Η ΙΣΤΟΡΙΑ
ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΤΟΥ BLUES
Ο πραγματικός λόγος
εκχριστιανισμού των σκλάβων
Κωδικοποιημένα μηνύματα
για οργανώσεις αποδράσεων στα gospel
Ο κόσμος τού blues, οι άνθρωποι, που το γέννησαν και το ανέθρεψαν, σίγουρα δεν μπορούν να καταταχτούν στους «clean cut americans», τους «οικογενειάρχες-πατριώτες», με άλλα λόγια. Ο κόσμος τού blues ήταν εξαιρετικά περιθωριοποιημένος, αποστασιωποιημένος από την πολιτική τής εποχής, με τις προκλητικές διακρίσεις σε βάρος του και την ταμπέλα τού «second class citizen» (δεύτερης κατηγορίας πολίτη), που υποδήλωνε όλα τα παραπάνω.
Ένας κόσμος, με χαμένη ταυτότητα στη νέα γη, που τον έσυραν, φρόντιζε μονάχα να επιβιώνει, να βγάζει τη μέρα, να ξεγελάει την πείνα και τη στέρηση. Όταν έπεφταν κάποια χρήματα, αυτά σπαταλιόνταν σε τιμαλφή, αλκοόλ και κραιπάλες. Προσπάθεια επίδειξης στους υπόλοιπους ανθρώπους τού γκέτο, ότι κάποιοι δήθεν τα κατάφεραν και ξέφυγαν τάχα, χωρίς στην ουσία όμως, να έχουν ξεφύγει ποτέ.
Οι ιστορίες πάμπολλες και άκρως ενδιαφέρουσες κοινωνιολογικά και πολιτισμικά. Ο κόσμος τού blues ήταν ένας κόσμος αληθινός, αυθεντικός και ενδεχόμενα σκληρός για πολλούς. Καβγάδες, φυλακή, μαχαιρώματα, περιθώριο, ρατσισμός, πόνος, θλίψη, χαρά και θάνατος. Κόσμος ανθρώπινος. Κόσμος πραγματικών ανθρώπων.
Δεν είναι όμως, πολλοί οι φίλοι τού rock, τήςpunk, τού heavy metal, τής jazz, τής soulή τού hip-hop, που γνωρίζουν, πως από τοblues ξεκίνησαν όλα. Πως αν δεν υπήρχε το blues, ενδεχομένως οι μουσικές που ακούνε, τα ακριβοπληρωμένα συγκροτήματα που θαυμάζουν, οι καλλιτέχνες-σταρ, που γεμίζουν στάδια ολόκληρα μαζί με τα ακριβά εισιτήρια και τα εκατομμύρια CD και DVD, που πουλούν, πολύ απλά, δεν θα υπήρχαν.
Πάνω στο blues πάτησαν όλοι αυτοί. Πάνω στους μουσικούς δρόμους τού blues βασίστηκαν, για να δημιουργήσουν τα τραγούδια τους και τη μουσική τους.
ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΤΟΥ BLUES
Ο πραγματικός λόγος
εκχριστιανισμού των σκλάβων
Κωδικοποιημένα μηνύματα
για οργανώσεις αποδράσεων στα gospel
Ο κόσμος τού blues, οι άνθρωποι, που το γέννησαν και το ανέθρεψαν, σίγουρα δεν μπορούν να καταταχτούν στους «clean cut americans», τους «οικογενειάρχες-πατριώτες», με άλλα λόγια. Ο κόσμος τού blues ήταν εξαιρετικά περιθωριοποιημένος, αποστασιωποιημένος από την πολιτική τής εποχής, με τις προκλητικές διακρίσεις σε βάρος του και την ταμπέλα τού «second class citizen» (δεύτερης κατηγορίας πολίτη), που υποδήλωνε όλα τα παραπάνω.
Ένας κόσμος, με χαμένη ταυτότητα στη νέα γη, που τον έσυραν, φρόντιζε μονάχα να επιβιώνει, να βγάζει τη μέρα, να ξεγελάει την πείνα και τη στέρηση. Όταν έπεφταν κάποια χρήματα, αυτά σπαταλιόνταν σε τιμαλφή, αλκοόλ και κραιπάλες. Προσπάθεια επίδειξης στους υπόλοιπους ανθρώπους τού γκέτο, ότι κάποιοι δήθεν τα κατάφεραν και ξέφυγαν τάχα, χωρίς στην ουσία όμως, να έχουν ξεφύγει ποτέ.
Οι ιστορίες πάμπολλες και άκρως ενδιαφέρουσες κοινωνιολογικά και πολιτισμικά. Ο κόσμος τού blues ήταν ένας κόσμος αληθινός, αυθεντικός και ενδεχόμενα σκληρός για πολλούς. Καβγάδες, φυλακή, μαχαιρώματα, περιθώριο, ρατσισμός, πόνος, θλίψη, χαρά και θάνατος. Κόσμος ανθρώπινος. Κόσμος πραγματικών ανθρώπων.
Δεν είναι όμως, πολλοί οι φίλοι τού rock, τήςpunk, τού heavy metal, τής jazz, τής soulή τού hip-hop, που γνωρίζουν, πως από τοblues ξεκίνησαν όλα. Πως αν δεν υπήρχε το blues, ενδεχομένως οι μουσικές που ακούνε, τα ακριβοπληρωμένα συγκροτήματα που θαυμάζουν, οι καλλιτέχνες-σταρ, που γεμίζουν στάδια ολόκληρα μαζί με τα ακριβά εισιτήρια και τα εκατομμύρια CD και DVD, που πουλούν, πολύ απλά, δεν θα υπήρχαν.
