Το δημόσιο νοσοκομείο «Ερυθρός Σταυρός» συρρικνώνεται υπέρ του ελλειμματικού ιδιωτικού «Ερρίκος Ντυνάν»
"Είναι αλήθεια ότι έχει ενισχυθεί ο χώρος της ιδιωτικής υγείας"
(Δ.Αβραμόπουλος, υπουργός Υγείας, 20/12/2007)
Η περίπτωση της μεταβίβασης ιατρικών υπηρεσιών, ασθενών, νοσηλευτικού προσωπικού και πόρων από ένα νοσοκομείο του ΕΣΥ («Ερυθρός Σταυρός») σε ένα «αδελφό» ιδιωτικό «μη κερδοσκοπικό» (αλλά και οικονομικά ελλειμματικό) ίδρυμα («Ερρίκος Ντυνάν»), αποκαλύπτει με τον πιο κραυγαλέο τρόπο την κυβερνητική στρατηγική ιδιωτικοποίησης (και) της υγείας.
Ολοι οι πολίτες γνωρίζουν ότι τα δημόσια νοσοκομεία υπονομεύονται συστηματικά με την έλλειψη προσωπικού και την κατάρρευση των υποδομών τους. Αυτή η απαξίωση των νοσοκομείων του ΕΣΥ προφανώς ενισχύει την ιδιωτική βιομηχανία υπηρεσιών υγείας που με τη σειρά της επιβαρύνει ακόμα περισσότερο τα ήδη εξουθενωμένα από την κρατική υποχρηματοδότηση και την εισφοροκλοπή Ασφαλιστικά Ταμεία και ασφαλώς διευρύνει τις κοινωνικές ανισότητες στον τομέα της υγειονομικής φροντίδας και ευνοεί τις πελατειακές σχέσεις, στέλνοντας ουσιαστικά στον Καιάδα τα φτωχότερα και πιο ανασφαλή στρώματα του πληθυσμού. Πρόκειται για έναν μηχανισμό που συνειδητά λειτουργεί προς όφελος των δυνάμεων της αγοράς (δηλαδή του ιδιωτικού κέρδους) και υπηρετείται με τις εξής μακιαβελικές μεθόδους:
2 Μπλοκάρονται οι απαραίτητες προμήθειες σε εξοπλισμό, φάρμακα και άλλα υλικά και αφήνονται οι υποδομές στην τύχη τους, διότι -μας λένε- υπάρχει «γραφειοκρατία» και «διαφθορά», την οποία ωστόσο οι κυβερνώντες ανέχονται και διαιωνίζουν σαν να επρόκειτο για «ακραίο φυσικό φαινόμενο».
3 Δεν πληρώνονται ή καθυστερούν απελπιστικά να εξοφληθούν τα νοσήλια προς το ΕΣΥ από το κράτος και τα Ασφαλιστικά Ταμεία (3 δισ. ευρώ χάθηκαν, πάλι για «γραφειοκρατικούς» δήθεν λόγους) και τα προβλεπόμενα από τον κρατικό προϋπολογισμό κονδύλια για τη δημόσια υγεία παραμένουν ως ποσοστό στα χαμηλότερα επίπεδα ανάμεσα στις χώρες της Ε.Ε.
4 Θεσπίζονται συστήματα συμπράξεων του ΕΣΥ (το οποίο, απαξιωμένο, βεβαίως «δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις νέες κοινωνικές ανάγκες») με τον ιδιωτικό τομέα της Υγείας, ώστε σταδιακά να εκχωρείται όλο και μεγαλύτερο μέρος των υπηρεσιών υγείας (αλλά και του μάνατζμεντ) στα χέρια των μεγαλεμπόρων της υγείας. (βλ. «Βρετανικό μοντέλο στις ΣΔΙΤ Υγείας - Στην Ελλάδα ο άγγλος ασθενής», ΙΟΣ, 16/12/2007, http://www. ios press. gr/ios2007/ios20071216.htm)
Οι κλίνες και τα κέρδη
Ας δούμε τώρα πώς οι παραπάνω νεοφιλελεύθεροι στόχοι υλοποιούνται σε βάρος του νοσοκομείου και του νοσηλευτικού προσωπικού «Ερυθρός Σταυρός» αλλά και των ασθενών του.
Το καλοκαίρι του 2005 και με βάση το «φωτογραφικό» νόμο 3370/05 που παρέχει τη δυνατότητα της «συνεργασίας» νοσοκομείων του ΕΣΥ και «μη κερδοσκοπικών» ιδρυμάτων Υγείας Ιδιωτικού Δικαίου (ΝΠΙΔ), το «Ερρίκος Ντυνάν» εκχωρεί έως 38 κλίνες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) στο νοσοκομείο «Ερυθρός Σταυρός», επειδή ο «Ερυθρός» ...αφήνει να κλείνουν -«λόγω ελλείψεως προσωπι-κού»- οι δικές του κλίνες Εντατικής Θεραπείας! Σύμφωνα με το άρθρο 33 του ν. 3370 η δαπάνη της νοσηλείας στις κλίνες της ΜΕΘ θα αποδίδεται απ' ευθείας από τους ασφαλιστικούς φορείς των ασθενών στο «Ντυνάν» με τιμολόγηση ΕΣΥ (κλειστά νοσήλια), χωρίς τη μεσολάβηση του «Ερυθρού Σταυρού».
Δύο χρόνια αργότερα, ωστόσο, την άνοιξη του 2007, το «Ερρίκος Ντυνάν» (συγγενής επιχείρηση του σωματείου του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού και του νοσοκομείου «Ερυθρός Σταυρός», υπό την προεδρία όλων των ιδρυμάτων του κ. Ανδρέα Μαρτίνη σε συνεργασία με το υπουργείο Υγείας) αποφασίζει να σταματήσει τη «σύμπραξη» με τον «Ερυθρό Σταυρό» για οικονομικούς λόγους! (Το «Ντυνάν» εμφανίζει μάλιστα και δημοσίως ορισμένα εκατομμύρια ευρώ έλλειμμα και πληρότητα κοντά στο 50% των δυνατοτήτων του).
Τι είχε μεσολαβήσει; Μια μικρή («φωτογραφική») τροπολογία του νόμου που άλλαζε τους όρους της οικονομικής συναλλαγής, βεβαίως υπέρ του «Ντυνάν», έλεγε: «Η παράγραφος 4 του άρθρου 33 του ν. 3370/2005 αντικαθίσταται ως εξής: η νοσηλεία των ασθενών των Ασφαλιστικών Ταμείων που παραπέμπονται από Νοσοκομείο του ΕΣΥ ή απ' ευθείας από το ΕΚΑΒ στο Νοσοκομείο ΝΠΙΔ (βλ. «Ντυνάν»...) βαρύνει το παραπέμπον Νοσοκομείο ΕΣΥ, το οποίο εν συνεχεία την αναζητά από τον ασφαλιστικό φορέα του νοσηλευομένου ασθενή...» (ΦΕΚ 25/9.2.2007). Υστερα από λίγο -και με τα νέα δεδομένα- η «συνεργασία» επεκτείνεται με νέα υπουργική απόφαση τον Μάρτιο 2007 στην οποία προβλέπεται πλέον και η «παραχώρηση 40 κλινών και 3 χειρουργικών τραπεζιών» του «Ντυνάν» προς τον «Ερυθρό», δίχως να αναφέρεται το πλαίσιο λειτουργίας (λ.χ. η ένταξη αυτών των κλινών στον Οργανισμό του «Ερυθρού») ούτε ο τρόπος κάλυψης σε ιατρικό και παρακλινικό επίπεδο. Λίγο αργότερα, στις 7/6/2007, με απόφαση του υπουργού Υγείας Δ. Αβραμόπουλου δίδονται οι εξής διευκρινίσεις, που στην ουσία μπερδεύουν ακόμα περισσότερο τα πράγματα σε βάρος του ΕΣΥ: «Οι συνταγογραφήσεις (των φαρμάκων και των εξετάσεων) των ασθενών θα γίνονται μόνο από τους θεράποντες ιατρούς του «Ερρίκος Ντυνάν». Η χορήγηση των φαρμάκων και του υγειονομικού υλικού όπως και η επιβεβαίωση κατανάλωσης αυτών, θα γίνεται από τους ιατρούς και το λοιπό νοσηλευτικό προσωπικό του «Ερρικός Ντυνάν», που θα έχουν τη θεραπευτική ευθύνη των ασθενών. Ομως, «το φαρμακευτικό και υγειονομικό υλικό θα διατίθεται από το νοσοκομείο "Ερυθρός Σταυρός". Στις περιπτώσεις που εκτάκτως χρησιμοποιηθεί υλικό από το "Ερρίκος Ντυνάν", αυτό θα επιστρέφεται αυτούσιο από τον "Ερυθρό Σταυρό". Ολες οι εξετάσεις των ασθενών θα γίνονται στο χώρο του "Ερρίκος Ντυνάν" και θα χρεώνονται στον "Ερυθρό" και όλα τα Ασφαλιστικά Ταμεία υποχρεούνται να αποδίδουν την χρεώση των εξετάσεων στον "Ερυθρό Σταυρό"» ...και μετά τρέχα γύρευε.
Η απάντηση των εργαζομένων
Το πιο πάνω υβριδικό καθεστώς ιδιωτικοποίησης του ΕΣΥ (...ευλόγως φαίνεται να) απαιτεί ένα «νέο μάνατζμεντ». Σύμφωνα με τους σχεδιασμούς της παρέας των κυρίων Μαρτίνη-Αβραμόπουλου (ενόψει και της «αξιοποίησης» του Ασκληπιείου Βούλας), αυτές τις μέρες ολοκληρώνεται η «σύμπραξη» του «Ντυνάν», στη διαχείρηση του όλου συστήματος, με τους ομίλους του Ιατρικού Κέντρου, της «Euromedica» και ενδεχομένως με τη MARFIN, ώστε να επεκταθούν οι παραχωρήσεις (με το αζημείωτο) κλινών του «Ερρίκος Ντυνάν» προς το «Ιπποκράτειο», το «Αττικό» και άλλα νοσοκομεία του ΕΣΥ.
Από την άλλη πλευρά, η "Πρωτοβουλία Εργαζομένων Ερυθρού" εγκαίρως (από το τέλος του περασμένου Οκτωβρίου) είχε επισημάνει ότι «δεν πρόκειται για οικογενειακή υπόθεση του "Ερυθρού", αλλά για πιλοτικό πρόγραμμα που θα επηρεάσει όλο το ΕΣΥ: Νοσοκομείο δύο ταχυτήτων, νομικό καθεστώς ιδιωτικού δικαίου, πολλαπλές εργασιακές σχέσεις -υπερεργολαβίες, εποχιακοί, επικουρικοί- ταξική αντιμετώπιση ασθενών, μειωμένες προσλήψεις, χαμηλοί μισθοί και διοχέτευση των πόρων του Δημοσίου και των Ταμείων προς το ιδιωτικό κεφάλαιο». Πρόσφατα η πενταμελής επιτροπή της ΕΙΝΑΠ (Ενωση Ιατρών Νοσοκομείων) του «Ερυθρού», στο ίδιο πνεύμα, κατέληξε μεταξύ άλλων και στα εξής: «Είναι σαφές πως στη διαδικασία σύμφυσης του ιδιωτικού με το δημόσιο το υπουργείο θέλει να δαπανά λιγότερα και ο ιδιώτης να κερδίζει περισσότερα. Ο πρώτος χαμένος είναι οι εργαζόμενοι που υποχρεώνονται να δουλέψουν και παραπάνω και έξω από τα όρια της νομιμότητας. Ο δεύτερος μεγάλος χαμένος είναι οι ασθενείς που εξακολουθούν να μη βρίσκουν στα δημόσια νοσοκομεία, όσο περισσότερο ιδιωτικοποιούνται, δικαίωση στο βασικό συνταγματικό τους δικαίωμα για ισότιμη, υψηλής ποιότητας και δωρεάν υγεία. Είμαστε αντίθετοι σε αυτή τη "συνεργασία". Η ένταξη στο δημόσιο σύστημα (ΕΣΥ) του "Ντυνάν" είναι η μόνη καθαρή λύση».
Εκ μέρους του ΣΥΝ, ο υπεύθυνος Υγείας-Πρόνοιας, κ. Γιάννης Τόλιος, συντάσσεται με την άποψη των συνδικαλιστικών Ενώσεων των γιατρών και όλου του νοσηλευτικού προσωπικού κατά των ιδιωτικοποιήσεων, ζητώντας επίσης την άμεση ένταξη του «Ερρίκος Ντυνάν» στο ΕΣΥ, ενώ ο βουλευτής Θ. Λεβέντης (ΣΥΡΙΖΑ), από τις 18/12/2007 περιμένει απάντηση από τον κ. Αβραμόπουλο στο ερώτημα: «Γιατί οι "πρόσθετες κλίνες" δεν εντάσσονται στον Οργανισμό του Νοσοκομείου (του "Ερυθρού") και με ποια διαδικασία αποφασίζεται ποιοι ασθενείς θα νοσηλεύονται σε αυτές;».
Από τον Ζαχόπουλο στον Τσαλικίδη
(«Το Βήμα», 25/12/2007)
Παρά τα όσα καταλογίζει το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση για ολιγωρία της Αστυνομίας και της Δικαιοσύνης, εμείς θα υποστηρίξουμε ότι συνέβη ακριβώς το αντίθετο: οι ελληνικοί διωκτικοί μηχανισμοί κινητοποιήθηκαν με ταχύτητα αστραπής και έδρασαν με αποτελεσματικότητα που θα ζήλευαν και οι «σκληροί του Μαϊάμι». Μόνο που η περίπτωση αυτή δεν απαιτούσε καμιά τέτοιου είδους ταχύτητα, εφόσον επρόκειτο -όπως επιμένει η επίσημη εκδοχή των αρχών- για μια ροζ ιστορία που κατέληξε σε αντιζηλία και εκβιασμό. Και όμως. Γι' αυτή την «απλή» ιστορία και παρά το γεγονός ότι ο κ. Ζαχόπουλος ζει, η προανάκριση συνοδεύτηκε από αυθημερόν καταθέσεις, εξονυχιστικές έρευνες στο σπίτι του, άρση του απορρήτου των επικοινωνιών του, έλεγχο των κινητών, των υπολογιστών του και τέλος άσκηση δίωξης και προφυλάκιση σε χρόνο- ρεκόρ της κατηγορούμενης συνεργάτιδάς του.
Για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης, ας θυμηθούμε τον τρόπο που αντέδρασαν οι ίδιοι διωκτικοί μηχανισμοί στην περίπτωση του θανάτου (που αποδόθηκε σε αυτοκτονία) του στελέχους της Vodafone Κώστα Τσαλικίδη τα ξημερώματα της 9ης Μαρτίου του 2005, παραμονή δηλαδή της επίσημης αποκάλυψης του κ. Κορωνιά στο πρωθυπουργικό γραφείο ότι υπάρχει δίκτυο τηλεφωνικών υποκλοπών. Οι αρχές απέφυγαν να κάνουν οποιαδήποτε σύνδεση, απέκλεισαν εξαρχής κάθε υπόνοια εγκληματικής ενέργειας (ακόμα και με τη μορφή του εκβιασμού) και περιορίστηκαν σε υποτυπώδεις ανακριτικές πράξεις έως ότου να κλείσουν το φάκελο. Μόλις ένα χρόνο αργότερα, το Μάρτιο του 2006, όταν η κυβέρνηση υποχρεώθηκε να αποκαλύψει το σκάνδαλο που κρατούσε μέχρι τότε μυστικό, πραγματοποιήθηκε κάποια βαθύτερη έρευνα (όπου ήταν πια δυνατή). Δηλαδή αυτές οι ανακριτικές ενέργειες που πραγματοποιήθηκαν αυτεπάγγελτα και εντός ολίγων ωρών για τον Ζαχόπουλο, καθυστέρησαν έναν ολόκληρο χρόνο για τον Τσαλικίδη, και μάλιστα πραγματοποιήθηκαν κάτω από το βάρος του πολιτικού σκανδάλου και αφού υποχρεώθηκε να καταφύγει η οικογένεια Τσαλικίδη στη Δικαιοσύνη, ζητώντας το αυτονόητο.
Η σύγκριση των δύο περιπτώσεων είναι αποκαλυπτική. Ενας θάνατος που συνδέεται με το μεγαλύτερο πολιτικό σκάνδαλο των τελευταίων δεκαετιών παραμένει ανεξιχνίαστος, χάρη στην ολιγωρία των αρχών, ενώ μια απόπειρα αυτοκτονίας με αυστηρά προσωπικό κίνητρο (σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή) ξεκαθαρίζεται μέσα σε λίγες ώρες. Η διαφορά αντιμετώπισης χαώδης. Υπάρχει βέβαια και κάτι κοινό: το μυστήριο που καλύπτει και τις δύο περιπτώσεις φτάνει μέχρι το όνομα του πρωθυπουργού. Και οπωσδήποτε ο χειρισμός και των δύο υποθέσεων ανήκει ευθέως στον ίδιο, όσο κι αν εμφανίζεται και στις δύο υποθέσεις να πρωταγωνιστεί ο διευθυντής του πολιτικού του γραφείου Γιάννης Αγγέλου.
Δυστυχώς δεν υπάρχει παρά μόνο μία εξήγηση για την τόσο διαφορετική στάση των διωκτικών αρχών στις δύο «απλές» αυτές περιπτώσεις. Στην περίπτωση Τσαλικίδη, οι αρχές είχαν μοναδικό σκοπό την αποσύνδεση του θανάτου του από το σκάνδαλο των υποκλοπών. Γι' αυτό άφησαν όλα τα πιθανά στοιχεία να εξαφανιστούν με το πέρασμα του χρόνου.
Στην περίπτωση του κ. Ζαχόπουλου τα πράγματα ήταν διαφορετικά: οι αρχές φάνηκαν να βιάζονται να ερευνήσουν όλα τα προσωπικά στοιχεία του ανθρώπου που χαροπάλευε και που ενδεχομένως τον συνέδεαν με τους πολιτικούς του προϊσταμένους, ακόμα και με τον πρωθυπουργό. Λες και φοβούνταν ότι μπορεί κάτι να πέσει σε ακατάλληλα χέρια, έστω κι αν αυτά ήταν της οικογένειάς του. Λες και ήθελαν να κλείσουν την υπόθεση με την προφυλάκιση της υπαλλήλου που κατηγορείται για εκβιασμό και να σφραγίσουν κάθε άλλη σκέψη.
Αλλά μ' αυτό τον τρόπο βρέθηκε κατηγορούμενος ο ίδιος ο κ. Ζαχόπουλος. Οπως αποκάλυψε βετεράνος αστυνομικός ρεπόρτερ στην τηλεόραση, αξιωματικοί της αστυνομίας δήλωσαν ότι δεν βρέθηκαν οικονομικά σκάνδαλα του Ζαχόπουλου στην έρευνα που έγινε σπίτι του!
Δυστυχώς υπάρχει μόνο μια λέξη που ταιριάζει στην αδράνεια των αρχών απέναντι στο θάνατο Τσαλικίδη και την υπερδιέγερσή τους μετά την απόπειρα Ζαχόπουλου: η λέξη συγκάλυψη.
IOS PRESS
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ για την κρίση στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας από τις στήλες του «Ιού» («Ακαδημαϊκές ανελευθερίες», 17.11.07 και «Μαθήματα ακαδημαϊκής δεοντολογίας», 8.12.07) λάβαμε την επιστολή που ακολουθεί από τον συνδικαλιστή φοιτητή Α.Ζ.:
«Είμαι φοιτητής του Τμήματος Εφ. Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και εκπρόσωπος φοιτητών, εκλεγμένος με την Π.Α.Σ.Π. Θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι όλα όσα γράψατε στο προηγούμενο άρθρο αλλά και σε αυτό, που αφορούν το ενιαίο Σύλλογο, είναι απολύτως αληθή. Οσο και να προσπαθεί ο κ. Κουσκουβέλης να πείσει ότι αποτελούν μειοψηφίες αυτοί που επιθυμούν ανεξάρτητους συλλόγους ανά Τμήμα, δεν θα καταφέρει τίποτα. Αυτό που θα ήθελα να σας πω είναι ότι ο καινούργιος νόμος πλαίσιο, τον οποίο σθεναρά υπερασπίστηκε
η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ για προφανείς λόγους, λέει ρητά ότι θα πρέπει να υπάρχουν ανεξάρτητοι σύλλογοι ανά Τμήμα και όχι ανά Πανεπιστήμιο. Καλό θα ήταν λοιπόν να μας πει ο κ. Κουσκουβέλης αρχικά, που υπερηφανεύεται ότι κράτησε το ίδρυμα ανοιχτό, γιατί δεν τηρεί τον νόμο που αυτή τη στιγμή ισχύει; Γιατί τηρεί επιλεκτικά τους νόμους; Γιατί συνεχίζει να προσκαλεί, αυτός και οι λοιποί "φυτευτοί" πρόεδροι τμημάτων, στις συνελεύσεις φοιτητές που ανήκουν στον ενιαίο Σύλλογο; Μήπως θα πρέπει να διωχθεί; Σε δεύτερο βαθμό, γιατί η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ κρατά ανενεργό
τον ανεξάρτητο σύλλογο Πληροφορικής που δημιούργησε η ίδια προκειμένου να απαγορέψει
τη δημιουργία του από άλλους φοιτητές που θα τον κρατούσαν και ενεργό; Μιλάμε για μια κατάσταση στην οποία κύριο λόγο παίζουν τα τεράστια πολιτικά συμφέροντα, τα οποία κάνουν αυτήν την ασυνέπεια λόγου και πράξεων να φαίνεται φυσιολογική στα μάτια κάποιων. Ζητάμε το προφανές και, όμως, κάποιοι πάνε να μας βγάλουν τρελούς. Αποτελεί κοινό μυστικό στους διαδρόμους του Πα.Μακ. η φράση του πρύτανη "Κάντε όσους συλλόγους θέλετε, εγώ δεν αναγνωρίζω κανέναν". Επίσης αληθές είναι και το γεγονός της χρήσης κάμερας πάνω από την κάλπη του ανεξάρτητου συλλόγου του τμήματος της Νάουσας.
Τέλος είναι γεγονός η προπηλάκιση φοιτητών της Πληροφορικής πριν από 3-4 χρόνια οι οποίοι προσπάθησαν να δημιουργήσουν δεύτερο ανεξάρτητο σύλλογο, που αυτή τη φορά θα παρέμενε ενεργός. Οι μάσκες θα πρέπει να πέσουν».
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ το 22ο τεύχος του περιοδικού «Διάπλους» με αφιέρωμα «Βαλκάνια,
όταν η Ιστορία διαβαίνει αγκομαχώντας». Φιλοξενούνται άρθρα των Κωνσταντίνου Τσιτσελίκη, Νικολάου Χατζηδημητράκου, Γιώργου Σταθάκη, Ανδρέα Λυμπεράτου, Γιάννη Μπανιά κ.ά.
Ο ΙΟΣ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ
«Είμαι φοιτητής του Τμήματος Εφ. Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και εκπρόσωπος φοιτητών, εκλεγμένος με την Π.Α.Σ.Π. Θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι όλα όσα γράψατε στο προηγούμενο άρθρο αλλά και σε αυτό, που αφορούν το ενιαίο Σύλλογο, είναι απολύτως αληθή. Οσο και να προσπαθεί ο κ. Κουσκουβέλης να πείσει ότι αποτελούν μειοψηφίες αυτοί που επιθυμούν ανεξάρτητους συλλόγους ανά Τμήμα, δεν θα καταφέρει τίποτα. Αυτό που θα ήθελα να σας πω είναι ότι ο καινούργιος νόμος πλαίσιο, τον οποίο σθεναρά υπερασπίστηκε
η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ για προφανείς λόγους, λέει ρητά ότι θα πρέπει να υπάρχουν ανεξάρτητοι σύλλογοι ανά Τμήμα και όχι ανά Πανεπιστήμιο. Καλό θα ήταν λοιπόν να μας πει ο κ. Κουσκουβέλης αρχικά, που υπερηφανεύεται ότι κράτησε το ίδρυμα ανοιχτό, γιατί δεν τηρεί τον νόμο που αυτή τη στιγμή ισχύει; Γιατί τηρεί επιλεκτικά τους νόμους; Γιατί συνεχίζει να προσκαλεί, αυτός και οι λοιποί "φυτευτοί" πρόεδροι τμημάτων, στις συνελεύσεις φοιτητές που ανήκουν στον ενιαίο Σύλλογο; Μήπως θα πρέπει να διωχθεί; Σε δεύτερο βαθμό, γιατί η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ κρατά ανενεργό
τον ανεξάρτητο σύλλογο Πληροφορικής που δημιούργησε η ίδια προκειμένου να απαγορέψει
τη δημιουργία του από άλλους φοιτητές που θα τον κρατούσαν και ενεργό; Μιλάμε για μια κατάσταση στην οποία κύριο λόγο παίζουν τα τεράστια πολιτικά συμφέροντα, τα οποία κάνουν αυτήν την ασυνέπεια λόγου και πράξεων να φαίνεται φυσιολογική στα μάτια κάποιων. Ζητάμε το προφανές και, όμως, κάποιοι πάνε να μας βγάλουν τρελούς. Αποτελεί κοινό μυστικό στους διαδρόμους του Πα.Μακ. η φράση του πρύτανη "Κάντε όσους συλλόγους θέλετε, εγώ δεν αναγνωρίζω κανέναν". Επίσης αληθές είναι και το γεγονός της χρήσης κάμερας πάνω από την κάλπη του ανεξάρτητου συλλόγου του τμήματος της Νάουσας.
Τέλος είναι γεγονός η προπηλάκιση φοιτητών της Πληροφορικής πριν από 3-4 χρόνια οι οποίοι προσπάθησαν να δημιουργήσουν δεύτερο ανεξάρτητο σύλλογο, που αυτή τη φορά θα παρέμενε ενεργός. Οι μάσκες θα πρέπει να πέσουν».
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ το 22ο τεύχος του περιοδικού «Διάπλους» με αφιέρωμα «Βαλκάνια,
όταν η Ιστορία διαβαίνει αγκομαχώντας». Φιλοξενούνται άρθρα των Κωνσταντίνου Τσιτσελίκη, Νικολάου Χατζηδημητράκου, Γιώργου Σταθάκη, Ανδρέα Λυμπεράτου, Γιάννη Μπανιά κ.ά.
Ο ΙΟΣ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου