Μετά από 3 χρόνια σκληρής διαπραγμάτευσης, οι υπουργοί Απασχόλησης των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατέληξαν σε συμφωνία που επιμηκύνει την εργάσιμη εβδομάδα σε 65 και πλέον ώρες. Μετά από πολύωρες διαβουλεύσεις και εφόσον Γαλλία και Ιταλία (μετά την εκλογή Σαρκοζί και Μπερλουσκόνι αντίστοιχα) άλλαξαν «μέτωπο», υπήρξε πολιτική συμφωνία για εργάσιμη μέρα 13 ωρών και εργάσιμη βδομάδα 65 και πλέον ωρών, καθώς και για σπάσιμο της εφημερίας σε «ενεργό» και «ανενεργό» περίοδο, με τη δεύτερη να υπολογίζεται ως «μη εργάσιμος» και άρα απλήρωτος χρόνος εργασίας. (!!!)
Δύο είναι τα κεντρικά ζητήματα της συμφωνίας. Η υιοθέτηση της ρήτρας «αυτοεξαίρεσης» (το λεγόμενο opt out) που δίνει δικαίωμα στον εργοδότη να προχωρά σε επιμήκυνση του εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας μετά από μεμονωμένη συμφωνία του εργαζόμενου. Η παρέμβαση της σλοβένικης προεδρίας που εισήγαγε στην απόφαση την υποχρέωση κύρωσης της ατομικής συμφωνίας μέσω συλλογικών συμβάσεων οδήγησε σε έγκριση της συγκεκριμένης διάταξης. Το δεύτερο θέμα αφορά το «σπάσιμο» των εφημεριών σε ανενεργό και ενεργό χρόνο.
Έτσι, ο εργοδότης θα έχει τη δυνατότητα να έχει τον εργαζόμενο σε επιφυλακή (μέσα ή έξω από το χώρο της επιχείρησης) χωρίς αυτός να αμείβεται εφόσον δεν παρέχει τις υπηρεσίες του (παρ’ ότι «εφημερεύει»).
Η απόφαση πρέπει να περάσει προς έγκριση και από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και εκεί τα ευρωπαϊκά συνδικάτα, που αντιδρούν έντονα, εναποθέτουν πλέον τις ελπίδες τους.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση της σλοβένικης προεδρίας, οι υπουργοί Απασχόλησης συμφώνησαν τα παρακάτω:Ο χρόνος της εφημερίας σπάει σε «ενεργό» και «ανενεργό» περίοδο. Η «ενεργός» περίοδος, δηλαδή ο χρόνος κατά τον οποίο ο εργαζόμενος θα προσφέρει τις υπηρεσίες του, θα λογαριάζεται ως εργάσιμος χρόνος. Αντίθετα, η «ανενεργός» περίοδος της εφημερίας, ο χρόνος δηλαδή κατά τον οποίο ο εργαζόμενος θα παραμένει σε επιφυλακή για να προσφέρει τις υπηρεσίες του, θα θεωρείται χρόνος ξεκούρασης και άρα δε θα πληρώνεται, εκτός από την περίπτωση που η εθνική νομοθεσία ή οι «κοινωνικοί εταίροι» αποφασίσουν διαφορετικά.
Ο μέγιστος μέσος εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας παραμένει τυπικά και μόνο στις 48 ώρες, αφού πλέον, με την υιοθέτηση της ρήτρας «opt - out» οι εργοδότες με ατομικές διαπραγματεύσεις θα μπορούν να διαμορφώνουν το ωράριο εργασίας των εργαζομένων.
Με βάση την απόφαση, στην περίπτωση εφαρμογής της ρήτρας «opt - out», το ανώτερο όριο της μέσης εβδομαδιαίας εργασίας καθορίζεται τυπικά στις 60 ώρες (υπολογίζονται σε τρίμηνη βάση), εκτός αν οι «κοινωνικοί εταίροι» αποφασίσουν διαφορετικά. Αντίστοιχα, για τις περιπτώσεις όπου γίνεται ταυτόχρονη εφαρμογή της ρήτρας «opt - out» και ο ανενεργός χρόνος της εφημερίας λογίζεται ως εργάσιμος χρόνος, τότε το ανώτατο όριο της μέσης εβδομαδιαίας εργασίας ανεβαίνει στις 65 ώρες.
Τα παραπάνω όρια ισχύουν για κάθε εργαζόμενο που απασχολείται στον ίδιο εργοδότη για διάστημα μεγαλύτερο των 10 μηνών. Η μόνη «δέσμευση» που έχει ο εργοδότης είναι να μεσολαβεί ένα 11ωρο ανάπαυσης ανάμεσα σε δυο εργάσιμες περιόδους. Δηλαδή, μπορεί πλέον να απασχολεί τον εργαζόμενο μέχρι και 13 ώρες τη μέρα. Γεγονός που οδηγεί σε εργάσιμη βδομάδα 65 ωρών για πενθήμερη εργασία, ακόμα και 78 ωρών για εξαήμερη εργασία.
Η εφαρμογή της ρήτρας «opt - out» προϋποθέτει ακόμα την τήρηση ορισμένων δευτερευόντων όρων, όπως, για παράδειγμα, η ατομική σύμβαση να υπογράφεται μετά τον πρώτο μήνα της απασχόλησης ενός εργαζόμενου, να κρατάνε οι εργοδότες αρχείο εργάσιμων ωρών για τους απασχολούμενους με τη ρήτρα, κ.ά.
H οδηγία υιοθετήθηκε, με την αποχή της Eλλάδας και άλλων τεσσάρων κοινοτικών χωρών (Bέλγιο, Oυγγαρία, Iσπανία και Kύπρος).
Της Ρούλας Σαλούρουhttp://www.capital.gr/news.asp?Details=520258
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου