Οι προκηρύξεις, σαν κι αυτή, μπορεί να είναι χρήσιμες επίσης για να διευκρινίζονται κάποιοι τρέχοντες πολιτικοί όροι. Λέμε, π.χ., «οι αβανταδόροι της πολιτικής» ή «τα λαμόγια της πολιτικής», σαν τον Ρέππα, ας πούμε. Αυτή η φράση έχει δύο σημασίες. Σημαίνει α) τα άτομα που συντηρούνται από ύποπτα κέρδη και β) τα άτομα που βοηθάνε με τον τρόπο τους, που προσφέρουν αβάντα.
Α) Ο Ρέππας έχει συντηρηθεί κατά καιρούς και από ύποπτα κέρδη (βλ. μίζες Ζήμενς, την εποχή που ήταν υπουργός του Σημίτη) και από μη ύποπτα κέρδη (βλ. την εποχή που έσπρωχνε τους ηλίθιους να παίζουν στο χρηματιστήριο, όπου η τάξη του έκανε τη μεγαλύτερη πρωταρχική συσσώρευση των τελευταίων δεκαετιών το 1999). Μπορεί κάποιος να μας πει τώρα ότι σε καπιταλισμό ζούμε, τι ύποπτα τι μη ύποπτα, όλα κέρδη είναι. Πιστεύουμε ότι όσοι κάνουν τέτοιες παρατηρήσεις έχουν αρχίσει ήδη να καταλαβαίνουν πολύ καλά σε τι κόσμο ζούνε και, επιπλέον, έχουν πολλές πιθανότητες να μην τους ξαναπιάσουν κώτσους οι Καρατζαφέρηδες, οι Βορήδηδες, οι Σαμαράδες και οι Παπανδρέηδες (ο κατάλογος των παπατζήδων είναι ανεξάντλητος...).
Β) Όπως έλεγαν παλιά: «σπάνια παπατζής δουλεύει χωρίς αβανταδόρους». Μόνο που στην περίπτωση του Ρέππα ο παπατζής και ο αβανταδόρος (ή λαμόγιο) ταυτίζονται. Ο κοιλαράς πιστεύει ότι με το να κάνει προπαγανδιστικές δηλώσεις όπως αυτή που παραθέσαμε στην αρχή ή όπως η επόμενη -"άμα κάποιος έχει κάποιο τρόπο να αυξάνονται οι μισθοί, να αυξάνονται τα δρομολόγια των λεωφορείων, και να μην αυξάνεται το εισιτήριο τότε να μας το πει, μη χάσουμε αυτή τη σημαντική γνώση"- ότι θα μας αποστομώσει, ότι δήθεν δεν θα ξέρουμε τι να απαντήσουμε στις βλακείες του και ότι θα μας προσελκύσει στο γελοίο παιχνίδι της «σωτηρίας της πατρίδας» που παίζει η άθλια κυβέρνησή του. Κατ’ αρχήν, το ότι είχαμε την ατυχία να γεννηθούμε στον ίδιο τόπο μ’ αυτόν τον μαλάκα είναι ένα άσχημο παιχνίδι της μοίρας· δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να το διορθώσουμε εκτός ίσως από το να δηλώσουμε ότι εμείς μαζί μ’ αυτόν δεν έχουμε να υπερασπιστούμε καμμιά κοινή πατρίδα. Μπορεί να βρίσκαμε ίσως κάποια κοινά σημεία αν αυτός και η τάξη του αποφάσιζαν να μειώσουν τα κέρδη τους έτσι ώστε να αυξηθούν οι μισθοί μας και να είναι ελεύθερη η πρόσβαση στα νοσοκομεία και τα μέσα μαζικής μεταφοράς, ας πούμε. Από τη στιγμή όμως που αρνιούνται πεισματικά κάτι τέτοιο –και μάλιστα έχουν και το θράσος να αποκαλούν το γεγονός ότι μας κλέβουν «συνεισφορά υπέρ του να σωθεί η πατρίδα», δηλαδή ο κώλος τους- τότε οι απαιτήσεις μας θα γίνουν ακόμα μεγαλύτερες.
Ξεκινώντας από τα διόδια και τα εισιτήρια, να προεκτείνουμε την άρνηση πληρωμών ως τους λογαριασμούς της ΔΕΗ και του ΟΤΕ. Οι υπηρεσίες αυτές δεν ήταν ποτέ πραγματικά δημόσιες, αφού στον καπιταλισμό δεν υπάρχει τίποτα άλλο από ιδιωτικό και κρατικό κεφάλαιο. Δεν πληρώνουμε γιατί εμείς οι προλετάριοι τα δημιουργήσαμε όλα σ’ αυτόν τον κόσμο και τα έχουν ιδιοποιηθεί οι ιδιώτες καπιταλιστές, το κράτος και οι πολιτικοί. Όλος ο κοινωνικός πλούτος ανήκει σε μας· στον Ρέππα και στην τάξη του ανήκουν μόνο σφαλιάρες και κλωτσιές.
Έχουν το θράσος, ενώ μας έχουν κόψει τον άμεσο μισθό και έχουν κατακρεουργήσει τον έμμεσο (αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης, μείωση των συντάξεων, χαράτσι στα νοσοκομεία, αύξηση της τιμής των εισιτηρίων) να δηλώνουν κιόλας σε μας τους αντιστεκόμενους τζαμπατζήδες ότι «θα επεξεργαστούμε ένα πλαίσιο για τη δίωξη όποιων δεν πληρώνουν. Δεν μπορεί η επίπτωση να είναι μόνο ένα πρόστιμο. Δεν μπορούν να υπάρχουν δύο κατηγοριών πολίτες». (Χ.Τσιόκας, γενικός γραμματέας του υπουργείου Μεταφορών). Ήδη αυτή τη στιγμή υπάρχουν δύο κατηγοριών πολίτες: οι καπιταλιστές και οι συνεργάτες τους πολιτικοί και οι μαλάκες οι προλετάριοι που πληρώνουν συνέχεια. Τους πληροφορούμε ότι εκτός από το ότι θα μας κλάσουν τα αρχίδια με τις απειλές τους, τελικός μας στόχος είναι να πάψουν να υπάρχουν δύο κατηγορίες πολιτών, ξεκινώντας πρώτα από την κατάργηση του επαγγέλματος των κυρίων Ρέππα και Τσιόκα.
Σύντροφοι στην καθημερινή μιζέρια,
Γνωριζόμαστε φατσικά μόνο και μόνο γιατί στοιβαζόμαστε όλοι μαζί κάθε μέρα στα ίδια μέσα μαζικής μεταφοράς. Σπίτι-δουλειά-σπίτι-ψώνια με το παιδί-σπίτι-μοναξιά-άντε καμμιά ώρα ψευτοδιασκέδασης-και ξανά σπίτι-μαμ, κακά και νάνι- για να ξαναρχίσει το άλλο πρωί το ίδιο τροπάριο από την αρχή. Από το τζάμι του λεωφορείου ή του τρένου δεν βλέπουμε παρά μόνο την ιδιοποίηση και την καταστροφή του χώρου από το εμπόρευμα, την πολεοδομία και τις άλλες μορφές αστυνόμευσης.
Ας γίνουμε σύντροφοι στην άρνηση της μιζέριας μας,
Ας γνωριστούμε γιατί δώσαμε ο ένας το εισιτήριό του στον άλλο, γιατί ακόμα περισσότερο αρνούμαστε συλλογικά να πληρώσουμε και δεν εγκαταλείπουμε κανέναν στα χέρια των ελεγκτών. Ας σπάσουμε τη ρουτίνα της καθημερινής δουλειάς και ας αφήσουμε το μάτι και την επιθυμία να παρασυρθεί από αυτά που βλέπουμε από το τζάμι και μας τραβούν την προσοχή. Σήμερα, ας αλλάξουμε πορεία προς μια τυχαία και πολλά υποσχόμενη κατεύθυνση.
ΤΟ «ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ» ΔΕ ΜΑΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΙ
ΣΦΑΛΙΑΡΕΣ ΚΑΙ ΚΛΩΤΣΙΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΛΕΓΚΤΗ
ΣΑΛΤΑΡΙΣΜΕΝΟΙ ΕΠΙΒΑΤΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΝ ΤΙΜΩΝ
5/2/2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου