Με επιμονή στον αγώνα οι απεργοί

ΓΙΟΧΑΝΕΣΜΠΟΥΡΓΚ.--

Με υψηλό το αγωνιστικό φρόνημα, εκατοντάδες απεργοί εργάτες έδωσαν και χτες το «παρών» στο χώρο έξω από το αιματοβαμμένο ορυχείο πλατίνας Μαρικάνα της εταιρείας Λονμίν στο Ράστενμπεργκ της Ν.Αφρικής, «υπενθυμίζοντας» στην εργοδοσία ότι παραμένουν εκεί, έχοντας ψηλά την παντιέρα των αιτημάτων τους, παρά τις απειλές της διοίκησης και τις προσπάθειες των αστυνομικών να τους τρομοκρατήσουν για να σπάσει η απεργία.

Σύμφωνα με ανακοίνωση της διοίκησης του ορυχείου, χτες προσήλθε μόλις το 8% των 28.000 εργαζόμενων, δηλαδή σαφώς μικρότερο από το 13% που είχε έρθει τη Δευτέρα.

Το ίδιο διάστημα, η διάθεση των εργατών να παλέψουν για τα δικαιώματά τους και να πετύχουν ουσιαστική αύξηση των εξαιρετικά χαμηλών αποδοχών που κερδίζουν με κίνδυνο της ζωής τους και έπειτα από ώρες σκληρής δουλειάς, αναγκάζει εργοδοσία και κυβέρνηση να κάτσουν στο τραπέζι του διαλόγου και της διαπραγμάτευσης.

Χτες, είχε προγραμματιστεί η πρώτη διερευνητική συνάντηση του υπουργού Εργασίας Μίλντρεντ Ολφαντ, που φαίνεται πως αναλαμβάνει ρόλο «μεσολαβητή» ανάμεσα σε εκπροσώπους των απεργών που κατά δήλωσή τους δε σχετίζονται με συνδικαλιστικές οργανώσεις και τη διοίκηση του ορυχείου που ανήκει στην τρίτη μεγαλύτερη εταιρεία παραγωγής πλατίνας στον κόσμο, την εταιρεία Λονμίν.

Ωστόσο, η ουσιαστική πρώτη επαφή διαπραγμάτευσης αναμένεται σήμερα στις 8.00 το πρωί οπότε έχει προγραμματιστεί συνάντηση των ενδιαφερομένων πλευρών σε χώρο κοντά στο ορυχείο Μαρικάνα, όπου στις 16 του μήνα δολοφονήθηκαν 34 απεργοί από τις αστυνομικές δυνάμεις. Ρεπορτάζ του νοτιοαφρικάνικου αστικού Τύπου φέρουν την εταιρεία να πιέζει τάχα για μια «συμφωνία ειρήνης» με τους εκπροσώπους των εργατών που εξακολουθούν να διεκδικούν αυξήσεις από τα 4.500 ραντ το μήνα σε περίπου 12.500 ραντ (περίπου 1.400 ευρώ). Εντούτοις. όσο και εάν προσπαθούν τα αστικά ΜΜΕ δεν μπορούν να κρύψουν την εντεινόμενη ανησυχία εργοδοσίας και κυβέρνησης για μια «επιδημία» νέων απεργιών και σε άλλα ορυχεία της χώρας μπροστά στη διάθεση των εργατών να παλέψουν για τη βελτίωση της ζωής τους, τιμώντας το αίμα των νεκρών συναδέλφων τους...