Αδιόριστη καθηγήτρια σε Γερμανική ιστοσελίδα: Οι νέοι στην Ελλάδα δεν έχουν προοπτική

Τι λέει η 34χρονη Μάρθα Βασιλειάδη στη συνέντευξη που παραχώρησε στη γερμανική ιστοσελίδα linksfraktion.de

Η 34χρονη Μάρθα Βασιλειάδη, είναι αδιόριστη καθηγήτρια Γερμανικών.

Θέλοντας να παρουσιάσει τη δική της άποψη για τη δεινή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, παραχώρησε συνέντευξη στη στη γερμανική ιστοσελίδα linksfraktion.de.

Η Μάρθα Βασιλειάδη κατάγεται από την Αθήνα. Στην Ελλάδα έχει εργασθεί ως καθηγήτρια γερμανικών και ως ξεναγός.

Η 34χρονη αναφέρει στην ιστοσελίδα για ποιο λόγο αυτή και η αδελφή της είναι υποχρεωμένες να μένουν ακόμα με τους γονείς τους, γιατί δεν κατεβαίνει πλέον στο κέντρο της Αθήνας και γιατί οι νέοι στην Ελλάδα μεταναστεύουν κατά κύματα στο εξωτερικό.

Η συνέντευξη αναδημοσιεύτηκε στο deutsch.gr που είναι και "υπεύθυνο" για την απόδοση στα ελληνικά.

Η γενιά των τριαντάρηδων που μένουν ακόμα στο πατρικό τους

"Όταν υπογράφτηκε η πρώτη συμφωνία ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και την τρόικα (Κομισιόν, ΔΝΤ, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) συνειδητοποίησα ότι η Ελλάδα είναι σε κρίση. Γνωρίζαμε από νωρίτερα φυσικά ότι είχαμε προβλήματα με την κυβέρνησή μας και ότι το ελληνικό κράτος δεν λειτουργούσε με τον τρόπο που θα όφειλε. Αλλά όλα τα μέτρα που ήταν συνδεδεμένα με τη συμφωνία επιβάρυναν τους εργαζόμενους στην Ελλάδα.

Είμαστε μια τυπική ελληνική οικογένεια. Εγώ είμαι 34 ετών και η αδελφή μου 29. Μένουμε και οι δύο ακόμη στο πατρικό μας με τους γονείς μας, επειδή δεν μπορούμε να συντηρήσουμε οικονομικά δικό μας σπίτι. Δεν γνωρίζουμε αν πρόκειται να έχουμε δουλειά και ακόμη και όταν υπάρχει δουλειά είναι κακοπληρωμένη.

Η αδελφή μου είναι πολύ στενοχωρημένη, καθώς δουλεύει ως διοικητικό προσωπικό σε ένα γηροκομείο και εδώ και σχεδόν δύο χρόνια δεν έχει λάβει κανένα ολόκληρο μισθό, παρά πληρώνεται με κάτι σαν χαρτζιλίκι. Ο πατέρας μου ήταν ιδιοκτήτης ενός ταξιδιωτικού γραφείου εναλλακτικού τουρισμού και η μητέρα μου δούλευε ως βιβλιοθηκονόμος σε ένα πανεπιστήμιο. Είναι συνταξιούχοι εδώ και λίγα χρόνια και οι συντάξεις τους μειώθηκαν κατά 20%, ακόμα και η μικρή σύνταξη της μητέρας μου.

Έχω δουλέψει για μια πενταετία ως αναπληρώτρια διδάσκοντας Γερμανικά σε ελληνικά σχολεία. Ξαφνικά βρέθηκα να παίρνω μόνο 700 ευρώ το μήνα, αντί για 1200 που ήταν η αμοιβή μου. Και επειδή ταυτόχρονα μειώθηκε ο αριθμός των ωρών διδασκαλίας, που επιτρεπόταν να αναλάβω, έμεινα με 450 ευρώ το μήνα.

Ο φίλος μου έχει απολυθεί, ενώ δούλευε για 10 χρόνια ως πωλητής σε ένα υποκατάστημα της γερμανικής εταιρίας Praktiker. Πολλοί από τους συναδέλφους του υποχρεώθηκαν να υπογράψουν καινούργιες συμβάσεις εργασίας και να δουλεύουν με μερική απασχόληση.

Η ανεργία καλπάζει

Οι γιατροί δεν γράφουν φάρμακα και παρότι όλοι δουλεύουμε εδώ και πολλά χρόνια πληρώνοντας τις εισφορές μας για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, το ασφαλιστικό ταμείο μας δηλώνει μέσα σε μια στιγμή ότι έχει χρεοκοπήσει. Που πήγαν όλα τα λεφτά; Δεν πληρώνουν τους γιατρούς και τους φαρμακοποιούς, ενώ οι γιατροί δεν γράφουν πλέον φάρμακα.

Οι φαρμακοποιοί επίσης δεν αγοράζουν πλέον άλλα και όποιος είναι άρρωστος πρέπει να πληρώσει από την τσέπη του, αλλιώς δεν θα έχει περίθαλψη. Και αυτό συμβαίνει για αυτή τη χρονιά για παράδειγμα ακόμα και σε καρκινοπαθείς. Τα φαρμακεία δεν έχουν χρήματα ώστε να αγοράσουν τα φάρμακα και οι ασθενείς για να τα πληρώσουν. Εκκλησιαστικές οργανώσεις, ραδιοφωνικοί σταθμοί ή άλλοι οργανισμοί ξεκίνησαν εράνους για να βοηθήσουν αυτούς τους ασθενείς.

Ένας στους δύο Έλληνες είναι άνεργος αν και επίσημα η ανεργία κυμαίνεται ανάμεσα στο 20% και στο 30%. Προσωπική μου γνώμη είναι ότι ο πραγματικός αριθμός είναι πολύ υψηλότερος, μια και στο ενδιάμεσο ένας στους δύο Έλληνες δεν έχει δουλειά. Παρόλα αυτά ελπίσαμε στις προηγούμενες εκλογές ότι η κατάσταση θα βελτιωθεί. Ελπίσαμε ότι θα υπάρχουν επενδύσεις που θα οδηγήσουν στην ανάπτυξη και σε θέσεις εργασίας. Αντί για αυτό είχαμε ακόμα περισσότερες απολύσεις, ακόμα μεγαλύτερες μειώσεις μισθών και συντάξεων.

Παντού βλέπεις ζητιάνους

Η κατάσταση στο κέντρο της Αθήνας είναι δραματική. Πολλοί είναι οι άνθρωποι που ζουν στο δρόμο και όλο και περισσότεροι προσπαθούν απλά να επιζήσουν με τα ελάχιστα χρήματα που κερδίζουν καθαρίζοντας τζάμια αυτοκινήτων ή κουβαλώντας τσάντες στα σουπερμάρκετ. Δεν αντέχω πλέον να κατεβαίνω στο κέντρο, καθώς η κατάσταση είναι καταθλιπτική.

Οι νέοι είναι απογοητευμένοι, αφού στην Ελλάδα δεν έχουν καμία προοπτική. Η καθημερινότητα είναι πλέον δύσκολη, αφού χωρίς δουλειά δεν μπορεί να ζήσει κανείς. Κι αν δεν βρούμε δουλειά, θα πρέπει να μεταναστεύσουμε και να ψάξουμε εκεί. Πολλοί Έλληνες μετανάστευσαν στη Γερμανία και φίλοι μου ζουν πλέον στην Αυστρία και στις ΗΠΑ. Όλα αυτά είναι σοκαριστικά.

Πριν από 10 χρόνια συμμετείχα στο πρόγραμμα Έρασμος στο Ρέγκενσμπουργκ και ένοιωθα ευρωπαία. Τώρα απλά είμαι κάποια που ψάχνει για δουλειά κι αυτό από μόνο του είναι καταθλιπτικό. Νοιώθω σαν να είμαι κατώτερη παρότι δεν έχω κάνει κάτι κακό: πήγα στο σχολείο, σπούδασα, εργάστηκα. Αλλά από τη δουλειά μου κερδίζω μόνο 450 ευρώ και με τα λεφτά αυτά δεν μπορεί κανείς να ζήσει.

Η Μέρκελ είναι σαν τον Χίτλερ

Επειδή ως δασκάλα διδάσκω Γερμανικά, νοιώθω ότι οι συνάδελφοί μου με βλέπουν εχθρικά. "Η Μέρκελ είναι σαν τον Χίτλερ" λένε. "Θέλει να καταπιέσει τον ελληνικό λαό". Και λόγω της ιδιότητας μου ως δασκάλας Γερμανικών με κατηγορούν ότι κάνω γερμανική προπαγάνδα. Τέτοια είναι η διάθεση του ελληνικού λαού.

Ο πατέρας μου λέει πάντα, ότι η Μέρκελ και οι φίλοι της θέλουν να κατακτήσουν την Ελλάδα, όπως ακριβώς στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, απλά τώρα το κάνουν με πιο έξυπνες μεθόδους. Λέει ότι από όλα αυτά τα προγράμματα ο μόνος που κερδίζει είναι οι τράπεζες. Προσωπικά δεν θέλω να σκέφτομαι έτσι. Δεν θέλω να σκέφτομαι ότι όλα αυτά έχουν να κάνουν με το χρήμα. Θέλω να συνεχίσω να ελπίζω.

Εύχομαι η γερμανική κυβέρνηση να σκέφτεται λογικά και να πράττει συνετά. Αν συνεχίσει όπως τώρα η Ελλάδα δεν θα αντέξει. Αν δεν έχουμε δουλειά και ανάπτυξη πως υποτίθεται ότι μπορεί να αντέξουμε κάτι; Θεωρώ σημαντικό να καταλάβουν οι Γερμανοί ότι ο ελληνικός πληθυσμός δεν επωφελείται καθόλου από τα δισεκατομμύρια ευρώ των Γερμανών φορολογούμενων που φτάνουν στην Ελλάδα.

Εγώ προσωπικά δεν παίρνω χρήματα, το ίδιο και η μητέρα μου. Δεν έχουμε χρήματα! Τα χρήματα πάνε από τις τράπεζες στο ελληνικό κράτος για να μπορεί αυτό με τη σειρά του να πληρώσει τους τόκους πίσω στις τράπεζες. Είναι απίστευτο!

Θα ήθελα μια οικογένεια.

Στον πρωθυπουργό μας θα έλεγα ότι πρέπει να έρθει ο ίδιος για να δει με τα μάτια του πως ζούμε. Θα τον ρωτούσα αν μπορεί να ζήσει όπως εμείς. Και αν θέλει να πάρει την ευθύνη για μας.  Ανέλαβε ευθύνη απέναντι στη γερμανική κυβέρνηση να ξεπληρώσει το χρέος, αλλά δεν ανέλαβε καμία ευθύνη απέναντι μας, ότι θα βρούμε δουλειά και ότι θα μπορέσουμε να ζήσουμε μια καλή ζωή.

Εύχομαι να μπορέσω σύντομα να αποκτήσω οικογένεια. Είμαι σε μια ηλικία που δεν θέλω, αλλά και δεν μπορώ πλέον να περιμένω. Θα θελα να μετακομίσω μαζί με το φίλο μου και να μείνουμε σε δικό μας σπίτι. Θέλω να μπορώ να χρησιμοποιήσω την ενέργεια μου, να δουλέψω, να φτιάξω κάτι".