέμισε με αφίσες ομάδας αντιφασιστών που καλούσαν να μην πάμε σε αυτή και εξηγούσαν τις ακροδεξιές θέσεις του συγκροτήματος, ενώ σε πηγαδάκια εφήβων άκουγες αρκετούς να συζητούν και – ευτυχώς- να κατακρίνουν την παρουσία του.

Δέχομαι ότι οι υπεύθυνοι για την οργάνωση της εκδήλωσης δεν τα πρόσεξαν όλα αυτά. Γιατί, όμως, μετά την ενημέρωση που έγινε τόσο στο δήμαρχο της πόλης όσο και στον πρόεδρο του πολιτιστικού συλλόγου του Παντοκράτορα σχετικά με το ποιοι πραγματικά είναι αυτοί που πρόκειται να φέρουν τελικά άφησαν να πραγματοποιηθεί η συναυλία κι ας είχαν το χρόνο να την ακυρώσουν; Ήταν άραγε μεγάλο το οικονομικό κόστος; Αλήθεια μετράνε πιο πολύ τα χρήματα που θα έχαναν απ’ το γεγονός ότι συνέβαλαν στο να εμφανιστεί και να παίξει στην πόλη μας ένα ακροδεξιό συγκρότημα;

Δεν πρέπει να πούμε «έλα μωρέ και τι έγινε», «τελικά κάποια τραγούδια έπαιξαν και έφυγαν, χωρίς να δημιουργηθεί πρόβλημα», «ευτυχώς δεν φάνηκε ποιοι πραγματικά είναι» κτλ. Όλα τα παραπάνω δεν τα γράφω από καμία διάθεση «να την πέσω» στο δήμαρχο ή πολύ περισσότερο στα μέλη του πολιτιστικού συλλόγου του Παντοκράτορα (τους οποίους ούτε γνωρίζω, ούτε θεωρώ πως ήταν συνειδητή επιλογή να φέρουν αυτό το συγκρότημα, ίσα ίσα που θεωρώ ότι οι προθέσεις τους ήταν καλές). Όλα τα παραπάνω τα γράφω γιατί μολονότι δεν είμαι εγώ αυτή που πήρα την απόφαση να έρθουν, αν δεν καταδίκαζα τον ερχομό τους θα ένιωθα πως βαραίνει και εμένα η επιλογή τους. Γιατί συνένοχος σε κάτι δεν είσαι μόνο όταν συμμετέχεις, αλλά και όταν σιωπάς.

Τη στιγμή που η νεολαία γύρω μας αμφισβητεί, σκέφτεται, αναπνέει και προσπαθεί να βρει διεξόδους σε μια κοινωνία που σε τοπικό, εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο όλοι οι φορείς εξουσίας προσπαθούν να βγάλουν στην παρανομία τα δικαιώματα και τα όνειρά της με τη μετατροπή της μόρφωσης σε ιδιωτικά πακέτα, με το κουρέλιασμα των πτυχίων, με την ισοπέδωση των εργασιακών και δημοκρατικών της δικαιωμάτων, με την ανεργία, τη μισή δουλειά και το μισό μεροκάματο, με την προσπάθεια να τη σύρουν στα πολιτικά γραφεία και το ρουσφέτι για να αποκτήσει το αυτονόητο δικαίωμα σε παιδεία, εργασία, ζωή, με το σκουπιδαριό του πλαστικού «πολιτισμού» και τις «ουσίες» του ψεύτικου ονείρου και του θανάτου να κάνουν θραύση, απέναντι σε αυτή τη νεολαία δεν χωράνε οι «απαντήσεις» των ακροδεξιών περί «ελληναράδων» που πρέπει να διαφυλάξουν το «αθάνατο ελληνικό πνεύμα» ενάντια στις «κακές ξένες σκοτεινές δυνάμεις» που γενικά μηχανεύονται το κακό μας. Η ξενοφοβία και ο ρατσισμός πάντα πίστευα πως είναι ο πολιτισμός των ηλιθίων που όμως πολλές φορές επηρεάζει και τα πιο έξυπνα άτομα! Γι΄ αυτό και συγκροτήματα, όπως το συγκεκριμένο γενικά δεν έχει κανένα πρόβλημα να καταδικάζει τη νέα τάξη και την παγκοσμιοποίηση, αλλά το κάνει από την εθνικιστική σκοπιά που έντεχνα καλύπτει και αποσιωπά οποιαδήποτε επιστημονική και σοβαρή ανάλυση μπορεί να καταδείξει της αιτίες του εκμεταλλευτικού συστήματος που βιώνουμε και την αναγκαιότητα της ανατροπής του από τη σκοπιά των σύγχρονων αναγκών και δικαιωμάτων.

Να μην χαρίσουμε τη νεολαία σε αυτούς!

Ανάμεσα στο «όραμα» της καπιταλιστικής Ε.Ε. και της παντοκρατορίας του νόμου της αγοράς που παρουσιάζεται από τις κυβερνήσεις ως μοναδική επιλογή και στην εθνικιστική υστερία του «ελληνικού έθνους-μονομάχου» ενάντια σε όλους τους υπόλοιπους (και κυρίως ενάντια στους φουκαδιάρηδες τους οικονομικούς μετανάστες που μεθοδευμένα καλλιεργείται από αποβράσματα τύπου Χρυσής Αυγής) υπάρχει ο όμορφος και προκλητικός αγώνας για μια ζωή με αξιοπρέπεια ενάντια σε κάθε μορφή εκμετάλλευσης, του αγώνα των «έθνους» των εργαζόμενων, των νέων, των άνεργων ενάντια στο «έθνος» των καταπιεστών τους.

Τέλος επειδή είναι γνωστή η προσπάθεια να ξαναγραφτεί η ιστορία, και επειδή αυτή συνήθως γράφεται από τους νικητές αυτό, φυσικά, δε σημαίνει πως θα συρθώ να συμφωνήσω με τους ΑΡΤΕΜΗ και ΕΥΘΥΜΗ πως «κομμουνιστές και ναζι είναι το ίδιο», πως «ναζισμοί, σοσιαλισμοί, μαρξισμοί, φιλελευθερισμοί, τροτσκισμοί και άλλοι -ισμοί βγήκαν από τους νόες φανατισμένων ανθρώπων που αποκτούσαν την προσωπική τους ελευθερία υποδουλώνοντας και εξευτελίζοντας ολόκληρους λαούς» (κομμάτι από συνέντευξή τους). Ανήκω σε αυτούς που εξακολουθούν να θεωρούν άκρως επικίνδυνο το «τσουβάλιασμα» ρευμάτων, ιδεών και κινημάτων, που οδηγεί στη σύγχυση και πολλές φορές τον ολοκληρωτισμό.

(Δεν μπορώ να μην κάνω τη σκέψη: «Πως είναι δυνατόν να είσαι ικανοποιημένος όταν σκοπεύεις ως δήμος να οργανώσεις στην πόλη εκδήλωση μνήμης για τα θύματα σε Χιροσίμα- Ναγκασάκι (ασχέτως αν αυτή τελικά ακυρώθηκε) ή να νιώθεις «καλά» όταν στο φεστιβάλ της νεολαίας σου κάνεις μια ποιοτική, πολιτική, πολιτιστική παρέμβαση με ομιλίες, αφιέρωμα στο Γιάννη Ρίτσο κτλ. και την αμέσως επόμενη μέρα να μη σε ενοχλεί που έχεις καλέσει στη συνοικία σου να παίξουν ακροδεξιοί μουσικοί – έχοντας μάλιστα ενημερωθεί έγκαιρα για το ποιοι είναι-;»)

Επειδή, όμως, τελικά όλα έχουν τη σημασία τους, όπως λέει και ο ποιητής (λίγο αλλαγμένο): «να μην επιτρέψουμε ποτέ στον εαυτό μας να νιώσουμε την ντροπή του εφησυχασμού!»

Για περισσοτερες πληροφορίες βλ.: Αναλυτικά: http://www.e-grammes.gr/article.php?id=1255

και http://www.hiphop.gr/page/18

5 Αυγούστου 2008

Γιαννούλα Χρυσικού- εργαζόμενη σε τράπεζα

Νέα «Μανωλάδα» στο κέντρο της Αθήνας

ΒΙΟΤΕΧΝΙΑ ΙΜΑΤΙΣΜΟΥ «LADY FASHION»
Νέα «Μανωλάδα» στο κέντρο της Αθήνας

Η εργοδοσία και οι μπιστικοί της ξυλοκόπησαν άγρια μετανάστες που αρνήθηκαν να δουλέψουν Κυριακή! Αμεση απάντηση από το Συνδικάτο Κλωστοϋφαντουργίας

Με τρομοκρατία, που φτάνει ακόμα και στην ωμή χρήση βίας, προσπαθεί η εργοδοσία στη βιοτεχνία ιματισμού «LADY FASHION» να «συνετίσει» όσους από τους μετανάστες εργάτες αντιδρούν στις απαράδεκτες συνθήκες εργασίας και να εμποδίσει την παρέμβαση του ταξικού Συνδικάτου Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού και Δέρματος στο εργοστάσιο.

Χτες το πρωί, εργαζόμενοι στην εταιρεία ειδοποίησαν συνδικαλιστές του κλάδου και την Ενωση Εργαζομένων Μπανγκλαντές ότι η εργοδοσία επιτέθηκε σε βάρος συναδέλφων τους. Την ώρα που οι συνδικαλιστές έφτασαν στο χώρο, είδαν με τα μάτια τους πέντε άτομα να βγαίνουν έξω καταματωμένα. Οπως κατήγγειλαν οι τραυματισμένοι εργάτες, ενώ ακόμα εργάζονταν, δέχτηκαν επίθεση από τραμπούκους της εργοδοσίας με σωλήνες και ξύλα επειδή δεν πήγαν να δουλέψουν την Κυριακή! Το συνδικάτο ξεκαθάρισε στην εργοδοσία ότι δεν πρόκειται ν' αφήσει κανέναν να μεταχειρίζεται εργάτες σα να 'ναι δούλοι του, δεν πρόκειται να επιτρέψει σε κανέναν να σηκώσει ξανά χέρι πάνω σε εργάτη.

Ξεκάθαρο ήταν το μήνυμα που έδωσαν και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Πάνω από 100 (σε σύνολο περίπου 180) άτομα παράτησαν τις μηχανές και βγήκαν απ' το εργοστάσιο. Αντίδραση απρόσμενη για την εργοδοσία, η οποία είπε ότι τους διώχνει απ' τη δουλειά. Το συνδικάτο παρενέβη άμεσα και στο υπουργείο Απασχόλησης.

Φοβίζει η δράση του συνδικάτου
Αμυχές από τον ξυλοδαρμό στο πρόσωπο μετανάστη εργάτη
Πριν από ενάμιση μήνα, σύμφωνα με μαρτυρίες των μεταναστών, η εργοδοσία είχε σηκώσει ξανά χέρι σε μετανάστη που ζήτησε τα δεδουλευμένα. Οσο για τις συνθήκες δουλειάς, οι καταγγελίες εργαζομένων και συνδικαλιστών, που ήδη έχει δημοσιεύσει ο «Ρ», περιγράφουν την κατάσταση στη «LADY FASHION» ως εξής: Οι ώρες δουλειάς τις καθημερινές είναι μέχρι και 12. Το Σάββατο ο εργοδότης έχει την απαίτηση οι μετανάστες να δουλεύουν 10 ώρες και την Κυριακή άλλες 5. Τα άθλια ωράρια συμπληρώνει η μη καταβολή των εισφορών στο ΙΚΑ, όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι.

Γι' αυτό κι ο εργοδότης έχει «λυσσάξει» και προσπαθεί με κάθε τρόπο να απαλλαγεί από το συνδικάτο. Επειδή αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί πια να συνεχίσει ανενόχλητος να ξεζουμίζει τους εργαζόμενους για να πλουτίζει ο ίδιος. Καθόλου τυχαίο δεν είναι άλλωστε το γεγονός ότι η επίθεση της εργοδοσίας σημειώθηκε τρία μόλις 24ωρα μετά την αποφασιστική παρέμβαση του συνδικάτου την περασμένη Παρασκευή, που είχε ως αποτέλεσμα οι εργάτες να πληρωθούν μετά από 1,5 μήνα.

"Ριζοσπάστης"

Το δίκτυο Φρασανίτο οπωσδήποτε αναγκαίο

Ακολουθεί ένα κείμενο-μανιφέστο για το δίκτυο Φρασανίτο και τα οράματα των αγώνων του μεταναστευτικού κινήματος.

Το δίκτυο Φρασανίτο οπωσδήποτε αναγκαίο

των Serhat Karakayali, Sandro Mezzadra, Βασίλη Τσιάνου, Manuela Bojadzijev και Thomas Atzert

Ένας ψίθυρος κυκλοφορεί. Ο ψίθυρος του Φρασανίτο. Από την Αθήνα ως το Μάντσεστερ, από τη Μάλαγα ως το Γκέτεμποργκ, από την Λιουμπλιάνα ως το Καλαί, την Ιστανμπούλ και το Κίεβο, οι ακτιβιστές της μετανάστευσης προσπαθούν να εντοπίσουν την έδρα του, ψάχνουν πυρετωδώς στο γκουγκλ για το σάϊτ του, προσπαθούν να μαντεύσουν ποιες είναι οι χιλιάδες των μελών του και να σπάσουν το μυστήριο της συντόμευσής του.

Το Φρασανίτο είναι σ’ αυτήν την περίπτωση, όχι μια συντόμευση που φαίνεται να έχει μια ανατρεπτική δύναμη, αλλά μια μικρή ειδυλλιακή πόλη στη νότια Ιταλική Απούλια, εκεί όπου υπήρχε ένας συνοριακός καταυλισμός το καλοκαίρι του 2003 και δραστηριοποιήθηκε η θρυλική σήμερα Bari-Aktion.

Εκεί, κάποιοι ακτιβιστές διείσδυσαν μέσα σ’ ένα στρατόπεδο απέλασης και δημιούργησαν τις συνθήκες για την δραπέτευση κάποιων μεταναστών, που κρατιόνταν σ’ αυτό. Κατά την διάρκεια εκείνων των συμβάντων, κάποια άτομα από την Ιταλία, την Γαλλία και την Γερμανία, κι αργότερα από την Ισπανία, την Ελλάδα, τη Μεγάλη Βρετανία και την Σλοβενία, σχημάτισαν ένα χαλαρό δίκτυο για τη συλλογική ενίσχυση και τον συντονισμό των πολιτικών πρωτοβουλιών για την μετανάστευση, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ (του Παρισιού το 2003, του Λονδίνου το 2004 κ.ο.κ.).

Έτσι, το “Δίκτυο Φρασανίτο” αναπτύχθηκε μ’ έναν κανονικό τρόπο, ανάμεσα σε παραλίες, κάτω από τους ήχους των τζιτζικιών και μέσα στην ευφορία που ακολούθησε τις δράσεις ελευθερίας του Μπάρι.Ο δικτυακός ακτιβισμός, καταχωρημένος μέσα στις υποσχέσεις για ένα κοινό ‘Ευρωπαϊκό κοινωνικό χώρο’ των κινημάτων, αποτελεί το σημείο των παρεμβάσεών μας, οι οποίες ταυτόχρονα υλοποιούνται με βάση τις τοποθετήσεις του σημείου της εκκίνησής μας.

Ένα σημείο εκκίνησης, από το οποίο έχουμε στο παρελθόν (συχνά ανεξάρτητα μεταξύ μας) διατυπώσει τα ίδια ερωτήματα, όπως με την θέση της ‘Αυτονομίας της μετανάστευσης’ και τελευταία με την μεταφορά του ‘Φρουρίου της Ευρώπης’ σαν του ύστατου καταπιεστικού μηχανισμού προώθησης της Ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής.

Για χρόνια, το ‘Φρούριο της Ευρώπης’ χρησίμευσε στους ακτιβιστές της μετανάστευσης όχι μόνο σαν μια προφανής μεταφορά της Ευρωπαϊκής πολιτικής των αποκλεισμών εναντίον της παγκόσμιας μετανάστευσης, αλλά λειτουργούσε επίσης και σαν μια βάση για την ανάπτυξη πολιτικών στρατηγικών.

Η λογική αυτή όχι μόνο έβαλε τα πολιτικά συμβάντα μέσα στα χωρικά σύνορα της Ευρώπης του Σένγκεν, όπου κατά τα τελευταία λίγα χρόνια είχε δημιουργηθεί μια σειρά από συνοριακούς καταυλισμούς, αλλά, επιπλέον, παρήγαγε κι έναν ιδιαίτερο πολιτικό πίνακα, στον οποίον η ίδια η πράξη της διάσχισης των συνόρων βρισκόταν στο επίκεντρο των πολιτικών αντιπαραθέσεων, αλλά όχι όμως και η κοινωνική, οικονομική και πολιτική ύπαρξη των μερικών εκατομμυρίων μεταναστών στην Ευρώπη.

Αντί να βλέπουμε τη μετανάστευση σαν πρόβλημα και να θεωρούμε τους μετανάστες θύματα, το ζήτημα είναι να κατανοήσουμε τις μεταναστεύσεις σαν κοινωνικά κινήματα, να εστιασθούμε στα στοιχεία της αυτονομίας τους και τις στιγμές της δυστυχίας τους κι, επιπλέον, να τονίσουμε τις γραμμές των συνδέσεών τους μ’ άλλους κοινωνικούς αγώνες.

Με τον τρόπο αυτό, θα ήταν δυνατό να θεωρήσουμε μαζί τις διαφορετικές συνθήκες εκκίνησης των επεξεργασιών για το ζήτημα της μετανάστευσης στην Ευρώπη και να θεμελιώσουμε μια κοινή διαδικασία, που να βασίζεται σε κάτι περισσότερο από τις καλές προθέσεις. Στο επίπεδο των κινητοποιήσεων και του ακτιβισμού, η απήχηση ήταν μεγάλη: το 2004 εγκαινιάσθηκε η πρώτη Πανευρωπαϊκή Μέρα Δράσης. Η δεύτερη Μέρα Δράσης στις 2 Απριλίου 2005 έφερε μαζί ακτιβιστές για την κατάργηση των συνόρων, μεταναστευτικές κοινότητες και προσφυγικές οργανώσεις απ’ όλη την Ευρώπη.

Με το σύνθημα “Ελευθερία Κίνησης. Δικαίωμα Παραμονής!” οι πρωτοβουλίες της μεταναστευτικής δράσης κινητοποίησαν μικρότερες ή μεγαλύτερες δραστηριότητες, από την Ραγκούζα ως την Βαρκελόνη, από το Μάριμπορ ως το Λονδίνο, από το Μπάνσντορφ ως το Παρίσι, σε περισσότερες από 100 πόλεις σ’ ολόκληρη την Ευρώπη.

Στην Αθήνα, χιλιάδες άτομα, ως επί το πλείστον μετανάστες, συμμετείχαν στις διαδηλώσεις και, με τον τρόπο αυτό, δημιούργησαν τις καλύτερες συνθήκες για τις παρεμβάσεις του δικτύου Φρασανίτο στο επόμενο ΕΚΦ, που έγινε στην Αθήνα την άνοιξη του 2006.

Η Ευρώπη της Μετανάστευσης

Τα σύνορα του Σένγκεν, η Ευρω-αστυνομία κι οι άλλες Ευρωπαϊκές αρχές μεταναστευτικού ελέγχου, μολονότι παρέχουν ένα φαινομενικά ομοιόμορφο πεδίο διευθέτησης του ζητήματος, αποκρύβουν το γεγονός ότι στην Ευρώπη υπάρχει μια παντελής έλλειψη συνεργασίας για τη μετανάστευση.

Οι νέες χώρες μετανάστευσης και διέλευσης του νότου διαφέρουν από τις ονομαζόμενες κλασικές χώρες (με την Ευρωπαϊκή έννοια), όπως την Γερμανία, πάλι σ’ αντίθεση με την Βρετανία, όπου η εργασιακή μετανάστευση είναι εμπεδωμένη στις αποικιοκρατικές δομές και είναι οργανωμένη μέσα σ’ αυτές.

Έτσι, αναπτύσσονται εντελώς διαφορετικά μέτωπα συγκρούσεων και μορφές αγώνων για τη μετανάστευση. Σε χώρες όπως η Ελλάδα, οι ‘καταυλισμοί’ των μεταναστών αποτελούν κάποιους μάλλον πολυ-λειτουργικούς θεσμούς μεταναστευτικού ελέγχου, στους οποίους εντάσσεται η καθημερινή ζωή όλων των μεταναστών, ενώ στην Γερμανία μόνο ένα μικρό τμήμα των μεταναστών βιώνει τέτοιες καθημερινές εμπειρίες. Στην Γαλλία, υπάρχουν συλλογικότητες, που βλέπουν τον ρατσισμό εναντίον των μεταναστών σαν μορφή μεταποικιακής υποταγής, ενώ οι ακτιβιστές, ας πούμε από τις Σκανδιναβικές χώρες, δεν θα έβαζαν μπροστά μια τέτοια σύνδεση.

Το αίτημα για τη νομιμοποίηση αυτών που είναι ‘χωρίς χαρτιά’ έχει διαφορετικές ιστορίες κάθε φορά στην Ευρώπη. Κάποιες φορές, είναι τμήμα μιας πετυχημένης κινητοποίησης, κάποιες άλλες φορές, αποτελεί απλώς και μόνο μια διοικητική πράξη καταγραφής της μη δηλωμένης (άτυπης) εργασίας.

Ακόμη και μ’ αυτά τα λίγα παραδείγματα, τεκμηριώνονται οι δυσκολίες για κάποιες κοινές Ευρωπαϊκές πρακτικές για μια αριστερή πολιτική στην περιοχή της μετανάστευσης.Αλλά όμως η μετανάστευση και οι αγώνες της παράγουν τον δικό τους διαφορετικό Ευρωπαϊκό χώρο, σε καθημερινή βάση, που είναι ο χώρος της Ευρώπης της μετανάστευσης. Το Φρασανίτο εκφράζει την προσπάθεια, όχι να ερμηνεύσει, αλλά να αρθρώσει πολιτικά αυτόν τον χώρο.

Αναγκαστικά, αυτή η προσπάθεια συνδέεται με μια χαρτογράφηση του Ευρωπαϊκού πολιτικού χώρου. Αφορά μια πράξη παραγωγής γνώσης, η οποία αποτελεί και μια επιστημολογική ρήξη και μια πολιτική αλλαγή στάσης, που είναι ενσωματωμένη μέσα σε μια στρατευμένη διερεύνηση της μετανάστευσης στην Ευρώπη. Στρατευμένη διερεύνηση δεν σημαίνει απλώς ταύτιση με την πλευρά των μεταναστών, οπωσδήποτε αναγκαία! Είναι ζήτημα ταύτισης με την προοπτική της μετανάστευσης, διότι αποτελεί ένα κίνημα, που αμφισβητεί την τρέχουσα κατάσταση των πραγμάτων (το κράτος, τα σύνορα, τους πολιτισμούς, τις γλώσσες και τους διάφορους τρόπους σχηματισμού των υποκειμενικοτήτων).

Δεν πρέπει αυτό να συγχέεται με τον ρομαντισμό για τις συγκεκριμένες πρακτικές της μετανάστευσης, που συχνά είναι διεφθαρμένες και βάναυσες. Αλλά στη σκιά μιας τέτοιας διαφθοράς είναι που οι άνθρωποι επιτυγχάνουν να κατακτήσουν τις στιγμές τις αυτονομίας τους. Η ματιά μας πέφτει εδώ στην διερεύνηση της μετανάστευσης, της οποίας οι κινήσεις υπονομεύουν το εθνικό πλαίσιο.

Επομένως, η μετανάστευση δεν μπορεί ούτε να αναπαρασταθεί σαν μια κανονική πολιτική κατάσταση, ούτε να αναλυθεί κάτω από το πρίσμα των παραδοσιακών εννοιών για τους κοινωνικούς αγώνες. Υποδηλώνει το τέλος μιας ολόκληρης εποχής της πολιτικής.

Το τέλος του εθνικού κοινωνικού κράτους σαν το τέλος του χωρο-χρονικού πίνακα των αναπαραστάσεων της γραμμικής ανάπτυξης.Η έμφασή μας βρίσκεται στα ‘κινήματα’ της μετανάστευσης, γιατί παρότι οι ‘αυτονομίες της μετανάστευσης’ έχουν την βάση τους πάνω στις συνταγματικές συνθήκες μέσα στην καπιταλιστική παραγωγή και τις διαδικασίες της κοινωνικής επικυριαρχίας, δεν μπορούν από μόνες τους να αποτελέσουν τα θεμέλια των υποκειμενικοτήτων.

Με τον τρόπο αυτό, μπορούμε να δούμε την σύνδεση μεταξύ των συζητήσεων για την επισφάλεια και την παραδειγματική τάση της μεταναστευτικής εργασίας. Η ιδιαιτερότητα στην σχέση μεταξύ επισφάλειας και μετανάστευσης υπάρχει στον έλεγχο της στιγμής της υπέρβασης της κινητικότητας, στην αυτονομία της.

Το Φρασανίτο Πάει στις Ευρωπρωτομαγιές

Οι ποικίλες διαβαθμίσεις της πολιτειότητας στην Ευρώπη επηρεάζουν τις πολιτικές για τις αγορές εργασίας, ως προς το ότι επιτρέπουν τις διαφοροποιημένες μορφές εκμετάλλευσης.

Για την ακρίβεια, το δικαίωμα της πολιτειότητας στην εργασία, δηλαδή, τελικά, η άδεια εργασίας, συνεπάγεται λιγότερο ένα είδος φόρου, που πρέπει να πληρώσουν οι μετανάστες, ενώ τείνει περισσότερο να ρίχνει στην παρανομία το πιο κινητικό και κινητοποιημένο τμήμα του Ευρωπαϊκού έμψυχου εργασιακού δυναμικού.

Οι μεταναστευτικές συνθήκες συναντούν τα διοικητικά μέτρα για την επισφάλεια, κάτι που συνεπάγεται ότι οι μετανάστες, για παράδειγμα, μερικές φορές προτιμούν την άτυπη εργασία από την ‘οικιακή’ εργασία. Ζουν κάτω από συνθήκες επισφαλούς απασχόλησης, χρησιμοποιούν κόλπα και κενά, που υπάρχουν στον έλεγχο των μεταναστευτικών κινημάτων.

Εκεί όπου υπάρχει εκμετάλλευση κι υποταγή ανθρώπων, υπάρχουν επίσης και μορφές αντίστασης, οι οποίες ανοίγουν δρόμους διαφυγής από κάθε συγκεκριμένο τύπο εκμετάλλευσης.

Ο πολιτικός λόγος, όταν τελικά αποσκοπεί στην περιφρούρηση των επιτευγμάτων, που κερδίσθηκαν στα εργοστάσια κι από το κράτος, οδηγεί σε αμυντικές θέσεις.

Τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα μπορεί να μην είναι δυνατόν, πλέον ή όλα τους, να υπερασπισθούν, εκεί που γίνεται η επίθεση, στο σπίτι, στην δουλειά, όταν αναζητείται κατοικία, στους άθλιους χώρους εργασίας κ.λπ., και μάλλον θα πρέπει να χαθούν εκεί που κυριαρχεί το κεφάλαιο.

Ιδιαίτερα την εποχή της επισφαλούς μεταναστευτικής εργασίας, αυτό που μετρά είναι τουλάχιστον η προσωρινή αναστολή της υποταγής στον εργασιακό καταναγκασμό.

Στεκόμαστε μπροστά στην πρόκληση να βρούμε τη σημασία της αντίστασης μέσα στην τρέχουσα νέα σύνθεση της ‘βιο-εργασίας.’ Είναι ζήτημα εντοπισμού των μετώπων των συγκρούσεων σε συνθήκες επισφαλούς ζωής κι εργασίας, στις ‘ζώνες της συνεχούς έντασης,’ και χαρακτηρισμού τους σαν μετώπων διαφυγής σύμφωνα μ’ ένα σχέδιο, που έχει δυνατότητες κινητοποίησης.

Αυτή η νέα επινόηση της πολιτικής μπορεί να εφαρμοσθεί σ’ ολόκληρο τον χώρο των κοινωνικών κινημάτων, όπως εξελίσσονται στην Ευρώπη. Έχοντάς την σαν σημείο εκκίνησης, το Φρασανίτο συμμετείχε στην Ευρωπρωτομαγιά του 2005.

Η ποικιλότητα των απόψεων, των δικτύων και των προσανατολισμών πιθανόν να βολεύει την σύγχυση λόγω αρτηριοσκλήρωσης ή πόλωσης στις συζητήσεις: άλλωστε δεν κατατρεχόμαστε πλέον από το σύνδρομο της αναζήτησης του ‘κεντρικού υποκειμένου’ των κοινωνικών μετασχηματισμών.

Μάλλον προτείνουμε τις δράσεις στην βάση της νέας σύνθεσης της βιο-εργασίας και της μετανάστευσης στην Ευρώπη, στην ολότητα και τις ποικιλίες της. Για το σκοπό αυτό, έχουμε ανάγκη από τις αυτο-προσδιορισμένες συνεργασίες, οι οποίες προχωρούν αντιμετωπίζοντας τις μόνες καταστάσεις, που εγγυώνται τον καπιταλισμό, την εκμετάλλευση της δυστυχίας της πληρωμένης εργασίας, την υποδούλωση και το ρατσιστικό καθεστώς της μετανάστευσης.

To μοιραίο κρυφτό του ρατσισμού

ο Ιός του Σαββάτου "διάβασε" διαφορετικά την ιστορία με τα δυο άτυχα - ή όχι μόνο άτυχα, αλλά θύματα ενός διάσπαρου ρατσισμού - παιδιά στην Ορεστιάδα

Το μοιραίο κρυφτό του ρατσισμού

ios@enet.gr / www.iospress.gr§ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ: ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΙΜΗΣ, ΑΓΓΕΛΙΚΑ ΨΑΡΡΑ, ΑΝΤΑ ΨΑΡΡΑ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΑΡΡΑΣ

** Μεσημέρι στο Παγκράτι. Ο Γιωργάκης παίζει με την Αννούλα και η μητέρα τους δουλεύει στο σπίτι. Τα παιδιά παρασυρμένα από το παιχνίδι χάνονται και η μάνα τρελαμένη ζητάει βοήθεια από την Αστυνομία. Ξεσηκώνεται αμέσως όλη η γειτονιά. Ψάχνουν παντού, φωνάζουν δημοσιογράφους για να κάνουν τις περιγραφές των παιδιών. Ο επικεφαλής των ερευνών εισαγγελέας είναι δίπλα στη μάνα και της δίνει κουράγιο. Χτενίζουν όλη την περιοχή. Μια μέρα αργότερα βρίσκουν τα παιδιά ταλαιπωρημένα και φοβισμένα σε απόσταση δύο χιλιομέτρων από το σπίτι τους. Είχαν παγιδευτεί σε ένα αφύλαχτο φρεάτιο και δεν μπορούσαν να βγούνε...

** Μεσημέρι στην Ορεστιάδα. Ο Αχμέτ παίζει με τον Αϊχάν. Τα παιδιά παρασυρμένα από το παιχνίδι χάνονται και η Τσιγγάνα μάνα τρελαμένη ζητάει βοήθεια. Ανακρίνεται και «ομολογεί», δεν μιλάει καλά ελληνικά, είναι τρομοκρατημένη, φοβάται μήπως φταίει ο πατέρας. Ο πατέρας φυλακίζεται ενώ αρνείται τα πάντα. Η Αστυνομία βρίσκει και συνεργούς. Κινητοποιούνται όλοι μέσα από τα γραφεία τους και τα τηλέφωνά τους. Ψάχνουν στα σύνορα. Η γειτονιά βλέπει τηλεόραση ανατριχιασμένη. Ωσπου τα παιδιά πεθαίνουν από θερμοπληξία 100 μέτρα από το αστυνομικό τμήμα Ορεστιάδας και 40 μέτρα από την κεντρική πλατεία.

Αστυνομία, τηλεοπτικές εκπομπές ανεύρεσης επιζώντων, εισαγγελείς, δημοσιογράφοι αλλά και το Χαμόγελο του Παιδιού βολεύτηκαν με το σενάριο ότι τα παιδιά πουλήθηκαν από τους Ρομά γονείς τους. Από κοντά και τα μέσα ενημέρωσης: «Τσιγγάνα μάνα πουλάει τα παιδιά της», «ο πατέρας πούλησε τα παιδιά με τον κουνιάδο», «κυκλώματα Τσιγγάνων εκμεταλλεύονται μικρά παιδιά». Ολα αυτά μαζί με τις υστερικές φωνές αγανακτισμένων πολιτών. Των πολιτών εκείνων που σωπαίνουν όταν δίπλα τους κάποιος γονιός χτυπάει το παιδί του ή το κακοποιεί πάνω σε ένα μεθύσι ή ακόμα και το βιάζει. Η συλλογική αυτή σιωπή μπροστά στην «ιερή οικογένεια» δεν ισχύει όμως για τα παιδιά μεταναστών ή Ρομά. Εκεί ξεφωνίζονται όλα. Ακόμα και μετά τον θάνατο των παιδιών οι ηθικοί αυτουργοί του συλλογικού εγκλήματος επιμένουν στα κυκλώματα διακίνησης παιδιών και στα αστυνομικά θρίλερ για να μην υποχρεωθούν να ομολογήσουν ότι άλλο ένα ρατσιστικό έγκλημα διαπράχθηκε κάτω από τα μάτια μας. Αντί να κάνουν όλοι το προφανές, να τρέξουν, να ψάξουν τα δυο παιδιά που έπαιζαν, αντί να θυμηθούν την περίπτωση του Αλεξ, άρχισαν να ερευνούν τα σύνορα και να ενοχοποιούν τους γονείς. Η Αστυνομία απέσπασε ομολογία της μάνας, οι εισαγγελείς προφυλάκισαν τον πατέρα, οι οργανώσεις ψάχνανε τα διεθνή κυκλώματα, οι δημοσιογράφοι ζητούσαν αυστηρότερους νόμους και οι πολίτες έβλεπαν τηλεόραση αγανακτισμένοι με τη συμπεριφορά των Τσιγγάνων γονιών. Μέχρι που τα νεκρά παιδιά άρχισαν να μυρίζουν. Μια μυρωδιά που απλώθηκε σε όλη την Ελλάδα του ρατσισμού και της αδιαφορίας.

Αιχμάλωτοι της μοντέρνας φτώχειας

Αυτός που δεν κάνει καμία διάκριση μεταξύ γκέι και στρέιτ είναι η αγορά, είναι οι τράπεζες που μας ξεσχίζουν όλους το ίδιο

Ένα σύννεφο φλυαρίας και δημαγωγίας σκέπασε την εβδομάδα που πέρασε τους τηλεοπτικούς ουρανούς. Αφορμή ήταν οι πρώτοι πολιτικοί γάμοι ομόφυλων ζευγαριών στην Τήλο, καθώς και η δολοφονία του δημοφιλούς ηθοποιού Νίκου Σεργιανόπουλου στο Παγκράτι. Ομοφοβικοί εναντίον ομοφυλόφιλων, υπερασπιστές της αγίας ελληνικής οικογένειας εναντίον των υποτιθέμενων κατεδαφιστών της.
Στο μεταξύ, αγόρια και κορίτσια από την Ασία ή τις χώρες του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού, εξακολουθούν να πουλάνε την εργατική τους δύναμη ή τις ερωτικές τους υπηρεσίες σε έλληνες εργοδότες ή πελάτες. Αυτό το διαρκές σκάνδαλο αντιμετωπίζεται σαν ένα φυσικό φαινόμενο.

Η ακρίβεια, η ανεργία, η εισοδηματική πολιτική γονατίζουν και διαβρώνουν την ελληνική οικογένεια και όχι οι ομοφυλόφιλοι που θέλουν να νομιμοποιήσουν τη σχέση τους. Είναι αυτονόητο ότι η ισότητα των δικαιωμάτων πρέπει να επεκταθεί και στα ομόφυλα ζευγάρια, αλλά να μην ξεχνάμε ότι τα ίδια τα δικαιώματα (π.χ., στην εργασία, την υγεία, την εκπαίδευση κλπ.) ψαλιδίζονται συστηματικά. Η ισότητα των δικαιωμάτων προϋποθέτει και την πάλη για να διευρυνθούν και να μη συρρικνωθούν τα δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αγώνες, θυσίες και αίμα.

Πάλη ενάντια στις προκαταλήψεις και τις διακρίσεις; Ναι, όμως ταυτόχρονα χρειάζεται η πάλη για τη δημοκρατία, για την αξιοπρέπεια και τη δίκαιη αμοιβή της εργασίας, καθώς ο πολύχρωμος και φαινομενικά πολυφωνικός τηλεοπτικός σκοταδισμός μετατρέπει ακόμα και τον αληθινό πόνο, την αληθινή αδικία σε σίριαλ, την πλοκή του οποίου οφείλει να ακολουθήσει η ζωή.

«Αιχμάλωτο των παθών του» χαρακτήρισε ο «γνωστός δικηγόρος», στις πολυάριθμες τηλεοπτικές εμφανίσεις του, τον αδικοχαμένο ηθοποιό. Ένας χαρακτηριστικός παραπλανητικός και ταυτόχρονα προσβλητικός για τα εκατομμύρια των Ελλήνων όλων των ηλικιών και των φίλων που παραμένουν αιχμάλωτοι μιας ανάλγητης και συντηρητικής πολιτικής, αιχμάλωτοι του αδηφάγου κεφαλαίου, αιχμάλωτοι της μοντέρνας φτώχειας. Υπάρχει μεγαλύτερη αιχμαλωσία από τον «ενοικιαζόμενο» εργαζόμενο ή τον συνταξιούχο που ψάχνει στα σκουπίδια για φαγητό ή τον άρρωστο στο ράντζο;

Αυτός που δεν κάνει καμία διάκριση μεταξύ γκέι και στρέιτ είναι η αγορά, είναι οι τράπεζες που μας ξεσχίζουν όλους το ίδιο. Εδώ ισχύει η πλήρης ισότητα στην εκμετάλλευση.

ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΤΖΙΑΝΤΖΗ

Για την αντιμεταναστική βία στην Νοτια Αφρική- Ενάντια στο σοβινισμό, ενάντια στον εθνικισμό!

Δημοσιεύτηκε στα www.anarkismo.net και www.ainfos.ca Ελληνική μετάφραση «ούτε θεός-ούτε αφέντης», 24 Μάη 2008.

by Zabalaza Anarchist Communist Front - ZACF - Anarkismo Sunday, May 25 2008, 12:16pmzacf@zabalaza.net address: Διεύθυνση: Postnet Suite 47, Private Bag X1, Fordsburg,
2033, South Africasouthern africa / migration / racism / press release
V Ανακοίνωση του ZACF

Το Zabalaza Anarchist Communist Front υποστηρίζει και απαντά στην ανακοίνωση του Abahlali baseMjondolo * για τις ξενόφοβες επιθέσεις στο Γιοχάνεσμπουργκ.

Καθώς τα ΜΜΕ, οι πολιτικοί και οι «εμπειρογνώμονες» βασανίζουν το μυαλό τους για την αναζήτηση της αιτίας της «εγκληματικότητας» και «της ξενοφοβίας», από την οποία έχουν ήδη σκοτωθεί 42 άνθρωποι σε 10 ημέρες και 15.000 αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, οι οργανώσεις της εργατικής τάξης έχουν έρθει πιο κοντά στην αλήθεια από ό,τι αυτοί οι… σοφοί.

Το Abahlali baseMjondolo μας λέει ότι «ο θυμός των φτωχών μπορεί να ακολουθήσει πολλές κατευθύνσεις». Μας λένε ότι η μανία αναμιγνύεται με «τους αρουραίους και τις πυρκαγιές και την έλλειψη τουαλετών», με την ανεργία, την έλλειψη στέγης και το mandrax. Μας λένε πώς οι άνθρωποι έχουν «καταστραφεί» σε έναν κόσμο όπου οι λίγοι είναι πλούσιοι και οι πολλοί είναι φτωχοί. Ο δαίμονας που έχει εξαπολυθεί στο Gauteng και που ήδη εξαπλώνεται στο Mpumalanga και άλλες επαρχίες, είναι ο δαίμονας της φτώχειας. Είναι το παιδί του δαίμονα του καπιταλισμού, του δαίμονα της εκμετάλλευσης.

Αλλά ένας άλλος δαίμονας έχει, επίσης, εξαπολυθεί. Κι αυτός είναι ο δαίμονας του ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ.

Το Abahlali επισημαίνει ότι όλοι οι φτωχοί, όλοι οι εργαζόμενοι, αντιμετωπίζουν «το ίδιο είδος καταπίεσης». Καλούν όλους τους φτωχούς και τους εργαζόμενους να ενωθούν στον αγώνα ενάντια στην καταπίεση αυτή. Το Zabalaza Anarchist Communist Front (Αναρχικό Κομμουνιστικό Μέτωπο Zabalaza) ανταποκρίνεται σ’ αυτό το κάλεσμα. Αλλά ενάντια στην ενότητα αυτή της εργατικής τάξης εμφανίζεται μια άλλη ενότητα, μια ψεύτικη ενότητα, η ενότητα του εθνικισμού. Αυτή είναι μια ψεύτικη ενότητα μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών, μεταξύ του καταπιεστή και καταπιεσμένου. Είναι μια ψεύτικη ενότητα που διαιρεί εκείνους που πρέπει να ενωθούν. Προσπαθεί να πείσει ότι επειδή ο αφέντης και ο σκλάβος γεννήθηκαν στην ίδια χώρα, έχουν κάτι από κοινού, κάτι από το οποίο οι σκλάβοι των άλλων χωρών πρέπει να αποκλειστούν.

Το ZACF δεν αρνείται ή δεν απορρίπτει τους δεσμούς γλώσσας, πολιτισμού και παράδοσης. Αλλά στον μέγιστο των αγώνων, τον αγώνα κατά της ένδειας, της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, πιστοποιούμε ότι η ταξική ενότητα, η ενότητα όλων των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων πρέπει να προηγηθεί.

Όταν η Winnie Madikizela-Mandela δηλώνει ότι εκείνοι που επιτίθενται στους αλλοδαπούς δεν είναι πραγματικοί «Νοτιοαφρικανοί», τότε επισείει το δαίμονα του εθνικισμού. Λέει ότι το να είσαι Νοτιοαφρικανικός είναι καλό και το να μην είσαι Νοτιοαφρικανικός είναι κακό. Παρουσιάζεται ως ηγέτιδα που μπορεί να αποφασίσει ποιοι είναι οι πραγματικοί Νοτιοαφρικανοί. Και όπως τόσοι πολλοί πολιτικοί, θα έλεγε σίγουρα ότι πρέπει να είμαστε «υπερήφανοι Νοτιοαφρικανοί» - λες και το πού γεννιέσαι είναι το σημαντικότερο πράγμα για το να είναι υπερήφανος.

Αυτές είναι οι διαιρέσεις που μας κρατούν στη σκλαβιά, που μας αποτρέπουν από το να ενωθούμε ενάντια στους αληθινούς μας εχθρούς. Οι αληθινοί μας εχθροί - οι πραγματικοί εγκληματίες - είναι οι καπιταλιστές και το κράτος, οι ληστές που μας εκμεταλλεύονται και οι πολιτικοί που μας κάθονται στο σβέρκο. Και πάντα αυτοί οι ίδιοι συνεργάζονται ενάντιά μας, επιδιώκοντας να αποτρέψουν την ενότητά μας ενάντιά τους. Γεμίζουν έτσι τα κεφάλια μας με τα ψέματά τους, ότι μερικοί από μας σκέφτονται ότι ακόμα και η παράφρων άνοδος των τιμών των τροφίμων είναι κατά κάποιο τρόπο έργο των αλλοδαπών - όταν είναι ξεκάθαρα έργο της μικρής κάστας των καπιταλιστών όλων των χωρών που ελέγχουν την παγκόσμια αγορά και διάθεση τροφίμων.
Η φτώχεια και η καταπίεση δεν μπορούν ποτέ να εκλείψουν διαμέσου του καπιταλισμού ή του κράτους.


Το ZACF συμφωνεί με το μεγαλύτερο μέρος της ανάλυσης του Abahlali και υποστηρίζει τον κύριο όγκο των αιτημάτων του. Αλλά έχουμε μια διαφορά. Δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε το κάλεσμά του για «μια αστυνομική δύναμη που να εξυπηρετεί τους ανθρώπους». Καμία αστυνομική δύναμη δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο εκτός από μέσο καταστολής, μια δύναμη διατήρησης του κράτους στην κορυφή και των μαζών στο κατώτατο σημείο, μια δύναμη υπεράσπισης των πλουσίων ενάντια στους φτωχούς. Η αστυνομία έχει επανειλημμένως δείξει αυτό το πρόσωπο ενάντια στα κινήματα των φτωχών, συλλαμβάνοντας, βασανίζοντας και δολοφονώντας μας, για να μην αναφέρουμε και τις επιθέσεις της στους μετανάστες. Όταν οι πολιτικοί καταδικάζουν τους φτωχούς Νοτιοαφρικανούς ότι επιτίθενται στους αλλοδαπούς, το κάνουν επειδή επιθυμούν να συντηρήσουν το μονοπώλιο βίας μόνο για τους εαυτούς τους και τις δυνάμεις τους.

Μπορούμε να παλέψουμε για να σταματήσουμε τη χειρότερη αστυνομική καταστολή. Παραδεχόμαστε ότι οποιοσδήποτε από μας, από φόβο για τη ζωή μας, ίσως επιδιώξει τη βοήθεια της αστυνομίας όταν δεν υπάρχει καμία άλλη εναλλακτική λύση. Δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε κανέναν για το ότι ζητά καταφύγιο στην αστυνομία, ή καλώντας την για να αποτραπούν επικείμενες επιθέσεις. Αλλά ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο. Εάν δεν υπάρχει καμία εναλλακτική λύση, ας προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε μια τέτοια.

Ας οικοδομήσουμε τα κινήματά μας σε σημείο που οι μετανάστες - ή οι γυναίκες που αντιμετωπίζουν βιασμό, ή οι ομοφυλόφιλοι και οι λεσβίες που αντιμετωπίζουν τη σοβινιστική βία - να μην χρειάζεται να επιδιώξουν την αμφίβολη βοήθεια της αστυνομίας. Ας οικοδομήσουμε ισχυρές, οργανωμένες κοινότητες της εργατικής τάξης που να μπορούν να υπερασπιστούν και τους συντρόφους τους ενάντια στην καταστολή και το σοβινισμό. Ας οικοδομήσουμε τα κινήματά μας στο σημείο που να μπορούν να παλέψουν την καταπίεση σε κάθε της μορφή. Οι λιμενεργάτες του Ντέρμπαν απέτρεψαν πρόσφατα ένα φορτίο όπλων να αποσταλεί μέσω Νότιας Αφρικής στο καθεστώς Mugabe – αν και τα όπλα αυτά έφθασαν στο χασάπη της Χαράρε μέσω άλλης διαδρομής. Με ένα ισχυρότερο κίνημα, ένα διεθνές κίνημα της εργατικής τάξης, θα μπορούσαμε να σταματήσουμε όλες τις μελλοντικές αποστολές του είδους. Θα μπορούσαμε να τερματίσουμε τις φιλονικίες για τα υποτιθέμενα ιδανικά των τύραννων και να ανατρέξουμε την τυραννία.

Θα μπορούσαμε να πάψουμε να τσακωνόμαστε ποιος πρέπει να πάρει ένα σπίτι και να απαιτήσουμε σπίτια για όλους. Θα μπορούσαμε να πάψουμε να κατηγορούμε τους αδελφούς και αδελφές μας ότι «παίρνουν τις δουλειές» και να απαιτήσουμε εργασία για όλους. Θα μπορούσαμε να ζητάμε αποδιοπομπαίους τράγους για τις ανεβασμένες στα ύψη τιμές των τροφίμων και να αναγκάσουμε ένα άμεσο σταμάτημα στην άνοδο των τιμών ως ένα βήμα για την πρόσβαση όλων στα τρόφιμα. Θα μπορούσαμε να κερδίσουμε δελτία ταυτότητας για όλους - ή ακόμα καλύτερα, έναν κόσμο στον οποίο κανένας δεν θα χρειάζεται δελτία ταυτότητας. Θα μπορούσαμε να συντρίψουμε το στρατόπεδο συγκέντρωσης Lindela. Και οικοδομώντας ένα παγκόσμιο κίνημα πέρα από τα όποια σύνορα, θα μπορούσαμε να διακηρύξουμε σε ολόκληρο τον κόσμο:

ΟΥΤΕ ΣΥΝΟΡΑ! ΟΥΤΕ ΕΘΝΟΣ! ΟΥΤΕ ΑΠΕΛΑΣΕΙΣ!

Παρασκευή, 23 Μαΐου 2008

* Το Abahlali baseMjondolo είναι ριζοσπαστική ένωση-κίνημα ενοικιαστών με περισσότερες από 30 τοπικές ομάδες συνδεδεμένες σε αυτό στο Ντέρμπαν και άλλες κοντινές σε αυτό πόλεις και κωμοπόλεις.

http://www.zabalaza.net/
add your comments

Επίθεση σε τζαμί στου Ρέντη

- ΠΡΟΗΓΗΘΗΚΕ ΑΝΑΙΤΙΟΣ ΞΥΛΟΔΑΡΜΟΣ ΚΑΙ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΙ ΑΝΥΠΟΠΤΩΝ ΠΑΚΙΣΤΑΝΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Αθήνα 19.05.08

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΕΞΑΡΣΗ ΤΗΣ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗΣ ΒΙΑΣ ΣΤΑ ΔΥΤΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΕΙΑ.

ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΕ ΤΖΑΜΙ ΣΤΟ ΡΕΝΤΗ. ΑΝΑΣΤΑΤΗ Η ΠΑΚΙΣΤΑΝΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ.

ΠΡΟΗΓΗΘΗΚΕ ΑΝΑΙΤΙΟΣ ΞΥΛΟΔΑΡΜΟΣ ΚΑΙ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΙ ΑΝΥΠΟΠΤΩΝ ΠΑΚΙΣΤΑΝΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ.

Όπως καταγγέλλει ο Πρόεδρος της Πακιστανικής Κοινότητας Τζαβέντ Ασλάμ κλιμακώνεται το τελευταίο διάστημα η ρατσιστική βία στις γειτονιές του Ρέντη με αποκορύφωμα την πρωτοφανή επίθεση στο μουσουλμανικό χώρο λατρείας (τζαμί) που χρησιμοποιείται από τους Πακιστανούς μετανάστες που ζουν στις γύρω περιοχές. Συγκεκριμένα την προηγούμενη εβδομάδα (το βράδυ της περασμένης Τετάρτης - 14 προς 15 Μαΐου 2008) ομάδα από 12-15 άτομα επιτέθηκαν σε δύο κύματα (το ένα λίγο πριν και το άλλο λίγο μετά τα μεσάνυχτα) στο κτίριο που στεγάζεται το τζαμί, με πέτρες και ξύλα και με άγριες διαθέσεις εναντίον των 7 μεταναστών που βρίσκονταν εκεί. Σημειωτέον ότι το τζαμί στεγάζεται επί της οδού Θηβών και Μακρυγιάννη 15, πολύ κοντά στα σπίτια επί της οδού Σαρανταπόρου και Λαχανά όπου έχουν γίνει επανειλημμένες ρατσιστικές επιθέσεις από φασιστοειδή τα τελευταία δύο χρόνια.

Οι επιτιθέμενοι απείλησαν τους Πακιστανούς «να σηκωθούν να φύγουν από την Ελλάδα» και προπηλάκισαν και έναν Έλληνα γείτονα που βγήκε και διαμαρτυρήθηκε για την επίθεση και τις καταστροφές. Έσπευσαν δε, να εξαφανισθούν μόνον όταν κατέφθασαν περιπολικά της Αστυνομίας μετά από σχετικές τηλεφωνικές κλήσεις των έντρομων Πακιστανών.

Και βέβαια, κανείς δεν συνελήφθει … Είχε προηγηθεί, την προηγούμενη Κυριακή στις 6.30΄ μμ, στην ίδια περιοχή (κοντά στην πλατεία τριών Ιεραρχών), άγρια και αναίτια επίθεση εναντίον ανύποπτων Πακιστανών μεταναστών στη μέση του δρόμου, ένας από τους οποίους τραυματίστηκε σοβαρά με αποτέλεσμα να διακομισθεί στη συνέχεια στο Τζάνειο. Φεύγοντας οι επιτιθέμενοι απείλησαν ότι «τις επόμενες μέρες θα σας τσακίσουμε όλους».

Επείγουσα συνάντηση με τον υπουργό Εσωτερικών, διαμαρτυρόμενοι για την «διακριτική» στάση της αστυνομίας που αποφεύγει ν’ αποκαλύψει τους δράστες, ζήτησαν οι δικηγόροι της Πακιστανικής Κοινότητας Φραγκίσκος Ραγκούσης και Γιώργος Γκουντούνας που δήλωσαν σχετικά: «Η απαράδεκτη αστυνομική “ουδετερότητα” ισοδυναμεί με υπόθαλψη των φασιστοειδών. Έτσι επωάζουμε το αυγό του φιδιού στα δυτικά προάστεια, αφήνοντας απροστάτευτους τους φτωχούς μετανάστες στο έλεος των τυφλών ρατσιστικών επιθέσεων»

ΠΑΚΙΣΤΑΝΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ

Εκαψαν ζωντανο Ρουμανο μεταναστη στη Κρητη

Με το πιο φρικτο θανατο, παραδομενος στον πυρινο εφιαλτη που τυλιξε το μικρο φτωχικο του δωματιο, εφυγε απο την ζωη ο 35χρονος Ρουμανος, που την περασμενη Κυριακη τα ξημερωματα βρεθηκε απανθρακωμενος σε χωριο στη νοτια Κρητη. Πριν απο τη φονικη πυρκαγια, ειχε προηγηθει καυγας με νεαρο κατοικο του χωριου. Ο νεαρος 26χρονος εισεβαλε μεσα σπαζοντας το τζαμι της πορτας με αγριες διαθεσεις , κατηγωροντας τον 35χρονο οτι εκλεψε 100 ευρω απο τη γιαγια του. Εδιωξε τον Βουλγαρο φιλο του που βρισκοταν εκεινη την ωρα στο σπιτι του θυματος, περιελουσε το σπιτι με βενζινη τον κλειδωσε μεσα, εβαλε φωτια και εφυγε. Και ενω υπηρξαν αρκετοι αυτοπτες μαρτυρες, κανεις δεν αντεδρασε!Αν δεν παρεμβαινε η πυροσβεστικη να σβησει την φωτια η οποια απειλουσε και τα γυρο σπιτια ισως δε μαθαιναμε ποτε για τον θανατο του ατυχου εργατη.

Σκλαβοι σήκωσαν κεφάλι σε βούρδουλα και όπλα τσιφλικάδων και τραμπούκων

απο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΓΗΣ ΣΤΗΝ ΗΛΕΙΑ
Αγώνας ταξικός και δίκαιος

Με ψηλά το κεφάλι γύρισαν την Κυριακή στο μεροκάματο οι κολίγοι της Νέας Μανωλάδας

«Είναι μια χώρα λεύτερη. Ε, για δοκίμασε να κάνεις χρήση της λευτεριάς σου. Είσαι λεύτερος, σου λέει ο άλλος, μόνο σα σου βαστά η τσέπη σου να πλερώσεις τη λευτεριά σου». («Τα Σταφύλια της Οργής», Τζον Στάινμπεκ).

Οταν την περασμένη Παρασκευή οι εργάτες γης στις φραουλοκαλλιέργειες της Ηλείας δεν πήγαν στα χωράφια και κινητοποιήθηκαν ζητώντας να πάει το μεροκάματο από 23,50 στα 30 ευρώ, πολλοί μεγαλοπαραγωγοί απάντησαν: «Τόσα έχουμε, τόσα δίνουμε. Σ' όποιον δεν αρέσει, είναι ελεύθερος να φύγει. Αλλωστε, ευτυχώς που είμαστε εμείς κι έχουν ένα κομμάτι ψωμί!».

Αν κάποιος διάβαζε πριν ένα χρόνο τον «Ριζοσπάστη» που, αποκαλύπτοντας την κόλαση στην οποία ζουν οι 2.500 περίπου μετανάστες, έγραφε ότι σε τίποτα σχεδόν δε διαφέρουν απ' τους εξαθλιωμένους εργάτες του 19ου αιώνα στον Αμερικάνικο Νότο, ίσως να το θεωρούσε υπερβολή. Χρειάζεται να τους συναντήσει κανείς, να τους δει και να τους ακούσει από κοντά για να καταλάβει ότι, τελικά, δεν υπάρχουν λέξεις για να περιγράψει τις συνθήκες στις οποίες δουλεύουν και ζουν αυτοί οι άνθρωποι...

Συνένοχοι τσιφλικάδες και κυβέρνηση

τριήμερη κινητοποίηση των μεταναστών ανέδειξε τους πραγματικούς ενόχους για την τρομοκρατία, τους τραμπουκισμούς, την εκμετάλλευση

«Χτες το βράδυ; Μακελειό έγινε εδώ! Μέχρι πιστόλια βγάλανε... Ορμηξαν με καραμπίνες μέσα στις παράγκες. Εσπασαν τζάμια και πόρτες, τσάκισαν στο ξύλο τον κόσμο. Στους δρόμους χτυπούσαν όποιο αμάξι έβλεπαν να το οδηγεί Βούλγαρος ή Μπαγκλαντέζος. Μπροστά στους αστυνόμους κι αυτοί δεν έκαναν τίποτα. Ο κόσμος έφυγε, κοιμήθηκε στη θάλασσα για να μην τους σκοτώσουν...».

Με σπαστά τα ελληνικά, ένας Μπαγκλαντέζος μετανάστης περιγράφει τη νύχτα του Σαββάτου. Είναι ένας από τους εκατοντάδες εργάτες γης, που το πρωί της Κυριακής μαζεύτηκαν για τρίτη συνεχόμενη μέρα στην πλατεία της Νέας Μανωλάδας, αρνούμενοι να πάνε στο μεροκάματο. Δίπλα του, ένας συνάδελφός του στις φυτείες της φράουλας σηκώνει τα μανίκια του πουκάμισου και δείχνει τα γδαρμένα από το ξύλο χέρια του. Από αργά το βράδυ του Σαββάτου, αποσπάσματα που συγκρότησαν οι μεγαλοτσιφλικάδες της περιοχής εξαπέλυσαν πογκρόμ σε βάρος των απεργών μεταναστών, εκβιάζοντας με κάθε μέσο να σπάσει η απεργία.

Είχε προηγηθεί στην πλατεία του χωριού η τραμπούκικη δολοφονική επίθεση παρακρατικών τσιφλικάδων σε βάρος τριών στελεχών του ΚΚΕ, που συζητούσαν με τους μετανάστες λίγο πριν τις 10 το βράδυ. Η παρέμβαση των ίδιων των εργατών γης ήταν αυτή που έσωσε τους κομμουνιστές από τις δολοφονικές διαθέσεις των μεγαλοφραουλάδων.

Προκλήσεις με την ανοχή της αστυνομίας

Η τρομοκρατία δεν είχε το αποτέλεσμα που περίμεναν οι τσιφλικάδες. Ούτε το μάντρωμα των εργαζομένων σε καρότσες και η βίαιη μεταφορά τους στις φυτείες με τη συνοδεία της αστυνομίας καρποφόρησε. Εκατοντάδες ήταν οι μετανάστες που το πρωί της Κυριακής συγκεντρώθηκαν ξανά στην πλατεία της Νέας Μανωλάδας, αποφασισμένοι να μη γυρίσουν στο μεροκάματο «μέχρι να βρεθεί μια αξιοπρεπής λύση». Η παρουσία των κομμουνιστών και του ΠΑΜΕ έδωσε θάρρος στο δίκαιο αγώνα τους. Οσο περνούσε η ώρα και στις παράγκες μαθαίνονταν πως στην πλατεία είναι το ΚΚΕ, όλο και περισσότεροι, μαζί με τις οικογένειές τους, πύκνωναν τη συγκέντρωση.

Η προκλητικότητα των τσιφλικάδων, που το πρωί της ίδιας μέρας επιχείρησαν ξανά τραμπουκισμούς σε βάρος στελεχών του ΚΚΕ, έφτασε στο απόγειο. Με συνένοχη την αστυνομία που τους άφηνε να σουλατσάρουν και να προκαλούν, εκβιάζοντας ανοιχτά τους μετανάστες και βρίζοντας χυδαία τους κομμουνιστές. «Πάρτε τους ξένους και φύγετε από δω. Από αύριο να τους ταΐζετε εσείς», φώναζαν με χειρονομίες μπροστά στα μάτια της αστυνομίας, κομπάζοντας για τους τραμπουκισμούς της περασμένης μέρας.

Η πειθαρχία, η οργανωμένη παρουσία και η μαζικότητα της συγκέντρωσης ήταν η καλύτερη απάντηση στις προκλήσεις. Την ντουντούκα της μικροφωνικής ανέλαβαν οι ίδιοι οι μετανάστες και οι πρωτοπόροι εργάτες γης. Στη γλώσσα τους κάλεσαν τους συναδέλφους τους να έρθουν στη συγκέντρωση. Να μη φοβηθούν. Γιατί, όπως έλεγαν στα πηγαδάκια, «δεν πάει άλλο! Δουλεύουμε σαν τα γαϊδούρια για 20 και 23 ευρώ. Το ψωμί ακριβαίνει, το ίδιο και το φαγητό. Μας κοροϊδεύουν!».

Δεν πάει άλλο

Καταγγέλλουν πως το μεροκάματο αλλού είναι καλύτερο, αλλά αυτή την εποχή δεν έχει δουλειά. Αλλους μήνες δουλεύουν στην πατάτα ή σε άλλες αγροτικές εργασίες, άλλοτε στα όρια του νομού, άλλοτε έξω από αυτά, όπου βρεθεί δουλειά. Καταλαβαίνουν πως από τα δικά τους χέρια οι τσιφλικάδες χτίζουν περιουσίες. «Δουλεύουμε σε φούρνους! Εξω έχει 30 βαθμούς και στο θερμοκήπιο 60. Μια ζωή εδώ. Αυτοί φτιάχνουν εργοστάσια και εμείς δε βάλαμε μια δραχμή στην τσέπη. Δικά μας λεφτά είναι αυτά που έχουν στη δική τους τσέπη!».

«Κοίταξέ τους!», λένε και δείχνουν κατά το μέρος των τσιφλικάδων. Πριν από δέκα χρόνια ήταν πέντε - έξι. Τώρα γίνανε 40 και 50 τα αφεντικά με χιλιάδες στρέμματα. Από εμάς τα έκαναν και εμείς δεν έχουμε φαΐ να φάμε. Μέχρι και τις παράγκες τις νοικιάζουμε. Δίνουμε εκατό ευρώ για ένα νάιλον που βάζει βροχή, χωρίς νερό και ρεύμα... Σκέψου πως νοικιάζουν μέχρι και χωράφια με 50 ευρώ και μας βάζουν εκεί να φτιάχνουμε παράγκες για να ζούμε σαν τα ποντίκια».

Ο σπόρος που έπεσε πριν από ένα χρόνο, με την παρέμβαση του ΠΑΜΕ, και η ένταση των προβλημάτων οδήγησαν στον ξεσηκωμό. Οι ίδιοι περιγράφουν πώς οργάνωσαν την απεργία: «Κουβεντιάζαμε στα χωράφια να σταματήσουμε μια μέρα τη δουλειά. Υστερα το είπαμε στις παράγκες πως την Παρασκευή κάνουμε απεργία. Τρεις μέρες το λέγαμε στόμα με στόμα. Και την Παρασκευή κανένας δεν πήγε στις φράουλες».

Σε αγωνιστική επιφυλακή

Λίγο πριν το μεσημέρι, φτάνει η είδηση πως οι τσιφλικάδες δέχονται να κάνουν αυξήσεις. Τη μεταφέρει στους εργάτες ο βουλευτής του ΚΚΕ Νίκος Καραθανασόπουλος. Οι πληροφορίες λένε πως το μεροκάματο μπορεί να φτάσει και τα 28 ευρώ. Η απόφαση ανήκει στους εργάτες, που συζητούν μεταξύ τους για την εξέλιξη της κινητοποίησης. Αποφασίζουν να επιστρέψουν στο μεροκάματο με την αύξηση που τους δίνεται, χωρίς να εγκαταλείπουν το αίτημα για 30 ευρώ. Ζητάνε εγγυήσεις για την ασφάλειά τους και προειδοποιούν πως θα επανέλθουν πιο αποφασιστικά αν δεν τηρηθούν οι δεσμεύσεις.

Λίγο μετά τις 12, από τη μικροφωνική της πλατείας ανακοινώνεται η απόφαση στα Μπαγκλαντέζικα και τα Βουλγάρικα. Τα χειροκροτήματα πνίγουν το σύνθημα που ακούγεται από το βάθος της συγκέντρωσης, με μια μόνο φωνή: «Ελληνες και ξένοι εργάτες ενωμένοι!».

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΓΗΣ ΣΤΗΝ ΗΛΕΙΑ
Η δύναμη της αλληλεγγύης τσάκισε την τρομοκρατία

Η σταθερή παρουσία μελών του ΚΚΕ και συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ στο πλευρό των μεταναστών στάθηκε καθοριστική στην εξέλιξη του απεργιακού τους αγώνα. Δολοφονική επίθεση σε βάρος στελεχών του ΚΚΕ το Σάββατο

Η έμπρακτη έκφραση της αλληλεγγύης με τους απεργούς μετανάστες από το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ επέδρασε καθοριστικά στην εξέλιξη του αγώνα τους. Οπως και το Μάη του 2007, έτσι και τώρα, οι κομμουνιστές και το ΠΑΜΕ βρέθηκαν στο πλευρό των μεταναστών, από την πρώτη ώρα της απεργίας τους. Συζήτησαν μαζί τους την ανάγκη της οργάνωσης σε σωματείο. Την ανάγκη να διευρυνθούν τα αιτήματά τους, να διεκδικήσουν τη μονιμοποίηση όλων χωρίς όρους και προϋποθέσεις, ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, δημόσια και δωρεάν Υγεία και Παιδεία για όλους.

Το πρωί του Σαββάτου, δεύτερη μέρα της απεργίας, στη συγκέντρωση των μεταναστών στην πλατεία της Νέας Μανωλάδας, ακούστηκε ξανά από την ντουντούκα το μήνυμα της ταξικής αλληλεγγύης, η φωνή του ΠΑΜΕ: «Είμαστε εδώ για να σας πούμε ότι είμαστε μαζί σας. Τα 30 ευρώ που ζητάτε είναι λίγα. Η εργατική τάξη παλεύει για μεροκάματο 50 ευρώ. Για να 'ναι δωρεάν το σχολείο κι ο γιατρός για όλους... Αυτός ο αγώνας μπορεί να πετύχει!». Αντιπροσωπεία της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, με επικεφαλής την Χρυσούλα Λαμπούδη, βρέθηκαν στη συγκέντρωση και χαιρέτισαν τους απεργούς μετανάστες.
Δολοφονική επίθεση

Το ίδιο βράδυ, τρία στελέχη του ΚΚΕ, ο Χρήστος Γιάνναρος, γραμματέας της ΝΕ Ηλείας του

ΚΚΕ και οι Κοσμάς Αλεξίου και Σωτήρης Αναστασόπουλος ξυλοκοπήθηκαν άγρια από ομάδα πενήντα και πλέον τραμπούκων παρακρατικών λίγο μετά τη λήξη της απογευματινής συγκέντρωσης των μεταναστών στην πλατεία της Νέας Μανωλάδας. Στον Σωτήρη Αναστασόπουλο διαγνώστηκε κάταγμα στα πλευρά. Ακολούθησε συγκέντρωση των κομμουνιστών έξω από το Αστυνομικό Τμήμα της Βάρδας, με την απαίτηση να συλληφθούν οι εντεταλμένοι δολοφόνοι. Στο σημείο, με την προκλητική ανοχή της Αστυνομίας, συγκεντρώθηκαν και κάποιοι από τους μεγαλοτσιφλικάδες, βρίζοντας και απειλώντας.

Τα χαράματα της Κυριακής βρήκαν και πάλι τους κομμουνιστές και το ΠΑΜΕ στην πλατεία της Νέας Μανωλάδας, αποφασισμένους να δώσουν μαζί με τους μετανάστες απάντηση στο όργιο των τραμπουκισμών και της τρομοκρατίας που εξελίχθηκε την προηγούμενη νύχτα.

Μαζί τους ήταν ο βουλευτής του Κόμματος Νίκος Καραθανασόπουλος. Στη συγκέντρωση βρέθηκε επίσης ο Κώστας Κατσικαρώνης, εκ μέρους της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, όπως και πολυμελής αντιπροσωπεία της Ομοσπονδίας Οικοδόμων, ο πρόεδρος της οποίας Γιάννης Πάσουλας χαιρέτισε τη συγκέντρωση.

Ψηφίσματα συμπαράστασης

Τη βάρβαρη και εγκληματική επίθεση τσιφλικάδων και των μπράβων τους κατήγγειλε, με παρέμβασή του στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στο Στρασβούργο, ο ευρωβουλευτής του KKE, Γιώργος Τούσσας, απαιτώντας να παρθούν μέτρα. Την αλληλεγγύη της στα δίκαια αιτήματα των μεταναστών εκφράζει η «Δημοκρατική Συσπείρωση για τις Λαϊκές Ελευθερίες και την Αλληλεγγύη», σημειώνοντας τις τεράστιες ευθύνες της κυβέρνησης στο όργιο τρομοκρατίας και εκφοβισμού σε βάρος τους και σε βάρος των συνδικαλιστών. Με ψήφισμά της, ύστερα από πρόταση των ταξικών δυνάμεων, η Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ καταγγέλλει το ρόλο της κυβέρνησης, της Αστυνομίας και των εισαγγελικών αρχών στις τραμπούκικες επιθέσεις σε βάρος μεταναστών και συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ και καλεί τους εργαζόμενους στο Δημόσιο να συμπαρασταθούν στο δίκαιο αγώνα. Τις επιθέσεις καταδικάζουν σε ανακοινώσεις που εξέδωσαν το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ.

ΝΕ ΗΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ
Προκλητική η κάλυψη των τραμπούκων
Συνένοχοι οι εκλεγμένοι με το ΠΑΣΟΚ δήμαρχος και νομάρχης

Το πρωί της Κυριακής, μπροστά στα μάτια των συγκεντρωμένων, εκδηλώθηκε νέα επίθεση σε βάρος στελέχους του ΚΚΕ. Η αστυνομία, η οποία το προηγούμενο βράδυ είδε έναν μόνο τραυματία (!) συνέλαβε μόλις έναν από τους τραμπούκους, κι αυτόν κάτω από την πίεση των διαδηλωτών. Ο μοναδικός συλληφθείς, ο Αντρέας Σπατιώτης, αφέθηκε ελεύθερος λίγες ώρες αργότερα μετά από εντολή της εισαγγελέα της Αμαλιάδας. Την ίδια ώρα, η αστυνομία ακόμα ψάχνει έναν από τους τραμπούκους που αναγνώρισε και κατήγγειλε ο γραμματέας της ΝΕ Ηλείας που συμμετείχε το Σάββατο το βράδυ σε αντίστοιχα γεγονότα.

Είναι χαρακτηριστικό ένα ακόμα περιστατικό: Οταν ο Νίκος Καραθανασόπουλος απαίτησε μετά τη λήξη της απεργίας να ληφθούν μέτρα για την προστασία όσων πρωτοστάτησαν, καθώς υπήρχαν απειλές για τη ζωή τους, ο αστυνομικός διοικητής της περιφέρειας, Σερέτης, απάντησε ότι μόνο αν υπάρξει επώνυμη καταγγελία για επίθεση «θα τηρηθούν τα νόμιμα», όπως συστάσεις κτλ...

Η ΝΕ Ηλείας του ΚΚΕ, σε ανακοίνωσή της, σημειώνει ότι είναι «προκλητική η απελευθέρωση με εντολή της εισαγγελέα Αμαλιάδας, του μοναδικού "ψευτονταή" που συνελήφθη γιατί πρωτοστατούσε στις τραμπούκικες δολοφονικές επιθέσεις εναντίων στελεχών του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ και των μεταναστών εργατών γης (...) Επιβεβαιώνεται ότι εισαγγελικές αρχές και αστυνομία συγκάλυψαν το όργιο τρομοκρατίας που εξαπέλυσαν οι ομάδες παρακρατικών τραμπούκων που έχουν στην υπηρεσία τους οι καπιταλιστές μεγαλοαγρότες».

Συνένοχες είναι και οι τοπικές αρχές, οι εκλεγμένοι με το ΠΑΣΟΚ δήμαρχος και νομάρχης της περιοχής, οι οποίοι, ενώ όλα αυτά τα χρόνια γνώριζαν τις συνθήκες δουλειάς των μεταναστών, δεν έχουν κάνει τίποτα για να μη θίξουν τα συμφέροντα των μεγαλοτσιφλικάδων. Συνέχεια αυτής της στάσης τους ήταν και η απουσία τους τις μέρες της απεργίας από τα σημεία όπου εξελίσσονταν οι κινητοποιήσεις και οι τραμπουκισμοί, όπως και η σιωπή τους μπροστά στις επιθέσεις σε βάρος των απεργών και των στελεχών του ΚΚΕ.

Ανακοίνωση καταγγελίας των τραμπουκισμών σε βάρος στελεχών του ΚΚΕ εξέδωσε η ΝΕ Ηλείας του Κόμματος και το βράδυ του Σαββάτου, σημειώνοντας ανάμεσα σε άλλα: «Καλούμε τη φτωχομεσαία αγροτιά της Ηλείας να καταδικάσουν τη δολοφονική επίθεση και το όργιο τρομοκρατίας. Αντίπαλός τους είναι η αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ, οι μεγαλοκαπιταλιστές αγρότες και μεγαλέμποροι, οι κυβερνήσεις της πλουτοκρατίας, και σύμμαχός τους η εργατική τάξη μαζί και οι μετανάστες εργάτες».

Η ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ
Δουλεύουν τζάμπα τις 6,5 από τις 7ώρες!

Στην περιοχή υπάρχουν τσιφλικάδες που εκμεταλλεύονται μέχρι και 150 μετανάστες στα θερμοκήπιά τους

Στην περιοχή της Νέας Μανωλάδας παράγεται το μεγαλύτερο μέρος της εγχώριας παραγωγής φράουλας (κοντά στο 90%). Περίπου 40 μεγαλοκαλλιεργητές (από 200 στρέμματα και άνω) έχουν στην κατοχή τους περισσότερα από 55.000 στρέμματα και στη διάθεσή τους περισσότερους από 2.500 εργάτες γης. Η παραγωγή της φράουλας ξεκίνησε ουσιαστικά πριν από περίπου 15 χρόνια και κάθε χρόνο, λόγω των μεγάλων κερδών που αφήνει, πολλαπλασιάζεται, από τη στιγμή που η τιμή της εργατικής δύναμης είναι εξευτελιστική.

Η κανονική απόδοση ενός στρέμματος καλλιέργειας της φράουλας φτάνει μέχρι και τους 5 τόνους (το πρώτο χέρι κόβεται από αρχές Φλεβάρη και το τελευταίο τον Ιούνη). Ο μέσος όρος της τιμής - διαμορφώνεται ανάλογα με την περίοδο - είναι περίπου στα δύο ευρώ. Αυτό σημαίνει πως για ένα στρέμμα ο τζίρος φτάνει τα 10.000 ευρώ και γι' αυτόν που έχει 250 στρέμματα ο τζίρος φτάνει τα 2,5 εκατομμύρια ευρώ! Τα συνολικά έξοδα που καταβάλει ένας μεγαλοκαλλιεργητής για να στήσει τη συγκεκριμένη καλλιέργεια (νάιλον, σιδερένιες βέργες, φυτά, φυτοφάρμακα, εργατικά, τελάρα, κεσεδάκια) δεν ξεπερνούν τα 7.000 ευρώ.

Ωστόσο, οι μεγαλοκαλλιεργητές και τα τσιράκια τους διαμαρτύρονται προκλητικά ότι αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα όταν ένας εργάτης, μέσα σε μια ώρα, γεμίζει πέντε τελάρα με φράουλες. Καθένα χωρά 10 κεσεδάκια, απ' αυτά που στη λαϊκή αγορά πληρώνει σήμερα κανείς μέχρι και 2 ευρώ. Για τη δουλειά τους αυτή μέχρι προχτές έπαιρναν το μέγιστο 23,50 ευρώ. Με έναν απλό υπολογισμό, μέσα σε μισή ώρα περίπου, ο εργάτης γης «καλύπτει» το μεροκάματο που του δίνει ο μεγαλοτσιφλικάς. Για τις επόμενες 6,5 ώρες εκμεταλλεύεται τζάμπα την εργατική δύναμη των μεταναστών...

Από το Μάη του 2007 το θέμα στον «Ρ»
Ο «Ριζοσπάστης» ήταν η πρώτη εφημερίδα που έφερε στην επιφάνεια τις άθλιες συνθήκες δουλειάς των 2.500 μεταναστών στα θερμοκήπια της Ηλείας, με ένα αποκαλυπτικό οδοιπορικό που δημοσιεύτηκε στο φύλλο της 20ής Μάη του 2007 . (ΦΩΤΟ)

«Δουλεύουν σαν είλωτες, ζουν σαν παρίες» ήταν η πρώτη φράση του ρεπορτάζ του «Ρ» και αποτύπωνε τη ζωή των ανθρώπων που ήρθαν να βρουν την τύχη τους στη χώρα μας. Το θέμα ήταν στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας με τίτλο «Τσιφλικάδες, επιστάτες και κολίγοι», «σε συνθήκες που παραπέμπουν στο Νότο των ΗΠΑ του 19ου αιώνα, δουλεύουν εκατοντάδες μετανάστες εργάτες στις αγροτικές καλλιέργειες». Ο «Ρ», με τη συνδρομή της αντιπροσωπείας της ΝΕ Ηλείας του ΚΚΕ, είχε μιλήσει με τους μετανάστες.

Οπως αποκάλυπτε - τότε - ο «Ρ» οι σύγχρονοι τσιφλικάδες χρωστάγανε μεροκάματα μηνών σε πολλούς εργάτες γης. Μετά τη δημοσίευση του θέματος και με την πίεση που άσκησαν στελέχη του ΚΚΕ στην περιοχή, έγινε το ελάχιστο βήμα: Πληρώθηκαν τα μεροκάματα. Η συμπαράσταση των κομμουνιστών ήταν και είναι έμπρακτη.

ΣΤΗΝ ΜΑΝΩΛΑΔΑ ΤΩΝ ΤΟΞΙΚΩΝ ΔΗΛΗΤΗΡΙΩΝ ΚΑΙ ΤΑ 28 ΕΥΡΩ ΑΠΑΝΘΡΩΠΑ ΚΑΙ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ

στα τοξικα χωραφια της Μανωλαδας εκει οπου η στυγνη εκμεταλλευση κανει με το αιμα της κοκκινη την φραουλα των χημικων δηλητηριων,ορμονων και λιπασματων.Και δεν ειναι μονο εκει...

ΣΤΑ ΤΟΞΙΚΑ ΚΑΤΕΡΓΑ-ΧΩΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΩΛΑΔΑΣ ΗΛΕΙΑΣ
ΚΑΙ ΤΑ 28 ΕΥΡΩ ΠΑΛΙ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΟ ΓΙΑΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΩΗ,ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ

Μανωλαδα(και δεν ειναι η μονη)ειναι απο τιςαντιπροσωπευτικοτερες μολυσμενες περιοχες της ελληνικης υπαιθρου οπου η συμβατικη γεωργια χρησιμοποιει αλογιστα φυτοφαρμακα,χημικα λιπασματα και ορμονες για την παραγωγη καρκινογονων φρουτων και λαχανικων απολυτως ακαταλληλων για την ανθρωπινη υγεια.Το κοκκινο χρωμα που εχουν οι φραουλες δεν μας ξεγελα.Ειναι απο το αιμα ξενων εργατων ,που το λιγο που τους απεμεινε απο τις λεηλατημενες πατριδες της Γης απο τις πολυεθνικες,το ξοδευουν ποτιζοντας τα εργασιακα κολαστηρια στην ξενιτεμενη Δυση για να παραχθει η φραουλα και τα προϊοντα-βομβες που σαρωνουν την ομαληλειτουργια του οικοσυστηματος,αχρηστα προϊοντα-σκουπιδια που συντελουνστον συγχρονο διατροφικο εφιαλτη που απλωνει απο τους παγκους και τα ραφια στο καθημερινο τραπεζι ο καπιταλιστικος "παραδεισος"!Πολλοι απο αυτους τους εργατες εκτος απο το απανθρωπο μεροκαματο πουαναγκαζονται(και τα 28 ευρω και χωρις ενσημα παλι απανθρωπο και εξευτελιστικο ειναι!)να "συμφωνουν",ειναι υποψηφιοι μελλοθανατοι,αρρωστοι ή νεκροι,απο την επαφη τους με τα τοξικα φαρμακα που ριχνονταιγια την γρηγορη αναπτυξη και μαζικη παραγωγη της φραουλας, απαγορευμενα δηλητηρια (η διακινηση τους συνεχιζει να γινεται νομιμα με την συναινεση και την σφραγιδα Κρατους,γεωπονων και υπουργειουΓεωργιας) που με την εισοδο τους στον ανθρωπινο οργανισμο προκαλουν σημαντικες και ανεκεστες βλαβες!Στην Μανωλαδα των συνθηκων απαξιωσης για την ανθρωπινη επιβιωση,εκειπου οι παραγωγοι θησαυριζουν εκτελωντας ψυχρα την γη και εκμεταλλευομενοι τους εποχιακους μεταναστες-δουλους,ο Σπαρτακος δεν αντεξε και σηκωσε κεφαλι.Ναι,ο Σπαρτακος που η πεινα δεν τον αφηνει να κοιμηθει ησυχα στην γητων "χορτασμενων" και αφηνει τα χωραφια του εργασιακου μεσαιωνα και τακρατητηρια διαβιωσης για να κλεισει δρομους με οργη και αγανακτηση!Αυτοι που ξυλοκοπουν ή προπηλακιζουν συντροφους κομμουνιστες,συνεργεια δημοσιογραφων και προχωρουν σε εκβιασμους,απειλες με οπλα,τραμπουκισμους και βια για να ξαναγυρισουν οι σκλαβοι στα χωραφια τηςσφαγης των ανθρωπινων δικαιωματων,αυτοι που εκμεταλλευονται την εργατικη δυναμη για να συγκεντρωσουν ολο και περισσοτερα κερδη σε βαρος της υγειας ολων μας,δεν θα βρουν καλυτερη απαντηση παρα εκεινητης αρνησης μας να αγορασουμε φραουλες επικινδυνες για την δημοσια υγεια,φραουλες κομμενες απο την σπορα της στυγνης εκμεταλλευσης και ισοπεδωσης των στοιχειωδων ατομικων δικαιωματων,της εξαφανισης καθε σεβασμου στην ανθρωπινη ελευθερια και αξιοπρεπεια!

ΛΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΞΕΣΗΚΩΜΕΝΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΣΤΑ ΤΟΞΙΚΑ ΧΩΡΑΦΙΑΤΗΣ ΜΑΝΩΛΑΔΑΣ ΗΛΕΙΑΣΜΑΖΙΚΟ ΛΑΪΚΟ ΣΑΜΠΟΤΑΖ ΣΤΗΝ ΦΡΑΟΥΛΑ ΤΩΝ ΦΥΤΟΦΑΡΜΑΚΩΝ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΠΑΡΑΓΩΓΟΥΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΑΠΟΑΝΘΡΩΠΟ

Αναρχικη κινηση,20/4/08,erozer2000@yahoo.gr"Mαυρο και Κοκκινο",νοτια της Αθηνας"Ελευθερος Τυπος",αντιεξουσιαστικο βιβλιοπωλειο/εκδοσεις"Ελευθεριακη Κινηση Κορινθιας"@ναρχικη ηθικη,σκεψη και αντισταση στην εποχη της βαρβαροτητας

Δημοκρατική Συσπείρωση:Αλληλεγύη στους μετανάστες

Ζητάμε: · Τη νομιμοποίηση των μεταναστών · Την απόδοση σε αυτούς ισότιμων κοινωνικών, εργατικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων. · Την ικανοποίηση των αιτημάτων των σύγχρονων δουλοπάροικων - μεταναστών της Ηλείας. · Την τιμωρία των φυσικών και ηθικών αυτουργών της δολοφονικής επίθεσης. · Τη διεξαγωγή έρευνας για την ολιγωρία και ενδεχόμενη άρνηση η παράβαση καθήκοντος εκ μέρους των αστυνομικών και εισαγγελικών αρχών.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΛΑΪΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

www.dimsi.gr

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η «Δημοκρατική Συσπείρωση» καταδικάζει την οργανωμένη, δολοφονική επίθεση σε βάρος μεταναστών, στελεχών του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ, καθώς και δημοσιογράφων και τεχνικών καναλιών από «επιστάτες» των μεγαλοκαλλιεργητών φράουλας που συνέβησαν το Σαββατοκύριακο 19-20/4/2008 στη Νέα Μανωλάδα Ηλείας, και είχε ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό τριών ανθρώπων.

Επίσης, καταδικάζει την απουσία, την ανοχή και την άρνηση παροχής έννομης προστασίας προς τα θύματα της δολοφονικής επίθεσης, εκ μέρους των αστυνομικών και εισαγγελικών αρχών, που όταν πρόκειται για κινητοποιήσεις του λαού και της νεολαίας, επιδεικνύουν υπερβάλλοντα ζήλο και αποδεικνύονται ιδιαίτερα δραστήριοι και προκλητικά παρόντες.

Επισημαίνουμε ότι οι εισαγγελικές αρχές είχαν υποχρέωση να παρέμβουν υπέρ των δικαιωμάτων των μεταναστών πολύ πριν εκδηλωθούν οι δίκαιες κινητοποιήσεις τους, με βάση τις επανειλημμένες αναφορές του Τύπου στις μεσαιωνικές, απάνθρωπες συνθήκες γαλέρας κάτω από τις οποίες εργάζονται και ζουν οι 2000 σύγχρονοι είλωτες της Ηλείας.

Οι ευθύνες είναι πολιτικές και πρέπει να αναζητηθούν στην αυταρχική και απάνθρωπα αντιμεταναστευτική πολιτική των κυβερνήσεων και της ΕΕ, που υποθάλπουν την εργοδοτική ασυδοσία, οπλίζουν τα χέρια των «επιστατών» της Μανωλάδας σήμερα, των αστυνομικών του 4ου , της Πάτρας και των συνοροφυλάκων χτες.

Οι διώξεις σε βάρος των προσφύγων και μεταναστών θα ενταθούν όταν τεθεί σε ισχύ η νέα Συνθήκη της Λισαβόνας, που προβλέπει «ενισχυμένη πρόληψη της μετανάστευσης» στην ΕΕ.

Πριν λίγες μέρες, η «Δημοκρατική Συσπείρωση», με αφορμή την τραγικότητα των προβλημάτων των προσφύγων της Πάτρας, απηύθηνε επιστολή με τις θέσεις της για τους μετανάστες και πρόσφυγες προς τους αρμοδίους, όπου ανέφερε χαρακτηριστικά: «Οι πρόσφυγες και μετανάστες δεν είναι μόνοι τους. Θα βρισκόμαστε σταθερά δίπλα τους, σταθερά απέναντι σε οποιαδήποτε πολιτική, κυβέρνηση ή διακρατική ένωση καταπατά τα δικαιώματά τους». Ζητάμε:

·Τη νομιμοποίηση των μεταναστών,
·Την απόδοση σε αυτούς ισότιμων κοινωνικών, εργατικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων.
·Την ικανοποίηση των αιτημάτων των σύγχρονων δουλοπάροικων - μεταναστών της Ηλείας.
·Την τιμωρία των φυσικών και ηθικών αυτουργών της δολοφονικής επίθεσης.
·Τη διεξαγωγή έρευνας για την ολιγωρία και ενδεχόμενη άρνηση η παράβαση καθήκοντος εκ μέρους των αστυνομικών και εισαγγελικών αρχών.
Αθήνα, 21η Απριλίου 2008

Η ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ