Μιας κυβέρνησης που πλέον ταυτίζεται κατά ένα μέρος με απάτες, σκάνδαλα και διαφθορά. Οταν μια κυβέρνηση εισέλθει σε αυτήν τη φάση έχει ήδη χάσει τη μάχη για τις καρδιές των πολιτών και απλώς παίζει τις καθυστερήσεις μέχρι την τυπική ανατροπή της, η οποία φυσικά εξαρτάται και από τις ικανότητες της αντιπολίτευσης.
Το εκπληκτικό όμως με την κυβέρνηση της ΝΔ είναι ότι δεν χρειάστηκε ούτε τρεις μήνες μετά τις εκλογές για να φτάσει στο σημείο αυτό! Τέτοια καλπάζουσα φθορά ουδέποτε είχε σημειώσει κυβέρνηση τα μεταπολιτευτικά χρόνια. Αυτό υποδηλώνει ότι η κυβέρνηση διέπραξε βαρύτατα πολιτικά σφάλματα μετά την επανεκλογή της. Το θεμελιώδες σφάλμα του πρωθυπουργού ήταν ότι υποτίμησε το μέγεθος της προϋπάρχουσας κοινωνικής δυσφορίας, αδιαφόρησε για το γεγονός ότι οι ψηφοφόροι έδωσαν την αυτοδυναμία στη ΝΔ για ελάχιστες δεκάδες ψήφους και υπεροπτικά επιχείρησε να μετατρέψει την κραυγαλέα κοινοβουλευτική αδυναμία του σε νεοφιλελεύθερη αντιλαϊκή επέλαση, κατά το παταγωδώς αποτυχημένο δεξιό πρότυπο του Κ. Μητσοτάκη το 1990-1993.
Δεν του έφτανε που είχε ανοιχτό το μέτωπο της Εκπαίδευσης, αποφάσισε να ανοίξει με ολομέτωπη σύγκρουση και το Ασφαλιστικό. Αποφάσισε να κλείσει και την Ολυμπιακή με διαδικασίες εξπρές. Επέλεξε επιπλέον διαδικασίες στο Ασφαλιστικό (μέτρα στραγγαλισμού οικονομικού των Ταμείων των μηχανικών, γιατρών, δικηγόρων και δημοσιογράφων σε πρώτη φάση) που έθεσαν σε δεινή δοκιμασία τις κοινωνικές συμμαχίες της Δεξιάς. Και όλα αυτά μέσα σε ένα πλαίσιο σταδιακής εξαχρείωσης της κυβέρνησής του μέσω των αλλεπάλληλων σκανδάλων...
Σαν να μην ήταν αρκετά αυτά, ο πρωθυπουργός έχει να αντιμετωπίσει πολύ σοβαρές προκλήσεις σε μέτωπα της εξωτερικής πολιτικής. Πρώτα πρώτα στα ελληνοτουρκικά και μάλιστα εντελώς άμεσα, με αιχμή την πραγματοποίηση ή όχι και υπό ποιους όρους της επίσημης επίσκεψής του στην Αγκυρα - την πρώτη Ελληνα πρωθυπουργού μετά μισόν αιώνα, από το 1959.
Η επίσκεψη αυτή είναι εξόφθαλμο ότι δεν πρέπει να πραγματοποιηθεί καθώς η τουρκική ηγεσία με μεθοδευμένες, αλλεπάλληλες προκλήσεις και τοποθετήσεις υπαγορεύει ουσιαστικά μια ατζέντα συζητήσεων εναρμονισμένη με όλες τις μονομερείς διεκδικήσεις και βλέψεις εναντίον της Ελλάδας.
Ο Κ. Καραμανλής όμως φαίνεται να είναι παγιδευμένος και να πιέζεται σε τέτοιο βαθμό, ώστε κυριολεκτικά να σύρεται εκών άκων στην πραγματοποίηση της μοιραίας επίσκεψης. Αν όντως συμβεί αυτό, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις θα εισέλθουν σε μία νέα φάση, της οποίας κυρίαρχο στοιχείο θα είναι η υποταγή της Αθήνας στην Αγκυρα, με όσα αρνητικά αυτό συνεπάγεται.
Τον επόμενο μήνα, τον Φεβρουάριο, έρχεται η σειρά των κρισιμότατων προεδρικών εκλογών της Κύπρου. Αν αντί του Τάσσου Παπαδόπουλου εκλεγεί ένας από τους δύο άλλους «ενδοτικούς» υποψήφιους, ο Δημήτρης Χριστόφιας ή ο Γιαννάκης Κασουλίδης, θα υπάρξει νέα κινητικότητα με στόχο την διά της πλαγίας οδού επιβολή κάποιας παραλλαγής του συντριπτικά απορριφθέντος στο δημοψήφισμα Σχεδίου Ανάν. Ούτως ή άλλως, οποιαδήποτε αναζωπύρωση του Κυπριακού θα επηρεάσει και την ελληνική πολιτική ζωή.
Αμέσως μετά, μέχρι τις αρχές Απριλίου, ακολουθεί η πολιτική μάχη της κυβέρνησης Καραμανλή με τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους για την ένταξη ή όχι της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ. Ο πρωθυπουργός βέβαια εύχεται και ελπίζει ότι οι Αμερικανοί θα του κάνουν τη χάρη και δεν θα απευθύνουν πρόσκληση ένταξης στα Σκόπια, επικαλούμενοι προσωρινή ανετοιμότητα της ΠΓΔΜ στην εκπλήρωση γενικών προϋποθέσεων ένταξης.
Ο Κ. Καραμανλής δεν θα ήθελε με τίποτα να υποχρεωθεί εκ των πραγμάτων να υλοποιήσει την επικρεμάμενη απειλή προβολής ελληνικού βέτο.
Η τραγωδία όμως είναι ότι προκειμένου να αποφύγει αυτή την ήσσονος σημασίας αντιπαράθεση με τους συμμάχους του δείχνει πρόθυμος να κάνει πολύ σοβαρές παραχωρήσεις στα ελληνοτουρκικά, στο Κυπριακό και στο θέμα της αναγνώρισης του Κοσόβου.
Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ
Οφείλει να κάνει σοβαρές επιλογές
Με το κύρος της κυβέρνησης στο ναδίρ, τεράστια εσωτερικά μέτωπα ανοικτά και σοβαρά ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής σε φάση κρίσιμη, ο πρωθυπουργός οφείλει να προχωρήσει σε σοβαρές επιλογές: αν διατηρήσει τη γραμμή σύγκρουσης με την κοινωνία, τότε οι υποχωρήσεις στην εξωτερική πολιτική είναι αναπότρεπτες, αφού δεν θα μπορεί να έχει εσωτερική βάση στήριξης. Πολύ σοφότερο θα ήταν να επιχειρήσει να κλείσει τα εσωτερικά μέτωπα υποχωρώντας στις λαϊκές διαθέσεις και να τηρήσει τη σκληρή γραμμή στην εξωτερική πολιτική.
http://www.politikokafeneio.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου