Ενας νέος κόσμος που χτίζεται από τα πληκτρολόγια των υπολογιστών και τα κινητά τηλέφωνα
Των ΝΙΚΟΥ ΜΟΥΜΟΥΡΗ, ΝΑΤΑΣΑΣ ΜΠΕΡΗ
Ακόμα και στα πιο τρελά τους όνειρα οι δημιουργοί του δεν περίμεναν πως θα ερχόταν η στιγμή που το Internet θα αποτελούσε τον βασικό ανταγωνιστή της τηλεόρασης, θα άλλαζε ριζικά τον τρόπο που επικοινωνούμε, θα δημιουργούσε νέους κλάδους της οικονομίας, θα άλλαζε ακόμα και τον τρόπο που οι πολιτικοί διατυπώνουν τις σκέψεις τους (εξακολουθούν να συμβαίνουν θαύματα)...
Αν, λοιπόν, περιμένατε να διαβάσετε στις επόμενες σελίδες τι είναι το Internet θα σας απογοητεύσουμε. Μάλλον θέλαμε να δούμε τι συμβαίνει στο παγκόσμιο «ψηφιακό χωριό» και πώς επηρεάζεται η καθημερινότητά μας. Μπορεί ως χώρα να βρισκόμαστε ακόμα σε μια σχετικώς απομακρυσμένη... συνοικία του, ωστόσο ενδιαφέροντα πράγματα συμβαίνουν και στη δική μας γειτονιά. Τα blogs ή το zoo.gr δείχνουν πως πραγματικά κάτι συμβαίνει εδώ και όσο το «γρήγορο Internet» θα γίνεται υπόθεση ολοένα περισσότερων ανθρώπων στην Ελλάδα τόσο θα πυκνώνουν και οι αξιόλογες προσπάθειες. Ισως, τελικά, να μη βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα επανάσταση αλλά να γινόμαστε μάρτυρες ενός νέου κόσμου που χτίζεται από τα πληκτρολόγια των υπολογιστών και τα κινητά μας τηλέφωνα. Αλλωστε, σταδιακά το Internet βρίσκεται στη διάθεσή μας και όση ώρα βρισκόμαστε στον δρόμο, και μάλλον δεν είναι ιδιαίτερα μακριά η μέρα που θα είμαστε μονίμως συνδεδεμένοι σε αυτό... Ως τότε, όμως, ας δούμε τι συμβαίνει «εκεί έξω»...
| |
Μουσική On-line
Η μουσική βιομηχανία είναι ίσως ο κλάδος που συνειδητοποίησε με τον πιο επώδυνο τρόπο πως κάθε αντίσταση στις αλλαγές που φέρνει το Διαδίκτυο είναι, εν πολλοίς, μάταιη.
Επί σειρά ετών οι δισκογραφικές εταιρείες εθελοτυφλούσαν, θεωρώντας αρχικά πως τα ΜΡ3 ήταν μια μόδα που θα περνούσε και, αργότερα, πως με τις μηνύσεις κατά των χρηστών θα περιόριζαν την ανταλλαγή τραγουδιών. Τα σημάδια υπήρχαν βέβαια, το θέμα ήταν ποιος τα έβλεπε. Το 1999 ο Ντείβιντ Μπόουι οργάνωσε έναν on-line διαγωνισμό αναζητώντας τους καλύτερους στίχους για το τραγούδι «What's really happening» (σε σχετικώς ελεύθερη απόδοση, «Τι πραγματικά συμβαίνει»). Συγκεντρώθηκαν 80.000 υποψηφιότητες για μια υπόθεση που δεν είχε βέβαια να κάνει με την ανταλλαγή «πειρατικών» αρχείων αλλά με τη «νομιμοποίηση» του Διαδικτύου στη διανομή μουσικής και -γιατί όχι;- ταινιών.
Ηδη από τότε τραγούδια σε μορφή mp3 κυκλοφορούσαν αθρόα στο Διαδίκτυο, όμως κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει τι θα συνέβαινε τον αμέσως επόμενο χρόνο. Το 2000 ήταν η χρονιά του Napster, ενός συστήματος ανταλλαγής αρχείων -κυρίως μουσικής-, που προκάλεσε σοκ σε μουσικούς και δισκογραφικές εταιρείες. Το Napster σταμάτησε να υπάρχει ως... πειρατικό καράβι το 2001· στο μεταξύ όμως το κουτί της Πανδώρας είχε ανοίξει για τα καλά. Προγράμματα και υπηρεσίες, όπως το Audiogalaxy, το Morpheus, το Kazaa και το Limewire, έδειχναν πως οι δισκογραφικές πολύ απλά δεν μπορούσαν πια να ελέγξουν την κατάσταση και παρά τις απανωτές μηνύσεις προς χρήστες και παρόχους, δεν υπήρξε επιστροφή στο παραδοσιακό μοντέλο. Οι εταιρείες δεν ήθελαν το Διαδίκτυο, αλλά άρχισαν να αλλάζουν γνώμη το 2003, όταν η Apple παρουσίασε το on-line δισκοπωλείο iTunes, αποδεικνύοντας πως η πώληση μουσικής στο Διαδίκτυο είναι εφικτή.
Ωστόσο για αρκετό καιρό ακόμα οι δισκογραφικές εξακολουθούσαν να βλέπουν με... μισό μάτι τις on-line πωλήσεις. Η πίεση προς τις ίδιες εντάθηκε με την αύξηση στις πωλήσεις των προσωπικών συσκευών αναπαραγωγής αρχείων mp3. Μπορεί το iTunes να είχε αρχίσει τη λειτουργία του, ωστόσο σε όλο τον κόσμο πολλοί ήταν (και εξακολουθούν και σήμερα) εκείνοι που έδειχναν σαφή προτίμηση στα... ανεπίσημα συστήματα ανταλλαγής μουσικής.
Υιοθετήθηκαν διάφορα τρικ. Στα νόμιμα αρχεία ενσωματώθηκαν μηχανισμοί που αποτρέπουν την ανεξέλεγκτη αντιγραφή. Στα συστήματα ανταλλαγής τραγουδιών οι εταιρείες άρχισαν να διανέμουν αρχεία που δεν περιείχαν ούτε μία νότα, αλλά η αναπαραγωγή τους στον υπολογιστή μπορούσε υπό προϋποθέσεις να προκαλέσει βλάβη στην κάρτα ήχου και τα ηχεία. Γενικότερα, οι εταιρείες το έριξαν στο... αντάρτικο, φροντίζοντας παράλληλα να κρατούν και τις στρατιές των δικηγόρων τους απασχολημένες με μηνύσεις.
Αλλά το ποτάμι δεν μπορούσε πια να γυρίσει πίσω. Τους τελευταίους 18 μήνες οι εταιρείες αναγκάστηκαν να πιουν το πικρό ποτήρι και να... αγκαλιάσουν τον καταραμένο εχθρό - το mp3. Η ΕΜΙ, η Universal, η Warner και, εσχάτως, η Sony BMG ανακοίνωσαν πως θα διαθέτουν τα τραγούδια των καλλιτεχνών τους χωρίς προστασία αντιγραφής, υιοθετώντας πρακτικά το mp3. Σήμερα, μόνο το iTunes διατηρεί έναν κατάλογο με 6 εκατ. τραγούδια, ενώ υπολογίζεται πως ώς τα μέσα της προηγούμενης χρονιάς είχαν πραγματοποιηθεί γύρω στα 3 δισ. αγορές μουσικής. Στοιχεία για την Ελλάδα δεν υπάρχουν, ωστόσο υπάρχει μια σαφής στροφή του κοινού προς την προμήθεια μουσικής μέσω του Διαδικτύου. Σύμφωνα με στοιχεία της εταιρείας GfK, για το πρώτο εξάμηνο του 2007 στην Ελλάδα είχαν πουληθεί περισσότερες από 153.000 συσκευές συνολικής αξίας 14,5 εκατ. ευρώ, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως σε αυτές δεν περιλαμβάνονται τα κινητά τηλέφωνα με ενσωματωμένη δυνατότητα αναπαραγωγής μουσικής.
Ηδη από τότε τραγούδια σε μορφή mp3 κυκλοφορούσαν αθρόα στο Διαδίκτυο, όμως κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει τι θα συνέβαινε τον αμέσως επόμενο χρόνο. Το 2000 ήταν η χρονιά του Napster, ενός συστήματος ανταλλαγής αρχείων -κυρίως μουσικής-, που προκάλεσε σοκ σε μουσικούς και δισκογραφικές εταιρείες. Το Napster σταμάτησε να υπάρχει ως... πειρατικό καράβι το 2001· στο μεταξύ όμως το κουτί της Πανδώρας είχε ανοίξει για τα καλά. Προγράμματα και υπηρεσίες, όπως το Audiogalaxy, το Morpheus, το Kazaa και το Limewire, έδειχναν πως οι δισκογραφικές πολύ απλά δεν μπορούσαν πια να ελέγξουν την κατάσταση και παρά τις απανωτές μηνύσεις προς χρήστες και παρόχους, δεν υπήρξε επιστροφή στο παραδοσιακό μοντέλο. Οι εταιρείες δεν ήθελαν το Διαδίκτυο, αλλά άρχισαν να αλλάζουν γνώμη το 2003, όταν η Apple παρουσίασε το on-line δισκοπωλείο iTunes, αποδεικνύοντας πως η πώληση μουσικής στο Διαδίκτυο είναι εφικτή.
Ωστόσο για αρκετό καιρό ακόμα οι δισκογραφικές εξακολουθούσαν να βλέπουν με... μισό μάτι τις on-line πωλήσεις. Η πίεση προς τις ίδιες εντάθηκε με την αύξηση στις πωλήσεις των προσωπικών συσκευών αναπαραγωγής αρχείων mp3. Μπορεί το iTunes να είχε αρχίσει τη λειτουργία του, ωστόσο σε όλο τον κόσμο πολλοί ήταν (και εξακολουθούν και σήμερα) εκείνοι που έδειχναν σαφή προτίμηση στα... ανεπίσημα συστήματα ανταλλαγής μουσικής.
Υιοθετήθηκαν διάφορα τρικ. Στα νόμιμα αρχεία ενσωματώθηκαν μηχανισμοί που αποτρέπουν την ανεξέλεγκτη αντιγραφή. Στα συστήματα ανταλλαγής τραγουδιών οι εταιρείες άρχισαν να διανέμουν αρχεία που δεν περιείχαν ούτε μία νότα, αλλά η αναπαραγωγή τους στον υπολογιστή μπορούσε υπό προϋποθέσεις να προκαλέσει βλάβη στην κάρτα ήχου και τα ηχεία. Γενικότερα, οι εταιρείες το έριξαν στο... αντάρτικο, φροντίζοντας παράλληλα να κρατούν και τις στρατιές των δικηγόρων τους απασχολημένες με μηνύσεις.
Αλλά το ποτάμι δεν μπορούσε πια να γυρίσει πίσω. Τους τελευταίους 18 μήνες οι εταιρείες αναγκάστηκαν να πιουν το πικρό ποτήρι και να... αγκαλιάσουν τον καταραμένο εχθρό - το mp3. Η ΕΜΙ, η Universal, η Warner και, εσχάτως, η Sony BMG ανακοίνωσαν πως θα διαθέτουν τα τραγούδια των καλλιτεχνών τους χωρίς προστασία αντιγραφής, υιοθετώντας πρακτικά το mp3. Σήμερα, μόνο το iTunes διατηρεί έναν κατάλογο με 6 εκατ. τραγούδια, ενώ υπολογίζεται πως ώς τα μέσα της προηγούμενης χρονιάς είχαν πραγματοποιηθεί γύρω στα 3 δισ. αγορές μουσικής. Στοιχεία για την Ελλάδα δεν υπάρχουν, ωστόσο υπάρχει μια σαφής στροφή του κοινού προς την προμήθεια μουσικής μέσω του Διαδικτύου. Σύμφωνα με στοιχεία της εταιρείας GfK, για το πρώτο εξάμηνο του 2007 στην Ελλάδα είχαν πουληθεί περισσότερες από 153.000 συσκευές συνολικής αξίας 14,5 εκατ. ευρώ, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως σε αυτές δεν περιλαμβάνονται τα κινητά τηλέφωνα με ενσωματωμένη δυνατότητα αναπαραγωγής μουσικής.
| |
Το Διαδίκτυο άρχισε να γίνεται μέρος της καθημερινότητας ολοένα και περισσότερων συμπολιτών μας μόλις την τελευταία πενταετία
Ιντερνετ: Αλλαξε τον τρόπο επικοινωνίας και σκέψης
Μια ολόκληρη ζωή ON-LINE
Μια και τα πρωινά ραδιόφωνα παίζουν περισσότερο διαφημίσεις παρά μουσική, αναζητούμε μια πρόταση μακριά από τα αθηναϊκά ερτζιανά. Το last.fm να είναι καλά και άμα βαρεθεί ο ακροατής, βουρ για το www.projectplaylist.com, όπου χιλιάδες καλοί άνθρωποι από όλο τον κόσμο δημοσιοποιούν τις λίστες με τα αγαπημένα τους τραγούδια, τουλάχιστον μία θα ταιριάζει με τα γούστα μας γι' αυτό το πρωί.
Αφού εξασφαλίσαμε το ευ ζην πάμε για τα απλά, καθημερινά πράγματα. Ελεγχος στο e-mail, σαφώς να δούμε και τι καινούργιο προέκυψε στη διάρκεια της νύχτας στον προσωπικό λογαριασμό στο www.gmail.com. Καλώς ή κακώς βρεθήκαμε... παγιδευμένοι στο Facebook (www.facebook.com), οπότε μια και δεν υπάρχει κάποια πίεση χρόνου τσεκάρουμε κάνα βίντεο, παίζουμε κάποιο παιχνίδι και δοκιμάζουμε τις ικανότητές μας στις φιλικές παρτίδες του πόκερ.
Οι παλιές ημέρες που τρέχαμε από site σε site για να δούμε τι συμβαίνει στον κόσμο ανήκουν στο παρελθόν. Ενα πρόγραμμα υποστήριξης του συστήματος RSS συγκεντρώνει τις επικεφαλίδες από τους κόμβους της επιλογής μας και άμα χρειαστούμε κάτι περισσότερο για κάτι που προέκυψε μόλις τώρα, τα παιδιά της Google να είναι καλά και το περίπτερό τους στο news.google.com. Τώρα που είπα περίπτερο, να δούμε και τα ελληνικά blogs. Γρήγορη ματιά στο sync.gr και κάπου εδώ μπορεί να ξεκινήσει η αντιμετώπιση των βασικών καθημερινών προβλημάτων. Πληρωμή λογαριασμών on-line μέσω τραπέζης και τώρα που το 'φερε η κουβέντα στις υποχρεώσεις, να κάνουμε και μια γρήγορη επίσκεψη στο www.taxisnet.gr, μια και η αγαπητή Εφορία δεν αστειεύεται άμα πέσεις έξω στις προθεσμίες υποβολής των διαφόρων δηλώσεων. Δυστυχώς το ελληνικό Δημόσιο κάθε άλλο παρά έχει διάθεση να υιοθετήσει μια πιο ελαφριά και ψηφιακή εκδοχή της γραφειοκρατίας, το ενθαρρυντικό είναι ότι η διαδικτυακή υπηρεσία των ΚΕΠ, στο www.kep.gov.gr, διαθέτει όλες τις οδηγίες και τα έντυπα αιτήσεων. Να μοίραζαν και χαρτόσημα on-line ωραία θα ήταν. Κρίσιμο ερώτημα προκύπτει: Να πάρω ομπρέλα ή όχι; Το www.meteo.gr του Αστεροσκοπείου Αθηνών είναι το απόλυτο σημείο αναφοράς για τις μετεωρολογικές προβλέψεις στη χώρα και άσε την ΕΜΥ να λέει τα δικά της. Αφού λύθηκε και αυτό, προκύπτει η ανάγκη περαιτέρω χαζολογήματος, άντε να δούμε τι έχει σήμερα το μενού του youtube.com. Στο μεταξύ το μυαλό άρχισε να γουργουρίζει, το ταΐζουμε στα γρήγορα με επισκέψεις σε κόμβους, όπως το re-public.gr ή το greekliberals.net, δεν έχει σημασία αν διαφωνείς ή συμφωνείς με τα γραφόμενα, το ζήτημα είναι να γλιτώσεις τους νευρώνες από το να γίνουν πουρές βλέποντας τηλεόραση. Φυσικά δεν θα φάμε και το σύνολο της ζωής μας μπροστά στην οθόνη, δεν υπάρχει και δυνατότητα on-line επίσκεψης στον οφθαλμίατρο, οπότε ολίγη πνευματική τροφή σε... αναλογική μορφή από το βρετανικό Amazon (amazon.co.uk) και το ελληνικό greekbooks.gr είναι επιβεβλημένη. Μια και μάλλον δεν ξεχάσαμε κάτι, μπορούμε να βγούμε πια στον δρόμο, η τηλε-εργασία, βλέπετε είναι ακόμα όνειρο απατηλό στα μέρη μας...
Αφού εξασφαλίσαμε το ευ ζην πάμε για τα απλά, καθημερινά πράγματα. Ελεγχος στο e-mail, σαφώς να δούμε και τι καινούργιο προέκυψε στη διάρκεια της νύχτας στον προσωπικό λογαριασμό στο www.gmail.com. Καλώς ή κακώς βρεθήκαμε... παγιδευμένοι στο Facebook (www.facebook.com), οπότε μια και δεν υπάρχει κάποια πίεση χρόνου τσεκάρουμε κάνα βίντεο, παίζουμε κάποιο παιχνίδι και δοκιμάζουμε τις ικανότητές μας στις φιλικές παρτίδες του πόκερ.
Οι παλιές ημέρες που τρέχαμε από site σε site για να δούμε τι συμβαίνει στον κόσμο ανήκουν στο παρελθόν. Ενα πρόγραμμα υποστήριξης του συστήματος RSS συγκεντρώνει τις επικεφαλίδες από τους κόμβους της επιλογής μας και άμα χρειαστούμε κάτι περισσότερο για κάτι που προέκυψε μόλις τώρα, τα παιδιά της Google να είναι καλά και το περίπτερό τους στο news.google.com. Τώρα που είπα περίπτερο, να δούμε και τα ελληνικά blogs. Γρήγορη ματιά στο sync.gr και κάπου εδώ μπορεί να ξεκινήσει η αντιμετώπιση των βασικών καθημερινών προβλημάτων. Πληρωμή λογαριασμών on-line μέσω τραπέζης και τώρα που το 'φερε η κουβέντα στις υποχρεώσεις, να κάνουμε και μια γρήγορη επίσκεψη στο www.taxisnet.gr, μια και η αγαπητή Εφορία δεν αστειεύεται άμα πέσεις έξω στις προθεσμίες υποβολής των διαφόρων δηλώσεων. Δυστυχώς το ελληνικό Δημόσιο κάθε άλλο παρά έχει διάθεση να υιοθετήσει μια πιο ελαφριά και ψηφιακή εκδοχή της γραφειοκρατίας, το ενθαρρυντικό είναι ότι η διαδικτυακή υπηρεσία των ΚΕΠ, στο www.kep.gov.gr, διαθέτει όλες τις οδηγίες και τα έντυπα αιτήσεων. Να μοίραζαν και χαρτόσημα on-line ωραία θα ήταν. Κρίσιμο ερώτημα προκύπτει: Να πάρω ομπρέλα ή όχι; Το www.meteo.gr του Αστεροσκοπείου Αθηνών είναι το απόλυτο σημείο αναφοράς για τις μετεωρολογικές προβλέψεις στη χώρα και άσε την ΕΜΥ να λέει τα δικά της. Αφού λύθηκε και αυτό, προκύπτει η ανάγκη περαιτέρω χαζολογήματος, άντε να δούμε τι έχει σήμερα το μενού του youtube.com. Στο μεταξύ το μυαλό άρχισε να γουργουρίζει, το ταΐζουμε στα γρήγορα με επισκέψεις σε κόμβους, όπως το re-public.gr ή το greekliberals.net, δεν έχει σημασία αν διαφωνείς ή συμφωνείς με τα γραφόμενα, το ζήτημα είναι να γλιτώσεις τους νευρώνες από το να γίνουν πουρές βλέποντας τηλεόραση. Φυσικά δεν θα φάμε και το σύνολο της ζωής μας μπροστά στην οθόνη, δεν υπάρχει και δυνατότητα on-line επίσκεψης στον οφθαλμίατρο, οπότε ολίγη πνευματική τροφή σε... αναλογική μορφή από το βρετανικό Amazon (amazon.co.uk) και το ελληνικό greekbooks.gr είναι επιβεβλημένη. Μια και μάλλον δεν ξεχάσαμε κάτι, μπορούμε να βγούμε πια στον δρόμο, η τηλε-εργασία, βλέπετε είναι ακόμα όνειρο απατηλό στα μέρη μας...
| |
Μοιράζονται τη μουσική τους με όλους
«Στο όνειρο» του... MySpace. |
Αυτό είναι το μότο τους και θέλουν να το μοιραστούν με όλους τους φίλους που απέκτησαν μέσω του Ιντερνετ. Και δεν είναι λίγοι. Μέχρι σήμερα περισσότερα από 12.000 άτομα έχουν «κλικάρει» τη σελίδα τους και έχουν διαβάσει τα νέα τους.
Οι Στέφανος, Κωνσταντίνος, Νίκος, Γρηγόρης και Παναγιώτης αποτελούν το συγκρότημα «Στο Ονειρο». Παίζουν ελληνόφωνη dark rock μουσική και μοιράζονται την αγάπη τους με τους φίλους του MySpace...
Πριν από ένα χρόνο έφτιαξαν τη δική τους ιστοσελίδα. «Μας παρότρυναν φίλοι μας. Μας είπαν ότι ήταν ένας τρόπος για να μάθουμε περισσότερα για τη μουσική που αγαπάμε και να γνωρίσουμε κόσμο που συνδέεται με αυτό το είδος της μουσικής. Και είναι πράγματι έτσι. Μπορείς να βρεις κόσμο που ακούει την ίδια μουσική με σένα σε όποιο σημείο του πλανήτη και αν βρίσκεται. Να μάθεις ακόμα τι γίνεται στο εξωτερικό, ποια συγκροτήματα υπάρχουν, πότε και πού δίνουν συναυλίες», μας λέει ο κιθαρίστας του συγκροτήματος, Γρηγόρης.
Το συγκρότημα «Στο όνειρο», από αριστερά οι: Στέφανος (κιθάρα), Παναγιώτης (τύμπανα), Κωνσταντίνος (φωνητικά), Νίκος (μπάσο) και Γρηγόρης (κιθάρα). |
«Στη δική μας ιστοσελίδα», συνεχίζει ο Γρηγόρης, «οι φίλοι ή οι επισκέπτες καθώς την "ανοίγουν" ακούνε ένα από τα τραγούδια μας. Συνολικά έχουμε "ανεβάσει" έξι τραγούδια που είναι στη διάθεσή τους. Αν τους αρέσουν μπορούν ακόμη και να τα "κατεβάσουν", καθώς ένα από τα πιστεύω μας είναι πως η μουσική πρέπει να είναι ελεύθερη... Να μοιράζεται σε όλους».
Εχουμε βάλει φωτογραφίες από τις συναυλίες και τις εμφανίσεις μας και σύντομα σκοπεύουμε να "ανεβάσουμε" και βίντεο. Προσπαθούμε να ανανεώνουμε συχνά την ιστοσελίδα μας, να ενημερώνουμε τους φίλους μας για ό,τι προγραμματίζουμε και να απαντάμε στα μηνύματα που δεχόμαστε χωρίς καθυστέρηση. Μας αρέσει που έχουμε αποκτήσει φίλους μέσω του Διαδικτύου. Εξάλλου, η γνωριμία μας μαζί τους δεν σταματάει στο Ιντερνετ. Πολλοί από τους φίλους μας έρχονται στις συναυλίες και έχουμε γνωριστεί. Πηγαίνουμε και εμείς στις δικές τους. Επισκεπτόμαστε και εμείς τις δικές τους σελίδες, όπως κάνουν αυτοί για μας. Είμαστε μια παρέα φίλων που έχει τα ίδια ακούσματα και μοιράζεται τις ίδιες ανησυχίες, κι αυτό μας αρέσει».
| |
Από το αργό στο γρήγορο Ιντερνετ
Στην απίθανη περίπτωση που η τιμή της ντομάτας και της μπριζόλας (μοσχαρίσιας ή χοιρινής, αδιάφορο) ακολουθούσε την πορεία του κόστους για μια ετήσια συνδρομή στο Διαδίκτυο, η Ελλάδα θα κατοικούνταν από ιδιαίτερα ευτυχείς πολίτες.
Το 1997 μια ετήσια συνδρομή για πρόσβαση με ταχύτητα που σήμερα παρομοιάζεται με εκείνη του σαλίγκαρου κόστιζε «με το καλημέρα» γύρω στις 80.000 δραχμές. Μιας και η σύνδεση γινόταν μέσω του απλού τηλεφωνικού δικτύου υπήρχε και χρέωση της κλήσης, που ανέβαζε το συνολικό κονδύλι στο επίπεδο των 100.000 δραχμών (περίπου 300 σημερινά ευρώ). Για τα προ δεκαετίας δεδομένα όλα αυτά σήμαιναν περίπου έναν βασικό μισθό για έναν χρόνο χρήσης του Διαδικτύου. Οσο για το κόστος αγοράς ενός επιτραπέζιου υπολογιστή, ήταν δύσκολο να βρεθεί αξιοπρεπές σύστημα με τιμή κάτω των 300.000 δραχμών, ενώ οι φορητοί ήταν αντικείμενο πόθου για τους λάτρεις της τεχνολογίας και εξεζητημένο αξεσουάρ που μπορούσαν να χρησιμοποιούν λίγοι και εκλεκτοί. Σήμερα, με περίπου 250 ευρώ ετησίως μπορεί κανείς να αποκτήσει πρόσβαση στο Διαδίκτυο με ταχύτητες υπερδεκαπλάσιες εκείνων του 1997, ενώ ένας σχετικώς αξιοπρεπής υπολογιστής δεν κοστίζει περισσότερο από 800 ευρώ.
Αναλυτικά στοιχεία για την περίοδο ώς το 2001 δεν υπάρχουν και ίσως να μην έχει και τόσο μεγάλη σημασία αυτό, με δεδομένο πως το Διαδίκτυο άρχισε να γίνεται μέρος της καθημερινότητας ολοένα και περισσότερων συμπολιτών μας μόλις την τελευταία πενταετία. Από τα διαθέσιμα στοιχεία του ΟΤΕ προκύπτει πως κατά το 2004 παρουσιάστηκε η μεγαλύτερη κίνηση στην πρόσβαση στο Διαδίκτυο μέσω του απλού τηλεφωνικού δικτύου. Οι περισσότεροι χρησιμοποιούσαν το συγκεκριμένο «δρόμο» με δεδομένη τη σχετική ευκολία στη σύνδεση και το χαμηλό κόστος, όμως όπως δείχνουν τα πράγματα, είμαστε διατεθειμένοι να ξοδέψουμε κάτι περισσότερο αν πρόκειται να γίνει η ζωή μας καλύτερη. Παρά τις τεχνικές δυσκολίες, οι περίπου 200.000 τολμηροί που ώς τα τέλη του 2005 είχαν επιλέξει κάποιο πακέτο ευρυζωνικής σύνδεσης στο Internet υπολογίζεται πως έγιναν περισσότεροι από 1 εκατ. στο τέλος του 2007. Τα μονοπάτια λοιπόν του παρελθόντος έγιναν οδικές αρτηρίες και λεωφόροι. Το μεγάλο θέμα, όμως, είναι αν υπάρχει πραγματικά λόγος χρήσης.
Στελέχη των εταιρειών πρόσβασης αλλά και παράγοντες της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών παραδέχονται πως η απουσία περιεχομένου είναι η σημαντικότερη αδυναμία του ελληνικού Internet. Οπως λένε, αν εξαιρέσουμε ορισμένες υπηρεσίες, όπως για παράδειγμα το Taxisnet, το Δημόσιο δεν έχει δημιουργήσει ένα σοβαρό αριθμό αμφίδρομων υπηρεσιών που θα ωθήσουν τους πολίτες στη χρήση της ευρυζωνικότητας. Ωστόσο το ενθαρρυντικό είναι πως έχουμε αρχίσει να βλέπουμε κάποιες ενέργειες όχι μόνον από την κεντρική κυβέρνηση αλλά και από Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης που δικαιολογούν τη διατύπωση έστω και συγκρατημένης αισιοδοξίας. Αν συμμεριστούμε την τελευταία μπορούμε να πούμε πως τα καλύτερα έρχονται. Πότε όμως;
Το 1997 μια ετήσια συνδρομή για πρόσβαση με ταχύτητα που σήμερα παρομοιάζεται με εκείνη του σαλίγκαρου κόστιζε «με το καλημέρα» γύρω στις 80.000 δραχμές. Μιας και η σύνδεση γινόταν μέσω του απλού τηλεφωνικού δικτύου υπήρχε και χρέωση της κλήσης, που ανέβαζε το συνολικό κονδύλι στο επίπεδο των 100.000 δραχμών (περίπου 300 σημερινά ευρώ). Για τα προ δεκαετίας δεδομένα όλα αυτά σήμαιναν περίπου έναν βασικό μισθό για έναν χρόνο χρήσης του Διαδικτύου. Οσο για το κόστος αγοράς ενός επιτραπέζιου υπολογιστή, ήταν δύσκολο να βρεθεί αξιοπρεπές σύστημα με τιμή κάτω των 300.000 δραχμών, ενώ οι φορητοί ήταν αντικείμενο πόθου για τους λάτρεις της τεχνολογίας και εξεζητημένο αξεσουάρ που μπορούσαν να χρησιμοποιούν λίγοι και εκλεκτοί. Σήμερα, με περίπου 250 ευρώ ετησίως μπορεί κανείς να αποκτήσει πρόσβαση στο Διαδίκτυο με ταχύτητες υπερδεκαπλάσιες εκείνων του 1997, ενώ ένας σχετικώς αξιοπρεπής υπολογιστής δεν κοστίζει περισσότερο από 800 ευρώ.
Αναλυτικά στοιχεία για την περίοδο ώς το 2001 δεν υπάρχουν και ίσως να μην έχει και τόσο μεγάλη σημασία αυτό, με δεδομένο πως το Διαδίκτυο άρχισε να γίνεται μέρος της καθημερινότητας ολοένα και περισσότερων συμπολιτών μας μόλις την τελευταία πενταετία. Από τα διαθέσιμα στοιχεία του ΟΤΕ προκύπτει πως κατά το 2004 παρουσιάστηκε η μεγαλύτερη κίνηση στην πρόσβαση στο Διαδίκτυο μέσω του απλού τηλεφωνικού δικτύου. Οι περισσότεροι χρησιμοποιούσαν το συγκεκριμένο «δρόμο» με δεδομένη τη σχετική ευκολία στη σύνδεση και το χαμηλό κόστος, όμως όπως δείχνουν τα πράγματα, είμαστε διατεθειμένοι να ξοδέψουμε κάτι περισσότερο αν πρόκειται να γίνει η ζωή μας καλύτερη. Παρά τις τεχνικές δυσκολίες, οι περίπου 200.000 τολμηροί που ώς τα τέλη του 2005 είχαν επιλέξει κάποιο πακέτο ευρυζωνικής σύνδεσης στο Internet υπολογίζεται πως έγιναν περισσότεροι από 1 εκατ. στο τέλος του 2007. Τα μονοπάτια λοιπόν του παρελθόντος έγιναν οδικές αρτηρίες και λεωφόροι. Το μεγάλο θέμα, όμως, είναι αν υπάρχει πραγματικά λόγος χρήσης.
Στελέχη των εταιρειών πρόσβασης αλλά και παράγοντες της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών παραδέχονται πως η απουσία περιεχομένου είναι η σημαντικότερη αδυναμία του ελληνικού Internet. Οπως λένε, αν εξαιρέσουμε ορισμένες υπηρεσίες, όπως για παράδειγμα το Taxisnet, το Δημόσιο δεν έχει δημιουργήσει ένα σοβαρό αριθμό αμφίδρομων υπηρεσιών που θα ωθήσουν τους πολίτες στη χρήση της ευρυζωνικότητας. Ωστόσο το ενθαρρυντικό είναι πως έχουμε αρχίσει να βλέπουμε κάποιες ενέργειες όχι μόνον από την κεντρική κυβέρνηση αλλά και από Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης που δικαιολογούν τη διατύπωση έστω και συγκρατημένης αισιοδοξίας. Αν συμμεριστούμε την τελευταία μπορούμε να πούμε πως τα καλύτερα έρχονται. Πότε όμως;
| |
ZOO.gr: τρεις φίλοι, μία ιδέα, το δημοφιλέστερο site
Από αριστερά: Δημήτρης Μπάνης, Φώτης Σιαφαρίκας, Στέλλα Κρούσκα, Μιχάλης Ναυπλιώτης και Κώστας Χατζηκοκολάκης |
«Υπαίτιοι», διότι πώς αλλιώς να χαρακτηρίσεις τους δημιουργούς που θέτουν σε κίνδυνο τη δουλειά σου σε καθημερινή βάση (σ.σ. οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική), είναι οι Μιχάλης Ναυπλιώτης, Δημήτρης Μπάνης και Κώστας Χατζηκοκολάκης.
Αυτοί οι τρεις φίλοι «από τα παλιά» αποφάσισαν εν μιά νυκτί να μας «καταστρέψουν» δημιουργώντας ένα διαδικτυακό σημείο συνάντησης (το δημοφιλέστερο στη χώρα μας) το γνωστό zoo (www.zoo.gr) που τα έχει όλα: chat, multiplayer games (εδώ θα βρείτε τις σταυρολεξίες!), αναζητήσεις (φίλων και συμμαθητών) video και tv! ’ντε μετά να... ξεκολλήσεις!
Αν και η ιδέα τους στην αρχή φάνταζε δύσκολη (δεν υπήρχε, βλέπετε, παγκόσμιο προηγούμενο), οι Μιχάλης (φυσικός), Δημήτρης και Κώστας (προγραμματιστές) κατάφεραν να δημιουργήσουν μια πλατφόρμα επικοινωνίας που θα επιτρέπει στους χρήστες του Διαδικτύου να την αξιοποιούν με ποικίλους τρόπους. Η ιδέα τους γρήγορα «έπιασε τόπο», και μάλιστα ...πολύ! Οσο χρειάζεται για να χωρέσουν 279.520 άνθρωποι! Τόσα είναι τα εγγεγραμμένα μέλη του (μέχρι τον Ιούνιο του 2007)!
Για το zoo.gr η καλή μέρα φάνηκε από την αρχή. Μέσα σε διάστημα λίγων μηνών το site κέρδισε το στοίχημα. Κι αυτό, γιατί, πέρα από πρωτότυπο, φιλικό και εύχρηστο, διέθετε μια καινοτομία που το έκανε ιδιαίτερα αγαπητό: το zoo.gr θυμίζει επιφάνεια εργασίας υπολογιστή, γεγονός που επιτρέπει στον χρήστη να το χρησιμοποιεί με απίστευτη ευκολία, αφού του είναι ιδιαίτερα οικείο και γνωστό.
«Θέλαμε όταν ο χρήστης επισκέπτεται το site να νιώθει άνετα και χαλαρά», μας λέει ο Μιχάλης Ναυπλιώτης. «Είναι μια εργαλειομηχανή που προσφέρεται στους χρήστες για να περνάνε όμορφα: είτε συζητώντας είτε παίζοντας παιχνίδια είτε βλέποντας zoo tv. Αν είναι να τον δυσκολεύει η λειτουργία του τότε δεν έχει νόημα, γιατί χάνεται χρόνος μέχρι να μάθεις πώς λειτουργεί, και το γεγονός αυτό σε αποθαρρύνει. Αυτή ήταν η κυριότερη επιδίωξή μας. Το site να είναι απλό, εύχρηστο και λειτουργικό».
«Το καλό με το zoo.gr», προσθέτει ο Δημήτρης Μπάνης, «είναι ότι κρύβει την τεχνική του πολυπλοκότητα. Αυτό που θέλαμε να καταλάβει ο χρήστης είναι ότι ήταν κάτι το διαφορετικό, απίστευτα απλό και αξίζει να ασχοληθεί μαζί του. Δεν ήταν κάτι χρήσιμο μεν, αλλά κουραστικό. Αντιθέτως και απλό είναι και διασκεδαστικό».
Το ελληνικό διαδικτυακό «στέκι», www,zoo.gr |
«Μεγάλη σημασία για μας», υπογραμμίζει ο Δημήτρης Μπάνης, «διότι μέχρι τότε η επιτυχία του zoo δεν ήταν αρκετά ξεκάθαρη, είχε το βραβείο "Ερμής", που κερδίσαμε το 2006 από την Ενωση Εταιρειών Διαφήμισης Επικοινωνίας ως η καλύτερη σελίδα της χρονιάς. Ηταν πολύ σημαντική ώθηση για την προσπάθειά μας και μια μεγάλη ευκαιρία να μας μάθει το ευρύ κοινό. Από τότε οι επισκέψεις αυξήθηκαν σημαντικά και σήμερα περισσότεροι από 270.000 χρήστες αποτελούν την κρίσιμη μάζα του zoo».
Σήμερα η ομάδα που εργάζεται για το zoo.gr έχει μεγαλώσει, αφού οι απαιτήσεις έχουν αυξηθεί και τα σχέδιά τους είναι ανεξάντλητα...
Από τη συνεχή ανανέωση των παιχνιδιών (ένα πουλάκι μάς μαρτύρησε ότι σε δύο εβδομάδες θα είναι διαθέσιμη η μπιρίμπα, ζήτω!) μέχρι την προσθήκη νέων υπηρεσιών, όπως ομαδοποιήσεις (που σημαίνει γίνομαι μέλος μιας ομάδας που θαυμάζει κάποιον καλλιτέχνη, που έχει ένα συγκεκριμένο χόμπι κ.λπ.) και ειδικές εφαρμογές που προσεγγίζουν τη λογική του facebook
| |
Ενας κόσμος φτιαγμένος από τους χαρακτήρες του πληκτρολογίου
Ε - mail από το παρελθόν
Πέρασαν δεν πέρασαν 15 χρόνια από τότε. Ημασταν το δεύτερο κύμα των μεταναστών του Internet, οι πρωτοπόροι είχαν ανοίξει δρόμους, αλλά μη φαντάζεστε τίποτα από τις σημερινές πολυτέλειες. Ούτε βίντεο ούτε χαριτωμένα κινούμενα σχέδια ούτε μουσικές...
Ωρες ολόκληρες μπροστά στην οθόνη για να έρθει ένα αρχείο. Για κάποιον παράξενο λόγο ήταν καλά όταν κατέβαζες ένα πρόγραμμα από τη Σουηδία, όχι όμως από την Αγγλία. Η Αμερική ήταν από τότε εύκολη στην πρόσβαση, περνούσαμε τον Ατλαντικό για πλάκα. Και μετά, σκοτωνόμασταν ή χαζεύαμε τους σκοτωμούς στην «Αγορά» του Internet, το Internet Relay Chat... Οι ελληνοτουρκικοί καβγάδες ήταν από τις ατραξιόν του Δικτύου. Από τότε το λέγαμε έτσι, με το δέλτα κεφαλαίο, καταλαβαίναμε πως αυτό εδώ το πράγμα ήταν διαφορετικό. Κάπου νιώθαμε πως η παρουσία μας εδώ μέσα σαν να άλλαζε λίγο τον κόσμο, το ψυχανεμιζόμασταν, αλλά δεν το είχαμε και για σίγουρο. Ηταν ένας παράλληλος χώρος, με τους δικούς του κανόνες και κώδικες, θέλαμε να πιστεύουμε πως τούτο εδώ ήταν ένα κύμα που ολοένα και μεγάλωνε και θα χτυπούσε μια στιγμή τις ακτές του παλιού κόσμου. Αλλά απολύτως βέβαιοι δεν ήμασταν. Σιγά σιγά βρίσκαμε τους τρόπους συνεννόησης. Ανω κάτω τελεία, παύλα, δεξιά παρένθεση, είμαι χαρούμενος, βγάλε την παρένθεση βάλε το γράμμα «D», ξεκαρδίζομαι στα γέλια...
Μιλούσαμε για βιβλία
Καμιά φορά μιλούσαμε για βιβλία, τον «Νευρομάντη» του Γουίλιαμ Γκίμπσον, το «Generation Χ» και το «Microserfs» του Ντάγκλας Κάπλαντ. Για την ταινία «Βίος και πολιτεία» του Ν. Περάκη, για τα «Παιχνίδια πολέμου», που ένας πιτσιρικάς βρίσκει κατά λάθος μια ανοιχτή πόρτα στο σύστημα υπολογιστών του Πενταγώνου, για το Xanadu, τον πρόδρομο του Web από τη δεκαετία του '70, και το πρότζεκτ «Γουτεμβέργιος», που θέλει να περάσει on-line όλα τα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Ιστορίες με χάκερ και μικρά απατεωνίστικα τρικ για να στείλεις e-mail από τη διεύθυνση theos@paradeisos.gr. Ανάσα και βουτιά...
Μετά πια γνωριστήκαμε με το Web, η ζωή μας πλέον είχε χρώμα, κίνηση, γραφικά. Το Yahoo το φιλοξενούσαν οι μηχανές του Πανεπιστημίου του Stanford. Google δεν υπήρχε. Η Microsoft δεν είχε πάρει χαμπάρι τι συνέβαινε. Ούτε οι κυβερνήσεις. Οταν το 1996 οι ΗΠΑ πήγαν να βάλουν χέρι στο Internet έγινε ...Ανάσταση. Ηθελαν, τότε, να περάσουν νόμο που απαγόρευε τη δημοσίευση «αναξιοπρεπούς περιεχομένου». Με τις τζίφρες του Μπιλ Κλίντον και του Αλ Γκορ, τρομάρα μας. Μαύρισαν όλες οι σελίδες του Web. 8 Φεβρουαρίου 1996, η πρώτη on-line διαμαρτυρία.
Οι μεγαλύτερες οργανώσεις για την προστασία των ατομικών δικαιωμάτων των ΗΠΑ ενεργοποίησαν τα νομικά τους τμήματα και κέρδισαν την υπόθεση. Αντισυνταγματικός ο νόμος και την επόμενη φορά να μας ρωτήσετε πρώτα... Την ίδια ημέρα ο Ρικ Σμόλαν συντόνιζε το πρώτο ντοκιμαντέρ παγκόσμιας κλίμακας για το Internet. «24 ώρες στον κυβερνοχώρο», με ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, από τον Καναδά και τις ΗΠΑ ώς την υποσαχάρια Αφρική και τη ΝΑ Ασία να δείχνουν τι, επιτέλους, είναι αυτό το πράγμα.
Δεν ήμασταν, πια, νέοι στο Internet, είχαμε «γράψει» ώρες on-line... Ηρθαν και άλλοι άποικοι, πιο ενθουσιώδεις, πιο εφευρετικοί. Γινόμασταν ολοένα περισσότεροι... Σήμερα δεν μπαίνω πια στο Internet - βγαίνω στο Internet. Και σχεδόν κάθε μέρα είναι σαν να επιστρέφω σε μια πόλη που την άφησα πριν από πολλά χρόνια. Νέα κτήρια, νέοι δρόμοι, νέες φάτσες...
Μ' αρέσει εδώ...
| |
ΤΟ ΛΕΞΙΚΟ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ
Blog: Προσωπικό ημερολόγιο στο οποίο βγάζεις τον καημό σου on-line και γλιτώνεις τα λεφτά που θα σου έτρωγε ο ψυχαναλυτής.
Chat room: Online χώρος συνομιλίας με άλλους χρήστες, στον οποίο μπορείς να μπεις φορώντας ακόμη και παντόφλες.
Dialup Internet: Το ισοδύναμο του να επιμένεις να κινείσαι με αραμπά όταν το πιο αργό αυτοκίνητο δίπλα σου πηγαίνει με 90 χλμ./ώρα.
Emoticon: Η φιλότιμη προσπάθεια μεταφοράς στο γραπτό λόγο των εκφράσεων του προφορικού. Οχι απολύτως επιτυχημένη ωστόσο, αλλά δεν υπάρχει και κάτι καλύτερο...
Facebook: Η πιο ύπουλη υπηρεσία... σκοτώματος χρόνου στο Διαδίκτυο. Κανείς δεν ξέρει για ποιο λόγο ακριβώς ανοίγει λογαριασμό στο Facebook, αλλά όλους εκεί θα τους (μας) βρείτε. Εμείς παιδευόμαστε, αλλά αυτοί βγάζουν λεφτά. Στα 15 δισ. δολάρια υπολογίζεται σήμερα η αξία της υπηρεσίας.
FAQ: Από το «Frequently Asked Questions» ή «Απαντήσεις στις πιο συχνές ερωτήσεις». Κείμενο που υπάρχει σε κάθε site επικοινωνίας μεταξύ των χρηστών του και το οποίο ελάχιστοι μπαίνουν στον κόπο να διαβάσουν.
Flames: Διατύπωση επιχειρημάτων που στα συμβατικά ΜΜΕ αναπαράγονται όταν απαιτείται με την εκτενή χρήση αποσιωπητικών. Παράδειγμα, «άντε γαμ... ρε μαλ..., πουτ... γιε»
Flickr: Το αντίστοιχο του YouTube για τη φωτογραφία. Καλό για χάζι...
Ε-επιχειρείν: Θέλω να ξοδέψω τα χρήματά μου τώρα! Ο πιο εύκολος τρόπος για να εξαντλήσεις την καταναλωτική σου μανία από το σπίτι. Μέσω του e-επιχειρείν δίνεται η δυνατότητα σε οποιαδήποτε επιχείρηση, οργανισμό, αλλά και σε οποιονδήποτε επαγγελματία να παρέχει τις υπηρεσίες του εύκολα και ξεκούραστα στον «τεμπέλη» καταναλωτή.
E-government: Ηλεκτρονική διακυβέρνηση. Μα γιατί γελάτε; Σας φαίνεται παράλογο που μπορεί ο κάθε πολίτης να πραγματοποιεί συναλλαγές με το Δημόσιο και τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης γρήγορα και αποτελεσματικά μέσω του Διαδικτύου;
E-banking: Κάνω αναλήψεις, καταθέσεις, πληρώνω το δάνειο ή τους λογαριασμούς μου από το σπίτι μέσω του Διαδικτύου. Καλή, έξυπνη και απίστευτα χρήσιμη η ηλεκτρονική υπηρεσία των τραπεζών, για να σταματήσουμε πια να στεκόμαστε με τις ώρες στις ουρές αρκεί οι υπηρεσίες που πληρώνουμε (ΕΥΔΑΠ, ΟΤΕ, ΔΕΗ κ.τλ.) να μην είναι τα «ζώα μου αργά» και να ενημερώνονται χωρίς καθυστέρηση.
Google: Διαδικτυακό σουπερμάρκετ, που έχει κάνει τη Microsoft να τρέχει και να μη φτάνει.
Hypertext - hyperlink: Η «καρδιά» του Web, δίνει τη δυνατότητα σύνδεσης πληροφοριών που φιλοξενούνται σε διαφορετικούς υπολογιστές του Internet. Αυτό κάνουμε κάθε φορά που πατάμε σε ένα σύνδεσμο, πείτε το και στους φίλους σας.
Linkedin: Οπως το Facebook, με λιγότερο χαβαλετζίδικη διάθεση.
MySpace: Ο φίλος του φίλου μου γίνεται δικός μου φίλος και φίλος των φίλων μου... Η μεγαλύτερη διαδικτυακή κοινότητα, με 300.000.000 εγγεγραμμένα μέλη, προσφέρει το χώρο της. Τώρα, πώς θα τον αξιοποιήσεις είναι άλλο θέμα...
Newbie: Ο φρέσκος, ο «νέος» του Internet. Δεν γνωρίζει πώς να συμπεριφερθεί και διακατέχεται από αιώνιες απορίες, τις οποίες θα του λύσει το FAQ (βλ. λέξη).
Router: Οι τροχονόμοι του Διαδικτύου μάς στέλνουν εκεί που θέλουμε να πάμε συνήθως από το συντομότερο δρόμο. Ευχαριστούμε θερμά...
Second Life: Με άλλα λόγια, θα ήθελα να ήμουν κάποιος άλλος και μπορώ να σας δείξω ακριβώς τι εννοώ, χωρίς πάντως να είμαι και απολύτως βέβαιος γι' αυτό. Αλλη μια σκοτώστρα χρόνου που βγάζει λεφτά και οδηγεί στο θεμελιώδες ερώτημα «γιατί εγώ δεν το σκέφτηκα νωρίτερα;»...
Spam: Μακριά από μας! Τα spam e-mail είναι ανεπιθύμητη (και μόνο) αλληλογραφία, που έχει σκοπό να μας τινάξει τα νεύρα στον αέρα. Γεμίζει καθημερινά το mailbox μας με άχρηστες πληροφορίες για να μας κάνει να εξασκούμε το δάχτυλο στο πλήκτρο του delete.
Torrent: Σύστημα ανταλλαγής αρχείων ή με άλλα λόγια πώς να βρεις τον τελευταίο κύκλο του «24» και του «Lost» πριν το πάρει χαμπάρει το DVD club της γειτονιάς σου.
YouTube: Αμα χάσεις τον Λαζόπουλο ή άμα θες να δεις ένα πιτσιρίκι από τις μεσοδυτικές Πολιτείες των ΗΠΑ που κάνει τα δικά του μπροστά στη βιντεοκάμερα του μπαμπά...
Ελεύθερο λογισμικό: Κάθε πρόγραμμα που μπορείτε να εγκαταστήσετε δωρεάν και να το τροποποιήσετε κατά το δοκούν. Αν εξακολουθεί να δουλεύει μετά, μπράβο σας.
Οπτική ίνα στο σπίτι: Ενα από τα άγια δισκοπότηρα των τηλεπικοινωνιών και του Διαδικτύου, που υπόσχεται απεριόριστες ταχύτητες πρόσβασης. Οχι, δεν λύνει προβλήματα όπως ο υποσιτισμός στον Τρίτο Κόσμο και οι ρυτίδες...
| |
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 26/01/2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου