Πηγή: ΕΠΟΧΗ
Συνέντευξη του Α. Χρύση
18/7/2010
Η πρωτοβουλία μας δεν πέρασε απαρατήρητη, προκάλεσε αντιδράσεις
Η δημοσιοποίηση της πρωτοβουλίας για το διάλογο και την κοινή δράση της αριστεράς, πράγματι, δημιούργησε συζητήσεις, αντιδράσεις... Πολιτικά κόμματα και οργανώσεις της αριστεράς, αντιμετώπισαν μάλλον με αμηχανία τη διακήρυξη των ιδρυτικών μελών του Βήματος Διαλόγου. Ωστόσο, η πρωτοβουλία φαίνεται ότι έχει δυναμική. Στηρίζεται, άλλωστε, σε αυτό το γενικό αίτημα για την κοινή δράση των δυνάμεων της αριστεράς. Ο πανεπιστημιακός Αλέξανδρος Χρύσης, από τα ιδρυτικά μέλη της πρωτοβουλίας, μιλάει στην «Εποχή» για τις πρώτες αντιδράσεις, αλλά και για τους άμεσους στόχους του Αριστερού Βήματος Διαλόγου και Κοινής Δράσης.
Τη συνέντευξη πήρε
ο Πάνος Λάμπρου
Με αφορμή την κρίση έχουν εκδηλωθεί διάφορες ενωτικές πρωτοβουλίες. Η δική σας πρωτοβουλία σε τι διαφέρει;
Το Αριστερό Βήμα Διαλόγου και Κοινής Δράσης, όπως αποκαλείται πλέον η πρωτοβουλία μας, δεν ξεκίνησε ούτε ετεροπροσδιορίζεται από κάποιο κόμμα ή πολιτική οργάνωση της αριστεράς. Ξεκίνησε βέβαια, από ανθρώπους που μετέχουν στο κίνημα. Η προσπάθειά μας, έρχεται να συμβάλει στην ανάδειξη του κοινού και αδικαίωτου μέχρι σήμερα αισθήματος και αιτήματος του κόσμου της αριστεράς για ενότητα δράσης. Με δεδομένο πάντα ότι εμείς ούτε είμαστε, αλλά και ούτε φιλοδοξούμε να συγκροτήσουμε πολιτικό κόμμα...
Πράγματι, το έχετε αποσαφηνίσει.
Ναι, μας ενδιαφέρει να προωθήσουμε τη συζήτηση και να συμβάλουμε έμπρακτα στην κοινή δράση της Αριστεράς.
Μέχρι που μπορεί να φτάσει η κοινή δράση;
Από μια κοινή διαδήλωση, έως εκδηλώσεις, ερευνητικές και πολιτιστικές δραστηριότητες κ.ά. Μας ενδιαφέρει, για παράδειγμα, και θα επιδιώξουμε να αναδείξουμε από το φθινόπωρο σε κεντρικό ζήτημα αυτό της εκπαίδευσης. Αλλά και σε ερευνητικό επίπεδο, θα κινηθούμε ώστε να προχωρήσουμε τη θεωρητική μελέτη και τις αναγκαίες επεξεργασίες. Θα δοθεί -σε επιστημονικό επίπεδο-, η δυνατότητα να συναντηθούν άνθρωποι από διαφορετικά μετερίζια της αριστεράς, να συζητήσουν, να αναζητήσουν, να αντιπαρατεθούν. Στις ερευνητικές ομάδες που θα συγκροτήσουμε, πιστεύω, ότι πέρα από το διεπιστημονικό χαρακτήρα τους, θα πρέπει να δοκιμάσουμε και τη συνάντηση επιστημόνων-ερευνητών με πρωτοπόρα στοιχεία της εργατικής τάξης και του κινήματός της.
Όταν λες θεωρητικές συζητήσεις;
Για μας, κεντρικής σημασίας ζήτημα είναι το άνοιγμα μιας έρευνας για τη φύση του ελληνικού καπιταλισμού και για την κατάσταση της σύγχρονης εργατικής τάξης στην Ελλάδα. Ένας άλλος θεματικός κύκλος θα αφορά τη σοσιαλιστική προοπτική. Στο χώρο της αριστεράς υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, διαφορετικές στρατηγικές γύρω από τα ζητήματα αυτά. Ένας ακόμα κύκλος είναι τα ζητήματα των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Και σε αυτόν τον τομέα υπάρχουν κινήσεις και πρωτοβουλίες, με τις οποίες όχι μόνο δεν θα κινηθούμε αντιπαραθετικά, αλλά θα επιδιώξουμε το συντονισμό, την ανταλλαγή απόψεων, την κοινή δράση.
Γνωρίζω ότι έχετε ήδη ζητήσει συναντήσεις με τα πολιτικά κόμματα και φορείς της αριστεράς. Τι ανταπόκριση έχει η πρωτοβουλία σας σε αυτό το επίπεδο;
Πρώτα απ΄ όλα η πρωτοβουλία μας δεν πέρασε απαρατήρητη. Θα έλεγα, μάλιστα, ότι προκάλεσε κάποιες αντιδράσεις. Βέβαια, οι αντιδράσεις αυτές διαφοροποιούνται από χώρο σε χώρο.
Να τις δούμε αυτές τις διαφοροποιήσεις;
Το ΚΚΕ, μέσω δημοσιευμάτων του “Ριζοσπάστη” τάσσεται αντίθετο στην πρωτοβουλία. Θεωρεί ότι τέτοιες πρωτοβουλίες λειτουργούν ως ανάχωμα απέναντι στη δυναμική του κινήματος, ότι εξ αντικειμένου εξωραΐζουν τον καπιταλισμό. Από την πλευρά μας επιμένουμε: έχουμε ζητήσει και είμαστε πάντα ανοικτοί για μια συνάντηση με το ΚΚΕ, αλλά μέχρι στιγμής δεν υπάρχει ανταπόκριση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ;
Πιστεύω ότι υπάρχει μια διαφορετική αντιμετώπιση σε σχέση με εκείνη του ΚΚΕ. Οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ δείχνουν να μπαίνουν πιο εύκολα στη συζήτηση. Βέβαια, πρέπει να πούμε ότι στην πρωτοβουλία μας έρχεται και κόσμος από το ΚΚΕ. Είναι ένα στοιχείο, που νομίζω ότι δεν πρέπει να περνά απαρατήρητο.
Η εξωκοινοβουλευτική αριστερά;
Εκκρεμεί συνάντηση με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Και από το χώρο αυτό μετέχουν αρκετοί τόσο στο κείμενο με τις υπογραφές, όσο και στις δημόσιες συναντήσεις μας.
Ωστόσο, την Κυριακή το «Πριν» σημειώνει ότι το ΝΑΡ δεν συμφωνεί με την πρωτοβουλία σας.
Θα ήθελα να επιφυλαχθώ, ενόψει της δημοσίευσης της απόφασης της Πολιτικής Επιτροπής του ΝΑΡ. Άλλωστε, στο «Πριν» υπήρχαν δύο κείμενα την περασμένη Κυριακή. Το ένα, ενημερωτικό σχετικά με τις εργασίες της Πολιτικής Επιτροπής του ΝΑΡ. Στο μονόστηλο αυτό σημειώνεται ότι το ΝΑΡ δεν συμμετέχει και ασκείται κριτική στην πρωτοβουλία. Να διευκρινίσω, όμως, ότι εμείς δεν απευθυνθήκαμε σε κόμματα και σε οργανώσεις για να συμμετάσχουν στην πρωτοβουλία. Συνεπώς, τέτοιο θέμα δεν τίθεται εκ των πραγμάτων. Στο ίδιο φύλλο δημοσιεύτηκε και άλλο, ολοσέλιδο μάλιστα κείμενο, σε θετική κατεύθυνση.
Η πρωτοβουλία σας ως φαίνεται ανακάτεψε τα χαρτιά μέσα στα κόμματα της αριστεράς.
Μας ενδιαφέρει να συμβάλουμε στη δημιουργία κινητικότητας στους οργανωμένους φορείς της αριστεράς, γιατί ο διάλογος και η κοινή δράση δεν μπορούν να προκύψουν αυτόματα. Αν δεν ανοίξει η συζήτηση, δύσκολα θα γίνει πραγματικότητα η συμπόρευση, η κοινή δράση.
Η στάση του ΚΚΕ ήταν αναμενόμενη ή είχατε άλλες προσδοκίες;
Δεν μας εξέπληξε η στάση του. Ωστόσο, πρέπει να το παλεύει κανείς.
Γνωρίζεις το ΚΚΕ καλύτερα από μένα. Τι είναι αυτό που το οδηγεί σε αρνητικές απαντήσεις σε κάθε ενωτικό κάλεσμα;
Θα απαντήσω προσωπικά. Το ΚΚΕ μου δίνει την εντύπωση ότι θέλει να περιχαρακώσει το χώρο του. Αποφεύγει να ανοίξει διαύλους επικοινωνίας γιατί φοβάται, ενδεχομένως, ότι δεν θα μπορέσει να ελέγξει τα πράγματα και τις εξελίξεις. Αλλά αν το ΚΚΕ θεωρεί ότι είναι, όπως διακηρύσσει, ένα κόμμα που έχει πίστη στις ιδέες του, στην οργανωτική του δομή, στην αποτελεσματικότητά του, δε θα έπρεπε να δει το ζήτημα της πολιτικής ηγεμονίας με άλλο, πιο δημιουργικό τρόπο;
Ασκείται, με έμμεσο τρόπο, μια κριτική στην πρωτοβουλία σας ότι περιορίζετε την ανάγκη κοινής δράσης αποκλειστικά στο χώρο της αριστεράς και δεν κάνετε άνοιγμα, π.χ., στον οικολογικό χώρο ή στις δυνάμεις που απεγκλωβίζονται από το ΠΑΣΟΚ κ.λπ.
Το Αριστερό Βήμα Διαλόγου και Κοινής Δράσης απευθύνεται κατά κύριο λόγο στην κοινωνία και στα στρώματα που πλήττονται από την κρίση. Και για να συμβάλουμε στον αγώνα αυτών των στρωμάτων θεωρήσαμε ότι είναι απαραίτητος ο διάλογος και η κοινή δράση όλων των δυνάμεων της αριστεράς. Άρα, ο βασικός μας συνομιλητής είναι η κοινωνία. Για να είναι οι κοινωνικοί αγώνες όσο το δυνατό πιο αποτελεσματικοί, χρειάζεται η συσπείρωση των πολιτικών φορέων της αριστεράς. Ο διάλογος και η κοινή δράση των δυνάμεων της Αριστεράς δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι ένα από τα κρίσιμα μέσα για να πετύχουμε το σκοπό, την αντεπίθεση της εργατικής τάξης, της νεολαίας, των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων. Συνεπώς, ασφαλώς μας ενδιαφέρουν κοινωνικές δυνάμεις που απεγκλωβίζονται από το ΠΑΣΟΚ και ασφαλώς μας ενδιαφέρουν δυνάμεις, που δραστηριοποιούνται στον αντικαπιταλιστικό οικολογικό χώρο, και οι οποίες αναγνωρίζουν τον εαυτό τους στο ευρύ αλλά και σαφές πλαίσιο του κειμένου-έκκλησης της πρωτοβουλίας μας.
Ποια θα είναι τα επόμενα βήματα της πρωτοβουλίας;
Να σημειώσουμε κατά πρώτον ότι λειτουργεί ήδη ιστοσελίδα του Αριστερού Βήματος στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.aristerovima.gr. Στο αμέσως προσεχές διάστημα, θα συμμετάσχουμε σε ένα διεθνές συνέδριο, που θα γίνει 14 – 16 Σεπτεμβρίου στην Αθήνα με αφορμή την έλευση της τρόικας του ΔΝΤ. Από εκεί και πέρα, όπως σου είπα και προηγουμένως, προετοιμάζουμε τη συγκρότηση θεματικών επιτροπών, όπως αυτή της μελέτης για τον ελληνικό καπιταλισμό και εκείνη για το σοσιαλισμό. Οι ομάδες αυτές, θα έχουν χαρακτήρα διεπιστημονικό, με συμμετοχή και πρωτοπόρων ανθρώπων από το χώρο της εργασίας. Ένας άλλος άξονας δράσης είναι ο πολιτιστικός. Στο ιδρυτικό κείμενο συνυπογράφουν, εξάλλου, άνθρωποι από το χώρο των γραμμάτων και της τέχνης: από το χώρο του κινηματογράφου, του θεάτρου, της μουσικής... Συνεπώς, θα προσπαθήσουμε και μέσω της τέχνης να αναδείξουμε ζητήματα, που συνδέονται με τη μάστιγα της κρίσης. Η κρίση, άλλωστε, δεν εκδηλώνεται μόνο σε οικονομικό επίπεδο, δεν αφορά μόνο τους υλικούς όρους διαβίωσης. Έχει τρομαχτικές συνέπειες και στη συνείδηση. Συνεπώς, η απάντηση στην κρίση δεν μπορεί να είναι στενά οικονομική. Πρέπει να είναι και πολιτική και πολιτιστική.
Σε λίγους μήνες έχουμε αυτοδιοικητικές εκλογές. Σας απασχολεί; Είναι εντός της ύλης σας;
Δεν θέλουμε να εμπλακούμε και δε θα εμπλακούμε σε τέτοια ζητήματα. Δεν θέλουμε να δοθεί η εντύπωση ότι είμαστε κάτι, που στην πραγματικότητα δεν είμαστε. Γιατί, όπως σου είπα, δεν είμαστε ούτε ένα πρόδρομο κομματικό σχήμα ούτε πολιτικό μέτωπο ούτε άλλης μορφής πολιτική οργάνωση. Τώρα, αν με την ανάπτυξη των πρωτοβουλιών μας, ενισχυθεί η κουλτούρα της κοινής δράσης της Αριστεράς, φαντάζομαι ότι και στο στενά πολιτικό τομέα θα αποκρυσταλλωθούν θετικά για την κοινωνία και το κίνημα αποτελέσματα.
2 σχόλια:
2η συγκέντρωση του “του βήματος διαλόγου για την ενότητα της αριστεράς”: Το re-union της συμβιβασμένης γενιάς των 50+
"Οι προλετάριοι δεν έχουν τίποτα να χάσουν" έλεγε ο Μαρξ. Ποιοι είναι αυτοί; Που βρίσκονται; Πάντως όχι στο 2ο re-union. Ούτε κατά διάνοια τους εκπροσωπούσαν. Πολύ πρώην, πολλοί πρώην και ως συνήθως και πολύ μακριά από την κοινωνία. Από όλα έχει ο μπαχτσές. Μέχρι και τον πρόεδρο του ευρηματικού σε αφίσες των αρχών της δεκαετίας του 1990, Α.Κ.Ε.Π. Όλη η γενιά του συμβιβασμού, της ήττας, της μικρής ‘η μεγάλης βολής. Αυτό ήταν συνοπτικά το 2ο re-union παλαιών συμμαθητών και φίλων που έχουν είτε ως χόμπι, είτε ως επαγγελματική ενασχόληση την αριστερά «τους». Αυτό που λέγεται και αριστερό βήμα διαλόγου για την ενότητα (χωρίς πολύ κοινή δράση αλλά με αρκετή εικαστική παρέμβαση).
Την ώρα που μιλούσαν ενότητα για την ενότητα(η μεγαλύτερη μπαρούφα και θα σχολιαστεί παρακάτω με μία κλασσική ρήση), για τους φίλους τους καλλιτέχνες, και γενικά συζητήσεις που θα ταίριαζαν είτε σε χαβαλοπαρέες, είτε σε συζητήσεις για την τέχνη τον 19ο αιώνα, την ακαδημαϊκή κοινωνιολογία είτε σε group therapy..
..εκείνη την ώρα, 200 μέτρα ποιο κάτω, οι επιτυχόντες του ΑΣΕΠ 2008 είχαν κάνει κατάληψη στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους. Για όσους μίλησαν μαζί τους, εκεί ήταν η αριστερά.
Και όχι στους δημοσιοσχεσίτες, ειδικούς του P.R., αιχμάλωτους του κοινωνικού τους κύκλου. Που νομίζουν ότι η κοινωνία κρέμεται από τα χείλη τους και τους περιμένει. Η κοινωνία είναι ήδη αρκετά μπροστά και δεν περιμένει κανένα.
Ούτε στους απογοητευμένους της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που θέλοντας να αφήσουν κάποια πολιτική κληρονομιά για τις άλλες γενιές, παγιδεύονται σε εφήμερα σχήματα αποτυχημένων-συμβιβασμένων γραφειοκρατών των «βρώμικων 89 και 90».
Ούτε στους διάφορους καλλιτέχνες, οι οποίοι μακριά από τα καθημερινά προβλήματα ψάχνουν να βρουν νέο κοινό με “πολιτική” χροιά. Έτσι και αλλιώς σε αυτό τον τόπο ο καθένας είναι ότι δηλώσει. Αφού είσαι καλλιτέχνης και δήλωσες ενωτικός αριστερός ε τότε θα είσαι!
Η αριστερά επίσης δεν βρίσκεται στους γραφειοκράτες με τις περιφερόμενες κοιλιές τους που «αγωνιούσαν» για το ενότητα για την ενότητα της αριστεράς «τους». Κοινώς στο «άλλοθι» τους για να μην χάσουν τις καρέκλες τους( το όριο του 3% γαρ..μακρινό όνειρο για τον ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ). Ποιος άραγε δεν ξεχνά το σλόγκαν «κοιτάξτε μας στα μάτια και ψηφίστε» του τότε προέδρου του ΣΥΝ και νυν πρόεδρου του ΠΑΟ; Με μουσική Φοίβου και ερμηνεία από τον Πασχάλη Τερζή θα είχε γίνει φοβερή επιτυχία!
Δεν είμαστε αδύναμοι γιατί είμαστε διασπασμένοι. Είμαστε διασπασμένοι γιατί είμαστε αδύναμοι(Λένιν).
Όταν κυρίες και κύριοι διαλόγου για την ενότητα της αριστεράς (και της σωτηρίας του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ) θα καταλάβετε το νόημα της φράσης του Λένιν,ελάτε να συζητήσουμε. Όχι στα γραφειάκια σας και στις γιορτούλες σας. Αλλά στις αγωνιστικές απεργίες, στις καταλήψεις των χρεοκοπημένων εργοστασίων, στους αγώνες των κατοίκων κατά της ακρίβειας και των διοδίων, στις πορείες των μεταναστών, στα λιμάνια των μηχανικών – ναυτεργατών μέσα στον καπνό των δακρυγόνων. Στο σφυρί και στο αμόνι της ταξικής πάλης. Εκεί «χτίζεται» η αριστερά. Εκεί οι περισσότεροι από εσάς είτε είστε ανεπαρκείς είτε τραγικά απόντες εγκλωβισμένοι στους μικρό υπολογισμούς και στις πρακτικές του βολεμένου πολιτικού σας μικρόκοσμου.
Και για να μην ότι δεν προτείνεται τίποτα, διαβάστε τα παρακάτω
Υπάρχουν δύο μη συνεκτικά ιδεολογικά στρατόπεδα. Το ένα είναι με την μη αναγνώριση, μη πληρωμή του δημόσιου χρέους. Το άλλο με την αποπληρωμή, ή την επιμήκυνση της πληρωμής, ή το «κούρεμα» του δημόσιου χρέους.
Όπως λέει και ο Σαίξπηρ «δεν μπορείς να υπηρετείς ταυτόχρονα 2 αφέντες». ‘Η ποιο απλά «δεν χωράνε δύο καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη». Η τοποθέτηση της αποδοχής ή μη της πληρωμής επί του δημόσιου χρέους θα τα κρίνει όλα.
Τα υπόλοιπα «Μνημόνιο-αντεργατικά» ψηφίστηκαν και ήδη εφαρμόζονται. Είναι σαν να προελαύνουν οι Γερμανοί προς το Στάλινγκραντ και οι κυρίες και κύριοι του"βήματος διαλόγου για την ενότητα της αριστεράς"να περιμένουν στην.. Πολωνία!
2η συγκέντρωση του "του βήματος διαλόγου για την ενότητα της αριστεράς": Το re-union της συμβιβασμένης γενιάς των 50+
"Οι προλετάριοι δεν έχουν τίποτα να χάσουν" έλεγε ο Μαρξ. Ποιοι είναι αυτοί; Που βρίσκονται; Πάντως όχι στο 2ο re-union. Ούτε κατά διάνοια τους εκπροσωπούσαν. Πολύ πρώην, πολλοί πρώην και ως συνήθως και πολύ μακριά από την κοινωνία. Από όλα έχει ο μπαχτσές. Μέχρι και τον πρόεδρο του ευρηματικού σε αφίσες των αρχών της δεκαετίας του 1990, Α.Κ.Ε.Π. Όλη η γενιά του συμβιβασμού, της ήττας, της μικρής ‘η μεγάλης βολής. Αυτό ήταν συνοπτικά το 2ο re-union παλαιών συμμαθητών και φίλων που έχουν είτε ως χόμπι, είτε ως επαγγελματική ενασχόληση την αριστερά «τους». Αυτό που λέγεται και αριστερό βήμα διαλόγου για την ενότητα (χωρίς πολύ κοινή δράση αλλά με αρκετή εικαστική παρέμβαση).
Την ώρα που μιλούσαν ενότητα για την ενότητα(η μεγαλύτερη μπαρούφα και θα σχολιαστεί παρακάτω με μία κλασσική ρήση), για τους φίλους τους καλλιτέχνες, και γενικά συζητήσεις που θα ταίριαζαν είτε σε χαβαλοπαρέες,είτε σε συζητήσεις για την τέχνη τον 19ο αιώνα, την ακαδημαϊκή κοινωνιολογία είτε σε group therapy..
..εκείνη την ώρα, 200 μέτρα ποιο κάτω, οι επιτυχόντες του ΑΣΕΠ 2008 είχαν κάνει κατάληψη στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους. Για όσους μίλησαν μαζί τους, εκεί ήταν η αριστερά.
Και όχι στους δημοσιοσχεσίτες, ειδικούς του P.R.,αιχμάλωτους του κοινωνικού τους κύκλου. Που νομίζουν ότι η κοινωνία κρέμεται από τα χείλη τους και τους περιμένει. Η κοινωνία είναι ήδη αρκετά μπροστά και δεν περιμένει κανένα.
Ούτε στους απογοητευμένους της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που θέλοντας να αφήσουν κάποια πολιτική κληρονομιά για τις άλλες γενιές, παγιδεύονται σε εφήμερα σχήματα αποτυχημένων-συμβιβασμένων γραφειοκρατών των «βρώμικων 89 και 90».
Ούτε στους διάφορους καλλιτέχνες, οι οποίοι μακριά από τα καθημερινά προβλήματα ψάχνουν να βρουν νέο κοινό με "πολιτική" χροιά. Έτσι και αλλιώς σε αυτό τον τόπο ο καθένας είναι ότι δηλώσει. Αφού είσαι καλλιτέχνης και δήλωσες ενωτικός αριστερός ε τότε θα είσαι!
Η αριστερά επίσης δεν βρίσκεται στους γραφειοκράτες με τις περιφερόμενες κοιλιές τους που «αγωνιούσαν» για το ενότητα για την ενότητα της αριστεράς «τους». Κοινώς στο «άλλοθι» τους για να μην χάσουν τις καρέκλες τους( το όριο του 3% γαρ..μακρινό όνειρο για τον ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ). Ποιος άραγε δεν ξεχνά το σλόγκαν «κοιτάξτε μας στα μάτια και ψηφίστε» του τότε προέδρου του ΣΥΝ και νυν πρόεδρου του ΠΑΟ; Με μουσική Φοίβου και ερμηνεία από τον Πασχάλη Τερζή θα είχε γίνει φοβερή επιτυχία!
Δεν είμαστε αδύναμοι γιατί είμαστε διασπασμένοι. Είμαστε διασπασμένοι γιατί είμαστε αδύναμοι(Λένιν).
Όταν κυρίες και κύριοι διαλόγου για την ενότητα της αριστεράς (και της σωτηρίας του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ) θα καταλάβετε το νόημα της φράσης του Λένιν,ελάτε να συζητήσουμε. Όχι στα γραφειάκια σας και στις γιορτούλες σας. Αλλά στις αγωνιστικές απεργίες, στις καταλήψεις των χρεοκοπημένων εργοστασίων, στους αγώνες των κατοίκων κατά της ακρίβειας και των διοδίων, στις πορείες των μεταναστών, στα λιμάνια των μηχανικών – ναυτεργατών μέσα στον καπνό των δακρυγόνων. Στο σφυρί και στο αμόνι της ταξικής πάλης. Εκεί «χτίζεται» η αριστερά. Εκεί οι περισσότεροι από εσάς είτε είστε ανεπαρκείς είτε τραγικά απόντες εγκλωβισμένοι στους μικρό υπολογισμούς και στις πρακτικές του βολεμένου πολιτικού σας μικρόκοσμου.
Και για να μην ότι δεν προτείνεται τίποτα, διαβάστε τα παρακάτω
Υπάρχουν δύο μη συνεκτικά ιδεολογικά στρατόπεδα. Το ένα είναι με την μη αναγνώριση, μη πληρωμή του δημόσιου χρέους. Το άλλο με την αποπληρωμή, ή την επιμήκυνση της πληρωμής, ή το «κούρεμα» του δημόσιου χρέους.
Όπως λέει και ο Σαίξπηρ «δεν μπορείς να υπηρετείς ταυτόχρονα 2 αφέντες». ‘Η ποιο απλά «δεν χωράνε δύο καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη». Η τοποθέτηση της αποδοχής ή μη της πληρωμής επί του δημόσιου χρέους θα τα κρίνει όλα.
Τα υπόλοιπα «Μνημόνιο-αντεργατικά» ψηφίστηκαν και ήδη εφαρμόζονται. Είναι σαν να προελαύνουν οι Γερμανοί προς το Στάλινγκραντ και οι κυρίες και κύριοι του"βήματος διαλόγου για την ενότητα της αριστεράς"να περιμένουν στην.. Πολωνία!
Δημοσίευση σχολίου