Το καλοκαίρι μας αποχαιρέτησε με γοργά βηματάκια μαζί με τις όποιες παραθαλάσσιες προσπάθειες για ένα μήνα (οι πιο τυχεροί) να ξεχάσουμε ότι 11 μήνες ανεχόμαστε την μισθωτή εργασία και τον έλεγχο των αφεντικών στη ζωή μας. Για να συνεισφέρουμε σε αυτή την προσπάθεια διάλυσης των χίπικων ψευδαισθήσεων, καθώς και για να διαψεύσουμε τις φήμες που κυκλοφορούσαν MMEργοδότες ότι τάχα οι mediaworkers δεν πρόκειται να παρέμβουν την φετινή σαιζόν στους ταξικούς αγώνες, δημοσιεύουμε μια τυχαία ιστορία ενός τυχαίου νέου (wannabe) εργαζόμενου που μετά τις καλοκαιρινές διακοπές αναζητά ένα αφεντικό στο κλάδο των ΜΜΕ που να του προσφέρει σταθερό μισθό και ασφάλιση. Ιδού:
Ο τυχαίος νέος λοιπόν βαρέθηκε να τρώει τα λεφτά από τον ιδρώτα του πατέρα και για να περάσει από την ανεργία στην εργασία ένα πρωινό του Σεπτέμβρη αποφασίζει να αγοράσει την "Χρυσή Ευκαιρία". Ανάμεσα στις πολλές ολόχρυσες ευκαιρίες για την καριέρα του που ανοίγονται στις δεκάδες σελίδες της εφημερίδας, αυτός πηγαίνει κατευθείαν στην σελίδα 28, κάτω από τον τίτλο "δημοσιογράφοι", επιλογή που οφείλεται σε ένα λάθος που είχε κάνει στην τρυφερή ηλικία των 18, όταν συμπλήρωνε το μηχανογραφικό του. Αρχίζει να διαβάζει ελαφρώς παραξενεμένος γιατί:
1ον. Οι αγγελίες είναι ελαφρώς περισσότερες απ' ότι έχει συνηθίσει να βλέπει στην συγκεκριμένη κατηγορία, κόντρα στην ως τότε κοσμοθεωρία του ότι αν είναι μια φορά απίθανο να βρει δουλειά στα ΜΜΕ χωρίς να φιλήσει κατουρημένες ποδιές, είναι άλλες 1000 απίθανο να βρει δουλειά μέσω της Χρυσής Ευκαιρίας.
2ον. Δεν υπάρχει μια κλασσική αγγελία που ζητά δημοσιογράφους οικολόγους, μη καπνιστές και χορτοφάγους για τηλεοπτική εκπομπή ("τι έγινε, βρήκαν επιτέλους κάποιον πρώην συνταξιούχο υγιεινιστή στο Τηλεφώς;" σκέφτεται).
Ο φέρελπις νέος ξεπερνάει αυτές τις πρώτες σκέψεις και αρχίζει να διαβάζει πιο προσεκτικά τις αγγελίες κι αρχίζει να τσεκάρει με το στυλο του τηλέφωνα και μέηλ, απορρίπτοντας τις αγγελίες που μιλάνε και για παραγωγή διαφήμισης. Ξέρει από προηγούμενη εμπειρία του ότι μέσω τέτοιων αγγελιών ζητούνται πλασιέ που θα αμείβονται με το κομμάτι, αλλά τα αφεντικά έχουν βίτσιο να τους αποκαλούν δημοσιογράφους, ενώ είναι πλασιέ. Προσέχει ταυτόχρονα ότι καμιά μα καμιά αγγελία δεν αναφέρει το μισθολογικό ποσόν που προσφέρει, άντε στην καλύτερη περίπτωση να πετύχει καμία που αναφέρεται γενικά και αόριστα σε "μισθό και ασφάλιση" (και "προοπτικές εξέλιξης" βεβαίως, βεβαίως).
Μετά από αυτήν την διαλογή αρχίζει να μαζεύει μεηλ και να στέλνει μαζικά το βιογραφικό του κι ένα αρχείο με κείμενα από την προϋπηρεσία του, όταν έκανε πρακτική άσκηση σε μια εφημερίδα. Αυτή είναι πάντα μια στιγμή που ο εγκέφαλος του τυχαίου νέου της ιστορίας μας κατακλύζεται από αισιόδοξα μηνύματα, γιατί είναι η μόνη στιγμή που νοιώθει ότι είχε τελικά κάποια αξία που δούλευε ένα χρόνο χωρίς να δει φράγκο σε μια τυχαία εφημερίδα της αριστεράς και των κινημάτων... Τουλάχιστον λόγω της "εθελοντικής" αυτής εργασίας ανήκει στο προνομιούχο εκείνο στρώμα των νέων υποψήφιων εργαζόμενων που έχουν "προϋπηρεσία", ενώ αν δεν είχε "προϋπηρεσία" και μόνο πτυχίο ήξερε ότι τα αφεντικά θα σκοτώνονταν να του προσφέρουν "προϋπηρεσία", να τον βοηθήσουν να "μάθει" την δουλειά, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να υπήρχε στην προσφορά τους η λέξη μισθός. Κι αυτός (να το πούμε κι αυτό για όποιον δεν το κατάλαβε) πήρε την "Χρυσή Ευκαιρία" γιατί στο εξώφυλλο της έγραφε "προσφορά θέσεων εργασίας σε όλη την Ελλάδα" κι ο νέος μας έχει συνηθίσει όποτε ακούει εργασία να πηγαίνει ο νους του σε μισθό (σε ασφάλιση σπανιότερα) γιατί ξέρει ότι αλλιώς τα αφεντικά δεν θα μιλούσαν για εργασία αλλά για "πρώτη κατάρτιση", "μαθητεία", "πρακτική άσκηση" κτλ.
Σκεπτόμενος όλα τα παραπάνω στέλνει τα μέηλ του και τις επόμενες μέρες περιμένει κλήσεις ή κάποιες απαντήσεις στο ηλεκτρονικό του γραμματοκιβώτιο. Πράγματι ανάμεσα στις δεκάδες επαγγελματικές προσφορές που του έρχονται, υπάρχει κι ένα μεηλ, το οποίο προέρχεται από εταιρεία που είχε την εξής αγγελία στην Χρυσή Ευκαιρία:
"Αρθογράφοι για οικολογικό περιοδικό, ζητούνται, βιογραφικά στο e-mail ..., τηλ:..."
Το μέηλ που ήρθε ως απάντηση στο βιογραφικό που έστειλε ο νέος μας, έλεγε (με χρωματιστά και πλάγια γράμματα αυτούσιο το μεηλ, με μαύρα γράμματα σε παρένθεση τα σχόλια μας):
Αξιότιμε,
ευχαριστούμε για το βιογραφικό σας .
("μαζικό μέηλ υποψιάζομαι από την τυπική αρχή για να δούμε που το πάνε", οι πρώτες σκέψεις του νέου)
Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε αν σας ενδιαφέρει να αρθρογραφείται για τους επόμενους 6 μήνες για το περιοδικό και τους συνεργάτες του ( όμιλος citypress) σαν εξωτερικός συνεργάτης.
(όπα: εξωτερικός συνεργάτης. Χτυπάει καμπανάκι. Όταν τα αφεντικά σου λένε ότι δεν σε θέλουν ακριβώς σκλάβο τους, βρώμικες σκέψεις μπαίνουν στο μυαλό τους. "Για να δούμε που το πάνε" ξανασκέφτεται ο νέος μας, ενώ βρώμικες σκέψεις μπαίνουν στο δικό του μυαλό όταν βλέπει το "citypress"... Δεν είναι μόνο η τεράστια "συμπάθεια" που νοιώθει για τον δεξιό ιδιοκτήτη της εφημερίδας, είναι ότι ξέρει ότι όταν τα αφεντικά βγάζουν λεφτά από free press αρχίζουν με ένα περίεργο συνειρμό να νομίζουν ότι γενικά μπορούν να βγάζουν λεφτά "τζάμπα")
Ύστερα από αυτήν την πάροδο χρόνου θα επιλεχθεί το καλύτερο για την επιχείρηση προσωπικό και θα στελεχώσει τις όποιες θέσεις.
(6 μήνες δηλαδή ως "εξωτερικός συνεργάτης" θα εξετάζεσαι για το αν θα βρεις δουλειά, θα μπορούσε να είναι κάτι σαν μεταμοντέρνο ΑΣΕΠ. Παρ' όλα αυτά αν τους "συνεργάτες" τους πληρώνουν άραγε ακόμα δεν μας το έχουν πει. Μας κρατάνε σε αγωνία.)
Θα θέλαμε αν σας ενδιαφέρει να μας απαντήσετε και εμείς θα σας δίνουμε θέματα προς ανάπτυξη.
Δεν είναι απαραίτητη η παρουσία στο περιοδικό. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να αποστέλλεται τα άρθρα σας.
(Ντιν νταν! Εργασία εξ' αποστάσεως. Χτυπάει πάλι καμπανάκι στο κεφάλι του νέου μας γιατί έχει υπόψιν του από την κινηματική/θεωρητική του κατάρτιση ότι όταν τα αφεντικά αναφέρονται σε "μεταμοντέρνες" και πιο "ελευθεριαζουσες" να το πω μορφές εργασίας, πάλι βρώμικες σκέψεις μπαίνουν στο μυαλό τους. Ας πούμε τελευταία τους αρέσει να γίνεται η δουλειά μέσω μεηλ. Ο καθένας μόνος του πίσω από έναν υπολογιστή. Ούτε μιλάνε οι εργάτες μεταξύ τους για να μπούνε στα κεφάλια αυτών βρώμικες ταξικές σκέψεις, ούτε άλλα προβλήματα προκύπτουν. Π.χ. θέλει να σε απολύσει, σου στέλνει ένα ψυχρό μέηλ που στο αναγγέλλει και δεν έρχεται το αφεντικό στην δύσκολη συναισθηματική θέση να πρέπει να στο πει κατάμουτρα και να αντιμετωπίσει τις όποιες αντιδράσεις σου μετά)
Για τον εκπαιδευτικό ρόλο που θα επωμιστείτε θα σας ενημερώσουμε αφού έχετε απαντήσει θετικά στο αίτημά μας.
(εκπαιδευτικό;;;; Τι εννοούνε πάλι. Οι βρώμικες σκέψεις του αφεντικού είναι επιβεβαιωμένες πλέον, αλλά με το λεξιλόγιο που χρησιμοποιεί σε εκπλήσσει. "Θέλουν να με μάθουν κάτι, να μάθει εγώ σε κάποιους άλλους κάτι, τι στο διάολο εννοούνε; Και υπάρχει περίπτωση να αναφέρουν την λέξη μισθό πουθενά;")
Θα θέλαμε να σας τονίσουμε ότι σε καμία περίπτωση δεν θέλουμε να εκμεταλλευτούμε τον χρόνο σας και ότι όλα τα άρθρα σας όπου και αν δημοσιευτούν θα φέρουν το όνομά σας.
(Έχετε δει ποτέ εσείς εργοδότη να θέλει να εκμεταλλευθεί τον χρόνο του εργαζόμενου; Που ακούστηκε αυτό; Καπιταλισμό έχουμε, αδιανόητα πράγματα. Με τόση ευγένεια απέναντι του ο νέος μας σκέφτεται ότι δεν ζήτησε δουλειά σε περιοδικό αλλά σε φιλανθρωπικό ίδρυμα)
Ευχαριστώ εκ των προτέρων
(ακόμα κουβέντα για ποταπές και χυδαία υλιστικές αξίες όπως λεφτά, μισθός κτλ.)
Εκ της Διεύθυνσης
(όνομα)
ΥΓ ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ
(Είδατε τι ωραία το θέτουν: Πρώτον το βάζουν ως "διευκρίνηση" σε υστερόγραφο. "Ψιλά γράμματα" που λέμε αν θα πάρει λεφτά κάποιος για την δουλειά που θα κάνει. Έπειτα τον μισθό τον αναφέρουν ως "οικονομική συναλλαγή". Πως συναλλάσσεται οικονομικά ο εκδότης με χίλια δυο πρόσωπα γαι να βγει η δουλεία; Ε με τον νέο της ιστορίας μας δεν θέλει να αποκτήσει τέτοιου είδους σχέσεις. Μιλάμε για κάτι ανώτερο και θα βάλουμε οικονομικές συναλλαγές στην μέση;)
Αν νομίζετε ότι μπορείτε να διαθέτετε λίγο από τον χρόνο σας για το έντυπο μέχρι την επιλογή του προσωπικού θα το εκτιμούσαμε.
(βέβαια πριν είπαν ότι δεν θέλουν σε καμιά περίπτωση να εκμεταλλευθούν τον χρόνο του υποψήφιου εργαζόμενου. Μάλλον για τα αφεντικά η εθελοντική διάθεση χρόνου για να συντηρήσουν αυτοί τους παχυλούς τραπεζικούς τους λογαριασμούς δεν είναι ακριβώς "εκμετάλλευση")
(ε ναι τι, κοτζάμ καινούργιο οικολογικό περιοδικό και να ασχολείται με ζητήματα προσλήψεων, λογικό. Για να ασχοληθείς με προσλήψεις σημαίνει ότι πρέπει να ασχοληθείς και με μισθούς, παλιομοδίτικα πράγματα. Ενώ στην "συνεργασία" που προσφέρουν, όσοι δεν αποδείξουν στους 6 μήνες ότι δικαιούνται να είναι στην "γερή ομάδα" δεν απολύονται ακριβώς αφού δεν προσλήφθηκαν και ποτέ. Ω τι όμορφος κι αγγελικός κόσμος!)
Συμπέρασμα: Ο τυχαίος νέος της τυχαίας ιστορίας μας έκανε το λάθος να μπερδευτεί κι ενώ έψαχνε δουλειά, απάντησε σε μια αγγελία που ζητούσε απλά αρθρογράφους. Ίσως τον μπέρδεψε και το εξώφυλλο της εφημερίδας που έλεγε για προσφορά θέσεων εργασίας. Τα καλά αφεντικά διευκρίνισαν ότι δεν ψάχνουν ακόμα για εργάτες αλλά για συνεργάτες, γιατί ξέρουν ότι πολλά νέα παιδιά μπερδεύουν αυτές τις δύο έννοιες. Ο νέος της ιστορίας μας, όντας μπερδεμένος από διάφορες αναρχοκομμουνιστικές θεωρίες που του προπαγάνδιζαν συμφοιτητές του στα πανεπιστήμια, επιβεβαίωσε την στιβαρή του θέση ότι δεν πρόκειται να δουλέψει ούτε ένα λεπτό ξανά απλήρωτος και προφανώς δεν απάντησε πότε στην φοβερή και τρομερή επαγγελματική πρόταση που του έγινε.
Καλό (εργασιακό) χειμώνα!
1 σχόλιο:
Πολύ χρήσιμη αυτή η εμπειρία.
Δημοσίευση σχολίου