Η ΕΥΡΩΠΗ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ Η ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

Στη Διάσκεψη για την Ασφάλεια στο Μόναχο, ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Ρόμπερτ Γκέιτς, προσπαθώντας να πείσει τις Ευρωπαϊκές χώρες να στείλουν περισσότερες δυνάμεις στο Αφγανιστάν, αφενός τόνισε ότι «στο Αφγανιστάν διακυβεύεται η ίδια η ύπαρξη του ΝΑΤΟ» και αφετέρου απείλησε «η απροθυμία ορισμένων κρατών να πολεμήσουν στο Αφγανιστάν απειλεί τη συλλογική ασφάλεια και αυξάνει τον κίνδυνο τρομοκρατικών χτυπημάτων σε ευρωπαϊκές πόλεις».

Εξάλλου η κατοχή των λαών στην περιφέρεια προϋποθέτει την υποταγή και τρομοκράτηση των εργαζομένων στις καπιταλιστικές μητροπόλεις.

Οι αμερικανικές ανησυχίες και η όξυνση του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού, αποτελούν τη μια πτυχή. Αξιοσημείωτη είναι η ενδυνάμωση του στρατιωτικού, πολιτικού και οικονομικού και παρεμβατικού ρόλου των Ευρωπαϊκών Δυνάμεων, της Ε.Ε. ως σύνολο και της Ρωσίας

Στις 12/02/07 ο υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας δήλωσε: «Οι αμφιβολίες και οι ανησυχίες για τα λάθη που διαπράχθηκαν στο Ιράκ και το Αφγανιστάν δεν πρέπει να μας κάνουν να ξεχνάμε ότι το εθνικό μας συμφέρον, αλλά και η ηθική επιβάλλουν να στηρίζουμε τα κινήματα υπέρ της δημοκρατίας», εστιάζοντας: «Με την οικονομική επιτυχία της Κίνας, δε μπορούμε να θεωρούμε δεδομένη την εξάπλωση της δημοκρατίας».

Το «ενδιαφέρον όμως για τη δημοκρατία» καθοδηγεί από το 1989 ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, με χαρακτηριστικό πεδίο δράσης της τα Βαλκάνια. Στη Γιουγκοσλαβία σύμφωνα με το Γ-Σ Πρεβελάκη «Η άνοδος των φυγόκεντρων δυνάμεων στον οικονομικό τομέα προοδευτικά πήρε εθνική μορφή και ξαναβρήκε το παλαιό της περιεχόμενο, τους εθνικιστικούς ανταγωνισμούς». Ο ερχομός του καπιταλισμού, στην πιο ληστρική του μορφή, είτε με τη εκδοχή της ντόπιας μαφίας είτε των ξένων πολυεθνικών που προσέτρεξαν να εκμεταλλευτούν προγράμματα ιδιωτικοποιήσεων και ένα μορφωμένο, άθλια αμειβόμενο εργατικό δυναμικό, είχαν ως καμουφλάζ τα μεγάλα λόγια περί δημοκρατίας και υπεράσπισης των μειονοτήτων (ενώ στις ίδιες τις καπιταλιστικές μητροπόλεις οι Βάσκοι-Ιρλανδοί κλπ αντιμετωπίζουν για δεκαετίες την άγρια κατοχή και οι ευρωτρομονόνοι, ο χαφιεδισμός, οι νόμοι κατά των οικονομικών μεταναστών είναι καθεστώς).

Η επέμβαση του γερμανικού ιμπεριαλισμού με την αναγνώριση Κροατίας και Σλοβενίας άνοιξε το «κουτί της Πανδώρας». Ο εθνικιστικός παροξυσμός, το φυλετικό και θρησκευτικό μίσος, οι ελπίδες προνομιακής διαπραγμάτευσης με τη Δύση, ο Μεγαλοϊδεατισμός και οι τάσεις αυτονόμησης εντάχθηκαν στη διαμόρφωση της σύγχρονης βαλκανικής καπιταλιστικής πραγματικότητας με τους ιμπεριαλιστικούς όρους: επιβολή προτεκτοράτων (Βοσνία-Κόσοβο), κατακερματισμός εδαφών και βίαιη διάσπαση των εργαζομένων, επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων, μοιρασιά αγορών και ελέγχου δρόμων ενέργειας.

Φαίνεται ότι άλλαξαν πολλά από το μαύρο 1999 των βομβαρδισμών, όταν ο ΣΥΝ έβγαζε την ευφάνταστη αφίσα «με την Ε.Ε. στο στόχαστρο του ΝΑΤΟ». Σήμερα το ευρώ τρέχει σε όλα τα Βαλκάνια, κυριαρχεί και εκμαυλίζει (χαρακτηριστική η εξαγορά της Σερβικής ελίτ για την παράδοση Μιλόσεβιτς, αλλά και η υπογραφή ενδιάμεσης συμφωνίας Ε.Ε.-Σερβίας ως ανταποδοτικό τέλος για την Ανεξαρτησία του Κοσσόβου).

Δίπλα στις ΗΠΑ (που διατηρεί μια από τις μεγαλύτερες βάσεις) και το ΝΑΤΟ, είναι ο ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΌΣ, στρατιωτικός βραχίονας της Ε.Ε., που καθορίζει ως δύναμη κατοχής την καθημερινότητα της Βοσνίας, ενώ στο Κόσσοβο, όχι μόνο παραβιάζεται η προσχηματική απόφαση 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ (που προέβλεπε ότι το Κόσσοβο αποτελεί τμήμα της Σερβίας), αλλά αναπτύσσεται ευρωπαϊκή αστυνομική και δικαστική δύναμη 1800 ανδρών (EULEX, με ελληνική και τουρκική συμμετοχή), που αντικαθιστά τη διοίκηση του ΟΗΕ (UNMIK) πριν κηρυχτεί η Ανεξαρτησία από τους Αλβανούς Κοσσοβάρους!!!

Με τη μεθόδευση αυτή δημιουργείται ένα νέο Κυπριακό πρόβλημα στην καρδιά των Βαλκανίων με ευρύτερες συνέπειες (λειτουργώντας ως πρότυπο και για την Κύπρο, την οποία επισκέφτηκε ο πρώην Γερμανός καγκελάριος Γ.Σρέντερ επικεφαλής επιχειρηματιών, τονίζοντας την ευρωπαϊκή βούληση είτε υπέρ ενός σχεδίου Ανάν είτε αναγνώρισης του κατοχικού τετελεσμένου). Στη Μιτρόβιτσα, οι ηγέτες της σερβικής πλέον μειονότητας του Κοσσόβου σχηματίζουν θεσμούς που στοχεύουν σε ένα «Ανεξάρτητο Σερβικό Βόρειο Κόσσοβο». Παράλληλα, οι Αλβανοί της Νότιας Σερβίας (Απελευθερωτικός Στρατός Μπουγιάνοβατς-Πρέσεβο-Μέντβεντε), αλλά και οι Αλβανοί της Δημοκρατίας της Μακεδονίας ( αιματηρές συγκρούσεις Νοεμβρίου 2007 με Αλβανικό Απελευθερωτικό Στρατό) δεν κρύβουν τις βλέψεις για ένωση με το Κόσσοβο και σχηματισμό Μεγάλης Αλβανίας. Η διάσπαση της Βοσνίας μπαίνει επί τάπητος, ενώ σειρά κρατών (Ισπανία, Ρουμανία, Κύπρος κλπ) αντιμετωπίζουν τις εξελίξεις στο Κόσσοβο ως πρότυπο μελλοντικών απειλών για την εθνική τους κυριαρχία.

Ταυτόχρονα, η Ρωσία αναβαθμίζει και αυτή τον παρεμβατικό της ρόλο. Ενώ οι Αλβανοί Κοσσοβάροι υψώνουν σημαίες της Αλβανίας-Ε.Ε.-ΗΠΑ, τα χέρια των Σέρβων κρατούν με ελπίδα τις σημαίες της Ρωσίας, που εξαργυρώνει την αντίθεση της στην ανεξαρτησία του Κοσσόβου με τον ενεργειακό έλεγχο της Σερβίας και τη διεκδίκηση δημιουργίας ρωσικής στρατιωτικής βάσης στη σερβική επικράτεια. Ενώ ο ανταγωνισμός στο χώρο της ενέργειας και των αγωγών οξύνεται, καλώντας σε στρατιωτική κάλυψη μέσω των βάσεων και της παρουσίας πολυεθνικών κατοχικών δυνάμεων, η Ρωσία απειλεί ότι θα εκμεταλλευτεί τα νέα επικίνδυνα δεδομένα αμφισβήτησης της εθνικής κυριαρχίας και της διάσπασης κρατών στο όνομα της προστασίας των μειονοτήτων εφαρμόζοντας τα στο δικό της χώρο επιρροής: να αναγνωρίσει δηλαδή την ανεξαρτησία της Αμπχαζίας, Νοτίου Οσετίας και Υπερδνειστερίας, εκ των οποίων η πρώτη επιδιώκει την οριστική απόσχιση της από τη Γεωργία, η τελευταία από τη Μολδαβία, ενώ η Νότια Οσετία ζητά την απευθείας ένταξη της στη Ρωσική Ομοσπονδία.

Δυστυχώς αυτό το έργο έχει πολλούς δράκους. Λάθος να επιδιώξουμε να αναθέσουμε το ρόλο του καλού πρίγκιπα εκδικητή σε οποιαδήποτε ιμπεριαλιστική δύναμη!!!

Το κράτος της 17^ης Φεβρουαρίου, χωρίς ύμνο και σημαία «το χάρτη του Κοσσυφοπεδίου με Ευρωπαϊκά αστέρια» (ενώ άλλοι την ερμηνεύουν ως τα αστέρια εθνικές-συνιστώσες ή τα αστέρια-τμήματα της μελλοντικής Μεγάλης Αλβανίας) αποκαλύπτει τους ευρωπαϊκούς σχεδιασμούς: διάσπαση κρατών και εργαζομένων, αυτοτελή ένταξη των νέων αστικών τάξεων στην Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση και μέσω αυτής διεκδίκησης καλύτερης θέσης στο παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας, με «επανένωση» των εθνικά κατακερματισμένων εργαζομένων στον κόσμο του εργασιακού μεσαίωνα του Συμφώνου της Λισαβόνας.

Ο επικυριαρχικός ρόλος της Ε.Ε. αναδεικνύεται και μέσω του καθορισμού ως Ύπατου εκπροσώπου της του Ολλανδού Πιέτερ Φέιθ, που θα επιβλέπει την εγγύηση της σερβικής μειονότητας.

Καθώς το ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ ξαναγράφεται από τις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις, με παρανομαστή τον ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟ ΔΥΝΑΜΗΣ, στην απόπειρα λήψης απόφασης των «27» υπουργών εξωτερικών της Ε.Ε. ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ τους, αλλά και ο πραγματικός αντεργατικός και καταπιεστικός χαρακτήρας της Ε.Ε. Έτσι λοιπόν, ενώ συμφώνησαν όλοι στην αποστολή της δύναμης των 1800-2000 ανδρών της EULEX, δεν έλαβαν κοινή απόφαση για την αναγνώριση της Ανεξαρτησίας του Κοσσόβου. Όποτε πρέπει να εφαρμοστεί μια αντεργατική ρύθμιση (κατάργηση κράτους πρόνοιας, ιδιωτικοποίηση-εμπορευματοποίηση της υγείας-ασφάλισης, ιδιωτικοποίηση ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ, Συνθήκη Λισσαβόνας, μέτρα κατά των μικροαγροτων, αντιεκπαιδευτικές ρυθμίσεις Μπολόνιας κλπ) η μόνιμη δικαιολογία είναι η ανάγκη σεβασμού του ευρωπαϊκού κεκτημένου, ότι είναι οδηγία της Ε.Ε., ότι είμαστε υποχρεωμένοι να εφαρμόσουμε τις αποφάσεις των Βρυξελών κλπ.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση, ξεχνούν τους ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΥΣ . Οι διαφορετικές ανάγκες και πρωταιρεότητες των εθνικών αστικών τάξεων γίνονται σεβαστές και επιλέγεται ο δρόμος της επιλεκτικής αναγνώρισης: «Το ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ σημειώνει ότι κάθε κράτος-μέλος θα αποφασίσει, σύμφωνα με τις εθνικές πρακτικές και τους νομικούς κανόνες, της σχέση του με το Κόσσοβο…».

Ενδεικτική και η στάση της ελληνικής κυβέρνησης. Κάνοντας στροφή 180^ο από την αρχική δέσμευση περί αναγνώρισης της Ανεξαρτησίας του Κοσσόβου (έναντι ανταλλαγμάτων με τη μορφή πιέσεων από Ε.Ε.-ΗΠΑ προς τη Δ.Μακεδονίας να αλλάξει το όνομα). Σήμερα η υπ. εξωτερικών Ντ. Μπακογιάννη δηλώνει: «Η Ελλάδα θα λάβει τις όποιες αποφάσεις της σε επόμενο στάδιο, αφού εξετάσει σε βάθος όλες τις εξελίξεις, τις διαστάσεις και τις επιπτώσεις τους στην περιφερειακή ασφάλεια και στα συμφέροντα της χώρας».

Παραφράζοντας τον ποιητή, για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται ότι ΑΛΗΘΙΝΟ είναι ότι βολεύει την ΑΣΤΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ ΤΑΞΗ, ενώ οι βαθύτεροι λόγοι που η κυβέρνηση της Ν.Δ. αποφασίζει να συμμετέχει στην κοινοτική δύναμη που στέλνεται στην περιοχή περιγράφονται από την Ντ.Μπακογιάννη: «Η Ελλάδα, ως παλαιότερο μέλος της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ στην Ν.Α.Ευρώπη, οφείλει να έχει τη δική της συμβολή σε αυτή τη συλλογική προσπάθεια. Η συμμετοχή μας στην ευρωπαϊκή παρουσία στο Κόσσοβο επιβεβαιώνει και ενισχύει το ρόλο μας ως περιφερειακής δύναμης ευθύνης και σταθερότητας…».

Ο παρεμβατικός ρόλος της Ε.Ε. όμως εξαπλώνεται και στην Παλαιστίνη (καταγγελία κυβέρνησης Χαμάς, Οδικός Χάρτης κλπ), το Λίβανο που χωρίς να καταδικάσει τη βάρβαρη Ισραηλινή εισβολή του 2006 αναλαμβάνει την επιχείρηση ΚΕΔΡΟΣ, με πρωταγωνιστή τη Γαλλία. Με Γαλλο-αμερικανική κόντρα εξοπλισμών στις χώρες του Περσικού Κόλπου και συμφωνία δημιουργία μόνιμης γαλλικής στρατιωτικής βάσης στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Οι πολεμιστές του Ευρωστρατού φτάνουν και στην Αφρική, όπου από την Τρίτη 12/02 εγκαθίστανται οι 3700 άνδρες της EUFOR (ελληνική συμμετοχή). Με πρόσχημα την προστασία των προσφύγων στο Νταρφούρ, η Ε.Ε. με πρωταγωνιστή τη Γαλλία έρχεται να παρέμβει στους αφρικανικούς πολέμους, υποστηρίζοντας δικτάτορες, αλλά κυρίως τα τεράστια ευρωπαϊκά στρατηγικά-οικονομικά (πετρελαίου, ουρανίου κλπ) συμφέροντα, που διεκδικούν ΗΠΑ-Κίνα-Ρωσία.

Ενώ το ΚΚΕ παραμένει προσηλωμένο στην θεωρία της εξάρτησης, προβάλλοντας ουσιαστικά τον αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο με τον ρηχό αντιαμερικανισμό και δευτερευόντως με την πάλη κατά της Ε.Ε., η τελευταία παράμετρος λείπει εντελώς από τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και της Συμμαχίας ενάντια στον Πόλεμο. Ενώ ο Γ.Μπανιάς (ΑΚΟΑ) και Θ.Λεβέντης (ΣΥΝ), στο πλαίσιο της συζήτησης στη Βουλή του πολυνομοσχεδίου των Ε.Δ. υπερακόντισαν εναντίον του ΝΑΤΟ και των αμερικανικών επεμβάσεων, δεν έκαναν καμιά αναφορά σε Ε.Ε.-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟ.

Στο Κείμενο της Πανελλαδικής Σύσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ, από θέσεις κοσμοπολιτισμού τονίζεται η ανάγκη αγώνα ενάντια «στον νεοφιλελευθερισμό, την παρουσία της αμερικανικής επιθετικής μηχανής, τον εθνικισμό και τις αλυτρωτικές επεκτατικές πολιτικές».

Τέλος, ο Συντονιστής της Πρωτοβουλίας ΓΕΝΟΒΑ, σε κείμενο του στην Ελευθεροτυπία, καλεί σε διαδήλωση για τα πέντε χρόνια από την κήρυξη του πολέμου στο Ιράκ, καταγγέλλοντας επίσης την επέμβαση στο ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ, διαβλέποντας ήττα του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ.

Η δική μας πρόταση προβάλλει την ανάγκη δημιουργίας ενός διεθνιστικού εργατικού κινήματος, όπου οι εργαζόμενοι σε Βαλκάνια και Ευρώπη, θα αντιπαραβάλλουν στο εθνικισμό τους αγώνες για τα κοινά τους δικαιώματα.

Απαιτώντας τη διάλυση του ΝΑΤΟ-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ, να βγει η χώρα μας από τους ιμπεριαλιστικούς σχηματισμούς, το κλείσιμο των βάσεων, τον τερματισμό όλων των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και την συμμετοχή της χώρας μας σε αυτές.

ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ.