Δημοσιεύουμε κείμενο των Πολιτών για την Όαση, που αναφέρεται όχι μόνο στην υπεράσπιση της Όασης, αλλά και σε όσα συμβαίνουν στη συγκυρία:
Ούτε όλοι οι υποστηρικτές και υποστηρίκτριες της Πρωτοβουλίας μας για την "Όαση" συμμετέχουν στους "αγανακτισμένους", ούτε όλες και όλοι που συμμετέχουν στο "Κίνημα της Πλατείας" έχουν μετάσχει έμπρακτα στην προσπάθεια να αναβιώσει η " Όαση " ως όαση για τους πολίτες. Όμως η Πρωτοβουλία μας από αγανάκτηση για το κατάντημα της " Όασης" ξεκίνησε πριν δυόμισυ χρόνια.
Κατάντημα για το οποίο η προηγούμενη Δημοτική Αρχή δεν έκανε κάτι, παρότι βαρύνονταν ευθέως γι' αυτό.
Αλλά και η τωρινή, εμφανίζεται μουδιασμένη και αντιφατική, αφού ούτε τον δημόσιο χώρο της " Όασης" καθαρίζει με τα συνεργεία της ούτε την έχει εντάξει σε πρόγραμμα παρόμοιο με την αυτοδιαχείριση των ΚΑΠΗ, παρότι της το έχουμε ζητήσει από καιρό. Εμφανίζεται «κολλημένη» στην ιδέα να αποχτήσει "έσοδα" από την εκμετάλλευση της " Όασης", σαν να μην έχει καταλάβει τίποτα από το τι σημαίνει η ...«επενδυτική» ιδιωτική ...υστεροβουλία και πού οδηγεί.
Κι ακόμα: Η Πρωτοβουλία μας εξαρχής είχε θέσει ως στόχο -και είχε πραγματοποιήσει κατά καιρούς- να γίνει η " Όαση" χώρος ελεύθερης δημόσιας συναναστροφής και έκφρασης και βέβαια να πιέσει και να αγωνιστεί για να πεζοδρομηθεί η Πλατεία.
Από την άλλη πλευρά οι αγανακτισμένοι (που επιτέλους θύμωσαν, όπως έγραψε κάποιος «δικός μας»...) έχουν δώσει νέα πνοή στην " Όαση" καθαρίζοντας συνεχώς τον χώρο, μετατρέποντας το απαίσιο ξύλινο «Τείχος του Αίσχους" σε παγκάκια, πάγκους, τραπεζάκια -πολύ χρήσιμα για τις εκδηλώσεις αλλά και τους περαστικούς που θέλουν να ξανασάνουν- και εγκαθιστώντας δημόσιες χημικές τουαλέτες.
Κι ακόμα οργανώνοντας σε συνεχή σχεδόν βάση δημόσιες συζητήσεις, μουσικές εκδηλώσεις, προβολές ταινιών, αλλά και... τραπεζώματα σε συμμετοχική βάση αλληλεγγύης. Κι ακόμα-ακόμα έχει προταθεί, και όπου νά 'ναι θα πραγματοποιηθεί, η λειτουργία ελεύθερου «ανταλλακτήριου βιβλίων» στην " Όαση".
Τέλος, όπως ήταν φυσικό, η " Όαση", έστω στο σημερινό της χάλι, λειτούργησε ως καταφύγιο γι' αυτές τις εκδηλώσεις κατά τις τελευταίες συχνές βροχές και καταιγίδες.
Με τις σκέψεις αυτές αφιερώνουμε:
-Σε όσους «κάθονται ακόμα στους καναπέδες», το μπρεχτικό: «Άκου να δεις: Είτε φταις είτε όχι, σαν δεν μπορείς άλλο να παλέψεις, θα πεθάνεις»
-και το καζαντζάκειο: «Ν' αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου θα σώσω την Γη. Αν δεν σωθεί, εγώ θα φταίω».
Αλλά και το παλαμικό: «Παιδί, το περιβόλι σου να το καλλιεργήσεις, όπως το βρεις κι όπως το δεις να μην το παρατήσεις»
- Σε όσους θύμωσαν, έγιναν ενεργά "αγανακτισμένοι" αλλά φάνηκαν να κουράζονται, το λειβαδίτειο: «Μ' αίμα χτισμένο, κάθε πέτρα και καϋμός, κάθε του πόρτα κι αναστεναγμός».
- αλλα και το καβάφειο: «Να εύχεσαι νά 'ναι μακρύς ο δρόμος».
- Σε όσους αναρωτιούνται "γιατί δεν είναι όλα τα Γιάννενα στην Πλατεία;", το ελύτειο: «Για να γυρίσ' ο ήλιος, θέλει δουλειά πολλή».
Σε όσους κουνάνε με αμφιβολία το κεφάλι, το παπαζόγλειο: «Όλα μένουν ίδια, αν δεν τ' αγαπάς»...
αλλά και το λοϊζικό: «Τίποτα δεν πάει χαμένο»...
Ειδικότερα όμως στον Δήμαρχό μας και τους συνεργάτες του ευχόμαστε να μην ακούσουν ποτέ να τούς λένε το βαρνάλειο: «Άχ! πού 'σουν νιότη πού 'λεγες πως θα γινόμουν άλλος» ούτε το σεφέρειο: «Πήραμε τη ζωή μας λάθος»...
Ούτε όλοι οι υποστηρικτές και υποστηρίκτριες της Πρωτοβουλίας μας για την "Όαση" συμμετέχουν στους "αγανακτισμένους", ούτε όλες και όλοι που συμμετέχουν στο "Κίνημα της Πλατείας" έχουν μετάσχει έμπρακτα στην προσπάθεια να αναβιώσει η " Όαση " ως όαση για τους πολίτες. Όμως η Πρωτοβουλία μας από αγανάκτηση για το κατάντημα της " Όασης" ξεκίνησε πριν δυόμισυ χρόνια.
Κατάντημα για το οποίο η προηγούμενη Δημοτική Αρχή δεν έκανε κάτι, παρότι βαρύνονταν ευθέως γι' αυτό.
Αλλά και η τωρινή, εμφανίζεται μουδιασμένη και αντιφατική, αφού ούτε τον δημόσιο χώρο της " Όασης" καθαρίζει με τα συνεργεία της ούτε την έχει εντάξει σε πρόγραμμα παρόμοιο με την αυτοδιαχείριση των ΚΑΠΗ, παρότι της το έχουμε ζητήσει από καιρό. Εμφανίζεται «κολλημένη» στην ιδέα να αποχτήσει "έσοδα" από την εκμετάλλευση της " Όασης", σαν να μην έχει καταλάβει τίποτα από το τι σημαίνει η ...«επενδυτική» ιδιωτική ...υστεροβουλία και πού οδηγεί.
Κι ακόμα: Η Πρωτοβουλία μας εξαρχής είχε θέσει ως στόχο -και είχε πραγματοποιήσει κατά καιρούς- να γίνει η " Όαση" χώρος ελεύθερης δημόσιας συναναστροφής και έκφρασης και βέβαια να πιέσει και να αγωνιστεί για να πεζοδρομηθεί η Πλατεία.
Από την άλλη πλευρά οι αγανακτισμένοι (που επιτέλους θύμωσαν, όπως έγραψε κάποιος «δικός μας»...) έχουν δώσει νέα πνοή στην " Όαση" καθαρίζοντας συνεχώς τον χώρο, μετατρέποντας το απαίσιο ξύλινο «Τείχος του Αίσχους" σε παγκάκια, πάγκους, τραπεζάκια -πολύ χρήσιμα για τις εκδηλώσεις αλλά και τους περαστικούς που θέλουν να ξανασάνουν- και εγκαθιστώντας δημόσιες χημικές τουαλέτες.
Κι ακόμα οργανώνοντας σε συνεχή σχεδόν βάση δημόσιες συζητήσεις, μουσικές εκδηλώσεις, προβολές ταινιών, αλλά και... τραπεζώματα σε συμμετοχική βάση αλληλεγγύης. Κι ακόμα-ακόμα έχει προταθεί, και όπου νά 'ναι θα πραγματοποιηθεί, η λειτουργία ελεύθερου «ανταλλακτήριου βιβλίων» στην " Όαση".
Τέλος, όπως ήταν φυσικό, η " Όαση", έστω στο σημερινό της χάλι, λειτούργησε ως καταφύγιο γι' αυτές τις εκδηλώσεις κατά τις τελευταίες συχνές βροχές και καταιγίδες.
Με τις σκέψεις αυτές αφιερώνουμε:
-Σε όσους «κάθονται ακόμα στους καναπέδες», το μπρεχτικό: «Άκου να δεις: Είτε φταις είτε όχι, σαν δεν μπορείς άλλο να παλέψεις, θα πεθάνεις»
-και το καζαντζάκειο: «Ν' αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου θα σώσω την Γη. Αν δεν σωθεί, εγώ θα φταίω».
Αλλά και το παλαμικό: «Παιδί, το περιβόλι σου να το καλλιεργήσεις, όπως το βρεις κι όπως το δεις να μην το παρατήσεις»
- Σε όσους θύμωσαν, έγιναν ενεργά "αγανακτισμένοι" αλλά φάνηκαν να κουράζονται, το λειβαδίτειο: «Μ' αίμα χτισμένο, κάθε πέτρα και καϋμός, κάθε του πόρτα κι αναστεναγμός».
- αλλα και το καβάφειο: «Να εύχεσαι νά 'ναι μακρύς ο δρόμος».
- Σε όσους αναρωτιούνται "γιατί δεν είναι όλα τα Γιάννενα στην Πλατεία;", το ελύτειο: «Για να γυρίσ' ο ήλιος, θέλει δουλειά πολλή».
Σε όσους κουνάνε με αμφιβολία το κεφάλι, το παπαζόγλειο: «Όλα μένουν ίδια, αν δεν τ' αγαπάς»...
αλλά και το λοϊζικό: «Τίποτα δεν πάει χαμένο»...
Ειδικότερα όμως στον Δήμαρχό μας και τους συνεργάτες του ευχόμαστε να μην ακούσουν ποτέ να τούς λένε το βαρνάλειο: «Άχ! πού 'σουν νιότη πού 'λεγες πως θα γινόμουν άλλος» ούτε το σεφέρειο: «Πήραμε τη ζωή μας λάθος»...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου