Όλα για το παιδί

(Την φωτογραφία τράβηξε ο Παν. Βήχος στη Σαντορίνη, όπου σωματέμποροι και ο διοικητής της αστυνομίας του νησιού είχαν φυλακισμένες ανήλικες κοπέλες τις οποίες εξέδιδαν!!! Οι μαστροποί αθωώθηκαν ενώ ο σ. Βήχος που τους κατήγγειλε διώκεται για…σωματεμπορία ανηλίκων, για …οικονομικό όφελος!!!)

http://www.politikokafeneio.com/neo

Η παιδεραστία ως διαστροφή και οικογενειακή βιοτεχνία!

ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΤΖΙΑΤΖΗ

Τα αδελφάκια από το Ίλιον, που επί χρόνια τα εξέδιδε η ίδια τους η μητέρα, μας εύχονται «καλά Χριστούγεννα». Η παιδεραστία ως διαστροφή δεν γνωρίζει ιστορικούς και γεωγραφικούς περιορισμούς. Απλώς στην εποχή μας γίνεται επιχείρηση.

Βαριά βιομηχανία σε κάποιες χώρες της ΝΑ Ασίας, οικογενειακή βιοτεχνία σε μια μικρή πόλης της Ελλάδας ή σε μια συνοικία της Αθήνας. Ο σεξουαλικός τουρισμός, το λαθρεμπόριο παιδικών ζωτικών οργάνων, η οργανωμένη επαιτεία με κράχτες παιδιά, τα κυκλώματα παράνομων υιοθεσιών, η διακίνηση πορνογραφικού υλικού με παιδιά μέσω ίντερνετ είναι διάφορες μορφές της ίδιας νοσηρής πραγματικότητας.

Το καινούργιο χαρακτηριστικό, που καθιστά ακόμα πιο κτηνώδη αυτήν την εκμετάλλευση, είναι ότι, κατά τα άλλα, η κοινωνία αποθεώνει το παιδί, ομνύει στο όνομά του και δικαιολογεί όχι μόνο κάθε ατομική και οικογενειακή θυσία, κάθε εγωιστική πράξη, αλλά και κάθε συμβιβασμό και εξευτελισμό μέχρι και κάθε προδοσία όταν πρόκειται για «το καλό» του παιδιού. Το «όλα για το παιδί» συχνά σημαίνει ότι όλα επιτρέπονται, όλα τα μέσα είναι θεμιτά για να σπουδάσει και να διοριστεί το παιδί. Το «δικό μου» παιδί, εννοείται.

Όπως ο πλούτος των δυτικών κοινωνιών στηρίζεται στην εκμετάλλευση του Τρίτου Κόσμου αλλά και του Τέταρτου, δηλαδή των φτωχών των αναπτυγμένων χωρών, έτσι και η ευημερία που απολαμβάνουν τα τυχερά παιδιά της Δύσης έχει ως προϋπόθεση τη δυστυχία εκατομμυρίων άλλων παιδιών, όχι μόνο στις μακρινές φτωχές χώρες αλλά και στο εσωτερικό των πλούσιων χωρών.

Στον αντίποδα του υπερπροστατευμένου «δικού μας» παιδιού υπάρχει το παιδί-εργάτης στην Ασία, όπως και το παιδί των φαναριών και το παιδί-επαίτης στη δική μας χώρα. Η παιδική εργασία είναι έγκλημα, όμως δεν θεωρούμε εγκληματίες τους γονείς που σπρώχνουν τα παιδιά τους στη βιοπάλη. Κατά κάποιο τρόπο, η μητέρα από το Ίλιον έσπρωξε τα παιδιά της στην εργασία όχι για να πουλήσουν την εργατική τους δύναμη, αλλά το ίδιο τους το σώμα. Αναρωτιέται κανείς αν η «βιτσιόζα» μάνα γεννήθηκε έτσι ή έγινε εγκληματίας μέσα στο βούρκο της αμάθειας, της φτώχειας, της καθυστέρησης, της ανεργίας. Και τι μας επιτρέπει να ελπίζουμε ότι αυτός ο βούρκος δεν θα γεννήσει και άλλα τέτοια άνθη του κακού;

ΤΙ ΕΙΧΕ ΣΥΜΒΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ

Πέντε χρόνια χρειάστηκαν για να δικαστούν οι κατηγορούμενοι για την υπόθεση εμπορίας αλλοδαπών γυναικών της Σαντορίνης.

Από το Σεπτέμβριο του 1998, όταν η Νέα Προοπτική με δημοσίευμα της κατήγγειλε τη δράση του κυκλώματος σωματεμπορίας στη Σαντορίνη και από το φθινόπωρο του 1999, όταν η εισαγγελία Κυκλάδων κίνησε αυτεπάγγελτη δίωξη εναντίον δυο ιδιοκτητών κέντρων διασκεδάσεως και εναντίον τριών αστυνομικών (ο ένας εξ αυτών ήταν διοικητής του Α.Τ.) για μαστροπεία από κοινού και παράβαση καθήκοντος, οι αλλεπάλληλες αναβολές έφεραν την υπόθεση στο εδώλιο – επιτέλους – τον Οκτώβριο του 2003.

Την Παρασκευή 10 και τη Δευτέρα 13 Οκτωβρίου διεξήχθη επιτέλους η δίκη στο εφετείο Σύρου. (Παρότι ήταν πρωτόδικη εκδικάστηκε από εφετείο γιατί ο ένας εκ των κατηγορουμένων είναι αξιωματικός της αστυνομίας).

Οι χειρότεροι φόβοι όσων δεν έλπιζαν στην απονομή δικαιοσύνης από τα αστικά δικαστήρια δυστυχώς επαληθεύτηκαν. Ο εισαγγελέας της έδρας πρότεινε απαλλαγή όλων των κατηγορουμένων για μαστροπεία και των αστυνομικών για την παράβαση καθήκοντος. Μόνο για τον ένα εκ των δυο κατηγορουμένων πρότεινε την καταδίκη για «διευκόλυνση σε ακολασία». Το δικαστήριο όμως έκρινε ότι όλοι πρέπει να απαλλαγούν από όλες τις κατηγόριες και να αποδοθούν ως λευκές περιστερές στην κοινωνία.

Βεβαίως δεν είμαστε εμείς οι αρμόδιοι να κρίνουμε τη δικαστική απόφαση. Εξ άλλου ο αστικός νόμος έχει μεριμνήσει να αφήνει τους δικαστές στο απυρόβλητο της κριτικής.

Όμως δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε ορισμένες κραυγαλέες αντιφάσεις και τις προηγηθείσες μεθοδεύσεις.

Εκτός από τους σ. Παναγ. Και Αθηνά Βήχου, που κατέθεσαν ως μάρτυρες κατηγορίας τα στοιχεία που γνώριζαν για τη βίαιη κατακράτηση και την καταναγκαστική εξώθηση σε πορνεία γυναικών από την Ανατ. Ευρώπη, και επίσης τον Δημ. Γεωργακόπουλο, της ΣΕΑ, μόνο ένας μάρτυρας (πελάτης) επανέλαβε στο δικαστήριο την κατάθεση που είχε δώσει στην εισαγγελία Κυκλάδων που διερεύνησε την υπόθεση. Άλλοι μάρτυρες κατηγορίας όπως η κ. Τομαη δεν εμφανίστηκε στο δικαστήριο.

Μάρτυρες κατηγορίας όπως ο αστυνομικός Παπαμικρού, ΄η ο χασάπης από το Βόθωνα Σαντορίνης κ. Ευστ. Ξαγοράρης αναίρεσαν τις ένορκες καταθέσεις που είχαν δώσει στην ανακρίτρια και την εισαγγελέα Κυκλάδων (Νάξου). Ο εισαγγελέας της έδρας δεν έκρινε πως άξιζε να ρωτήσει τον κ. Παπαμικρού το αυτονόητο: Γιατί τώρα αναιρεί την κατάθεση και Ποτε έλεγε – ενόρκως – την αλήθεια. Στην εισαγγελία Κυκλάδων ΄η στο δικαστήριο της Σύρου;

«Παίζοντας χωρίς αντίπαλο», χωρίς κανένα αντίλογο, (η απόπειρα του Φεμινιστικού Κέντρου να παρασταθεί ως πολιτική αγωγή δοθείσης της σοβαρότητας και της κοινωνικής σημασίας του εγκλήματος απορρίφθηκε από τον εισαγγελέα). 7-8 συνήγοροι υπεράσπισης μετέτρεψαν τη δίκη που αυτεπάγγελτα είχε κινήσει η εισαγγελία Κυκλάδων εναντίον των πελατών τους, σε μια αντιπαράθεση με το μάρτυρα κατηγορίας σ. Παν. Βήχο και τη Νέα Προοπτική. (Φυσικά, ούτε ο Παν. Βήχος είχε λόγο ούτε και η Νέα Προοπτική). Σε ένα υπερασπιστικό κρεσέντο ο συνήγορος του αστυνόμου κ. Γρήγορη Μαντούση είπε προς το δικαστήριο ότι αυτοί οι άνθρωποι (ο σ. Παναγιώτης Βήχος και η σ. Αθηνά Βηχου) ανήκουν σε «αριστερές εξωκοινοβουλευτικές οργανώσεις που επί 27 χρόνια ταλαιπωρούν το ελληνικό κράτος».

Ανεξάρτητα από την απόφαση του δικαστηρίου η υπόθεση είναι αρκούντως διαφωτιστική. Είναι από τις ελάχιστες που φθάνουν στο εδώλιο. Η συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων βίαιης κατακράτησης γυναικών και εξαναγκασμού τους σε πορνεία δεν φθάνουν ποτέ στο δικαστήριο.

Η υπόθεση που κατήγγειλε η Νέα Προοπτική έφθασε στο δικαστήριο. Ασφαλώς πολύ αργά κι αυτό είναι ενδεικτικό του τρόπου απονομής δικαιοσύνης σε τέτοιες περιπτώσεις. Ίσως γιατί η Θέμις, δεν φαίνεται να βιάζεται να αποδώσει δικαιοσύνη. Ίσως γιατί επικρατεί η άποψη πως με τα χρόνια η δικαιοσύνη απονέμεται πιο ώριμα. Ίσως γιατί πρέπει να δοθεί χρόνος στους μάρτυρες και τους λοιπούς εμπλεκόμενους είτε να σκεφτούν πιο ώριμα τις καταγγελίες τους (και το απίθανο μπλέξιμο τους), είτε για να μεθοδεύσουν την άμυνα τους. Ίσως, για να «εξαφανιστούν» τα θύματα – οι αλλοδαπές γυναίκες – και να μην υπάρχει «το σώμα του εγκλήματος, άρα ούτε έγκλημα», όπως υπαινίχθηκε ένας εκ των συνηγόρων υπεράσπισης.

Αλλά ας δούμε πιο συγκεκριμένα τις μεθοδεύσεις. Η καταγγελία για τη δράση κυκλώματος σωματεμπορίας στη Σαντορίνη έγινε το Σεπτέμβριο του 1998. Ένορκη Διοικητική Εξέταση που διετάχθη και πραγματοποιήθηκε από τον ταξίαρχο Παναγιωτακόπουλο Σταύρο αφού εξέτασε πολλούς μάρτυρες, μεταξύ των οποίων και τους κατηγορούμενους για μαστροπεία ιδιοκτήτες κέντρων διασκεδάσεως, έκρινε αθώο τον διοικητή της Σαντορίνης αστυνόμο Β΄ κ. Μαντούση. Οι κύριοι που διενήργησαν την ΕΔΕ δεν βρήκαν κανέναν από τους σχεδόν 330 κάτοικους που είχαν υπογράψει καταγγελία για τη δράση κυκλωμάτων στο νησί. Το κείμενο των κατοίκων είχε αποσταλεί σε κρατικούς φορείς και στο μητροπολίτη ήδη από το Μάιο του 1998, λίγους μήνες πριν ο Παν. Βήχος εργαστεί ως μουσικός σε ένα από τα κέντρα διασκεδάσεως όπου διαπίστωσε τη βίαιη κατακράτηση και εμπορία αλλοδαπών γυναικών. Αλλά αν οι κύριοι της ΕΔΕ δεν είδαν ούτε άκουσαν τίποτα για τα κυκλώματα, η εισαγγελέας Κυκλάδων κ. Σακελαροπούλου με συστηματικές ανακρίσεις βρήκε αρκετά στοιχεία για να στοιχειοθετήσει την κατηγορία και να παραπέμψει την υπόθεση στο δικαστήριο. Και αν στο άρθρο της Νέας Προοπτικής αναφερόταν ένας μόνο αστυνομικός η εισαγγελέας και η ανακρίτρια βρήκαν και παρέπεμψαν άλλους δυο.

Παρά την αυτεπάγγελτη δίωξη που άσκησε η εισαγγελία, οι ανώτεροι του κ. Μαντούση και οι πολιτικοί υπεύθυνοι του υπουργείου Δημόσιας Τάξης (που τότε είχε υπουργό τον κ. Χρυσοχοιδη), φαίνεται πως ήταν τόσο πεισμένοι για την αθωότητα του που όχι μόνο τον προβίβασαν σε αστυνόμο Α΄, αλλά τον μετέθεσαν στην πρωτεύουσα Σύρο – στην πόλη όπου θα γινόταν η δίκη του. Έτσι είχαμε το εξής τραγελαφικό. Στη διάρκεια της δίκης ο κ. αστυνόμος καθόταν στο εδώλιο, όμως, ως διοικητής της Α.Τ. Ερμούπολης, έδινε εντολές στους υφισταμένους αστυνομικούς της φρουράς του δικαστηρίου.

Να σημειώσουμε επίσης τις μεθοδεύσεις μέσω του Διαδίκτυου για να σπιλωθεί ο σ. Βήχος και να απαξιωθεί η μαρτύρια του, και τα δημοσιεύματα στην «Εσπρέσσο», που με ικανοποίηση επέσειαν οι συνήγοροι υπεράσπισης των κατηγορουμένων. Και βεβαίως δεν είναι αθώα ΄η τυχαία η επιδρομή της αστυνομίας στο σπίτι του Παν. Βηχου και η κατάσχεση του σκληρού δίσκου από το κομπιούτερ του. Φαίνεται πως τα κυκλώματα έχουν παρά πολύ καλές διασυνδέσεις με πολύ υψηλά ιστάμενους.

Φυσικά, οι αρμόδιοι του υπουργείου Δημόσιας Τάξης και οι εισαγγελικές αρχές θα μπορούσαν να ερευνήσουν ποιος έδωσε εντολή να κατασχεθεί ο σκληρός δίσκος. Θα μπορούσαν να διαπιστώσουν διασυνδέσεις ανάμεσα σε υπόκοσμο και σε κάποιες υπεράνω υποψίας κορυφές. Όμως, η πρακτική είναι πως οι υπεράνω υποψίας είναι εξ ορισμού υπεράνω υποψίας…

Να υπενθυμίσουμε τέλος, πως ο αστυνόμος Μαντούσης που έχει υποβάλει μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση εναντίον της Νέας Προοπτικής δυο φορές δεν εμφανίστηκε στο δικαστήριο και δια του συνηγόρου του ζήτησε αναβολή επικαλούμενος «φόρτο εργασίας». Μήπως ήθελε μια απαλλακτική απόφαση από τη Σύρο για να εμφανιστεί ως λευκή περιστερά στην Αθήνα;

Όπως και νάχει, η Νέα Προοπτική δημοσίευσε το ρεπορτάζ όπου καταγγέλλονταν τα κυκλώματα σωματεμπορίας για να καταγγείλει και να καυτηριάσει ένα νοσηρό φαινόμενο που έχει εξελιχθεί σε μεγάλη μάστιγα. Εμείς δεν είμαστε δικαστές. Όμως, αν σε μια περιοχή έχουν συγκεντρωθεί 330 υπογραφές που καταγγέλλουν αυτά τα φαινόμενα, αν η εισαγγελία αυτεπάγγελτα παραπέμπει μια υπόθεση, αν κι ο εισαγγελέας της έδρας προτείνει να θεωρηθεί ένοχος για διευκόλυνση σε ακολασία ένας εκ των καταγγελλόμενων, τότε η εφημερίδα πως μπορούσε να σιωπήσει; Αν ο τύπος δεν μπορεί να ελέγχει τέτοια φαινόμενα ποιος είναι ο ρόλος του; Εκτός αν θέλουν να μας κάνουν να σιωπήσουμε για να μπορούν ανενόχλητοι να προωθούν το εθνικόφρων έργο που ως γνωστόν αναπτύσσει και την… εθνική οικονομία!

«Οργή για την αθώωση των μαστροπών»

(«Η Αυγή», 22/10/2003)

ΤΗΝ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ τους εξέφρασαν οι γυναίκες του Φεμινιστικού Κέντρου Αθήνας σε συνέντευξη Τύπου που διοργάνωσαν την περασμένη Τρίτη με θέμα την αθώωση όλων ανεξαρτήτως των κατηγορουμένων, ένστολων και μη, στη γνωστή πλέον στους αναγνώστες και στις αναγνώστριες της στήλης δίκη της Σύρου. Σύμφωνα με όσα καταγγέλθηκαν, η συγκεκριμένη διαδικασία χαρακτηρίστηκε από κυνισμό, ορισμένες μάλιστα στιγμές θύμισαν τις πρακτικές του μακαρθισμού. Εκτός αυτού, βασικοί παράγοντες της δίκης επιχείρησαν να αποσυνδέσουν την υπόθεση από το γενικότερο πρόβλημα του δουλεμπόριου αλλοδαπών γυναικών και φάνηκαν να «αγνοούν» τους μηχανισμούς καταναγκασμού των γυναικών αυτών στην πορνεία.

ΣΤΗ ΣΥΡΟ, το Φεμινιστικό Κέντρο δήλωσε την πρόθεσή του να παραστεί ως πολιτική αγωγή, υποστηρίζοντας ότι η δίκη αφορά ένα σοβαρό κοινωνικό ζήτημα με επιπτώσεις στη ζωή του συνόλου των γυναικών. Το αίτημα απορρίφθηκε. Κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας, οι δύο βασικοί μάρτυρες κατηγορίας, η Αθηνά Βήχου και ο Παναγιώτης Βήχος, ο οποίος με άρθρο του στην εφημερίδα «Νέα Προοπτική» αποκάλυψε την ύπαρξη κυκλώματος διακίνησης στη Σαντορίνη, επανέλαβαν τις καταγγελίες τους για όσα είχαν δει και ακούσει τον Αύγουστο του 1998 κατά την παραμονή τους στο τουριστικό νησί. Εξοργιστικό θεωρούν οι γυναίκες του Φεμινιστικού Κέντρου το γεγονός ότι οι μαρτυρίες αυτές δεν κρίθηκαν βαρύνουσας σημασίας, καθώς και ότι στους δικηγόρους της υπεράσπισης επιτράπηκε να διατυπώσουν σειρά υπαινιγμών για τα «ιδιοτελή κίνητρα» τα οποία υπαγόρευσαν τη στάση των μαρτύρων κατηγορίας. Ιδιαίτερη έμφαση έδωσαν έτσι, με την ανοχή μάλιστα της έδρας, στην «αμαρτωλή» πολιτική στράτευση του Παναγιώτη και της Αθηνάς Βήχου, οι οποίοι είναι μέλη του Ε.Ε.Κ. «Στη συγκεκριμένη δίκη», τονίζουν οι γυναίκες του Φεμινιστικού Κέντρου, «οι μάρτυρες κατηγορίας όχι μόνο δεν τιμήθηκαν για το θάρρος τους να καταγγείλουν ένα έγκλημα, αλλά αντίθετα αφέθηκαν έκθετοι στη λοιδορία και την κατασυκοφάντηση. Ποιος πλέον θα τολμήσει στο μέλλον να καταθέσει εναντίον μαστροπών;».

ΟΠΩΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΕΙ ακόμη το Φεμινιστικό Κέντρο, στη Σύρο υπήρξε αναίρεση επιβαρυντικής ένορκης κατάθεσης αστυνομικού από τη Σαντορίνη και κανείς δεν προσπάθησε να διαλευκάνει τους λόγους που οδήγησαν στην αλλαγή στάσης του εν λόγω αστυνομικού. Εκπρόσωπος της Υπηρεσίας Εσωτερικών Υποθέσεων της ΕΛ.ΑΣ. κατέθεσε πόρισμα, σύμφωνα με το οποίο η υπηρεσία είχε ειδοποιηθεί ότι υπήρχε κύκλωμα μαστροπείας στη Σαντορίνη, αλλά η επιτόπια έρευνά της δεν είχε αποτελέσματα, καθώς είχε πέσει «σύρμα», με αποτέλεσμα να βρεθούν όλα τα στόματα κλειστά. Την ένορκη μαρτυρία του επιβεβαίωσε και ο δικαστικός επιμελητής που είχε καταθέσει ότι δύο φορές ο ένας από τους κατηγορουμένους του είχε πάρει 20.000 δρχ. προκειμένου να του «εξασφαλίσει» μια αλλοδαπή.

ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΟΥ, συνεχίζει την καταγγελία του το Φεμινιστικό Κέντρο, ο εισαγγελέας εξέφρασε την απορία του για τα κίνητρα του Παναγιώτη Βήχου, «λησμονώντας» να αναφερθεί στο φαινόμενο της καταναγκαστικής πορνείας. Στις δικές τους τοποθετήσεις, οι συνήγοροι υπεράσπισης επέμειναν στα «ιδιοτελή» κίνητρα του βασικού μάρτυρα κατηγορίας. Οι συνήγοροι μάλιστα του κατηγορούμενου αστυνομικού διοικητή ισχυρίστηκαν ψευδώς ότι ο πελάτης τους δεν έχει καταθέσει αγωγή κατά του Π. Βήχου με την οποία ζητά από τον ίδιο και τον εκδότη της «Νέας Προοπτικής» Θ. Κουτσουμπό αποζημίωση 200 εκατομμυρίων δραχμών. Εκείνο, πάντως, που προξενεί κατάπληξη είναι ότι η έννοια της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των γυναικών που οδηγούνται με τη βία στην πορνεία δεν απασχόλησε κανέναν από τους παράγοντες της δίκης - εκτός από τρεις μάρτυρες κατηγορίας.

ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΑΘΩΩΣΗ των κατηγορουμένων για το κύκλωμα μαστροπείας στη Σαντορίνη, οι γυναίκες του Φεμινιστικού Κέντρου δηλώνουν αποφασισμένες να παλέψουν με κάθε τρόπο ώστε να μην τελειώσει εδώ αυτή η ιστορία. Και καλούν τον υπουργό να παρέμβει. Με την ευκαιρία, θυμίζουμε ότι ο υπουργός Δικαιοσύνης είχε παρέμβει στην περίπτωση της Τζ. Μ., της ανήλικης Ρουμάνας, που πριν από χρόνια έπεσε θύμα απαγωγής, βιασμού και εξαναγκασμού σε πορνεία (βλ. «Ιός», 19/7/2003). Οι ανακρίσεις είχαν ολοκληρωθεί το 1999, η δικογραφία έκλεισε τον περασμένο Φεβρουάριο και βούλευμα δεν είχε ακόμη εκδοθεί στα μέσα του καλοκαιριού. «Ως προς τα πλημμελήματα», προειδοποιούσαμε τότε, «η υπόθεση παραγράφεται τον ερχόμενο Οκτώβριο». Στις 10 Οκτωβρίου τα πλημμελήματα παραγράφτηκαν.

http://politikokafeneio.com/somatemporoi/santorini2910.htm