Ξεκινώντας το πολύ σημαντικό βιβλίο του, "Σφυρηλατώντας τη δημοκρατία. Η ιστορία της αριστεράς στην Ευρώπη, 1850-2000 (Σαβάλλας, Αθήνα 2010)", ο ριζοσπάστης ιστορικός Τζεφ Έλυ ανιχνεύει, στην πορεία αυτού του ενάμιση αιώνα, στιγμές σαν τη δική μας:
Σε κάποιες χρονικές περιόδους και περιστάσεις, οι κοινωνικές και πολιτικές σχέσεις μοιάζουν αδρανείς και παγιωμένες. Η κουλτούρα σημαίνει την προβλέψιμη και αδήριτη αναπαραγωγή αυτού που «είναι». Αξιώνει την αλήθεια της παράδοσης κι εγκρίνει το ένα ή το άλλο γνώριμο μέλλον, που δεν αποτελεί παρά επανάληψη ενός φυσικοποιημένου παρελθόντος («πάντοτε έτσι γινόταν»). Η πολιτική γίνεται μηχανισμός συντήρησης και ρουτίνας. Η εικόνα ενός διαφορετικού μέλλοντος εκτοπίζεται στο χώρο της φαντασίας, ώσπου εύκολα παραμερίζεται. Ρωγμές και σχισμές δεν είναι εύκολο να βρεθούν.
