Η κυβέρνηση της ΝΔ κλιμακώνει και στην εκπαίδευση την αντεργατική και αντιλαϊκή της επίθεση με την επιχειρούμενη εφαρμογή, κομμάτι το κομμάτι, του αντιδραστικού κυβερνητικού νόμου πλαίσιο της παραπέρα και πλήρους υπαγωγής των ΑΕΙ - ΤΕΙ στους νόμους της αγοράς και του κεφαλαίου, των μάνατζερ, της κατηγοριοποίησης των ΑΕΙ - ΤΕΙ, της κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου, του αυταρχισμού και του κτυπήματος του ελευθέρου φοιτητικού συνδικαλισμού, των απάνθρωπων ρυθμών σπουδών.
Με στήριγμα για άλλη μια φορά τη συναίνεση του ΠΑΣΟΚ, τα ΜΜΕ, τα κυκλώματα συναλλαγής και εξαγοράς, «πρόθυμους» μπλε, πράσινους και ροζ καθηγητές που διαπλέκονται υλικά με τις επιχειρήσεις και τα προγράμματα της ΕΕ, επιχειρεί όχι μόνο την εφαρμογή του νόμου – έκτρωμα, αλλά επαναφέρει από την «πίσω πόρτα» το άρθρο 16, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, την αναγνώριση των ΚΕΣ.
Η πολιτική αυτή συναντά ήδη τη λαϊκή αγανάκτηση και αγωνιστική απόρριψη, την έμπρακτη αντίθεση του φοιτητικού και εκπαιδευτικού κινήματος με τις καταλήψεις, τις απεργίες τα συλλαλητήρια, που οι ίδιοι οι αγωνιζόμενοι φοιτητές και πανεπιστημιακοί διοργανώνουν με τις γενικές τους συνελεύσεις.
Οι αγώνες αυτοί, που στρέφονται έτσι ή αλλιώς ενάντια στην πολιτική της ΕΕ, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, στις εντολές των βιομηχάνων, είναι ανάγκη και μπορούν να συνδεθούν με τους αγώνες των εργαζομένων σε ένα νικηφόρο μέτωπο Παιδείας – Εργασίας - Δημοκρατίας.
Η βιομηχανία λάσπης που στήνεται ακριβώς αυτές τις μέρες ενάντια στις κινητοποιήσεις των φοιτητών και των μαχόμενων πανεπιστημιακών είναι ενδεικτική του φόβου των κυβερνώντων και των συνοδοιπόρων τους μήπως και οι παρατεταμένοι αγώνες της νεολαίας συνδεθούν με τη γενικευόμενη κοινωνική αγανάκτηση και πυροδοτήσουν μια νέα αγωνιστική ενωτική πορεία νίκης και ανατροπής.
Το συλλογικό αυτό αγώνα δεν βοηθούν οι διαχειριστικές, φιλοΕΕ και μεσοβέζικες θέσεις του ΣΥΝ, περί συμμετοχής στις πρυτανικές εκλογές – παρωδία, των οποίων η μόνη χρησιμότητα είναι η παράκαμψη και τελικά το χτύπημα – μέσω και της κατάργησης του ασύλου – του φοιτητικού κινήματος.
Στον αγώνα αυτό δεν συμβάλλει ούτε η πολιτική του ΚΚΕ, που ενώ δεν κλιμακώνει τις κινητοποιήσεις κατά της κυβερνητικής πολιτικής, επιχειρεί να αποδείξει πως «είναι το μόνο κόμμα που διαφωνεί επί της ουσίας με το νόμο – πλαίσιο», και το κύριο μέτωπο του είναι προς τις αγωνιστικές αριστερές τάσεις και δυνάμεις με χαρακτηρισμούς του τύπου «τα ΕΑΑΚ, είναι νεροκουβαλητές του ΣΥΝ, περιφερόμενοι θίασοι, σε στημένο παιχνίδι που γίνεται με τα εκδοτικά συγκροτήματα, με την κυβέρνηση».
Αντίθετα ο αγώνας έχει ανάγκη την εργατική του διεύρυνση σε μορφή και περιεχόμενο με πρωτοβουλίες και πρακτικές, που εμπνέουν σε μια νέα αγωνιστική ενότητα. Που συμβάλουν στην πιο βαθιά ενότητα στη δράση όλων όσων βιώνουν στο πετσί τους το βάθος και την έκταση της κυβερνητικής αντιλαϊκής επίθεσης και κατανοούν την ανάγκη της νικηφόρας αναμέτρησης ενάντια της, με βάση τις σύγχρονες εργατικές και νεολαιίστικες ανάγκες και δικαιώματα, σ' αυτή ακριβώς την εποχή των εκρηκτικών δυνατοτήτων και πρωτόγνωρων δυσκολιών. Στην κατεύθυνση αυτή είναι αναγκαίο να γίνουν αποφασιστικά βήματα για την κοινή δράση των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων της Αριστεράς και την ανάπτυξη του αναγκαίου κοινωνικού πολιτικού κινήματος εργατικής αντιπολίτευσης και ανατροπής.
ΝΑΡ – νΚΑ
http://www.nka.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου