Τετάρτη 15 Απριλίου 2009

Η κρίση ως πρόσχημα και ως πραγματικότητα



ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ.- Οι κουκουλοφόροι της εξουσίας ξαναχτυπούν με ένα νέο σαφάρι κρατικής ληστείας και καταστολής. Μονόδρομος η άμεση κοινωνική αντίσταση και δράση. Με θωράκιση του κράτους από τον «εσωτερικό εχθρό», «πάγωμα» των μισθών στο Δημόσιο, ελαστικές εργασιακές σχέσεις, φοροχαράτσια, ομαδικές απολύσεις, κατάργηση του ασύλου, εξίσωση των ορίων συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών, φοροαπαλλαγή επιχειρήσεων, χάρισμα δισ. στις τράπεζες και νέες ιδιωτικοποιήσεις (ΔΕΗ, ΕΛΤΑ, Ταχ. Ταμιευτήριο, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ) εντείνει η κυβέρνηση την αντικοινωνική της πολιτική με πρόσχημα τη διεθνή κρίση και τις συνέπειές της. Μια πολιτική που συνοδεύεται από απροκάλυπτες απειλές, ιδιώνυμα (ποινικοποίηση κουκούλας και «περιύβριση της αρχής»), παρακολουθήσεις και κρατική τρομοκρατία -προς τέρψιν των ΜΜΕ και του ΛΑ.Ο.Σ.- ώστε να καμφθούν οι κοινωνικές αντιδράσεις που επιφέρει η ανεργία, η νέα φτώχεια, η επισφάλεια και το καθεστώς επιτήρησης της Ελλάδας από τον Αλμούνια. Ενώ ο ίδιος ο πρωθυπουργός από τις Βρυξέλλες έδωσε το πράσινο φως στα αφεντικά -με προεξέχοντες τον πρόεδρο του ΣΒΒΕ Γ. Μυλωνά και τον πρόεδρο του ΕΒΕΑ Κ. Μίχαλο- να κάνουν νέο «πλιάτσικο» με μειώσεις των μισθών των εργαζομένων και «εκ περιτροπής» τετραήμερη εργασία.

Ένα εφιαλτικό σκηνικό που προωθείται από τις δεξιές, σοσιαλδημοκρατικές, κεντροαριστερές κυβερνήσεις, με την προτροπή των αρχηγών κρατών, κυβερνήσεων και διοικητών κεντρικών τραπεζών της G20, στη σύνοδο του Λονδίνου και των διεθνών οργανισμών (ΠΟΕ, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ), όπου από κοινού ξανασυστήνουν ως φάρμακο, για την αντιμετώπιση της παγκοσμιοποιημένης καπιταλιστικής κρίσης, τη ρευστότητα, που θα προκύψει από την περαιτέρω καπιταλιστική ανάπτυξη (βλ. κερδοφορία με ή χωρίς κρατικό παρεμβατισμό) και σχέδια απορρόφησης των «τοξικών» αποβλήτων α λα Ομπάμα. Δηλαδή, τη συνεχή καταλήστευση των ασθενέστερων λαϊκών κοινωνικών στρωμάτων που ήδη πληρώνουν την κρίση τους με τη ζωή τους. 240 εκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη (στην Ευρώπη 6 εκατομμύρια και στην Ελλάδα ~150.000) θα μείνουν άνεργοι το 2009.

Η Χούντα δε σταμάτησε το ‘73

Κι όμως..! Στη δίνη της κρίσης, η κυβέρνηση επεξεργάζεται από κοινού με την Ε.Ε. τη λήψη και νέων σκληρών μέτρων (απόδοσης 3,4 δισ. ευρώ), με πρόσχημα τα ελλείμματα και το δημόσιο χρέος αυτή τη φορά. Ειδικότερα προωθεί αύξηση των ειδικών φόρων κατανάλωσης, γενικό «πάγωμα» όλων των μισθών - κάτι που ούτε η Χούντα δεν τόλμησε να κάνει, βαριά φορολογία στο ΕΤΑπ και δραστική μείωση όλων των κοινωνικών δαπανών μέχρι το 2010, ώστε να πέσει κάτω του 3% το έλλειμμα, που οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ δημιούργησαν με τη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και τη φιλοεργοδοτική πολιτική τους (αναπτυξιακοί νόμοι φοροαπαλλαγών/ φοροελαφρύνσεων των καπιταλ(η)στών, εισφοροδιαφυγές). Την ίδια ώρα, τα ασφαλιστικά ταμεία χρεοκοπούν με απρόβλεπτες συνέπειες για τους συνταξιούχους και η κυβέρνηση αγοράζει όπλα αξίας 56 δισ. ευρώ και νέα συστήματα τηλεφωνικών υποκλοπών (βλ. super Μεγάλος Αδελφός) αξίας δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ!

Παράλληλα, προωθεί διατάξεις που δίνουν υπερεξουσίες στο στρατό για την καταστολή γενικευμένων εξεγέρσεων και την επιβολή της «κοινωνικής ειρήνης», όταν η αστυνομία αδυνατεί να το πράξει, με σχετικό αίτημα του αρχηγού της αστυνομίας και με τελική έγκριση του υπουργείου Άμυνας και του ΚΥΣΕΑ. Διατάξεις που πρωτοδιατυπώθηκαν αμέσως μετά τις πυρκαγιές του 2007 για την αντιμετώπιση των «ασύμμετρων απειλών» και συζητήθηκαν σοβαρά στην κυβέρνηση για την καταστολή της εξέγερσης του Δεκέμβρη. Ως πρώτο βήμα αποτροπής προκρίνουν τη στρατιωτικοποίηση της αστυνομίας, τη διαρκή αστυνόμευση με δίκυκλα, το διπλασιασμό των ΤαγΜΑΤασφαλιτών(!), τη δημιουργία ειδικού σώματος συλλήψεων και την ολοήμερη λειτουργία καμερών σε 182 σημεία της Αθήνας. Κύριος φόβος τους ο λαϊκός ξεσηκωμός και η παντελής απώλεια του μονοπωλίου της κρατικής βίας.

«Μία μικρή σπίθα μπορεί να προκαλέσει μεγάλη πυρκαγιά»

Είναι γεγονός ότι η νέα μαζική κοινωνική απειλή, αυτοάμυνας και αντεπίθεσης στο καθεστώς και η εξέγερση του Δεκέμβρη αποτελούν τον μόνιμο εφιάλτη κυβέρνησης, κομμάτων, κρατικού συνδικαλισμού και της ξεπουλημένης ΓΣΕΕ που τότε καταλήφθηκε. Η οποία, σε μια άνευ όρων παράδοση στις ορέξεις του κεφαλαίου, αντί να οργανώσει μάχιμους αγώνες διαρκείας ενάντια στην κυβερνητική κρατική πολιτική και την προκλητική ασυδοσία των αφεντικών που «παγώνουν» τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα, «νομοθετεί» παρασκηνιακά μαζί τους, συνδιαμορφώνοντας κλίμα συναίνεσης ανάμεσα στους εργαζόμενους και στα αφεντικά. Σε μια άνευ προηγουμένου συμφωνία της με τον ΣΕΒ, σε 11 κοινές προτάσεις τους προς την κυβέρνηση για την αντιμετώπιση της κρίσης, νομιμοποιεί τις ομαδικές απολύσεις, την «εκ περιτροπής» εργασία, την ιδιωτική ασφάλιση και τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών… Καμία διεκδίκηση από τα αφεντικά, παρά μόνο εθιμοτυπικές τουφεκιές στον αέρα!

Ωστόσο, με δεδομένες τις κοινωνικοπολιτικές και οικονομικές αιτίες που οδήγησαν στην κοινωνική εξέγερση του Δεκέμβρη, μάταια η κυβέρνηση θωρακίζει το κράτος ώστε να αποτραπούν και να κατασταλούν μελλοντικές εξεγέρσεις οργής και αγανάκτησης, ως αποτέλεσμα της επιδείνωσης της ζωής νεολαίων, εργαζομένων και μεταναστών. Κάνοντας τους κρατούντες να αναπολούν -όπως και το Δεκέμβρη- την εποχή που το παιχνίδι των «αγώνων» το έκανε η καθεστωτική αριστερά. Ξέροντας ότι οι σημερινοί αντικαθεστωτικοί αγώνες κινούνται εκτός των ορίων της αστικής νομιμότητας, είναι πραγματικοί και συνάμα ανατρεπτικοί, για το ξεπέρασμα του συστήματος της κρίσης και της καταπίεσης, και της «από τα κάτω» αναζήτησης και εδραίωσης μιας άλλης κοινωνικής πραγματικότητας. Κάτι που το γνωρίζει καλά η πολιτική εξουσία, αλλά το κίνημα του Δεκέμβρη το γνωρίζει ακόμα καλύτερα…!

Θοδωρής Θεοδωρόπουλος

Δεν υπάρχουν σχόλια:


Αναγνώστες