Πέθανε ο 'Αγγελος Ελεφάντης Πέθανε χθες το βράδυ ο Άγγελος Ελεφάντης, διανοούμενος και μαχητικό στέλεχος της Ανανεωτικής Αριστεράς. Ο Άγγελος Ελεφάντης, ευρύτερα γνωστός ως ο διευθυντής και εκδότης του περιοδικού «Ο Πολίτης» από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, υπήρξε ένας άνθρωπος που συνέβαλε αποφασιστικά στη διαμόρφωση της πολιτικής σκέψης και της πολιτικής πρακτικής της Αριστεράς κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Εκτός από την μαχητική συμμετοχή του σε πολιτικούς σχηματισμούς της Αριστεράς, ο Άγγελος Ελεφάντης αφήνει και ένα τεράστιο συγγραφικό έργο. Η επικήδεια τελετή θα γίνει αύριο Παρασκευή στις 4.00 μ.μ. στο Α΄ Νεκροταφείο, ενώ η κηδεία θα γίνει μεθαύριο Σάββατο στο Νεχώρι Ευρυτανίας. Ο Άγγελος Ελεφάντης γεννήθηκε το 1936 στο Νεχώρι Ευρυτανίας. Τον Οκτώβριο του 1947 όλη η οικογένεια του μετακινείται στη Λαμία, καθώς ο στρατός εκκενώνει το χωριό. Στη συνέχεια, μεταβαίνει στη Μήλο και μετά στο Χαλάνδρι, όπου τελειώνει το Γυμνάσιο. Σπούδασε στη Νομική Αθηνών, από την οποία αποφοίτησε το 1964. Στα φοιτητικά του χρόνια εντάχθηκε στη νεολαία της ΕΔΑ. Το φθινόπωρο του 1964 πηγαίνει στο Παρίσι, όπου σπούδασε ανθρωπολογία και κοινωνιολογία στη Σορβόννη και ιστορία στην Ecole Pratique des Hautes Etudes, με καθηγητή τον George Haupt. Το 1973 παρουσίασε την (ανέκδοτη μέχρι σήμερα) εργασία του Le Parti Communiste de Grece devant la Resistance. Το 1968, με τη διάσπαση του ΚΚΕ, εντάχθηκε στο ΚΚΕ Εσωτερικού. Μετείχε ενεργά στην έκδοση των περιοδικών «Ελληνική Παρουσία», «Πορεία» (όργανο της ΕΠΕΣ, συλλόγου των Ελλήνων φοιτητών του Παρισιού, στο ΔΣ του οποίου υπήρξε για πολλά χρόνια μέλος), «L΄ Autre Grece» (αντιδικτατορική έκδοση των Ελλήνων του Παρισιού) και «Αγώνας» (όργανο της οργάνωσης του ΚΚΕ Εσωτερικού στο Παρίσι). Έζησε στο Παρίσι μέχρι την πτώση της χούντας, οπότε και επέστρεψε στην Αθήνα. Από το Μάιο του 1976 ήταν μέλος της γραμματείας σύνταξης και στη συνέχεια, μέχρι και το θάνατό του, διευθυντής και εκδότης του περιοδικού «Ο Πολίτης», καθώς και «Δεκαπενθήμερος Πολίτης» -καθώς και των ομώνυμων εκδόσεων. Στα χρόνια της μεταπολίτευσης, από τις στήλες του περιοδικού και γενικότερα με τη δημόσια παρουσία του, υπεράσπισε μαχητικά τις ιδέες της ανανεωτικής Αριστεράς. Μετείχε στην Κίνηση των 400 και άλλες πρωτοβουλίες ανένταχτων για τη συγκρότηση του χώρου της ανανεωτικής Αριστεράς. Το 1987 εντάχθηκε στο ΚΚΕ Εσωτερικού - Ανανεωτική Αριστερά, του οποίου υπήρξε μέλος της Πολιτικής Γραμματείας. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και βασικός συνεργάτης της εφημερίδας «Η Εποχή», καθώς και του περιοδικού «Κάπα». Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 άρχισε να αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Η Αυγή», της οποίας διετέλεσε διαδοχικά αντιπρόεδρος, πρόεδρος και μέλος του ΔΣ. Επίσης, από τον Ιούλιο του 2000 και μέχρι το θάνατό του επιμελούνταν το ένθετο «Ενθέματα» ("Γνώμες και Ιδέες, Λόγος και Τέχνες") της «Κυριακάτικης Αυγής». Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και μέλος του ΔΣ των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ) όπου επιμελούνταν και τη σειρά «Μαρτυρίες» (μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί επτά τόμοι με μαρτυρίες αγωνιστών, κυρίως της εποχής της Αντίστασης και του Εμφυλίου). Επίσης, δίδαξε για δύο χρόνια με αντικείμενο τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο στα «εργαστήρια των ΑΣΚΙ» στο πλαίσιο του μεταπτυχιακού προγράμματος του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Την εποχή της έξαρσης του εθνικισμού, με τα μεγάλα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό, στις αρχές της δεκαετίας του 1990, υπήρξε ένας από τους διανοούμενους που πρωτοστάτησαν σε πρωτοβουλίες κατά του εθνικισμού, μεταξύ των οποίων και το κείμενο των «160». Ο Άγγελος Ελεφάντης υπήρξε υποψήφιος στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΚΚΕ Εσωτερικού το 1985, στις εκλογές του 2004 με το Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ) στο νομό Ευρυτανίας και στις εκλογές του 2007 ξανά με τον ΣΥΡΙΖΑ στην Ευρυτανία. Είχε παντρευτεί τη Μαριάννα Δήτσα. Έχει δύο παιδιά, τον Νικόλα που ζει στη Γαλλία και την Άννα. Η συμβολή του Άγγελου Ελεφάντη στον τομέα των ιδεών, της πολιτικής και της πολιτικής σκέψης υπήρξε καίρια και εκδηλώθηκε με ποικίλους τρόπους: ως εκδότη και διευθυντή του «Πολίτη», ως βασικού αρθρογράφου της «Εποχής» και της «Αυγής», ως εμπνευστή και εμψυχωτή πολλών πρωτοβουλιών και ανθρώπων, ως ενεργού και δραστηριου αριστερού.Το συγγραφικό έργο του είναι ογκώδες, καθώς εκτός από τα άρθρα, τα δοκίμια και τις μελέτες που συνέγραψε, επιμελήθηκε, μετέφρασε και εξέδωσε πλήθος σημαντικών έργων. Βιβλία του: «Η επαγγελία της αδύνατης επανάστασης. ΚΚΕ και αστισμός στο Μεσοπόλεμο», Ολκός Αθήνα 1976 (και επανεκδόσεις: Θεμέλιο 1979 και 2000), «Ο ανεύρετος σοσιαλισμός», εκδόσεις Ο Πολίτης 1982. «Στον αστερισμό του λαϊκισμού», εκδ. Ο Πολίτης 1991, «Δια γυμνού οφθαλμού Πόλις», 1998, «Minima memoralia. Η ιστορία του παππού μου», Πόλις 2001, «Μας πήραν την Αθήνα... Ξαναδιαβάζοντας μερικά σημεία της ιστορίας 1940-1950», Βιβλιόραμα 2002. Επίσης μετείχε σε πολλούς συλλογικούς τόμους μεταξύ των οποίων: «Ο Ιανός του εθνικισμού και η ελληνική βαλκανική πολιτική» (Ο Πολίτης 1992), «Των αφανών. Τρεις ομιλίες για το βιβλίο της Παγώνας Στεφάνου», ΑΣΚΙ - Θεμέλιο, 1998. Επίσης είχε γράψει το κεφάλαιο «Το αντιστασιακό φαινόμενο» στο πολύτομο συλλογικό έργο Ιστορία του Νέου Ελληνισμού, 1770-2000 σε επιμέλεια Βασίλη Παναγιωτόπουλου. Επιμελήθηκε και μετέφρασε πολλά βιβλία και άρθρα. Κυριότερες μεταφράσεις του: Antre Leroi-Gourhan, Το έργο και η ομιλία του ανθρώπου, Τεχνική και γλώσσα, 2 τόμοι, Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, Αθήνα 2000, Ζαν - Κλωντ Μισεά, Η εκπαίδευση της αμάθειας, Βιβλιόραμα 2002. Ζαν Πωλ Σαρτρ, Υπέρ διανοουμένων συνηγορία, εκδ. Ο Πολίτης. Επιθυμία της οικογένειας, αντί στεφάνων να κατατεθούν χρήματα για την ενίσχυση του περιοδικού «Ο Πολίτης». www.kathimerini.gr με πληροφορίες από το ΑΠΕ-ΜΠΕ |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου