http://www.freeinquiry.gr/pro.php?id=2493
Μια μεσαιωνικού τύπου επίθεση
από την απόδημη Ρωμιοσύνη
σε επιστήμονα γερμανικού πανεπιστημίου.
Ο δρ. Εμμ. Σαρίδης περιγράφει
στην «Ελεύθερη Έρευνα» τη δυσάρεστη εμπειρία του.
Επιστροφή
Ενώ η επιστημονική κοινότητα τής Γερμανίας είχε χαρακτηρίσει τη διδακτορική διατριβή τού κ. Εμμ. Σαρίδη σα μια σημαντική συνεισφορά στο θέμα τής δημιουργίας των εθνών, η απόδημη Ρωμιοσύνη, τον κατηγόρησε ως ανθέλληνα, κατάσκοπο των σκοπιανών, των βούλγαρων, των τούρκων, τον συκοφάντησε παντού κι ουσιαστικά τον εξέβαλε από τις συνάξεις της. Αυτό βέβαια, ήταν το λιγότερο. Στη συνέχεια, εξαγριωμένοι ρωμιοί βρήκαν τα δέκα αντίτυπα τού διδακτορικού, που ο δρ. Σαρίδης είχε παραδώσει στη βιβλιοθήκη τού πανεπιστημίου, τα μουντζούρωσαν, τα γέμισαν υβριστικές φράσεις, τα έσκισαν και στο τέλος τα εξαφάνισαν όλα!
Ο λόγος; Στη διδακτορική του διατριβή, ο δρ. Σαρίδης ασχολείτο με τις διαδικασίες σχηματισμού τού ελληνικού έθνους και διαπίστωνε, ότι η σύσταση τού ελληνικού κράτους λίγη σχέση έχει με αυτά, που μας μαθαίνουν στο σχολείο για τους αρχαίους έλληνες κι εμάς σαν τους δήθεν απογόνους τους. Η Ελλάδα, σύμφωνα με τη διδακτορική, είναι ένα έθνος, όπως αυτά, που δημιουργήθηκαν, αφού οι κεντρικές δυνάμεις, ιδιαίτερα η Αγγλία, διαπίστωσαν, ότι η έννοια τής αποικίας είχε πλέον περάσει και την αντικατέστησαν με την έννοια τού έθνους, που οι πάντα πρόθυμοι επιστήμονες, «ανακάλυψαν», ότι έχει τις ρίζες του σε κάποια αρχαιότητα.
Ακολούθως, άνοιξα πρώτα μια μπυραρία και μετά μια μπουάτ, το περίφημοLitfass, που έγινε στέκι των αριστερών τής γενιάς τού ΄60. Μετά το 1970, δούλεψα σαν πλασιέ και σαν ταξιτζής και το 1972 άρχισα να σπουδάζω στο Freie Universität Berlin, κοινωνιολογία, εθνολογία, πολιτικές επιστήμες και οικονομικά.
Απο το 1990 μέχρι το 2000, παρήγα σ’ ένα πρωτόγονο στούντιο που έφτιαξα, την τηλεοπτική εκπομπή Kalimera-TV. Από το 2000 άρχισα να εργάζομαι στην ιστοσελίδα www.berlin-athen.eu, την οποία παράγω μέχρι σήμερα.
«Ε.Ε.»: Πότε και πού κάνατε το διδακτορικό σας και ποιό ήταν το θέμα του;
- Από την αρχή, που άρχισα να σπουδάζω, με ενδιέφεραν -και με επηρέασαν- βασικά δύο πράγματα: Πρώτα, το πώς λειτουργεί το παγκόσμιο σύστημα, που δείχνει π.χ. ο Immanuel Wallerstein στο «The Modern World System» (I, 1974 και ΙΙ, 1980), η σχέση κέντρου και περιφέρειας, που διατύπωσαν εξαιρετικοί επιστήμονες, όπως ο André Gunder Frank («Kapitalismus und Unterentwicklung in Lateinamerika», 1968, σ.σ. Καπιταλισμός και υπανάπτυξη στη λατινική Αμερική), η άνιση ανταλλαγή προϊόντων ανάμεσα στο κέντρο και την περιφέρεια, που παρουσιάζει ο συμπατριώτης μας Αργύρης Εμμανουήλ στην εξαιρετική δουλειά του «L'Échange inégal» (1969 - ένας βορειοαφρικανός πρέπει να πουλήσει τόνους χουρμάδων, για να αγοράσει ένα γαλλικό αυτοκίνητο, αν το μεταφέραμε στην Ελλάδα, θα έπρεπε να ρωτήσουμε, πόσους τόνους πορτοκάλια ή σταφύλια πρέπει να πουλήσει ένας έλληνας για να αγοράσει μια BMW) κι εκείνο το καταστροφικό για την περιφέρεια brain drain (σ.σ. σε ελεύθερη απόδοση: αποδημία επιστημονικού δυναμικού), που βλέπω να ξαναζωντανεύει και πάλι στην πατρίδα μας: τα πολλά εξαιρετικά και δημιουργικά κεφάλια, που φεύγουν για το εξωτερικό, με χαμένη την Ελλάδα και κερδισμένο το κέντρο.
Το δεύτερο, είναι οι εθνικισμοί με τις πολιτικές και κοινωνικές αναστατώσεις που προκαλούν και καταλήγουν στο σχηματισμό εθνικών κρατών. Δεν φάνηκε τόσο στην διπλωματική μου εργασία, που είχε τον τίτλο «Imperialismus und Bourgeoisie. Eine historische Untersuchung der Entstehungs- bedingungen der herrschenden Schichten in Griechenland» (Berlin, 1974 - σ.σ. Ιμπεριαλισμός και αστική τάξη. Μια ιστορική μελέτη των συνθηκών δημιουργίας των κυρίαρχων τάξεων στην Ελλάδα), όσο στην διδακτορική μου διατριβή, στην οποία ξεκινώντας απο τις διάφορες απόψεις για τον σχηματισμό εθνικών κρατών, το nation building, ερεύνησα τους εθνικισμούς και τις επαναστάσεις, που προηγήθηκαν τού διαμελισμού τής οθωμανικής αυτοκρατορίας και είχαν σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία εθνών και κρατών.
Το διδακτορικό μου λοιπόν, με τον τίτλο «Zum Verhältnis von Befreiungsbewegungen und Imperialismus, dargestellt am Beispiel der Entstehungsbedingungen der griechischen Nation» (Berlin, 1981 - σ.σ.Για τις σχέσεις ιμπεριαλισμού και απελευθερωτικών κινημάτων, όπως αυτό φαίνεται στο παράδειγμα σχηματισμού τού ελληνικού έθνους), ασχολείται με την πίεση, που ασκήθηκε απο δύση (Αγγλία, Γαλλία) και βορρά (Ρωσία) στην οθωμανική αυτοκρατορία, με τις επαναστάσεις, που επακολούθησαν και με την σύσταση τού ελληνικού κράτους, που λίγη σχέση έχει με αυτά που μας μαθαίνουν στο σχολείο για τους αρχαίους έλληνες κι εμάς σαν τους απογόνους τους.
Η Ελλάδα είναι ένα έθνος, όπως αυτά, που δημιουργήθηκαν, αφού οι κεντρικές δυνάμεις, ιδιαίτερα η Αγγλία, διαπίστωσαν, ότι η έννοια τής αποικίας είχε πλέον περάσει και την αντικατέστησαν με την έννοια τού έθνους, που οι πάντα πρόθυμοι επιστήμονες, «ανακάλυψαν», ότι έχει τις ρίζες του σε κάποια αρχαιότητα. Τα έθνη που δημιουργήθηκαν έτσι, στην πραγματικότητα ήταν αποικίες τής δύσης, ενώ οι κατακτήσεις τής Ρωσίας στην Ασία είχαν αποικιακό χαρακτήρα, γιατί ενσωμάτωθηκαν στο ρωσικό κορμό.
«Ε.Ε.»: Τι αντιδράσεις είχατε;
- Οι αντιδράσεις των συμπατριωτών μου ήταν για μένα τραυματικές. Το «βιβλίο» μου κατηγορήθηκε σαν αντεθνικό, ο ίδιος σαν ανθέλληνας, κατάσκοπος των σκοπιανών, των βουλγάρων, των τούρκων, συκοφαντήθηκα στις μυστικές υπηρεσίες τής Αθήνας κι έμαθα, ότι πρόκειται να με ανακηρύξουν στην Ελλάδα σε persona non grata.
Σταμάτησα να πηγαίνω στο Σύλλογο Επιστημόνων, στην εκκλησία, όπου μέσα στη μεγάλη πόλη βρίσκεις κάποιο γνωστό, στην ελληνική κοινότητα, για να μην έχω αυτές τις ενοχλήσεις. Κανείς δεν με κάλεσε για μια εποικοδομητική συζήτηση, όλα γίνονταν πίσω από την πλάτη μου.
Αντιπρόσωποι τής κοινότητας με κατηγόρησαν σε γερμανούς δημοσιογράφους σαν ανθέλληνα, που στις φλέβες του δεν ρέει ούτε μια σταγόνα ελληνικό αίμα.
Τα δέκα αντίτυπα τού διδακτορικού, που είχα παραδώσει στη βιβλιοθήκη τού πανεπιστημίου, μουντζουρώθηκαν, γράφτηκαν υβριστικές φράσεις, σχίστηκαν και στο τέλος εξαφανίστηκαν (κλάπηκαν).
Τελείως διαφορετική ήταν η αντίδραση τής γερμανικής πλευράς, τόσο των δημοσιογράφων, που δεν πήραν στα σοβαρά αυτά με το ελληνικό αίμα, ιδιαίτερα όμως των συναδέλφων στο πανεπιστήμιο, που θεώρησαν την εργασία μου σαν μια σημαντική συνεισφορά στο θέμα τού nation building.
«Ε.Ε.»: Ποιά ήταν η δική σας στάση τότε;
- Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες δεν είχα και πολλές επιλογές. Προτίμησα να ασχοληθώ με την εργασία, που είχα αναλάβει στο ινστιτούτο Arbeitsstelle Politik des Vorderen Orients σχετικά με τους μουσουλμάνους τής Θράκης (στο τρίγωνο Ελλάδα, Τουρκία, Βουλγαρία), που χειραγωγούνται για πολιτικούς λόγους από τα εθνικά κράτη (πρόκειται για τους τουρκόφωνους, τους πομάκους και τους ρομά).
Για το ίδιο θέμα έκανα και αρκετές διαλέξεις σε επιστημονικά συνέδρια, που έλαβα μέρος, στις ΗΠΑ, το Λονδίνο, το Παρίσι κι αλλού, όπου γνώρισα και κάποιους σήμερα υψηλά ιστάμενους συναδέλφους (Τσουκαλά, Διαμαντούρο κ.ά.).
«Ε.Ε.»: Τι σας έχει μείνει από αυτή την ιστορία σήμερα;
- Το τραύμα. Και η απογοήτευση για την βλακεία, που δέρνει τον άνθρωπο. Επίσης, η διαπίστωση τής δύναμης, θετικής ή αρνητικής, που αποκτά η γκρούπα και ο σχετικός δισταγμός μου να ασχοληθώ με αυτό το θέμα στην ιστοσελίδα μου, που δεν θα υπήρχε, αν εργαζόμουν σαν επιστημονικός ερευνητής. Προτίμησα όμως, τη δημοσιογραφία κι ένα ιστολόγιο με τέτοια θέματα, όπως κάτι αντίστοιχο κάνετε ήδη εσείς, η «Ελεύθερη Έρευνα».
«Ε.Ε.» Πώς βλέπετε από τη Γερμανία τη νοοτροπία τού ρωμιού και τις εξελίξεις στην Ελλάδα;
- Όταν εκανα το Kalimera-TV και πήγαινα που και που στην εκκλησία, για να συναντήσω κάποιον γνωστό, έλεγα για τους συμπατριώτες μας: «Γι’ αυτούς κάνω όλους τους κόπους με μια εκπομπή, που ποτέ δεν πήρε μια δραχμή επιχορήγηση απο το ελληνικό ή ένα μάρκο απο το γερμανικό κράτος;». Ναί, το πνευματικό τους επίπεδο είναι πολύ, μα πολύ χαμηλό.
Κάπως έτσι αισθάνομαι και τώρα, όταν διαβάζω σχόλια για την τρέχουσα κατάσταση στην Ελλάδα σε μεγάλα ελληνικά μπλόγκς. Όμως, όπως είπε και ο Λένιν, δεν υπάρχει ένας άλλος λαός να φέρουμε για να μας ακούσει, αυτός είναι. Και παρά ταύτα, νομίζω, ότι ο κόπος αξίζει, όλο και κάποια μάτια θα ανοίξουν. Λίγο, αλλά προτιμότερο απο το τίποτα.
«Ε.Ε.» Σκέφτεστε να γυρίσετε ποτέ πίσω;
- Ύστερα από 51 χρόνια στη Γερμανία, δεν τίθεται θέμα επιστροφής στην Ελλάδα. Επισκέπτομαι όμως, όσο πιο συχνά μπορώ τα πάτρια εδάφη, τη Θράκη. Περνάω διακοπές στην Κεραμωτή με το Δέλτα τού Νέστου, που είναι το ποτάμι, που σαν παδί έμαθα να κολυμπώ. Επισκέπτομαι και το ωραίο χωριό που γεννήθηκα, τη Σταυρούπολη, κι απο κεί ανεβαίνω στη Χαϊντού, το δάσος-ζούγκλα στη νότια Ροδόπη. Κάθομαι επάνω και αγναντεύω γύρω μου το απέραντο δάσος, επάνω το γαλανό ουρανό κι αισθάνομαι πιο κοντά στο θείο, ό,τι και να ΄ναι αυτό.
Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα», για τη νοοτροπία τής απόδημης Ρωμιοσύνης:
Συμβούλιο Απόδημης Ρωμιοσύνης
Ομαδούλες ομογενών ψηφοκουβαλητών
Η ανομοιογένεια τής ομογένειας
Για τους πολλαπλούς εποικισμούς στον ελλαδικό χώρο:
Από τον Σπάτα και τον Τατόη, στο Χαλάνδρι και τη Λούτσα...
Περί τής μη ελληνικής καταγωγής των βλάχων
«Εσλαυώθη πάσα η χώρα...»
Μια μεσαιωνικού τύπου επίθεση
από την απόδημη Ρωμιοσύνη
σε επιστήμονα γερμανικού πανεπιστημίου.
Ο δρ. Εμμ. Σαρίδης περιγράφει
στην «Ελεύθερη Έρευνα» τη δυσάρεστη εμπειρία του.
Επιστροφή
Ενώ η επιστημονική κοινότητα τής Γερμανίας είχε χαρακτηρίσει τη διδακτορική διατριβή τού κ. Εμμ. Σαρίδη σα μια σημαντική συνεισφορά στο θέμα τής δημιουργίας των εθνών, η απόδημη Ρωμιοσύνη, τον κατηγόρησε ως ανθέλληνα, κατάσκοπο των σκοπιανών, των βούλγαρων, των τούρκων, τον συκοφάντησε παντού κι ουσιαστικά τον εξέβαλε από τις συνάξεις της. Αυτό βέβαια, ήταν το λιγότερο. Στη συνέχεια, εξαγριωμένοι ρωμιοί βρήκαν τα δέκα αντίτυπα τού διδακτορικού, που ο δρ. Σαρίδης είχε παραδώσει στη βιβλιοθήκη τού πανεπιστημίου, τα μουντζούρωσαν, τα γέμισαν υβριστικές φράσεις, τα έσκισαν και στο τέλος τα εξαφάνισαν όλα!
Ο λόγος; Στη διδακτορική του διατριβή, ο δρ. Σαρίδης ασχολείτο με τις διαδικασίες σχηματισμού τού ελληνικού έθνους και διαπίστωνε, ότι η σύσταση τού ελληνικού κράτους λίγη σχέση έχει με αυτά, που μας μαθαίνουν στο σχολείο για τους αρχαίους έλληνες κι εμάς σαν τους δήθεν απογόνους τους. Η Ελλάδα, σύμφωνα με τη διδακτορική, είναι ένα έθνος, όπως αυτά, που δημιουργήθηκαν, αφού οι κεντρικές δυνάμεις, ιδιαίτερα η Αγγλία, διαπίστωσαν, ότι η έννοια τής αποικίας είχε πλέον περάσει και την αντικατέστησαν με την έννοια τού έθνους, που οι πάντα πρόθυμοι επιστήμονες, «ανακάλυψαν», ότι έχει τις ρίζες του σε κάποια αρχαιότητα.
Αλλά ας αφήσουμε τον ίδιο τον δρ. Σαρίδη να μας μιλήσει για την απίστευτη αυτή μεσαιωνικού τύπου επίθεση, που τού επιφύλαξε η απόδημη Ρωμιοσύνη τής Γερμανίας...
«Ε.Ε.»: Κύριε Σαρίδη, χρόνια ζείτε και εργάζεστε στη Γερμανία. Μιλήστε μας κατ΄ αρχή για τη ζωή σας. Γιατί φύγατε από την Ελλάδα;
- Απο την Ελλάδα έφυγα το 1960, γιατί δεν είχα την οικονομική δυνατότητα να σπουδάσω πολιτικές επιστήμες στη Θεσσαλονίκη, όπως θα ήθελα. Η οικογένειά μου ήταν φτωχή. Όσο έμενε στην Σταυρούπολη, ασχολείτο με τα καπνά. Όταν μετακόμισε στην Ξάνθη, το 1947, γονείς και θείες δούλευαν στην επεξεργασία τού καπνού, το ίδιο κι εγώ κι αυτό, ενώ ακόμη πήγαινα στο γυμνάσιο.
Στο Gütersloh τής Γερμανίας, όπου έφτασα, εργάστηκα σε πολύ βαρειές και ανθυγιεινές δουλειές (σε γαλβανωτήριο μεταλλικών μερών ποδηλάτου, σε βερνίκωμα επίπλων και σε πριστήριο μαρμάρου) κι αφού το 1963 μετακόμισα στο Βερολίνο, σε διάφορα εργοστάσια.
Ακολούθως, άνοιξα πρώτα μια μπυραρία και μετά μια μπουάτ, το περίφημοLitfass, που έγινε στέκι των αριστερών τής γενιάς τού ΄60. Μετά το 1970, δούλεψα σαν πλασιέ και σαν ταξιτζής και το 1972 άρχισα να σπουδάζω στο Freie Universität Berlin, κοινωνιολογία, εθνολογία, πολιτικές επιστήμες και οικονομικά.
Στη συνέχεια, διατέλεσα επιστημονικός συνεργάτης στο ινστιτούτο Arbeitsstelle Politik des Vorderen Orients τού ίδιου
πανεπιστημίου, το οποίο όμως
Ο δρ. Εμμανουήλ Σαρίδης. εγκατέλειψα το 1990, σα διαμαρτυρία για
το ρόλο τής Γερμανίας στην διάλυση τής
Γιουγκοσλαβίας και τον πόλεμό της
εναντίον τής Σερβίας.
πανεπιστημίου, το οποίο όμως
Ο δρ. Εμμανουήλ Σαρίδης. εγκατέλειψα το 1990, σα διαμαρτυρία για
το ρόλο τής Γερμανίας στην διάλυση τής
Γιουγκοσλαβίας και τον πόλεμό της
εναντίον τής Σερβίας.
Απο το 1990 μέχρι το 2000, παρήγα σ’ ένα πρωτόγονο στούντιο που έφτιαξα, την τηλεοπτική εκπομπή Kalimera-TV. Από το 2000 άρχισα να εργάζομαι στην ιστοσελίδα www.berlin-athen.eu, την οποία παράγω μέχρι σήμερα.
«Ε.Ε.»: Πότε και πού κάνατε το διδακτορικό σας και ποιό ήταν το θέμα του;
- Από την αρχή, που άρχισα να σπουδάζω, με ενδιέφεραν -και με επηρέασαν- βασικά δύο πράγματα: Πρώτα, το πώς λειτουργεί το παγκόσμιο σύστημα, που δείχνει π.χ. ο Immanuel Wallerstein στο «The Modern World System» (I, 1974 και ΙΙ, 1980), η σχέση κέντρου και περιφέρειας, που διατύπωσαν εξαιρετικοί επιστήμονες, όπως ο André Gunder Frank («Kapitalismus und Unterentwicklung in Lateinamerika», 1968, σ.σ. Καπιταλισμός και υπανάπτυξη στη λατινική Αμερική), η άνιση ανταλλαγή προϊόντων ανάμεσα στο κέντρο και την περιφέρεια, που παρουσιάζει ο συμπατριώτης μας Αργύρης Εμμανουήλ στην εξαιρετική δουλειά του «L'Échange inégal» (1969 - ένας βορειοαφρικανός πρέπει να πουλήσει τόνους χουρμάδων, για να αγοράσει ένα γαλλικό αυτοκίνητο, αν το μεταφέραμε στην Ελλάδα, θα έπρεπε να ρωτήσουμε, πόσους τόνους πορτοκάλια ή σταφύλια πρέπει να πουλήσει ένας έλληνας για να αγοράσει μια BMW) κι εκείνο το καταστροφικό για την περιφέρεια brain drain (σ.σ. σε ελεύθερη απόδοση: αποδημία επιστημονικού δυναμικού), που βλέπω να ξαναζωντανεύει και πάλι στην πατρίδα μας: τα πολλά εξαιρετικά και δημιουργικά κεφάλια, που φεύγουν για το εξωτερικό, με χαμένη την Ελλάδα και κερδισμένο το κέντρο.
Το δεύτερο, είναι οι εθνικισμοί με τις πολιτικές και κοινωνικές αναστατώσεις που προκαλούν και καταλήγουν στο σχηματισμό εθνικών κρατών. Δεν φάνηκε τόσο στην διπλωματική μου εργασία, που είχε τον τίτλο «Imperialismus und Bourgeoisie. Eine historische Untersuchung der Entstehungs- bedingungen der herrschenden Schichten in Griechenland» (Berlin, 1974 - σ.σ. Ιμπεριαλισμός και αστική τάξη. Μια ιστορική μελέτη των συνθηκών δημιουργίας των κυρίαρχων τάξεων στην Ελλάδα), όσο στην διδακτορική μου διατριβή, στην οποία ξεκινώντας απο τις διάφορες απόψεις για τον σχηματισμό εθνικών κρατών, το nation building, ερεύνησα τους εθνικισμούς και τις επαναστάσεις, που προηγήθηκαν τού διαμελισμού τής οθωμανικής αυτοκρατορίας και είχαν σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία εθνών και κρατών.
Το διδακτορικό μου λοιπόν, με τον τίτλο «Zum Verhältnis von Befreiungsbewegungen und Imperialismus, dargestellt am Beispiel der Entstehungsbedingungen der griechischen Nation» (Berlin, 1981 - σ.σ.Για τις σχέσεις ιμπεριαλισμού και απελευθερωτικών κινημάτων, όπως αυτό φαίνεται στο παράδειγμα σχηματισμού τού ελληνικού έθνους), ασχολείται με την πίεση, που ασκήθηκε απο δύση (Αγγλία, Γαλλία) και βορρά (Ρωσία) στην οθωμανική αυτοκρατορία, με τις επαναστάσεις, που επακολούθησαν και με την σύσταση τού ελληνικού κράτους, που λίγη σχέση έχει με αυτά που μας μαθαίνουν στο σχολείο για τους αρχαίους έλληνες κι εμάς σαν τους απογόνους τους.
Η Ελλάδα είναι ένα έθνος, όπως αυτά, που δημιουργήθηκαν, αφού οι κεντρικές δυνάμεις, ιδιαίτερα η Αγγλία, διαπίστωσαν, ότι η έννοια τής αποικίας είχε πλέον περάσει και την αντικατέστησαν με την έννοια τού έθνους, που οι πάντα πρόθυμοι επιστήμονες, «ανακάλυψαν», ότι έχει τις ρίζες του σε κάποια αρχαιότητα. Τα έθνη που δημιουργήθηκαν έτσι, στην πραγματικότητα ήταν αποικίες τής δύσης, ενώ οι κατακτήσεις τής Ρωσίας στην Ασία είχαν αποικιακό χαρακτήρα, γιατί ενσωμάτωθηκαν στο ρωσικό κορμό.
«Ε.Ε.»: Τι αντιδράσεις είχατε;
- Οι αντιδράσεις των συμπατριωτών μου ήταν για μένα τραυματικές. Το «βιβλίο» μου κατηγορήθηκε σαν αντεθνικό, ο ίδιος σαν ανθέλληνας, κατάσκοπος των σκοπιανών, των βουλγάρων, των τούρκων, συκοφαντήθηκα στις μυστικές υπηρεσίες τής Αθήνας κι έμαθα, ότι πρόκειται να με ανακηρύξουν στην Ελλάδα σε persona non grata.
Σταμάτησα να πηγαίνω στο Σύλλογο Επιστημόνων, στην εκκλησία, όπου μέσα στη μεγάλη πόλη βρίσκεις κάποιο γνωστό, στην ελληνική κοινότητα, για να μην έχω αυτές τις ενοχλήσεις. Κανείς δεν με κάλεσε για μια εποικοδομητική συζήτηση, όλα γίνονταν πίσω από την πλάτη μου.
Αντιπρόσωποι τής κοινότητας με κατηγόρησαν σε γερμανούς δημοσιογράφους σαν ανθέλληνα, που στις φλέβες του δεν ρέει ούτε μια σταγόνα ελληνικό αίμα.
Τα δέκα αντίτυπα τού διδακτορικού, που είχα παραδώσει στη βιβλιοθήκη τού πανεπιστημίου, μουντζουρώθηκαν, γράφτηκαν υβριστικές φράσεις, σχίστηκαν και στο τέλος εξαφανίστηκαν (κλάπηκαν).
Τελείως διαφορετική ήταν η αντίδραση τής γερμανικής πλευράς, τόσο των δημοσιογράφων, που δεν πήραν στα σοβαρά αυτά με το ελληνικό αίμα, ιδιαίτερα όμως των συναδέλφων στο πανεπιστήμιο, που θεώρησαν την εργασία μου σαν μια σημαντική συνεισφορά στο θέμα τού nation building.
«Ε.Ε.»: Ποιά ήταν η δική σας στάση τότε;
- Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες δεν είχα και πολλές επιλογές. Προτίμησα να ασχοληθώ με την εργασία, που είχα αναλάβει στο ινστιτούτο Arbeitsstelle Politik des Vorderen Orients σχετικά με τους μουσουλμάνους τής Θράκης (στο τρίγωνο Ελλάδα, Τουρκία, Βουλγαρία), που χειραγωγούνται για πολιτικούς λόγους από τα εθνικά κράτη (πρόκειται για τους τουρκόφωνους, τους πομάκους και τους ρομά).
Για το ίδιο θέμα έκανα και αρκετές διαλέξεις σε επιστημονικά συνέδρια, που έλαβα μέρος, στις ΗΠΑ, το Λονδίνο, το Παρίσι κι αλλού, όπου γνώρισα και κάποιους σήμερα υψηλά ιστάμενους συναδέλφους (Τσουκαλά, Διαμαντούρο κ.ά.).
«Ε.Ε.»: Τι σας έχει μείνει από αυτή την ιστορία σήμερα;
- Το τραύμα. Και η απογοήτευση για την βλακεία, που δέρνει τον άνθρωπο. Επίσης, η διαπίστωση τής δύναμης, θετικής ή αρνητικής, που αποκτά η γκρούπα και ο σχετικός δισταγμός μου να ασχοληθώ με αυτό το θέμα στην ιστοσελίδα μου, που δεν θα υπήρχε, αν εργαζόμουν σαν επιστημονικός ερευνητής. Προτίμησα όμως, τη δημοσιογραφία κι ένα ιστολόγιο με τέτοια θέματα, όπως κάτι αντίστοιχο κάνετε ήδη εσείς, η «Ελεύθερη Έρευνα».
Ο λογότυπος τής ιστοσελίδας τού δρ. Εμμ. Σαρίδη, www.berlin-athen.eu.
«Ε.Ε.» Πώς βλέπετε από τη Γερμανία τη νοοτροπία τού ρωμιού και τις εξελίξεις στην Ελλάδα;
- Όταν εκανα το Kalimera-TV και πήγαινα που και που στην εκκλησία, για να συναντήσω κάποιον γνωστό, έλεγα για τους συμπατριώτες μας: «Γι’ αυτούς κάνω όλους τους κόπους με μια εκπομπή, που ποτέ δεν πήρε μια δραχμή επιχορήγηση απο το ελληνικό ή ένα μάρκο απο το γερμανικό κράτος;». Ναί, το πνευματικό τους επίπεδο είναι πολύ, μα πολύ χαμηλό.
Κάπως έτσι αισθάνομαι και τώρα, όταν διαβάζω σχόλια για την τρέχουσα κατάσταση στην Ελλάδα σε μεγάλα ελληνικά μπλόγκς. Όμως, όπως είπε και ο Λένιν, δεν υπάρχει ένας άλλος λαός να φέρουμε για να μας ακούσει, αυτός είναι. Και παρά ταύτα, νομίζω, ότι ο κόπος αξίζει, όλο και κάποια μάτια θα ανοίξουν. Λίγο, αλλά προτιμότερο απο το τίποτα.
«Ε.Ε.» Σκέφτεστε να γυρίσετε ποτέ πίσω;
- Ύστερα από 51 χρόνια στη Γερμανία, δεν τίθεται θέμα επιστροφής στην Ελλάδα. Επισκέπτομαι όμως, όσο πιο συχνά μπορώ τα πάτρια εδάφη, τη Θράκη. Περνάω διακοπές στην Κεραμωτή με το Δέλτα τού Νέστου, που είναι το ποτάμι, που σαν παδί έμαθα να κολυμπώ. Επισκέπτομαι και το ωραίο χωριό που γεννήθηκα, τη Σταυρούπολη, κι απο κεί ανεβαίνω στη Χαϊντού, το δάσος-ζούγκλα στη νότια Ροδόπη. Κάθομαι επάνω και αγναντεύω γύρω μου το απέραντο δάσος, επάνω το γαλανό ουρανό κι αισθάνομαι πιο κοντά στο θείο, ό,τι και να ΄ναι αυτό.
Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα», για τη νοοτροπία τής απόδημης Ρωμιοσύνης:
Συμβούλιο Απόδημης Ρωμιοσύνης
Ομαδούλες ομογενών ψηφοκουβαλητών
Η ανομοιογένεια τής ομογένειας
Για τους πολλαπλούς εποικισμούς στον ελλαδικό χώρο:
Από τον Σπάτα και τον Τατόη, στο Χαλάνδρι και τη Λούτσα...
Περί τής μη ελληνικής καταγωγής των βλάχων
«Εσλαυώθη πάσα η χώρα...»
1 σχόλιο:
Σιγά το καινούργιο νέο. Τα έχουμε ξανακούσει απο το ρεπουσέϊκο
Το ελληνικό εθνος γεννηθηκε, αλλά αφού υπήρχε απο το 3000 π.χ για να το αιτιολογήσουμε λέμε ότι δεν έχουμε σχεση με αυτούς, λέμε ότι απλώς μπασταρδευτηκαμε ενδιάμεσα.
Από ποιούς δεν μας λένε, γιατι πρέπει να κάνουν υπερβάσεις ρατσιστικού τύπου, δηλαδή σαν να λέμε ότι τα έθνη είναι υπόθεση DNA, κάτι που προφανώς κανένας σοβαρός ιστορικός δεν ισχυρίζεται, αλλά και υπερβάσεις που θα φέρουν σε αντίθεση κάθε ιστορική πραγματικότητα.
Τέλος πάντως, δεν πρόκειται να συνεχίσω στην διατριβή του κυρίου, αλλά εκείνο που διαβάζω σαν συνέπεια αυτών των απόψεων και που περιέργως πάει πάντα μαζί είναι η θέση που εκφράζει ο ίδιος: "Ολοι οι άλλοι είναι βλάκες που δεν καταλαβαίνουν την δική τους διανόηση.
Τους φιλους του, Τσουκαλά και Διαμαντούρο δεν χρειάζεται να μας τον ανομάσει, τους ξέρουμε.
Τέλος, επειδή είμαι και κακιά, πιστεύω ότι ένας ταξιτζής δεν θα μπορέσει ποτέ να αποκτήσει βαθειές γνώσεις της ανθρωπότητας και του γίγνεσθαι. Το πολύ - πολύ να γίνει ένας καθηγητάκος τέταρης και έσχατης κατηγορίας, που νομιζει ότι κατανόησε αυτός και μόνος αυτός τα παγκόσμια και τα ανθρώπινα και ανυψώνεται υποβιβάζοντας τους άλλους.
Zwei professoren Vaterland verloren!
Δημοσίευση σχολίου