Του Στρατή Λιαρέλλη
Είναι πλέον γεγονός ότι η αποκάλυψη των υποθέσεων Μαγγίνα και Ζαχόπουλου -παρά το γεγονός ότι διαφέρουν σε αρκετά σημεία και η δεύτερη δεν έχει διερευνηθεί για να γίνουν γνωστές όλες οι πτυχές της- δημιουργεί αντικειμενικά μια νέα πολιτική πραγματικότητα. Πριν καν συμπληρωθούν τέσσερις μήνες από τις εκλογές, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έχει πλέον απολέσει οριστικά ένα ηθικό πλεονέκτημα, που έδειχνε να διατηρεί, έναντι της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Είναι αλήθεια ότι αυτό το ηθικό πλεονέκτημα είχε αποκτηθεί σε δύο φάσεις και με διαφορετικό τρόπο. Η πρώτη φάση αφορά την περίοδο πριν από το 2004, όπου η αλόγιστη άσκηση της εξουσίας εκ μέρους ορισμένων στελεχών του ΠΑΣΟΚ προσέδωσε πειστικότητα στην επιχειρηματολογία της ΝΔ. Στη δεύτερη φάση η κυβερνητική ρητορική είχε ως βασικό συστατικό ηθικοπλαστικές προσεγγίσεις του τύπου «σεμνά και ταπεινά», σύνθημα που κατέληξε να θυμίζει τον Βασίλη Αυλωνίτη όταν προήδρευε στον σύλλογο «Πνεύμα και Ηθική». Και πέραν αυτών, η συνήθης πρακτική να μετατρέπει κάθε συζήτηση και για οποιοδήποτε θέμα σε μια άγονη αντιπαράθεση, με επίκεντρο το «τι κάνατε εσείς επί τόσα χρόνια που κυβερνούσατε», είχε ως αποτέλεσμα τον απόλυτο αποπροσανατολισμό των πολιτών. Αλλωστε αυτού του είδους η αντιπαράθεση, πέρα από τα απολιτικά χαρακτηριστικά της και το άγονο του περιεχομένου της, έχει καταστεί και πλήρως ανούσια και αντιαισθητική.
Τώρα πλέον, όμως, και η σύγκριση μεταξύ των δύο περιόδων δεν μπορεί να σταθεί, αλλά και οι ηθικοπλαστικές προσεγγίσεις δεν βρίσκουν έδαφος. Αλλωστε το ΠΑΣΟΚ έχει κριθεί δύο φορές από τους πολίτες. Τώρα πλέον κρίνεται η διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, η οποία βρίσκεται στη δεύτερη θητεία της.
Με αυτά τα δεδομένα το παιχνίδι μεταφέρεται στο γήπεδο του ΠΑΣΟΚ. Οχι για να κριθεί για τα πεπραγμένα της περιόδου 1996-2004. Τα θετικά αυτής της περιόδου έχουν πιστωθεί και για τα αρνητικά πλήρωσε. Τώρα πλέον το ΠΑΣΟΚ οφείλει να πείσει ότι και πιο αξιόπιστο θα είναι στη διακυβέρνηση και πιο φερέγγυο, και κυρίως καθόλου προκλητικό στη διαχείριση της εξουσίας.
Για να τα αντιληφθούν όλα αυτά οι πολίτες, είναι απαραίτητες δύο προϋποθέσεις. Πρώτον, η άρθρωση ενός περιεκτικού και πειστικού πολιτικού λόγου, που θα δημιουργεί ελπίδες και θα καλλιεργεί προσδοκίες στους πολίτες για την επίλυση των προβλημάτων τους. Και δεύτερον, πρόσωπα που θα διακρίνονται για τη σοβαρότητά τους, την επάρκειά τους και τη δημόσια εικόνα τους. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα επιλέγονται και δεν θα αναδεικνύονται με μοναδικό κριτήριο τις εσωκομματικές ισορροπίες. Μέχρι αυτήν τη στιγμή το ΠΑΣΟΚ δείχνει να υστερεί και στα δύο. Υπόσχονται προγραμματικό λόγο μετά το συνέδριο και επαγγέλλονται ανάδειξη των ικανότερων με την ανάδειξη των νέων οργάνων. Ο χρόνος θα δείξει.
www.ethnos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου