Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ
Ελάχιστοι είναι οι Ευρωπαίοι, ακόμη και αυτοί που παρακολουθούν γενικά τις διεθνείς εξελίξεις, οι οποίοι γνωρίζουν ότι στην Ινδία υπάρχει μαοϊκό αντάρτικο. Πολλοί είναι αυτοί που ξέρουν τη σύγκρουση με το Πακιστάν για το Κασμίρ, κάποιοι ίσως να έχουν ακούσει κάποτε για να ένοπλα αυτονομιστικά κινήματα στα μικρά, ακραία κρατίδια του Σικίμ και του Ασάμ, στα Ιμαλάια κοντά, αλλά για τους Ναξαλίτες, τους Ινδούς μαοϊκούς αντάρτες, μάλλον κανείς δεν έχει ακούσει ποτέ. Ισως ούτε καν ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, ο οποίος αυτές τις μέρες βρίσκεται στην αχανή χώρα με το ένα δισεκατομμύριο κατοίκους. Ούτε φυσικά θα έχει ακούσει για τον «κόκκινο διάδρομο», που ξεκινάει από τα σύνορα της Ινδίας με το Νεπάλ, στον Βορρά, και καταλήγει στις νοτιοδυτικές ακτές της χώρας, χιλιάδες χιλιόμετρα νοτιότερα. Πρόκειται για μια περιοχή έκτασης περίπου 92.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, όπου οι ολιγάριθμοι μαοϊκοί αντάρτες αναπτύσσουν έντονη δράση. Υπολογίζονται σε είκοσι χιλιάδες μαχητές, με περίπου σαράντα χιλιάδες ακόμη μαχητικά στελέχη, που εξασφαλίζουν τη λογιστική υποστήριξη του αντάρτικου.
Ξεκίνησαν παλιά, σαράντα χρόνια πριν, από ένα ασήμαντο χωριό στο βορειότατο σημείο του ινδικού κρατιδίου της Δυτικής Βεγκάλης, δίπλα στα σύνορα με το Νεπάλ, που φέρει το όνομα Ναξαλμπαρί. Εκεί, τον Μάρτιο του 1967, οι χωρικοί ξεσηκώθηκαν και πήραν το ρύζι ενός γαιοκτήμονα. Μετά το γεγονός αυτό, μικρές αντάρτικες ομάδες συγκροτήθηκαν στις ζούγκλες και σε απομονωμένα χωριά, αναπτύσσοντας ένοπλη δράση σε τοπικό επίπεδο, εντελώς ασήμαντη σε εθνικό επίπεδο για μια κολοσσιαία χώρα σαν την Ινδία.
Αν εξαιρέσει κανείς ορισμένες περιοχές, μάλλον και οι ίδιοι οι Ινδοί θα είχαν ξεχάσει την ύπαρξη των Ναξαλιτών ανταρτών. Μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2004, όταν η Ομάδα του Λαϊκού Πολέμου, η οποία δραστηριοποιείται στο κέντρο της χώρας και ιδίως στο κρατίδιο Τσχατισγκάρχ, και το Μαοϊκό Κομμουνιστικό Κέντρο της Ινδίας, το οποίο δραστηριοποιείται στο κρατίδιο Μπιχάρ, στον Βορρά, συγχωνεύθηκαν και σχημάτισαν το Μαοϊκό Κομμουνιστικό Κόμμα της Ινδίας.
Από εκείνη τη στιγμή και ύστερα άρχισαν να εξαπλώνουν τη δράση τους σε περισσότερα κρατίδια, φτάνοντας τα δεκαέξι από τα είκοσι οκτώ που έχει η Ινδία. Τον Αύγουστο του 2007, οι μαοϊκοί Ναξαλίτες αντάρτες ανέπτυσσαν σοβαρή ή υποτυπώδη δραστηριότητα σε 192 από τις 602 επαρχίες, στις οποίες διαιρείται η Ινδία, βάσει στοιχείων του Ινδικού Ινστιτούτου Διαχείρισης Συγκρούσεων, το οποίο έχει έδρα στο Νέο Δελχί.
Η εντεινόμενη νεοφιλελεύθερη πολιτική της ινδικής κυβέρνησης επιφέρει μεν μακροοικονομική ανάπτυξη (9,4% για το 2007), αλλά ταυτόχρονα διευρύνει τις κοινωνικές ανισότητες σε μια χώρα όπου ήδη 400 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν με λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα σε έσχατη φτώχεια, ενώ το 47% των παιδιών κάτω των 5 ετών υποσιτίζονται.
«Οι μαοϊκοί μελετούν την κοινωνική κατάσταση σε μια δεδομένη ζώνη. Μέσω οργανώσεων που τους συμπαθούν, κινητοποιούν τις μάζες γύρω από διεκδικήσεις και αφυπνίζουν την πολιτική τους συνείδηση. Κατόπιν εντοπίζουν τα πιο δραστήρια στοιχεία για να τα κάνουν μαχητές τους. Οταν ξεσπάει η βία, είναι ήδη πάρα πολύ αργά για να παρέμβει το κράτος» εξηγούσε στον ειδικό απεσταλμένο της γαλλικής «Μοντ Ντιπλοματίκ» ο Ατζαϊ Σαχνί, διευθυντής του προαναφερθέντος Ινστιτούτου Διαχείρισης Συγκρούσεων. Ετσι, 749 άτομα σκοτώθηκαν το 2006 σε συγκρούσεις με τους αντάρτες.
«Ο ναξαλισμός είναι η πιο μεγάλη πρόκληση για την εσωτερική ασφάλεια που χρειάστηκε ποτέ να αντιμετωπίσει η χώρα μας» δήλωσε σε δραματικούς τόνους τον Απρίλιο του 2006 ο πρωθυπουργός Μανμοχάν Σινγκ ενώπιον των επικεφαλής των κρατιδιακών κυβερνήσεων.
Το Νέο Δελχί φοβάται πλέον την εξάπλωση της δράσης των μαοϊκών ανταρτών στα εξαιρετικά ευαίσθητα κρατίδια Γκουτζαράτ, Ρατζαστάν, Χιματσάλ Πραντές, Τζαμού - Κασμίρ, τα οποία συνορεύουν με το Πακιστάν. Κάτι τέτοιο θα σηματοδοτούσε φυσικά κίνδυνο και για την εξωτερική ασφάλεια της χώρας. Οι σχέσεις των ανταρτών με τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, τους παρίες ορισμένων κρατιδίων και ειδικότερα τους ιθαγενείς «Αντιβάζι» του κρατιδίου Τσχατισγκάρχ, προσδίδουν στο αντάρτικο μια κοινωνική βάση που το διαιωνίζει.
«ΒΑΘΥ ΚΡΑΤΟΣ»
Παραστρατιωτική τρομοκρατία
Βλέποντας ότι σε κάποιες περιοχές κινδυνεύει να χάσει τον έλεγχο του πληθυσμού, η ινδική κυβέρνηση άρχισε να καταφεύγει στην κρατική τρομοκρατία για να αντιμετωπίσει την επιρροή των μαοϊκών ανταρτών. Ορόσημο ο Ιούνιος του 2005, όταν το κράτος συγκρότησε τις παραστρατιωτικές συμμορίες Σαλουά Τζουντούμ ως «πολιτοφυλακή» στο κρατίδιο Τσχατισγκάρχ. Οι συμμορίες αυτές εξοντώνουν κατοίκους που θεωρούν ότι συμπαθούν τους αντάρτες, εκκενώνουν εκατοντάδες χωριά αντάρτικων περιοχών και κλείνουν τους κατοίκους τους σε οικισμούς - στρατόπεδα πίσω από συρματοπλέγματα κ.λπ., ενώ συχνά εκχωρούν τη γη βιαίως μετακινηθέντων κατοίκων σε εταιρείες ορυχείων ή βιομηχανίες που ήθελαν να την αξιοποιήσουν, αλλά οι κάτοικοι αρνούνταν να την παραχωρήσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου