Μετά την πετυχημένη πρώτη απάντηση στις 12 Δεκέμβρη, απέναντι στην κυβερνητική επιθετικότητα και την πρώτη ήττα της κυβέρνησης της ΝΔ που κάτω και από το βάρος των κινητοποιήσεων, αναγκάστηκε σε αντικατάσταση του υπουργού Απασχόλησης, συνεχίζουμε πιο αισιόδοξοι. Η αναμέτρηση για το ασφαλιστικό μπαίνει σε κρίσιμη φάση. Η κυβέρνηση θέλει να προχωρήσει με νομοσχέδιο που θα ψηφιστεί ως της αρχές Μάρτη. Ταυτόχρονα όμως :
· από 01.01.08 εφαρμόζεται και ο νόμος Ρέππα που περιλαμβάνει μείωση των συντάξεων στο 70%, αλλαγή της βάσης υπολογισμού των συντάξεων, «ενοποιήσεις» ταμείων που η κυβέρνηση, επικαλούμενη «αδικίες», μεθοδεύει την υφαρπαγή του 10% των αποθεματικών των «εύρωστων» ταμείων για χρηματιστηριακή κερδοσκοπία και «δομημένα» ομόλογα.
· για τη χρηματοδότηση των ταμείων ο Αλογοσκούφης ξεκαθαρίζει ότι το κράτος θα αποδώσει το 1% του ΑΕΠ στο ΙΚΑ, αλλά μόνο για το 2008. Τα υπόλοιπα 1,172 δισ. ευρώ που δεν αποδόθηκαν την 5ετία 2003-2007, θα τα αποδώσει στο μέλλον με ομόλογα!!! Τη στιγμή που τα χρέη του κράτους προς το ΙΚΑ, χωρίς να υπολογιστούν τα έτη 2003 - 2008, ξεπερνούν τα 8,5 δισεκατομμύρια ευρώ.
· για τα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα η κυβέρνηση επιμένει στη βασική της επιδίωξη για αποχαρακτηρισμό μεγάλου μέρους ειδικοτήτων και επαγγελμάτων.
· για τις λεγόμενες «πρόωρες» συντάξεις η υπουργός Απασχόλησης τόνισε ότι ήρθε η ώρα να αλλάξει το καθεστώς που υπάρχει για τις εργαζόμενες μητέρες με σειρά μέτρων όπως η γενική αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και η αύξηση του ποσοστού που αφαιρείται από τη σύνταξη από 4,4% σε 6% για κάθε έτος πρόωρης αποχώρησης .
Στόχος η μείωση του «μη μισθολογικού κόστους εργασίας» και η απαλλαγή του κράτους και των εργοδοτών από τις υποχρεώσεις τους. Η πολιτική αυτή αποτελεί συνολική κατεύθυνση σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, εντάσσεται στη στρατηγική της Λισαβόνας και σ’ ένα πλήθος από αντιασφαλιστικές οδηγίες της Ε.Ε. Με την αύξηση του εργάσιμου βίου, τη μεγαλύτερη μείωση των συντάξεων, την παραπέρα υποβάθμιση της υγειονομικής - ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και την εξώθηση τελικά των εργαζόμενων στην ιδιωτική και ανταποδοτική ασφάλιση και περίθαλψη. Με τον διαχωρισμό των εργαζόμενων σε «παλιούς» και «νέους» ασφαλισμένους, προσπαθούν να καταργήσουν κάθε έννοια κοινωνικής αλληλεγγύης.
Πάνω από όλα κράτος και κεφάλαιο, θέλουν να αλλάξουν την ίδια την έννοια της κοινωνικής ασφάλισης. Από υποχρέωση της πολιτείας προς τον πολίτη, σε υποχρέωση του πολίτη προς τον εαυτό του και μορφή επένδυσης. Θέλουν η ασφάλιση να πάψει να είναι δικαίωμα και να γίνει εμπόρευμα.
Αλήθειες και ψέματα για το ασφαλιστικό
Μας λένε ότι τα μέτρα αυτά είναι αναγκαστικά για να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα των ταμείων. Μας λένε ψέματα. Για την άσχημη κατάσταση των ταμείων δεν ευθύνονται οι εργαζόμενοι, αλλά οι καπιταλιστές και οι εκάστοτε κυβερνήσεις που εξυπηρέτησαν τα συμφέροντά τους και το κράτος χρησιμοποίησε τα αποθεματικά των ταμείων, τις εισφορές δηλαδή, των ίδιων των εργατών για να χρηματοδοτήσει την όποια καπιταλιστική ανάπτυξη και για το χρηματιστηριακό τζόγο και τα ‘δομημένα ομόλογα’, ενώ αρνιόταν να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του με βάση την τριμερή χρηματοδότηση και το νόμο για την ετήσια χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος με 1% του ΑΕΠ ενώ για πολλές δεκαετίες δεν πλήρωσε δραχμή στους ασφαλιστικούς οργανισμούς και ιδίως το ΙΚΑ.
Με εισφοροαπαλλαγές, μέσω πληθώρας νόμων και ρυθμίσεων, απάλλαξε τους καπιταλιστές από τις εισφορές στα ταμεία, ενώ με την είσοδο των μεταναστών και τη χρησιμοποίηση της μαύρης εργασίας χαρίστηκε στους εργοδότες ολόκληρο το κομμάτι της αξίας της εργατικής δύναμης των μεταναστών που πηγαίνει στην κοινωνική ασφάλιση.
Νέες εργασιακές σχέσεις και ασφαλιστικό δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος
Επίδραση στο ασφαλιστικό σύστημα έχουν και οι νέες εργασιακές σχέσεις καθώς εντείνεται η προσπάθεια της κυβέρνησης και των εργοδοτών για την εφαρμογή της ‘Πράσινη Βίβλου’ της ΕΕ και των οδηγίων Μπολκενστάϊν για την για την προώθηση των «ελαστικών εργασιακών σχέσεων». Με την εξάπλωση της αμοιβής με δελτίο παροχής υπηρεσιών, τα 4ωρα, τους συμβασιούχους STAGE, κλπ, και τη νομιμοποίησή τους στο όνομα της ανεργίας και της μη αντοχής της οικονομίας, επιχειρούν να θεσμοθετήσουν μορφές εργασίας που έχουν περιορισμένα δικαιώματα εργασίας και ασφάλισης και ταυτόχρονα επιδεινώνουν την κατάσταση των ασφαλιστικών ταμείων. Ακόμα η συστηματική υποασφάλιση από τη μεριά των εργοδοτών καθώς δηλώνουν μικρότερο χρόνο και αμοιβές, επιτείνουν την επισφαλή και ανασφάλιστη εργασία. Έτσι η πάλη ενάντια στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, για κανονικές προσλήψεις αποκτά τεράστια σημασία. Χαρακτηριστικά, ο ΣΕΒ με αφορμή στη συζήτηση για τη νέα Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση απαιτεί την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων και την παραπέρα ελαστικοποίηση της εργασίας.
Αντιμέτωποι με μια ακόμα χρονιά εξοργιστικής λιτότητας.
Παράλληλα με την μάχη ενάντια στην αντιασφαλιστική επιδρομή και μπροστά στη μάχη των ΣΣΕ οι εργαζόμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι με μια ακόμη χρονιά λιτότητας. Από την μια η τεράστια ακρίβεια που απογειώνει τις τιμές σε δεκάδες είδη λαϊκής κατανάλωσης, αφού η πολιτική της κυβέρνησης έχει εκχωρήσει πλήρη ασυδοσία στις επιχειρήσεις να διαμορφώνουν τις τιμές ελεύθερα, με βάση τις επιδιώξεις τους για την αύξηση των κερδών τους με ή και χωρίς το πρόσχημα της αύξησης του κόστους των πρώτων υλών που συχνά είναι αποτέλεσμα κερδοσκοπικών παιχνιδιών. Από την άλλη η καθήλωση των μισθών σε επίπεδα πείνας, με τα επίσημα στοιχεία μισθών και ημερομισθίων να κατατάσσουν την χώρα μας στη χαμηλότερη θέση στην Ε.Ε (50,5% των μισθών της Ε.Ε), και την κερδοφορία των επιχειρήσεων στην υψηλότερη (56,1% της ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας, έναντι 36,3% στην Ε.Ε), κάνουν την κατάσταση απελπιστική.
Σε αυτή την πολιτική ΝΔ και ΠΑΣΟΚ συμφωνούν. Δεν ξεχνάμε άλλωστε, ότι ήταν η ΝΔ με το νόμο Σιούφα που ξεκίνησε την επίθεση στο ασφαλιστικό, για τη συνεχίσει το ΠΑΣΟΚ με τις προτάσεις Γιαννίτση (που αποσύρθηκαν ύστερα από τις μεγάλες πανεργατικές κινητοποιήσεις) και να τις κάνει πράξη εν μέρει με το νόμο Ρέππα, που ήδη εφαρμόζεται.
Κανένας διάλογος – καμιά συναίνεση στην αντιλαϊκή πολιτική
Οι συνδικαλιστές ηγεσίες στη ΓΣΕΕ, την ΑΔΕΔΥ, όλα τα χρόνια ευθυγραμμίζονταν πλήρως με τις λογικές της ανταποδοτικότητας και τις επιλογές του κεφαλαίου. Στο ασφαλιστικό προωθούν και ζητάνε επιθετικά την εφαρμογή του Νόμου Ρέππα και φτάνουν να προτείνουν, ως ‘λύση’, την δημιουργία ενός ‘κουμπαρά’ (στην ουσία ενός χρηματιστηριακού προϊόντος), με έσοδα και από τις ιδιωτικοποιήσεις!!. Αντίστοιχα στο τελευταίο σχέδιο ΕΓΣΣΕ, παρά τους λεονταρισμούς της ΓΣΕΕ για «ανυποχώρητους αγώνες» και «διεκδίκηση αυξήσεων 10%», προτείνει 'κατάργηση της διευθέτησης του χρόνου εργασίας, πλήρη και αποκλειστική υπαγωγή της στις συλλογικές διαπραγματεύσεις και συλλογικές συμβάσεις εργασίας'!!, 'αποδοχή της μερικής απασχόλησης μέχρι το όριο του 10%', απαγόρευση της αναιτιολόγητης!! απόλυσης του γονέα κατά την περίοδο του δικαιώματος μειωμένου ωραρίου', ενώ για τις ομαδικές απολύσεις το αίτημα είναι η 'ουσιαστική και όχι τυπική ενημέρωση των εκπροσώπων των εργαζόμενων'!!. Προτείνει τέλος οι εργαζόμενοι να αμείβονται με ποσοστά και μετοχές από τα κέρδη των επιχειρήσεων.
Με τον αγώνα μας να βάλουμε φραγμό
σε κάθε μέτρο που χειροτερεύει τη θέση των εργαζομένων, για να αποκρουστεί κάθε αντιασφαλιστική ρύθμιση σε κάθε χώρο, διεκδικώντας μέτρα που βελτιώνουν τη θέση μας και ικανοποιούν τις ανάγκες μας. Σε αυτούς που μας λένε ότι για να «λυθεί το ασφαλιστικό» και να «σωθεί η οικονομία» πρέπει να δουλεύουμε περισσότερο, να αμειβόμαστε λιγότερο και να ζούμε χειρότερα, απαντάμε ότι υπάρχει αρκετός κοινωνικός πλούτος για να δουλεύουμε λιγότερο, να αμειβόμαστε περισσότερο και να ζούμε καλύτερα!
Κόντρα στους διαχωρισμούς των εργαζόμενων με βάση το έτος ένταξης στο ασφαλιστικό σύστημα, σε ασφαλισμένους, μισοασφαλισμένους και ανασφάλιστους, σε ντόπιους και μετανάστες, και τις ψευδαισθήσεις για θιγόμενους και μη. Το κόστος δεν θα το πληρώσουν οι «νέοι», θα το πληρώσουμε όλοι μας!
ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ - ΤΑ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ
Το δρόμο τον έδειξαν πέρσι οι φοιτητές και οι εκπαιδευτικοί που με τον αγώνα διαρκείας τους απέτρεψαν την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος και τη νομιμοποίηση των ιδιωτικών ΑΕΙ. Με την πιο πλατιά αγωνιστική ενότητα των ίδιων των εργαζομένων να παλέψουμε για τη συγκρότηση ενός ενιαίου πανεργατικού μετώπου ικανού να ανατρέψει τις αντιλαϊκές πολιτικές.
Η κοινωνική ασφάλιση είναι δικαίωμα κάθε εργαζομένου, δημόσιο κοινωνικό αγαθό και υποχρέωση του κράτους. Στην κοινωνική ασφάλιση δεν έχουν θέση οι νόμοι της αγοράς και του κέρδους. Ο πρώτος λόγος ανήκει στις εργατικές ανάγκες και δικαιώματα.
1. Όχι στην ιδιωτικοποίηση της ασφάλισης, στις συντάξεις πείνας, στην αύξηση των ορίων ηλικίας. Κατάργηση της ιδιωτικής ασφάλισης και της δραστηριότητας του κεφαλαίου στους τομείς υγείας – πρόνοιας.
2. Πλήρης δημόσια καθολική υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση για όλους τους μισθωτούς, ανεξάρτητα από τη μορφή της μισθωτής σχέσης. Καμιά διάκριση ανάμεσα σε «νέους» και «παλιούς» εργαζομένους. Δημόσια και δωρεάν υψηλού επιπέδου υγειονομική κάλυψη, περίθαλψη και πρόνοια για όλους, Έλληνες και μετανάστες. Πλήρη ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα στους μετανάστες
3. Να καταργηθούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και όλες οι αντιασφαλιστικές διατάξεις. Να μην εφαρμοστούν οι αντιασφαλιστικές οδηγίες της E.E. και τα κριτήρια της Λισαβόνας.
4. Όχι στην ανταποδοτικότητα και την επιχειρηματικότητα στην κοινωνική ασφάλιση. Κατάργηση κάθε μορφής χρηματιστηριακής τοποθέτησης των αποθεματικών των ταμείων.
5. Κράτος και εργοδότες να αναλάβουν το κόστος του ασφαλιστικού συστήματος. Να επιστραφούν όλα τα κλεμμένα και με ανάλογο τόκο. Όχι στις χαριστικές ρυθμίσεις.
6. Πλήρης σύνταξη στα 30 χρόνια εργασίας χωρίς όριο ηλικίας ή στα 55 και 58, 50 και 55 αντίστοιχα για τα βαρέα και ανθυγιεινά. Όπου υπάρχουν ευνοϊκότερα (χαμηλότερα) όρια να διατηρηθούν.
7. Αυξήσεις στις συντάξεις και τους μισθούς. Κατώτερος μισθός 1400 ευρώ. Δραστική μείωση του χρόνου εργασίας. 7ωρο - 35ωρο – 5 ήμερο παντού.
8. Επίδομα ανεργίας ίσο με το βασικό μισθό-μεροκάματο, σε όλο το διάστημα ανεργίας. Υπολογισμός του χρόνου ανεργίας και ασθένειας ως συντάξιμου χρόνου.
9. Επέκταση –και όχι περιορισμός– των βαρέων και ανθυγιεινών
10. Άμεση αντιμετώπιση της ανασφάλιστης και μαύρης εργασίας. Μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου