Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ
Το φαινόμενο της ακρίβειας και της κερδοσκοπίας είναι ταυτισμένο με τον καπιταλισμό με υφέσεις και εξάρσεις όπως η περίοδος που διανύουμε στο παγκοσμιοποιημένο χωριό. Πετρέλαιο, αγροτικά προϊόντα, βιομηχανικά υλικά τραβούν την ανηφόρα. Οι εξεγέρσεις των εξαθλιωμένων του Τρίτου Κόσμου «για μια κούπα ρύζι» είναι στην ημερήσια διάταξη. Οι εκτιμήσεις των «έγκυρων» οικονομικών αναλυτών προβλέπουν αστρονομικές τιμές σε μια σειρά από προϊόντα ευρείας κατανάλωσης για τα επόμενα 2-3 χρόνια.
Ο παγκόσμιος καπιταλισμός έφτασε στο σημείο να οδηγήσει τεράστιες γεωγραφικές ζώνες του πλανήτη σε ζώνες θανάτου από την πείνα. Απʼ ότι φαίνεται δεν θα προλάβουν να τους σκοτώσουν όλους οι βόμβες του Μπους.
Η χώρα μας έχει το «προνόμιο» να είναι η δεύτερη σε δείκτη φτώχειας στην Ε.Ε. των 25 και ταυτόχρονα η χώρα με τις μεγαλύτερες ανισότητες στην κατανομή του εισοδήματος στην Ευρωζώνη των 15.
Την ίδια στιγμή εμφανιζόμαστε ακριβότεροι και από τις ώριμες καπιταλιστικές χώρες (Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία κλπ.). Στην Ψωροκώσταινα του Καραμανλή των 600 βασικού μισθού και 500 σύνταξη το γάλα έχει 1,40 όταν στην υπόλοιπη Ευρωζώνη έχει 0,85. Το κεφάλαιο στην Ελλάδα μη μπορώντας να κατακτήσει ούτε την εγχώρια αγορά με την απαιτούμενη παραγωγική βάση καταφεύγει στο μαυραγοριτισμό.
Μια σειρά από προϊόντα (φάρμακα – τρόφιμα κ.ά.) και υπηρεσίες (ΔΕΚΟ – δίδακτρα – διόδια κ.ά.) έφτασαν μέχρι και να διπλασιάσουν τις τιμές τους μέσα σε μια τετραετία ενώ το ίδιο διάστημα οι μισθοί μας και οι συντάξεις μας δεν αυξήθηκαν περισσότερο από 15%. Στα παράθυρα των καναλιών αναζητούν τους ενόχους. «Οι κερδοσκόποι, οι ανύπαρκτοι ελεγκτικοί μηχανισμοί, τα 41+4 μέτρα του Φώλια, η ανωριμότητα του καταναλωτικού κινήματος». Το ακούσαμε και το τελευταίο. Μήπως φταίμε εμείς; Ας τα πάρουμε από την αρχή.
Ο νεοφιλελεύθερος μύθος
«Η ελεύθερη αγορά θα αυτορυθμιστεί και μέσω της ανταγωνιστικότητας οι τιμές θα πέσουν».
Και η πραγματικότητα που βιώνουμε
Κατʼ αρχάς δεν υπάρχει ελεύθερη αγορά στην εποχή των πολυεθνικών και των μονοπωλίων. Δύο-τρεις εταιρείες ανά κλάδο προϊόντος που ελέγχουν από 70% και πάνω του συνολικού τζίρου συνεννοούνται μεταξύ τους (καρτέλ) για τις τιμές και τις επιβάλουν στην αγορά. Όποιος διαφωνεί τον τρώει το μαύρο σκοτάδι.
Οι κουμπάροι, τα σκάνδαλα, οι δωρολήπτες γερμανικών προϊόντων (λέγε με Κυριάκο), οι πραίτορες του Πολύδωρα δεν είναι η εξαίρεση είναι ο κανόνας της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης Καραμανλή.
Τις τιμές στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ τις καθορίζει η κυβέρνηση. Για να τις ξεπουλήσουν τις Δημόσιες Επιχειρήσεις θέλουν να τις κάνουν «ελκυστικές» στους επενδυτές.
Άρα ιδιωτικοποίηση και ακρίβεια πάνε πακέτο.
Ο επίσημος πληθωρισμός της Στατιστικής Υπηρεσίας είναι ένα λογιστικό τέρας γενετικά τροποποιημένο. Αλήθεια ποιος αγοράζει φωτιστικό πετρέλαιο;
Η σύμπραξη δημοσίου-ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ) με την παραχώρηση στους ιδιώτες υποδομών όπως λιμάνια, αυτοκινητόδρομοι (Αττική Οδός – προεκτάσεις της), αστικοί δρόμοι (ελεγχόμενη στάθμευση).
Διόδια παντού, μέχρι την εξώπορτα του σπιτιού μας.
Η φοροαπαλλαγή στις Α.Ε. με τη μείωση του φορολογικού συντελεστή στο 25% ισοσταθμίστηκε με αύξηση του ΦΠΑ και με αλλεπάλληλες αυξήσεις των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων. Αποτέλεσμα, ξέφρενο πάρτι για εργολάβους και τραπεζίτες.
Είκοσι οχτώ χρόνια από την είσοδο στην Ε.Ε. και πέντε μετά την εισαγωγή του ευρώ και τα αποτελέσματα είναι τραγικά.
Από το είσαι στην ΕΟΚ μάθε για την ΕΟΚ, στο είσαι στην ΕΕ πάθε από την ΕΕ. Γαλλία, Ολλανδία Ιρλανδία, όσο νυχτώνει το ΟΧΙ δυναμώνει.
Η ακρίβεια πλήττει το καθημερινό τραπέζι του εργαζόμενου λαού. Στην απέναντι όχθη πχ. στα πολυτελή αυτοκίνητα οι προσφορές είναι προκλητικές.
Η στάση της δημοκρατικής αντιπολίτευσης
Το ΠΑΣΟΚ έχει από χρόνια προσκυνήσει την οικονομία της αγοράς. Η οχταετία Σημίτη ήταν η εποχή της οριστικής εγκατάλειψης της σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης. Τα δύο κόμματα της επίσημης Αριστεράς προβάλουν το ζήτημα της ακρίβειας, με τέτοιο τρόπο που ουσιαστικά προσβλέπουν να εισπράξουν τη δυσαρέσκεια σε ψήφους διαμαρτυρίας με άμεσο αποτέλεσμα η ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ να διοργανώνουν απογευματινό συλλαλητήριο για την ακρίβεια. Για απεργία ούτε κουβέντα!!!
Τι μπορούμε να κάνουμε;
Σίγουρα όχι ακτιβιστικές ενέργειες τύπου Ρομπέν των Φτωχών ή λαϊκών Ζορό (που βέβαια τα κίνητρά τους είναι τίμια) που ουσιαστικά βάζουν τις λαϊκές μάζες σε ρόλο θεατή άντε χειροκροτητή. Το ζητούμενο σήμερα είναι να αναδειχθεί ένα εργατικό λαϊκό κίνημα που να διεκδικεί σαν άμεσα ζητήματα:
Νέα Συλλογική Σύμβαση Εργασίας με καταγγελία της παλιάς. Γενναίες αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις. Το μέγιστο ύψος των αυξήσεων στα βασικά καταναλωτικά είδη να αποτελούν τμήμα της Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.
Πάγωμα των απολύσεων, ποινικοποίηση της ανασφάλιστης εργασίας.
Επίδομα ανεργίας σε όλους όσους δεν έχουν δουλειά, ίσο με το βασικό μισθό.
Διατίμηση στα προϊόντα λαϊκής κατανάλωσης.
Πάγωμα των ιδιωτικοποιήσεων και των τιμολογίων των ΔΕΚΟ.
Επιδότηση του ενοικίου της πρώτης κατοικίας στο 100% της αξίας του.
Οι παραγωγικοί συνεταιρισμοί να έχουν ποσοστό τουλάχιστον 25% στα ράφια των σούπερ μάρκετ.
Τα επικίνδυνα τρόφιμα και τα υποπροϊόντα εκπτωτικών σούπερ μάρκετ δεν είναι λύση είναι υποταγή. Ποιοτικά και φτηνά προϊόντα για όλους.
Φτάνουν αυτά από μόνα τους; Όχι βέβαια.
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι, η οικονομία της αγοράς βλάπτει σοβαρά την κοινωνία. Είναι επιτακτική ανάγκη να διεκδικήσουμε μία άλλη οικονομική και κοινωνική οργάνωση της παραγωγής και της διανομής των καταναλωτικών προϊόντων προσαρμοσμένη στις άμεσες και έμμεσες ανάγκες του λαού.
Είναι τελικά ανάγκη όσο ποτέ να ανατραπεί εδώ και τώρα αυτή η κυβέρνηση.
Μοναδική διέξοδος για την κοινωνία είναι μια:
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Η Αριστερά επιτέλους να αναλάβει τις ευθύνες της. Να μπει μπροστά, να καθοδηγήσει ένα τέτοιο κίνημα μέχρι την οριστική του νίκη.
Η οικονομική και πολιτική βαρβαρότητα του νεοφιλελευθερισμού προελαύνει. Θα τους αφήσουμε;
Ο παγκόσμιος καπιταλισμός έφτασε στο σημείο να οδηγήσει τεράστιες γεωγραφικές ζώνες του πλανήτη σε ζώνες θανάτου από την πείνα. Απʼ ότι φαίνεται δεν θα προλάβουν να τους σκοτώσουν όλους οι βόμβες του Μπους.
Η χώρα μας έχει το «προνόμιο» να είναι η δεύτερη σε δείκτη φτώχειας στην Ε.Ε. των 25 και ταυτόχρονα η χώρα με τις μεγαλύτερες ανισότητες στην κατανομή του εισοδήματος στην Ευρωζώνη των 15.
Την ίδια στιγμή εμφανιζόμαστε ακριβότεροι και από τις ώριμες καπιταλιστικές χώρες (Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία κλπ.). Στην Ψωροκώσταινα του Καραμανλή των 600 βασικού μισθού και 500 σύνταξη το γάλα έχει 1,40 όταν στην υπόλοιπη Ευρωζώνη έχει 0,85. Το κεφάλαιο στην Ελλάδα μη μπορώντας να κατακτήσει ούτε την εγχώρια αγορά με την απαιτούμενη παραγωγική βάση καταφεύγει στο μαυραγοριτισμό.
Μια σειρά από προϊόντα (φάρμακα – τρόφιμα κ.ά.) και υπηρεσίες (ΔΕΚΟ – δίδακτρα – διόδια κ.ά.) έφτασαν μέχρι και να διπλασιάσουν τις τιμές τους μέσα σε μια τετραετία ενώ το ίδιο διάστημα οι μισθοί μας και οι συντάξεις μας δεν αυξήθηκαν περισσότερο από 15%. Στα παράθυρα των καναλιών αναζητούν τους ενόχους. «Οι κερδοσκόποι, οι ανύπαρκτοι ελεγκτικοί μηχανισμοί, τα 41+4 μέτρα του Φώλια, η ανωριμότητα του καταναλωτικού κινήματος». Το ακούσαμε και το τελευταίο. Μήπως φταίμε εμείς; Ας τα πάρουμε από την αρχή.
Ο νεοφιλελεύθερος μύθος
«Η ελεύθερη αγορά θα αυτορυθμιστεί και μέσω της ανταγωνιστικότητας οι τιμές θα πέσουν».
Και η πραγματικότητα που βιώνουμε
Κατʼ αρχάς δεν υπάρχει ελεύθερη αγορά στην εποχή των πολυεθνικών και των μονοπωλίων. Δύο-τρεις εταιρείες ανά κλάδο προϊόντος που ελέγχουν από 70% και πάνω του συνολικού τζίρου συνεννοούνται μεταξύ τους (καρτέλ) για τις τιμές και τις επιβάλουν στην αγορά. Όποιος διαφωνεί τον τρώει το μαύρο σκοτάδι.
Οι κουμπάροι, τα σκάνδαλα, οι δωρολήπτες γερμανικών προϊόντων (λέγε με Κυριάκο), οι πραίτορες του Πολύδωρα δεν είναι η εξαίρεση είναι ο κανόνας της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης Καραμανλή.
Τις τιμές στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ τις καθορίζει η κυβέρνηση. Για να τις ξεπουλήσουν τις Δημόσιες Επιχειρήσεις θέλουν να τις κάνουν «ελκυστικές» στους επενδυτές.
Άρα ιδιωτικοποίηση και ακρίβεια πάνε πακέτο.
Ο επίσημος πληθωρισμός της Στατιστικής Υπηρεσίας είναι ένα λογιστικό τέρας γενετικά τροποποιημένο. Αλήθεια ποιος αγοράζει φωτιστικό πετρέλαιο;
Η σύμπραξη δημοσίου-ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ) με την παραχώρηση στους ιδιώτες υποδομών όπως λιμάνια, αυτοκινητόδρομοι (Αττική Οδός – προεκτάσεις της), αστικοί δρόμοι (ελεγχόμενη στάθμευση).
Διόδια παντού, μέχρι την εξώπορτα του σπιτιού μας.
Η φοροαπαλλαγή στις Α.Ε. με τη μείωση του φορολογικού συντελεστή στο 25% ισοσταθμίστηκε με αύξηση του ΦΠΑ και με αλλεπάλληλες αυξήσεις των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων. Αποτέλεσμα, ξέφρενο πάρτι για εργολάβους και τραπεζίτες.
Είκοσι οχτώ χρόνια από την είσοδο στην Ε.Ε. και πέντε μετά την εισαγωγή του ευρώ και τα αποτελέσματα είναι τραγικά.
Από το είσαι στην ΕΟΚ μάθε για την ΕΟΚ, στο είσαι στην ΕΕ πάθε από την ΕΕ. Γαλλία, Ολλανδία Ιρλανδία, όσο νυχτώνει το ΟΧΙ δυναμώνει.
Η ακρίβεια πλήττει το καθημερινό τραπέζι του εργαζόμενου λαού. Στην απέναντι όχθη πχ. στα πολυτελή αυτοκίνητα οι προσφορές είναι προκλητικές.
Η στάση της δημοκρατικής αντιπολίτευσης
Το ΠΑΣΟΚ έχει από χρόνια προσκυνήσει την οικονομία της αγοράς. Η οχταετία Σημίτη ήταν η εποχή της οριστικής εγκατάλειψης της σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης. Τα δύο κόμματα της επίσημης Αριστεράς προβάλουν το ζήτημα της ακρίβειας, με τέτοιο τρόπο που ουσιαστικά προσβλέπουν να εισπράξουν τη δυσαρέσκεια σε ψήφους διαμαρτυρίας με άμεσο αποτέλεσμα η ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ να διοργανώνουν απογευματινό συλλαλητήριο για την ακρίβεια. Για απεργία ούτε κουβέντα!!!
Τι μπορούμε να κάνουμε;
Σίγουρα όχι ακτιβιστικές ενέργειες τύπου Ρομπέν των Φτωχών ή λαϊκών Ζορό (που βέβαια τα κίνητρά τους είναι τίμια) που ουσιαστικά βάζουν τις λαϊκές μάζες σε ρόλο θεατή άντε χειροκροτητή. Το ζητούμενο σήμερα είναι να αναδειχθεί ένα εργατικό λαϊκό κίνημα που να διεκδικεί σαν άμεσα ζητήματα:
Νέα Συλλογική Σύμβαση Εργασίας με καταγγελία της παλιάς. Γενναίες αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις. Το μέγιστο ύψος των αυξήσεων στα βασικά καταναλωτικά είδη να αποτελούν τμήμα της Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.
Πάγωμα των απολύσεων, ποινικοποίηση της ανασφάλιστης εργασίας.
Επίδομα ανεργίας σε όλους όσους δεν έχουν δουλειά, ίσο με το βασικό μισθό.
Διατίμηση στα προϊόντα λαϊκής κατανάλωσης.
Πάγωμα των ιδιωτικοποιήσεων και των τιμολογίων των ΔΕΚΟ.
Επιδότηση του ενοικίου της πρώτης κατοικίας στο 100% της αξίας του.
Οι παραγωγικοί συνεταιρισμοί να έχουν ποσοστό τουλάχιστον 25% στα ράφια των σούπερ μάρκετ.
Τα επικίνδυνα τρόφιμα και τα υποπροϊόντα εκπτωτικών σούπερ μάρκετ δεν είναι λύση είναι υποταγή. Ποιοτικά και φτηνά προϊόντα για όλους.
Φτάνουν αυτά από μόνα τους; Όχι βέβαια.
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι, η οικονομία της αγοράς βλάπτει σοβαρά την κοινωνία. Είναι επιτακτική ανάγκη να διεκδικήσουμε μία άλλη οικονομική και κοινωνική οργάνωση της παραγωγής και της διανομής των καταναλωτικών προϊόντων προσαρμοσμένη στις άμεσες και έμμεσες ανάγκες του λαού.
Είναι τελικά ανάγκη όσο ποτέ να ανατραπεί εδώ και τώρα αυτή η κυβέρνηση.
Μοναδική διέξοδος για την κοινωνία είναι μια:
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Η Αριστερά επιτέλους να αναλάβει τις ευθύνες της. Να μπει μπροστά, να καθοδηγήσει ένα τέτοιο κίνημα μέχρι την οριστική του νίκη.
Η οικονομική και πολιτική βαρβαρότητα του νεοφιλελευθερισμού προελαύνει. Θα τους αφήσουμε;
ΚΙΝΗΣΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου