Συντάκτης: Μαρία Ψαρά
Από τα φινιστρίνια του «Ελεύθερη Μεσόγειος» φαίνονταν μόνο τα παντελόνια των στρατιωτών που μας περίμεναν στο λιμάνι του Ασντόντ. Στις στενάχωρες καμπίνες του ελληνικού φορτηγού που μας είχαν στριμώξει οι Ισραηλινοί κομάντος για να μη δούμε, αλλά κυρίως να μη μας εντοπίσουν οι... αδιάκριτοι δημοσιογραφικοί φακοί, προσπαθούσαμε να διακρίνουμε τις περιβόητες τέντες που τόσο πολύ είχαν «διαφημίσει» οι Ισραηλινοί τις προηγούμενες ημέρες, όταν προειδοποιούσαν για το ρεσάλτο στα πλοία του Στόλου της Ελευθερίας.
Ξέραμε πού φτάναμε... Το περιμέναμε εδώ και μέρες. Οπως αναμέναμε την επίδειξη δύναμης του Ισραήλ. Μαζί με τον διάσημο συγγραφέα Χένιγνκ Μάνκελ, τη διευθύντρια του νοσοκομείου Στοκχόλμης δρ Βικτόρια Στραντ και τρεις ακόμη ακτιβιστές, προσπαθούσαμε να φανταστούμε τι άλλο μας περίμενε στο κράτος που απήγαγε εμάς και τα πλοία μας... Είχαμε περάσει ήδη 10 ώρες αιχμάλωτοι στο κατάστρωμα, μετά την επίθεση των κομάντος στα πλοία της αποστολής. Είχαμε δει μπροστά μας την απόβαση από τα ελικόπτερα στο τουρκικό πλοίο «Ναβί Μαρμαρά». Ο ήχος του πυροβόλου μας έκοψε την ανάσα, αλλά εκείνες τις ώρες ούτε ξέραμε ούτε μπορούσαμε να φανταστούμε την έκταση του μακελειού..Στο λιμάνι του Ασντοντ μας έβγαλαν σε σειρά. Εναν έναν μας αναλάμβανε κάποιο από τα μέλη του πολεμικού ναυτικού, κοριτσάκια κι αγόρια το πολύ 20 χρονών. Μας οδηγούσαν στην κλούβα κι από εκεί στις τέντες των ανακρίσεων...
Ξέραμε πού φτάναμε... Το περιμέναμε εδώ και μέρες. Οπως αναμέναμε την επίδειξη δύναμης του Ισραήλ. Μαζί με τον διάσημο συγγραφέα Χένιγνκ Μάνκελ, τη διευθύντρια του νοσοκομείου Στοκχόλμης δρ Βικτόρια Στραντ και τρεις ακόμη ακτιβιστές, προσπαθούσαμε να φανταστούμε τι άλλο μας περίμενε στο κράτος που απήγαγε εμάς και τα πλοία μας... Είχαμε περάσει ήδη 10 ώρες αιχμάλωτοι στο κατάστρωμα, μετά την επίθεση των κομάντος στα πλοία της αποστολής. Είχαμε δει μπροστά μας την απόβαση από τα ελικόπτερα στο τουρκικό πλοίο «Ναβί Μαρμαρά». Ο ήχος του πυροβόλου μας έκοψε την ανάσα, αλλά εκείνες τις ώρες ούτε ξέραμε ούτε μπορούσαμε να φανταστούμε την έκταση του μακελειού..Στο λιμάνι του Ασντοντ μας έβγαλαν σε σειρά. Εναν έναν μας αναλάμβανε κάποιο από τα μέλη του πολεμικού ναυτικού, κοριτσάκια κι αγόρια το πολύ 20 χρονών. Μας οδηγούσαν στην κλούβα κι από εκεί στις τέντες των ανακρίσεων...