Το μνημόνιο και το κόστος εργασίας: η μεγάλη απάτη

Του Νίκου Κοτζιά
Η κυβέρνηση επικαλούμενη το επιχείρημα του μονόδρομου έχει διαμορφώσει την πολιτική της ως εξής: στήριξη του μνημονίου διότι είναι αναγκαίο. Από αυτόν τον προσανατολισμό απορρέει, σύμφωνα πάντα με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, πρωτίστως η ανάγκη μείωσης του κόστους εργασίας. Δηλαδή, των μισθών και ημερομισθίων, των συντάξεων και των ασφαλιστικών δαπανών. Στη βάση αυτής της λογικής επιτέθηκε η τρόικα και το οικονομικό επιτελείο στο μεροκάματο του απλού κόσμου. Όμως, όλο το επιχείρημα είναι ηθικά, πολιτικά και οικονομικά σαφώς λανθασμένο, υποκριτικό και άδικο.

Τα πραγματικά γεγονότα και το ΠΑΣΟΚ

Του Νίκου Κοτζιά

1. Ο Βοναπαρτισμός και το ΠΑΣΟΚ
Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έχει πείσει τον εαυτό της ότι βρίσκεται σε αποστολή να γλυτώσει τη χώρα από την καταστροφή. Θυμίζει τον ήρωα του έργου του Κ.Μαρξ για την 18η Μπρουμαίρ τον Λ.Βοναπάρτη.

Συμμαχίες – Εχθροί και «Πολεμικές Απώλειες»

Άρθρο του Νίκου Κοτζιά

Η κυβέρνηση δήλωσε ότι είμαστε σε πόλεμο και «στον πόλεμο υπάρχουν απώλειες». Φράση που δείχνει αποφασιστικότητα και αντίληψη αποστολής. Το πρόβλημα που δημιουργείται είναι, σε ποιόν ακριβώς «πόλεμο» αναφέρεται η κυβέρνηση. Ενάντια σε ποιόν τον διεξάγει. Ποιος είναι ο εχθρός και ποιοι οι σύμμαχοι.Στην πολιτική ασφαλώς έχει σημασία η εντύπωση που έχει κανείς για τον εαυτό του. Αλλά εξίσου σημαντικό είναι η εικόνα που έχουν οι πολιτικές δυνάμεις, τα κοινωνικά κινήματα και οι πολίτες για εκείνον. Για αυτό, θα πρότεινα στην κυβέρνηση να μελετήσει με προσοχή τον πόλεμο που διεξάγει. Από τη δική της σκοπιά, φαντάζομαι, υπάρχει η αίσθηση ότι είναι ένας δίκαιος πόλεμος ενάντια στα προβλήματα.

Μονόδρομος ή διαπραγμάτευση; Τι δεν κατάλαβε η κυβέρνηση

Οι υποστηρικτές του ΔΝΤ, της μονόπλευρης λιτότητας, του περιορισμού της δημοκρατίας, υποστηρίζουν ότι οι πρόσφατες επιλογές της ελληνικής κυβέρνησης είναι μονόδρομος. Υποστηρικτικά γίνεται επίκληση του επιχειρήματος, ότι η Ελλάδα είναι «από κάτω» και δεν μπορεί να θέτει όρους στους δανειστές της. Με άλλα λόγια ότι όποιος χρωστά και ζητά δεν μπορεί να διεκδικεί. Αυτός είναι ο σκληρός πυρήνας του επιχειρήματος. Η σημασία του είναι μεγάλη. Όχι μόνο για αυτό που ήδη έγινε, αλλά πολύ περισσότερο για τα μελλούμενα. Αν η κυβέρνηση δεν μάθε με επάρκεια από τα λάθη που έκανε το τελευταίο εξάμηνο, τότε ο κίνδυνος επανάληψης των ίδιων λαθών σε καταστάσεις πιο δύσκολες, είναι μεγάλος. Είναι σημαντικό, λοιπόν, να φωτιστεί το πρόβλημα της διαπραγμάτευσης στις σημερινές συνθήκες. Διαπραγμάτευση χωρίς εναλλακτικές;