Μπάτσοι, γουρούνια, αδέλφια μας;

Ο ΙΟΣ του Σαββάτου

ios@enet.gr / www.iospress.gr
ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ: ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΙΜΗΣ, ΑΝΤΑ ΨΑΡΡΑ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΑΡΡΑΣ

Λένε ότι η τέχνη προηγείται της πολιτικής. Την καρικατούρα του αποφθέγματος ζήσαμε τις περασμένες μέρες μετά τη δημοσίευση στον «Ριζοσπάστη» (Κυριακή, 28/12/08) ενός κειμένου, το οποίο με τη μορφή «διηγήματος» αποτελεί την πιο απροκάλυπτη υπεράσπιση της δολοφονίας του 15χρονου από τον ειδικό φρουρό το μοιραίο βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου. Το κείμενο αυτό σχολιάστηκε κριτικά από τον Γ. Κοροπούλη («Αυγή» 6/1/2009), τον Χ. Γεωργούλα («Εποχή», 4/1/2009), τον Γ. Ρούση («Ε», 5/1/09). Στη στήλη του «Ιού» είχαμε ήδη επισημάνει το περιεχόμενο του «διηγήματος» και καλούσαμε τους αναγνώστες μας να το διαβάσουν (3/1/09).

Η υπόθεση προκάλεσε σοβαρές αναταράξεις στο εσωτερικό του ΚΚΕ γιατί, με έμμεσο τρόπο, ανέδειξε τις αντιφάσεις του δημόσιου λόγου και της πολιτικής του κόμματος απέναντι στη νεολαιίστικη έκρηξη και ήρθε να συμπληρώσει το δημόσιο έπαινο όλων των συντηρητικών πολιτικών δυνάμεων στην «υπεύθυνη» πολιτική του γραμμή.

Ανέλαβε, λοιπόν, να βάλει τα πράγματα στη θέση τους ο Μάκης Μαΐλης, εκπρόσωπος Τύπου του ΚΚΕ. Με άρθρο του στον «Ριζοσπάστη» (8/1/08) ο κ. Μαΐλης επιχειρεί να ανασκευάσει όσα καταλογίζονται στο κείμενο του Ριζοσπάστη και επιτίθεται κατά της «Εποχής», της «Αυγής», του «Ιού» και της «Ελευθεροτυπίας» για την κριτική που του άσκησαν. Βέβαια ακόμα και ο κ. Μαΐλης φροντίζει να πάρει τις αποστάσεις του από το δημοσίευμα (το οποίο επιμένει να αποκαλεί «διήγημα»), αναφέροντας ότι «η λογοτεχνική του αξία είναι αδιάφορη» και παραδεχόμενος ότι «αν η ψυχογράφηση γίνεται ολοκληρωμένα, είναι ένα άλλο θέμα, στο οποίο μπορεί να υπάρχουν αυτές ή εκείνες οι τοποθετήσεις».

Ο Μάκης Μαΐλης με την Αλέκα Παπαρήγα

Ομως με το κείμενό του ο κ. Μαΐλης όχι μόνο υπερασπίζεται την πολιτική συλλογιστική του διηγήματος, αλλά την τοποθετεί και στο πλαίσιο του πολιτικού προγράμματος του κόμματος. Αντί λοιπόν να αμβλύνει τις εντυπώσεις που προκάλεσε το αρχικό δημοσίευμα, το επενδύει με την προστασία της κομματικής καθοδήγησης. Αυτός είναι ο λόγος που επανερχόμαστε, αυτή τη φορά όχι για το διήγημα, αλλά για το κείμενο του ηγετικού στελέχους του ΚΚΕ.

- Ο κ. Μαΐλης ξεκινά το κείμενό του με ένα εντελώς άσχετο «επιχείρημα». Καταγγέλλει «αστικές εφημερίδες και τηλεοπτικές εκπομπές που δημοσιεύουν άρθρα ή παρουσιάζουν συνεντεύξεις των Κουφοντίνα, Γιωτόπουλου, Ξηρού και άλλων υποκειμένων που λερώνουν την έννοια επανάσταση». Και λίγο παρακάτω ειρωνεύεται τη στήλη μας: «Καιρό έχει η εφημερίδα του Ιού να δημοσιεύσει συνέντευξη του Γιωτόπουλου - τι συμβαίνει;» Η σκοπιμότητα του επιχειρήματος σαφής: εσείς που ανοίγετε διάλογο στα μέσα ενημέρωσης με τους τρομοκράτες, τους υποθάλπετε κιόλας πολιτικά.

Αλλά δεν είναι άραγε η Λιάνα Κανέλλη αυτή που πήρε (και μάλιστα «ζωντανή») συνέντευξη του Σάββα Ξηρού από το κελί του Κορυδαλλού (Alpha, 16/9/2002, βλ. φωτογραφία) λίγο μετά την έξοδό του από το νοσοκομείο το φθινόπωρο του 2002; Η κυρία Κανέλλη ήταν ήδη βουλευτής του ΚΚΕ και φιλοξενούσε στην ίδια εκπομπή άλλο ηγετικό στέλεχος του κόμματος, τον κ. Παναγιώτη Γεωργιάδη. Είναι δυνατόν να έχει ξεχάσει ο κ. Μαΐλης ότι το δεξί του χέρι στην εκλαΐκευση της γραμμής του κόμματος είχε αφιερώσει την εκπομπή της στο μέλος της 17Ν; Εκτός κι αν τότε ο Σάββας Ξηρός δεν «λέρωνε» τη λέξη επανάσταση.

- «Ο συγγραφέας του διηγήματος» (στον «Ριζοσπάστη»), υποστηρίζει παρακάτω ο κ. Μαΐλης, «δεν κάνει τίποτα άλλο από την προσπάθεια να αναλύσει ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, που βεβαίως το αποκαλεί φονιά. Ψυχογραφώντας την προσωπικότητα του δολοφόνου, δεν σημαίνει ότι παίρνει το μέρος του και υιοθετεί ή δικαιολογεί το έγκλημα του ήρωά του».

Μόνο που σ' αυτή την «ψυχογράφηση», ο ημιανώνυμος «διηγηματογράφος» Α.Σ.Α. του Ριζοσπάστη φροντίζει να συμπεριλάβει και εντελώς ψευδή γεγονότα, μόνο και μόνο για να δικαιολογήσει την πράξη του φτωχού αστυνομικού και να τον παρουσιάσει ως θύμα επιθέσεων με μολότοφ από πλουσιόπαιδα.

- Στο δεύτερο μέρος του άρθρου του ο κ. Μαΐλης προσπαθεί να πείσει τους αναγνώστες του ότι το σύνθημα «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι» ταιριάζει στην «ανώριμη πολιτική σκέψη» αλλά «βολεύει και το σύστημα». Είναι αλήθεια ότι δεν αποτελεί προϊόν των κομμάτων της Αριστεράς το σύνθημα αυτό, αλλά όποιος βρέθηκε στις νεολαιίστικες διαδηλώσεις του Δεκέμβρη σε όλη την Ελλάδα θα διαπίστωσε ότι το σύνθημα αυθόρμητα κυριάρχησε, ενώ δημιουργήθηκαν και εκατοντάδες (χιουμοριστικές οι περισσότερες) παραλλαγές του. Αλλά ποιο σύνθημα αντιπροτείνει ο κ. Μαΐλης; «Το σύνθημα που λέει ότι το αστικό κράτος πρέπει να τσακιστεί και στη θέση του να μπει το κράτος της εργατικής τάξης. Που σημαίνει ότι και τότε η Πολιτοφυλακή θα αναλάβει άλλον ταξικό ρόλο από τον σημερινό της Αστυνομίας». Μ' άλλα λόγια, περιμένετε λίγο να τσακιστεί το αστικό κράτος, οπότε θα φτιάξουμε εμείς πολιτοφυλακή. Μέχρι τότε, αφήστε τους αστυνομικούς να σας τσακίζουν εκείνοι. Κι αν κανένας πιο θερμόαιμος σκοτώσει και κάνα παιδί, κάντε του το ψυχογράφημα.

- Πρωτοφανής είναι και ο ισχυρισμός του κ. Μαΐλη ότι «ένα σωρό ΑΕΙ χρησιμοποιούνται ως ορμητήρια από κουκουλοφόρους, δήθεν αντιεξουσιαστές, και ως εργαστήρια κατασκευής μολότοφ». Πρόκειται για ευθεία ταύτιση με την επιχειρηματολογία όσων απαιτούν την κατάργηση του ασύλου. Γιατί αν δεν είναι ικανοί οι φοιτητές και οι διδάσκοντες να περιφρουρήσουν το χώρο τους, το μόνο που μένει είναι η νομιμοποίηση της εισόδου των κατασταλτικών μηχανισμών.

- Το κείμενο ολοκληρώνεται με την απάντηση του κ. Μαΐλη σε σχετικό πολιτικό αίτημα που έχει θέσει ο ΣΥΡΙΖΑ: «Είναι λοιπόν γραφικό το σύνθημα "να αφοπλιστεί η Αστυνομία", ενώ πέρα από ουτοπικό είναι και αποπροσανατολιστικό το "να διαλυθούν τα ΜΑΤ". Και να διαλύονταν, κάτι άλλο θα ερχόταν στη θέση τους, πέρα από αυτά που θα απέμεναν, όσο η εξουσία της πλουτοκρατίας παραμένει». Εδώ γίνεται σαφές ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια πραγματική πολιτική μετατόπιση του ΚΚΕ. Γιατί το αίτημα «να διαλυθούν τα ΜΑΤ» ήταν πάγιο δικό του σύνθημα σε όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο. Μάλιστα, μέχρι πριν από λίγα χρόνια το ΚΚΕ περηφανευόταν ότι είναι «το μοναδικό κόμμα που ζητάει την κατάργηση των ΜΑΤ, γιατί είναι σταθερά υπέρ του αναπροσανατολισμού των αστυνομικών δυνάμεων στη δίωξη του εγκλήματος» («Ριζοσπάστης», 24/2/1999).

Το αίτημα αυτό το βρίσκουμε στο προεκλογικό πρόγραμμα του ΚΚΕ το 1993 (σελ. 21), ενώ στην κομματική εφημερίδα υπάρχουν πάμπολλες αναφορές ηγετικών στελεχών του ΚΚΕ, αλλά και κομματικών οργάνων στην ανάγκη να διαλυθούν τα ΜΑΤ: ανακοίνωση της Κ.Ε. του ΚΚΕ (8/1/1997), δήλωση του μέλους της Κ.Ε. Γιάννη Νάκη (8/6/97), δήλωση του βουλευτή Αχιλλέα Κανταρτζή (10/7/1997), δήλωση στη Βουλή (25/7/1997), δήλωση του βουλευτή Στρατή Κόρακα (10/1/1998), απόφαση ειδικής ημερίδας (27/1/2000), Θέσεις για το 8ο Συνέδριο της ΚΝΕ (2/9/2001). Τι συνέβη και τώρα ο κ. Μαΐλης θεωρεί «γραφικό» αυτό το προγραμματικό αίτημα του κόμματός του; Ως εξήγηση δεν αρκεί η διαπίστωση ότι ένα μέρος του συνδικαλισμού της ΕΛ.ΑΣ. ελέγχεται από το ΚΚΕ. Ανεπαίσθητα, εδώ και λίγα χρόνια το ΚΚΕ σταματά να αναφέρεται στη διάλυση των ΜΑΤ και μετατρέπει το αίτημα σε «απομάκρυνση των ΜΑΤ από τις πορείες» («Ριζοσπάστης», 13/3/2007).

Ομως τα ΜΑΤ ακριβώς αυτό το ρόλο έχουν: να αντιμετωπίζουν δηλαδή τις λαϊκές εκδηλώσεις. Το «γραφικό» αίτημα παραμένει μόνο στις θέσεις του Κ.Σ. της ΚΝΕ για το 9ο Συνέδριό της (Γενάρης 2006, σελ. 20).

Πρόκειται για μια συνολική μετεξέλιξη της πολιτικής του ΚΚΕ απέναντι στα ζητήματα της καταστολής. Μόνο που δεν ήταν μέχρι σήμερα ομολογημένη. Το άρθρο του κ. Μαΐλη είναι η πρώτη δημόσια παραδοχή αυτής της πολιτικής αλλαγής. Και ο ημιανώνυμος «διηγηματογράφος» απλά εξέφρασε με πιο χοντροκομμένο τρόπο αυτά που σκέφτεται η σημερινή ηγεσία του κόμματος. *

Η στρατηγική της έντασης. Ο Στέλιος Κούλογλου για τον «Επαναστατικό Αγώνα»

Μοιάζει σαν deja vu: μια παράνομη οργάνωση προχωρεί σε μια τρομοκρατική ενέργεια και ύστερα στέλνει σε μια εφημερίδα μια πολυσέλιδη προκήρυξη. Η προκήρυξη απαριθμεί όλα τα κακά της Ελλάδας και του πλανήτη, από την επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού μέχρι την αστυνομική βία και το αυξανόμενο χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών.

Στηριγμένο στις προηγούμενες κατα βάση σωστές διαπιστώσεις, το μανιφέστο της οργάνωσης καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η ένοπλη πάλη ήταν η μόνη «επαναστατική απάντηση» προαναγγέλοντας και συνέχεια. Για πάνω από 25 χρόνια, πρωταγωνιστής του έργου ήταν η 17η Νοέμβρη. Τώρα είναι ο «Επαναστατικός Αγώνας» και η προκήρυξή του με την οποία αναλαμβάνει την ευθύνη για την πρόσφατη επίθεση εναντίον των αστυνομικών, στα Εξάρχεια και στο Γουδή.

Η γλώσσα είναι περίπου η ίδια, όπως και ο βαθμός της αλαζονείας κάποιου που κρατάει περίστροφο. «Δύο σύντροφοι, βγήκαμε πεζοί και περπατώντας αργά, σταθήκαμε στη συμβολή των οδών Κουντουριώτου και Νοταρά, ακριβώς απέναντι από τους τρεις ενόπλους, διηγείται ο “Επαναστατικός Αγώνας”».

“Και οι τρεις μπάτσοι μας αντιλήφθηκαν αμέσως, αφού ήταν στραμμένοι προς το μέρος μας και όταν είδαν τα όπλα μας το μόνο που ακούστηκε ήταν ένα "ωχ" και τίποτα περισσότερο. Κανείς τους δεν προειδοποίησε κανέναν και έμειναν και οι τρεις να μας κοιτούν. Ενώ είχαν το περιθώριο ν’ απαντήσουν, δεν το έκαναν… Υποθέτουμε ότι (οι άλλοι αστυνομικοί) θα έπεσαν στο πάτωμα της κλούβας για να προφυλάξουν το τομάρι τους».

Ποιός δεν θυμάται τα κατορθώματα των μελών της 17ης Νοέμβρη και τη δειλία των αντιπάλων της, όπως περιγράφονταν στις προκηρύξεις της; Η συνέχεια είναι το ίδιο γνωστή: τα μέλη της 17ης Νοέμβρη πιάστηκαν, ομολόγησαν πριν περάσει 24ωρο και τώρα στον Κορυδαλλό οι μισοί δεν μιλούν στους αλλους μισούς. Στην αρχή οι περισσότεροι τουλάχιστον είχαν αγαθές προθέσεις, που, όπως συχνά συμβαίνει, καταλήγουν στη κόλαση.

Γιατί τα αποτελέσματα από τη δράση της 17ης Νοέμβρη είναι γνωστά: δεκάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και περισσότερα παιδιά έμειναν ορφανά. Από τους δολοφονηθέντες άλλοι είχαν διαπράξει αδικήματα, για τα οποία όμως δεν ήταν αρμόδιο να καταδικάσει σε θάνατο κανένα επαναστατικό δικαστήριο. Αλλοι, με κορυφαία περίπτωση τον Παύλο Μπακογιάννη, είναι οι τελευταίοι που θα έπρεπε να «τιμωρηθούν» σε αυτή τη χώρα. Οι ΗΠΑ βρήκαν μια χρυσή ευκαιρία για να επέμβουν ακόμη περισσότερο στα εσωτερικά της Ελλάδας, στέλνοντας κάθε λογής πράκτορες για να «εποπτεύουν» τις έρευνες των ελληνικών αρχών.

Τα πραγματικά προβλήματα της χώρας και των πολιτών της που υποφέρουν περισσότερο υποβαθμίζονταν για χρόνια μπροστά στο τρομοκρατικό τηλεσόου των ΜΜΕ. Το ποιος ήταν ο «εγκέφαλος» της 17Ν έγινε αντικείμενο εκβιασμών και μικροκομματικών παιχνιδίων. Επιβλήθηκαν τρομονόμοι. Ανθρωποι που δεν είχαν καμία σχέση με το έγκλημα είδαν τη ζωή τους να καταστρέφεται, αθώοι πολίτες και δημοσιογράφοι συνελήφθησαν και οι πολιτικές ελευθερίες περιορισθηκαν στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας. Από τους στόχους της, η 17 Νοέμβρη κατάφερε να πετύχει μια τρύπα στο νερό.

Αν δεν είχε μεσολαβήσει η εμπειρία της οργάνωσης του κ. Κουφοντίνα, θα μπορούσε να βρεί κανείς στον «Επαναστατικό Αγώνα» το ελαφρυντικό της άγνοιας. Μετά τα περιστατικά που συνέβησαν το καλοκαίρι του 2002, πρόκειται είτε για προβοκάτορες ή για μια ομάδα ανόητων, απαρχαιωμένων ανθρώπων.

Δεν είναι τυχαίο ότι από τον ποτάμο των 9.000 λέξεων της προκήρυξης, το μόνο που απουσιάζει είναι η πολιτική αποτίμηση της ένοπλης επίθεσης στα Εξάρχεια εναντίον των αστυνομικών : η αστυνομία βρήκε το θύμα που έψαχνε στις δικές της γραμμές. Πολλοί μαθητές δεν κατέβηκαν στα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια φοβούμενοι τα αντίποινα των οργισμένων ΜΑΤ.

Το κλίμα πάγωσε. Η αποκάλυψη ότι το όπλο ανήκε στον «Επαναστατικό Αγώνα» έχει οδηγήσει σε μια άνευ προηγουμένου έξαρση της τρομολαγνείας: στα τηλεοπτικά παράθυρα πιθανολογείται ότι ακόμη και η απαγωγή του εφοπλιστή Παναγόπουλου είναι τρομοκρατική πράξη και φυσικά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δεν είχε κανένα λόγο να διαψεύσει την πληροφορία. Κάθε εξουσία θέλει έναν λαό φοβισμένο από το φάντασμα της τρομοκρατίας που πλανάται πλέον πάνω από την χώρα.

Ο «Επαναστατικός Αγώνας» φαίνεται όμως να πιστεύει σε αυτό που πίστευαν κάποιοι καθυστερημένοι μαρξιστές της δεκαετίας του '30: ότι όσο περισσότερο υποφέρει ο λαός, τόσο πιο γρήγορα θα εξεγερθεί. «Νέες στρατιές αγανακτισμένων με το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο άμεσα θα προσδεθούν στις ήδη υπάρχουσες των αποκλεισμένων και φτωχών Ελλήνων και ξένων που βρίσκονται στην χώρα που αδυνατούν να επιβιώσούν...», γράφει η προκήρυξη αναφερόμενη στη διεθνή οικονομική κρίση που πλήττει και την Ελλάδα.

«To περιβάλλον που διαμορφώνεται είναι εκρηκτικό και για πρώτη φορά μετά από πολλές δεκαετίες ανοίγει πραγματικά ένας δρόμος για την από τα κάτω αποσταθεροποίηση του καθεστώτος και για την ανατροπή του πολιτικού και οικονομικού συστήματος». Όπως είναι γνωστό από την ανάλογη κρίση του 1929 προέκυψε ο Χίτλερ, τα φασιστικά Ευρωπαικά καθεστώτα και ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος...

Οι συντάκτες της προκήρυξης φαίνεται να πιστεύουν ότι δολοφονώντας αστυνομικούς θα επιταχύνουν την επανάσταση. Το καθεστώς δηλαδή θα αντιδράσει με καταπιεστικά μέτρα, τα οποία με την σειρά τους θα σπρώξουν τις μάζες προς τον ένοπλο αγώνα, ως τη μόνη λύση που τους έχει απομείνει.

Η στρατηγική της έντασης δοκιμάστηκε σε όλη την Ευρώπη και βασικά από τις «Ερυθρές Ταξιαρχίες» και το αντάρτικο των πόλεων στην Ιταλία της δεκαετίας του '70. Το μπαλάκι πήραν οι νεοφασίστες βάζοντας βόμβες που σκότωναν ανεξέλεγκτα ανθρώπους σε πλατείες και σιδηροδρομικούς σταθμούς (θα δούμε άραγε και κάτι τέτοιο στην Ελλάδα, προσεχώςWink Οι Ερυθρές Ταξιαρχίες και δεκάδες άλλοι βρέθηκαν στη φυλακή και περιέργως οι μάζες, αντι να εξεγερθούν λόγω της γενικής κρίσης του συστήματος έφτασαν στο σημείο να ψηφίζουν τον Μπερλουσκόνι...

Γι' αυτό ακριβώς το λόγο η στρατηγική της έντασης και της βίας απορρίφθηκε σε όλο τον κόσμο, ακόμη και σε περιοχές όπως η Λατινική Αμερική με τα εκατομύρια των δυστυχισμένων ανθρώπων που θα είχαν χίλιους λόγους για να εξεγερθούν παίρνοντας ακόμη και τα όπλα. Σε χώρες όπως η Βενεζουέλα, η Βολιβία και το Εκουαδόρ που ήταν κυριολεκτικά πειραματόζωα της Ουάσιγκτον και της Παγκόσμιας Τράπεζας οι πολίτες εξεγέρθηκαν εκλέγοντας ανθρώπους έξω από τη διεφθαρμένη πολιτική ελίτ. Μπορεί όλα να μην είναι ρόδινα, αλλά σε αυτές τις χώρες αναπτύσσονται καινούργιες πρακτικές λαϊκής συμμετοχής στις αποφάσεις και άμεσης δημοκρατίας.

Ενώ ο προοδευτικός κόσμος έχει στραμμένα τα μάτια του σε αυτές τις χώρες, ο «Επαναστατικός Αγώνας» τις απορρίπτει: «στην πραγματικότητα η μόνη δυνατή απάντηση στον νεοφιλελευθερισμό δεν ειναι ο κρατικός παρεμβατισμός και η σοσιαλδημοκρατία, ούτε αριστερές ή κεντροαριστερές κυβερνήσεις τύπου Τσάβες, Λούλα, Μοράλες, Κορέα, Μπασελέ, αλλά η κοινωνική επανάσταση που θα ανατρεψει τον καπιταλισμό και το κράτος» αποφαίνεται ο συντάκτης της προκήρυξης σε μια επιστροφή στο παρελθόν και στην δικτατορία του προλεταριάτου που θα ζήλευε και ο Περισσός.

Αντίθετα με τις μεσοβέζικες λατινοαμερικανικές λύσεις, οι εξελίξεις μάς σπρώχνουν σε μια «κομμούνα των Αθηνών». «Ας φανταστούμε πως βρισκόμαστε σε ενα κενό εξουσίας, πως έχουμε καταλάβει το κέντρο της Αθήνας και επιχειρούμε την δημιουργία μιας επαναστατικής κομμούνας για πρώτη φορά στα χρονικα της ελληνικης επαναστατικής ιστορίας», προβλέπει η προκήρυξη.

Μια κομμούνα προσαρμοσμένη φυσικά στις σύγχρονες εξελίξεις αφού «τέτοια παραδείγματα αμεσοδημοκρατικής λαϊκής αυτοδιαχείρησης έχει δώσει πολλά το παλιο επαναστατικό κίνημα, από την Παρισινή Κομμούνα του 1871, τα σοβιέτ του 1905 και του 1917... τα εργοστασιακά συμβούλια στη Γερμανία του 1918 και στην Ιταλία του 1920... οι συνελεύσεις των φοιτητών και εργατών στη Γαλία τον Μάη του 1968».

Φαίνεται τελικά ότι μια καθυστερημένη χώρα έχει και την καθυστερημένη τρομοκρατική οργάνωση που της αξίζει.

http://www.tvxs.gr/v3363

9-1-09 - Η χούντα είναι ακόμα ζωντανή

Την Παρασκευή 9/1,μου δόθηκε έντονα η εντύπωση από τον χειρισμό της ΕΛ.ΑΣΣ. (όπου ΑΣΣ κώλος αγγλιστί) ότι υπήρχε συντονισμένο σχέδιο ώστε να αποκλειστούν οι διαδηλωτές από τα Προπύλαια προς την Ασκληπιού με σκοπό να πάρει το αίμα της πίσω κατά μια έννοια χωρίς να υπολογίσουν παράπλευρες απώλειες και λανθασμένες συλλήψεις. Επίσης αυτό που ήταν πασιφανές, ήταν το ότι ΔΕΝ ήθελαν μάρτυρες σε όλο αυτό το τσίρκο θέαμα όπου οι τσιρκολάνοι της πολιτικής και φυσικής ηγεσίας ετοίμασαν.

Η πορεία ξεκίνησε να κατεβαίνει την Πανεπιστημίου (ΠΡΑΣΙΝΟ ΤΟΞΟ),έχοντας ασφυκτική συνοδεία και στις τέσσερις πλευρές της (μπρός, πίσω, δεξιά και αριστερά), όπου υπάρχει μπλε γραμμή είχαν από πριν αποκόψει τα στενά με διμοιρίες οριζόντια στημένες έτοιμες για μπορέσουν να τρέξουν και να επιτεθούν, συνήθως τις βάζουν κάθετα ώστε να κλείνει ο δρόμος τώρα όμως ήταν καθαρά ενέδρα στα στενά με σχηματισμό φάλαγγας κατά άντρα όπως λέγεται.
Έπειτα φτάνοντας στα προπύλαια, η μπροστινή διμοιρία της πορείας έκανε αριστερά και συμπτύχτηκε με την αριστερή ώστε να ανοίξει η πορεία από εμπρός, βέβαια 100 μέτρα εμπρός η πανεπιστημίου ήταν κλειστή από άλλες διμοιρίες επομένως ο κόσμος αναγκαστικά κατευθύνθηκε προς τα προπύλαια όπου και από το πεζοδρόμιο και πέρα είναι άσυλο, με το που το αντιλήφθηκε ο κόσμος άρχισε να αντιδρά λεκτικά νοιώθοντας εγκλωβισμένος ,και πέταξαν 2 άτομα αυγά, αυτό λοιπόν ήταν η αρχή ρίψεως δεκάδων χημικών και όλες οι διμοιρίες όπου ήταν αριστερά και απέναντι από τα προπύλαια. Άρχισαν να σπρώχνουν τον κόσμο προς το μωβ αστεράκι μέσω της οδού Ασκληπιού και να οδηγηθεί στην παγίδα, διότι είχαν κλείσει την Ασκληπιού στο ύψος της Ναβαρίνου, σημειωτέον ότι διμοιρίες είχαν κρυφτεί μέσα σε τράπεζες και υπουργεία ώστε να μην φαίνονται ήταν τρομακτικό δεν το έχουν ξανακάνει. Ποδοπατώντας ο κόσμος φτάνοντας στο μωβ σημείο της ενέδρας είχε αποκλειστεί, μεταξύ αυτών υπήρχαν δικηγόροι από γραφεία της εκεί περιοχής, περαστικοί όπου ψώνιζαν, φοιτητές, δάσκαλοι από την ολμε, κάποιοι με κουκούλες όχι πάνω από 20-30 άτομα, δημοσιογράφοι και γυναικόπαιδα αρκετά, ένα σύνολο 200 - 300 ατόμων είχε εγκλωβιστεί στην οδό Ασκληπιού μεταξύ των οδών Σόλωνος από κάτω και Ναβαρίνου από πάνω.

Τότε λοιπόν οι διμοιρίες κλείνουν ως έχει τον κόσμο και αρχίζουν να τους κτυπάνε αδιακρίτως, σκεφτείτε ότι στο τέλος του επεισοδίου υπήρχαν στον δρόμο κάτω παπούτσια, αίματα, τσάντες με ψώνια πατημένες, και άλλα θυμίζοντας την θύρα 7 όταν πατηθήκανε και όχι το κέντρο της Αθήνας. Οι ένοικοι ακούγοντας κραυγές και εκκλήσεις για βοήθεια άνοιγαν τις εξώπορτες τους ώστε ο κόσμος να μπει μέσα και να σωθεί όπως γινόταν στην κατοχή με τους Γερμανούς!!!
Στην συνέχεια μαζεύτηκε κόσμος γύρω από το στενό και έκανε κλοιό έξω από τον κλοιό της αστυνομίας ώστε να μην φύγουν οι κλούβες με τους συλληφθέντες, διότι ένοιωσαν όλοι συμπαράσταση στην άδικη και τραγικά βίαιη συμπεριφορά. Όταν έβαλαν μπρός φώναξα όλοι κάτω, με άκουσαν και όλοι πραγματικά έκατσαν ανεξαρτήτου ηλικίας, τότε λοιπόν οι μπάτσοι μας πάτησαν κάτω, κυριολεκτικά πάταγαν πάνω σε ανθρώπους ώστε να περάσουν δεν το έχω ξαναζήσει αυτό ήταν αληθινά τρομακτικό.
Σημεία όπου θα ήθελα να επικεντρωθώ είναι τα εξής:
1) Δεν άφηναν κανέναν να τραβήξει, ούτε δημοσιογράφους να περάσουν ώστε να μην υπάρχουν μαρτυρίες, φαίνεται ξεκάθαρα σε πολλά σημεία των λήψεων και των Φώτο, επίσης ένας ματατζής μου έκανε κωλόχερα και με έδειχνε ώστε να με ξεχωρίσει από το πλήθος επειδή κατέγραφα!
2) ΌΛΟΙ τους είχαν βγάλει τα διακριτικά τους ώστε να μην υπάρχουν στοιχεία ήταν σαν αποσπάσματα εκτελέσεως ειδικά μια διμοιρία με χακί δεν είχε ούτε το σήμα της ΕΛ.ΑΣ.
3) Μια διμοιρία όπου φορά έντονο μπλε, φορά την παλιά στολή των Μ.Ε.Α. (μονάδες επιτήρησης ασφάλειας) όπου ήταν επί χούντας και καταργήθηκε, αλλά την στολή την είχαν στο σεντούκι!

4) Δεν άφηναν δικηγόρους να περάσουν ούτε με την επίδειξη της δικηγορικής τους ταυτότητας, εάν ερχόταν όμως ο Κούγιας θα άνοιγαν και μπούτια τους.
5) Έστειλαν τουλάχιστον 20 άτομα στο νοσοκομείο σοβαρά και τα μέσα μαζικής εξημέρωσης δεν είπαν τίποτα.
6) Τα επεισόδια δεν τα προκάλεσαν οι διαδηλωτές 1000% γιατί ήμουν μπροστά.
7) Επίσης σε μία φώτο είναι κρυμμένοι μέσα σε είσοδο δημοσίου κτηρίου οι ρουφιάνοι πράγμα απαράδεκτο να στήνουν καρτέρι σαν σε ανταρτοπόλεμο.
8) Οι φώτο με τους ζητάδες τις τράβηξα όταν κάναμε καθιστική έκατσαν γύρω μας ώστε να μην μπορούμε να φύγουμε και να μπορέσουν τα ματ να μας χτυπήσουν.
9) Η φώτο με την διμοιρία που είναι στην Ασκληπιού έξω από την κλινική θα την καταλάβετε από μια γλάστρα πεσμένη ήταν αυτοί όπου χτύπησαν τον τραυματία που βγήκε από την κλινική για δεύτερη φορά φαίνεται καθαρά το μπλε τρίγωνο του κράνους που είναι το διακριτικό της διμοιρίας η φώτο είναι μόλις τον χτύπησαν και έκαναν το σήμα της νίκης με το χέρι και έφευγαν προς την οδό Μασσαλίας τρέχοντας.

10) Τους δύο μαθητές τους έπιασαν και τους έδειραν μόλις έπεσαν τα χημικά και προσπαθούσε να φύγει ο κόσμος να σωθεί και δεν τον άφηναν, και οι δύο αυτοί πέρασαν γύρω από τον πρώτο κλοιό των διμοιριών και τους τσίμπησαν αυτοί όπου ερχόντουσαν από πίσω, τον ένα τον πιο αδύνατο τον έπνιγε ο πραιτοριανός με κεφαλοκλείδωμα αρκετή ώρα και ταυτοχρόνως είχαν ρίξει τον φίλο του κάτω και τον κλώτσαγαν. Μετά τους έψαξαν και βρήκαν μόνο βιβλία οι αλήτες!

11) Όλο αυτό το υλικό και μαζί παλιότερο αρκετά καυστικό το έδωσα στο ALTER όπου ΑΥΤΟΙ μου το ζήτησαν, έδωσα και μία συνέντευξη 10 - 15 λεπτών αντίστοιχα καυστική όσο το υλικό μου αλλά δεν το έβαλαν. Όπως μου είπε ο διευθυντής του αστυνομικού δελτίου Λ.Μ., δέκα λεπτά πριν την προβολή τους, δεν κατάλαβε γιατί του είπαν όχι τελευταία στιγμή...
Έτσι λοιπόν εγώ μαζί με την βοήθεια του φιλαράκου σας τα δείχνουμε από μόνοι μας χωρίς λογοκρισία και προκαταλήψεις με μοναδικό σκοπό να σας βάλουμε να σκεφτείτε ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ???

Συνέντευξη Διονύση Γεωργιάδη

Ο Διονύσης Γεωργιάδης κατηγορήθηκε σαν μέλος της 17 Νοέμβρη και καταδικάστηκε σε 8 χρόνια φυλακή.
Ο ίδιος αρνήθηκε όλες τις κατηγορίες και μπορείτε να διαβάσετε την απολογία που έκανε στο πρωτόδικο δικαστήριο εδώ.
Αποφυλακίστηκε πριν δυο χρόνια και σήμερα δημοσιεύει συνέντευξη του η εφημερίδα “Realnews”

Πώς χαρακτηρίζεις τα τελευταία γεγονότα; Εχουμε να κάνουμε με νέο κύμα τρομοκρατίας;

Δεν είναι νέο κύμα τρομοκρατίας. Καταρχήν, πρέπει να ορίσουμε τι είναι τρομοκρατία και τι όχι.
Δεν είναι τρομοκρατία το να αφήνεις τον κόσμο στην πείνα;
Δεν είναι τρομοκρατία το Βατοπεδι;
Μιλάμε σίγουρα για ξεσηκωμό, για όσα έχουν γίνει τους τελευταίους μήνες. Απλά δεν αντιδρούν όλοι με τον ίδιο τρόπο. Κάποιοι θα διαδηλώσουν ειρηνικά, κάποιοι θα κάνουν πιο δραστικές κινήσεις.

Ακόμη και να πυροβολείς έναν αστυνομικό 21 ετών;

Κάποιοι το είδαν έτσι. Ομως αυτό είναι δευτερεύον. Το θέμα είναι ότι κάποιοι έφτασαν στο σημείο να πιστεύουν ότι πρέπει να πάρουν τα όπλα στα χέρια τους για να αλλάξει κάτι.
Οσο τελματώνει η κατάσταση, τόσο θα εξαλείφονται και τα όρια.
Ηταν μία κίνηση αγανάκτησης, βεβιασμένη, υπερβολική ίσως μερικοί θα την πουν και παρανοϊκή, αλλά δεν παύει να είναι μία κίνηση αγανάκτησης.
Εμένα δεν μου αρέσει να πεθαίνουν άνθρωποι, αλλά από την άλλη κατανοώ απόλυτα το δικό τους το κίνητρο και την αγανάκτηση τους.
Αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται σε κατάσταση πολέμου. Η κοινωνική κατάσταση και το τέλμα στο οποίο βρισκόμαστε σαν κοινωνία είναι γι' αυτούς casus belli.
Εσύ ξέρεις κανέναν φαντάρο που να χαίρεται επειδή σκοτώνει στον πόλεμο; Κι όμως το κάνει...

Και σε τι φταίει ο 21 χρόνος α¬στυνομικός;

Το δεν φταίει σε τίποτα είναι σχετικό. Μπορεί να πήγε για το μεροκάματο, όπως όλοι μας. Δεν πάμε όλοι μας να γίνουμε αστυνομικοί...
Ακουσα ότι είχε περάσει στη Νοσηλευτική. Γιατί δεν πήγε να γίνει νοσηλευτής;

Πώς θα αντιδρούσε σήμερα η «17Ν»;

Δεν μπορώ να εκπροσωπήσω εγώ τη «17Ν» και να σου απαντήσω. Ομως από τη μέρα της εξάρθρωσης της η κατάσταση των σκανδάλων έχει επιταχυνθεί πάρα πολύ. Ισως να υπάρχουν κάποιοι που να αναπολούν διάφορα... Αδικαιολόγητα πιστεύεις;

Ο «Επαναστατικός Αγώνας» είναι ο συνεχιστής της «17Ν»;

Δεν είναι αυτό το σημαντικό. Η ουσία είναι ποιος κρατάει το όπλο; Αυτό είναι τρομοκρατία, αλλά η δολοφονία του Αλέξανδρου δεν είναι τρομοκρατία;

Εχεις μετανιώσει για κάτι;

Δεν μετανιώνω για τίποτα από όσα έχω κάνει. Και όταν λέω για όσα έχω κάνει, δεν αναφέρομαι στις κατηγορίες που μου απέδωσε το δικαστήριο. Αν ήμουν σήμερα 22 ετών, δεν θα ήταν διαφορετική η στάση μου...

Στα συλλαλητήρια συμμετείχες;

Οχι, επειδή δεν ήθελα η παρουσία μου να αποπροσανατολίσει τους διαδηλωτές από τον σκοπό της πορείας.

Η κυβέρνηση και το παρακράτος

Η δολοφονική επίθεση εναντίον αστυνομικού των ΜΑΤ ήταν τόσο αναμενόμενη όσο και η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, ένα μήνα πριν.

Η δεύτερη οφειλόταν στην ασυδοσία με την οποία είχαν οπλίσει την Αστυνομία οι τσαρλατανισμοί του κ. Πολυδωρα αλλά και η οργανωτική διάλυση του Σώματος, ανάλογη με τη πλήρη διάλυση που έχει προκαλέσει η κυβέρνηση στο κράτος και την κοινωνία. Αυτή που έγινε σήμερα ξημερώματα είχε ήδη προαναγγείλει η εξαιρετικά ύποπτη επίθεση με σφαίρες εναντίον κλούβας των ΜΑΤ στου Ζωγράφου, 15 μέρες πριν.

Το τοπίο στη χώρα είχε αλλάξει δραματικά τον τελευταίο μήνα. Μετά τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή, η αστυνομία και η κυβέρνηση έχασαν πλήρως τον έλεγχο των γεγονότων. Το κύρος των Σωμάτων Ασφαλείας, η αποδοχή τους από την κοινωνία είχε φτάσει στο ναδίρ ακόμη και για στοιχειώδεις αστυνομικές πράξεις όπως η επιβολή κλήσεων για τροχαίες παραβάσεις.

Στα γήπεδα, ακόμη και χθες, φίλαθλοι δέρνουν αστυνομικούς. Το ίδιο έγινε και την προηγούμενη εβδομάδα στον Πειραιά, στη συγκέντρωση συμπαράστασης στη συνδικαλίστρια Κατερίνα Κούνεβα. Χρειαζόταν οπωσδήποτε ένας μάρτυρας από την άλλη πλευρά για να ισορροπήσουν τα πράγματα και να δοθεί μια απάντηση στα υπαρξιακά αδιέξοδα της αστυνομίας.

Σε πολιτικό επίπεδο, ο ορίζοντας ήταν και παραμένει πολύ σκούρος για την κυβέρνηση. Οι κινητοποιήσεις που αναγγέλθηκαν από ομάδες νέων ακόμη και την παραμονή της Πρωτοχρονιάς υπενθύμισαν ότι η αναταραχή στην Εκπαίδευση θα συνεχισθεί και το 2009. Ο πρωθυπουργός δεν έχει στα χέρια του παρά ένα επικοινωνιακό χαρτί που θα καεί πολύ γρήγορα: τον επερχόμενο ανασχηματισμό.

Γιατί αντίθετα με ότι προσπαθούν να μας πείσουν τα ΜΜΕ που καταναλώνουν χιλιάδες δένδρα και τηλεοπτικές ώρες πιθανολογώντας για πρόσωπα και ριζικές αλλαγές, ο ανασχηματισμός δεν πρόκειται να αλλάξει στο παραμικρό την πολιτική μιας εκφυλισμένης κυβέρνησης που βρωμάει απ' το κεφάλι. Για να φέρει με το μέρος της την κοινωνία και να δαμάσει την εκπαιδευτική αναταραχή επικαλούμενη την ταξη, η κυβέρνηση χρειαζόταν και αυτή ένα θύμα από την άλλη πλευρά.

Ολα τα προηγούμενα δεν σημαίνουν ότι ήταν η κυβέρνηση που έστησε την χθεσινή δολοφονική επίθεση: ίσως σε ορισμένους θα άρεσε η ιδέα, αλλά είναι πλήρως ανίκανοι να την οργανώσουν και να την υλοποιήσουν. Η κυβέρνηση και το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης ελέγχονται, γιατί αγνόησαν επιδεικτικά τις καταγγελίες, τις φωτογραφίες και τα βίντεο με τους κουκουλοφόρους-συνεργάτες της αστυνομίας που έδρασαν τα σκοτεινά βράδια του Δεκέμβρη. Προφανώς, δεν έχουν κάνει τίποτα και για την διευλεύκανση της υποθεσης με τους πυροβολισμούς στου Ζωγράφου.

Η μεγαλύτερη ευθύνη της κυβέρνησης είναι όμως ότι χάνοντας τον έλεγχο και διαλύοντας το όλο σύστημα, έχει προσφέρει πλούσιο έδαφος για τη δράση παρακρατικών ομάδων. Ακόμη και αυτή η τόσο αμαρτωλή ΕΥΠ με το μόνο που ασχολείται τα τελευταία χρόνια είναι η συγκάλυψη της υπόθεσης απαγωγής των Πακιστανών και του σκανδάλου των τηλεφωνικών υποκλοπών που συνεχίζονται. Το παρακράτος αναπτύσσεται, όταν το κράτος και η πολιτική εξουσία ασθενούν.

Η σημερινή δολοφονική επίθεση εναντίον ανδρών των ΜΑΤ βάζει τη χώρα σε μια πολυ επικίνδυνη τροχιά. Ξεκινάει έναν κύκλο αίματος που πρέπει οπωσδήποτε να σταματήσει. Στο άρθρο προβλέψεων για το 2009 ως «Χρονιά του παρακράτους» που δημοσιεύτηκε στο Tvxs στις 2 Ιανουαρίου είχα τονίσει ότι όσοι θέλουν και πρέπει να διαμαρτυρηθούν για τα χάλια της εκπαίδευσης και την πορεία του τόπου οφείλουν να βγάλουν τις κουκούλες, όποιοι τις φορούν. Το δημοκρατικό παιχνίδι παίζεται με ανοιχτά χαρτιά, πολύ περισσότερο μετά από όσα συνέβησαν σήμερα.

Υπάρχει όμως κάτι που ξεφεύγει από τις αρμοδιότητες των νέων διαδηλωτών. Οτι το πρόβλημα με τη δράση του παρακράτους και την πορεία της χώρας είναι κυρίως πολιτικό. Η κυβέρνηση έχει χάσει τον έλεγχο και είναι επικύνδινη. Δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι η επόμενη θα τα καταφέρει, πολύ περισσότερο όταν η κοινωνική και οικονομική κρίση θα πολλαπλασιαστούν το 2009. Αλλά η σημερινή πρέπει να φύγει πριν είναι πολυ αργά. Και για την χώρα αλλά και για την ίδια.

Ανάλυση του Στέλιου Κούλογλου

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Η αστυνομική ασυδοσία

Δυστυχώς, η κτηνώδης δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Ήταν εν ψυχρώ, παράλογη, απολύτως απρόκλητη, αλλά αποτέλεσε «προαναγγελθέντα θάνατο». Ακριβώς γιατί το χέρι του δολοφόνου όπλισαν η διάχυτη, ατιμώρητη και νομιμοποιημένη αστυνομική βία των τελευταίων χρόνων κατά μεταναστών, τοξικοεξαρτημένων, τσιγγάνων, «ζωηρών» νεολαίων, η γενικευμένη αστυνομοκρατία, η εμπέδωση του αστυνομικού κανιβαλισμού και της φιγούρας του Ράμπο-μπάτσου, που καμαρώνει για το πόσους μετανάστες έδειρε και το πόσα «πρεζάκια» εξευτέλισε.

Δυστυχώς, ο Αλέξης θυσιάστηκε στο βωμό της «ασφάλειας», που γεμίζει τις πόλεις με ένστολους δολοφόνους, που θαλασσοπνίγει πρόσφυγες στο Αιγαίο, που προσπαθεί να πείσει τον εργαζόμενο και τον άνεργο, τον απολυμένο και τον «απασχολήσιμο» ότι δεν απειλείται από τους πλούσιους, το κεφάλαιο, το κράτος και τις πολυεθνικές, αλλά από τον πιο φτωχό από αυτόν, τον κυνηγημένο, τον παρία, τον ανέστιο, τον διαφορετικό.

Όσο κι αν φαίνεται ουτοπικό και παράδοξο, εμείς επιμένουμε:

• Να διαλυθούν τα ΜΑΤ και οι Ειδικοί Φρουροί.
• Να αφοπλιστεί η αστυνομία.

Η λεηλασία της ζωής μας

Ο νεοφιλελευθερισμός δεν είναι μόνο η ασυδοσία των αγορών. Ούτε απλώς η μεγαλύτερη εκμετάλλευση και καταπίεση των «από κάτω». Πάνω απ’ όλα είναι η αχαλίνωτη κυριαρχία των πλούσιων πάνω στους φτωχούς, η απόλυτη περιφρόνηση των ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων, ακόμα χειρότερα η δαιμονοποίησή τους ότι ενοχοποιούνται για την ανέχεια και την εξαθλίωση που επικρατούν στον πλανήτη.

Ευτυχώς, ο μύθος του «τέλους της Ιστορίας» κατέρρευσε. Το ιδεολόγημα της «ευημερίας των ελευθέρων αγορών» διαπομπεύεται. Η παγκόσμια οικονομική κρίση δεν αφήνει περιθώριο για την παραμικρή αυταπάτη απέναντι στα ψεύδη των αρχόντων.

Η κυβέρνηση Καραμανλή διέλυσε το δημόσιο τομέα, απογείωσε την ακρίβεια, λεηλάτησε την κοινωνική περιουσία, λήστεψε τα ασφαλιστικά ταμεία, καταδίκασε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στην επισφάλεια, την ανέχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Και για να τα επιτύχει όλα αυτά, λάτρεψε την παμφαγία της Εκκλησίας, την ανθρωποφαγία της Δικαιοσύνης και της Αστυνομίας.

Αυτή η κυβέρνηση που λεηλατεί το περιβάλλον, που ξεπουλά το δημόσιο τομέα, που εξευτελίζει την ανθρώπινη εργασία, που σκοτώνει πρόσφυγες και δολοφονεί παιδιά πρέπει να φύγει. Όχι για να τη διαδεχτεί το ΠΑΣΟΚ της δολοφονίας του Καλτεζά και της ψήφισης του τρομονόμου, αλλά επειδή δεν τους ανεχόμαστε, επειδή μας αξίζει μια ανθρώπινη ζωή.

Ο ξεσηκωμός

Η στυγνή δολοφονία του Αλέξη πυροδότησε το μεγαλύτερο ξεσηκωμό από τη Μεταπολίτευση. Πλατύτερο, μαζικότερο, πανελλαδικότερο και σκληρότερο από τις 25 Μάη ’76 ενάντια στο νόμο 330, από το Πολυτεχνείο του ’80, από το κίνημα ενάντια στη δολοφονία του Μιχάλη Καλτεζά το 1985, από την έκρηξη που ακολούθησε τη δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα τον Ιανουάριο του 1991.

Αυτός ο ξεσηκωμός δεν προκλήθηκε μόνο από την κτηνώδη εκτέλεση του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Εξέφρασε την ασφυξία, την οργή και το μίσος ενός ολόκληρου κόσμου («πρεκαριάτο» το αποκαλούν...) που υφίσταται καθημερινά την πραγματικότητα του ενάρετου κόσμου των πλουσίων: επισφάλεια, εργασιακή περιπλάνηση, καθημερινές ταπεινώσεις, αστυνομική βία σε πλατείες, γήπεδα και δρόμους, κατάπνιξη κάθε ελπίδας για μια ανθρώπινη ζωή.

Στις χιλιάδες ανθρώπους που πετροβολούνται με τους μπάτσους (αλλά και σπάνε από τράπεζες μέχρι μικρομάγαζα –– κακώς, αλλά, δυστυχώς, τόσο εξηγήσιμα) συμμετέχουν μεγάλα τμήματα της νεολαίας μας, υποαπασχολούμενα, άνεργα, μαθητικά και σπουδαστικά, ντόπια και αλλοδαπά, πολιτικοποιημένα και απολιτικοποίητα, που βρίσκουν ευκαιρία να εκφράσουν το μίσος τους στους μπάτσους και τους πλούσιους, στα σύμβολα ισχύος, πλούτου και κατανάλωσης, αλλά και σε ό,τι επιθυμούν και δεν έχουν σε αυτό το σύστημα της απατηλής χλιδής και της «ευημερούσας υποκρισίας».

Προς τιμήν τους, εκτός από τον αναρχικό – αντεξουσιαστικό χώρο, που από θέση αρχής συμμετέχει στις συγκρούσεις, μεγάλα τμήματα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, παρ’ όλες τις διαφωνίες τους με τα «σπασίματα» και τις «καταστροφές», δεν συντάχθηκαν με την ευταξία, δεν καταδίκασαν τα «έκτροπα», βγήκαν στο δρόμο, διαδήλωσαν μαζί με τους «κουκουλοφόρους», κραύγασαν «αυτοί μιλάνε για κέρδη και ζημιές, εμείς μιλάμε για ανθρώπινες ζωές», κατανόησαν ότι η «πράξη προηγείται της θεωρίας» και ύψωσαν άνευ όρων το ανάστημα τους στην αστυνομική βαρβαρότητα. Ελπίζουμε αυτό να συνεχιστεί...

Είναι τόσο σπουδαίο αυτό που συμβαίνει ώστε να μη μας αλλάζουν γνώμη κάποια από αυτά που γίνονται.

Ανυπακοή και σύγκρουση

Από το Μπρίξτον και το Λος Άντζελες ως τη Γένοβα, και την εξέγερση των παρισινών προαστίων, καλώς ή κακώς, αλλά οπωσδήποτε πραγματικά, τα περάσματα και οι δρόμοι της κοινωνικής αντίστασης αποδεικνύεται ότι εξαρτώνται από τη γενική κατάσταση της κοινωνίας και του κινήματος. Πώς να το κάνουμε: Η κατάσταση της κοινωνίας, του κινήματος και της Αριστεράς (όλων των ρευμάτων της) επιτρέπουν να βγούμε πολλές χιλιάδες στους δρόμους για τη δολοφονία ενός 15άχρονου, αλλά δεν αρκούν για την ανάπτυξη ενός μαχητικού κινήματος με ολοκληρωμένο πολιτικό σχέδιο. Θα προτιμούσαμε επετειακές διαμαρτυρίες; Μήπως είναι καλύτερα να αναλογιστούμε τους τρόπους που αυτό το κοινωνικό δυναμικό που λεηλατείται και ασφυκτιά μπορεί να εκφραστεί και να έχει αποτελέσματα.

Ως Δίκτυο, συμμετέχουμε και υποστηρίζουμε άνευ όρων τον ξεσηκωμό ενάντια στην κυβέρνηση, τους πλούσιους και την αστυνομία.

Χαιρετίζουμε την κοινωνική οργή απέναντι στην κυβερνητική λεηλασία και τρομοκρατία, την αγανάκτηση εκατομμυρίων ανθρώπων απένταντι στη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, τη συμμετοχή δεκάδων χιλιάδων εφήβων και νέων στις επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα.

Δηλώνουμε ότι ενάντια στις δηλώσεις πυγμής του πρωθυπουργού και λατρείας στη νομιμότητα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τις επιχειρήσεις αρετής μπάτσων, «αγανακτισμένων πολιτών» και φασιστών, τις υποκλίσεις νομιμότητας και ευταξίας της ΓΣΕΕ και του «ταξικά αδιάλλακτου» ΚΚΕ, τη διαστροφή της πραγματικότητας και τη συκοφαντία των τηλεοπτικών, κυρίως, ΜΜΕ, η απάντηση μπορεί να είναι μόνο μία:

Οι κοινωνικοί αγώνες δεν είναι ούτε αθώοι ούτε ένοχοι˙ είναι δίκαιοι. Αν χιλιάδες άνθρωποι φοράνε κουκούλες, τότε έχουν πρόσωπο!

9 Δεκέμβρη 2008

Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα

www.diktio.org

Δίκη για τα "πράσινα παπούτσια"

Δελτίου τύπου του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα για τη δίκη του Π. Κετίκη

Την Τρίτη 2 Δεκεμβρίου δικάζεται από το Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο Κατερίνης ο Παναγιώτης Κετίκης, γνωστός σαν ο φοιτητής με τα «πράσινα παπούτσια».

Ο Κετίκης είχε συλληφθεί και προφυλακιστεί ως ύποπτος επίθεσης με μολότωφ κατά αστυνομικών δυνάμεων έξω από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, τα χαράματα της 6^ης Μαίου 2008.

Σύμφωνα με ισχυρισμούς της αστυνομίας, εμφανίζεται σε video να συμμετέχει στα επεισόδια, αν και το εικονιζόμενο άτομο, με το οποίο τον ταυτίζουν, έχει εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά, εκτός, βέβαια από το ότι υπάρχει το ίδιο χρώμα παπουτσιών.

Ο Κετίκης, την ίδια ώρα συμμετείχε σε φοιτητικό πάρτυ, σύμφωνα με μαρτυρίες συμφοιτητών του.

Παρά την ύπαρξη συντριπτικών αποδεικτικών στοιχείων για την αθωότητά του, παρά το κίνημα πλατιάς συμπαράστασης και την καθολική υποστήριξη της κοινής γνώμης, η αστυνομική διεύθυνση της Ζαρντινιέρας τον τύλιξε σε μια κόλλα χαρτί, μεθοδεύοντας την προφυλάκισή του για 46 ημέρες στις φυλακές ανηλίκων Αυλώνα και συμπράττοντας στην κατασκευή ενός βαρύτατου αλλά στημένου κατηγορητηρίου: κατοχή εκρηκτικών υλών (κακούργημα), κατασκευή εκρηκτικών βομβών (κακούργημα), έκρηξη (κακούργημα), διακεκριμένες φθορές ξένης ιδιοκτησίας (κακούργημα), διατάραξη κοινής ειρήνης (πλημμέλημα).

- Ποιος θα αποζημιώσει τον Π. Κετίκη για την ταλαιπωρία που υπέστη και για την άδικη στέρηση της ελευθερίας του;

- Ποιος θα τιμωρήσει τους υπεύθυνους, που, ψυχρά και αδίστακτα, έστειλαν ένα νέο άνθρωπο άδικα στη φυλακή, μήπως επειδή δεν τους άρεσε η εμφάνισή του;

· Ο Π. Κετίκης πρέπει να αθωωθεί!

· Οι υπεύθυνοι πρέπει να πληρώσουν!

Θεσσαλονίκη, 27/11/2008

ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ:ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΦΩΤΙΑ,ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟ ΗΘΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ..

Ζούσα ένα μήνα στη Θεσσαλονίκη,
ως φιλοξενούμενος στο σπίτι Κύπριου φίλου μου
στην περιοχή της Τούμπας.
Μου τηλεφώνησε ένας φίλος
και κατεβήκαμε βόλτα με το μηχανάκι του
στο κέντρο της πόλης.
Αφήσαμε το μηχανάκι στην Καμάρα,
απ' όπου συνεχίσαμε με τα πόδια
με μέτωπο τα Πανεπιστήμια.
Περάσαμε μπροστά από αστυνομικούς
και σταματήσαμε για τσιγάρο.
Ξαφνικά, έπεσαν δακρυγόνα και είπαμε να φύγουμε.
Δεν ήμασταν μόνοι, περνούσε κι άλλος κόσμος...Καθώς περπατούσα ήρθαν πάνω μου 6-7 άτομα.
Ένας απ' αυτούς, χωρίς να πει ποιος είναι,
άρχισε να μου δίνει μπουνιές και να μου βάζει τρικλοποδιά.
Αυτό έγινε μπροστά στο ξενοδοχείο ABC.
Στη συνέχεια, άρχισαν να με χτυπούν
με χέρια και πόδια και οι άλλοι.
Εκλιπαρούσα για βοήθεια.
Έπεσα κάτω και συνέχισαν να με χτυπούν
στο πρόσωπο και το κεφάλι.
Ήταν όλοι με πολιτικά ρούχα.
Τους ζητούσα εξηγήσεις.
Στη συνέχεια, με μετέφεραν στην οδό Αγγελάκη,
όπου συνέχισαν να μου ρίχνουν ξύλο.
Πίστευα ότι θα με σκοτώσουν.
Μου έβαλαν χειροπέδες κι ακόμη
και τότε συνέχισαν να με χτυπούν.
Με μετέφεραν με πολιτικό Ι.Χ.
σε αστυνομικό τμήμα και τρεις ώρες αργότερα,
σε νοσοκομείο...

...Από εκείνο το βράδυ η ζωή του έχει αλλάξει.
Είναι κλεισμένος στο σπίτι και δεν βγαίνει...
Το πρόσωπό του ήταν παραμορφωμένο
και έλεγε συνεχώς ότι δεν έκανε τίποτα...

Παρολα τα παραπανω,
ο Αυγουστινος Δημητριου,
σημερα δικαζεται για 3η συνεχομενη μερα,
με την κατηγορια της διατάραξης κοινής ειρήνης...

Αυτο σημαινει δημοκρατια για την Ελλαδα...

ΠΡΕΖΑ TV
6-11-2008

ΝΑ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΤΕΙ Ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΠΟΤΖΑΤΖΗΣ

ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ Ο «ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΣ»

Εμείς οργανώσεις, φορείς, άτομα , που υπογράφουμε το κείμενο συμπαράστασης στο πρόσωπο του Βαγγέλη Μποτζατζή δηλώνουμε ότι:

Από την 1^η στιγμή ταχθήκαμε ενάντια στη ψήφιση και εφαρμογή του «τρομονόμου» που ενσωματώθηκε πλέον στον Ποινικό κώδικα αρ. 187 «περί σύστασης εγκληματικής οργάνωσης», που καταστρατηγεί ατομικά και πολιτικά δικαιώματα και φαλκιδεύει τις βασικές μας ελευθερίες. Το πεδίο εφαρμογής του είναι και αυθαίρετο και επικίνδυνο, εφόσον παραπέμπονται πλέον με αυτήν την κατηγορία, πολίτες που φέρονται να τέλεσαν ένα οποιαδήποτε αδίκημα, εάν θεωρείται ότι το τέλεσαν με άλλους δύο ακόμη. Η ποινή κάθειρξης που προβλέπεται είναι τουλάχιστον 10 έτη. Ο Βαγγέλης Μποτζατζής διώκεται και με τον αντιτρομοκρατικό (σύσταση εγκληματικής οργάνωσης) και επιχειρείται έτσι η φυσική και ηθική του εξόντωση.

Συγκεκριμένα:

• Η μαρτυρία (;) του σεκιουριτά που αποτελεί το μοναδικό στοιχείο πάνω στο οποίο στηρίχτηκε το βαρύτατο κατηγορητήριο
• Ο τρόπος ανάκρισης-εκβιασμού της φίλης του για να υπογράψει κατάθεση βάσει της οποίας κατηγορούνται οι τρεις σύντροφοί του και η δημόσια ανάκλησή της κατάθεσης από την ίδια
• Ο τρόπος με τον οποίο συλλέχθηκαν τα όποια «στοιχεία» σε βάρος του με μαζικές εισβολές και αποκλεισμούς σπιτιών προκειμένου να δημιουργηθεί το κατάλληλο κλίμα και η ανάλογη εικόνα προς τα έξω
• Η δημοσιοποίηση φωτογραφιών προσώπων (ως καταζητούμενων) πέρα από κάθε δεοντολογία προκειμένου να δοθεί τεχνητή σοβαρότητα στην υπόθεση

δείχνουν τη σπουδή των διωκτικών αρχών όχι απλά να κατασκευάσουν ένα κατηγορητήριο, αλλά ότι το κατηγορητήριο αυτό έπρεπε να υπαχθεί στον αντιτρομοκρατικό. Γι' αυτό χωρίς στοιχεία, χωρίς καν πρόσχημα, πρόσθεσαν δίπλα του τρεις ακόμα συντρόφους του. Γι' αυτό οι μέρες της σύλληψής του είχαν έντονα τα παραπάνω στοιχεία της σκηνοθεσίας.

Είμαστε ακράδαντα πεπεισμένοι/ες πως η πολιτική ταυτότητα του κατηγορουμένου - είναι αναρχικός - είναι το πιο σοβαρό στοιχείο ενοχής του.

Επειδή έχουμε γίνει μάρτυρες παρόμοιων διώξεων σε βάρος πολιτικά δραστήριων ανθρώπων και αρνηθήκαμε να σιωπήσουμε μπροστά στις σκοπιμότητες των διωκτικών αρχών, καταγγέλουμε τις παραβιάσεις δικαιωμάτων και τις σκοπιμότητες που επιβάλλουν την παραπομπή του Β. Μποτζαζή με τον αντιτρομοκρατικό

ΖΗΤΑΜΕ:

· Να σταματήσει η ομηρία του Β. Μποτζαζή

· Άμεση αποφυλάκιση τώρα

· Να σταματήσει η παράλογη δίωξη των άλλων 3 συγκατηγορούμενών του

· Να καταργηθεί ο «τρομονόμος»-αρθ 187 Π.Κ.

ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ

ΑΚΟΑ, ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ, ΔΕΑ, ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, ΚΟΚΚΙΝΟ, ΝΕΟΛΑΙΑ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, ΟΚΔΕ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ, ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ, ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΑΝΤΙΡΡΗΣΙΩΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ

Αγγελοπούλου Ελθίνα, Δημοτική Σύβμουλος Δήμου Αθηναίων, Βαν Μπουσχότεν Ρίκη, πρόεδρος Ενιαίου Συλλόγου Διδασκόντων Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Γκλαρνέτατζης Νίκος, μέλος Δ.Σ Συλλόγου Εκπαιδευτικών α/θμιας Θεσ/νίκης, Ζδούκος Θοδωρής, Γραμματέας Ενωσης Νοσοκομειακών Ιατρών Θεσ/νίκης, Κορωνάκης Τάσος, μέλος ΚΠΕ ΣΥΝ, Κρασοπούλου Αλέκα, Τμήμα Δικαιωμάτων ΣΥΝ Θεσ/νίκης, Κωτσονόπουλος Λουδοβίκος, μέλος Δ.Σ Συλλόγου Μεταπτυχιακών Παντείου, Λάσκος Χρήστος, μέλος Εκτελεστικής Γραμματείας ΣΥΝ, Λάμπρου Πάνος, Εφημερίδα Εποχή, Λαζαρίδης Τάσος, Αναπληρωτής Γραμματέας Σωματείου Ιατρικών Επισκεπτών Βορείου Ελλάδος, Γιαννέλος Λεγαντής, Ειδικός Γραμματέας ΠΟΕΤΕΠ-ΑΕΙ, Μαγαλιού Σταματή, Δ.Σ Συλλόγου Εκπαιδευτικών α/θμιας Θεσ/νικης "Αριστοτέλης", Μασταγκά Βούλα, Μέλος Πολιτικής επιτροπής ΣΥΝ Θεσσαλονίκης, Μπαμπαλώνα Εύα, Μέλος Πολιτικής επιτροπής ΣΥΝ Θεσσαλονίκης, Μπακέλας Χρήστος, Δ.Σ Δικηγορικού Συλλόγου Θεσ/νίκης, Μπαλαούρας Μάκης, Συνδικαλιστής Τράπεζας Ελλάδος, Ξεφτέρη Ελένη, Δ.Σ Συλλόγου Μεταπτυχιακών ΠΤΔΕ, Ξεφτέρης Χρήστος, Εκτελεστική Επιτροπή Συνδικάτου Μετάλλου ΒΕ, Παντελίδης Ντίνος, Γραμματέας Η' Συλλόγου, Εκπαιδευτικών α/θμιας Θεσ/νίκης, Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος Δημοσθένης, Σύλλογος Μεταπτυχιακών Φοιτητών Πολιτικής Επιστήμης και Κοινωνιολογίας, Παπαπανάγου Παναγιώτης, μέλος Δ.Σ Ηλεκτρολόγων Μηχανολόγων ΑΠΘ, Παπαστεργίου Βασίλης, Δικηγόρος, Παρπούδης Νίκος, Γενικός Γραμματέας ΕΔΟΘ, Πέρκα Πέτη, Μέλος ΚΠΕ ΣΥΝ, Πεχλιβανίδης Στάθης, Γραμματέας πολιτικής κίνησης Αξιούπολης, Πολίτης Τάκης, Ειδικός Γραμματέας ΠΟΣΔΕΠ, Πορτάλιου Ελένη, Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Αθηναίων, Σαμανίδης Νίκος, μέλος πολιτικής γραμματείας ΣΥΝ Θεσσαλονίκης, Σαρρής Μανώλης, μέλος Δ.Σ Συλλόγου Εργαζομένων Δήμου Νίκαιας, Χαραλαμπίδου Δέσποινα, Αναπληρώτρια Γραμματέας Εργατικού Κέντρου Θεσ/νίκης, Χαρίσης Γιώργος, Αντιπρόεδρος ΠΟΕ-ΟΤΑ, Χριστόπουλος Τάσος, μέλος Δ.Σ Συνδικάτου Οικοδόμων

Επίσης υπογραφούν μέλη του Συνδικάτου Ιματισμού, Κλωστοϋφαντουργίας και Πλεκτικής Β.Ε

Βαλσαμάκη Ευαγγελία, Γαζώτρια, Γαμβέτα Αθηνά, Σχεδιάστρια, Γιαννακίδου Χαρούλα, Γαζώτρια, Ίντου Περσεφόνη, Γαζώτρια, Ισμαήογλου Γκιουνέρ, Κλωστοϋφαντουργός, Καραφυλλούδη Μαρία, Γαζώτρια, Μπερμπερίδου Μαίρη, Γαζώτρια, Παλαχίδου Λιάνα, Γαζώτρια, Πραφτσιώτου Μαρία, Γαζώτρια, Τσάντα Θεοδώρα, Γαζώτρια, Χατζόγλου Μάρθα, Γαζώτρια, Χρούσταμα Μαρία, Γαζώτρια

Για την πορεία στη ΔΕΘ από ΕΣΕ Θεσσαλονίκης

Χωρίς αμφιβολία οι πορείες που έγιναν στη ΔΕΘ στις 6 Σεπτέμβρη, ενάντια στην τωρινή κυβέρνηση αλλά και γενικότερα στην εξουσία και τις επιλογές της, ήταν πολύ μαζικές. Το κυρίαρχο κλίμα που υπήρχε ήταν κόντρα στις αντεργατικές ρυθμίσεις της κυβέρνησης. Δεν έλειψε όπως συνήθως η κατασταλτική δράση τόσο των ΜΑΤ όσο και του ΠΑΜΕ.

Η ΕΣΕ Θεσσαλονίκης συμμετείχε στο κάλεσμα στη Καμάρα λόγω της εκεί παρουσίας συγκεκριμένων πρωτοβάθμιων σωματείων. Το μπλοκ που συγκροτήσαμε αριθμούσε περίπου 250 άτομα με αρκετά διαφορετικές διαθέσεις. Από νωρίς όμως φάνηκε πως μία από αυτές τις διαθέσεις στρέφονταν ενάντια όχι μόνο στη λογική του μπλοκ της ΕΣΕ αλλά και σε κάθε έννοια συντροφικότητας. Οι αρχές της αλληλεγγύης και της συλλογικής ασφάλειας στο δρόμο είχαν πάει περίπατο από τα πρώτα λεπτά της πορείας στην Εγνατία με αποκορύφωμα τα γεγονότα στην Αγ.Σοφίας. Η βίαιη εκτόνωση κάποιων ατόμων σε στόχους του καπιταλισμού έθετε σε κίνδυνο όλους τους υπόλοιπους διαδηλωτές και από τα υπόλοιπα μπλοκ. Απέναντι σε αυτή την επιπόλαιη και ανεύθυνη συμπεριφορά που η ΕΣΕ δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει στον δρόμο, αποφασίσαμε να διαφοροποιηθούμε.

Δεν έχουμε καμία αποστροφή, αισθητικής φύσεως, προς τέτοιες ενέργειες και το ζήτημα που έχει προκύψει είναι πολύ πιο σοβαρό από την αστική υποκριτική αντίδραση σε βίαιες πρακτικές. Αφορά την ανεύθυνη και επικίνδυνη στάση όσων συμμετέχουν σε τέτοιες δράσεις οι οποίοι αφήνουν σχεδόν πάντα έκθετους σε οποιαδήποτε καταστολή τους αμέτοχους διαδηλωτές, με άμεση απόδειξη τους 13 συλληφθέντες και την ισοπεδωτική και βίαιη επίθεση των αστυνομικών δυνάμεων με αποτέλεσμα αρκετούς τραυματισμούς. Αφορά την καταπάτηση οποιασδήποτε έννοιας αξιοπρέπειας και σεβασμού προς την συλλογικότητα των διαδηλωτών. Αφορά την χρησιμοποίηση της βίας ως φετίχ και εκτόνωσης ακυρώνοντας με τον χειρότερο τρόπο όποια προσπάθεια κοινωνικής δράσης. Όσο και αν υποστηρίζουμε την επαναστατική σύγκρουση (όπως π.χ. στην Ισπανία το 1936, στο Σικάγο το 1886 και στην Οαχάκα το 2006) δεν βρίσκουμε κανένα κοινό στοιχείο με τις ακίνδυνες προς το σύστημα εκτονώσεις που έλαβαν χώρα στις 6 Σεπτέμβρη.

Πιστεύουμε πως πρόκειται για συνολικό ζήτημα που δεν αφορά μόνο την ΕΣΕ και πως την επόμενη φορά δεν θα αντιμετωπιστεί μόνο από εμάς.

Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση Θεσσαλονίκης.

Χρονικό μιας προαναγγελθείσας πορείας

«Ό,τι αποδυναμώνει τον αγώνα,τον υπονομεύει,τον συκοφαντεί είναι προδοσία».

Κάρλος Μοντεμαγιόρ*

Τη Δευτέρα 28-7, «Τα Νέα» κυκλοφόρησαν με κύριο τίτλο: «Αποκάλυψη Τζωρτζάτου- Ο οδηγός της 17Ν κυκλοφορεί ελεύθερος». Τίτλος παρμένος αυτούσιος από το κείμενο μιας συνέντευξης, που γράφτηκε διά χειρός Αλέξανδρου Γιωτόπουλου. Τίτλος άγριος, απειλητικός, βγαλμένος, λες, κατ΄ ευθείαν από το καλοκαίρι των συλλήψεων του 2002, τότε που μας πλήγωναν ειδήσεις, όπως π.χ. «Τζωρτζάτος αναγνωρίζει Γιωτόπουλο!».
Τίτλος που σοκάρει, γιατί αποκαλύπτει ότι κάποιος, θύμα της αθλιότητας εκείνων των ημερών, μέσα από τη φυλακή, αποφάσισε να τη συνεχίσει, να δώσει τροφή στο θηρίο, να τροφοδοτήσει ένα νέο κυνήγι μαγισσών. Την επόμενη μέρα, μια εφημερίδα κυκλοφόρησε με τίτλο: « Δώρο Τζωρτζάτου στους Αμερικανούς- Τους δικαιώνει». Και ο γνωστός κ. Σανιδάς έσπευσε να παραγγείλει έναν νέο κύκλο καταθέσεων. Δώρο λοιπόν πράγματι, δώρο που φαίνεται να περιμένει το αντι-δώρο.
Πλήθος τα ερωτήματα και αμείλικτα. Ο κ. Γ. που τροφοδοτεί τη μεγαλύτερη σε κυκλοφορία ημερησία εφημερίδα με τέτοιους τίτλους:
- Τι επιδιώκει;
- Τι θέλει;
- Πού σκοπεύει;
- Ποιους εξυπηρετεί;
- Μήπως έχει χάσει την επαφή με την πραγματικότητα και δεν έχει συναίσθηση των πράξεων του;
- Ποιοι είναι τέλος πάντων εκείνοι οι ψυχικοί και πνευματικοί μηχανισμοί, ποιος ο κώδικας ηθικής, ποια η ιδεολογική συγκρότηση, ποια η αίσθηση της ιστορίας που επιτρέπουν σε αυτόν που χάρισε τον τίτλο, που έγραψε το κείμενο, να χασκογελά με αυτοϊκανοποίηση και αυταρέσκεια για το κατόρθωμά του;
Πώς είναι δυνατό να θέλει να δείξει ότι δίνει στεγνά «πληροφορίες», που ο καθένας καταλαβαίνει ότι μπορεί να έχουν καταστροφικές συνέπειες για ανθρώπους πιο πέρα; «Πληροφορίες» που για να μην προσυπογράψουν τόσοι και τόσοι αγωνιστές σακατεύτηκαν, εκτελέστηκαν ή μην αντέχοντας τα βασανιστήρια αυτοκτόνησαν;
Όμως, αυτό το κείμενο όσο κι αν ήταν κεραυνός, δεν ήταν εν αιθρία. Αποτελεί την κορύφωση (για την ακρίβεια: καταβύθιση, καταβαράθρωση) μιας τετραετούς τουλάχιστον εκστρατείας γκεμπελικού τύπου για τη σπίλωση της 17Ν, για τη σπίλωση ενός ρεύματος του επαναστατικού κινήματος, για τη σπίλωση και του υποφαινόμενου προσωπικά.

Ένας πόλεμος λάσπης που άρχισε επίσημα το καλοκαίρι του 2004, με ένα κείμενο που είδε τότε το φως στην «Ελευθεροτυπία»- γνωστή έκτοτε υποστηρίκτρια των επιλογών του κ. Γ., το οποίο φερόταν να υπογράφει φίλος του κ. Γ. και συνεχίστηκε αδιάλειπτα μέχρι το σημερινό κατάντημα με πανομοιότυπα κείμενα, με την ίδια λάσπη, το ίδιο ψεύδος, την ίδια μανία, το ίδιο ύφος, αλλά με διαφορετικές υπογραφές.
Ποια όμως είναι τα κίνητρα αυτής της λυσσαλέας και όλο μένος επίθεσης, με χαρακτηριστικά που ουδέποτε επέδειξε ο κ. Γ. εναντίον όσων των έβαλαν στη φυλακή, ή όσων τον δίκασαν. Πρόκειται τάχα για απλή εμμονή προσωπικής φύσης, τυφλή εμπάθεια, ή για μελετημένη στρατηγική η οποία κάπου αποβλέπει και συγκεκριμένα ανταλλάγματα επιδιώκει;
Η όλη πρακτική φέρνει αναπόφευκτα στον νου τις επισκέψεις στη χώρα μας, το καλοκαίρι του 2002, του Πολ Γουίλκινσον. Ο κύριος αυτός, κορυφαίος εκ των «λαμπρών» επιστημόνων που έχουν θέσει το μυαλό τους και την επιστήμη τους στην υπηρεσία της παγκόσμιας καταστολής, σεμνύνεται ότι αποτελεί σύμβουλο των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών. Διευθύνει το Κέντρο για την πολιτική βία του Πανεπιστημίου Σεντ Άντριους. Κάτι σαν μια ημεδαπή κυρία, «αναλύτρια», απλώς μερικές σκάλες ανώτερος. Η θέση που ανέπτυσσε κι εδώ ήταν ότι μετά την εξάρθρωση μιας επαναστατικής οργάνωσης προέχει η «ιδεολογική της συντριβή και η καθολική απαξίωση των μελών της». Θέση που θυμίζει το αντίστοιχο σχέδιο των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ και του Ισραήλ για τη Λατινική Αμερική, όπως το εκθέτει η Μ. Χάρνεκερ, στο βιβλίο της « Πραγματοποιώντας το αδύνατο »: ** «Δεν αρκεί η στρατιωτική ήττα των κινημάτων. Επιβάλλεται να υπάρξει πολιτική και ιδεολογική ήττα τους».
Σ΄ αυτήν την κατεύθυνση επι-στρατεύεται αντικειμενικά και, απ΄ ό,τι φαίνεται, και υποκειμενικά, αυτήν την «υπηρεσία» δηλώνει ότι προσφέρει, μέσω του συστηματικού πολέμου λάσπης που διεξάγει εδώ και χρόνια, προσμένοντας ανταλλάγματα, ο κ. Γ. Ανά τακτά διαστήματα, αλλά οπωσδήποτε μετά από κάποια δικιά μου δημόσια παρέμβαση με άρθρο ή συνέντευξη, δημοσιεύει σινδονιάδα ολόκληρη με άλλοτε άλλες υπογραφές, όπου αναμασά τα ίδια και τα ίδια, ακολουθώντας την παλιά δοκιμασμένη μέθοδο της πρακτορολογίας και συνωμοσιολογίας, στην πιο ακραία, εμπαθή και αρρωστημένη έκφρασή της. Στόχος η αποδόμηση της δημόσιας εικόνας ανθρώπων, οργανώσεων και ολόκληρων χώρων, «η καθολική απαξίωση και η ιδεολογική συντριβή», αλλά και η υπονόμευση και σπίλωση του χώρου αλληλεγγύης προς τους πολιτικούς κρατούμενους. Μοιάζει να λέει σταθερά το ίδιο πράγμα: «εφόσον μπήκα, όπως μπήκα,εδώ μέσα,θα κάνω τα πάντα για να βγω».
Μετά την πρόσφατη δημοσίευση του ειδικού τεύχους των «Νέων» που αφορούσε τη 17Ν, ακολούθησε το πιο ακραίο και αποκαλυπτικό δείγμα αυτής της στρατηγικής, ένα διπλό κτύπημα. Το ένα ήταν το κατάπτυστο κείμενο του κ. Γ. (διά χειρός) στα «Νέα» με την «πληροφορία»- δώρο στους Αμερικανούς. Το άλλο, δύο βδομάδες νωρίτερα, ήταν ένα κείμενο που δημοσιεύθηκε στην «Ελευθεροτυπία», μικρό αλλά ιδιαίτερα τονισμένο από την εφημερίδα, υπαγορευμένο από τον κ. Γ. σε προσφιλή του εκεί αποδέκτη. Σ΄ αυτό, χρησιμοποιώντας ένα κολλάζ του ειδικού τεύχους των «Νέων» που παρουσιάζει τους δυο αντίπαλους, Δ. Κουφοντίνα και Μ. Χρυσοχοΐδη,- τον οποίο είναι γνωστό ότι επανειλημμένα έχω καταγγείλει-, (κολλάζ που με εξέπληξε δυσάρεστα όταν το είδα οφείλω να ομολογήσω), μαζί με ένα κείμενο του Γκυ Ντεμπόρ για την «τρομοκρατία», θέλει χωρίς αμφισβήτηση να δημιουργήσει την εντύπωση, ότι η 17Ν ήταν δημιούργημα του κράτους!
Εδώ είναι απαραίτητη μια μικρή παρένθεση. Η συγκεκριμένη εφημερίδα μετά την εναλλαγή στην ιδιοκτησία της και την αλλαγή στην κορυφή του επιτελείου της είναι φανερό ότι κλείνει τον κύκλο που έγραψε ως εφημερίδα στην οποία μπορούσαν να βρίσκουν χώρο διαφορετικές φωνές και απόψεις των χώρων της αμφισβήτησης, ιδρύει πλέον ένα «νέο» πολιτικό λόγο, και λειτουργεί με άλλους όρους. Νέα ήθη, νέες απόψεις, νέες μέθοδοι, νέοι αρθρογράφοι φορείς συγκεκριμένων αντιλήψεων επιφορτισμένοι με νέα καθήκοντα. Όλα νέα, στην υπηρεσία του νέου φιλελευθερισμού και της νέας ιδιοκτησίας που αποκαλύπτεται και παίρνει θέση.
Μέσα σε όλα αυτά δεν προκαλεί έκπληξη η αλλαγή στάσης απέναντι στην υπόθεση των πολιτικών κρατούμενων για την υπόθεση της 17Ν. Αυστηρή λογοκρισία ασκείται σε οτιδήποτε προέρχεται από οποιονδήποτε άλλον κρατούμενο (πλην ενός) και σε οτιδήποτε τους αφορά. Και είναι χαρακτηριστικό, ότι πρόσφατα θάφτηκε άρθρο γνωστού συντάκτη της, με θέμα την εδώ και πάνω από ένα χρόνο απόρριψη των αιτημάτων για άδεια, την οποία δικαιούνται, στους Βασίλη Ξηρό και Κώστα Καρατσώλη- του τελευταίου ακόμη και τώρα, έξι μόλις μήνες πριν από τη συμπλήρωση των προϋποθέσεων για την υφ΄ όρων απόλυση. Παράλληλα η ίδια εφημερίδα έχει αγκαλιάσει σφικτά τον κ. Γ. και υιοθετεί υποτακτικά κάθε αθλιότητα που αυτός επινοεί. Σήμερα, την ώρα που το πολιτικό σύστημα κλυδωνίζεται στη φουρτούνα των σκανδάλων και βυθίζεται στο πέλαγος της διαφθοράς, σήμερα που η τιμή του πολιτικού κόσμου αποτιμάται στο ύψος ενός πλυντηρίου- στεγνωτηρίου ή στην καλλίτερη περίπτωση ενός τηλεφωνικού κέντρου, σήμερα που η Δικαιοσύνη απονομιμοποιείται, καθώς πιάνεται στα πράσα να κουκουλώνει σκάνδαλα, την ώρα που στον βωμό του υπερκέρδους οκτώ οικογένειες μένουν ορφανές στο Πέραμα, σήμερα που οι πολιτικοί κρατούμενοι αντιστοιχεί να μιλούν γι΄ αυτά και να υπερασπίζονται τις αξίες τους, αυτήν ακριβώς την ώρα που ο κόσμος καίγεται ο κ. Γ. διαλέγει για να προβάλει τις πιο ιδιοτελείς και άθλιες σκέψεις του.
Ας τραβήξει μόνος του τον κατήφορο που διάλεξε.
ΥΓ. Στην Ελλάδα σε δύσκολες εποχές τόσοι και τόσοι άνθρωποι βρέθηκαν άδικα στη φυλακή. Κανείς τους όμως και ποτέ δεν έφτασε σε τέτοιο σημείο, δεν εξευτελίστηκε σε τέτοιο επίπεδο προκειμένου (για να το πούμε λαϊκά) να «σώσει το τομάρι του επιλέγοντας το «να πάνε όλα στα κομμάτια».
Δημήτρης Κουφοντίνας Ειδική πτέρυγα Φυλακών Κορυδαλλού

* Μεξικανός συγγραφέας και ποιητής, που είναι και ένθερμος ελληνιστής

* Είναι το βιβλίο που μετέφρασε ο Δημήτρης Κουφοντίνας στη φυλακή και κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Οδυσσέας

anadimosieush apo:
"TA NEA" Τρίτη, 5 Αυγούστου 2008

Ναι στην απελευθέρωση των φυλακισμένων, όχι στον φετιχισμό της βίας

Να υποστηρίξουμε την απελευθέρωση των Αναρχικών Συντρόφων Μ. Τσουραπά και Χ. Κοντορεβυθάκη, να διακόψουμε οριστικά με το φετιχισμό της βίας.

ενας πρόλογος σχετικά μέ τήν δίκη τών δύο αναρχικών συντρόφων Μ.Τσουραπά καί Χ.Κοντορεβυθάκη καί η γνωστή συνέχεια τής προσωπικής μου διαφωνίας καί διαφοροποίησης μέ τά μέσα πού εξακολουθεί νά χρησιμοποιεί ένα μέρος τού αναρχικού χώρου όχι μόνο εναντιά του αλλά γενικότερα σέ βάρος τής ύπαρξης καί τής αποδοχής τών αναρχικών ιδεών καί προτάσεων στούς εκμεταλλευομένους...

Δέν θά κουρασθώ νά επαναλαμβάνω (παρά τό ότι αρκετοί συντροφοί μου βλέπουν πίσω από τά κειμενά μου "εσωτερικούς εχθρούς" πού έχουν "συμμαχήσει" μέ τό Κράτος καί ...ρισκάροντας άλλη ίσως μιά "διαγραφή" καί "κρύψιμο" από τό athens indymedia επειδή κατά τήν διαχειριστική του ομάδα "τσουβαλιάζω","παραπληροφορώ","προβοκάρω" ή "γενικεύω"...) πώς η κριτική μου στίς επιλογές καί στίς μεθόδους "πάλης" πού ένα τμήμα τού αναρχικού χώρου θέλει νά τίς υπογράφει ως "συγκρουσιακές","δυναμικές" ή "εξεγερσιακές" δέν αφορά φυσικά τά πρόσωπα αλλά τήν αντίληψη,τήν λογική πού μεταμορφώνεται μέσα από τόν αυτισμό της σέ θρησκεία,τά πλαστά ιδεολογήματα καί τίς μυθοπλασίες πού πάνω από 30 χρόνια σπέρνουν τό ίδιο χωράφι ,κάνοντας τίς ίδιες κινήσεις εκτόνωσης , πατώντας στά ίδια ίχνη τής "πολιτικής αντιβίας", φθάνοντας στά ίδια όρια πού έφθασαν καί οι προηγούμενοι αγωνιστές/στριες παίρνοντας σειρά,άλλος νωρίτερα άλλος αργότερα μά κανείς δέν τό απέφυγε, στήν βασανιστική ιδιώτευση τής καθημερινότητας.

Μαζί μέ τήν πόρτα τής αποφυλάκισης πού θά ανοίξει γιά τούς συντρόφους Τσουραπά καί Κοντορεβυθάκη θέλω νά πιστεύω πώς θά κλείσει τό υπόγειο δωμάτιο τής εσωστρέφειας καί τής ηρωποίησης στερεοτύπων "δράσης καί αντίδρασης" πού έχουν κλείσει τόν κύκλο "ζωής" καί "αντιπαράθεσης" απέναντι στήν εξουσιαστική βαρβαρότητα.

Οι σημερινοί σύντροφοι/σσες έχουν νά δώσουν ένα βασικότερο αγώνα πού προηγείται εκείνου μέ τήν τρομοκρατία πού σχεδιάζει έναν Κόσμο περιφραγμένο μέ ιδιωτικούς ή δημόσιους ιδιωτικούς στρατούς καί αστυνομίες.

Αυτός είναι τό ξεπέρασμα από τίς αγκυλώσεις καί τίς "κληρονομιές" καί τίς "παραστάσεις", πού έχουμε καί εμείς σύντροφε Γ.Μ από τήν δεκαετία τού 80 τήν ευθύνη μας γιά τήν διαιωνισή τους , αλλά καί η απελευθέρωση από τήν φυλακή τής έπαρσης γιά τόν "ορθό επαναστατικό δρόμο" καί τήν "απόλυτη αλήθεια" πού ποινικοποιεί καί περιθωριοποιεί τόν αναρχισμό αναλώνοντας στήν πρόσκαιρη καί απελπισμένη "κούρσα" τής σύγκρουσης μέ τόν οργανωμένο κρατικό μιλιταρισμό δεκάδες σάν τόν Τσουραπά,τόν Κοντορεβυθάκη,τόν Βούτση,τόν Δημητράκη...

Οι αναρχικοί οφείλουν στήν ιστορία τους , στήν κοινωνική καί ταξική τους συνείδηση καί αγώνες, στούς νεκρούς πού έδωσαν γιά έναν Κόσμο πού θά χωρά πολλούς Κόσμους, νά αναζητήσουν από εδώ καί πέρα τήν δράση μακριά από τήν βία (καί ειδικά τόν φετιχισμό της) καί νά κερδίσουν μέ τό πάθος γιά ζωή πού κρύβουν τά "όπλα" τού κινηματικού αναρχικού λόγου (πού από τήν φύση του δέν είναι "πολεμικός" καί "στρατευμένος") , τόν χαμένο χρόνο από τήν απομακρυνσή τους από τα πραγματικά κοινωνικά ζητήματα καί τήν ουσιαστική τους ρήξη μέ αυτούς πού λεηλατούν οικοσυστήματα καί βομβαρδίζουν κοινωνίες! Οπως έχω ξαναπεί η τύχη τών αναρχικών/αντιεξουσιαστών είναι στά δικά τους τά χέρια! Θετικά ή αρνητικά,θά τό δείξει ο καιρός!...

ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΔΗΜΟΣΙΑ ΘΕΣΗ ΣΤΑ ΜΜΕ Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΠΑΛΑΙΟΥ ΦΑΛΗΡΟΥ,ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ,ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΙΣΧΟΣ ΤΟΥ ΒΑΣΑΝΙΣΜΟΥ ΤΩΝ 3 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ (ΠΕΡΥΣΙ ΣΤΙΣ 5/6/07 ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ) ΠΟΥ ΔΙΚΑΖΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 11/7/08,ΣΤΙΣ 9.ΟΟπμ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ, ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΠΕΙΡΑΣ ΕΜΠΡΗΣΜΟΥ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ ΤΗΣ Δ.ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ Π.ΦΑΛΗΡΟΥ

Στις 5/6/07 συνελλήφθησαν τρία άτομα (δύο άνδρες καί μία γυναίκα) στήν συμβολή Αγ.Αλεξάνδρου και Ζησιμοπούλου νά τοποθετούν εμπρηστικό μηχανισμό σέ αυτοκίνητο τής Δημοτικής Αστυνομίας τού Π.Φαλήρου. Θά γνωρίζετε από τα ΜΜΕ (καί συγκεκριμένα από εκείνους τούς δημοσιογράφους πού δεν κουκουλώνουν καί δέν δικαιολογούν τήν Κρατική Βία), αλλά καί από τήν προσωπική σας καταγραφή κ.Χατζηδάκη, αφού από ότι γνωρίζω είσασθε αυτόπτης μάρτυρας στό γεγονός, πώς οι συλληφθέντες κακοποιήθηκαν άγρια από τό σημείο εκείνο μέχρι καί τήν μεταφορά τους στήν Κρατική Ασφάλεια.

Αν καί η συλληφθείσα φοιτήτρια ισχυρίζεται πώς δέν είχε καμία ανάμιξη στό περιστατικό (αυτό τονίζεται καί στήν κατάθεση τών δύο άλλων κατηγορουμένων πού ανέλαβαν τήν ευθύνη τής πράξης τους), δικάζεται αύριο Παρασκευή 11/7/08 μαζί μέ τούς Μάριο Τσουραπά καί Χρυσόστομο Κοντορεβυθάκη σάν νά πρόκειται γιά "τρομοκρατική ομάδα" τήν στιγμή πού οι πραγματικοί καί ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ υπεύθυνοι τής εξαθλίωσης, εκμετάλλευσης, μιζέριας καί οικονομικής εξόντωσης τού κοινωνικού ιστού αλωνίζουν ελεύθεροι από σκάνδαλο σέ σκάνδαλο με απάτες, υποκλοπές, μυθικές απολαβές από τίς μίζες καί τίς συμφωνίες τών πολυεθνικών μέ τούς εδώ θεσμικούς "άρχοντες",τήν καταλήστευση τών δημόσιων ταμείων προπαγανδίζοντας μέ θράσος συγχρόνως τήν "επανίδρυση τού Κράτους" μέσω τών μηχανισμών καταστολής, τής εξοντωτικής φορολόγησης τών πολιτών,τής ακρίβειας καί τών χαμηλών μισθών πού οδηγούν όλο καί περισσότερους εργαζομένους/νες στήν λαιμητόμο τών δανειοληπτών στίς τράπεζες πού μαζί μέ τόν ΣΕΒ καί τούς μεγαλοϊδιοκτήτες ΣούπερΜάρκετ αποτελούν τήν κατ΄ουσία κυβέρνηση καί στρατό κατοχής αυτής τής χώρας.

Τήν στιγμή πού δολοφονίες πολιτών καί διαδηλωτών εδώ καί 33 χρόνια επιλεκτικής "δικαιοσύνης" (καί αφού μιλάμε γιά τό Π.Φάληρο καί ελπίζω νά μήν φοβάστε αυτού τού "είδους" τήν μνήμη, σάς θυμίζω τήν υπόθεση τής εισβολής καί δολοφονίας τού γιατρού Β.Τσιρώνη, στήν οδό Αρεως 14, στίς 11/7/08 από τά ΜΕΑ τού μεταπολιτευτικού "Κράτους Δικαίου") παραμένουν κλειστοί φάκελοι στά αρχεία τών δικαστηρίων καί στά συρτάρια τών εισαγγελικών γραφείων καί οι φονιάδες ένστολοι παραμένουν ατιμώρητοι καί ίσως καί νά απολαμβάνουν σέ κάποια γωνιά τής χώρας τήν πλήρη ανομία πού τούς παρέχει προνόμια, παράσημα καί επαίνους γιά τίς "ανιδιοτελείς καί ωφέλιμες υπηρεσίες τους στήν κοινωνία"...

"Ομορφος κόσμος δημοκρατικά πλασμένος", κ.Χατζηδάκη...

Τά τελευταία άλλωστε δείγματα αυτής τής κτηνώδους βίας (πού αποτυπώθηκε χαρακτηριστικά στίς φωτογραφίες από τά δαρμένα πρόσωπα τών δύο συλληφθέντων στίς 5/6/07, έξω από τά γραφεία τής Δημοτικής Αστυνομίας) σέ αστυνομικά τμήματα αποκαλύπτουν τό πραγματικό πρόσωπο τής Εξουσίας (οι αρχαίοι Ελληνες όταν έλεγαν εξουσία εννοούσαν τό αντίθετο τού σεβασμού καί τής διαχείρισης τής ανθρώπινης ζωής, αυτό πού "δέν έχει ουσία" καί όμως μέχρι σήμερα διασπά, μολύνει καί καταστρέφει μέ τόν αυταρχισμό του τήν αρμονία καί τήν πρόοδο τής κοινωνίας τών πολιτών).

Καί είναι ντροπή γιά τόν πολιτικό καί νομικό πολιτισμό(?) νά δείχνει ανοχή καί αδιαφορία στήν αστυνομική αυθαιρεσία καί τούς τέως ή νύν πραιτωρές της πού "γράφουν ποίηση" πάνω σέ "ζαρντινιέρες", βγάζουν χωρίς αναστολές κλόμπς καί περίστροφα, ξυλοκοπούν φοιτητές διαδηλωτές καί κρατούν στίς φυλακές-κολαστήρια ανήλικα παιδιά, ανθρώπους μέ οικονομικά χρέη, χρήστες ναρκωτικών ουσιών, ασθενείς κρατουμένους μέ aids,καρκινοπαθείς καί μέ σοβαρές παθήσεις όπως η περίπτωση τού μέλους τής οργάνωσης "17Ν" Σάββα Ξηρού πού τό εξουσιαστικό σύστημα εκδίκησης περιφέρει επιδεικτικά καί χαιρέκακα εδώ καί 6 χρόνια τήν σκιά από τό φυτοποιημένο του κορμί πίσω από τά κελιά τού αργού θανάτου! Ας έρθουμε όμως στό μεγάλο ζήτημα πού αφορά ΚΥΡΙΩΣ εσάς, τό Δημοτικό Συμβούλιο καί όλους τούς εκπροσώπους τών κομμάτων πού κινούνται στόν δήμο μας.

Πέρα από τό άν ο καθένας διαφωνεί ή συμφωνεί μέ τήν πράξη τών δύο νεολαίων (η δική μου άποψη είναι πώς αυτή η δράση είναι λανθασμένη καί ακίνδυνη απέναντι στήν καπιταλιστική βαρβαρότητα καί στόν μιλιταρισμό τής εξουσίας) πού κινήθηκαν προφανώς από αντίδραση σέ ένα σύστημα κοινωνικού ελέγχου, επέκτασης τής αστυνομοκρατίας μέ δημόσιο καί ιδιωτικό "χαρακτήρα" καταπίεσης καί περιστολής τών ανθρωπίνων ελευθεριών καί δικαιωμάτων (αυτά όλα τούς τά επιβεβαίωσαν οι "σερίφηδες" τής έννομης τάξης μέ τό νά τούς κακοποιήσουν), είναι ΚΑΘΗΚΟΝ ΟΛΩΝ ΣΑΣ αντί νά πιάνετε τούς ανόητους "δημόσιους πανηγυρισμούς" γιά "επιτυχή ενέδρα σέ τρομοκράτες", νά πάρετε εδώ καί τώρα θέση ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΝΤΑΣ τήν βαναυσότητα καί τήν παντελή έλλειψη σεβασμού στά πρόσωπα τών δύο συλληφθέντων.

Στήν περίπτωση πού πίσω από τά τείχη τού δημαρχείου σας επιλέξετε παραμονή τής δίκης νά μήν πάρετε θέση γιά τό γεγονός αυτό τής ωμής βίας σε βάρος τους, όχι μόνο θά έχετε συμβάλλει στό ψέμα καί στήν βία αυτής τής εγκληματικής αντιπροσωπευτικής ολιγαρχίας (πού εσείς καί όχι εγώ ονομάζετε τήν τάξη σας "δημοκρατία") αλλά θά υποστείτε στό μέλλον τίς συνέπειες τής από μέρους σας συγκάλυψης.

Αυτό σημαίνει (γιά νά μήν διαστρεβλωθεί τό σημείο αυτό ως "απειλή" ή "βίαια πρόθεση" από μέρους μου) πώς μέ αυτήν σας τήν απόφαση θά έχετε δείξει ουσιαστικά στόν δημοκρατικό λαό τού Π.Φαλήρου τήν συναινεσή σας ,τήν αδιαφορία καί τήν εγκληματική σιωπή σας στό αίσχος τού βασανισμού τριών ανυπεράσπιστων ανθρώπων.

Εσάς μπορεί νά σάς "κόφτει" τό προσεχές εκλογικό κόστος τής παραταξής σας, τούς ανθρώπους πού δέν θέλουν νά ζήσουν σέ μιά κοινωνία-φυλακή ΟΧΙ καί αυτό γιατί δέν υπολογίζουν τίποτα μπροστά στήν αξία τής ανθρώπινης αλληλεγγύης,τής ανθρώπινης ελευθερίας καί αξιοπρέπειας, τών δικαιωμάτων τών ομήρων, τών αιχμαλώτων, τών συλληφθέντων, τών κρατουμένων!

ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ Η "ΖΗΜΙΑ" ΣΕ ΕΝΑ ΑΜΑΞΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ ΠΟΥ ΑΣΚΕΙΤΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΤΩΝ ΕΞΟΥΣΙΑΖΟΜΕΝΩΝ?

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΤΣΟΥΡΑΠΑ ΚΑΙ ΚΟΝΤΟΡΕΒΥΘΑΚΗ ΠΟΥ ΔΙΚΑΖΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 11/7/08,ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ,ΣΤΙΣ 9.00 πμ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΕΜΠΡΗΣΜΟΥ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΣΤΟ Π.ΦΑΛΗΡΟ ΠΡΙΝ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΤΟΥΣ ΜΠΑΤΣΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΚΟΠΟΙΟΥΝ ΚΑΙ ΞΥΛΟΚΟΠΟΥΝ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΛΕΝΕ ΑΠΛΑ "ΚΑΚΟΥΣ ΜΠΑΤΣΟΥΣ", ΤΟΥΣ ΛΕΝΕ ΒΑΣΑΝΙΣΤΕΣ!

Παπαδόπουλος Παναγιώτης(Κάϊν) Μεμονωμένο άτομο από τό αναρχικό κίνημα 10/7/08 υγ/τό κείμενο είχε σταλεί (όχι μέ αυτή του τήν μορφή καί σύνταξη) καί πέρυσι κατά τήν διάρκεια τών συλλήψεων τών συντρόφων, στόν δήμαρχο Παλαιού Φαλήρου καί στούς 33 συνολικά δημοτικούς συμβούλους τού δήμου.

Εν όψει τής δίκης κρίθηκε σκόπιμο νά τροποποιηθεί καί νά κοινοποιηθεί στά ίδια πρόσωπα μέ τήν πρόθεση, έστω, νά καταδικάσουν τήν κακοποίηση από τήν αστυνομία καί τήν παραβίαση τών ατομικών δικαιωμάτων κατά τήν διάρκεια τής σύλληψης

ΚΑΙΝ

Χαράτσι στους κρατούμενους

Χαράτσι σε εκατοντάδες κρατούμενους που είναι καταδικασμένοι σε μικρές ποινές και θέλουν να τις εξαγοράσουν επέβαλε η κυβέρνηση, η οποία εν μέσω θέρους και χωρίς ανακοινώσεις, διπλασίασε τα ελάχιστα όρια μετατροπής των ποινών. Την ίδια ώρα που άνθρωποι παραμένουν έγκλειστοι στις φυλακές διότι δεν έχουν τα χρήματα να εξαγοράσουν τις ποινές τους, διυπουργική απόφαση αυξάνει τα ελάχιστα όρια μετατροπής των περιοριστικών της ελευθερίας ποινών και συγκεκριμένα της φυλάκισης (για πλημμελήματα) από 5 σε 10 ευρώ και της κράτησης (για πταίσματα) από 2,10 ευρώ ημερησίως σε 5 ευρώ, δηλαδή στο διπλάσιο. Από εδώ και στο εξής, κρατούμενοι για αδικήματα χαμηλής παραβατικότητας για να μετατρέψουν την ποινή τους σε χρηματική θα πρέπει να καταβάλουν τον μήνα 600 ευρώ αντί 300 ευρώ που ίσχυε μέχρι σήμερα. Η νέα ρύθμιση, που εξυπηρετεί καθαρά εισπρακτικούς λόγους, ελήφθη και δημοσιεύθηκε, όπως καταγγέλλει ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών, σε ανύποπτο χρόνο (13.6.2008) και μεταξύ άλλων αποφάσεων που αφορούσαν εντελώς διαφορετικά θέματα. Οι δικηγόροι αξιώνουν την άμεση κατάργηση της διυπουργικής απόφασης καθώς «τέτοιου είδους αντιλαϊκά και αντικοινωνικά μέτρα φαλκιδεύουν τα δικαιώματα του πολίτη, κλονίζουν την εμπιστοσύνη του στο έργο της κυβέρνησης και πλήττουν τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα σε περίοδο υποχρεωτικής λιτότητας». Διαμαρτύρονται και για τον πρόσθετο λόγο ότι δεν υπήρξε προηγούμενη ενημέρωσή τους, αναφέροντας ότι «η λήψη αποφάσεων οι οποίες επηρεάζουν σε τέτοιο σημαντικό βαθμό την απονομή της δικαιοσύνης, χωρίς να ζητηθεί η γνώμη του δικηγορικού σώματος, οδηγεί στην απαξίωσή του και περιορίζει τον κοινωνικό του ρόλο»

Β.ΦΩΤ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 03/07/2008

Απών από τις νομικές διαδικασίες, παρών στους ταξικούς αγώνες

Σε αγώνα δρόμου επιδόθηκαν οι συνήγοροι των φυλακισμένων για την υπόθεση της 17Ν, προκειμένου να προλάβουν να καταθέσουν αναιρέσεις στον Αρειο Πάγο, για μια απόφαση που το σκεπτικό της ξεπερνά τις 2.000 σελίδες και που το Εφετείο τους παρέδωσε με μια βδομάδα καθυστέρηση, την οποία δεν αφαίρεσε από την προθεσμία. Αναιρέσεις υπέβαλαν οι Σάββας, Χριστόδουλος και Βασίλης Ξηρός, ο Ηρ. Κωστάρης, ο Α. Γιωτόπουλος, ο Β. Τζωρτζάτος, ο Π. Τσελέντης και ο Κ. Τέλιος. Δεν υπέβαλαν ο Κ. Καρατσώλης (κοντεύει να εκτίσει την ποινή του και το πολύ σ’ ένα χρόνο θα αποφυλακιστεί) και ο Δ. Κουφοντίνας.

Ο Δ. Κουφοντίνας μένει πιστός στη στάση που εξαρχής κράτησε. Στάση απόλυτης αδιαφορίας για την ποινική μεταχείριση που θα του επεφύλασσαν και συμμετοχής στις δίκες μόνο στο βαθμό που μπορούσε να τις μετατρέψει σε πολιτικές μάχες. Τη σημερινή του στάση ουσιαστικά την είχε προδιαγράψει πολλές φορές στο παρελθόν. Ζητήσαμε από τον φυλακισμένο αγωνιστή μια δήλωση γι’ αυτή του τη στάση, μας την υπαγόρευσε από το τηλέφωνο και την παραθέτουμε ολόκληρη.

Η Δικαιοσύνη είναι σαν το φίδι:
δαγκώνει τους ξυπόλυτους*

Ιδιαίτερα όταν οι ξυπόλυτοι τόλμησαν να θίξουν τα όσια και τα ιερά του συστήματος, όταν διέπραξαν το έγκλημα καθοσιώσεως να επιτεθούν στον πυρήνα της αστικής εξουσίας, τότε δεν μπορούν να περιμένουν «δικαιοσύνη». Επειδή, απλά, στην ταξική κοινωνία και μάλιστα στα ζητήματα που αφορούν μια κορυφαία στιγμή του κοινωνικού πολέμου, η Δικαιοσύνη δεν είναι ουδέτερη, έχει πρόσημο. Οι ειδικοί δικαστές στις πολιτικές δίκες απεκδύονται τον μανδύα της ουδετερότητας, αυτοαποκαλύπτονται, είναι υποχρεωμένοι από τη φύση και τη θέση τους να δικάσουν με βάση τον υπέρτατο νόμο: την ασφάλεια και τη διαιώνιση του κοινωνικού συστήματος.

Οι πολιτικές δίκες –και οι δίκες για την υπόθεση της 17Ν ήταν κατεξοχήν πολιτικές δίκες– είναι πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης, πεδίο πολιτικής και ιδεολογικής μάχης. Οταν μια πολιτική δίκη «νομικοποιείται», όταν ο πολιτικός κρατούμενος προκρίνει ως κύριο στοιχείο αντιπαράθεσης με τους διώκτες του το νομικό πεδίο εις βάρος του πολιτικού, απλώς αυτοαναιρείται ως πολιτικό υποκείμενο.

Οσο με αφορά, ως εκπρόσωπο της Ε.Ο. 17Ν στη δίκη, ο κύκλος των δικών ως πεδίο σύγκρουσης με το καθεστώς έκλεισε. Ο απολογισμός αυτής της μάχης είναι μια άλλη υπόθεση που δεν αφορά αυτό το σημείο.

Απορρίπτω την προσφυγή στον Αρειο Πάγο καθεαυτή, επειδή δεν μπορώ να πάω ο ίδιος εκεί, επειδή εκεί είναι το πεδίο δράσης των δικηγόρων και των αποκλειστικά νομικών αντιπαραθέσεων. Ο Αρειος Πάγος ως θεσμός είναι ένας νομιμοποιητικός θεσμός των δικαστικών αποφάσεων πολιτικών σκοπιμοτήτων. Η προσφυγή μου εκεί θα σήμαινε ότι αποδέχομαι πως το σύστημα μπορεί να αυτοαναιρεθεί. Οτι μπορεί να διορθώσει τις «αδυναμίες» των δικαστικών αποφάσεων. Ποτέ αυτό δεν πρόκειται να συμβεί. Αρκεί να θυμηθούμε μια ελάσσονος σημασίας υπόθεση, την υπόθεση Πολκ, όπου μάταια κορυφαίοι νομικοί, επί μια πεντηκονταετία, ζητούν αναψηλάφιση της δίκης και πάντα αυτό απορρίπτεται.

Απορρίπτω, επίσης, την προσφυγή στον Αρειο Πάγο ως βαθμίδα για την προσφυγή στο ΕΔΔΑ. Γιατί αυτό αποτελεί όργανο των κυρίαρχων ευρωπαϊκών ελίτ, ένα ακόμη ιμπεριαλιστικό ταξικό δικαστήριο, ένα εκτελεστικό όργανο των ισχυρών, που λειτουργεί στη βάση καθαρά πολιτικών επιλογών. Ενα πολιτικό εργαλείο και εργαστήρι αναμόρφωσης και αποδοχής ερμηνειών παλαιών και απροσάρμοστων δομών και επιταγών του δικαίου των ισχυρών. Ενα εργαλείο και εργαστήρι παραγωγής και διαμόρφωσης νέων ερμηνειών της εφαρμογής Δικαίου και Δικαιοσύνης της αγοράς, σύμφωνα με τις επιταγές και επιλογές της παγκοσμιοποιημένης νέας τάξης, σύμφωνα με τις επιταγές του λεγόμενου «πολέμου κατά της τρομοκρατίας».
Ενδεικτική του ρόλου του ΕΔΔΑ είναι η απόφασή του για την υπόθεση του συντρόφου Κάρλος, για ένα ελάσσονος σημασίας ζήτημα, τις συνθήκες κράτησής του σε αυστηρή απομόνωση, σε ένα μικροσκοπικό κελί και τον «προαυλισμό» του σ’ έναν κλειστό τριγωνικό χώρο, 15 βήματα οριζοντίως και 7 καθέτως. Η απόφαση του ΕΔΔΑ να θεωρήσει «μη απομόνωση» αυτές τις συνθήκες δείχνει και τα όριά του, όσο αφορά ζητήματα που ακουμπούν τον πυρήνα της ταξικής πάλης, το crimen laessae majestatis, του υπέρτατου εγκλήματος κατ’ αυτούς, της αντίστασης στην εξουσία.

Για τους λόγους αυτούς, δηλώνω απών από τις περαιτέρω νομικές διαδικασίες, αλλά παντοτινά παρών στους ταξικούς αγώνες, στην υπόθεση του ανειρήνευτου κοινωνικού πολέμου, για την ανατροπή και την αταξική κοινωνία που ονειρευόμαστε.

Δημήτρης Κουφοντίνας

* Αφρικάνικη παροιμία

Tα ΜΑΤ έδειραν τον διοικητή τους

Άγρια επεισόδια στην Λευκίμμη της Κέρκυρας και τραγελαφικές καταστάσεις για την Ελληνική Αστυνομία σημειώθηκαν το μεσημέρι, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά πως η συγκεκριμένη «ιστορία» θέλει ιδιαίτερη προσοχή… Πάνοπλη άνδρες των ΜΑΤ συγκρούστηκαν με τους εξαγριωμένους κατοίκους της περιοχής με αφορμή την κατασκευή του Χώρου Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων.

Οι αστυνομικοί «χτύπαγαν» με ιδιαίτερο …ζήλο και χωρίς φυσικά σχέδιο με αποτέλεσμα να ξυλοφορτώσουν άγρια και τον αστυνομικό υποδιευθυντή του νησιού. Φαντάζει απίστευτο, αλλά ο αξιωματικός που πήγε στο σημείο για να συντονίζει τις ενέργειες των ΜΑΤ έφαγε ξύλο γιατί οι υφιστάμενοι του δεν τον αναγνώρισαν καθώς φορούσε πολιτικά.

Όλα ξεκίνησαν όταν οι κάτοικοι της Λευκίμμης προχώρησαν σε νέο γύρο δυναμικών αντιδράσεων με αφορμή την καταπάτηση, όπως καταγγέλλουν οι ίδιοι, καλλιεργήσιμων εκτάσεων δίπλα στο εργοτάξιο του ΧΥΤΑ από εργάτες των εγκαταστάσεων. Οι Λευκιμμιώτες προσπάθησαν να εισβάλουν στο εργοτάξιο, πετώντας πέτρες στους αστυνομικούς των ΜΑΤ που αντέδρασαν με εκτεταμένη χρήση δακρυγόνων. Τα επεισόδια μέσα σε λίγα λεπτά πήραν μεγάλες διαστάσεις και μάχες σώμα με σώμα σημειώνονταν στα χωράφια της περιοχής.

Η ένταση ήταν τόσο μεγάλη που οι άνδρες των ΜΑΤ σε μια απεγνωσμένοι προσπάθεια να επιβάλλουν την τάξη έδερναν όποιων έβρισκαν μπροστά τους. Ο υποδιευθυντής – που είχε την ατυχία να πάει στην περιοχή με πολιτικά ρούχα και όχι με τη στολή – κάποια στιγμή «συναντήθηκε» με τους υφισταμένους του. Μέσα στο γενικό «χαμό» και χωρίς να τον αναγνωρίσουν οι ΜΑΤατζήδες άρχισαν να των χτυπούν και μέχρι να τους εξηγήσει έφαγε αρκετές… Από τα επεισόδια τραυματίστηκαν και τρείς ακόμη άνδρες των ΜΑ, οι οποίοι και μεταφέρθηκαν τραυματισμένοι στο νοσοκομείο της Κέρκυρας. Στο νοσοκομείο για τις πρώτες βοήθειες μεταφέρθηκε και ο αστυνομικός διευθυντής…Αξίζει να τονισθεί πως πριν από δεκαπέντε ημέρες σε ανάλογες κινητοποιήσεις των κατοίκων της Λευκίμμης έχασε τη ζωή της μια 43χρονη γυναίκα όταν παρασύρθηκε από μηχανάκι που οδηγούσε νεαρός, τον οποίο κυνηγούσαν οι αστυνομικοί.