Το τέλος της σοσιαλδημοκρατίας….

Του Παντελή Πασπαλά

Αν η πτώση του "υπαρκτού" στα τέλη της δεκαετίας του 80΄ βύθισε σε βαθιά κρίση την Αριστερά, και κυρίως τα κομμουνιστικά κόμματα, η Ευρώπη της δεκαετίας του 90΄ δίνει την χαριστική βολή στο κίνημα των σοσιαλδημοκρατικών κυβερνήσεων αφού τα αποτελέσματα της πολιτικής τους είναι σήμερα ορατά στον καθένα.

Ζούμε σε μια Ευρώπη καθ όλα υποταγμένη στους ισχυρούς οικονομικούς κολοσσούς, και στη δίνη της ασύδοτης "ελεύθερης" αγοράς.
Η "ευγενικές διευθετήσεις" της "σοσιαλδημοκρατικής Ευρώπης" ώστε η...

 αγορά να υπηρετεί της ανάγκες των λαών… απέτυχαν.

Tο τραπεζικό σύστημα από μοχλός ανάπτυξης, έχει γίνει θηλιά, και για τους πολίτες, αλλά και για τις κυβερνήσεις.
To "παραγωγικό κεφάλαιο" διολίσθησε στο εύκολο κέρδος των "τραπεζικών προϊόντων" (φούσκες).
Το πείραμα απέτυχε, και τώρα το "τερατούργημα" καταστρέφει ότι βρει μπροστά του ανεξέλεγκτα.

Κοινωνικά κεκτημένα, χάνονται σε μια νύκτα, εργασιακά δικαιώματα εκμηδενίζονται, και το επόμενο μέρος του σήριαλ παίρνει μορφή θρίλερ.. ανθρωποφαγία.

Έτσι λοιπόν είναι η ώρα που η σοσιαλδημοκρατία διανύει κατάκοπη τα τελευταία της βασανιστικά χιλιόμετρα. Αν λοιπόν στα τέλη της δεκαετίας του 80΄ η αριστερά άρχισε να έχει φυγόκεντρες δυνάμεις προς το κέντρο, με τα ανανεωτικά και αναθεωρητικά σχήματα (που σε πολλά σημεία είχαν σωστές προσεγγίσεις), τώρα είναι η ώρα όπου οι σοσιαλιστές θα πρέπει να αναθεωρήσουν προς τα αριστερά. Το "τερατούργημα" πρέπει να εξολοθρευτή, και από μηδενική βάση, να ξαναχτίσουμε από την αρχή μια Ευρώπη με πρωταγωνιστή τον άνθρωπο και όχι τους αριθμούς. Η μετατόπιση αυτή δεν είναι βέβαια καθόλου άσχετη με την διάλυση της μεσαίας τάξης, και όσο και να το παραβλέπουμε πάντα οι πιο σημαντικές πολιτικές εξελίξεις, και ανακατατάξεις προήλθαν από ασήμαντες αφορμές, έχοντας όμως βαθιές αιτίας οικονομικής ανισότητας και αδιεξόδου για ένα μεγάλο τμήμα ανθρώπινου πληθυσμού.