Μια πόλη χωρίς κατεύθυνση

από το http://www.athensvoice.gr

Ένα σκληρό φωτορεπορτάζ του Δημήτρη Μπούρα

Τα τελευταία +2 χρόνια, όποτε δεν λείπω, φορτώνομαι τον εξοπλισμό μου, καβαλάω το παπί μου και κατηφορίζω στην "Αθηναϊκή Σαβάνα" - το so called κακό κέντρο. Ατελείωτες ώρες μοναξιάς και περιήγησης στους δρόμους. Κουβέντες και διηγήσεις της «παραμύθας».

Κι αν, στην επιστροφή μου, το πλυντήριο θα καθαρίσει τα βρώμικα μου ρούχα, κι αν τα λίτρα του απολυμαντικού διαλύματος εξαφανίσουν (?) τα μικρόβια και βακτηρίδια από το δέρμα μου, η ψυχή μου συνέχεια θα βρίσκεται στους δρόμους και τις γειτονιές του ‘κακού κέντρου’ αναζητώντας αυτές τις ιστορίες. Αυτές τις ιστορίες, αυτές τις ψυχές... πάντοτε τρυφερές και ευαίσθητες, εγκλωβισμένες σε οικογένειες, σε πρέπει και “θα”, σε θρησκείες και προκαταλήψεις, σε κάθε τι που οι συνθήκες υπαγορεύουν. Μέσα σε αποκλεισμούς και αδιέξοδα, σε εγκλωβισμούς και συνθήκες.

...και μια πόλη χωρίς κατεύθυνση, μια κοινωνία που κοιτά τα "ταβάνια", που αρέσκεται σε φωτογραφίες των πάλαι ποτέ Χριστουγεννιάτικων 60s ξεχνώντας την τότε υπαρκτή φτώχεια, τον τότε φασισμό, την χούντα που έρχονταν, τις ανισότητες που πάντα υπήρχαν. Μιας κοινωνίας που αναπνέει μέσα από τα δελτία των 8, που αναζητά συνεχώς ενόχους, βάζοντας την ίδια στιγμή τις δικές τις ευθύνες κάτω από το χαλί...

Μιας χώρας που αποδέχεται τα γερασμένα νεανικά κορμιά, σκιές ανθρώπινες μπλεγμένες στην καθημερινή κίνηση και βοή της πρωτεύουσας, ικέτες για 50 λεπτά του ευρώ, ακίνητα σώματα στις γωνίες και τα πάρκα... Οροθετικές (και μη) πόρνες 25 ετών να προσφέρουν κορμί στον Έλληνα οικογενειάρχη - κολόνα του σπιτιού και του συστήματος - καθώς επίσης και σε κάθε άνθρωπο ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής και θρησκεύματος με αντίτιμο 2~3 μπαλάκια ουσίας... Καυλωμένοι μεσήλικες, σε κατάσταση ‘midlife crisis’ με ποικίλες ορέξεις εκσπερματώνουν πάνω σε άδεια κορμιά και φυλακισμένες στην ουσία ψυχές...

Στα πτώματα τους ανθρωποφάγοι δημοσιογραφίσκοι, ευφάνταστοι μυθιστοριογράφοι και αυτεπάγγελτοι σωτήρες μπερδεύουν τους δαίμονες με τους αγγέλους, το δράμα με την γελοιότητα.Κοιτάζω λοιπόν αυτή την κοινωνία και αναρωτιέμαι πόση υποκρισία, πόση ξεφτίλα μπορεί να κρύβει ακόμα.

Και μέσα σε αυτό το ταξίδι συναντώ την Fragkiska Megaloudi . Να με προσκαλεί να κάνουμε ΜΑΖΙ την έρευνα αυτή. Τι τιμή... με τόσα credentials να ζητά ισότιμη συνεργασία!!! Άλλη μια σύγκριση με την Ελληνική επαγγελματική πραγματικότητα που σε κάνει να θέλεις να φύγεις - να πας αλλού. Ένα μεγάλο, δημόσιο, ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε.

Τα πρώτα αποτελέσματα της συνεργασίας αυτής αποτυπώνονται στο άρθρο μας που δημοσιεύτηκε στην Huffington Post (και αναδημοσιεύτηκε με δυστυχώς πολύ κακή μετάφραση/απόδοση από πολλά Ελληνικά μέσα).Και εάν το κείμενο και οι φωτογραφίες σοκάρουν είναι επειδή σου θυμίζει αυτό που θέλεις να ξεχάσεις, που εσκεμμένα αγνοείς. Σε ταξιδεύει εκεί που δεν έχεις δικαίωμα να βρίσκεσαι, είσαι ο εισβολέας και ο παρατηρητής. Θα σε φέρει αντιμέτωπο με μια πραγματικότητα που θα σε κάνει να μετρήσεις τους φόβους και τις αντοχές σου.

συνέχεια

Ο Χατζιδάκις για τον νεοναζισμό...

Μάνος Χατζιδάκις: "Ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι"

Ένα κείμενό του για το νεοναζισμό και τον εθνικισμό που έγραψε τον Φεβρουάριο του 1993, λίγους μήνες πριν τον θάνατό του

"Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση-εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενισχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του.

Η μόνη αντιβίωση για την καταπολέμηση του κτήνους που περιέχουμε είναι η Παιδεία. Η αληθινή παιδεία και όχι η ανεύθυνη εκπαίδευση και η πληροφορία χωρίς κρίση και χωρίς ανήσυχη αμφισβητούμενη συμπερασματολογία. Αυτή η παιδεία που δεν εφησυχάζει ούτε δημιουργεί αυταρέσκεια στον σπουδάζοντα, αλλά πολλαπλασιάζει τα ερωτήματα και την ανασφάλεια. Όμως μια τέτοια παιδεία δεν ευνοείται από τις πολιτικές παρατάξεις και από όλες τις κυβερνήσεις, διότι κατασκευάζει ελεύθερους και ανυπότακτους πολίτες μη χρήσιμους για το ευτελές παιχνίδι των κομμάτων και της πολιτικής. Κι αποτελεί πολιτική «παράδοση» η πεποίθηση πως τα κτήνη, με κατάλληλη τακτική και αντιμετώπιση, καθοδηγούνται, τιθασεύονται.

Το πρώτο μου (σχεδόν) παραδοσιακό κινούμενο σχέδιο

Το ιστολόγιο έμεινε για αρκετό καιρό ανενεργό, όχι γιατί δεν είχα να γράψω κάτι, αλλά γιατί προσπάθησα να ασχοληθώ "επισταμένως" με την δημιουργία του πρώτου μου σχεδόν παραδοσιακού κινουμένου σχεδίου.

Να διευκρινίσω κατ' αρχάς το "σχεδόν": Δεν έχω στην διάθεσή μου τρικέζα (rostrum νομίζω ονομάζεται στα αγγλικά η μηχανή) για να τραβήξω κάθε καρέ χωριστά. 

   Πάμε παρακάτω: Δεν με ενδιέφερε τόσο σε αυτή την φάση να κάνω ένα ωραίο κινούμενο σχέδιο, όσο να δω τις τεχνικές και άλλες δυσκολίες στην όλη παραγωγή του έργου, προβλήματα δηλαδή που πρέπει να λυθούν από την αρχή ως το τέλος.

   Εν αρχή, είναι το σενάριο: μία πολύ απλή ιστοριούλα: ένα ληστής γεροδεμένος απειλεί με ένα γκλομπ έναν φουκαρά και του ζητά τα λεφτά του. Ο φουκαράς αρνείται παρότι τρέμει από τον φόβο του και ο ληστής κινείται να τον χτυπήσει. Περνώντας σε άλλη σκηνή, εκείνη την ώρα πετά κοντά τους ένα πουλί, το οποίο ξαφνικά νιώθει ενοχλήσεις στο στομάχι του και πρέπει να "ξαλαφρώσει". Επιστρέφουμε στο πρώτο πλάνο και την ώρα που ο ληστής ετοιμάζεται να χτυπήσει τον άλλον ήρωα της ταινιούλας, το πουλί "ελευθερώνει" το...περιττό του φορτίο το οποίο θρονιάζεται μεγαλοπρεπώς πάνω στον ληστή, ο οποίος μένει κόκκαλο. Ο φουκαράς, βλέποντας, το σκηνικό, βγάζει από την τσέπη του ένα χαρτομάντηλο, το προσφέρει στον ληστή και αυτός κλείνει την ταινία με το βλέμμα στραμμένο στον θεατή. Απλά πράγματα, όχι μεγάλα νοήματα.

Για την ερωτική ελευθερία

Δεν είμαι ιστορικός αλλά υποθέτω ότι όντως είναι βάσιμη η αντίληψη πως, εξαιτίας του Διαφωτισμού και της κληρονομιάς του, ο χώρος της ανθρώπινης ελευθερίας επεκτεινόταν σταδιακά από τη Γαλλική Επανάσταση και την κατάργηση της δουλείας μέχρι και πρόσφατα. Δε θέλω να μπω σε αναλυτική συζήτηση για το κατά πόσο τον τελευταίο καιρό ο χώρος της ελευθερίας απεναντίας συρρικνώνεται ή κατά πόσο, αντί να εδραιώνεται, η ελευθερία πλέον εκφυλίζεται σε φενάκη, καθώς οι δημοκρατικοί θεσμοί αποστεώνονται σε ένα πλέγμα προσχηματικών μηχανισμών, οργάνων και διαδικασιών.

Θέλω να μιλήσω για τον χώρο της ερωτικής ελευθερίας. Αφενός της ελευθερίας της ερωτικής έκφρασης και αφετέρου της ελευθερίας της ερωτικής πρακτικής.

Ένα βρακί είχε η κόρη

του Αύγουστου Κορτώ




«Να ’μουν μύγα στο ταβάνι και να σ’ έβλεπα, φιλενάδα!»
«Είσαι καλά, μωρή; Εγώ ντρέπομαι και που τα σκέφτομαι. Και κοίτα μη σου ξεφύγει τίποτα σε καμιά Πέρσα και μάθουνε τα χαΐρια μου μέχρι το Καστελόριζο!»
«Όχι, ρε. Αφού ξέρεις ότι είμαι τάφος.»
«Και η Πέρσα το ίδιο λέει άμα τη ρωτήσεις, μόνο που τέτοιος τάφος πολυσύχναστος ούτε του Άγιου Νεκτάριου, μεγάλη η χάρη του.»
«Πού το κονόμησες ήθελα να ’ξερα!»
«Αφού σου ’πα. Στο κινέζικο, κάθετα στη Φρύνης;»
«Εκεί που ’ναι ο φούρνος που κάνει αυτά τα κουλουράκια τα κολασμένα;»
«Α να γεια σου.»

Το μεγάλο φαγοπότι

Την πρώτη, σοβαρή τρικυμία στην εσωτερική τρόικα Σαμαρά- Βενιζέλου- Κουβέλη  προκάλεσαν οι επιδόσεις του Γ. Στουρνάρα στο πρόσφατο Eurogroup.  Δεν φτάνει που μας έφερε από τις Βρυξέλλες νέα αντιλαϊκά μέτρα ύψους 3 δισ. ευρώ,  ο υπερκομματικός υπουργός Οικονομικών αφαίρεσε και το τελευταίο φύλλο συκής  των τριών εταίρων, παραιτούμενος και από αυτήν την τόσο  ποθητή επιμήκυνση (της περιόδου δημοσιονομικής προσαρμογής).  «Το τανγκό θέλει δύο», δήλωσε αφοπλιστικά ο πρώην υπάλληλος του ΣΕΒ.  Αφού λοιπόν η κ. Μέρκελ δεν εννοεί να μας χαρίσει το τανγκό της επιμηκυμένης αναδιαπραγμάτευσης, μοιραία θα περιοριστούμε σε μοναχικές ηδονές,  σέρνοντας το μακρύ ζεϊμπέκικο των ιδιωτικοποιήσεων:  Πάρε ό,τι θέλεις παλιατζή από μια χώρα που δεν ζεί...

ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΒΛΑΧΟΔΗΜΑΡΧΟΙ ΤΟΥ CERN...ΤΑ ΠΗΡΑ ΚΡΑΝΙΟ ΚΑΙ ΤΑΓΚΑΡΩ!!!!

Αντιγράφω ένα υπέροχο κείμενο από το  https://www.facebook.com/dargiros#!/photo.php?fbid=148379278632953&set=a.105858402885041.7440.100003826449246&type=1

1. Κοιτάξτε αυτήν την εικόνα. Δείτε πόσο οι στιγμές της φύσης μας είναι αγγελικές. Για ποιο Μποζονιο και πράσινα άλογα ψάχνεται? Για το σωματίδιο του θεού? Μα πόσο μάταιοι είσα...στε, ψεύτες έτσι κι αλλιώς. Όλα είναι πληροφορία και τίποτα άλλο δεν υπάρχει. Αυτός που έκανε την αρχή ίσως να είναι ο θεός. Όλα εξελίσσονται μέσα από την πρώτη πληροφορία, αλλά αγαπητοί μου επιστήμονες, δεν έχει σημασία τι είναι, από που έρχεται και που πάει η πληροφορία, αλλά ότι υπάρχει ένα σύστημα που την λαμβάνει, και αυτό είναι η ψυχή.
   Δες!!!!!... ναι πάλι αυτήν την εικόνα, εμένα μου σηκώνονται οι τρίχες, μου σφίγγονται τα μάγουλα, ξεραίνεται το στόμα μου, ανάβει η ματιά μου...ο θεός δεν είναι πουθενά...αλλά είναι κρυμμένος μέσα σε τέτοιες εικόνες...όσο για τα περί φυσικής διαβάστε το ακόλουθο κείμενο και κάντε όλοι σας εκεί στο CERN μια ερώτηση στον εαυτό σας...Μήπως έρχεστε δεύτεροι και καταϊδρωμένοι...και μήπως επειδή θα με αποκαλείτε γραφικό...πάει να πει ότι κάποτε δεν θα λάμψει η αλήθεια...αχ ναι ξέχασα..τότε θα έχετε πεθάνει και εσείς και εγώ!!!
   Εάν θέλετε να ξέρετε κατά πόσο το σύμπαν, οι πλανήτες, και η γη είναι αλήθεια, και είναι μια πραγματικότητα τότε είναι απλό. 

   
   

   ΡΩΤΗΣΤΕ ΕΝΑΝ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΤΥΦΛΟΣ... ΝΑ ΣΑΣ ΠΕΡΙΓΡΑΨΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ!!!
   
   ΣΑΣ ΑΦΙΕΡΩΝΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΙΟ ΚΑΤΩ ΙΣΤΟΡΙΑ...ΠΟΥ ΤΗΝ ΤΡΕΜΕΤΕ...!!!