Έξω οι λαθρεπιβάτες απ’ τον «Τιτανικό» μας!

! του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Στον «Επιστάτη» του Χάρολντ Πίντερ, που ενσαρκώνει στο Απλό Θέατρο ο Δημήτρης Καταλειφός, κεντρικός ήρωας είναι ο Ντέιβις - πλανόδιος, άστεγος, ένα ναυάγιο της ζωής. Δουλικός απέναντι στους δυνατούς, γλοιώδης όταν προσδοκά ελεημοσύνη, γίνεται αλαζονικός σε ακρότατο βαθμό σκληρότητας όταν οσμίζεται κάποιον «κατώτερο», τον οποίο συνήθως εντοπίζει στο πρόσωπο του ξένου. Οι μαύροι, οι Πολωνοί και οι Ελληνες είναι οι αποδιοπομπαίοι τράγοι του, προσφέροντας εύκολη ικανοποίηση στη φτηνή ματαιοδοξία, που θα γίνει τελικά η αιτία της συντριβής του.

Το μεγάλο ρήγμα παραμένει ενεργό

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου
Κάποτε έλεγαν πως όταν η Αμερική φταρνίζεται, ο κόσμος όλος παθαίνει πνευμονία. Στις μέρες μας αυτό δεν είναι και τόσο βέβαιο, αλλά όταν φταρνίζονται μαζί η Αμερική και η Κίνα, τότε ουδείς μπορεί να κοιμάται ήσυχος. Κάτι παρόμοιο συνέβη το τελευταίο τριήμερο. Τα συμπτώματα ταυτόχρονης εξασθένισης της ανάπτυξης στις δύο μεγάλες χώρες μπορεί να μην ήταν ιδιαίτερα βαριά, αλλά επανέφεραν στο προσκήνιο την ανησυχία ότι τα χειρότερα, για την παγκόσμια οικονομία, ενδεχομένως δεν βρίσκονται πίσω μας.

Τα αθώα θύματα και οι ένοχες σκέψεις- Π.ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Πάγωσε η κοινή γνώμη από τον φρικτό θάνατο τριών νέων ανθρώπων, εργαζομένων στη μοιραία τράπεζα της οδού Σταδίου. Γενική είναι η απαίτηση να εντοπισθούν το συντομότερο δυνατό οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί του δολοφονικού εμπρησμού, να εξακριβωθούν οι πραγματικές συνθήκες της τραγωδίας και να επιβληθεί παραδειγματική τιμωρία των ενόχων. Ωστόσο, το αποτρόπαιο έγκλημα δεν μπορεί να κρύψει το βασικό πολιτικό μήνυμα της προχθεσινής γενικής απεργίας, ούτε να αξιοποιηθεί για τη σπίλωση πολιτικών δυνάμεων. Μια παρόμοια τυμβωρυχία θα προσέβαλε, άλλωστε, κατά βάναυσο τρόπο και τη μνήμη των νεκρών.