συνέχεια στο http://www.youtube.com/watch?v=LH4WObacK4w&feature=related
Το άρθρο που ακολουθεί είναι μια ηχηρή απάντηση στους βιαστές της ιστορικής αλήθειας. Σ' εκείνους που κάθε Νοέμβρη πνίγονται από το μίσος τους, μιας κι η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν έχει θαμπώσει καθόλου, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που έχουν καταβάλλει. Αποτελεί τέλος ένα χρέος τιμής απέναντι στους ανώνυμους ήρωες. Καταρρίπτει την υποκρισία του Β.Κ. που ισχυρίζεται ότι στο Πολυτεχνείο δεν υπήρξε κανείς νεκρός, αλλά όλοι όσοι σκοτώθηκαν ήταν μετά την κήρυξη του στρατιωτικού νόμου (άραγε πριν τι ήταν, αν όχι σιδερόφρακτη χούντα…;), και την έφοδο στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης !!! Μάλιστα, τα στοιχεία για τους … 12 νεκρούς τα δανείζεται από τον υπαρχηγό της Αστυνομίας το 1982 Π.Σαμπάνη. Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και ο Ι.Λ. που λέει ότι μετά την εκκένωση του Πολυτεχνείου, στους δρόμους της Αθήνας "…αποκοπέντα στρατιωτικά τμήματα και κινδυνεύοντα, αναγκάζονται προς εκφοβισμό να πυροβολούν ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ. Εκ των πυροβολισμών τούτων εφονεύθησαν εντελώς τυχαία από αδέσποτα πυρά 16 άτομα, όλα ΜΑΚΡΑΝ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ…".
Οφείλουμε φυσικά να ομολογήσουμε πως έχουν βελτιωθεί τα πράγματα. Πριν λίγα χρόνια σε ανάλογα "αφιερώματα" ορισμένοι της γνωστής "ιστορικής σχολής" μας πληροφορούσαν πως κανένα τεθωρακισμένο άρμα δεν έπεσε πάνω στην πύλη, αλλά όλα αυτά ήταν φωτομοντάζ!!!
Βέβαια, πολλοί ντόπιοι "ιστορικοί" και "χρονικογράφοι" θα χυμήξουν σαν κοπάδι λυσσασμένων σκυλιών να κατασπαράξουν κάθε αιρετική φωνή που κόντρα κι ενάντια στην κυρίαρχη πολιτική κατάσταση αποδίδουν με τον πιο επιστημονικό και διαλεκτικό τρόπο τα πραγματικά γεγονότα, αλλά είναι αργά πλέον. Ένα νέο κίνημα πολύχρωμο, με πολλές συγχύσεις και ασάφειες, μα με πρωτόγνωρα ανατρεπτικά χαρακτηριστικά που πολιτικοποιείται καθημερινά, προβάλλει στη νεολαία και μια εκρηκτική ριζοσπαστικοποίηση της εργαζόμενης πλειοψηφίας κάνει τα πρώτα της βήματα, έχοντας σαν κεντρική αναφορά το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, το Πολυτεχνείο. Κι όσοι βρίσκουν την κόκκινη κλωστή με το παρελθόν, χαράζουν αλλιώτικα πια το σήμερα και το αύριο.
"…Η Χώρα με το άγαλμα της Ελευθερίας - τι ειρωνεία! - κατηγορείται ευθέως από τους μάρτυρες για ηθικός αυτουργός της εσχάτης προδοσίας των επίορκων Ελλήνων αξιωματικών. Αποκαλύπτεται, ότι το πραξικόπημα έγινε για να λυθή το Κυπριακό κατά τις επιθυμίες της Ουάσιγκτον. Ζητείται έμμεσα και η καταδίκη της Αμερικής και με τις αποκαλύψεις ο Ελληνικός Λαός καταδικάζει τους Αμερικανούς ουσιαστικά στη συνείδησή του…"
Έτσι ξεκινά τον δεύτερο τόμο με τα πεπραγμένα της Δίκης για την Σφαγή του Πολυτεχνείου ο δημοσιογράφος Σπύρος Καρατζαφέρης, Δίκης που χαρακτηρίστηκε η "Ελληνική Νυρεμβέργη" (Εκδόσεις ΑΛΚΑΙΟΣ, Απρίλιος του 1976).
Τριάντα δύο χρόνια μετά την Ηρωική Εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν είναι λίγοι εκείνοι που αλλοιώνουν την πραγματικότητα ή προσπαθούν να λοιδορήσουν αυτό το δοξασμένο αγώνα. Για να καμφθούν τα αντιιμπεριαλιστικά και αντιαμερικανικά αισθήματα του λαού και κύρια της νεολαίας, να χάσει η Εξέγερση τα ταξικά και βαθύτερα ποιοτικά χαρακτηριστικά που κουβαλάει και να σμικρυνθεί η σημασία της στην πτώση της χούντας, αλλά και την πολιτική ανάπτυξη της μεταπολίτευσης που αμφισβήτησε, αντιστάθηκε και νίκησε πολλές φορές, δείχνοντας σκηνές από ταινία προσεχώς. Δεν πρόκειται απλά για κάποιους ηλίθιους μεταξικούς αντικομουνιστές, ούτε για ακροδεξιούς εθνικιστές που φοβισμένοι από τις σφαίρες και την καρδιά του ΕΛΑΣ και των Μαυροσκούφηδων του Άρη, ξορκίζουν το κακό για να το εξαφανίσουν. Πρόκειται αντίθετα για εκείνο το τμήμα του ελληνικού λαού που πέρναγε καλά με τη χούντα όπως και την προηγούμενη περίοδο, που τη βόλευε χωρίς να πάει στη Γερμανία και συντηρεί άσβεστο το μίσος του για το Πολυτεχνείο.
Στις 4/11/1975, 15η ημέρα της Δίκης ο συνήγορος του Παπαδόπουλου Στειρόπουλος (Αλφαντάκης) είπε: "…Επειδή γίνεται λόγος περί αγνώστων νεκρών κι αυτό το παραμύθι πρέπει να τελειώσει, η ελευθέρα δημοκρατική πολιτεία πρέπει με πρωτοβουλία της εισαγγελικής αρχής να κάμει έρευνα. Δεν μπορούμε να συζητούμε για νεκρά φαντάσματα. Κατηγορώ το κράτος ότι δεν βρίσκει τους νεκρούς…".
"…Είδα άνθρωπο με μισό κρανίο, άλλον που του έλειπε η γάμπα κι έναν τρίτο που αιμορραγούσε ακατάσχετα και όταν θελήσαμε να τον επιβιβάσουμε σε ασθενοφόρο πετάχτηκαν από μέσα αστυνομικοί με αυτόματα και όρμησαν εναντίον μας… Στην οδό 3ης Σεπτεμβρίου σκότωσαν ένα παιδάκι. Έτρεξα να το βοηθήσω και μου 'ριξαν και μένα από το υπουργείο Δημ. Τάξεως. Με βρήκαν τρεις σφαίρες απανωτά… Πάνω στο υπουργείο υπήρχε ένα εκτελεστικό απόσπασμα…", υποστήριξε στην κατάθεσή του ο Λουκάς Πρέκας, επιπλοποιός.
Ο πρώτος νεκρός που είχαν μέσα στο Πολυτεχνείο (σε διπλανό δωμάτιο από τη Συντονιστική), είχε τραυματιστεί στο πόδι - κρατιόταν το πόδι του μόνο από τον τένοντα - πέθανε στα χέρια του περιβόητου Πίμπα που αποδείχθηκε άνθρωπος του Κατσούλη και του Ρουφογάλη. Εκεί μεταφέρθηκαν άλλοι δύο νεκροί, ο Σαμούρης (ο υπαρχηγός της Αστυνομίας το 1982 Π.Σαμπάνης, υποστηρίζει ότι έφαγε αδέσποτη στα Εξάρχεια) και μια ξανθιά κοπέλα. Στην περιοχή του Πολυτεχνείου οι νεκροί μόνο υπολογίζονται σε 30 περίπου. Μετά την επίθεση των δυνάμεων καταστολής τα πτώματα εξαφανίστηκαν. Ο αδερφός του Σαμούρη μίλησε για βλήμα μεγάλου διαμετρήματος που τον πέτυχε μπροστά στο Πολυτεχνείο στον τράχηλο.
Βασίλης Φαμέλος, δολοφονημένος από τον παρακρατικό Ηλία Τσιαπούρα, έξω από το Πολυτεχνείο. Η γυναίκα του τον βρήκε στο Ρυθμιστικό, εκεί είδε κατάλογο "εκτάκτων εισαγωγών" 3-4 δακτυλογραφημένων σελίδων. Υπάλληλοι του γραφείου κηδειών που τη συνέφεραν της είπαν "…Κάνε το σταυρό σου που δεν τον πέταξαν στο λάκκο μαζί με τους άλλους, τυλιγμένο σ' ένα σεντόνι…".
Παντελεάκης, γαζώθηκε από ίλη τεθωρακισμένων στα Χαυτεία, πέθανε στις 27 Νοεμβρίου. Καραγεώργης, θερίστηκε από τανκ στην Πατησίων το πρωί του Σαββάτου, πέθανε μετά από 12 μέρες, στις 29 Νοεμβρίου, με 7 σφαίρες στο κορμί του, αλλά ο ιατροδικαστής Καψάσκης έγραψε ότι "επρόκειτο σαφώς περί αποστρακισθέντος βλήματος". Κούμπος, ανάπηρος πολέμου, την Κυριακή 18 Νοεμβρίου χτυπήθηκε στην Καποδιστρίου από άρμα και πέθανε τον Ιανουάριο στο ΚΑΤ. Παπαθανασίου, στις 18 Νοεμβρίου το πρωί κι ενώ κυνηγούσαν ανυποψίαστους πολίτες στην Δροσοπούλου και Κύθνου, έπεσαν πυροβολισμοί, στην προσπάθεια διαφυγής και με το φόβο για την κόρη του πέθανε από συγκοπή.
Στάση Κλωναρίδου, Σάββατο μεσημέρι δολοφονήθηκε εννιάχρονο αγόρι, την ίδια ώρα που έπεφτε στην αγκαλιά της Παγωνιώς Παπακυριάκου (εκείνη έμεινε ανάπηρη, από 5 σφαίρες μυδραλιοβόλου), με τελευταία φράση "…Σώστε με κυρία, σώστε με".
Αλέκος Καράκας, ταχυδακτυλουργός, χτυπήθηκε από τα ίδια τανκς στην Πλατεία Βικτωρίας (γωνία Αχαρνών και Παρασίου), η ριπή του μυδράλιου τον έκοψε στα δύο. Διομήδης Κομνηνός, 17 ετών, δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από το περίστροφο του Ντερτιλή στη γωνία των οδών Αβέρωφ και Μάρνη, το βράδυ της μεγάλης σφαγής. Μαρκουλής, δολοφονήθηκε στην Πλατεία Βάθης. Μιχάλης Μυρογιάννης, 20 ετών, σπούδαζε ηλεκτρολόγος και δούλευε στην ΕΛΚΟ-Βαγιωνής. Δολοφονήθηκε στην Πλατεία Κυριακού ή Καλλιδρομίου στις 19 Νοεμβρίου εν ψυχρώ από τον Ντερτιλή, ο οποίος είχε "γλυκαθεί". Δημητράκης Θεοδωράς, 5 ετών (!!!), τον κέρασε μια σφαίρα πυροβόλου όπλου στο μέτωπο η παρέα του ίλαρχου Σταθάκη, στου Ζωγράφου το μεσημέρι του Σαββάτου. Σπ. Μαρίνος ή Γεωργαλάς, 35 ετών, από τη Ζάκυνθο, ιδιωτικός υπάλληλος, σκοτώθηκε έξω από το Πολυτεχνείο, με σιδερένια ράβδο. Κων. Μικρώνης, φοιτητής Πανεπιστημίου Πατρών, χτυπήθηκε την Παρασκευή το βράδυ στο συκώτι και πέθανε στις 4 Δεκεμβρίου στο Λαϊκό. Χαρ. Παπαδόπουλος, οδοντίατρος, συνελήφθη το Σάββατο από την ΕΣΑ γιατί έκρυβε φοιτητές και πέθανε από τα βασανιστήρια. Νικ. Χαραλαμπίδης, φοιτητής φυσικομαθηματικής, είχε τραυματιστεί στο Πολυτεχνείο και πέθανε στις 23 Νοεμβρίου. Ορσαλία Συκιώτη, ετών 22, κόρη αστυνομικού, τραυματίστηκε στο Πολυτεχνείο και πέθανε στις 18 Νοεμβρίου. Ήταν αρραβωνιασμένη με Κύπριο και του πήγαινε τρόφιμα στο Πολυτεχνείο. Υπάρχει πληροφορία ότι σκοτώθηκε κι ο μνηστήρας της. Αυτούς τους 5 νεκρούς, που δεν συμπεριλαμβάνονται στους 23 νεκρούς, ανέφερε ο μάρτυρας Γρ. Παπαδάτος, νοσοκόμος. "…Υπάρχουν ακόμη ομαδικοί τάφοι σπουδαστών στου Ζωγράφου, στην Καλλιθέα, στη Νεάπολη, στο Γ΄ Νεκροταφείο και στον Κόκκινο Μύλο… Εξακολουθούσαν να μας φέρνουν νεκρούς και τραυματίες το Σάββατο, την Κυριακή και τη Δευτέρα… Είδα γύρω στους 15 νεκρούς, ενώ ο κατάλογος από το Α΄ Βοηθειών παρουσιάζει μόνο 1 (!!!)…". Άλλοι νεκροί που δεν συμπεριλαμβάνονται στους 23 είναι οι Καϊλης και Κολιβιάτης.
Οι αγωνιστές, αλλά και οι άτυχοι που έτυχε να προσθέσουν οι δολοφόνοι της Χούντας σαν παράπλευρες απώλειες βρήκαν καταφύγιο στην κλινική "Παντάνασσα", στο Λαϊκό, στο Ρυθμιστικό, στον Ερυθρό Σταυρό, στην "Παμμακάριστο", στο ΚΑΤ.
Στο ΣΑΒ (Σταθμός Α΄ Βοηθειών) πετούσαν μέχρι και δακρυγόνα. Οι αστυφύλακες Νηστικάκης και Καραδήμας μετά τη διαταγή του Μπουκλάκου άρχισαν να χτυπάνε όσους τραυματίες ή συνοδούς ερχόταν στο Ρυθμιστικό. Είναι γνωστή η ιστορία και το όνομα του άτυχου παιδιού (δυστυχώς μου διαφεύγει το όνομά του) που συνόδευε τον αδερφό του στο Ρυθμιστικό και τον σκότωσαν οι ατιμώρητοι ως σήμερα τραμπούκοι της χούντας, χτυπώντας τον έξω από το νοσοκομείο, χωρίς κανείς να μπορεί να βοηθήσει. Σαν δολοφόνος κατονομάζετε ο αστυνομικός Ηλίας Καραδήμας.
Ο φόβος έκλεισε ερμητικά τα στόματα, των θυμάτων (τραυματίες) και των συγγενών, αφού όπως διαπιστώνεται Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το θύμα της σφαγής Σωκράτης Μιχαήλ, 57 ετών, ο οποίος θάφτηκε στο νεκροταφείο Καλλιθέας με ημερομηνία 15 Νοεμβρίου, ενώ η γυναίκα του επιβεβαιώνει ότι η κηδεία έγινε στις 20 Νοεμβρίου. Δολοφονήθηκε στην Μπουμπουλίνας.
Χαρ. Παπαδόπουλος, Βαρνάβας, Καραγιάννης, Δασκαλόπουλος, Χριστολουκάς έδωσαν διαταγή στα όργανά τους, όπως ο Ηλίας Τσιαπούρας να "…χτυπήσουν στο ψαχνό…", κι αν στη διάρκεια της δίκης δεν ήταν αρχηγός της αστυνομίας ο Τζαβέλας και υπουργός Δημόσιας Τάξης ο Γκίκας που τρομοκράτησαν τις συνειδήσεις θα άνοιγαν πολλά στόματα.
Υπήρχε προβοκατόρικος σταθμός στους 1150 κύκλους (ο αληθινός ήταν στους 1050 χιλιοκύκλους), που εξέπεμπε δίπλα στο σταθμό της ΥΕΝΕΔ. Στο Πολυτεχνείο φυσικά είχαν εισχωρήσει και πράκτορες της ΚΥΠ, όπου σύμφωνα με δήλωση του Δημ. Πίμπα (φυγάς στην Ολλανδία μετά τη χούντα), ένας απ' αυτούς (Κώστας), ήταν μέλος της Συντονιστικής. Μάλιστα, σύμφωνα με τον "υπουργό" Παιδείας Π.Σιφναίο, ο οποίος την Παρασκευή το βράδυ (16/11/1973) συνέτρωγε με τον Αμερικανό πρεσβευτή Τάσκα, οι φοιτητές κατά τη διάρκεια της δικτατορίας παρακολουθούνταν από πέντε υπηρεσίες, το Σπουδαστικό της Ασφαλείας, την ΚΥΠ, το ΕΑΤ-ΕΣΑ, την ΓΔΕΑ και την Υπηρεσία Νεότητος του Υπουργείου Παιδείας.
Τα όπλα που είχαν ήταν Μ1, Τόμσον, 45άρια Κολτ, ενώ εικάζεται ότι οι σφαίρες που χρησιμοποιήθηκαν εκείνες τις μέρες ήταν δεκάδες χιλιάδες. (οι οποίες παραδόθηκαν στα τάγματα θανάτου από το στρατόπεδο Χαϊδαρίου). Μόνο κατά τη διαδήλωση στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης, ξοδεύτηκαν 972 σφαίρες τυφεκίων, 320 Τόμσον, 520 περιστρόφων των 45 και 400 περίπου περιστρόφων των 38.
Καραμάνης Μάρκος, 23 ετών δολοφονήθηκε κοντά στον ΟΤΕ, Σάββατο πρωί, 17 Νοεμβρίου.
Σπαρτίδης Αλέξανδρος, 16 ετών μαθητής, δολοφονήθηκε στην πάροδο Κώτσικα Σάββατο πρωί, 17 Νοεμβρίου, ο δολοφόνος των δύο παιδιών ήταν ένας ψηλός δόκιμος και πυροβολούσε από την ταράτσα του ΟΤΕ, μάλιστα μετά από κάθε εκτέλεση άναβε και τσιγάρο, υπεύθυνος ήταν ο Λυμπέρης.
Μπεκιάρη Βασιλική, 17 ετών, δολοφονήθηκε στην ταράτσα του σπιτιού της στο Νέο Κόσμο. Ομοίως και ο Θεοδώρου Δημήτριος, 51 ετών. Αργυροπούλου, ηλικιωμένη, τραυματίστηκε από σφαίρα που δέχτηκε στην πλάτη, ενώ έπλενε την αυλή της, πέθανε λίγους μήνες μετά. Κοντομάρης, δικηγόρος πρώην βουλευτής της Ένωσης Κέντρου, πέθανε από έμφραγμα μυοκαρδίου μετά από ρίψη δακρυγόνου, την Παρασκευή 16 Νοεμβρίου. Το πτώμα του το παραδώσανε στην οικογένειά του την Κυριακή. Παπαϊωάννου, άγνωστη αιτία θανάτου τη νύχτα του Σαββάτου, η γυναίκα του Ελένη στη Δίκη κατέθεσε ότι δεν την άφησαν ούτε να ασπαστεί το νεκρό.
Κυριακόπουλος Δημήτριος, πέθανε από ρήξη θωρακικής αορτής, συνέπεια ξυλοδαρμού και δακρυγόνων, τη Δευτέρα. Γερετσίδης Γεώργιος, 48 ετών δολοφονήθηκε στα Νέα Λιόσια, ενώ οδηγούσε το αυτοκίνητό του.
Υπάρχουν κι άλλα ονόματα σκοτωμένων, όπως του Παπακυριακού, αλλά εκείνο που πραγματικά αποδεικνύει το μέγεθος της σφαγής είναι το έγγραφο που παρουσιάστηκε στη Δίκη στις 22/11/1975 που αναφερόταν στα βιβλία του Ρυθμιστικού Κέντρου - με την υπογραφή του διευθυντή του Ν.Αγαπητίδη - το οποίο περιείχε κατάσταση 64 νεκρών και τραυματιών που μεταφέρθηκαν εκεί, ενώ σε άλλο έγγραφο που έγινε στα βιβλία του, βεβαιώνετε ότι στο διάστημα 16-25 Νοεμβρίου μεταφέρθηκαν από το Ρ.Κ. στο Νεκροτομείο 26 πτώματα.
Στην πρόχειρη αναφορά μου και ψάχνοντας σε ένα μικρό πεδίο αξιόπιστων πηγών (3 βιβλία όλα κι όλα) οι αναφορές για δολοφονίες ξεπέρασαν τις 30. Ο στρατιώτης Π.Τσαγκουρνής που υπηρετούσε στο Αρχηγείο Στρατού σε απόρρητη θέση ανέφερε στην κατάθεσή του (Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 1975) ότι είδε πρόχειρη αναφορά του Ντερτιλή προς τον συνταγματάρχη Χρυσό του Α2 ότι οι νεκροί και οι τραυματίες ήταν 423. Το σχέδιο ήταν έτοιμο από τον Μάρτη του '73 με την επονομασία "ΘΕΜΙΣ", εμπνευσμένο και σχεδιασμένο από τους ανώτερους αξιωματικούς Στειακάκη, Αγγελή, κ.α. Σχέδιο για "μελλοντική πιθανή αντιμετώπιση αναρχικών εκδηλώσεων και επιθέσεων αναρχικών κατά μονάδων πυρηνικών όπλων". Τέθηκε σε εφαρμογή στις 16 Νοεμβρίου, αφού κινήθηκαν οι μονάδες που προέβλεπε (άντρες της Ομάδος Ασφαλείας Στρατού, Τάγμα Πεζοναυτών Αγίας Παρασκευής, ΛΟΚατζήδες, μονάδες ερπυστριοφόρων, Τεθωρακισμένων και Διαβιβάσεων, τα 575 και 572 Τάγματα Ασφαλείας Χαϊδαρίου).
Στο αρχείο "Μακρά Νύχτα: Τα χρόνια της Δικτατορίας" του Κωνσταντίνου Καραμανλή αναφέρονται 23 νεκροί, 1.028 τραυματίες και 866 συλλήψεις.
Όσους κι αν γάζωσαν, δεν ξεμπέρδεψαν με το Νοέμβρη…
Γιατί είμαστε εδώ. Στο προσκλητήριο η ιαχή "ΑΘΑΝΑΤΟΙ" τους ακολουθεί.
Είμαστε εδώ και συνεχίζουμε στο δρόμο που μας δίδαξε ο Νοέμβρης!!!
Ζώης Γαλατάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου