Παγκόσμια Ιντιφάντα

(Από το άρθρο του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη, στο περιοδικό ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΙ, τ.166, Δεκέμβριος 2008, που κυκλοφόρησε στις 20 Νοεμβρίου, δεκαπέντε ημέρες πριν τα γεγονότα)

Ο «Νέος Αμερικανικός Αιώνας» των χριστιανοσιωνιστών δεν φαίνεται να επαληθεύεται γιατί η αντίσταση των λαών υπήρξε αποφασιστική. Ακόμα και οι ίδιοι οι Αμερικανοί παραδέχονται σε έκθεση του Εθνικού Ινστιτούτου Πληροφοριών (NIC) ότι η αμερικανική κυριαρχία θα συρρικνωθεί τα επόμενα χρόνια σε όλους τους τομείς – Οικονομία, πολιτική, πολιτισμό – και ότι θα επικρατήσει μια επισφαλής Παγκόσμια Τάξη. Φυσικά, τη δεκαετία «της ύβρεως», από το 1991 που διακηρύχθηκε η Νέα Τάξη, μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, μέχρι τη στιγμή που τα ιμπεριαλιστικά μισθοφορικά στρατεύματα εισέβαλαν στη Βαγδάτη, τον Απρίλιο του 2003, η Ουάσιγκτον πίστευε καθαρά ότι μπορεί να επιβάλει μια γενικευμένη Pax Americana σε ολόκληρο τον κόσμο.

Οι ίδιοι κύκλοι, το 2000, προέβλεπαν ότι δεν θα υπάρχει «κανένα σοβαρό εμπόδιο στην ανάπτυξη της αμερικανικής δύναμης στα επόμενα 15 χρόνια» και ότι η φτωχή Ρωσία θα παρέμενε μια χώρα σε παρακμή η οποία, ευτυχώς, δεν θα «διέθετε τους πόρους για να επιβάλει την θέλησή της»… (www.tomdispatch.com).

Παντού πλέον -και όχι μόνο στη Λατινική Αμερική ή στο Ισλάμ, που αντιστεκόταν ώς τώρα- οι λαοί ξεσηκώνονται ενάντια στην παγκοσμιοποίηση. Ζητούν ξανά προστατευτικά μέτρα απέναντι στους τραπεζίτες και στην κλεπτοκρατική ελίτ. Εκατομμύρια αγανακτισμένοι άνεργοι και φτωχοί δημιουργούνται και κάνουν εκρηκτική την διεθνή πολιτική σκηνή.

Σήμερα, όπως μας βεβαιώνουν οι στατιστικολόγοι του ΟΗΕ, οι πόλεις γιγαντώνονται με γρήγορο ρυθμό και, σε δύο δεκαετίες 2 δισ. επιπλέον άνθρωποι θα προσπαθούν να επιβιώσουν στα μεγάλα μητροπολιτικά συγκροτήματα (ιδίως στην Ασία και την Αφρική). Αντιθέτως, έχουμε το φαινόμενο της συρρίκνωσης της παραδοσιακής βιομηχανικής εργατικής τάξης και έναν αγροτικό πληθυσμό διεθνώς να έχει φτάσει στα όριά του. Δεν προβλέπεται να αυξηθεί αισθητά τα επόμενα χρόνια.

Όσο, όμως, η κρίση θα βαθαίνει υπό το τρέχον καθεστώς παγκοσμιοποίησης, θα αυξάνονται οι «μη ενσωματώσιμοι». Η ταχύτερα αναπτυσσόμενη νέα τάξη του πλανήτη θα είναι αυτή που ο ριζοσπάστης Αμερικανός αναλυτής Μάικ Ντέιβις ονομάζει «ανεπίσημο προλεταριάτο». Ο ΟΗΕ προβλέπει ότι στο άμεσο μέλλον, από τα 5 δισ. ανθρώπων που θα ζουν στις πόλεις, 2-3 δισ. θα είναι οι νεόπτωχοι «ανεπίσημοι εργαζόμενοι».

Τίποτα δεν αποκλείει, με βάση τα σημερινά δεδομένα, μια κοινωνική περιθωριοποίηση στο άμεσο μέλλον εκατομμυρίων ανθρώπων «αλά Ντίκενς», ή και χειρότερα, «ρημαγμένων από τις αρρώστιες και υποκείμενων στις διάφορες μεγα-καταστροφές που ακολουθούν την αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη και την εξάντληση των αστικών υδάτινων αποθεμάτων». (Mike Davis, Εξυμνώντας του Βαρβάρους, εκδ. Ελευθεριακή Κουλτούρα, Αθήνα 2008). Αυτοί οι νέοι φτωχοί των πόλεων, όμως, θα αντισταθούν, προβλέπει ο Ντέιβις.

Μπορεί να μην υπάρχει αυτή τη στιγμή μια νέα παγκόσμια μεγα-ιδεολογία, η «μεγάλη σημαία», όπως στο παρελθόν, ή να απουσιάζει η κεντρομόλος οργανωτική αρχή, αλλά μπορεί να υπάρξουν εντελώς καινούργιοι συσχετισμοί μέσα από τις εξελίξεις. Κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει, το 1900, το «πάντρεμα» του κλασσικού μαρξισμού και της αγροτικής εξέγερσης. Και όμως, έγινε μετά από λίγα χρόνια.

Αλλά, ακόμα κι αν δεν γεννηθούν τα απροσδόκητα ιδεολογικά υβρίδια που περιμένουμε και ενισχυθούν απλώς οι υπάρχουσες τάσεις, πάλι θα υπάρξει η παγκόσμια ιντιφάντα.

Ήδη σήμερα μπορεί να μην έχουμε μια παγκόσμια εξέγερση, έχουμε, όμως, πολλούς κόσμους σε εξέγερση: αντάρτικα, μιλίτσιες, «τρομοκρατικές» ή τρομοκρατικές ομάδες, το κίνημα του Τσάβες στη Βενεζουέλα, οι παρακυβερνήσεις του οργανωμένου υπόκοσμου στις φαβέλες στην Βραζιλία, ακόμη και το Μεντελίν, τα λαϊκά κινήματα της Ασίας, το κίνημα των antiglobals σε Ευρώπη και ΗΠΑ, πρωταγωνιστούν στις συγκρούσεις με το νεοταξικό ιμπέριουμ.

Βέβαια, τα υψηλότερα ποσοστά πολιτικής οργάνωσης υπάρχουν στα ισλαμικά πολιτικά και κοινωνικά δίκτυα, τα οποία προσφέρουν, αφ’ ενός, ηθικούς θεσμούς που μπορούν να στηρίξουν μια παρατεταμένη αντίσταση, αφ’ ετέρου, φιλανθρωπικές υπηρεσίες που δεν υπάρχουν σε άλλες κουλτούρες. Είναι χαρακτηριστικό ότι στον Λίβανο, το 2006, αμέσως μετά τους πρώτους σιωνιστικούς βομβαρδισμούς, βγήκαν συνεργεία της Χεζμπολάχ με μεγάλες νταλίκες, που παρείχαν στις φτωχογειτονιές τα πάντα, από τρόφιμα και ρούχα μέχρι υλικά επισκευών (π.χ. πόρτες, παράθυρα) και σκεύη για τις βομβαρδισμένες περιοχές.

Τα πυκνά αστικά περιβάλλοντα όπου θα γίνουν οι συγκρούσεις του μέλλοντος είναι εξαιρετικά «δύσβατα» για τις εκπαιδευμένες δυνάμεις καταστολής ή τους μισθοφορικούς στρατούς και αχρηστεύουν την αεροπορική ισχύ και τον βαρύ οπλισμό.

Οι Αμερικανοί γνωρίζουν πολύ καλά πως το μέλλον του πολέμου παίζεται στους δρόμους, στους υπονόμους, στα μεγάλα συγκροτήματα πολυκατοικιών, γι’ αυτό, από την δεκαετία του ’90, ανέθεσαν στην γνωστή RAND την ανάπτυξη ενός γεωπολιτικού πλαισίου του αστικού πολέμου.

Οι ερευνητές της κατέληξαν ότι η «αστικοποίηση της ανταρσίας» θα είναι ο αδύναμος κρίκος της νεοταξικής αυτοκρατορίας. Πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι η κατοχή του Ιράκ, εκτός των άλλων λόγων, έγινε για να πειραματιστούν οι Αμερικανοί σε ένα πολεμικό εργαστήριο όπου οι πεζοναύτες, οι ρέιντζερς, οι βατραχάνθρωποι και οι ελεύθεροι σκοπευτές –που τόσο ανελέητα χρησιμοποιούν οι σιωνιστές στην Παλαιστίνη- δοκιμάζουν νέες δολοφονικές πρακτικές εν όψει του επερχόμενου παγκόσμιου πολέμου εναντίον των εξεγερμένων των πόλεων του 21^ου αιώνα.

Όπως φαίνεται, η παγκοσμιοποίηση θα εξελιχθεί σε ένα δράμα με πολλές φάσεις. Πράξη πρώτη: κατάρρευση ΕΣΣΔ και Νέα Τάξη. Πράξη δεύτερη: 11/9 και «πόλεμος των πολιτισμών». Πράξη τρίτη: παγκόσμια οικονομική κατάρρευση. Πράξη τέταρτη: επικείμενη κλιματική καταστροφή. Πράξη πέμπτη: παγκόσμια Ιντιφάντα.

(…)

Η δυσαρέσκεια θα αυξάνεται όσο η μεγάλη κρίση βαθαίνει και θα εμφανιστούν πιθανόν πολλών ειδών συμπεριφορές. Οι άνθρωποι μπορεί να στραφούν στην θρησκεία ή σε κάποιο δόγμα για να στηριχθούν. Τα επερχόμενα γεγονότα μπορεί να προκαλέσουν ψυχοσωματικά σύνδρομα ή συλλογικές νευρώσεις, αμυντικές ή επιθετικές στάσεις. Οι μάζες ίσως να γοητευθούν από πολιτικούς αγκιτάτορες και λαϊκιστές ηγέτες δεξιούς ή αριστερούς, όπως έχει ξαναγίνει στο παρελθόν.

Είναι αναμφισβήτητο ότι τίποτε δεν θα μπορέσει να μας οδηγήσει σε εντελώς διαφορετικό τρόπο αντίληψης της ζωής, της υγείας και της προόδου, χωρίς να ασκηθεί έντονη πίεση με κινητοποιήσεις στα πεζοδρόμια.

Όμως, δεν πρέπει να επαναληφθούν τα λάθη του παρελθόντος που οδήγησαν στην αποτυχία των πειραμάτων και άνοιξαν τον δρόμο στον αδηφάγο καπιταλισμό. Ο αναρχοαυτόνομος εξτρεμισμός δεν είναι η σωστή αντίδραση απέναντι στα παγκόσμια προβλήματα. Αντιθέτως, σε τέτοιου είδους δράσεις ελλοχεύουν ένα σωρό προβοκάτσιες.

Η «επιστροφή στην φύση», όπως έλεγε ο Ρουσό, και επαναλαμβάνουν κάποιοι οικολογούντες, δεν είναι εναλλακτική λύση… δεν υπάρχει πλέον η φύση για την οποία μιλούσε! Η επιστροφή σε ένα στάδιο εξέλιξης με χαμηλή τεχνολογία (όπως υποστήριζε ο Αυστριακός φιλόσοφος Ιβάν Ίλλιτς) είναι εξ ίσου προβληματική, τώρα που χωρίς την τεχνολογία η ανθρωπότητα θα πεινάσει, κατά πάσα πιθανότητα!

(…)

Σε προσωπικό, εθνικό ή διεθνές επίπεδο, μπορούμε να αντιδράσουμε σύμφωνα με τις δικές μας προσωπικές και τοπικές παραδόσεις και πόρους. Το δε σύνθημα πρέπει να είναι: δρω τοπικά επειδή σκέπτομαι παγκόσμια.

Το πεπρωμένο των λαών και των εθνών καθορίζεται από τις αξίες που διακατέχουν τις αποφάσεις τους. Η ανθρώπινη και η παγκόσμια κρίση του σήμερα είναι κατά βάθος πνευματική και θα δοκιμάσει τον χαρακτήρα και τις προθέσεις όλων των ανθρώπων. Αυτό προσφέρει την ευκαιρία για μια επανεκτίμηση των αξιών που αποδεχόμαστε ως πρότυπα συμπεριφοράς.

Ο Απόστολος Παύλος έλεγε, «αλλά μεταμορφούσθε τη ανακαινώσει του νοός υμών». Η μεταμόρφωση της ανθρώπινης κοινωνίας πάνω στον πλανήτη Γη θα γίνει πραγματικότητα μόνον όταν μεταμορφωθεί και η ανθρώπινη συνείδηση.

Υπήρξαν προειδοποιητικά σημάδια όλο αυτό το διάστημα, αλλά δεν τα παρατηρήσαμε, ή όταν το κάναμε, δεν τους δώσαμε την πρέπουσα σημασία. Τα σημάδια αυτά λέγανε πράγματα όπως: Να είσαι, όχι να έχεις. Να δίνεις, όχι να παίρνεις. Ανάγκες, όχι επιθυμίες. Καλύτερα, όχι πλουσιότερα. Κοινωνία, όχι άτομο. Οι άλλοι, όχι ο εαυτός μας. Διασυνδεδεμένοι, όχι διαχωρισμένοι. Οικολογία, όχι Οικονομία. Μέρος της φύσης, όχι αποκομμένος από τη φύση. Αλληλέγγυοι, όχι φευγάτοι. Για το Αύριο, όχι για το σήμερα.

Το σημερινό τέλμα πρέπει να ειδωθεί σαν Σημείο Καμπής και η ανθρωπότητα να ανασύρει από το παρελθόν την δοκιμασμένη πρακτική του Γκάντι: Αρνούμαστε να συναινέσουμε!

Ο φόβος και η σύγχυση που απλώνεται παντού δεν είναι δημοκρατία. Ούτε το δογματικό υλιστικό κατεστημένο είναι. Ούτε η εξωνημένη διανόηση, η «ενσωματωμένη» δημοσιογραφία. Ούτε τα παραπλανητικά ΜΜΕ που κάνουν νυχθημερόν πλύση εγκεφάλου, τα ναρκωτικά που χρησιμοποιούνται για να αδρανοποιούν το μυαλό των ανθρώπων, τα παρακμιακά μεταμοντέρνα ρεύματα και ιδεολογίες που παράγονται από τα think-tanks των μυστικών υπηρεσιών… Ένας τεράστιος ψυχολογικός πόλεμος μαστίζει την ανθρωπότητα σαν την πιο κακιά θύελλα.

Είναι καιρός τώρα για την Παγκόσμια Εξέγερση! Αυτό είναι το δυνατότερο σύνθημα που θα ‘χει ακουστεί ποτέ στην ιστορία.