Γιώργος Δελαστίκ
Ανεπανόρθωτες ενδέχεται να αποδειχθούν οι πολιτικές ζημιές τις οποίες υπέστη η ΝΔ κατά τη διάρκεια της χρονιάς που τελειώνει σήμερα. Το 2007 υπήρξε όντως πολιτικά δίσεκτο έτος για το κυβερνών κόμμα, καθώς υπέστη πολλαπλές ήττες σε μια σειρά κοινωνικά μέτωπα, ενώ απώλεσε όλα τα ηθικά ή προπαγανδιστικά πλεονεκτήματα που είχε έναντι της ύστερης, εκφυλισμένης φάσης διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ. Ανεπανόρθωτες όμως ίσως φανούν οι συνέπειες για τη ΝΔ στο μέλλον, γιατί στο παρόν η κραυγαλέα αντιπολιτευτική ανεπάρκεια του ΠΑΣΟΚ δεν του επέτρεψε να μετατρέψει τη γενικευμένη κοινωνική δυσαρέσκεια σε πολιτική καταδίκη της κυβέρνησης Καραμανλή.
Έτσι, ενώ η ΝΔ έτυχε στις εκλογές μιας ισχυρής κοινωνικής αμφισβήτησης που την έφερε στο χείλος του γκρεμού της έλλειψης αυτοδυναμίας, την οποία κέρδισε για 40.000 ψήφους μόνο, παράλληλα επεκράτησε σαρωτικά επί του ΠΑΣΟΚ με 3,74 εκατοστιαίες μονάδες διαφορά - μόλις μία μονάδα λιγότερη από τη συντριπτική νίκη της στις εκλογές του Μαρτίου του 2004!
Ολες οι ήττες δηλαδή της κυβέρνησης της ΝΔ στο κοινωνικό επίπεδο μετατράπηκαν σε... νίκη στην κάλπη και αυτό όχι επειδή οι ψηφοφόροι παρέμειναν εγκλωβισμένοι στη ΝΔ (αντιθέτως, την εγκατέλειψε το καθόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό του 3,5%), αλλά επειδή το ΠΑΣΟΚ αποδείχθηκε ανίκανο να καρπωθεί πολιτικά τις διαρροές εκατοντάδων χιλιάδων ψηφοφόρων από τη ΝΔ.
Η αντιπολιτευτική ανεπάρκεια του ΠΑΣΟΚ συγκαλύπτει σε ικανό βαθμό την εκφυλιστική πορεία της ΝΔ, αλλά φυσικά δεν την ανακόπτει. Δεν λύνει τα προβλήματα των σχέσεων της κυβέρνησης της Δεξιάς με την ελληνική κοινωνία, τα οποία έχουν οξυνθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε η ηγεσία της αναζητεί την εκλογική της σωτηρία σε κατ ουσίαν καλπονοθευτικά εκλογικά συστήματα που να μετατρέπουν ισχνές μειοψηφίες στις κάλπες (της τάξης του 40% και κάτω) σε κοινοβουλευτικές απόλυτες πλειοψηφίες. Παλιά της τέχνη κόσκινο της Δεξιάς...
Εχασε όλες τις αναμετρήσεις με την κοινωνία η κυβέρνηση Καραμανλή κατά τη διάρκεια της χρονιάς που πέρασε - και μάλιστα τις έχασε όλες με σοβαρές πολιτικές επιπτώσεις. Ξεκίνησε ολομέτωπη σύγκρουση με όλους τους φορείς της εκπαίδευσης, με αποτέλεσμα όχι μόνο να ηττηθεί στα εκπαιδευτικά ζητήματα, αλλά να υποχρεωθεί επιπλέον ο Γ. Παπανδρέου σε στροφή 180 μοιρών κάτω από την πίεση της βάσης του ΠΑΣΟΚ και από εκεί που συμφωνούσε με τον Κ. Καραμανλή να οδηγηθεί σε πλήρη απόρριψη μέχρι και της συνταγματικής αναθεώρησης που επιχείρησε η ΝΔ. Συμβολική επισφράγιση αυτής της ήττας ήταν η εκλογική καρατόμηση από την ίδια την ηγεσία της ΝΔ και τους ψηφοφόρους της υπουργού Παιδείας Μαριέττας Γιαννάκου.
Προσπάθησαν στη συνέχεια ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομίας Γιώργος Αλογοσκούφης να ληστέψουν τα ασφαλιστικά Ταμεία μέσω των «δομημένων ομολόγων» με αποτέλεσμα αφενός η κυβέρνηση της ΝΔ να καθιερωθεί ως «κυβέρνηση απατεώνων» στη συνείδηση του ελληνικού λαού και αφετέρου να χρειαστεί η θυσία του υπουργού Απασχόλησης Σάββα Τσιτουρίδη ως εξιλαστήριου θύματος.
Επιχειρήθηκε εκ νέου, με αυξημένη θρασύτητα λόγω της εκλογικής νίκης του Σεπτεμβρίου, η λεηλασία των ασφαλιστικών Ταμείων, με αποτέλεσμα μια πολύ βαρύτερη πολιτική ήττα για την κυβέρνηση: παλλαϊκός ξεσηκωμός με συλλαλητήριο που υπερέβη κατά πολύ σε μέγεθος εκείνο που σφράγισε την πολιτική καταδίκη της κυβέρνησης Σημίτη επί Γιαννίτση και παράλληλα κατακρήμνιση στον πολιτικό Καιάδα του ηθικά πανταχόθεν διακορευθέντος υπουργού Απασχόλησης Βασίλη Μαγγίνα, ο οποίος κατάντησε η χλεύη της ελληνικής κοινωνίας σε βαθμό ανεκδότου. Οι ανασφάλιστοι «φιλοξενούμενοι» Ινδοί, η βίλα που δήθεν ήταν «αναψυκτήριο», η πισίνα που ήταν... «γούρνα για να πλένονται οι Ινδοί αντί για τον Γάγγη» ταυτίστηκαν με το ήθος της κυβέρνησης.
Οι «ζαρντινιέρες» που κατά την αστυνομία σηκώνονταν και ξυλοκοπούσαν τους φοιτητές, οι «πραίτορες» του Βύρωνα Πολύδωρα, η λυσσώδης προσπάθεια της κυβέρνησης και των μηχανισμών της να γεμίσουν τη χώρα με χιλιάδες χαφιεδοκάμερες και να τη μετατρέψουν σε ένα τεράστιο στρατόπεδο ενός Μεγάλου Αδελφού όπου παρακολουθούν μέρα - νύχτα όλους τους Ελληνες που κινούνται στους δρόμους, έκαναν θρύψαλα την ψευδαίσθηση ότι η Δεξιά έχει αλλάξει στα ζητήματα σεβασμού των δημοκρατικών ελευθεριών.
ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ
Είναι ανάγκη η απαλλαγή
Δεν έχει πια τίποτα να δώσει στον τόπο μια κυβέρνηση η οποία προσπαθεί με κάθε μέσο που διαθέτει να εστιάσει την προσοχή της κοινής γνώμης στις γαργαλιστικές σεξουαλικές πτυχές υπόθεσης όπου εμπλέκεται κυβερνητικό στέλεχος, ελπίζοντας ότι η διέγερση των κατώτερων ενστίκτων του κόσμου θα συγκαλύψει τις οικονομικές διαστάσεις ενός πολιτικού σκανδάλου. Οταν μια κυβέρνηση εκτιμά ότι τη συμφέρει πολιτικά η σιχαμάρα του λαού για τη σεξουαλική συμπεριφορά ενός στελέχους της από την ενασχόληση με τις οικονομικές πτυχές της υπόθεσης, τότε η κυβέρνηση αυτή έχει περιέλθει σε κατάσταση πολιτικής σήψης και πρέπει να φύγει.
http://politikokafeneio.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου