Δασικές Πυρκαγιές και Παγκόσμια Μέρα Δασοπονίας

Η πολιτική στα Δασικά Οικοσυστήματα


Οι καταστροφές από τις πυρκαγιές το καλοκαίρι του 2007 στα δασικά οικοσυστήματα υπολογίζονται σε 3 εκατ. στρέμματα, σ’ όλο τον ελλαδικό χώρο.
Στην περιοχή του Νομού Ιωαννίνων κάηκαν 10 χιλιάδες στρέμματα. Αντίστοιχες καταστροφές καταγράφηκαν στην περιοχή μας τα έτη
1995, 1997, 2000 και είναι ένα φαινόμενο που κάθε χρόνο πλέον πλήττει όλο και περισσότερο το φυσικό περιβάλλον. Αν και σε αυτό συντελεί και το φαινόμενο του θερμοκηπίου, δυστυχώς τα αίτια είναι πιο συγκεκριμένα. Όλα οφείλονται στη νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση, στον τρόπο με τον οποίο προωθείται η «ανάπτυξη», που κυριαρχεί σε παγκόσμιο επίπεδο. Την ίδια πολιτική εφαρμόζουν και υλοποιούν και οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις όπως και οι περιφερειακοί εκπρόσωποί των καθώς και η πλειοψηφία των αιρετών της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Μια πολιτική εχθρική στα φυσικά οικοσυστήματα!
Και αυτό αποδεικνύεται με το πώς τα διαχειρίζονται:
α) Με καρπώσεις και μάλιστα με υπερκαρπώσεις όπως άλλωστε γίνεται σ’ όλους τους φυσικούς πόρους, με αποτέλεσμα η παραγωγή των δασών στην περιοχή μας να μειωθεί κατά 60%.
β) Με την μη αναδάσωση των εκτάσεων που καταλάμβαναν τα παραγωγικά δάση που κάηκαν από το 1990 και μετά, λόγω και της διέλευσης των οικονομικών μεταναστών από την αλλαγή της πολιτικής των γειτονικών χωρών αλλά και λόγω της καπιταλιστικής διαχείρισης των βοσκοτόπων, τα οποία υπολογίζονται σε 20.000 στρέμματα και τα οποία ρευστοποιήθηκαν.
γ) Με την βίαιη και άναρχη ένταξη στην καπιταλιστική εκμετάλλευση των ορεινών περιοχών (π.χ. ορεινοί δρόμοι και δραστηριότητες).
δ) Με την ανυπαρξία χωροταξικής περιβαλλοντικής πολιτικής στο λεκανοπέδιο αλλά και εντός των οικισμών, όπου και στους υπάρχοντες χώρους πρασίνου το πράσινο βρίσκεται σε διωγμό από πάρκα, δενδροστοιχίες κλπ, αλλά και γενικότερα σ’ όλη την περιοχή, αδιαφορώντας για την απαραίτητη δέσμευση των επιβλαβών εκπεμπόμενων αερίων από μεγάλους όγκους πρασίνου, όπως διεθνώς επιβάλλεται.
ε) Με την υπερκατανάλωση ως μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης. Ακόμα και οι διάφορες οδηγίες της Ε.Ε. δεν αναφέρονται καθόλου στον τομέα αυτό. Δηλαδή στην μείωση των σκουπιδιών που είναι μια σημαντική αιτία αλλά και στην προώθηση της ανακύκλωσης, με αποτέλεσμα την καταστροφή των φυσικών οικοσυστημάτων.
στ) Με την ανοχή αλλά ακόμα και με τη ίδια την κατεύθυνση προς την ένταξη των φυσικών οικοσυστημάτων στην οικονομία του «οικοπέδου» και όχι στην αγροτική ή δασική διαχείριση λόγω και των επιβεβλημένων ποσοστώσεων, αλλά και του μεγαλύτερου άμεσου κέρδους στο επενδυμένο κεφάλαιο.
Αλλά και με το πώς τα προστατεύουν:
Με το μειωμένο κατά 60% και μη εξειδικευμένο προσωπικό προστασίας φυσικών οικοσυστημάτων στις Δ.Υ. και όπου αλλού υφίσταται όπως π.χ. κυνήγι, προσωπικό που λειτουργεί αποσπασματικά, λόγω των ειδικών οικονομικών συμφερόντων.
Τέλος και η καταστολή (κατάσβεση) των δασικών πυρκαγιών γίνεται σύμφωνα με τα ιδιωτικά συμφέροντα που έχουν αναπτυχθεί και σε αυτό τον τομέα λόγω και των ντιρεκτίβων της ΕΕ. Ότι δηλαδή τα πάντα θα γίνονται μέσω του ιδιωτικού τομέα, με αποτέλεσμα σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν προ δύο ετών (τα περυσινά στοιχεία λείπουν και τα ποσά πρέπει να είναι τεράστια λόγω μεγέθους) 500 εκατ. ευρώ οικειοποιούνται σε μεγάλο ποσοστό από τις εταιρείες που έχουν αναπτυχθεί γύρω από την πυρόσβεση, όπως οι προμηθευτές αεροπλάνων, ελικοπτέρων (τα οποία και δεν αντιμετώπισαν και δεν αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά τις μεγάλες πυρκαγιές), αυτοκινήτων κλπ, ενώ για την πρόληψη μετά δυσκολίας κάθε χρόνο διασφαλίζεται το ποσό των 6 εκατ. ευρώ(!) και αυτά από τον τομέα των Δημοσίων επενδύσεων, από τα οποία το 50% πηγαίνει πάλι στις εταιρείες πυρόσβεσης!
Εδώ θέλω να επισημάνω ότι αν από το ποσό των 500 εκατ. ευρώ το 50% δινόταν στους κατοίκους των ορεινών περιοχών που έχουν απομείνει και στους κατοίκους που ζουν κοντά στο δάσος, τους δασεργάτες και τα μέλη περιβαλλοντικών οργανώσεων που δραστηριοποιούνται στις ορεινές περιοχές, τα αποτελέσματα θα ήταν διαφορετικά. Οι κάτοικοι των παραδασόβιων και των ορεινών οικισμών θα είχαν ένα επιπλέον κίνητρο να νοιαστούν για την περιουσία των, μια κατάσταση δηλαδή που επικρατούσε στο παρελθόν.

Κ. Λούκας