http://eleftheriskepsii.blogspot.com/2011/12/blog-post_8845.html
Ακόμη και να ξανααποδράσει σκέφτεται, όπως είπε.
«Αλλά ποτέ δεν θα πειράξω αθώους ανθρώπους, όπως τώρα που δεν πείραξα κανέναν. Γιατί δεν θέλω να γίνω κακοποιός, όπως με παρουσιάζουν. Δεν είμαι κακοποιός επειδή είμαι παράνομος»?
Για τον 41χρονο, που δικάζεται ως αρχηγός του συνδικάτου του εγκλήματος, η κινητήριος δύναμη που τον έσπρωξε να αποτολμήσει να το σκάσει προχτές το απόγευμα από τις φυλακές, την ώρα που βρισκόταν σε εξέλιξη το επισκεπτήριο, ήταν η απόγνωση και η απελπισία στην οποία οδηγείται ο κρατούμενος, που βλέπει να μην υπάρχει αύριο εκτός φυλακής.
«Με όσα χρόνια έχω εκτίσει και όσα έχω να εκτίσω, ξέρω ότι δεν θα βγω ποτέ από τη φυλακή ή θα βγω στα 65, στα 70 μου», λέει ο Βλαστός. «Αυτό με κάνει να γίνω ο μεγαλύτερος εγκληματίας. Οταν καλά καλά δεν ξέρω πόσα χρόνια μετράω, με αναγκάζει να αντιδράσω.
Με εξαγριώνει, με αγριεύει. Ενώ δεν το θέλω να γίνω έτσι. Θα μπορούσα να κάνω κακό και τώρα εάν ήθελα, αλλά δεν το έκανα. Γιατί δεν είμαι ο εγκληματίας που παρουσιάζουν. Είχα στα χέρια μου όπλο και όμως δεν πείραξα κανέναν, γιατί δεν σκόπευα να πειράξω κανέναν».
Και προσθέτει: «Ενώ ξέρω ότι ακόμη και όλους όσοι ήταν μαζί μας να τους σκότωνα, τίποτα δεν θα άλλαζε για μένα. Τα ίδια χρόνια πάλι θα έμενα στη φυλακή».
Ο Παναγιώτης Βλαστός μετράει ήδη 18 χρόνια πραγματικής φυλακής, «σκαστά», όπως αποκαλούν στη γλώσσα των εγκλείστων τη φυλακή χωρίς μεροκάματα, και φοβάται ότι «αν υπολογίσω και τα χρόνια που έχω μπροστά μου μετά την καταδίκη μου για την υπόθεση Παναγόπουλου, θα ξεπεράσω και το όριο της Αμερικής, που είναι το ανώτερο, άρα θα βγω κοντά στα 70».
«Δεν είχα άλλη επιλογή από την απόδραση», καταλήγει.
Δεν πιστεύει ότι πρέπει να μείνει ατιμώρητος:
«Εχω πληρώσει για ό,τι έχω κάνει», λέει. «Να πληρώσω και άλλο και λίγο παραπάνω, δεν λέω. Αλλά όχι να πληρώνω όλη τη ζωή μου. Θέλω να μου πει κάποιος εισαγγελέας πόσα χρόνια φυλακής έχω να βγάλω. Να έχω μια ελπίδα ότι θα εκτίσω την ποινή που αναλογεί στις πράξεις μου και θα βγω κάποια στιγμή. Αλλιώς θα κοιτάξω να αποδράσω πάλι. Με σπρώχνουν να αποδράσω».
Θεωρεί ότι τον εκδικούνται και ότι τον έχουν κατηγορήσει και για πράγματα που δεν έχει κάνει.
«Δεν είμαι ο αρχηγός του συνδικάτου, όπως με κατηγορούν. Εμπλέκομαι στην απαγωγή Παναγόπουλου μόνο για το ξέπλυμα των λύτρων. Μια εξυπηρέτηση πήγα να κάνω. Στην ίδια υπόθεση, μου χρεώνουν και μία δολοφονία που δεν έκανα, τη δολοφονία του επιχειρηματία Γούσιου. Και παρότι δεν την έχω κάνει, ξέρω ότι θα καταδικαστώ σίγουρα».
Και συμπληρώνει: «Είμαι ο μοναδικός Ελληνας κρατούμενος που έχω εκτίσει περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον «σκαστά» χρόνια φυλακής, δηλαδή χωρίς μεροκάματα. Με προφυλακίζουν για πλάκα».
ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ
Είπε ακόμη ότι έχει σοβαρό πρόβλημα υγείας στη μύτη, αλλά δεν τον πηγαίνουν στο νοσοκομείο να χειρουργηθεί. Τον κοροϊδεύουν, λέει: «Παιδεύομαι έναν χρόνο τώρα, οι γιατροί έχουν βεβαιώσει ότι χρειάζομαι επέμβαση, τους ζητάω να με πάνε στο νοσοκομείο να χειρουργηθώ και να την πληρώσω εγώ από την τσέπη μου, αφού δεν έχει το κράτος λεφτά. Ολο "θα σε πάμε, θα σε πάμε" και τίποτα?».
ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ
Η ασυλία των πολιτικών είναι επίσης κάτι που τον ενοχλεί.
«Είμαι τόσα χρόνια μέσα στη φυλακή και δεν έχω δει ούτε έναν πολιτικό να φυλακίζεται, παρά το ότι ευθύνονται για το ότι φτάσανε εδώ τη χώρα. Εγω κλέβω και πληρώνω. Αυτοί κλέβουν και πληρώνονται».
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
Θέλω να βλέπω τη γυναίκα μου
Η έλλειψη σεξουαλικών σχέσεων είναι ένα ακόμη βαρύ φορτίο για τους έγκλειστους, που θίγει ο Παναγιώτης Βλαστός, παρά το ότι, όπως λέει ο νόμος το προβλέπει για τους έγγαμους: «Μέχρι και στην Αλβανία οι παντρεμένοι κρατούμενοι έχουν ιδιαίτερο χώρο, όπου συναντιούνται με τις γυναίκες τους. Εδώ δεν εφαρμόζεται. Χώροι υπάρχουν στις φυλακές, αλλά δεν θέλουν να το εφαρμόσουν.
Στη φυλακή ή θα τρελαθείς ή θα ανωμαλέψεις. Θέλω να μπορώ να συναντιέμαι έστω μια φορά τον μήνα με τη γυναίκα μου. Να νιώσω άνθρωπος. Να είμαστε μόνοι μας, οι δύο μας. Να κουβεντιάσουμε και να δούμε ο ένας τον άλλον, χωρίς το άγχος του επισκεπτηρίου. Η επικοινωνία με τα αγαπημένα πρόσωπα και οι σεξουαλικές σχέσεις είναι απαραίτητα για το μυαλό των κρατουμένων.
Το λένε οι ειδικοί. Αλλιώς τρελαίνεσαι. Χαζεύεις. Οι συνθήκες στη φυλακή είναι άθλιες. Πρέπει να είσαι ευνοούμενος για να κοιμάσαι σε κελί με άλλους τρεις. Αλλιώς από πέντε και πάνω?».
ΤΙ ΛΕΕΙ ΓΙΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ
Εγώ, η φυλακή και οι «Πυρήνες»
Ομηροι της φυλακής εξακολουθούν να είναι οι κρατούμενοι, ακόμη και μετά την αποφυλάκισή τους, λέει ο Παναγιώτης Βλαστός:
«Δεν μπορείς να βρεις δουλειά μετά. Η φυλακή σε λιώνει, σε τσακίζει, καταστρέφει τη ζωή σου. Δεν έχεις τίποτα όταν βγεις έξω. Δεν μπορείς να βρεις ούτε ένα μεροκάματο, γιατί είσαι στιγματισμένος και κανένας δεν σε παίρνει στη δουλειά.
Ακόμη χειρότερα όταν βγεις με όρους, να μη φύγεις στο εξωτερικό. Αυτό είναι χειρότερη ομηρεία.
Γιατί έξω τουλάχιστον, στην Ιταλία για παράδειγμα, που δεν είσαι στιγματισμένος, μπορείς να κάνεις ένα μεροκάματο.
Ομως εδώ; Τι άλλο σου μένει από το να παρανομήσεις;
Τι σε ενοχλεί περισσότερο;
«Με ενοχλεί περισσότερο το ότι οι κρατούμενοι που είναι ρουφιάνοι της Αστυνομίας παίρνουν συγχωνεύσεις ποινών. Γιατί σε αυτούς τους κρατούμενους δίνουν συγχωνεύσεις και σε μένα όχι; Μιλάμε για δικαιοσύνη δύο ταχυτήτων, όπου δικάζουν οι αστυνομικοί και όχι οι δικαστές. Ο,τι πουν οι αστυνομικοί το υιοθετούν οι δικαστές. Φτάσαμε στο σημείο, επειδή το λένε οι αστυνομικοί ότι είμαι επικίνδυνος, να έρχεται ο ανακριτής στη φυλακή για να μου πάρει κατάθεση. Και όλο αυτό για σόου, για να φανεί ότι γίνεται δήθεν για να μην αποδράσω. Ενώ όταν είναι να δικαστώ για πλημμελήματα, στην Κόρινθο για παράδειγμα, όπου έχω δικαστήριο, τότε με πηγαίνουν κανονικά με την κλούβα. Πώς γίνεται στη μία υπόθεση να είμαι επικίνδυνος και στην άλλη όχι;».
Τι σε συνδέει με τους τέσσερις κατηγορούμενους για την οργάνωση «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς»;
«Η ίδια απόγνωση. Είναι μικρά παιδιά, τους κατηγορούν χωρίς στοιχεία και θα βγάλουν πολλά χρόνια φυλακή, μόνο με τις υποδικίες. Τους βάζουν υποδικίες, τη μία πίσω από την άλλη, μόνο και μόνο για να τους κρατάνε μέσα. Δεν ζούμε στην Αμερική ή στην Ευρώπη, όπου η δίκη γίνεται το αργότερο μέσα σε πέντε μήνες. Με τον τρόπο που λειτουργεί στην Ελλάδα το σύστημα, ώσπου να γίνουν όλες οι δίκες τους θα φτάσουν να είναι 10 χρόνια μέσα μόνο από υποδικίες».
Πού βρήκατε το όπλο;
«Πετάχτηκε, όπως πετάνε τα ναρκωτικά. Πέρασε μια μηχανή και το πέταξε μέσα στην αυλή σε πακέτο, όπως τα ναρκωτικά»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου