Handbook για τη μετάβαση σε μια νέα μεταπολίτευση.

από τον Γιάννη Σακιώτη,πρώην μέλος του ΣΥΝ

Handbook για τη μετάβαση σε μια νέα μεταπολίτευση. Με ασκήσεις αποτσιπροποίησης και οριστικής απόσυρσης των χρησιμοποιημένων υλικών του συστήματος

Μέσα στην αναμπουμπούλα των ζαχοπουλικών -κατά το ορλωφικών, ο Ζαχόπουλος άλλωστε δεν ήταν ο μπουρλοτιέρης της νεοκαραμνλικής "ειρηνικής επανάστασης & επανίδρυσης Α.Ε. του κράτους";-, εμφανίσθηκαν οι ενορχηστρωτές και διευθυντές του απαθλιωμένου και βαθιά ανήθικου εδώ και κάμποσα χρόνια συστήματος της μεταπολίτευσης για να μας πουν, σε εμάς τους "απλούς πολίτες" [Μπράβο Νίκο Ξυδάκη της Καθημερινής που τράβηξες το αυτί των αλαζόνων της Αριστεράς που τους έχουν καραμέλα τους "απλούς πολίτες"], ότι το παλιό σύστημα σάπισε και τώρα ήρθε η ώρα για "Νέα Μεταπολίτευση"... Εκ των δραστηριότερων, πρόσωπα που παρακαλούσαν στα γόνατα για προεδρίες ή για υφυπουργικούς θώκους σε σενάρια κυβερνήσεων συνεργασίας και που τώρα ποντάρουν στη διαχρονική λωτοφαγία των Ελλήνων για να ξαναέρθουν στον αφρό.

Όπως δείχνουν όμως ακόμη και οι "απλές εξισώσεις", μεταπολίτευση δεν σημαίνει ανασύνθεση, ανασύνταξη, ανακάτωμα της τράπουλας, με τα ίδια λίγο πολύ πρόσωπα που προσπαθούν να αναβαπτισθούν και να κερδίσουν μερικές ακόμη παρατάσεις για να ξεζουμίσουν ακόμη περισσότερα προνόμια, κρατικό χρήμα και εξουσία.

Μεταπολίτευση σημαίνει ΣΕΙΣΜΟΣ, καταστροφικός, να γκρεμισθούν τα τείχη, αλλά και τα κτίσματα της αθλιότητας, της παρακμής, της κατρακύλας. Εάν ο σεισμός είναι τεχνητός, θα είναι μικρής ισχύος. Τίποτε δεν θα αλλάξει. Μόνο μερικά προσωπεία.

Όπως εκείνο του ΣΥΝ, που ετοιμάζεται να εκλέξει πρόεδρο ένα νέο μεν, πλην βαθιά συστημικό και ως εκ τούτου αντανάκλαση του παλιού πρόσωπο. [Βλέπε παρακάτω]. Πραγματική μεταπολίτευση, δηλαδή πτώση και συντριβή του παρόντος συστήματος και δημιουργία ενός νέου πολιτικού τοπίου από υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας που εξακολουθούν να ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ και να έχουν τη φιλοδοξία να ΑΠΟΚΤΟΥΝ και να ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ, να χρησιμοποιούν με ΘΕΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ τις ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ τους και να ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΝΕΕΣ, ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ, θα γίνει μόνο εάν επέλθει σφοδρή κρίση - κατάρρευση του κρατιδίου μας, είτε στο πεδίο της οικονομίας -κάτι όχι και τόσο απίθανο, μιας και η σημερινή ευημερία βασίζεται σε μια φούσκα με λεπτά τοιχώματα- είτε στο πεδίο της απώλειας μέρους της εθνικής κυριαρχίας, πιθανότητα εξαιρετικά σοβαρή εξαιτίας των διεθνών συγκυριών (μετάβαση σε νέο πρόεδρο στις ΗΠΑ, επικείμενη ανεξαρτησία Κόσοβου, πετρελαϊκές φιλοδοξίες της Τουρκίας στο Αιγαίο).

Δεν αποκλείω -αν και οι πιθανότητες είναι ελάχιστες- και την πιθανότητα να απαγκιστρωθούν από την πελατειακή τους σχέση με την εξουσία ή/και να αφυπνισθούν σημαντικές μάζες πολιτών, οι οποίοι με ένα ειρηνικό και δημοκρατικό κίνημα να απαιτήσουν την κατεδάφιση του συλλογικά αυτοκτονικού σημερινού συστήματος και να επιβάλουν με τη διαμαρτυρία τους έκτακτη κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας και εκλογές για συντακτική βουλή, η οποία θα εισάγει το Σύνταγμα της 4ης Ελληνικής Δημοκρατίας.

Ένα νέο, πραγματικά δημοκρατικό Σύνταγμα που θα απελευθερώσει και θα αναδείξει σε ηγεμονικές τις δυνάμεις του ήθους και της δημιουργίας και θα μπλοκάρει την άθλια μιντιοκρατία και τα συντεχνιακά συμφέροντα.

Όλα αυτά για να έχουν νόημα θα πρέπει να γίνουν ΟΧΙ με στόχο την ακόμη μεγαλύτερη νεοφιλελευθεροποίηση της χώρας, αλλά αντίθετα, με στόχο την προάσπιση του ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ και των ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΑΓΑΘΩΝ, με την εισαγωγή και επιβολή επιτέλους κοινών κανόνων του παιχνιδιού για όλους τους πολίτες, είτε είναι εργαζόμενοι είτε επιχειρηματίες και με προοπτική την αναπτέρωση του ελληνισμού ως παγκόσμιας δημιουργικής δύναμης.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>

Μέχρι τότε, ένα μέρος του συστήματος, εφηύρε και προβάλλει τη "λύση Τσίπρα" ως ΤΗΝ μεταπολιτευτική μέθοδο. Θα μου επιτραπεί να διαφωνήσω και να παραθέσω μια σειρά από συστηματικές και όσο γίνεται πιο αντικειμενικές αντιρρήσεις, πέραν της στάσης συμπάθειας/αντιπάθειας που μπορεί να έχει κανείς για οποιοδήποτε πρόσωπο και η οποία ως μέθοδος πολιτικής επιλογής είναι βαθιά απολίτικη.

Θα ξεκινήσω με μια τοποθέτηση αρχής.
Ποτέ δεν απαξίωσα νέους ανθρώπους που δραστηριοποιούνται στους στίβους της ζωής.
Υπό πέντε προϋποθέσεις:
α) ότι έχουν εργασθεί στο πλαίσιο των σπουδών τους αλλά και στο πλαίσιο της αυτο-μόρφωσής τους, έχοντας κατακτήσει σημαντικές ικανότητες και δεξιότητες,
β) ότι εργάζονται στον πραγματικό και όχι στον εικονικό κόσμο της εργασίας, κατακτώντας ολοένα σημαντικότερους στόχους,
γ) ότι συνεχίζουν να αυτο-μορφώνονται και σε συνδυασμό με την επαγγελματική τους εμπειρία δεν παύουν να αποκτούν νέες δυνατότητες,
δ) ότι δεν ιδιωτεύουν σε έναν ατομικό ηδονισμό - αυτοσκοπό, αλλά αντιθέτως, διαθέτουν ενδιαφέρον για τα δημόσια δρώμενα και δεν εγκαταλείπουν την κριτική προσέγγιση και -ακόμη καλύτερα- συμμετέχουν ενεργά σε δημιουργικές προσπάθειες της κοινωνίας πολιτών
ε) και ότι δεν παρέχουν καμία έκπτωση από ένα μίνιμουμ ήθους που σε άλλες εποχές θα το αποκαλούσαμε αξιοπρέπεια ή και λεβεντιά.

Τις κατευθύνσεις της πυξίδας αυτής ακολούθησαν και ακολουθούν ουκ ολίγοι Έλληνες πολίτες. Που είναι ενεργοί είτε είναι 25 είτε 85 ετών. Θα έλεγα, ότι για ιστορικούς λόγους που έχουν να κάνουν αφενός με την άσχημη τροπή, σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο, που πήρε η γενιά του Πολυτεχνείου, αφετέρου με την έλλειψη γνώσεων και εμπειριών των κάτω των 34-35, λόγω της ιδιότυπης μαμόθρεψης που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία, τα σημαντικά πρόσωπα που είναι σε θέση να αποτελέσουν τα στελέχη μιας νέας Ελλάδας, είτε προκύψουν διεργασίες δομικής μεταπολίτευσης είτε απλά μετασχηματισθεί με ριζικό τρόπο το παρόν πολιτικό σκηνικό, βρίσκονται στο ηλικιακό φάσμα 34 - 54, όσοι δηλαδή στο Πολυτεχνείο ήταν τελειόφοιτοι του λυκείου ή πρωτοετείς φοιτητές μέχρι και όσοι γεννήθηκαν έως και τη μεταπολίτευση (1974).

Η συγκεκριμένη αποτίμηση έχει περιθώριο λάθους ± 3 χρόνια, είναι όμως προφανές ότι η μεγάλη δεξαμενή των αξιόλογων δυνάμεων της ελληνικής κοινωνίας που ανήκει σε αυτό το 20ετές ηλικιακό φάσμα, παρά το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός και αρκετοί υπουργοί του συμπεριλαμβάνονται στη δεξαμενή αυτή, δεν έχει εμπλακεί ενεργά και με όρους προσκηνίου στην πολιτική.

Ο Α. Τσίπρας συμμετέχει οριακά στην εν λόγω ηλιακή δεξαμενή, στο χαμηλότερο ηλικιακό της όριο. Αυτό δεν σημαίνει ότι ένας 34χρονος δεν θα μπορούσε να είναι εις εκ των ηγετών της νέας, ζητούμενης πολιτικής τάξης πραγμάτων. Ωστόσο, επειδή τυχαίνει να έχω γνωρίσει καλά πρόσωπα και πράγματα στον πολιτικό χώρο του ΣΥΡΙΖΑ και του ΣΥΝ, έχω υπ' όψη μου τουλάχιστον 20 στελέχη ηλικίας 34-44, πολύ ικανότερα, δυναμικότερα και ριζοσπαστικότερα του μελλοντικού αρχηγού του ΣΥΝ και άλλα 20 στελέχη 45-54, με πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες του Α. Τσίπρα να συμπυκνώσουν και να εκφράσουν τα απαιτητικά νοήματα που προϋποθέτει η θέση του προέδρου ενός ιστορικού πολιτικού χώρου της αριστεράς.

Πρόκειται για στελέχη που συμμετέχουν σε όλες τις τάσεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και επιπλέον δεν είναι καθόλου "καμμένα" από το πολιτικό τους βιογραφικό [το αναφέρω αυτό διότι το βασικό επιχείρημα υπέρ Τσίπρα είναι η άκαφτη προσωπικότητά του σε αντιδιαστολή με τα δεκάδες επιφανή «καμμένα» στελέχη του ΣΥΝ…] και επιπλέον διαθέτουν εγνωσμένο και αδιαμφισβήτητο ήθος.

Εν τέλει, ο ΣΥΝ επιλέγει να εκφράσει τα "πατρικά" αισθήματα της γενιάς του Πολυτεχνείου. Ο Α. Τσίπρας συμβολίζει αυτή την ύστερη πατρική στοργή της πλειοψηφίας των κομματικών στελεχών του κόμματος που ανήκουν στη γενιά του Πολυτεχνείου και είδε τα παιδιά της να έχουν τριανταρίσει χωρίς ακόμη να έχουν εξασφαλίσει την ανεξαρτησία της υπόστασής τους. Για συμβολική πατροκτονία των νεανιών της γενιάς Τσίπρα βέβαια ούτε λόγος... Κάτι τέτοια απαιτούν μεγάλες δόσεις ανεξάρτητου πνεύματος και ισχυρής προσωπικότητας.

Πέραν αυτών, ας θυμηθούμε ακόμη ότι ο Α. Τσίπρας βγήκε από μια παρηκμασμένη και εσωστρεφή κομματική μηχανή, στην οποία ανέρχονται τα "καλά παιδιά" που υπακούουν στα κελεύσματα των προκρίτων του κόμματος. Για αυτό και το στελεχιακό δυναμικό του ΣΥΝ 35-55 τείνει προς την περιθωριοποίηση από τα 55+ μεγαλοστελέχη του κόμματος που το διευθύνουν καθώς οι περισσότεροι των 35-55 δεν υπαλληλοποιούνται οι άτιμοι....

Επίσης, ο Α. Τσίπρας έκανε τη θητεία του ως γραμματέας - επαγγελματικό στέλεχος στη νεολαία του ΣΥΝ με εξαιρετικά αμφίβολη αποτελεσματικότητα, όπως έδειξαν τα ασήμαντα ποσοστά της φοιτητικής παράταξης του ΣΥΝ, η οποία προσπεράσθηκε στη δεκαετία του '90 και αρχές '00 κατά πολλές φορές ως ποσοστό από τις ανένταχτες και χωρίς κρατική χρηματοδότηση συσπειρώσεις, διαθέτει ελάχιστη επαγγελματική διαδρομή, δυσδιάκριτη κοινωνική δράση (ας θυμηθούμε το "ένσημο" που ο ίδιος εκόμιζε έως πρόσφατα στο cv του, εκείνο της μη αποβίβασής του, μαζί με άλλους που δεν τους άφησε η ιταλική αστυνομία στην Ανκόνα το 2001, τότε που κόσμος πολύς πήγαινε στη Γένοβα...), δεν έχει γράψει κείμενα στοχασμού και δημόσιου διαλόγου, είναι ανύπαρκτος στην επιστημονική διακίνηση ιδεών [και ας φέρεται από τους καθηγητάδες του ΣΥΝ, κλαδική οργάνωση ΕΜΠ, ως αναγνωρισμένος πολεοδόμος - εάν βρείτε ένα επιστημονικό κείμενό του, παρακαλώ ενημερώστε με...] και η πολλά υποσχόμενη διαδρομή που ξεκίνησε στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας, εγκαταλείπεται με τη συμπλήρωση ενός χρόνου, παρά τις υποκριτικές διακηρύξεις του ότι θα παραμείνει επικεφαλής της Ανοιχτής Πόλης, παράλληλα με την αρχηγία του ΣΥΝ.

Σε "αντιστάθμισμα" αυτών των προσωπικών ελλειμμάτων διαθέτει το "υπερπροσόν" του να εξυπνακολογεί καφενειακώς από τηλεοράσεως, στο μεγάλο ελεεινό μιντιακό μας καφενείο, ακολουθώντας πρόθυμα τους κανόνες της χυδαίας μας μεγαλο-τηλε-δημοσιογραφίας. Έτσι, είναι μάλλον αναπόδραστο ο Τσίπρας να κάνει υπερ-τηλεθεάσεις, ακριβώς όπως κάνει ο Λαζόπουλος (έχει πάει και στην εκπομπή του...) και παλαιότερα τα φρικτά ριάλιτυ (στα οποία δεν έχει πάει, ωστόσο, ειλικρινά δεν ξέρω πώς τοποθετείται απέναντι στο συγκεκριμένο φαινόμενο).

Εκτός αυτών, πρόκειται για ένα πρόσωπο πανέτοιμο να λαϊκίσει, όπως έδειξε με τις πρωτοβουλίες του για φθηνό πετρέλαιο από τον Τσάβες, την ώρα που ο πλανήτης διαλύεται από την κλιματική αποσταθεροποίηση του πετρελαϊκού τρόπου ζωής και ακόμη πρόσωπο έτοιμο να υπερασπισθεί με νύχια και με δόντια το άθλιο συντεχνιακό σύστημα προνομιούχων της μεταπολίτευσης που έχει βουλιάξει τη χώρα στην καθόλου προσπάθεια και έχει μηδενίσει τις προοπτικές της, όλα αυτά δήθεν στο όνομα του λαού.

Σκληρά όλα αυτά, αλλά έπρεπε να ειπωθούν. Πολύ απλά επειδή σε αυτή την χώρα του απέραντου φαιδρού πορτοκαλεώνα ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ.

Και το μόνο πρόσωπο που δεν πρόκειται να προκαλέσει πραγματικές και όχι εικονικές μεταπολιτευτικές διεργασίες είναι ασφαλώς ο Α. Τσίπρας.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

Στο μεταξύ ο κόσμος κινείται. Στην εκπομπή Φάκελοι του Σκάι της 29-01-2008 και ακολούθως σε εκτενή δημοσιεύματα στον τύπο, κυρίως στην Καθημερινή και την Ελευθεροτυπία, παρουσιάσθηκαν κάποιες πτυχές του σκανδάλου με τις μίζες της Sιemens σε Έλληνες πολιτικούς.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που φέρεται να έχει συγκεντρώσει η εισαγγελία Μονάχου, πολύ σύντομα, όταν η δικογραφία θα δοθεί στη δημοσιότητα, θα δημοσιευθούν συγκεκριμένα στοιχεία για μεταφορά σε λογαριασμούς κορυφαίων Ελλήνων πολιτικών, πολλών εξ αυτών υπουργών κατά την περίοδο 1998-2006 που έπεφταν οι μίζες σαν το χαλάζι.

Όπως αποκάλυψαν βασικοί μάρτυρες μίζες δόθηκαν στα υπουργεία Εθνικής Αμύνης, Εσωτερικών, Αθλητισμού και σε ένα ακόμη υπουργείο (πιθανώς το Δημόσιας Τάξης) για να δοθούν διάφορες προσοδοφόρες δουλειές στη Siemens, με κορυφαία την προμήθεια του συστήματος ασφάλειας για τους ολυμπιακούς της Αθήνας C4I.

Για την ώρα δεν έχουν αποκαλυφθεί τα ονόματα των δωροληπτών. Σύντομα θα γίνει και αυτό. Και όπως όλα δείχνουν μιλάμε για καμιά δεκαριά υπουργούς του ΠΑΣΟΚ και 4-5 της Νέας Δημοκρατίας.

Η αποκάλυψη των εγκληματιών αυτών, που λεηλάτησαν το δημόσιο χρήμα, κλέβοντας δηλαδή έναν μεγάλο εθνικό πόρο που προοριζόταν για κοινωνική αναδιανομή, θα οδηγήσει στη φυλακή πιθανώς 15 διατελέσαντες υπουργούς υπουργούς και με βεβαιότητα θα φέρει το οριστικό τέλος των δύο κομμάτων εξουσίας.

Δεδομένου ότι τα κόμματα της Αριστεράς δεν έχουν τις δυνατότητες να οργανώσουν και να διεκπεραιώσουν τη διακυβέρνηση της χώρας -μεταξύ μας, ευτυχώς...-, οι εξελίξεις που αναμένονται θα είναι ραγδαίες.

ΠΑΣΟΚ και ΝΔ θα γκρεμιστούν και στη θέση τους θα προκύψουν από 3 έως 5 νέα κόμματα, που θα μπορούσαν να ανταποκρίνονται σωστότερα στο αίτημα για ιδεολογική εκπροσώπηση (σοσιαλδημοκράτες, κεντρώοι, φιλελεύθεροι, συντηρητικοί) με τα 2-3 από αυτά ουσιαστικά εκσυγχρονιστικά και αποφασισμένα για οικολογική διακυβέρνηση του τόπου.

Είναι απολύτως βέβαιο ότι υπάρχουν τα ζητούμενα πρόσωπα προς τούτο, κυρίως έξω από τα κόμματα, αλλά και σε κάποιο βαθμό εντός του ΠΑΣΟΚ και του ευρύτερου χώρου του ΣΥΝ πιθανώς και του ΣΥΡΙΖΑ, πλην απονευρωμένα ως προς την κομματική συμμετοχή τους τα τελευταία χρόνια.

Φυσικά, το κλειδί της αλλαγής το κρατούν στα χέρια τους οι ενεργοί πολίτες.

Οφείλουμε να είμαστε σε εγρήγορση. Σύντομα οι περιστάσεις είναι πιθανό να απαιτήσουν μεγάλης κλίμακας κινητοποιήσεις, μέσα από ένα νέο δημοκρατικό κίνημα πολιτών, μια δική μας πορτοκαλί επανάσταση που θα απαιτήσει ουσιαστική μεταπολίτευση.

Αυτή θα είναι και η τελευταία ευκαιρία της Ελλάδας για μια δομική αλλαγή του πολιτικού συστήματος, η οποία θα πρέπει να περιλαμβάνει και πολιτειακή αλλαγή – νέο Σύνταγμα- με στόχο τη συλλογική επιβίωση. Η επόμενη θα είναι αμέσως μετά από μία μεγάλη εθνική καταστροφή...

Προσοχή όμως! Εάν ανακυκλωθούν-ανασυντεθούν τα φθαρμένα πρόσωπα που θα διασωθούν ως μη συμμετέχοντες στις λίστες της Siemens, θα έχει γίνει μια τρύπα στο νερό. Η χώρα θα συνεχίσει την αυτοκαταστροφική της πορεία, ίσως και με μεγαλύτερη ταχύτητα προς το κενό.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν 4-5 σημαντικά άφθαρτα πρόσωπα κύρους, εγνωσμένου ήθους, σοβαρότητας και συνεπούς στάσης στο μεσαίο χώρο και άλλα τόσα στο χώρο της ευρύτερης αριστεράς που συμμετέχουν στο παρόν πολιτικό προσωπικό και θα μπορούσαν να διαδραματίσουν κεντρικό ρόλο μιας και διαθέτουν αναγνωρισιμότητα και είναι σε θέση να αποσπάσουν την εμπιστοσύνη των απηυδισμένων πολιτών ως αρχικά επικεφαλής στα πιθανά νέα εγχειρήματα.

Ας ριφθεί επιτέλους ο κύβος.

sakiotis.blogspot.com/