Σύγχρονοι ευεργέτες

Αναδημοσίευση από  http://ororra.blogspot.com/

Κυριακή βράδυ είδα σε επανάληψη μια εκπομπή στο τοπικό τηλεοπτικό κανάλι ITV. Φιλοξενούσε μια γυναίκα που θαυμάζω πάρα πολύ και δεν γνωρίζω προσωπικά, αλλά παρακολουθώ το έργο της και προσκυνώ την προσφορά της. Την κ. Νατάσα Μπέγκα, πρόεδρο του Δ.Σ. της ΕΛΕΠΑΠ του παραρτήματος Ιωαννίνων. Μια γυναίκα που έχει δώσει τριάντα χρόνια ζωή κι ελπίδα σε εκατοντάδες παιδιά με ειδικές ανάγκες στην πόλη μας. Μια γυναίκα που μοναδικό μέλημά της είναι η προσφορά. Ταπεινή, εργατική, δοτική, δυναμική, αεικίνητη.


Μίλησε για όλα, το έργο της ΕΛΕΠΑΠ, το Δ.Σ., τους ανθρώπους που στηρίζουν αυτή προσωπικά, αλλά και την ΕΛΕΠΑΠ, τους δωρητές, τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, το νέο επίτευγμα της ΕΛΕΠΑΠ, την εξασφάλιση  15 στρεμμάτων από την Περιφέρεια για την κατασκευή Σπιτιών Προστατευμένης Διαβίωσης για ενήλικα ανάπηρα άτομα, Ξενώνων Βραχείας Παραμονής τους για την κάλυψη έκτακτων αναγκών καθώς και Κέντρο Ημερήσιας Δημιουργικής Απασχόλησης ενηλίκων ατόμων με αναπηρία.

Παρακολουθούσα με μεγάλο ενδιαφέρον, με συνεπήρε η απλότητα που μιλούσε για μια τεράστια προσφορά. Σκεφτόμουν όλους αυτούς τους ανθρώπους, τους ανώνυμους, τους επώνυμους, τους εθελοντές, τους επαγγελματίες, τους δωρητές, τους σύγχρονους ευεργέτες, που η καθημερινή προσφορά τους είναι τεράστια για κάποιες κατηγορίες συνανθρώπων τους που υποφέρουν, που χωρίς αυτούς θα ζούσαν την πλήρη απαξίωση, την πλήρη εγκατάλειψη, τον αργό καθημερινό θάνατο.
Από την άλλη σκεφτόμουν την κατάντια μας όσο αφορά στον τηλεοπτικό χρόνο, που μονοπωλείται από μια σειρά πολιτικών και πολιτικάντηδων που προσκαλούνται να περιδιαβαίνουν σε όλες τις εκπομπές και αρέσκονται σε βαρύγδουπες και ανούσιες κατά το μεγαλύτερο μέρος τους δηλώσεις.
Αρκετά έχουμε ξεπέσει σαν χώρα σε όλα τα επίπεδα. Μήπως πρέπει να βοηθήσουν στην ανάταση των πολιτών, τουλάχιστον τα τοπικά ΜΜΕ προβάλλοντας και την άλλη όψη του νομίσματος;
Ανθρώπους που με τη ζωή και τη φωνή τους μπορούν να μας θυμίσουν κάποια πλευρά του εαυτού μας που μάλλον ξεχάσαμε, να μας θυμίσουν ότι μπορούμε να γίνουμε ξανά ανθρώπινοι κι αληθινοί, αισιόδοξοι, άνθρωποι με στόχους κι ενσυναίσθηση για τον συνάνθρωπό μας;
Υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι άνθρωποι δίπλα μας, άλλους τους γνωρίζουμε κι άλλους όχι.
Ας τους αναδείξουμε σαν κοινωνία κι ας τους τοποθετήσουμε εκεί που τους αξίζει.