"Να εμπλουτίσουμε τις κοινωνικές – ταξικές αντιστάσεις με τα “τοπικά” ζητήματα"

Raδιο Κλειδαρότρυπα

Image scaled down

Η δολοφονία από τη δράση των ταγμάτων ασφαλείας της νεαρής Κερκυραίας και ο βαρύς τραυματισμός του νεαρού προκάλεσαν το ενδιαφέρον αλλά και την αλληλεγγύη όλων, απέναντι στη μικρή κοινωνία της Λευκίμης.

Η περίπτωση του ξυλοδαρμού των καταληψιών της Κοζάνης από τα τάγματα ασφαλείας απλά άπλωσε ακόμη περισσότερο την κοινωνική απέχθεια προς τον μηχανισμό της αστυνομίας. Σε μια περίοδο πραγματικής κρίσης για τον ελληνικό λαό αλλά και επίσης πραγματικής άνθησης για τα ζόμπι του κεφαλαίου, γίνεται όλο και πιο ευδιάκριτος ο ρόλος των επιμέρους κρατικών μηχανισμών.

Η βία του κεφαλαίου όπως αυτή εμφανίζεται σήμερα έχει την ανάγκη και τη στήριξη από την αποκτηνωμένη δράση των ταγμάτων ασφαλείας. Και αυτό κάνουν… Επιτίθενται σε εργαζόμενους, επιτίθενται σε μικρές κοινωνίες και για μια ακόμη φορά δολοφονούν ακόμη και αν δεν υπάρχει απέναντί τους ένας ξεκάθαρος ιδεολογικός εχθρός. Επιτίθενται στην κοινωνία, προσπαθούν να δικαιώσουν με κάθε τρόπο τις βουλές μιας κτηνώδους εξουσίας που ζει τον ολοκληρωτικό της παράδεισο, στηρίζοντας τα φρικιά του κεφαλαίου και στηριζόμενη από τα ζώα της καταστολής. Η δολοφονία που έγινε στην Κέρκυρα, οι ξυλοδαρμοί στην Κοζάνη, η εγκαθίδρυση μιας αντιδραστικής κουστωδίας από καθηγητάδες στη Θεσσαλονίκη, αυτό που γίνεται σε όλη την κατεχόμενη επικράτεια είναι μια ξεκάθαρη ταξική επίθεση που δεν πρέπει να περάσει αναπάντητη.

Εκδηλώσεις διαμαρτυρίας για τη δολοφονία από την αστυνομία, στη Λευκίμη, έγιναν σε Ιωάννινα, Άρτα, Λάρισα, Κέρκυρα, κλπ. Αυτό είναι που έπρεπε να γίνει και καλό είναι να μη σταματήσει εδώ. Το μπόλιασμα των κατά τόπους δράσεων πρέπει να γίνεται συνολικά στον κοινωνικό χώρο, όχι με όρους “τοπικούς” αλλά συνολικά κοινωνικούς, ταξικούς, ανεξάρτητα των τοπικών γεωγραφικών ορίων των γεγονότων-“αφορμών’. Το “τοπικό” να ξεφεύγει από τα μικρά γεωγραφικά του όρια και να καταθέτει την ταξική του δράση, τον πολιτικό του λόγο, την αντίσταση, εκεί που πραγματικά βρίσκεται, στην ταξική-κοινωνική αντιπαράθεση με την τάξη και τους μηχανισμούς του Κράτους και του Κεφαλαίου, ανεξάρτητα και πέρα των γεωγραφικών. Στις τοπικές γειτονιές, έρχονται συνοδευόμενα από τα ζώα της καταστολής και τους “ιδιώτες” της ανάπτυξης του κεφαλαίου, βίαια ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη “χρηστική αξία” του περιβάλλοντος, με τις εργασιακές συνθήκες πραγματικής εκμετάλλευσης, με τη βία του σημερινού πολιτισμού. Μπορούμε να απλώσουμε την αντίσταση σε αυτά τα ζητήματα Παντού.

Να μετατρέψουμε όλο τον κοινωνικό χώρο σε ένα πεδίο αντίστασης, σε ένα σημείο συνάντησης όλων των (τοπικών) αντιστάσεων, που να αναδεικνύει τα πολυσύνθετα ταξικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά της σύγκρουσης που έχουν έναν και μόνο στόχο, έναν και μόνο εχθρό το κράτος και το κεφάλαιο. Η επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου είναι συνολική, αφορά όλο το φάσμα και τους φυσικούς χώρους της κοινωνίας, τα πανεπιστήμια της, τους χώρους εργασίας, το φυσικό περιβάλλον.. Συνολική πρέπει να είναι και η απάντησή μας στα πανεπιστήμια, στους χώρους εργασίας, στην προστασία του περιβάλλοντος. Να βρούμε, και μάλλον κάτι έχουμε κάνει, τρόπους που να συνδέουν ακόμη πιο στενά ακόμη πιο επιθετικά τους διάφορους αγώνες.