Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Η αστυνομική ασυδοσία


Δυστυχώς, η κτηνώδης δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Ήταν εν ψυχρώ, παράλογη, απολύτως απρόκλητη, αλλά αποτέλεσε «προαναγγελθέντα θάνατο». Ακριβώς γιατί το χέρι του δολοφόνου όπλισαν η διάχυτη, ατιμώρητη και νομιμοποιημένη αστυνομική βία των τελευταίων χρόνων κατά μεταναστών, τοξικοεξαρτημένων, τσιγγάνων, «ζωηρών» νεολαίων, η γενικευμένη αστυνομοκρατία, η εμπέδωση του αστυνομικού κανιβαλισμού και της φιγούρας του Ράμπο-μπάτσου, που καμαρώνει για το πόσους μετανάστες έδειρε και το πόσα «πρεζάκια» εξευτέλισε.

Δυστυχώς, ο Αλέξης θυσιάστηκε στο βωμό της «ασφάλειας», που γεμίζει τις πόλεις με ένστολους δολοφόνους, που θαλασσοπνίγει πρόσφυγες στο Αιγαίο, που προσπαθεί να πείσει τον εργαζόμενο και τον άνεργο, τον απολυμένο και τον «απασχολήσιμο» ότι δεν απειλείται από τους πλούσιους, το κεφάλαιο, το κράτος και τις πολυεθνικές, αλλά από τον πιο φτωχό από αυτόν, τον κυνηγημένο, τον παρία, τον ανέστιο, τον διαφορετικό.

Όσο κι αν φαίνεται ουτοπικό και παράδοξο, εμείς επιμένουμε:

  • Να διαλυθούν τα ΜΑΤ και οι Ειδικοί Φρουροί.
  • Να αφοπλιστεί η αστυνομία.

Η λεηλασία της ζωής μας

Ο νεοφιλελευθερισμός δεν είναι μόνο η ασυδοσία των αγορών. Ούτε απλώς η μεγαλύτερη εκμετάλλευση και καταπίεση των «από κάτω». Πάνω απ’ όλα είναι η αχαλίνωτη κυριαρχία των πλούσιων πάνω στους φτωχούς, η απόλυτη περιφρόνηση των ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων, ακόμα χειρότερα η δαιμονοποίησή τους ότι ενοχοποιούνται για την ανέχεια και την εξαθλίωση που επικρατούν στον πλανήτη.

Ευτυχώς, ο μύθος του «τέλους της Ιστορίας» κατέρρευσε. Το ιδεολόγημα της «ευημερίας των ελευθέρων αγορών» διαπομπεύεται. Η παγκόσμια οικονομική κρίση δεν αφήνει περιθώριο για την παραμικρή αυταπάτη απέναντι στα ψεύδη των αρχόντων.

Η κυβέρνηση Καραμανλή διέλυσε το δημόσιο τομέα, απογείωσε την ακρίβεια, λεηλάτησε την κοινωνική περιουσία, λήστεψε τα ασφαλιστικά ταμεία, καταδίκασε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στην επισφάλεια, την ανέχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Και για να τα επιτύχει όλα αυτά, λάτρεψε την παμφαγία της Εκκλησίας, την ανθρωποφαγία της Δικαιοσύνης και της Αστυνομίας.

Αυτή η κυβέρνηση που λεηλατεί το περιβάλλον, που ξεπουλά το δημόσιο τομέα, που εξευτελίζει την ανθρώπινη εργασία, που σκοτώνει πρόσφυγες και δολοφονεί παιδιά πρέπει να φύγει. Όχι για να τη διαδεχτεί το ΠΑΣΟΚ της δολοφονίας του Καλτεζά και της ψήφισης του τρομονόμου, αλλά επειδή δεν τους ανεχόμαστε, επειδή μας αξίζει μια ανθρώπινη ζωή.

Ο ξεσηκωμός

Η στυγνή δολοφονία του Αλέξη πυροδότησε το μεγαλύτερο ξεσηκωμό από τη Μεταπολίτευση. Πλατύτερο, μαζικότερο, πανελλαδικότερο και σκληρότερο από τις 25 Μάη ’76 ενάντια στο νόμο 330, από το Πολυτεχνείο του ’80, από το κίνημα ενάντια στη δολοφονία του Μιχάλη Καλτεζά το 1985, από την έκρηξη που ακολούθησε τη δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα τον Ιανουάριο του 1991.

Αυτός ο ξεσηκωμός δεν προκλήθηκε μόνο από την κτηνώδη εκτέλεση του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Εξέφρασε την ασφυξία, την οργή και το μίσος ενός ολόκληρου κόσμου («πρεκαριάτο» το αποκαλούν...) που υφίσταται καθημερινά την πραγματικότητα του ενάρετου κόσμου των πλουσίων: επισφάλεια, εργασιακή περιπλάνηση, καθημερινές ταπεινώσεις, αστυνομική βία σε πλατείες, γήπεδα και δρόμους, κατάπνιξη κάθε ελπίδας για μια ανθρώπινη ζωή.

Στις χιλιάδες ανθρώπους που πετροβολούνται με τους μπάτσους (αλλά και σπάνε από τράπεζες μέχρι μικρομάγαζα –– κακώς, αλλά, δυστυχώς, τόσο εξηγήσιμα) συμμετέχουν μεγάλα τμήματα της νεολαίας μας, υποαπασχολούμενα, άνεργα, μαθητικά και σπουδαστικά, ντόπια και αλλοδαπά, πολιτικοποιημένα και απολιτικοποίητα, που βρίσκουν ευκαιρία να εκφράσουν το μίσος τους στους μπάτσους και τους πλούσιους, στα σύμβολα ισχύος, πλούτου και κατανάλωσης, αλλά και σε ό,τι επιθυμούν και δεν έχουν σε αυτό το σύστημα της απατηλής χλιδής και της «ευημερούσας υποκρισίας».

Προς τιμήν τους, εκτός από τον αναρχικό – αντεξουσιαστικό χώρο, που από θέση αρχής συμμετέχει στις συγκρούσεις, μεγάλα τμήματα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, παρ’ όλες τις διαφωνίες τους με τα «σπασίματα» και τις «καταστροφές», δεν συντάχθηκαν με την ευταξία, δεν καταδίκασαν τα «έκτροπα», βγήκαν στο δρόμο, διαδήλωσαν μαζί με τους «κουκουλοφόρους», κραύγασαν «αυτοί μιλάνε για κέρδη και ζημιές, εμείς μιλάμε για ανθρώπινες ζωές», κατανόησαν ότι η «πράξη προηγείται της θεωρίας» και ύψωσαν άνευ όρων το ανάστημα τους στην αστυνομική βαρβαρότητα. Ελπίζουμε αυτό να συνεχιστεί...

Είναι τόσο σπουδαίο αυτό που συμβαίνει ώστε να μη μας αλλάζουν γνώμη κάποια από αυτά που γίνονται.

Ανυπακοή και σύγκρουση


Από το Μπρίξτον και το Λος Άντζελες ως τη Γένοβα, και την εξέγερση των παρισινών προαστίων, καλώς ή κακώς, αλλά οπωσδήποτε πραγματικά, τα περάσματα και οι δρόμοι της κοινωνικής αντίστασης αποδεικνύεται ότι εξαρτώνται από τη γενική κατάσταση της κοινωνίας και του κινήματος. Πώς να το κάνουμε: Η κατάσταση της κοινωνίας, του κινήματος και της Αριστεράς (όλων των ρευμάτων της) επιτρέπουν να βγούμε πολλές χιλιάδες στους δρόμους για τη δολοφονία ενός 15άχρονου, αλλά δεν αρκούν για την ανάπτυξη ενός μαχητικού κινήματος με ολοκληρωμένο πολιτικό σχέδιο. Θα προτιμούσαμε επετειακές διαμαρτυρίες; Μήπως είναι καλύτερα να αναλογιστούμε τους τρόπους που αυτό το κοινωνικό δυναμικό που λεηλατείται και ασφυκτιά μπορεί να εκφραστεί και να έχει αποτελέσματα.

Ως Δίκτυο, συμμετέχουμε και υποστηρίζουμε άνευ όρων τον ξεσηκωμό ενάντια στην κυβέρνηση, τους πλούσιους και την αστυνομία.

Χαιρετίζουμε την κοινωνική οργή απέναντι στην κυβερνητική λεηλασία και τρομοκρατία, την αγανάκτηση εκατομμυρίων ανθρώπων απένταντι στη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, τη συμμετοχή δεκάδων χιλιάδων εφήβων και νέων στις επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα.

Δηλώνουμε ότι ενάντια στις δηλώσεις πυγμής του πρωθυπουργού και λατρείας στη νομιμότητα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τις επιχειρήσεις αρετής μπάτσων, «αγανακτισμένων πολιτών» και φασιστών, τις υποκλίσεις νομιμότητας και ευταξίας της ΓΣΕΕ και του «ταξικά αδιάλλακτου» ΚΚΕ, τη διαστροφή της πραγματικότητας και τη συκοφαντία των τηλεοπτικών, κυρίως, ΜΜΕ, η απάντηση μπορεί να είναι μόνο μία:

Οι κοινωνικοί αγώνες δεν είναι ούτε αθώοι ούτε ένοχοι˙ είναι δίκαιοι. Αν χιλιάδες άνθρωποι φοράνε κουκούλες, τότε έχουν πρόσωπο!

9 Δεκέμβρη 2008

Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα

www.diktio.org

Δεν υπάρχουν σχόλια:


Αναγνώστες