ΣΥΝ ΚΑΙ ΣΥΡΙΖΑ

ΑΛΕΚΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ

“Διέξοδος για τη χώρα δεν μπορεί να είναι άλλη από την απόσυρση της κυβέρνησης. Μόνον η πολιτική διέξοδος, η προσφυγή στις κάλπες τώρα” σημειώνει σε κύριο άρθρο της η Αυγή στις 09/12. Για να συνεχίσει στις 10/12 με πυχιαίους τίτλους: “Η χώρα χρειάζεται συντεταγμένη πολιτική, ριζοσπαστική διέξοδο” υποστήριξε ο Αλέκος Αλαβάνος, αμέσως μετά την συνάντησή του με τον πρωθυπουργό, επαναλαμβάνοντας ουσιαστικά το αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ για παραίτηση της κυβέρνησης και διεξαγωγή εκλογών. Και μάλιστα κατά τον Α. Αλαβάνο “αν δεν γίνει ευρύτερη συνεργασία μέσα στην κοινωνία που να περιλαμβάνει, δηλαδή, τις δυνάμεις που είναι σήμερα με το ΣΥΡΙΖΑ και ένα πολύ μεγάλο κομμάτι των δυνάμεων που είναι στο ΠΑΣΟΚ, δεν μπορούμε να έχουμε μια άλλη λύση”. Εκλογές η λύση λοιπόν με δεδομένο συνεχίζει – πως “το 8.5%, το 7.5%, ή και το 6%, και το 5% θα σας έλεγα είναι καλό σημείο αφετηρίας και σε αυτές τις νέες συνθήκες !!!”. Για να συμπληρώσει ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Φ. Κουβέλης, ότι “ η Αριστερά, στην οποία θητεύω και την οποία έχω την τιμή να υπηρετώ, δεν έχει σχέση με την ανωμαλία που προέκυψε τις τελευταίες ημέρες.”

Τα ιστορικά παραδείγματα όμως σε Ελλάδα, Γαλλία, Πορτογαλλία, έχουν δείξει πως δια των εκλογών η αστική τάξη επιχείρησε και επιχειρεί να καθυποτάξει το κίνημα. Αντίθετα, έχει επίσης αποδειχθεί πως με ένα πολιτικό, αναπτυσσόμενο εργατικό κίνημα που καταφέρνει επί μέρους έστω νίκες, ακόμη και η εναλλαγή αστικών κομματων στην κυβέρνηση μέσω αναγκαστικών και όχι προσχεδιασμένων εκλογών, γίνεται με άλλους όρους προοπτική και σημασία για το ίδιο το εργατικό κίνημα.

Θετικότητα επομένως κρύβεται στην ισότιμη κοινή δράση της Αριστεράς, δημόσια προωθητική κριτική, αντιπαράθεση ή και πολεμική αρχών για την ποιοτική και ποσοτική ανάπτυξη του εργατικού κινήματος το οποίο: Θα αποκαλύπτει τον πολιτικά ένοχο, την Ε.Ε. και τα αστικά κόμματα. Θα επιφέρει ρωγμές, καθυστερήσεις νίκες και ανατροπές στα ζητήματα του μεροκάματου, του χρόνου, των όρων και συνθηκών εργασίας, των σύγχρονων εργατικών και νεολαιίστικων δημοκρατικών δικαιωμάτων, της απόκρουσης της κρατικής καταστολής, της απολαβής των δημοσίων αγαθών. Θα μορφοποιεί και θα οργανώνει τα δικά του όργανα άσκησης εργατικής πολιτικής. Θα προωθεί έμπρακτα το σύνθημα για την “από τα κάτω και από τα αριστερά” πτώση της κυβέρνησης.

Άλλο πρωτοσέλιδο της Αυγής, στις 11/12: “Μετά το deal Καραμανλή-Παπαρήγα πορεία του ΚΚΕ στην Κουμουνδούρου!”. Η λαθεμένη επιλογή του ΚΚΕ να πορευθεί στο υπουργείο Απασχόλησης οδηγεί την ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στο συμπέρασμα “ότι υπάρχει υπόγειο deal μεταξύ της κυβέρνησης και του ΚΚΕ, που επισημοποιήθηκε στη συνάντηση του πρωθυπουργού με την κ. Παπαρήγα”!

Είχε προετοιμάσει το έδαφος ο ίδιος ο Α. Τσίπρας στις 10/12 με τη δήλωση: “Φοβάμαι ότι έχετε υπερβεί τα εσκαμμένα. Δεν ξέρω τι συζητάτε με τον κ. Καραμανλή...”. Για να καταλήξει η εφημερίδα, με τη γνωστή επωδό “ως γνωστόν οι Κνίτες είναι καλύτεροι και από αστυνομικούς...”. Τώρα, σε αυτή τη συγκυρία.

Τώρα που οι μνήμες φέρνουν μπροστά συλλογισμούς και απολογισμούς που θα θέλαμε να μη γινόταν. Ότι δηλαδή από το 1980, όταν δολοφονούνται κατά την διάρκεια της πορείας για την επέτειο του Πολυτεχνείου από αστυνομικούς των ΜΑΤ, η νεαρή εργάτρια Σταματίνα Κανελλοπούλου και ο 26χρονος Ιάκωβος Κουμής, δεκαπέντε νέοι έχουν σκοτωθεί από την αστυνομία εν ψυχρώ και επιπλέον ο αγωνιστής καθηγητής Νίκος Τεμπονέρας από την ομάδα Κένταυρος, που εξακολουθεί να φωλιάζει εντός της Ν.Δ.! Δεκαπέντε άνθρωποι, από τους οποίους οι τρεις είναι δεκαπεντάχρονοι μαθητές και τρεις οικονομικοί μετανάστες.

Τώρα λοιπόν “οι Κνίτες είναι ως γνωστόν(!) καλλίτεροι από τους αστυνομικούς!” Αυτή είναι η πολιτική απάντηση στο ΚΚΕ από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ μετά τις δηλώσεις της Α.Παπαρήγα κατά την έξοδό της από το Μαξίμου. Δηλώσεις, από τη μεριά του ΚΚΕ, που αντί να καλούν την Αριστερά και το λαό σε κοινή δράση, σε ανώτερης ποιότητας συλλογική και ατομική στράτευση για την ήττα, ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής και από τα “κάτω και από τα αριστερά” της ίδιας της κυβέρνησης, καλούσαν το ΣΥΡΙΖΑ να μην χαϊδεύει τα αυτιά των “κουκουλοφόρων”!

Αδιέξοδος διχασμός, εμφύλιος που αγγίζει τα όρια του εκφυλισμού, ο οποίος διοχετεύεται στον ίδιο τον κόσμο της Αριστεράς με καθηλωτικές επιδράσεις στο κίνημα. Αυτού του περιεχομένου, είδους και επιπέδου αντιπαράθεση, όχι μόνο δεν ανυψώνει την Αριστερά στο ύψος του αναγνωρισμένου ηγέτη του κινήματος, αλλά, αντίθετα τη βυθίζει στη μικρότητα και στο αδιέξοδο σε σχέση με την ιστορικότητα της ταξικής πάλης.

Διχασμός λοιπόν αλλά και πρόταση, από το ΣΥΡΙΖΑ, κοινοβουλευτικής πολιτικής διεξόδου.


ΠΡΙΝ, Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2008