Πολεμοχαρής ΕΕ και Αριστερά

Αντιπολεμική Διεθνιστική Κίνηση

ε αγαστή συνεργασία με τις ΗΠΑ, στο Κόσοβο παραβιάζεται η προσχηματική απόφαση 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ (προέβλεπε διατήρηση σερβικής κυριαρχίας). Αναπτύσσεται ευρωπαϊκή αστυνομική - δικαστική δύναμη 1.800 ανδρών (EULEX, με ελληνική / τουρκική συμμετοχή), αντικαθιστώντας τη διοίκηση του ΟΗΕ (UNMIK) πριν κηρυχτεί η ανεξαρτησία από τους Αλβανούς Κοσοβάρους!Πολεμοχαρής EE και Aριστερά Στη Διάσκεψη για την Ασφάλεια στο Μόναχο, ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Ρόμπερτ Γκέιτς, προσπαθώντας να πείσει τις ευρωπαϊκές χώρες να στείλουν περισσότερες δυνάμεις στο Αφγανιστάν, τόνισε ότι «στο Αφγανιστάν διακυβεύεται η ίδια η ύπαρξη του ΝΑΤΟ» και απείλησε πως «η απροθυμία ορισμένων κρατών να πολεμήσουν στο Αφγανιστάν απειλεί τη συλλογική ασφάλεια και αυξάνει τον κίνδυνο τρομοκρατικών χτυπημάτων σε ευρωπαϊκές πόλεις». H κατοχή στην περιφέρεια προϋποθέτει την υποταγή των εργαζομένων στις καπιταλιστικές μητροπόλεις. Ο βρετανός υπουργός Εξωτερικών ξεκαθάρισε: «Οι αμφιβολίες και ανησυχίες για τα λάθη που διαπράχθηκαν στο Ιράκ και το Αφγανιστάν δεν πρέπει να μας κάνουν να ξεχνάμε ότι το εθνικό μας συμφέρον, αλλά και η ηθική επιβάλλουν να στηρίζουμε τα κινήματα υπέρ της δημοκρατίας». Το «ενδιαφέρον για τη δημοκρατία» καθοδηγεί από το 1989 ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Χαρακτηριστικό πεδίο δράσης τα Βαλκάνια. Η επέμβαση του γερμανικού ιμπεριαλισμού με την αναγνώριση Κροατίας και Σλοβενίας άνοιξε το «κουτί της Πανδώρας». Εθνικιστικός παροξυσμός, φυλετικό και θρησκευτικό μίσος, ελπίδες προνομιακής διαπραγμάτευσης με τη Δύση, μεγαλοϊδεατισμός και τάσεις αυτονόμησης εντάχθηκαν στη διαμόρφωση της σύγχρονης βαλκανικής καπιταλιστικής πραγματικότητας με τους ιμπεριαλιστικούς όρους: Επιβολή προτεκτοράτων, κατακερματισμός εδαφών και βίαιη διάσπαση των εργαζομένων, επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων, μοιρασιά αγορών και ελέγχου δρόμων ενέργειας. Πολλά άλλαξαν από τους βομβαρδισμούς του 1999, όταν ο ΣΥΝ έβγαζε την ευφάνταστη αφίσα «με την ΕΕ στο στόχαστρο του ΝΑΤΟ». Σήμερα το ευρώ κυριαρχεί στα Βαλκάνια και εκμαυλίζει. Το ΝΑΤΟ αντικαθίσταται από τον ευρωστρατό, το στρατιωτικό βραχίονα της ΕΕ, που καθορίζει ως δύναμη κατοχής την καθημερινότητα της Βοσνίας. Σε αγαστή συνεργασία με τις ΗΠΑ, στο Κόσοβο παραβιάζεται η προσχηματική απόφαση 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ (προέβλεπε διατήρηση σερβικής κυριαρχίας). Αναπτύσσεται ευρωπαϊκή αστυνομική - δικαστική δύναμη 1.800 ανδρών (EULEX, με ελληνική / τουρκική συμμετοχή), αντικαθιστώντας τη διοίκηση του ΟΗΕ (UNMIK) πριν κηρυχτεί η ανεξαρτησία από τους Αλβανούς Κοσοβάρους! Δημιουργείται ένα νέο «Κυπριακό» πρόβλημα στην καρδιά των Βαλκανίων, με ευρύτερες συνέπειες. Οι ηγέτες της σερβικής πλέον μειονότητας του Κοσόβου σχηματίζουν θεσμούς που στοχεύουν σε ένα «Ανεξάρτητο Σερβικό Βόρειο Κόσοβο». Παράλληλα, οι Αλβανοί της Νότιας Σερβίας και Δ. Μακεδονίας ευελπιστούν σε ένωση με το Κόσοβο και σχηματισμό Μεγάλης Αλβανίας. Η Ρωσία εξαργυρώνει την άρνησή της με στρατιωτική βάση και ενεργειακό έλεγχο της Σερβίας. Το κράτος της 17ης Φεβρουαρίου, με Ύπατο Ευρωπαίο επικυρίαρχο τον Ολλανδό Πιέτερ Φέιθ, χωρίς ύμνο και σημαία «το χάρτη του Κοσσυφοπεδίου με Ευρωπαϊκά αστέρια» περιγράφει τους ευρωπαϊκούς σχεδιασμούς: Διάσπαση κρατών και εργαζομένων, αυτοτελή ένταξη νέων αστικών τάξεων στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και μέσω αυτής, διεκδίκηση καλύτερης θέσης στο παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας, με «επανένωση» των εθνικά κατακερματισμένων εργαζομένων στον κόσμο του εργασιακού μεσαίωνα του Συμφώνου της Λισαβόνας. Ευρωστρατός με 3.700 άνδρες της EUFOR (ελληνική συμμετοχή) φτάνει στην Αφρική. Με πρόσχημα την προστασία των προσφύγων στο Νταρφούρ, έχοντας επικεφαλής τη Γαλλία, παρεμβαίνει στους αφρικανικούς πολέμους, υποστηρίζοντας τα τεράστια ευρωπαϊκά στρατηγικά - οικονομικά (πετρελαίου, ουρανίου κ.λπ.) συμφέροντα, που ανταγωνίζονται ΗΠΑ, Κίνα και Ρωσία. Ενώ το ΚΚΕ παραμένει προσηλωμένο στη θεωρία της εξάρτησης, προβάλλοντας το αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο με το ρηχό αντιαμερικανισμό και δευτερευόντως την πάλη κατά της ΕΕ, η τελευταία παράμετρος λείπει εντελώς από τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και της Συμμαχίας ενάντια στον Πόλεμο. Ο Γ. Μπανιάς (ΑΚΟΑ) και Θ. Λεβέντης (ΣΥΝ), στο πλαίσιο συζήτησης στη Βουλή του πολυνομοσχεδίου των Ενόπλων Δυνάμεων υπερακόντισαν εναντίον ΝΑΤΟ και αμερικανικών επεμβάσεων, «ξεχνώντας» ΕΕ και Ευρωστρατό. Στο κείμενο της Πανελλαδικής Σύσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ, τονίζεται μόνο η ανάγκη αγώνα ενάντια «στο νεοφιλελευθερισμό, την παρουσία της αμερικανικής επιθετικής μηχανής, τον εθνικισμό και τις αλυτρωτικές επεκτατικές πολιτικές». Ο συντονιστής της Πρωτοβουλίας Γένοβα, σε κείμενο του στην Ελευθεροτυπία, καλεί σε διαδήλωση για τα πέντε χρόνια από την κήρυξη του πολέμου στο Ιράκ, καταγγέλλοντας την επέμβαση στο Αφγανιστάν. Για τις υπόλοιπες; Εμείς προβάλλουμε την ανάγκη δημιουργίας ενός διεθνιστικού εργατικού κινήματος, όπου οι εργαζόμενοι σε Βαλκάνια και Ευρώπη θα αντιπαραβάλλουν στο εθνικισμό τους αγώνες για τα κοινά τους δικαιώματα. Απαιτώντας τη διάλυση ΝΑΤΟ και Ευρωστρατού, το κλείσιμο των βάσεων, τον τερματισμό όλων των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και την έξοδο της χώρας μας από ΝΑΤΟ, ευρωστρατό και κάθε στρατό κατοχής. Αμφισβητώντας την καπιταλιστική - ιμπεριαλιστική Νέα Τάξη Πραγμάτων στο πλαίσιο ενός γενικότερου αντικαπιταλιστικού αγώνα.