Ευρωπαϊκή Ένωση: Ένα σαθρό κατασκεύασμα με κοντινή ημερομηνία λήξης
Μουαμάρ Ιγνάτιος
Το 2002 η
Ευρώπη γιόρτασε το κοινό της νόμισμα, το ευρώ, κάτω από έναν ουρανό
φωτισμένο από φωτοβολίδες και ζητωκραυγές. Το «ευρωπαϊκό όνειρο» για
ορισμένους φαινόταν να υλοποιείται με τη μορφή εκπλήρωσης μιας παλιάς
δήλωσης τού Ουίνστον Τσώρτσιλ: «Αν η Ευρώπη ενωθεί, τότε δεν θα
υπάρχει όριο στην ευτυχία, την ευημερία και τη δόξα, που 300 ή 400
εκατομμύρια οι άνθρωποι θα απολάμβαναν».
Γνωρίζοντας όμως τη διαδρομή τού Τσώρτσιλ ως πολιτικού, αλλά και ως παράγοντα τής λήξης τού Β’ παγκόσμιου πολέμου, εύκολα μπορεί κάποιος να αντιληφθεί, ότι ο βρετανός πολιτικός σίγουρα δέν εννοούσε τη συμμετοχή τής Μ. Βρετανίας σ’ αυτό το οικοδόμημα. Η δήλωση ήταν σκόπιμη και αφορούσε την μεταπολεμική και συντετριμμένη τότε Ευρώπη από τον πόλεμο.
Η καταστροφή του πολέμου έπρεπε να ξεπεραστεί και να γεννηθεί μια ελπίδα για μια Ευρώπη ενωμένη με χώρες πρόθυμες να συνεργαστούν για το κοινό καλό των λαών τους. Επρόκειτο δηλαδή, για μια δήλωση κατευναστική, που επιχειρούσε να αντισταθμίσει την καταστροφή και να προσδώσει ένα υποτιθέμενο όραμα σ’ ό,τι είχε απομείνει από τα συντρίμμια τού πολέμου και όχι για κάποια πολιτική εξαγγελία, που θα είχε υλοποιήσιμο χαρακτήρα.
συνέχεια
Μουαμάρ Ιγνάτιος
Το 2002 η
Ευρώπη γιόρτασε το κοινό της νόμισμα, το ευρώ, κάτω από έναν ουρανό
φωτισμένο από φωτοβολίδες και ζητωκραυγές. Το «ευρωπαϊκό όνειρο» για
ορισμένους φαινόταν να υλοποιείται με τη μορφή εκπλήρωσης μιας παλιάς
δήλωσης τού Ουίνστον Τσώρτσιλ: «Αν η Ευρώπη ενωθεί, τότε δεν θα
υπάρχει όριο στην ευτυχία, την ευημερία και τη δόξα, που 300 ή 400
εκατομμύρια οι άνθρωποι θα απολάμβαναν». Γνωρίζοντας όμως τη διαδρομή τού Τσώρτσιλ ως πολιτικού, αλλά και ως παράγοντα τής λήξης τού Β’ παγκόσμιου πολέμου, εύκολα μπορεί κάποιος να αντιληφθεί, ότι ο βρετανός πολιτικός σίγουρα δέν εννοούσε τη συμμετοχή τής Μ. Βρετανίας σ’ αυτό το οικοδόμημα. Η δήλωση ήταν σκόπιμη και αφορούσε την μεταπολεμική και συντετριμμένη τότε Ευρώπη από τον πόλεμο.
Η καταστροφή του πολέμου έπρεπε να ξεπεραστεί και να γεννηθεί μια ελπίδα για μια Ευρώπη ενωμένη με χώρες πρόθυμες να συνεργαστούν για το κοινό καλό των λαών τους. Επρόκειτο δηλαδή, για μια δήλωση κατευναστική, που επιχειρούσε να αντισταθμίσει την καταστροφή και να προσδώσει ένα υποτιθέμενο όραμα σ’ ό,τι είχε απομείνει από τα συντρίμμια τού πολέμου και όχι για κάποια πολιτική εξαγγελία, που θα είχε υλοποιήσιμο χαρακτήρα.
συνέχεια
