«Το των ελλήνων όνομα πεποίηκε
μηκέτι τού γένους,
αλλά τής διανοίας δοκείν είναι,
και μάλλον έλληνας καλείσθαι
τους τής παιδεύσεως τής ημετέρας
ή τους τής κοινής φύσεως μετέχοντας.»
«Πανηγυρικός» Ισοκράτη, παρ. 50
μηκέτι τού γένους,
αλλά τής διανοίας δοκείν είναι,
και μάλλον έλληνας καλείσθαι
τους τής παιδεύσεως τής ημετέρας
ή τους τής κοινής φύσεως μετέχοντας.»
«Πανηγυρικός» Ισοκράτη, παρ. 50
Αυτό είναι το περίφημο ρητό τού Ισοκράτη, που έρχεται στην επικαιρότητα κάθε φορά, που πλησιάζουν «εθνικές» επέτειοι, καθώς γίνεται φασαρία, για το αν θα παρελάσουν ως σημαιοφόροι ή όχι οι αριστούχοι αλλοδαποί μαθητές.
Έχουν διαμορφωθεί δυο τάσεις στην κοινωνία: Σύμφωνα με τη μία, δεν μπορούν να λέγονται έλληνες και να σηκώνουν τη σημαία αλλοδαποί, ενώ σύμφωνα με την άλλη, αφού όλοι οι μαθητές είναι φορείς τής ελληνικής παιδείας -όπως εμείς- τότε πρέπει να θεωρούνται έλληνες -όπως εμείς, επίσης- και να έχουν το δικαίωμα να σηκώνουν τη σημαία.
Πανεπιστημιακοί, θεωρητικοί, πολιτικοί, δημοσιογράφοι κ.λπ. ταγοί τής Ρωμιοσύνης, αμφοτέρων των τάσεων, προκειμένου να τεκμηριώσουν την άποψή τους, επικαλούνται τον Ισοκράτη, τον οποίο (παρ)ερμηνεύουν κάθε φορά κατά το δοκούν. Οι ερμηνείες τους θυμίζουν ορισμένες μεταφράσεις τής Αγίας Γραφής, όπου είναι πολλαπλάσιες από το πρωτότυπο, γιατί ο θεολόγος μεταφραστής κρίνει σκόπιμο να σουλουπώσει ιδεολογικά το κείμενο, μην πάει αλλού ο νους τού αναγνώστη.
Ο τρόπος σκέψης και των μεν και των δε, είναι παγιδευμένος στα στενά όρια των ρωμιοσυνιστικών εθνικοθρησκευτικών φαντασιώσεων. Ο Ισοκράτης δεν μιλούσε για ελληνική, αλλά για αθηναϊκή παιδεία -παίδευση για την ακρίβεια-, η οποία διέκρινε τον τότε πολιτισμένο άνθρωπο από τον απολίτιστο. Ο πεπαιδευμένος άνθρωπος τής εποχής του ήταν αυτός, ο οποίος ζούσε σε μια ευνομούμενη πολιτεία, που είχε μόρφωση, αθλείτο κ.λπ..
Δεν είχε στο νου του -πώς θα μπορούσε, άλλωστε;- τα σημερινά ισοπεδωτικά κρατικά εκπαιδευτικά συστήματα των εθνών-κρατών, που δημιουργήθηκαν σε περισσότερα από 2.000 χρόνια μετά από αυτόν, ιδιαίτερα τού χρεωκοπημένου τουρκοβυζαντινού κρατίδιου τής Ρωμιοσύνης, τού οποίου τα βυζαντινά εθνικοθρησκευτικά φληναφήματα τής παρεχόμενης από το αρμόδιο υπουργείο (παρα)παιδείας σήμερα, καμμία σχέση δεν έχουν με την πραγματική, ελεύθερη αρχαία αθηναϊκή παιδεία, στην οποία αναφερόταν ο ρήτορας ούτε οι κάτοικοί του με τους αρχαίους έλληνες...
Έχουν διαμορφωθεί δυο τάσεις στην κοινωνία: Σύμφωνα με τη μία, δεν μπορούν να λέγονται έλληνες και να σηκώνουν τη σημαία αλλοδαποί, ενώ σύμφωνα με την άλλη, αφού όλοι οι μαθητές είναι φορείς τής ελληνικής παιδείας -όπως εμείς- τότε πρέπει να θεωρούνται έλληνες -όπως εμείς, επίσης- και να έχουν το δικαίωμα να σηκώνουν τη σημαία.
Πανεπιστημιακοί, θεωρητικοί, πολιτικοί, δημοσιογράφοι κ.λπ. ταγοί τής Ρωμιοσύνης, αμφοτέρων των τάσεων, προκειμένου να τεκμηριώσουν την άποψή τους, επικαλούνται τον Ισοκράτη, τον οποίο (παρ)ερμηνεύουν κάθε φορά κατά το δοκούν. Οι ερμηνείες τους θυμίζουν ορισμένες μεταφράσεις τής Αγίας Γραφής, όπου είναι πολλαπλάσιες από το πρωτότυπο, γιατί ο θεολόγος μεταφραστής κρίνει σκόπιμο να σουλουπώσει ιδεολογικά το κείμενο, μην πάει αλλού ο νους τού αναγνώστη.
Ο τρόπος σκέψης και των μεν και των δε, είναι παγιδευμένος στα στενά όρια των ρωμιοσυνιστικών εθνικοθρησκευτικών φαντασιώσεων. Ο Ισοκράτης δεν μιλούσε για ελληνική, αλλά για αθηναϊκή παιδεία -παίδευση για την ακρίβεια-, η οποία διέκρινε τον τότε πολιτισμένο άνθρωπο από τον απολίτιστο. Ο πεπαιδευμένος άνθρωπος τής εποχής του ήταν αυτός, ο οποίος ζούσε σε μια ευνομούμενη πολιτεία, που είχε μόρφωση, αθλείτο κ.λπ..
Δεν είχε στο νου του -πώς θα μπορούσε, άλλωστε;- τα σημερινά ισοπεδωτικά κρατικά εκπαιδευτικά συστήματα των εθνών-κρατών, που δημιουργήθηκαν σε περισσότερα από 2.000 χρόνια μετά από αυτόν, ιδιαίτερα τού χρεωκοπημένου τουρκοβυζαντινού κρατίδιου τής Ρωμιοσύνης, τού οποίου τα βυζαντινά εθνικοθρησκευτικά φληναφήματα τής παρεχόμενης από το αρμόδιο υπουργείο (παρα)παιδείας σήμερα, καμμία σχέση δεν έχουν με την πραγματική, ελεύθερη αρχαία αθηναϊκή παιδεία, στην οποία αναφερόταν ο ρήτορας ούτε οι κάτοικοί του με τους αρχαίους έλληνες...
Νέα δημοσίευση στην «Ελεύθερη Έρευνα».
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο: http://www.freeinquiry.gr/pro.php?id=2637
