ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ ΤΩΡΑ!
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!
Το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την κοινωνική ασφάλιση σηματοδοτεί ολομέτωπη επίθεση ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων και των νέων:
· Με τις ενοποιήσεις των ταμείων εξισώνονται προς τα κάτω και υποβαθμίζονται οι παροχές προς τους ασφαλισμένους.
· Αυξάνονται τα όρια ηλικίας για σύνταξη: Το όριο ηλικίας για συνταξιοδότηση μητέρας με ανήλικο παιδί φτάνει στα 55. Η 35ετία για ασφαλισμένους πριν το 1992 ανεβαίνει από τα 58 στα 60 σταδιακά από το 2013. Η σύνταξη με 37ετία προϋποθέτει ηλικία 58 ετών, ενώ μέχρι τώρα ήταν χωρίς όριο ηλικίας. Αυξάνεται στα 57 από τα 55 το όριο ηλικίας για σύνταξη εφόσον κάποιος έχει συμπληρώσει 25 χρόνια βαρέα και ανθυγιεινά.
· Παρατείνεται ο εργάσιμος βίος: Η πρόωρη μειωμένη σύνταξη εξαιρετικά ασύμφορη και όλοι εξωθούνται να εργάζονται μέχρι τα 65 ή ακόμη και τα 68.
· Οι επικουρικές συντάξεις καθηλώνονται στο 20% των συντάξιμων αποδοχών, πράγμα που σημαίνει δραστική μείωση των συντάξεων μέχρι και το 70%.
· Με απίστευτο κυνισμό και απανθρωπιά θεσπίζουν το όριο των 100 ενσήμων (από 50) για δωρεάν ιατροφαρμακευτική κάλυψη με αποτέλεσμα να μένουν χωρίς περίθαλψη οι μακροχρόνια άνεργοι και όσοι εργάζονται σε συνθήκες ελαστικής εργασίας και υποαπασχόλησης.
· Με το «Ταμείο Αλληλεγγύης Γενεών» θα ενισχυθεί το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, η κλοπή των αποθεματικών των ταμείων, και η λεηλασία του εργατικού εισοδήματος μέσα από την αύξηση του ΦΠΑ.
Το νομοσχέδιο σηματοδοτεί την ολοκληρωτική επίθεση απέναντι στα εργατικά δικαιώματα και κατακτήσεις του εργατικού κινήματος, την πλήρη ευθυγράμμιση με τις απαιτήσεις του κεφαλαίου και τις στρατηγικές της Ε.Ε.. Σημαντικές κατακτήσεις αναιρούνται και η ανασφάλεια αυξάνεται. Οι εργαζόμενοι εξωθούνται στην ιδιωτική ασφάλιση και περίθαλψη. Η ανεργία σε αρκετούς κλάδους θα αυξηθεί αφού αρκετοί εργαζόμενοι θα υποχρεώνονται να παραμένουν στην υπηρεσία, ενώ άλλοι θα περνούν αναγκαστικές περιόδους ανεργίας μέχρι να συμπληρώσουν τα νέα αυξημένα όρια ηλικίας. Η ανασφάλεια και η ελαστικοποίηση της εργασίας εντείνονται. Στο όνομα της κρίσης του ασφαλιστικού συστήματος θέλουν να δουλεύουμε όλοι και όλες περισσότερο, για μικρότερες αμοιβές και με χειρότερες συνθήκες εργασίας
Το δρόμο του αγώνα απέναντι σε αυτή την πολιτική τον δείχνουν οι εργαζόμενοι στην Τράπεζα της Ελλάδος, που τόλμησαν να παραλύσουν τις παντοδύναμες «αγορές», οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ που αποφάσισαν να «κατεβάσουν διακόπτες», οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ που αποφάσισαν απεργία διαρκείας και απάντησαν μαχητικά στην προσπάθεια να σπάσει η απεργία τους από τα ΜΑΤ και τους απεργοσπαστικούς μηχανισμούς, οι εργαζόμενοι στα Λιμάνια, οι μηχανικοί που δεν σταμάτησαν τις κινητοποιήσεις τους, και αρκετοί άλλοι κλάδοι.
Αντίθετα, η στάση της ηγεσίας του συνδικαλιστικού κινήματος στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ είναι τουλάχιστον προδοτική! Την ίδια ώρα που κατατίθεται το νομοσχέδιο με τις απεργίες να ποινικοποιούνται και τους αγωνιζόμενους κλάδους να μάχονται με τους απεργοσπαστικούς μηχανισμούς της κυβέρνησης, των δήμων και τα «δηλητήρια» των ΜΜΕ, ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ αποφάσισαν απλώς μια τρίωρη στάση εργασίας και μια 24ωρη τυπική απεργία για την τιμή των όπλων. Με αυτό τον τρόπο αποκλιμακώνουν την κινητοποίηση και διευκολύνουν την κυβέρνηση. Μεγάλες ομοσπονδίες που θα μπορούσαν να συμμετέχουν αποφασιστικά σε κλαδικές κινητοποιήσεις. Όχι μόνο λόγω της στάσης των παρατάξεων του υποταγμένου συνδικαλισμού (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ) αλλά – δυστυχώς - και των παρατάξεων της επίσημης αριστεράς: Η Αυτόνομη Παρέμβαση δείχνει σαν να πιστεύει ότι οι νόμοι ανατρέπονται με γκάλοπ υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ και συναποφασίζει με την ΠΑΣΚ σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, ενώ το ΠΑΜΕ αρνείται πεισματικά να αποφασίσει οποιαδήποτε επιπλέον κινητοποίηση σε οποιοδήποτε σωματείο ή ομοσπονδία που ελέγχει.
Και όμως το ασφαλιστικό δεν είναι δεν είναι ανίκητο. Οι μεγάλες απεργίες στις 12/12 και στις 13/2 έδειξαν ότι υπάρχουν μεγάλα αποθέματα αγωνιστικότητας στο σύνολο των δυνάμεων της εργασίας. Ο αγώνας του πανεκπαιδευτικού κινήματος ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος και το Νόμο-Πλαίσιο έδειξε ότι οι κοινωνικοί αγώνες μπορούν να νικήσουν. Η κυβέρνηση χρειάζεται να νιώσει καυτή την ανάσα μεγάλων εργατικών αγώνων για να υποχρεωθεί σε βήματα υποχώρησης. Αγώνων που δε θα παζαρεύουν πόσα θα χάσουμε αλλά θα διεκδικούν όλα όσα δικαιούμαστε. Που θα αμφισβητούν τα ιερά και τα όσια των οικονομικών δεικτών και θα προβάλλουν τα συμφέροντα των εργαζομένων.
Σήμερα είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαίο ένα συνολικό κίνημα που να τολμήσει να αμφισβητήσει τις κυρίαρχες επιλογές, που θα τους αναγκάσει σε οπισθοχώρηση και θα προβάλει τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων. Για δημόσια, καθολική, υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση. Για την κατάργηση της ανταποδοτικότητας και της επιχειρηματικότητας στην κοινωνική ασφάλιση. Για άμεση επιστροφή στα ταμεία όλων των κλεμμένων, όλων των απωλειών που έχουν υποστεί από τις πολιτικές των εκάστοτε κυβερνήσεων από το ’50 και μετά. Για επέκταση –και όχι περιορισμό– των βαρέων και ανθυγιεινών και σε νέα τμήματα εργαζομένων. Για ανατροπή της λιτότητας με αυξήσεις στις συντάξεις και τους μισθούς, με 1400 ευρώ κατώτερος μισθό για όλους - ώστε να ζούμε με αξιοπρέπεια. Για τη μείωση των ορίων συνταξιοδότησης – Πλήρη σύνταξη στα 30 χρόνια δουλειάς ή τα 55 για τις γυναίκες και τα 58 για τους άντρες. Για κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Η έμπρακτη αλληλεγγύη στους κλάδους που κινητοποιούνται, η αποφασιστική απάντηση σε όλες τις προσπάθειες απαγόρευσης και ποινικοποίησης της απεργιακής δράσης είναι το πρώτο αναγκαίο βήμα για να συνεχιστούν και να κλιμακωθούν οι κινητοποιήσεις. Οι πραγματικές διαδικασίες βάσης, οι γενικές συνελεύσεις, η συμμετοχή των εργαζομένων στις αποφάσεις και στη διαχείριση τους, είναι η προϋπόθεση για να ξεσπάσουν αγώνες αποφασιστικοί και με διάρκεια. Ο συντονισμός σωματείων και ομοσπονδιών που θα ενώσουν τις δυνάμεις τους σε κοινό μέτωπο απέναντι στην κυβερνητική πολιτική ο δρόμος για έναν πραγματικό πανεργατικό ξεσηκωμό.
Πάνω από όλα χρειάζεται τώρα να απαντηθεί έμπρακτα ο τσαμπουκάς της κυβέρνησης να προχωρήσει σε εσπευσμένη ψήφιση του νόμου. Οι απεργίες να συνεχιστούν και μετά τις 19 Μάρτη και ολοένα και περισσότεροι κλάδοι να μπουν σε τροχιά κινητοποιήσεων. Ένα απεργιακό σχέδιο που πραγματικά θα κατεβάσει τα ρολά και θα οδηγήσει σε παράλυση σοβαρούς τομείς της οικονομικής και κοινωνικής ζωής πρέπει να είναι η απάντηση του εργατικού κινήματος στον εργασιακό και ασφαλιστικό μεσαίωνα.
Όλες οι δυνάμεις και οι αγωνιστές που αναφέρονται στον ταξικό συνδικαλισμό θα πρέπει να παραμερίσουν παραταξιακούς διαχωρισμούς και αγκυλώσεις και μέσα στους αγώνες να δώσουν ενωτικά και αποφασιστικά για να κλιμακωθούν και να είναι νικηφόρες οι κινητοποιήσεις ενάντια στην αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση .
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 19/12 – ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΉΡΙΟ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 20/3 στις 12 ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ για πορεία και περικύκλωση της Βουλής. ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΜΑΧΗΤΙΚΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ!
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΙΩΝ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου