Απαιτούμε από τις διευθύνσεις των φυλακών το σεβασμό της προσωπικότητας και των κοινωνικών δικαιωμάτων των κρατουμένων, τη στήριξή τους για την κοινωνική ένταξη και επαγγελματική αποκατάσταση, κυρίως όμως την αλλαγή του νομικού πλαισίου, ώστε να μην φυλακίζονται ανήλικοι, ‘παραβάτες’ για μικρο-αδικήματα και ‘λαθρομετανάστες’.
Είτε όμως ως έχει είτε με ημίμετρα βελτιωτικά, η φυλακή, ένας από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους, δεν είναι παρά η στέρηση της προσωπικής ελευθερίας και μια καλή ευκαιρία για το κεφάλαιο και το κράτος να νομιμοποιεί τις ιδεολογικές διώξεις, να τιμωρεί σκληρά και συχνά άδικα τους αδύναμους και ασυμβίβαστους, τους μετανάστες, τους μειονοτικούς, τους αλλόθρησκους, τους αλλόγλωσσους, τους ‘έγχρωμους’, τους φτωχούς και απροστάτευτους, και βεβαίως τους κοινωνικούς αγωνιστές, ενώ την ίδια στιγμή καλοπερνούν ελεύθερα τα αρπακτικά αφεντικά, ο λαμπερός υπόκοσμος, οι κλέφτες και απατεώνες της εξουσίας, οι κατά τόπους τραμπούκοι. Παράλληλα, πίσω από την υποκρισία των υπευθύνων ότι ‘όλα καλά εδώ μέσα’, το 'δασκάλεμα' των επιτηρούμενων, τη βιτρίνα των ευτρεπισμένων τοίχων και του στημένου συσσιτίου κρύβονται συχνά η επιθετικότητα των ανθρωπο-φυλάκων (και κάποιων ευνοούμενών τους εγκλείστων), οι βιασμοί, οι προσβολές, τα πειθαρχικά (απομόνωση, μεταγωγές), η επιτήρηση σωμάτων-συναισθημάτων-νου, η υποτίμηση με τη θεώρηση πως τάχα οι έγκλειστοι έχουν χαμηλή νοημοσύνη και είναι εδώ ‘για να βάλουν μυαλό’ γιατί ‘έκαναν λάθη στη ζωή τους’, η στέρηση ουσιαστικής και αναγνωρισμένης επαγγελματικής εκπαίδευσης, ο θρησκευτικός προσηλυτισμός, η αδιαφορία για τις ανάγκες των φυλακισμένων (περίθαλψη, καθαριότητα, ψυχαγωγία, άδειες, πλήρης και φθηνή νομική στήριξη, εξωτερική επικοινωνία, ενημέρωση για την επικαιρότητα, συμμετοχή στα κοινά), οι διαχωρισμοί σε ‘ημι-ελεύθερη διαβίωση’ και ‘μπαλαούρο’. Η φυλακή επίσης καλλιεργεί κατατρεγμένους που φοβούνται να εκφράσουν τα αιτήματά τους, που είναι εργατικοί και πειθήνιοι ‘συνεργάτες’ των δεσμοφυλάκων και της διοίκησης και που αναγκάζονται να διαθέσουν ψήφους και χρήματα σε κυρίαρχες ομάδες συμφερόντων και πολιτικής, με αντάλλαγμα ευνοϊκή μεταχείριση και έγκαιρη αποφυλάκιση χωρίς ταλαιπωρία. Αυτοί που ήταν στο στόχαστρο του ναζισμού, οι φτωχοί, οι διαφορετικοί, οι ‘αλλόκοτοι’, οι αδύναμοι, οι αντιρρησίες, υποχρεώνονται να λειτουργούν σαν υποταγμένα πρόβατα σε περιφραγμένο με συρματοπλέγματα λιβάδι. Προκαλείται ακόμα και τεχνητή παραβατικότητα (αφού οι περισσότεροι είναι φυλακισμένοι για ‘ψύλλου πήδημα’), για να έχει δουλειά και προνόμια το προσωπικό των ‘σωφρονιστικών καταστημάτων’, που συντηρούνται από τη λαϊκή οικονομική αφαίμαξη!
Είναι, κατά συνέπεια, αρκετό να είμαστε απλώς αλληλέγγυοι στον αγώνα για βελτίωση των συνθηκών κράτησης ή να παλεύουμε για την κατάργηση της φυλακής, που είναι ξένη και προς την ίδια την ανθρώπινη υπόσταση; Μήπως ζητώντας καλύτερες συνθήκες εγκλεισμού (και καταπίεσης) δεν αποφεύγουμε να χάσουμε την αξιοπιστία μας απέναντι στους κατατρεγμένους; Αγωνιζόμαστε λοιπόν για μια κοινωνία αυτο-οργάνωσης της ευτυχίας, χωρίς ανισότητες και διακρίσεις, ώστε να εξαλειφθούν τα κοινωνικά προβλήματα που προκαλούν την βαριά εγκληματικότητα και να χάσουν οι κυρίαρχοι τον συσσωρευμένο πλούτο. Παλεύουμε για μια κοινωνία χωρίς ρατσισμό, ο οποίος καταδικάζει ανθρώπους στην περιθωριοποίηση και στον κοινωνικό αποκλεισμό.
Στην παρούσα κοινωνία απαιτούμε το μέγιστο που μπορούμε να πετύχουμε, χωρίς συμβιβασμούς και συναλλαγές με τους κρατούντες!
Εξάλειψη της φασιστικής, ρατσιστικής και σεξιστικής βίας.
Να παλέψουμε για τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις των κρατουμένων. Διαρκής κοινωνικός έλεγχος στα καταστήματα κράτησης.
Νομοθεσία και εφαρμογή της που να είναι δίκαιη, επιεικής και μη τιμωρητική αλλά προληπτική για τα ελαφρά/μέτρια αδικήματα. Πρόληψη εξάρτησης και αποτελεσματική θεραπεία.
Καμία ιδεολογική και πολιτική δίωξη στους ριζοσπαστικούς κοινωνικούς αγωνιστές.
Νομιμοποίηση όλων των μεταναστών εδώ και τώρα, χωρίς διακρίσεις και όρους. Ίσα και πλήρη πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα σε γηγενείς και αλλογενείς. Καμιά ζωή δεν είναι λαθραία.
Μετάταξη των επαγγελματιών από τις φυλακές σε ανοιχτούς ξενώνες κοινωνικής πρόνοιας με εναλλακτικά προγράμματα φιλοξενίας και με αλλαγή νοοτροπίας, από τη βία και τα κυκλώματα συμφερόντων στη συνεργασία. Ειδικό προσωπικό με πραγματική κοινωνική ευαισθησία και με συνεχή, συνεπή και ανιδιοτελή προσφορά σε όποιον έχει ανάγκη.
Η φυλακή δεν εξωραΐζεται αλλά καίγεται! Κοινωνική ανατροπή και αλλαγή μέχρι να κλείσει και η τελευταία φυλακή!
Ανατροπή της κοινωνίας-φυλακής και κάθε κοινωνικού θεσμού-φυλακής!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου