| καλό ταξίδι |
Μια ζωή στο επαναστατικό κίνημα. Στην κηδεία του σχεδόν αποκλειστικά νέοι άνθρωποι ...πολλοί... με σημαίες..... Καλό ταξίδι |
|
|
Σε όλες τις εργάτριες και όλους τους εργάτες του δρόμου, που φρόντισαν να υπερασπιστούν τη ζωή και να νικήσουν το θάνατο, που φρόντισαν να φωτίσουν τους δρόμους της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας με συντροφικότητα και αγάπη.
Σε όλους και όλες που βρέθηκαν στο πλευρό του Μπαρμπαγιάννη τα τελευταία χρόνια της ζωής του, χαρίζοντάς του και χαρίζοντάς μας την άσβεστη υπόσχεση για τη συνέχιση του αγώνα…
Κι ο θάνατος δεν θάχει πια εξουσία
Κι ο θάνατος δεν θάχει πια εξουσία.
Γυμνοί οι νεκροί θα γίνουν ένα
Με τον άνθρωπο του ανέμου και του δυτικού φεγγαριού
Όταν ασπρίσουν τα κόκκαλά τους και τριφτούν τ' άσπρα κόκκαλα
θάχουν αστέρια στον αγκώνα και στο πόδι
Αν τρελλάθηκαν η γνώση τους θα ξαναρθεί,
Αν βούλιαξαν στο πέλαγος θ' αναδυθούν
Αν χάθηκαν οι εραστές δεν θα χαθεί η αγάπη
Κι ο θάνατος δεν θαχει πια εξουσία.
Κι ο θάνατος δεν θάχει πια εξουσία
Όσους βαθειά σκεπάζουν οι στροφάδες των νερών
Δεν θ' αφανίσει ανεμοστρόβιλος
Κι αν στρίβει ο τροχαλίας κι οι κλειδώσεις ξεφτίζουν
Στον τροχό αν τους παιδεύουν δεν θα τους συντρίψουν
Στα σπασμένα τα χέρια τους θαναι η πίστη διπλή
Κι οι μονόκεροι δαίμονες ας τρυπούν το κορμί
Χίλια κομμάτια θρύψαλα κι αράγιστοι θα μείνουν
Κι ο θάνατος δεν θάχει πια εξουσία.
Κι ο θάνατος δεν θάχει πια εξουσία
Ας μη φωνάζουν πια στο αυτί τους γλάροι
Ας μην σπάζει μ' ορμή στο γιαλό τους το κύμα
Εκεί που εν' άνθι φούντωνε δεν έχει τώρα ανθό
Να υψώσει την κορφή του στης βροχής το φούντωμα
Τρελλοί, μπορεί, και ξόδια, ψόφια καρφιά, μα ιδές
Φύτρα των σημαδιών τους, να, σφυριές οι μαργαρίτες
Ορμούν στον ήλιο ωσότου ο ήλιος να καταλυθεί,
Κι ο θάνατος δεν θάχει πια εξουσία
Ντύλαν Τόμας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου