Η «εμπλοκή» τής θρησκείας με την εθνική ταυτότητα στα Βαλκάνια αποτελεί ένα σημαντικό σημείο για την κατανόηση, την ερμηνεία και την ανάγνωση ως εθνικής (εθνικιστικής) αφήγησης. Καθώς σημειώνει η ιστορικός Μιράντα Βίκερς, «στα Βαλκάνια, η θρησκεία, ο πολιτισμός και η πολιτική είναι πάντα κοντινοί συνοδοιπόροι». Ο Γκασμέντ Καπλάνι, (αλβανός, που από το 1991 ζει και εργάζεται στην Ελλάδα, πτυχιούχος τής Φιλοσοφικής Σχολής τού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου και διδάκτορας Ιστορίας και Πολιτικής Επιστήμης τού Παντείου Πανεπιστημίου), μελετά μια αγροτική κοινωνία, την αλβανική, επιστρέφοντας όμως, στην κομβική θεματική τής διαμόρφωσης εθνικής ταυτότητας.
Σε αντιθέση με τη δική μας περίπτωση (σ.σ. διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Zorba the christian), ο αλβανικός εθνικισμός όχι μόνο δέν χρησιμοποίησε τη θρησκεία ως συγκροτητικό - συστατικό του στοιχείο, αλλά το ακριβώς αντίθετο, έτεινε να την υποκαταστήσει.
Η γλώσσα, το αίμα, η γη, αυτά ήταν τα υλικά, με τα οποία πλάστηκε η αλβανική εθνική ταυτότητα. Στον βαθμό, που ο «αλβανισμός» θεωρήθηκε κι αυτός θρησκεία (σύμφωνα με τον αφορισμό τού αλβανού εθνικιστή Πάσκο Βάσσα), έχει ενδιαφέρον να αναρωτηθεί κανείς για τις απώτερες συνέπειες τής σχέσης, που συνάπτεται ανάμεσα στις παραπάνω συνθήκες και την ιστορία.
Ο Καπλάνι πάντως, υποστηρίζει, ότι οι μυθευτικές - εργαλειακές χρήσεις δέν έλειψαν, μόνο, που τα πρόσημα ήταν αντεστραμμένα. Ο μύθος δέν αφορούσε μια δήθεν οργανική σχέση έθνους και θρησκείας, αλλά το ακριβώς αντίθετο, ότι οι αλβανοί ανέκαθεν αδιαφορούσαν για τη θρησκεία.
συνέχεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου