Εδώ και καιρό η ηγεσία του ΚΚΕ, έχει κηρύξει, σχεδιάσει, μεθοδεύσει και υλοποιεί ένα καταστροφικό, αδιέξοδο και εκφυλιστικό νέο εμφύλιο ανάμεσα στις δυνάμεις της Αριστεράς. Τα δημοσιεύματα του Ριζοσπάστη που χαρακτηρίζουν «Γλοιώδη υποτακτικό των κοινοτικών οδηγιών για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας στα νοσοκομεία» την Αριστερή Ριζοσπαστική Συνεργασία Ιατρών (Σάββατο 1 Νοέμβρη), «ναυάγιο της ταξικής πάλης» (Πέμπτη 30 Οκτώβρη) τον Ε. Μπιτσάκη, «πολιτικό αλήτη» τον εκπρόσωπο των «τυχοδιωκτικών – συλλήβδην – Παρεμβάσεων» στην ΟΛΜΕ είναι μέρος μιας ανάλογης συμπεριφοράς που καλύπτει γενικότερα το χώρο της διαφορετικής από το ΚΚΕ Αριστεράς που «τολμά» να του ασκήσει κριτική.
Η σημερινή «κριτική» του ΚΚΕ προς τις δυνάμεις της Αριστεράς, κομμουνιστικής αναφοράς, αντικαπιταλιστικές, ρεφορμιστικές, συνειδητές, ημισυνειδητές ή μισοαυθόρμητες είναι συνέχεια και σύγχρονη έκδοση αυτής της εκφυλιστικής κριτικής. Πολιτικά στοχεύει στην συντριβή και όχι στον επαναστατικό μετασχηματισμό «του άλλου», ώστε, όχι να ηγεμονεύσει αλλά να κυριαρχήσει στο χώρο της Αριστεράς.
Να διαπραγματεύεται δηλαδή ανενόχλητα και απ’ ευθείας τη θέση του στο αριστερό άκρο της αστικής πολιτικής σκηνής όπως η μεταπολεμική ιστορία καταδεικνύει και η πολιτική του υποδηλώνει.
Στοχεύει επίσης στην καλλιέργεια του φανατισμού – δηλαδή στο αντίθετο της διαλεκτικής Λογικής – και στην ανύψωση τοίχου ανάμεσα στα μέλη, οπαδούς του και στην άλλη Αριστερά, για τη βίαιη ματαίωση οποιασδήποτε ώσμωσης ιδεών, πολιτικών και κοινής δράσης σε μια εποχή που το έχει κατ’ εξοχήν ανάγκη για τη νικηφόρα αντιμετώπιση της αντιδραστικής αστικής λαίλαπας. Οδηγεί και πολλαπλασιάζει τον κατακερματισμό της Αριστεράς.
Η εκφυλιστική αυτή κριτική εδράζεται στην αντίληψη που θεωρεί το κόμμα αυτοσκοπό και όχι αναντικατάστατο μέσο για τον κοινωνικό μετασχηματισμό. Συνδέεται με την αντίληψη για την εποχή που τη θεωρεί γραμμική αντιδραστική συνέχεια του χθες και όχι ποιοτικό κοινωνικό άλμα με πρωτόγνωρη αντιδραστικότητα αλλά και υλικές δυνατότητες – αναγκαιότητες για το πέρασμα στον αμέσως επόμενο κοινωνικό σχηματισμό, την κομμουνιστική κοινωνία.
Ωστόσο αυτού του είδους η εκφυλιστική κριτική δεν περιορίζεται στο χώρο του ΚΚΕ. Αποτελεί εξαγώγιμο είδος προς τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς.
ΑΛΕΚΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου